آذر ماه جبهه ها

در روز6 آذر1359ش نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با همكاری نیروی هوایی ارتش، به پایانه‌های البكر و الامیه كه از بزرگترین مراكز صدور نفت خلیج‌فارس و شاهرگ حیات اقتصادی عراق به حساب می‌آمدند، حمله برد و دو سوم آنها را منهدم ساخت. دشمن بعثی برای جبران این شكست، در7 آذر59 با اعزام تعـدادی نیـرو ، سعـی در بازپس‌گیـری پایانه‌ها كرد و نبرد سختی درگرفت. سرانجام پس از ساعت‌ها جنگ نابرابر و بی‌امان، در حالی كه دلاورمردان نیروی دریایی، آخرین گلوله‌های خود را به سوی دشمن نشانه می‌رفتند، ناوچه پیكان پس از غرق كردن چندین فروند ناوچه دشمن مورد اصابت چند موشك قرار گرفت و با پرسنل شجاع خود در شمال خلیج‌فارس در دل آب‌های گرم و نیلگون آن جای گرفت.
***
8آذر
آغاز عملیات بزرگ «طریق‌القدس» و آزادسازی بستان سال 1360
عملیات بزرگ طریق‌القدس از تاریخ هشتم آذر1360 با رمز یاحسین در منطقه بستان به وسعت350 كیلومتر مربع، با هدف آزادسازی شهر بستان، قطع ارتباط دشمن از شمال به جنوب، انهدام نیروهای دشمن و رسیدن به مرزهای بین‌المللی آغاز شد و تا15 آذر به طول انجامید. نتایج عملیات بزرگ طریق‌القدس: تلفات نیروی انسانی دشمن: 546 نفر اسیر،3500 نفر كشته و زخمی؛ سایر نتایج: آزاد شدن 650 كیلومتر مربع از جمله شهر بستان؛ تجهیزات و امكانات: تانك و نفربر: 180 دستگاه انهدامی و170 دستگاه اغتنامی، خودرو: 200 دستگاه انهدامی و250 دستگاه اغتنامی، هواپیما: 12فروند انهـدامی، هلیكـوپتر: 4 فـروند انهدامی، دستگاه مهندسی:150 دستگاه اغتنامی، توپ:9 قبضه اغتنامی.
عملیات بزرگ طریق‌القدس از تاریخ هشتم آذر1360 با رمز یاحسین در منطقه بستان به وسعت350 كیلومتر مربع، با هدف آزادسازی شهر بستان، قطع ارتباط دشمن از شمال به جنوب، انهدام نیروهای دشمن و رسیدن به مرزهای بین‌المللی آغاز شد و تا15 آذر به طول انجامید.

****
9آذر
انجام عملیات محدود«كانی سخت» در منطقه مهران توسط سپاه سال 1360
جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب كوچك تا سال1283ش(1904م) كه برای نخستین بار ناوهای جنگی انگلستان در ساحل آنها پهلو گرفته بود، جزیی از خاك ایران و تحت اداره بندرلنگه از توابع استان فارس بودند. در این سال، انگلستان این جزایر را به اشغال خود درآورد و ضمن پایین كشیدن پرچم ایران، مأمورین گمرك ایران را از آنجا اخراج نمود كه این عمل شدیداً مورد اعتراض دولت وقت ایران قرار گرفت. یك سال بعد، دولت انگلستان به علت ضعف حكومت مركزی، با یك اقدام موذیانه، پرچم امیرنشین شارجه را بر فراز جزایر مزبور به اهتزاز درآورد. در طول اشغال شصت و چهار ساله این جزایر از سال1283 تا 1347 دولت ایران حتی در بدترین شرایط سیاسی از اعتراض به اشغال آنها خودداری نكرد. پس از جنگ جهانی دوم كه قدرت انگلیسی‌ها در خلیج‌فارس كاهش یافت ، دولت انگلستان مراقبت از سه جزیره مزبور، را به شیخ‌نشین شارجه واگذار كردند و ساكنان جزایر، تابعیت شارجه گرفتند. در سال1350 دولت ایران به دنبال واگذاری بحرین و به رسمیت شناختن استقلال آن و صرف نظر كردن از حاكمیت خود در آن جزیره نفت‌خیز، درصدد برآمد به نحوی، حیثیت از دست رفته خود را جبران كند. از این رو، نیروی دریایی ایران، به یكباره در جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب كوچك كه از قدیم‌الایام متعلق به ایران بود مستقر شدند و با سر و صدا، آن را توفیق بزرگ جنگی قلمداد نمــودنـد . ایـن عمــل بـا اعتــراض شیخ‌نشین‌های امارت متحده عربی مواجه گردید و آنان مدعی مالكیت جزایر شدند. هم‌چنین به دنبال این ماجرا، دولت وقت عراق روابط خود را با ایران قطع نمود و پارلمان كویت، قطع رابطه با ایران را مورد بررسی قرار داد. در بسیاری از كشورها علیه ایران تظاهراتی صورت گرفت و عراق به اخراج و آزار ایرانیان مقیم در آن كشور شدت بخشید. سرانجام بابت مالكیت یا تصرف غیرقانونی شیخ‌نشین شارجه، دولت ایران مبلغ قابل ملاحظه‌ای به شیوخ پرداخت نمود و اوضاع تا حدودی به آرامش گرایید.