جمع بندی درخواست ترجمه حدیثی از کتاب طب الائمه (ع)

تب‌های اولیه

15 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
درخواست ترجمه حدیثی از کتاب طب الائمه (ع)

سلام و عرض ادب و خسته نباشید
ترجمه متن حدیثی که حسن بن حسین دامغانی در قسمت لتواتر الوجع که ما بین قسمت عوذه نافعه لابن الصغیر و قسمت عوذه للمصروع در کتاب طب الایمه آمده را خواستارم:

متن حدیث فوق فارغ از دعایی که نقل شده اینست:
الحسن بن الحسین دامغانی عن الحسن بن علی عن علی بن فضال عن ابراهیم بن ابی البلاد یرفعه الی الموسی بن جعفر الکاظم.ع.قال شکا الیه عامل المدینه تواتر الوجع علی ابنه قال تکتب له هذه العوذه فی رق و تصییرها (این کلمه بدلیل خوب چاپ نشدنش در کتاب یقین به صحت درست نوشتن آن ندارم ولی میتواند همین یا مشابه آن باشد) فی قصبه فضه و تعلق علی الصبی یدفع الله عنه بها بکل عله

با سپاس فراوان@};-

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد آلاء

بسم الله الرحمن الرحیم

عرض ادب و سلام خدمت شما دوست گرامی؛

hasti110;933993 نوشت:
متن حدیث فوق فارغ از دعایی که نقل شده اینست:
الحسن بن الحسین دامغانی عن الحسن بن علی عن علی بن فضال عن ابراهیم بن ابی البلاد یرفعه الی الموسی بن جعفر الکاظم.ع.قال شکا الیه عامل المدینه تواتر الوجع علی ابنه قال تکتب له هذه العوذه فی رق و تصییرها (این کلمه بدلیل خوب چاپ نشدنش در کتاب یقین به صحت درست نوشتن آن ندارم ولی میتواند همین یا مشابه آن باشد) فی قصبه فضه و تعلق علی الصبی یدفع الله عنه بها بکل عله

عبارت فوق با اندک تفاوتی در 3 منبع و کتاب روایی بیان شده است اما جمله مورد نظر شما دقیقا به همین شکل در این سه منبع ذکر شده است. (1)

اما ترجمه عبارت فوق به نظر می رسد چنین باشد:
«حسن بن حسین دامغانی از حسن بن علی از علی بن فضال از ابراهیم بن ابی بلاد نقل می کند از امام موسی بن جعفر الکاظم علیه السلام که گفت: فرماندار مدینه از سردرد های مکرر پسرش به ایشان شکایت کرد( و درمان آن را خواست ) حضرت تعویذی در کاغذی نوشته و در (ظرف) نقره ای لوله کرد آن را و قرار داد آن را برای آن کودک برای این که آن مرض از او دفع گردد.....

منابع:
1)- طب الائمه / ابنا بسطام /ص92 و طب الائمه /شبر/ ص246 و بحارالانوار/ج92/ص9.

hasti110;933993 نوشت:
سلام و عرض ادب و خسته نباشید
ترجمه متن حدیثی که حسن بن حسین دامغانی در قسمت لتواتر الوجع که ما بین قسمت عوذه نافعه لابن الصغیر و قسمت عوذه للمصروع در کتاب طب الایمه آمده را خواستارم:

متن حدیث فوق فارغ از دعایی که نقل شده اینست:
الحسن بن الحسین دامغانی عن الحسن بن علی عن علی بن فضال عن ابراهیم بن ابی البلاد یرفعه الی الموسی بن جعفر الکاظم.ع.قال شکا الیه عامل المدینه تواتر الوجع علی ابنه قال تکتب له هذه العوذه فی رق و تصییرها (این کلمه بدلیل خوب چاپ نشدنش در کتاب یقین به صحت درست نوشتن آن ندارم ولی میتواند همین یا مشابه آن باشد) فی قصبه فضه و تعلق علی الصبی یدفع الله عنه بها بکل عله

با سپاس فراوان@};-

با سلام

ظاهرا امام به صورت شفاهی یا در قالب نامه ، تعویذی معرفی میکنند و در جواب میگویند آنها این تعویذ را در رق یا صفحه سفید یا پوستی بنویسند و در داخل ظرف نقره ای قرار دهند و آن را به آن پسر بیاویزند مثلا به گردن او بیاویزند...
یعنی امام نوشتن تعویذ و تهیه ظرف نقره و گذاشتن تعویذ در داخل ظرف و تعلیق به گردن کودک را بر عهده آنها گذاشتند و خودشان تنها اصل تعویذ را شفاها یا در قالب نامه بیان کردند...

البته وجع ظاهرا در مورد بیماری های دیگری نیز استفاده میشود اما تواتر الوجع در این عبارت ظاهرا به معنای تب یا سردرد مکرر باشد...
شاید هم به معنای حملات صرع باشد...

آلاء;935410 نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم

عرض ادب و سلام خدمت شما دوست گرامی؛

عبارت فوق با اندک تفاوتی در 3 منبع و کتاب روایی بیان شده است اما جمله مورد نظر شما دقیقا به همین شکل در این سه منبع ذکر شده است. (1)

اما ترجمه عبارت فوق به نظر می رسد چنین باشد:
«حسن بن حسین دامغانی از حسن بن علی از علی بن فضال از ابراهیم بن ابی بلاد نقل می کند از امام موسی بن جعفر الکاظم علیه السلام که گفت: فرماندار مدینه از سردرد های مکرر پسرش به ایشان شکایت کرد( و درمان آن را خواست ) حضرت تعویذی در کاغذی نوشته و در (ظرف) نقره ای لوله کرد آن را و قرار داد آن را برای آن کودک برای این که آن مرض از او دفع گردد.....

منابع:
1)- طب الائمه / ابنا بسطام /ص92 و طب الائمه /شبر/ ص246 و بحارالانوار/ج92/ص9.

طبق ترجمه شما امام خودشان تعویذ را نوشته و در داخل ظرف نقره قرار دادند!!!

هم چنین شما گفتید جمله دقیقا همانطور است که طبق لینک زیر ظاهرا چنین نیست ...

http://kazem.ommolketab.ir/%D8%B5%D8%AD%DB%8C%D9%81%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%DA%A9%D8%A7%D8%B8%D9%85-%D8%AF%D8%B9%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%B9%D9%88%DB%8C%D8%B0-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D9%85%D8%A7%D9%85/

روی ابراهیم بن ابی البلاد انه شکی الی الکاظم علیهالسلام عامل المدینه تواتر الوجع علی ابنه، قال: تکتب له هذه العوذه فی رق و تصیر فی فضه، و تعلق علی الصبی، یدفع الله عنه بها کل عله: ...

ابراهیم بن ابی البلاد روایت کرده که کارگزار مدینه نزد امام کاظم – که بر او درود باد – از بیماری دایمی پسرش شکایت کرد، امام فرمود: این تعویذ را در پوستی بنویس و در لولهای نقرهای قرار بده و بر کودک آویزان نما که خداوند هر بیماری را از او دور میسازد

بسم الله الرحمن الرحیم

عرض سلام؛

و طاها;935537 نوشت:
طبق ترجمه شما امام خودشان تعویذ را نوشته و در داخل ظرف نقره قرار دادند!!!

هم چنین شما گفتید جمله دقیقا همانطور است که طبق لینک زیر ظاهرا چنین نیست ...

http://kazem.ommolketab.ir/%D8%B5%D8...5%D8%A7%D9%85/

ظاهرا ترجمه روایت در دسترس شما بوده و سعی در مقابله ترجمه ها داشتید. با عنایت به این که فعل به صورت مخاطب بیان شده اشتباه از بنده بوده و امام فرمودند تعویذ را می نویسی و در لوله نقره ای قرار می دهی.

بسم الله الرحمن الرحیم

و طاها;935538 نوشت:
روی ابراهیم بن ابی البلاد انه شکی الی الکاظم علیهالسلام عامل المدینه تواتر الوجع علی ابنه، قال: تکتب له هذه العوذه فی رق و تصیر فی فضه، و تعلق علی الصبی، یدفع الله عنه بها کل عله: ...

ابراهیم بن ابی البلاد روایت کرده که کارگزار مدینه نزد امام کاظم – که بر او درود باد – از بیماری دایمی پسرش شکایت کرد، امام فرمود: این تعویذ را در پوستی بنویس و در لولهای نقرهای قرار بده و بر کودک آویزان نما که خداوند هر بیماری را از او دور میسازد

سپاس از همکاری شما .

آلاء;935617 نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم

عرض سلام؛

ظاهرا ترجمه روایت در دسترس شما بوده و سعی در مقابله ترجمه ها داشتید. با عنایت به این که فعل به صورت مخاطب بیان شده اشتباه از بنده بوده و امام فرمودند تعویذ را می نویسی و در لوله نقره ای قرار می دهی.

متن روایت که واضح است شما اشتباه ترجمه کردید
گفتم شاید اصل روایت طور دیگری بوده که فهمیدم اصل روایت نیز همین است...
پس ربطی به مقابله ترجمه ندارد... زحمتش این بود که شما صیغه مخاطب و غایب و معلوم و مجهول را تشخیص دهید...

ضمنا جمله اخر را نیز درست ترجمه نکردید

بسم الله الرحمن الرحیم

عرض ادب و سلام

و طاها;935627 نوشت:
ضمنا جمله اخر را نیز درست ترجمه نکردید

اولا ممنون از تذکرات شما . ثانیا اصل در همکاری و همراهی در این فضا کمک به رفع اشکالات و شبهات است. انشا الله همه ما با این قصد یکدیگر را راهنمایی کنیم. ثالثا در پست های آتی به نکات دقیق تری در مورد این حدیث اشاره می کنم که به نظرم از توجه به جزئیات در ترجمه حدیث اهمیت بیشتری داشته باشد.

بسم الله الرحمن الرحیم

عرض ادب و سلام و احترام خدمت طراح محترم سوال110 hasti

hasti110;933993 نوشت:
متن حدیث فوق فارغ از دعایی که نقل شده اینست:
الحسن بن الحسین دامغانی عن الحسن بن علی عن علی بن فضال عن ابراهیم بن ابی البلاد یرفعه الی الموسی بن جعفر الکاظم.ع.قال شکا الیه عامل المدینه تواتر الوجع علی ابنه قال تکتب له هذه العوذه فی رق و تصییرها (این کلمه بدلیل خوب چاپ نشدنش در کتاب یقین به صحت درست نوشتن آن ندارم ولی میتواند همین یا مشابه آن باشد) فی قصبه فضه و تعلق علی الصبی یدفع الله عنه بها بکل عله

دوست گرامی سند این روایت به این شکل در کتاب طب الائمه ذکر شده است:

«الْحَسَنُ بْنُ الْحُسَيْنِ الدَّامْغَانِيُّ عَنِ الْحَسَنِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَبِي الْبِلَادِ يَرْفَعُهُ إِلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ الْكَاظِمِ ع»(1)

در سند این روایت کلمه «یرفعه» ذکر شده است. این کلمه در دانش حدیث نشانه این است که در این قسمت سند حدیث راویان و ناقلانی از روایات وجود دارد که اسم آنها حذف شده است برای این که منظورم مشخص شود به مثالی عامیانه اشاره می شود: ممکن است حرفی یا سخنی را از چند نفر شنیده باشید اما نام همه این افراد در خاطرتون نیست در هنگام نقل این سخن می گویید: این حرف را از خانم یا اقای ..... و یه تعداد از دوستانم شنیده ام؛ این معنای کلمه «یرفعه» است.
البته این مساله در دانش حدیث سبب ضعف جدی حدیث می شود چون در دانش حدیث امامیه و شیعه حساسیت بسیار به سند و متن روایت وجود دارد و به راحتی به هر حدیثی اعتماد نمی شود. از این رو شما دوست گرامی می توانید از متن این دعا استفاده کنید اما اگر احیانا در مواردی گفته شد که درد سر با این دعا رفع نشده به وجود سند ضعیف در روایت هم توجه داشته باشید. موفق باشید



[/HR]1)- بنا بسطام، عبد الله و حسين، طبّ الأئمة عليهم السلام - قم، چاپ: دوم، 1411 ق- ص 92.


آلاء;936078 نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم

عرض ادب و سلام

اولا ممنون از تذکرات شما . ثانیا اصل در همکاری و همراهی در این فضا کمک به رفع اشکالات و شبهات است. انشا الله همه ما با این قصد یکدیگر را راهنمایی کنیم. ثالثا در پست های آتی به نکات دقیق تری در مورد این حدیث اشاره می کنم که به نظرم از توجه به جزئیات در ترجمه حدیث اهمیت بیشتری داشته باشد.


این پست را کلا تغییر دادم تا بهانه ای برای حذف نداشته باشید...

عرض سلام و ادب

برای نکته اول کافی است از صلوات زیر پست استفاده کنید... یا اگر قصدتان تشکر از بخشی از کلام من بوده به من هم حق بدهید تا بگویم از کجای پست شما متشکرم و از کجا نیستم...
نمیدانم چرا حق ندارم؟!
نکته دوم خلاف بحث منطقی است چون این شائبه و کنایه را دارد که من قصد خاصی دارم و این کار شما خلاف بحث علمی است...
در بحث علمی باید بحث علمی کرد...
نکته سوم این اشکال را دارد که ذکر نکات دقیق اشتباهات قبلی را تصحیح نمیکند...

سلام
از کارشناس بحث جناب استاد آلا بخاطر زحمتی که برای ترجمه حدیث کشیدن سپاسگذارم خدا خیر به شما و همکارانتان ارزانی فرماید پاسخ سوالم را دریافت کردم@};-@};-@};-@};-@};-@};-@};-@};-

سوال:

ترجمه عبارت زیر چیست؟
«الحسن بن الحسین دامغانی عن الحسن بن علی عن علی بن فضال عن ابراهیم بن ابی البلاد یرفعه الی الموسی بن جعفر الکاظم.ع.قال شکا الیه عامل المدینه تواتر الوجع علی ابنه قال تکتب له هذه العوذه فی رق و تصییرها (این کلمه بدلیل خوب چاپ نشدنش در کتاب یقین به صحت درست نوشتن آن ندارم ولی میتواند همین یا مشابه آن باشد) فی قصبه فضه و تعلق علی الصبی یدفع الله عنه بها بکل عله»

پاسخ:
عبارت فوق با اندک تفاوتی در 3 منبع و کتاب روایی بیان شده است. (1)
اما ترجمه عبارت فوق به نظر می رسد چنین باشد:
«حسن بن حسین دامغانی از حسن بن علی از علی بن فضال از ابراهیم بن ابی بلاد نقل می کند از امام موسی بن جعفر الکاظم علیه السلام که گفت: فرماندار مدینه از سردرد های مکرر پسرش به ایشان شکایت کرد( و درمان آن را خواست ) حضرت تعویذی در کاغذی نوشته و در (ظرف) نقره ای لوله کرد آن را و قرار داد آن را برای آن کودک برای این که آن مرض از او دفع گردد.....
سند این روایت به این شکل در کتاب طب الائمه ذکر شده است:
«الْحَسَنُ بْنُ الْحُسَيْنِ الدَّامْغَانِيُّ عَنِ الْحَسَنِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَبِي الْبِلَادِ يَرْفَعُهُ إِلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ الْكَاظِمِ ع»(۲)
در سند این روایت کلمه «یرفعه» ذکر شده است. این کلمه در دانش حدیث نشانه این است که در این قسمت سند حدیث راویان و ناقلانی از روایات وجود دارد که اسم آنها حذف شده است برای این که منظورم مشخص شود به مثالی عامیانه اشاره می شود: ممکن است حرفی یا سخنی را از چند نفر شنیده باشید اما نام همه این افراد در خاطرتون نیست در هنگام نقل این سخن می گویید: این حرف را از خانم یا اقای ..... و یه تعداد از دوستانم شنیده ام؛ این معنای کلمه «یرفعه» است.
البته این مساله در دانش حدیث سبب ضعف جدی حدیث می شود چون در دانش حدیث امامیه و شیعه حساسیت بسیار به سند و متن روایت وجود دارد و به راحتی به هر حدیثی اعتماد نمی شود. از این رو می توان از متن این دعا استفاده کرد اما اگر احیانا در مواردی گفته شد که درد سر با این دعا رفع نشده به وجود سند ضعیف در روایت بازمی گردد.
منابع:
1)- طب الائمه / عبد الله و حسين، طبّ الأئمة عليهم السلام - قم، چاپ: دوم، 1411 ق- /ص92 و طب الائمه /شبر/ ص246 و بحارالانوار/ج92/ص9.
1)- طب الائمه/ بنا بسطام، ص 92.

موضوع قفل شده است