جمع بندی آیا بستن آب در جنگهای اعراب مرسوم بوده است؟

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا بستن آب در جنگهای اعراب مرسوم بوده است؟

با سلام همانطور که همه میدانیم در فیلم محمد رسول الله در جنگ بدر حضرت رسول فرمان به پر کردن چاههای بدر و جلوگیری از دسترسی کفار به آب را دادند، سالها بعد در جنگ میان امام حسین و یزیدیان، یزیدیان هم آب را بر روی امام حسین بستند یعنی همان کاری که رسول الله در جنگ با کفار کردند، پس چرا دومی تا این حد تقبیح شد؟ و آیا این کار رسمی در جنگهای اعراب نبوده است؟ اگر پاسخ شما دروغ بودن آن فیلم است پس چرا در زمان نمایش جهان اسلام نسبت به این مورد در فیلمی که همه مسلمانان جز به جز اش را با دقت دیدند کوچکترین موضع گیری و اطلاع رسانی نشد و چرا صدا و سیما بارها این دروغ را البته اگر دروغ باشد پخش کرد ما شاهد بودیم امام خمینی در مورد کتاب آیات شیطانی فتوا صادر کردند آنهم کتابی که اکثریت قاطع مردم ایران از محتوایش بی خبرند پس چطور در مورد مسئله ای به این مهمی که به پیغمبر نسبت داده شده سکوت کردند و چرا جدای از علمای شیعه جهان تسنن نیز نسبت به آن سکوت کرد پس همه اینها حکایت از روایت صحیح فیلم دارد بنابراین با پاسخ دروغ بودن فیلم جواب مرا ندهید که اصلا منطقی نیست با تشکر از پاسخ منطقی و صحیح شما

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد مقداد

mehrdaad.;897422 نوشت:
همانطور که همه میدانیم در فیلم محمد رسول الله در جنگ بدر حضرت رسول فرمان به پر کردن چاههای بدر و جلوگیری از دسترسی کفار به آب را دادند، سالها بعد در جنگ میان امام حسین و یزیدیان، یزیدیان هم آب را بر روی امام حسین بستند یعنی همان کاری که رسول الله در جنگ با کفار کردند، پس چرا دومی تا این حد تقبیح شد؟ و آیا این کار رسمی در جنگهای اعراب نبوده است؟

با عرض سلام و ادب.

موضوع بستن آب در جنگ بدر توسط مسلمانان و به دستور پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) قطعاً دروغ و ساختگی است که در ادامه توضیحات لازم را بیان خواهیم کرد.اینکه در این فیلم چنین دروغ بزرگی مطرح شده است: اولاً سازندگان این فیلم تعلق و اعتقاد آن چنینی که لازم و شایسته مقام نبوت و شخص پیامبر(صلی الله علیه و آله) است را نداشته اند. ثانیاً آنها منابع قابل استنادشان تواریخ اهل سنت است که مطالب دورغ و ساختگی به فراوانی در آنها یافت می شود،بخصوص که غالب آن نویسندگان برای شخص پیامبر(صلی الله علیه و آله) مقام معنوی و ممتازی که ما شیعیان قائل هستیم را قائل نیستند.ثالثاً هر چند در جنگهای آن دوران در مواردی شاهد بستن آب به روی دشمن هستیم،ولی اینکه این بعنوان یک رسم بین اعراب بوده باشد،دلیل مستندی نداریم و در تاریخ اسلام دو مورد بستن آب در جنگ داریم که در هر دو مورد دشمنان و مخالفان اهل بیت رسول خدا(صلوات الله علیهم) این نامردی و حرکت غیر انسانی را انجام دادند،یکی توسط لشکر معاویه در جنگ صفین که نکته جالب این است که در آن جنگ وقتی لشکریان امام علی(علیه السلام) بر آب مسلط شدند و خواستند در تلافی اقدام سپاهیان معاویه،مانع دسترسی شامیان به آب شوند،امام علی(علیه السلام) مخالفت کردند و مانع دسترسی شامیان به آب نشدند.که این خود بیانگر روحیه جوانمردی و انسانیت آن حضرت می باشد.(1)
دومین مورد در ماجرای کربلاست که سپاه کوفه که لشکریان یزید پسر معاویه بودند،آب را بر روی کاروان امام حسین(علیه السلام) بستند و اجازه نداند فرزند رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و همراهانش از جمله زنان و کودکان از آب بیاشامند.این جنایت غیرانسانی در حالی بود که چند روز قبل امام حسین(علیه السلام) لشکریان و حتی اسبهای لشکر کوفه به فرماندهی حر بن یزید ریاحی را سیرآب کرده بودند.(2)
بنابراین در هر دو مورد د رمقابل اقدام غیر انسانی و ناجوانمردانه سپاهیان معاویه و و پسرش یزید،امام علی و امام حسین(علیه السلام) اقدامی کاملاً انسانی و جوانمردانه انجام داده بودند.

نقد و بررسی دروغ بستن آب بر روی دشمنان در جنگ بدر را در ادامه عرض خواهیم کرد.

پی نوشتها:
(1). ابن قتیبه، الأخبار الطوال: ص ۱۶۸ ـ ۱۶۹. ابن اثیر، الکامل فی التاریخ: ج ۲ ص ۳۶۵ . مسعودی،مروج الذهب: ج ۲ ص ۳۸۶
(2). تاریخ طبری، ج 3، ص 305.

نقد و بررسی بستن آب در جنگ بدر
هر چند در برخی از گزارش‌ها آمده است كه پیامبر(ص) در جنگ بدر مانع دسترسی دشمنان به آب شده اند، ولی این گزارش از چند جهت قابل قبول نیست.
اولاً پیامبر(ص) از هر لغزش و خطایی مصون است، او اسوه حسنه است[۱] و همه می بایست در مكارم اخلاقی به حضرت اقتدا كنند و به بیان قرآن آن حضرت صاحب خُلق عظیم[۲] است. او نمونه كامل تمامی فضایل اخلاقی است. روشن است كه چنین شخصی آب را به روی دشمن نمی بندد. بستن آب به روی دشمن نقطه مقابل فضایل اخلاقی است و این كارها از حضرت به دور است.طبق برخی گزارشات تاریخی كفار قریش خواستند از چاه‌های بدر آب بردارند كه مسلمین مانع شدند، در این هنگام پیامبر(ص) به مسلمین خطاب كرد و فرمود: مانع آب خوردن كفار نشوید و آنها را رها كنید.[۳]

ثانیاً از بررسی آیات قرآن و منابع تفسیری استفاده می شود كه چاهای منطقه بدر در اختیار دشمن بوده است. امین الاسلام طبرسی و علامه طباطبایی در ذیل آیه ۱۱ سوره انفال[۴]، اتفاق نظر دارند كه چاه‌های بدر در اختیار مشركان قریش بوده است. در این آیه می‌خوانیم:
«یاد آرید هنگامی را كه خواب سبكی كه مایه آرامش از سوی خدا بود، شما را فرا گرفت؛ و آبی از آسمان برایتان فرستاد، تا شما را به رحمت خود با آن پاك كند؛ و پلیدی شیطان را از شما دور سازد؛ و دلهای شما را محكم و گام ها را با آن استوار دارد».
این دو بزرگوار در ذیل همین آیه شریفه می‌گویند:
مشركان قبل از مسلمانان بر آب تسلط پیدا كردند و مسلمانان گرفتار تشنگی شدند و شیطان وسوسه‌شان كرد كه شما خود را از اولیای خدا می‌دانید، در حالی كه مشركان بر آب مسلطند؛ پس از آن باران به حد كافی آمد و علاوه بر تطهیر آنان از حدث و خبث، زمین رملی و شن زار زیر پایشان نیز مستحكم شد.[۵]
همچنین در تفسیر كشاف نقل شده كه چاه های آب در منطقه بدر در اختیار كافران بود و آنان زودتر از مسلمانان آنجا را گرفته بودند و مسلمانان در جائی بودند كه آب نبود و بعد از ورود به منطقه بدر ناگهان با نیروهای دشمن روبرو شدند.[۶]
طبق برخی نقل ها مسلمانان با ساختن حوضچه هایی آب باران را برای خود ذخیره كرده بودند كه بنابر نقل طبری،عده ای از مشركان آمدند و از آب حوضچه خوردند،كه پیامبر خدا فرمود: اینهائی كه از حوض آب خوردند همه شان در جنگ كشته می شوند جز حكیم بن حزام[۷] البته آنان آب داشتند، ولی برای اطلاع از اوضاع و احوال و به بهانه آب خوردن آمده بودند.
«بدر» منطقه وسیعى است كه نقطه جنوبى آن بلند (العدوة القصوى) و منطقه شمالى آن پست و سرازیر (العدوة الدنیا) مى‏باشد. در این دشت وسیع آب‏هاى مختلفى با چاه‏هایى كه در آن حفر شده بود، وجود داشت و پیوسته بارانداز كاروان‏ها بود.
«حباب بن منذر» كه یكى از افسران كارآزموده جنگى بود به پیامبر اسلام گفت:
آیا به فرمان خدا در اینجا فرود آمدید، یا اینكه اینجا را براى نبرد مناسب دیدید؟ پیامبر فرمود: دستور خاصى در این قسمت وارد نشده است و اگر نقطه مناسب‏ترى در نظر شما است بگویید. چنان چه مصالح جنگى اقتضا كند تغییر مكان مى‏دهیم.
«حباب» گفت: مصلحت این است كه در كنار آبى كه به دشمن نزدیك است فرود آییم؛ سپس كنار آن حوضى بسازیم كه براى خود و چهارپایان همیشه آب در اختیار داشته باشیم. حضرت نظر افسر خود را پسندید و فرمان حركت داد. این جریان به خوبى مى‏رساند كه پیامبر گرامى در امور اجتماعى به مشورت و رعایت افكار عمومى فوق العاده اهمیت مى‏داد.[۸]
بنابراین پر كردن چاههای منطقه بدر بدستور پیامبر اسلام(ص) برای ممانعت از دسترسی دشمنان به آب، واقعیت ندارد.

پی نوشت ها:
[۱]. «لقد كان لكم فی رسول الله اسوه حسنه لمن كان یرجو الله والیوم الاخر وذكر الله كثیرا».(احزاب، آیه ۲۱).
[۲]. «وانك لعلى خلق عظیم».(سوره قلم، آیه۴).
[۳]. واقدی، المغازی، ج۱، ‌ص ۶۱.
[۴]. «إِذْ یغَشِّیكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِنْهُ وَینَزِّلُ عَلَیكُمْ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لِیطَهِّرَكُمْ بِهِ وَیذْهِبَ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّیطَانِ وَلِیرْبِطَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَیثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدَامَ»
[۵]. ر.ك. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، دارالاحیاء التراث العربی،‌ مؤسسه التاریخ العربی، ۱۴۱۲، ج۴، ص ۲۵۰؛ و ر.ك. طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، مؤسسه اسماعیلیان، ج۹، ص ۲۲.
[۶]. زمخشری، كشاف، ج۲، چاپ چهار جلدی، ص۲۲۳ در ضمن آیه ۴۲ سوره انفال.
[۷]. (تاریخ طبری، ج۲، ص ۱۴۵ هشت جلدی).
[۸]. سیره ابن هشام، ج ۱، ص ۶۲۰ و تاریخ طبرى، ج ۲، ص ۱۴۴.

لازمه پر کردن چاههای یک منطقه، بستن اب روی کسی نیست.
این عمل میتواند موضع دشمن و خاکریز او را محدود کند تا او برتری نظامی پیدا نکند
مثل تفاوت العدوه الدنیا و العدوه القصوی
این موضوع در غزوه احد و خندق هم کاملا مشخص است.

با سلام، مسئله این است که چرا حداقل علمای شیعه و امام خمینی در مورد این دروغ بزرگ در فیلم محمد رسول الله هیچ عکس العملی نشان ندادند و هنوز هم صدا و سیما این فیلم را با این دروغ پخش میکند و هیچکس هم معترض نیست در صورتیکه اگر این یک دروغ بزرگ باشد باید صدای خیلی ها در بیاید اما اینطور نشد، چرا؟

mehrdaad.;899463 نوشت:
با سلام، مسئله این است که چرا حداقل علمای شیعه و امام خمینی در مورد این دروغ بزرگ در فیلم محمد رسول الله هیچ عکس العملی نشان ندادند و هنوز هم صدا و سیما این فیلم را با این دروغ پخش میکند و هیچکس هم معترض نیست در صورتیکه اگر این یک دروغ بزرگ باشد باید صدای خیلی ها در بیاید اما اینطور نشد، چرا؟

علیکم السلام.
اولاً اشکال و ایراد شما بر صدا و سیما وارد است و قطعاً و یقیناً دست اندرکاران باید بصیرت و دقت نظر بیشتری در مورد فیلمهایی که پخش می شود،داشته باشند.

ثانیاً در جاهای خود این نقدها بیان شده است که متأسفانه صدا و سیما درنقل این نقدها هم کوتاهی کرده است.

این یک نمونه است:
http://www.namasha.com/v/ZtYExrff

[=arial]ا سلام به کلیه دوستان و اساتید محترم در خصوص سوالم در مورد بستن آب در جنگ بدر از جوابهای مطرح شده قانع شدم که ماجرای فیلم دروغ است چرا که آنچه در فیلم به پیامبر نسبت داده میشود اگر واقعا منصف باشیم نمیتوانیم بپذیریم که چنین کار نادرستی از پیامبر سر زده باشد و با توجه به جمیع آنچه در مورد اخلاق و خصوصیات نبی اکرم ذکر شده مشخص میشود این مسئله در فیلم درست نبوده ولی یک دروغ عمدی هم نبوده چرا که در سرتاسر فیلم شاهد احترام فراوانی هستیم که فیلمساز برای پیامبر قائل است پس بهترست بجای آنکه بگوییم این یک دروغ بزرگ است بگوییم این یک اشتباه سهوی و غیر عمدی است که در فیلم به این صورت روایت شده کلمه دروغ بزرگ حاکی از امری عمدی و هدفمند است که اینطور نبوده اما جای تعجب دارد که فیلمساز مسلمان آن چرا توانسته بپذیرد پیامبر با آن همه صفات برجسته مرتکب این عمل ناجوانمردانه شده بهمین دلیل در ابتدا فکر کردم که این رسمی در جنگ بوده که اجتناب ناپذیر بوده است

جمع بندی

پرسش:
آیا بستن آب برروی دشمن در جنگ های اعراب مرسوم بوده؟

پاسخ:
موضوع بستن آب در جنگ بدر توسط مسلمانان و به دستور پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) قطعاً دروغ و ساختگی است که در ادامه توضیحات لازم را بیان خواهیم کرد.
اینکه در فیلم محمد رسول الله(مصطفی عقاد)چنین دروغ بزرگی مطرح شده است:
اولاً سازندگان این فیلم تعلق و اعتقاد آن چنینی که لازم و شایسته مقام نبوت و شخص پیامبر(صلی الله علیه و آله) است را نداشته اند.

ثانیاً آنها منابع قابل استنادشان تواریخ اهل سنت است که مطالب دورغ و ساختگی به فراوانی در آنها یافت می شود،بخصوص که غالب آن نویسندگان برای شخص پیامبر(صلی الله علیه و آله) مقام معنوی و ممتازی که ما شیعیان قائل هستیم را قائل نیستند.ثالثاً هر چند در جنگ های آن دوران در مواردی شاهد بستن آب به روی دشمن هستیم،
ولی اینکه این بعنوان یک رسم بین اعراب بوده باشد،دلیل مستندی نداریم و در تاریخ اسلام دو مورد بستن آب در جنگ داریم که در هر دو مورد دشمنان و مخالفان اهل بیت رسول خدا(صلوات الله علیهم) این حرکت غیر انسانی را انجام دادند،

یکی توسط لشکر معاویه در جنگ صفین که نکته جالب این است که در آن جنگ وقتی لشکریان امام علی(علیه السلام) بر آب مسلط شدند و خواستند در تلافی اقدام سپاهیان معاویه،مانع دسترسی شامیان به آب شوند،امام علی(علیه السلام) مخالفت کردند و مانع دسترسی شامیان به آب نشدند.که این خود بیانگر روحیه جوانمردی و انسانیت آن حضرت می باشد.[1]

دومین مورد در ماجرای کربلاست که سپاه کوفه که لشکریان یزید پسر معاویه بودند،آب را بر روی کاروان امام حسین(علیه السلام) بستند و اجازه نداند فرزند رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و همراهانش از جمله زنان و کودکان از آب بیاشامند.این جنایت غیرانسانی در حالی بود که چند روز قبل امام حسین(علیه السلام) لشکریان و حتی اسب های لشکر کوفه به فرماندهی حربن یزید ریاحی را سیرآب کرده بودند.[2]

بنابراین در هر دو مورد د رمقابل اقدام غیر انسانی و ناجوانمردانه سپاهیان معاویه و و پسرش یزید،امام علی و امام حسین(علیه السلام) اقدامی کاملاً انسانی و جوانمردانه انجام داده بودند.

نقد و بررسی دروغ بستن آب بر روی دشمنان در جنگ بدر
هر چند در برخی از گزارش‌ها آمده است كه پیامبر(صلی الله علیه و آله)در جنگ بدر مانع دسترسی دشمنان به آب شده اند، ولی این گزارش از چند جهت قابل قبول نیست.
اولاً پیامبر(صلی الله علیه و آله) از هر لغزش و خطایی مصون است، او اسوه حسنه است[3] و همه می بایست در مكارم اخلاقی به حضرت اقتدا كنند و به بیان قرآن آن حضرت صاحب "خُلق عظیم"[4] است. او نمونه كامل تمامی فضایل اخلاقی است. روشن است كه چنین شخصی آب را به روی دشمن نمی بندد. بستن آب به روی دشمن نقطه مقابل فضایل اخلاقی است و این كارها از حضرت به دور است.طبق برخی گزارشات تاریخی كفار قریش خواستند از چاه‌های بدر آب بردارند كه مسلمین مانع شدند، در این هنگام پیامبر(صلی الله علیه و آله) به مسلمین خطاب كرد و فرمود: مانع آب خوردن كفار نشوید و آنها را رها كنید.[5]

ثانیاً از بررسی آیات قرآن و منابع تفسیری استفاده می شود كه چاهای منطقه بدر در اختیار دشمن بوده است. امین الاسلام طبرسی و علامه طباطبایی در ذیل آیه ۱۱ سوره انفال[6]، اتفاق نظر دارند كه چاه‌های بدر در اختیار مشركان قریش بوده است. در این آیه می‌خوانیم:
«یاد آرید هنگامی را كه خواب سبكی كه مایه آرامش از سوی خدا بود، شما را فرا گرفت؛ و آبی از آسمان برایتان فرستاد، تا شما را به رحمت خود با آن پاك كند؛ و پلیدی شیطان را از شما دور سازد؛ و دلهای شما را محكم و گام ها را با آن استوار دارد».

این دو بزرگوار در ذیل همین آیه شریفه می‌گویند:
مشركان قبل از مسلمانان بر آب تسلط پیدا كردند و مسلمانان گرفتار تشنگی شدند و شیطان وسوسه‌شان كرد كه شما خود را از اولیای خدا می‌دانید، در حالی كه مشركان بر آب مسلطند؛ پس از آن باران به حد كافی آمد و علاوه بر تطهیر آنان از حدث و خبث، زمین رملی و شن زار زیر پایشان نیز مستحكم شد.[7]
همچنین در تفسیر كشاف نقل شده كه چاه های آب در منطقه بدر در اختیار كافران بود و آنان زودتر از مسلمانان آنجا را گرفته بودند و مسلمانان در جائی بودند كه آب نبود و بعد از ورود به منطقه بدر ناگهان با نیروهای دشمن روبرو شدند.[8]

طبق برخی نقل ها مسلمانان با ساختن حوضچه هایی آب باران را برای خود ذخیره كرده بودند كه بنابر نقل طبری،عده ای از مشركان آمدند و از آب حوضچه خوردند،كه پیامبر خدا فرمود: اینهائی كه از حوض آب خوردند همه شان در جنگ كشته می شوند جز حكیم بن حزام[9] البته آنان آب داشتند، ولی برای اطلاع از اوضاع و احوال و به بهانه آب خوردن آمده بودند.

«بدر» منطقه وسیعى است كه نقطه جنوبى آن بلند (العدوة القصوى) و منطقه شمالى آن پست و سرازیر (العدوة الدنیا) مى‏باشد. در این دشت وسیع آب‏هاى مختلفى با چاه‏هایى كه در آن حفر شده بود، وجود داشت و پیوسته بارانداز كاروان‏ها بود.

«حباب بن منذر» كه یكى از افسران كارآزموده جنگى بود به پیامبر اسلام گفت:
آیا به فرمان خدا در اینجا فرود آمدید، یا اینكه اینجا را براى نبرد مناسب دیدید؟ پیامبر فرمود: دستور خاصى در این قسمت وارد نشده است و اگر نقطه مناسب‏ترى در نظر شما است بگویید. چنان چه مصالح جنگى اقتضا كند تغییر مكان مى‏دهیم.

«حباب» گفت: مصلحت این است كه در كنار آبى كه به دشمن نزدیك است فرود آییم؛ سپس كنار آن حوضى بسازیم كه براى خود و چهارپایان همیشه آب در اختیار داشته باشیم. حضرت نظر افسر خود را پسندید و فرمان حركت داد. این جریان به خوبى مى‏رساند كه پیامبر گرامى در امور اجتماعى به مشورت و رعایت افكار عمومى فوق العاده اهمیت مى‏داد.[10]
بنابراین موضوع دستور پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) برای ممانعت از دسترسی دشمنان به آب در جنگ بدر، واقعیت ندارد.

پی نوشت ها:
[1]. مروج الذهب و معادن الجوهر، أبو الحسن على بن الحسين بن على المسعودي (م 346)، تحقيق اسعد داغر، قم، دار الهجرة، چ دوم، 1409،ج‏2،ص:377
[2]. اخبار الطوال، ابو حنيفه احمد بن داود دينورى (م 283)، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، تهران، نشر نى، چ چهارم، 1371ش،ص:296
[3]. «لقد كان لكم فی رسول الله اسوه حسنه لمن كان یرجو الله والیوم الاخر وذكر الله كثیرا».(احزاب، آیه ۲۱).
[4]. «وانك لعلى خلق عظیم».(سوره قلم، آیه۴).
[5]. تاريخ طبرى ، محمد بن جرير طبرى (م 310)، ترجمه ابو القاسم پاينده، تهران، اساطير، چ پنجم، 1375ش.،ج‏3،ص:961
[6]. «إِذْ یغَشِّیكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِنْهُ وَینَزِّلُ عَلَیكُمْ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لِیطَهِّرَكُمْ بِهِ وَیذْهِبَ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّیطَانِ وَلِیرْبِطَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَیثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدَامَ»
[7]. ر.ك. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، دارالاحیاء التراث العربی،‌ مؤسسه التاریخ العربی، ۱۴۱۲، ج۴، ص ۲۵۰؛ و ر.ك. طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، مؤسسه اسماعیلیان، ج۹، ص ۲۲.
[8]. زمخشری، كشاف، ج۲، چاپ چهار جلدی، ص۲۲۳ در ضمن آیه ۴۲ سوره انفال.
[9]. تاريخ ‏الطبري/ترجمه،ج‏3،ص:961
[10]. دلائل النبوة، ابو بكر احمد بن حسين بيهقى (م 458)، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، تهران ، انتشارات علمى و فرهنگى، دو جلد، 1361ش.،ج‏2،ص:275.

 

موضوع قفل شده است