آیا واقعا خشم کلید همه بدی هاست؟
تب‌های اولیه
با سلام به اساتید عزیز
حدیث معروفی از چند تن از ائمه معصومین مانند امام صادق و امام حسن عسگری علیهما السلام روایت شده است با این مضمون " الغضب مفتاح کل شر" خشم کلید همه بدی ها است.
اینجا این سوال مطرح می گردد که آیا واقعا اینچنین است؟ آیا اگر کسی خشمش را بتواند کنترل کند دیگر دچار هیچ شر و بدی و گناهی نمی شود؟
دلایل زیادی برای نقض این نظریه وجود دارد برای مثال یک مرد و زنی که با میل خود اقدام به زنا می کنند غضب در این گناه چه نقشی دارد؟ یا فردی دزدی میکند و جیب کسی را میزند غضب چه نقشی در این شر دارد؟ شاید ده ها مثال از این دست بتوان آورد.
لطفا توضیح داده شود
با تشکر
حدیث معروفی از چند تن از ائمه معصومین مانند امام صادق و امام حسن عسگری علیهما السلام روایت شده است با این مضمون " الغضب مفتاح کل شر" خشم کلید همه بدی ها است.
اینجا این سوال مطرح می گردد که آیا واقعا اینچنین است؟ آیا اگر کسی خشمش را بتواند کنترل کند دیگر دچار هیچ شر و بدی و گناهی نمی شود؟
دلایل زیادی برای نقض این نظریه وجود دارد برای مثال یک مرد و زنی که با میل خود اقدام به زنا می کنند غضب در این گناه چه نقشی دارد؟ یا فردی دزدی میکند و جیب کسی را میزند غضب چه نقشی در این شر دارد؟ شاید ده ها مثال از این دست بتوان آورد.
باسلام و احترام خدمت شما دوست گرامی
احادیث فراوانی وجود دارد که مثلا می فرماید فلان چیز «مفتاح کل» است. احادیث مفتاح الکلی زیاد داریم. یا مثلا می گوید افضل الاعمال، فلان است. در برخی احادیث افضل اعمال، خدمت به والدین است، جای دیگر می گوید نماز اول وقت است در جای دیگر می گوید انتظار فرج از افضل اعمال است.
این احادیث در مقام حصر عقلی نیست. نمی خواهد بگوید که کلید همه ی شرها فقط خشم است، چون در احادیث دیگری مثل همین حدیث داریم که کلید همه شرها دروغ است، یا زبان مفتاح کل شر است. یا می گوید خوردن شراب، مفتاح کل شر است در حدیث دیگر می فرماید تبلی و بی حوصلی مفتاح کل شر است.
خلاصه این احادیث در مقام حصر عقلی و دسته بندی جامع و مانع نیستند بلکه می خواهد بگوید از کلیدهای مهمی که باعث شر می شود، غضب است.
با سلام به اساتید عزیز
حدیث معروفی از چند تن از ائمه معصومین مانند امام صادق و امام حسن عسگری علیهما السلام روایت شده است با این مضمون " الغضب مفتاح کل شر" خشم کلید همه بدی ها است.
اینجا این سوال مطرح می گردد که آیا واقعا اینچنین است؟ آیا اگر کسی خشمش را بتواند کنترل کند دیگر دچار هیچ شر و بدی و گناهی نمی شود؟
دلایل زیادی برای نقض این نظریه وجود دارد برای مثال یک مرد و زنی که با میل خود اقدام به زنا می کنند غضب در این گناه چه نقشی دارد؟ یا فردی دزدی میکند و جیب کسی را میزند غضب چه نقشی در این شر دارد؟ شاید ده ها مثال از این دست بتوان آورد
سلام
پاسخي كه عرض مي كنم تجربيات شخصي خودم هستند و منبعي براي آن ندارم (گر چه ممكن است منابعي باشد) فرض كنيد بگوئيم لذيذترين كارها "غذا خوردن" است
و در جاي ديگر بگوئيم "لذيذترين كارها "خوردن برنج" است
اينجا ما تناقض گويي نكرده ايم. چون "غذا" به كليت مطلب اشاره دارد و "برنج" به يكي از مصاديقِ اين كليت
حال بايد دقت كنيم كه بعضي از اعمالي كه معصومين(ع) به عنوان منشاء رذائل معرفي مي كنند ، مانند ريشهء درخت هستند
برخي ديگر مانند ساقه و برخي مانند ميوه هاي آن درخت و اينها مصاديقي از كليت هستند
براي مثال فرموديد وقتي دو نفر زنا مي كنند ، يا وقتي كسي دزدي مي كند ، خشم اين وسط نقشي ندارد
اشتباه شما همينجاست! خشم داشتن ، لزوماً به اين معنا نيست كه صورتمان سرخ بشود و فرياد بزنيم
اگر خشم را يك جوشش و غليان دروني در نظر بگيريم ، آن وقت متوجه خواهيم شد كه اتفاقاً در زنا و دزدي هم "خشم" نقش اساسي و كليدي دارد
اما اين خشم معمولاً خشم پنهان است ، و روش كنترل اين خشم پنهان اين است كه به خشم آشكار غلبه كنيم
شنيده ايد ميگويند:
"چون كه 100 آمد 90 هم پيش ماست؟"اگر شما بتوانيد به خشم خود غلبه كنيد و خشم را كنترل كنيد ، خواهيد ديد كه "حسد" ، "غرور" ، "بغض" ، "كينه" و...... را نيز بسيار بهتر مي توانيد مهار كنيد مهمترين عامل در ارتكاب به دزدي چيست؟ نداشتن پول؟ پس چرا بعضي فقرا دزدي نمي كنند و برخي پولدارها دزدي مي كنند؟
مهمترين عامل زنا چيست؟ داشتن شهوت؟ پس چرا بعضي از متاهلين (كه در زندگي سيراب هم هستند) باز مرتكب زنا ميشوند؟
موضوع اينجاست كه "نداشتن پول" و "داشتن شهوت" در وحلهء اول "زمينه ساز" زنا و دزدي هستند ، نه علت آنها علت اصلي دزدي ، ازدياد حس "بغض و حسد" به مال ديگران است
و علت اصلي شهوت "غليان خوي حيواني" در وجود انسان است
و منشاء هر دوي اينها "خشم" است
البته بايد توجه داشت كه شرايط و مخاطب هم در نوع بيان ائمه(ع) دخيل هستند
هشداري كه بايد به خانمها داده بشود ، متفاوت است از هشداري كه بايد به آقايان داده شود
يا هشداري كه بايد به پيرها داده شود ، متفاوت است از هشداري كه بايد به جوانان داده شود
مثلاً براي پيرها معنا ندارد بگوئيم منشاء گناهان شهوت است ، چون پيرها تقريباً چنين حسي را ديگر ندارند
اما برعكس براي جوانان شايد علبه بر شهوت از همه چيز مهمتر باشد و با كنترل شهوت بتوانند بر ساير قواي خود نيز غلبه كنند
باسمه الذی سبقت رحمته غضبه
با سلام به اساتید عزیز
حدیث معروفی از چند تن از ائمه معصومین مانند امام صادق و امام حسن عسگری علیهما السلام روایت شده است با این مضمون " الغضب مفتاح کل شر" خشم کلید همه بدی ها است.
اینجا این سوال مطرح می گردد که آیا واقعا اینچنین است؟ آیا اگر کسی خشمش را بتواند کنترل کند دیگر دچار هیچ شر و بدی و گناهی نمی شود؟
دلایل زیادی برای نقض این نظریه وجود دارد برای مثال یک مرد و زنی که با میل خود اقدام به زنا می کنند غضب در این گناه چه نقشی دارد؟ یا فردی دزدی میکند و جیب کسی را میزند غضب چه نقشی در این شر دارد؟ شاید ده ها مثال از این دست بتوان آورد.لطفا توضیح داده شود
با تشکر
با سلام
اگر غضب را در این روایت شریف و امثال آن مطلق قوه ی غضبیه بدانیم
خواهیم دید که افراط و تفریط در این قوه منشأ رذایل اخلاقی بسیاری می گردد
چنانچه در روایات افراط در قوه ی غضبیه را موجب زوال عقل و ایمان شمرده اند:
قال رسول الله صلی الله علیه و اله
الغَضَبُ يُفسِدُ الإيمانَ كما يُفسِدُ الخَلُّ العَسَلَ .
خشم، ايمان را تباه مى كند همان گونه كه سركه عسل را.
قال علی علیه السلام:
الغَضَبُ يُفسِدُ الألبابَ ، و يُبعِدُ مِن الصَّوابِ .
خشم، خردها را تباه مى گرداند و از جاده صواب دور مى سازد.
و روشن است کسی که عقل و ایمانش زائل شود قادر به ارتکاب هر گناهی خواهد بود:
الغَضَبُ يُردِي صاحِبَهُ و يُبدِي مَعايِبَهُ .(حضرت علی علیه السلام)
خشم، صاحب خود را نابود مى كند و عيبهايش را آشكار مى سازد.
تفریط در این قوه نیز موجب ظهور عیوبی از جمله ترس و جبن،بی غیرتی
سالوسی،تنبلی و بی عاری و بی حمیّتی،از کف دادن عزّت نفس و تن
دادن به انواع پستی ها و رذائل اخلاقی است:
"اولئک کالأنعام بل هم اضل"اینها مانند چهارپایان بلکه بدترند،مانند حیوانات
در شهوات فرو می روند و مانند سَبُع(در صورت افراط در غضب)
به توحش و دریدن و جنگ و خونریزی و انتقام روی می آورند،حسد،طمع
کینه و دشمنی از رذائل منشعب از افراط در قوه ی غضبیه است.....
با سلام به اساتید عزیز
حدیث معروفی از چند تن از ائمه معصومین مانند امام صادق و امام حسن عسگری علیهما السلام روایت شده است با این مضمون " الغضب مفتاح کل شر" خشم کلید همه بدی ها است.
اینجا این سوال مطرح می گردد که آیا واقعا اینچنین است؟ آیا اگر کسی خشمش را بتواند کنترل کند دیگر دچار هیچ شر و بدی و گناهی نمی شود؟
دلایل زیادی برای نقض این نظریه وجود دارد برای مثال یک مرد و زنی که با میل خود اقدام به زنا می کنند غضب در این گناه چه نقشی دارد؟ یا فردی دزدی میکند و جیب کسی را میزند غضب چه نقشی در این شر دارد؟ شاید ده ها مثال از این دست بتوان آورد.
[=arial]سلام و ادب
ضمن تاکید بر عرض کارشناس محترم برای روایات مفتاح الکی یا افضل الاعمال، این نکته هم قابل توجه است که روایت درصدد این است که بگوید: هر انسان خشمگینی درب همه بدیها به رویش باز می شود (که البته ممکن است به همه آنها مرتکب نشود و انجام ندهد) اما نمی گوید که هر گناهی ریشه اش خشم است.