جمع بندی حضور نداشتن امام در عصر ما و عدل الهی

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
حضور نداشتن امام در عصر ما و عدل الهی


با سلام.

چرا مردم در زمان گذشته از وجود امام برخوردار بودند ولی در عصر حاضر نه؟ آیا این خلاف عدالت خدا نیست؟

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد هادی

شایان21;881555 نوشت:
با سلام.

چرا مردم در زمان گذشته از وجود امام برخوردار بودند ولی در عصر حاضر نه؟ آیا این خلاف عدالت خدا نیست؟

با سلام و عرض ادب و تقدیر از پرسش خوبتان
هم اکنون نیز مردم همانند گذشته از وجود امام زمان (عج) بهره مند هستند؛ همانگونه که خورشید در پشت ابر نیز نور و گرمای خود را به اهل زمین می رساند. چرا که امام معصوم شئونات وجودی فراوانی دارد که اغلب آن‌ها مربوط به باطن امور و باطن انسانها می شود و تنها دو جنبه ی آن مربوط می شود به امور ظاهری ؛ که یکی بیان احکام و معارف الهی و دومی حکومت سیاسی بر جامعه است. و آنچه ما اکنون از آن بی بهره ایم تنها این دو قسم اخیر می باشد.
بیان معارف و احکام الهی ، اکنون موجود نیست ؛ چرا که نیازی به تعالیم اضافه نیست. هر آنچه اهل بیت (علیهم السلام) باید می فرمودند در زمان ظهورشان فرموده اند ؛ و روش اجتهاد را هم آموخته اند تا ما با استفاده از آنچه آن بزرگواران فرموده اند ، احکام و معارف جدیدی را به چنگ آوریم . لذا امام رضا (علیه السلام) فرمودند: « عَلَيْنَا إِلْقَاءُ الْأُصُولِ إِلَيْكُمْ وَ عَلَيْكُمُ التَّفَرُّع‏ ـــ بر عهده ی ماست که اصول و کلّیّات را به شما القاء نماییم و بر عهده ی شماست استنباط فروعات » (بحار الأنوار ،ج‏2 ،ص245).
همچنین توجّه شود که بهره ی ما از احادیث اهل بیت (علیهم السلام) به مراتب بیش از گذشتگان می باشد ؛ چون در زمان خود اهل بیت (علیهم السلام) افراد ، تنها دسترسی به احادیث محدودی داشتند و همه ی احادیث اهل بیت (علیهم السلام) را یکجا نداشتند ؛ در حالی که ما امروز به همّت علمای بزرگی چون شیخ کلینی و شیخ صدوق و شیخ طوسی و شیخ مفید و علّامه مجلسی و ... ، همه ی آن گنجینه ها را یکجا در اختیار داریم. ضمناً خیال نشود که در آن زمان همه ی مردم دسترسی مستقیم به امام داشتند ؛ بلکه اکثر مردم آن زمان نیز اوّلاً به واسطه ی اصحاب ائمه (علیهم السلام) سخنان آن بزرگواران را می شنیدند. ثانیاً اکثر ائمه (علیهم السلام) تحت کنترل حکومتهای جور بودند و مردم جرأت نزدیک شدن به آن بزرگواران را به خود نمی دادند. ثالثاً در آن زمانها حقیقت امامت برای بسیاری از مردم روشن نبود ؛ در حالی که با گذر زمان مردم زمان ما با حقیقت امامت بیشتر آشنا شده اند.
نتیجه:
اولا در زمان کنونی از نعمت وجود امام معصوم بی بهره نیستیم. امام زمان عج در غیبت به سر می برد و فیوضات باطنی ایشان شامل حال کل هستی است.
ثانیا: در آن زمان این طور نبوده که همه ی مردم دسترسی به امام معصوم داشته باشند؛ بلکه تنها عده‌ی معدودی بودند که به حضور امام معصوم شرفیاب می شدند.
ثالثا: مزیّت زمان ما بر زمان ائمه به این است که اولا تمام احادیث را یکجا در اختیار داریم و ثانیا با گذشت زمان مردم با حقیقت امامت بیشتر آشنا شده اند.

هادی;882176 نوشت:

بیان معارف و احکام الهی ، اکنون موجود نیست ؛ چرا که نیازی به تعالیم اضافه نیست.

سلام

ولی در بعضی بخش ها مثلا "صیغه و عده" احادیث با هم در تضاد هستند وضعف قانونی وجود دارد، یکی از کارشناسان سایت در پاسخ یکی از دوستان این موضوع رو مطرح کردند.

shsina;882200 نوشت:
سلام

ولی در بعضی بخش ها مثلا "صیغه و عده" احادیث با هم در تضاد هستند وضعف قانونی وجود دارد، یکی از کارشناسان سایت در پاسخ یکی از دوستان این موضوع رو مطرح کردند.

سلام علیکم
این مطلب با عرایضی که خدمتتون ارائه شد منافاتی ندارد، آنچه که گفتنی بود پیامبران الهی و ائمه اطهار علیهم السلام بیان فرمودند و روش اجتهاد و استنباط احکام الهی را آموختند. آنچه که حضرت عالی بیان فرمودید درست است یعنی برخی احادیث ظاهرا در تضاد هستند منتهی مجتهد کارش این است که با روش های استنباط، احکام الهی را استخراج نمایند.
در زمان خود معصومین نیز برخی از اصحاب مجتهد بودند و زمان هایی که دسترسی به امام نداشتند احکام الهی را از متون فرمایشات حضرات معصومین علیهم السلام استخراج و استنباط می کردند.

پرسش:
چرا مردم در زمان گذشته از وجود امام برخوردار بودند ولی در عصر حاضر نه؟ آیا این خلاف عدالت خدا نیست؟

پاسخ:
بشریت همانند گذشته از وجود امام(علیه‌السلام) بهره‌مند هستند؛ همان‌گونه که خورشید در پشت ابر نور و گرمای خود را به اهل زمین می‌رساند، فیوضات امام زمان(عجل الله فرجه الشریف) به اهل زمین می رسد؛ چرا که امام معصوم شئونات وجودی فراوانی دارد که اغلب آن‌ها مربوط به باطن امور و باطن انسان‌ها می‌شود و تنها دو جنبه‌ی آن به امور ظاهری مربوط می‌شود، یکی از امور بیان احکام و معارف الهی و دیگری حکومت سیاسی بر جامعه است. و آنچه ما اکنون از آن بی‌بهره‌ایم تنها این دو قسم اخیر است.

بیان معارف و احکام الهی، اکنون موجود نیست؛ چرا که نیازی به تعالیم اضافه نیست. هر آنچه اهل بیت(علیهم‌السلام) باید می‌فرمودند در زمان ظهورشان فرموده‌اند و روش اجتهاد را هم آموخته‌اند تا ما با استفاده از آنچه آن بزرگواران فرموده‌اند، احکام و معارف جدیدی را به چنگ آوریم . لذا امام‌رضا(علیه السلام) فرمودند:« عَلَيْنَا إِلْقَاءُ الْأُصُولِ إِلَيْكُمْ وَ عَلَيْكُمُ التَّفَرُّع‏» بر عهده‌ی ماست که اصول و کلّیّات را به شما القاء نماییم و بر عهده‌ی شماست استنباط فروعات(1).

همچنین توجّه شود که بهره‌ی ما از احادیث اهل بیت (علیهم‌السلام) به مراتب بیش از گذشتگان می‌باشد ؛ چون در زمان خود اهل‌بیت(علیهم‌السلام) افراد، تنها دسترسی به احادیث محدودی داشتند و همه‌ی احادیث اهل‌بیت(علیهم‌السلام) را یکجا نداشتند، در حالی که ما امروز به همّت علمای بزرگی چون شیخ کلینی، شیخ صدوق، شیخ طوسی، شیخ مفید، علّامه مجلسی و ... همه‌ی آن گنجینه‌ها را یکجا در اختیار داریم.

ضمناً خیال نشود که در آن زمان همه‌ی مردم دسترسی مستقیم به امام داشتند؛ بلکه اکثر مردم آن زمان نیز اوّلاً به واسطه‌ی اصحاب ائمه(علیهم‌السلام) سخنان آن بزرگواران را می‌شنیدند؛ ثانیاً اکثر ائمه(علیهم‌السلام) تحت کنترل حکومت‌های جور بودند و مردم جرأت نزدیک شدن به آن بزرگواران را به خود نمی‌دادند. ثالثاً در آن زمان‌ها حقیقت امامت برای بسیاری از مردم روشن نبود، در حالی که با گذر زمان مردم زمان ما با حقیقت امامت بیشتر آشنا شده‌اند.

حاصل سخن اینکه
با توجه به مطالبی که گفته شد غیبت ظاهری امام زمان(عجل الله فرجه الشریف) منافاتی با عدالت خداوند ندارد، زیرا:
الف: در زمان غیبت نیز از نعمت وجود امام معصوم بی‌بهره نیستیم چرا که فیوضات باطنی ایشان شامل حال کل هستی و موجودات است.
ب:: در آن زمان این طور نبوده که همه‌ی مردم دسترسی به امام معصوم داشته باشند؛ بلکه تنها عده‌ی معدودی بودند که به حضور امام معصوم شرفیاب می‌شدند.
ج: مزیّت زمان ما بر زمان ائمه بر این‌است که اولا تمام احادیث را یکجا در اختیار داریم و ثانیا با گذشت زمان، مردم با حقیقت امامت بیشتر آشنا شده‌اند، در صورتی که در زمان خود ائمه(علیهم‌السلام) این‌گونه نبوده است.

منبع:ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. بحار الأنوار ،ج‏2 ،ص245

موضوع قفل شده است