خورشید بقیع๑۩๑شهادت امام حسن مجتبی (ع)๑۩๑

حضرت علی علیه السلام در همه امور، امام حسن علیه السلام را در کنار خود داشت. وصیّت های آن حضرت به امام حسن علیه السلام معروف و مشهور است و در نهج البلاغه به تفصیل بیان شده است.

در روایتی از سلیم بن قیس آمده است: من شاهد بودم آن زمانی را که امیرمؤمنان علیه السلام به فرزندش امام حسن علیه السلام وصیّت نمود و بر این وصیّت تمام فرزندان خویش از جمله امام حسین علیه السلام ، محمد حنفیه و رؤسای شیعه و اهل بیت خویش را گواه گرفت.

سپس ودایع امامت، مانند کتاب و سلاح را به امام حسن علیه السلام داد و به وی فرمود: «ای فرزندم! پیامبر گرامی به من دستور داد تا به تو وصیّت کنم و سلاح و کتابم را به تو بدهم.

نیز آن حضرت به من دستور داد به تو بگویم که هر گاه مرگت فرا رسید، آن ها را به برادرت حسین علیه السلام تحویل دهی و امامت را به وی بسپاری».

در روایات آورده اند که امام حسن علیه السلام بر جمعی از فقرا عبور کرد که روی زمین نشسته و تکّه های نانی در پیش روی خود گذاشته بودند و پس از آن می خورند.

چون آن حضرت را دیدند، تعارف کرده، گفتند: ای پسر رسول خدا، بفرما. امام پیاده شد و فرمود: «به راستی که خدا مستکبران را دوست نمی دارد» و سپس شروع کرد به خوردن غذای آنان و چون سیر شدند، آن ها را به مهمانی خود دعوت کرد و پس از پذیرایی و اطعام؛ بر تن آنان لباس پوشانید.

سپس فرمودند: «فضیلت و برتری از آن آن هاست؛

زیرا آن ها به غیر از آن چه ما را بدان پذیرایی و اطعام کردند، چیزی نداشتند، ولی ما بیش از آن چه دادیم، باز هم داریم»!

امام حسن علیه السلام پس از شهادت حضرت علی علیه السلام همواره مورد ظلم و ستم دشمنان به خصوص معاویه قرار داشتند. معاویه برای رسیدن به مقاصد خود از هیچ عملی دریغ نمی کرد.

حتی در بسیاری از سخنرانی های خود امیرالمؤمنین علی علیه السلام را ناسزا می گفت. از حرکات ظالمانه معاویه درباره امام حسن مجتبی علیه السلام اجرای تصمیم تروریستی بر ضد ایشان بود.

معاویه چهار نفر را جداگانه دید و به آن ها گفت که اگر امام حسن علیه السلام رابه قتل برسانند پاداش بزرگی خواهند داشت. امام از این توطئه آگاه شدند و از آن پس کاملاً مراقب بودند تا از توطئه منافقان کوردل در امان بمانند؛

از این رو زیر لباس خود زره می پوشیدند و با همان زره به کسب و کار مشغول می شدند و حتی با آن زره نماز می خواندند.

معاویه با آن که مرد سیاستمدار و هوشمندی بود نتوانست به اهداف پلید خوددست یابد؛

از این روتصمیم گرف ت امام را از سر راه خود بردارد او مقدار صد هزار درهم پول به همراه سمّی مهلک برای جُعده دختر اشعث و همسر امام حسن علیه السلام فرستاد و به او پیغام داد با مسموم کردن امام حسن او رابه همسری پسرش یزید درخواهد آورد جعده نیز این پیشنهاد را قبول کرد.

و سم را در ظرف شیر آن حضرت ریخت و امام را در حالی که قصد افطار کردن روزه خود را داشتند مسموم کرد.

رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
حسن از من و من از اویم، هر که او را دوست بدارد
خداوند دوستش بدارد.

کریم اهل بیت!
دست سخاوتت، زبانزد است. چه شب ها که انبان به دوش، چراغ خانه یتیمان را روشن می کردی.

آفتاب نیمه شب ها! آنقدر سخاوت داشتی که چنین فرمودی: «آنچه را که از امور دنیا طلب کردی و به دست نیاوردی، چنان انگار که به آن هرگز فکر نکرده ای».

کدام کلمه می تواند این همه دل بریدن از دنیا را وصف کند؟! مگر غیر از تو کسی می تواند چنین از دنیا دل ببرد؟! دل می کنی از دنیا؛ همان گونه که از سربازان بی وفایت...