جمع بندی تنبیه کودکان آری یا نه؟!

تب‌های اولیه

54 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تنبیه کودکان آری یا نه؟!

یکی از روش های تربیتی که روش خیلی مفیدی هم نیست، روش تنبیه است. این روش آخرین راه حل هست.( و در حد امکان نباید بیشتر از آن استفاده شود)
تنبیه جسمی اثرات بسیار بدی بر کودک دارد، که متاسفانه برخی از والدین به آن توجه ندارند.
اسلام با عنایت به اثرات منفی تنبیه جسمی، آن را حکیمانه و کارآمد نمی داند.
اقا امیر المؤمنین علی علیه السلام می فرماید:
«عاقل را با ادب تربیت می کنند و حیوانات را با زدن رام می کنند» ( غرر الحکم و درر الکلم، ص 254)
کسانی که حوصله تربیت کردن فرزندان را با روش اصولی ندارند، و می خواهند با تنبیه به کار خود ادامه دهند، هیچ فایده ای از این کارها را نخواهند دید.

برای اهمیت موضوع، مواردی از آسیب های چنین روشی را برای شما بیان می کنیم:
1. ترس و اضطراب
ترس و اضطراب یکی از ثمرات تنبیه کردن فرزندان است، که باعث غالب شدن روحیه ترس و اظطراب بر آنها خواهد شد، و چنین فرزندانی آرامش نخواهند داشت، و از انجام اکثر کارها احساس ترس و اضطراب خواهند داشت، و در حقیقت به خوبی نمی توانند در زندگی موفق باشند.
2. تحقیر شخصیت
وقتی کودکی از شخصیت خود آسیبی ببیند، دیگر جبران و اصلاح آن به راحتی امکان پذیر نخواهد شد.
3. ایجاد روحیه تسلیم پذیری (توسری خوری)
این افراد به راحتی مورد سوء استفاده دیگران قرار می گیرند.
4. تنفر و کینه توزی از پدر و مادر
افرادی که با تنبیه بزرگ می شوند، در بزرگی دیگر نسبت به پدر و مادر خود، دیگر احساس مهر و محبت ندارند.
5. از بین رفتن اعتماد به نفس
داشتن اعتماد به نفس پایه موفقیت هر کاری است، از این رو اگراین مسئله مهم در کودکی ضربه ببیند، دیگر انتظار موفقیت و انجام کارهای بزرگ را نباید از آنها انتظار داشت.
دیگر خود باوری و صلابت روحی برای انجام خیلی از کارها معنی نخواهد داشت.

سلام

استاد مرسی از مطالب مفیدتون

خواهر زاده من 9 سالشه و بیش فعال هست

از بچگی تحت نظر پزشک دارو مصرف میکنه و این بیش فعالیش کنترل میشه

ولی با این حال واقعا رو اعصابه :Nishkhand:

خیلی کارا میکنه که اطرافیان رو عصبانی میکنه ..... به بچه اون یکی

خواهرم که 4 سال هم از خودش کوچیک تره به شدت حسودی میکنه و همش اونو میزنه

الکی گریه میکنه و داد میزنه

در یک کلام خواهرمو پیر کرده

درسش خیلی خوبه

تو کلاس اصلا دفتر و کتاب باز نمیکنه ولی معلمش میگه هر چی میپرسم همه رو درست جواب میده

خیلییییییییی باهوشه

ولی متاسفانه برای کنترل کردنش بعضا مواردی که بالا ذکر کردین رو مامان و باباش انجام دادن

مثل کتک زدنش .... ترسوندنش ....

مثلا بهش گفتن اگه داد بزنی فلانی میاد میبرتت دیونه خونه اون وقت تنها میشی

این بچه هم دو سه روز آروم شده ( اونم به زور ) بعد همون تهدید دیگه کار ساز نبوده

تو فامیل یکی دیگه هم مثل خواهر زادم بود که تو سن بلوغش به

خاطر عادت ماهانش تقریبا میشه گفت خوب شده ولی هم چنان عصبی هست

منتها مثل قبل نیست

شما چه راه کار هایی برای کنترل خواهر زادم مد نظرتون هست؟ چطور میشه کنترلش کرد

البته مامانم میگه وقتی خواهرم کوچیک بود خیلی بد تر از دخترش بود :Nishkhand:

با سلام

بعضی از والدین آخرین راه چاره را در تربیت فرزندان ، تنبیه بدنی می دانند؛ اما همواره به جای تنبیه و اعمال خشونت راه بهتری هم می توان پیدا كرد. چون تنبیه بدنی عوارض متعددی در رفتار و روحیه فرزند شما به جای خواهد گذاشت. حتی اگر بسیار به ندرت كودك خود را تنبیه می كنید، حتماً این مطلب را مطالعه كنید… بسیاری از والدین عمداً دست به تنبیه بدنی نمی زنند. معمولاً هنگامی این رفتار از بزرگترها سر می زند كه كنترل خود را از دست بدهند یا احساس ناامیدی كنند.
ممكن است بابا به خاطر این كه سه بار از كودك خواسته تلویزیون را خاموش كند و او توجهی نكرده عصبانی شود و كتكش بزند. یا وقتی پسر كوچولوی چهار ساله به وسط خیابان می دود شاید مامان او را بزند تا حواسش بیشتر جمع باشد.
همه پدر و مادرها می دانند كه گوش نكردن كودك به حرف آنها چقدر ناراحت كننده است؛ نگرانی و دلهره از به خطر افتادن سلامت بچه هم به همین صورت. مادری كه گفتیم، از این كه پسرش دوباره به وسط خیابان بدود و مثل این دفعه شانس نیاورد! خیلی نگران است.
اكثر والدین حداقل یك بار فرزندشان را تنبیه بدنی كرده اند یا احساس كرده اند او یك كتك مفصل لازم دارد. اما به راستی چرا این تعداد از پدر و مادرها از تنبیه بدنی استفاده می كنند؟ شاید بگویید: چون مؤثر است. ولی واقعیت این است كه اگر تنبیه بدنی مؤثر باشد فقط و فقط در كوتاه مدت تأثیرگذار است.
سعی كنید در رفتارتان ملایم و مهربان باشید. وقتی تن صدایتان عادی و طبیعی باشد كودك بهتر حرفتان را می شنود.
كمی تأمل كنید. یك مكث كوتاه در عكس العمل و اندكی صبر هنگام هیجان، می تواند گره گشا باشد. چه اشكالی دارد كه بگوییم: «الآن برای مواجهه و حل این مسئله خیلی ناراحت هستم و موقعیت مناسب نیست. بعداً در موردش صحبت می كنیم.»
به او بیاموزید. به جای مجازات او به خاطر كار نادرستش، كار درست را به او یاد بدهید. مثلاً بگویید: «وقتی اسباب بازی هایت را در اتاق پذیرایی رها می كنی من این كارت را نمی پسندم. دوست دارم دفعه بعد آنها را در كمد بگذاری.»
مثبت باشید. به جای آنكه بگویید :«چند مرتبه باید به تو بگویم كه دندانهایت را مسواك بزنی؟!» می توانید بگویید : «دندان های قشنگت را مسواك بزن كه همین طور قشنگ بماند. بعد منو خبر كن كه بعد از تو مسواك بزنم.»
«توضیح» به جای «تهدید». می توانید با یك توضیح مختصر، علت زشتی رفتار او را روشن كنید تا در ذهنش دلیلی برای تغییر رفتار داشته باشد.
از عصبانیت دوری كنید. به جای تمركز روی اشتباه یا رفتار نادرست كودك، كه شما را برای هیجان و عكس العمل احساسی آماده می كند، از هر یك از موارد خطای فرزندتان به عنوان موقعیت خوبی جهت راهنمایی او و فراگیری استفاده كنید.

با تشکر

نشاط;758667 نوشت:
یکی از روش های تربیتی که روش خیلی مفیدی هم نیست، روش تنبیه است. این روش آخرین راه حل هست.( و در حد امکان نباید بیشتر از آن استفاده شود)
تنبیه جسمی اثرات بسیار بدی بر کودک دارد، که متاسفانه برخی از والدین به آن توجه ندارند.
اسلام با عنایت به اثرات منفی تنبیه جسمی، آن را حکیمانه و کارآمد نمی داند.
اقا امیر المؤمنین علی علیه السلام می فرماید:
«عاقل را با ادب تربیت می کنند و حیوانات را با زدن رام می کنند» ( غرر الحکم و درر الکلم، ص 254)
کسانی که حوصله تربیت کردن فرزندان را با روش اصولی ندارند، و می خواهند با تنبیه به کار خود ادامه دهند، هیچ فایده ای از این کارها را نخواهند دید.

برای اهمیت موضوع، مواردی از آسیب های چنین روشی را برای شما بیان می کنیم:
1. ترس و اضطراب
ترس و اضطراب یکی از ثمرات تنبیه کردن فرزندان است، که باعث غالب شدن روحیه ترس و اظطراب بر آنها خواهد شد، و چنین فرزندانی آرامش نخواهند داشت، و از انجام اکثر کارها احساس ترس و اضطراب خواهند داشت، و در حقیقت به خوبی نمی توانند در زندگی موفق باشند.
2. تحقیر شخصیت
وقتی کودکی از شخصیت خود آسیبی ببیند، دیگر جبران و اصلاح آن به راحتی امکان پذیر نخواهد شد.
3. ایجاد روحیه تسلیم پذیری (توسری خوری)
این افراد به راحتی مورد سوء استفاده دیگران قرار می گیرند.
4. تنفر و کینه توزی از پدر و مادر
افرادی که با تنبیه بزرگ می شوند، در بزرگی دیگر نسبت به پدر و مادر خود، دیگر احساس مهر و محبت ندارند.
5. از بین رفتن اعتماد به نفس
داشتن اعتماد به نفس پایه موفقیت هر کاری است، از این رو اگراین مسئله مهم در کودکی ضربه ببیند، دیگر انتظار موفقیت و انجام کارهای بزرگ را نباید از آنها انتظار داشت.
دیگر خود باوری و صلابت روحی برای انجام خیلی از کارها معنی نخواهد داشت.

6. ایجاد روحیه زور گویی ویاغی گری
وقتی فردی این روش را در زندگی خود تجربه کرد، یاد می گیرد که درخواست ها و نیازهای خود را با زور گویی ویاغی گری بدست بیاورد، و چه بسا این فرد در آینده یک فرد ظالم و یک خلاف کار حرفه ای باشد.
7. بی اعتمادی به والدین
فردی که از والدین خود، در مقابل کوچکترین اشتباه و خطا تنبیه های جسمانی شدیدی را تجربه کند، دیگر چنین پدر و مادری برای این فرد نمی تواند محبوب و قابل اعتماد باشد، از این رو گرایش و جذب به افراد دیگر شکل خواهد گرفت،و چه بسا این افراد باعث بدبختی همین فرد شوند.

نشاط;758744 نوشت:
6. ایجاد روحیه زور گویی ویاغی گری
وقتی فردی این روش را در زندگی خود تجربه کرد، یاد می گیرد که درخواست ها و نیازهای خود را با زور گویی ویاغی گری بدست بیاورد، و چه بسا این فرد در آینده یک فرد ظالم و یک خلاف کار حرفه ای باشد.
7. بی اعتمادی به والدین
فردی که از والدین خود، در مقابل کوچکترین اشتباه و خطا تنبیه های جسمانی شدیدی را تجربه کند، دیگر چنین پدر و مادری برای این فرد نمی تواند محبوب و قابل اعتماد باشد، از این رو گرایش و جذب به افراد دیگر شکل خواهد گرفت،و چه بسا این افراد باعث بدبختی همین فرد شوند.


8. عدم امنیت
وقتی محیط خانواده برای کودکان جذاب و آرام نباشد، چه انتظاری داریم که این کودک ما احساس امنیت داشته باشد، ما را دوست داشته باشد، پیشرفت کنند، از افراد موفق و خوبی باشند، سرحال و با نشاط باشند، پیوسته نمره های خوب، رفتار خوب و...
واقعا چنین انتظاری غیر معقول و غیر منطقی است.
9. دروغگویی
وقتی فردی مورد تنبیه قرار می گیرد، در صورت ارتکاب خطا به خاطر اینکه دیگر تنبیه نشود، مجبور به دروغگویی می شود، و همین مئسله پایه رفتاری این فرد می شود.
10. پنهانی کاری
برخی از بچه ها رفتار اشتباه خود را در خفا انجام می دهند، و تظاهر هم نمی کنند.
و همین مسئله می تواند پایه انجام خیلی کارهای زشت خواهد شد.
پس تنبیهی که بیشتر استفاده شود، چنین آثاری را بدنبال خواهد داشت، آیا ارزش دارد؟!
منبع:آداب و آفات تربیت کودک و نوجوان، دکتر آقا تهرانی

نشاط;758667 نوشت:
تنبیه جسمی
سلام
تشکر استاد. خیلی خیلی تشکر
روحانی؟! حقوق فرزندان؟! :Gig:

والا برای من عجایب دنیا نَه هفتگانه ، که هشتگانه ست!
هشتمین عجایب دنیا وقتیه که ببینم یه روحانی مسلمان میاد و از حقوق کودکان هم حرف میزنه. باور کنید استاد تا همین چند وقت پیش فکر میکردم اسلام کلاً فرزندان رو آدم نمیدونه! تا اینکه دیدم در روایات و احادیث زیادی به حقوق فرزندان اشاره شده و همچنین برخی از روحانیون منصف در امور خانواده (که تعدادشون بسیار کمه) ، توضیحاتی درمورد حقوق فرزندان دادند

به نظرم یکی از دلایلی که الان بچه ها تو روی والدین می ایستن و احترام اونها رو نگه نمیدارن همین مورده که خود شما هم اشاره کردید:

نشاط;758667 نوشت:
تنفر و کینه توزی از پدر و مادر

نشاط;758744 نوشت:
ایجاد روحیه زور گویی ویاغی گری

نشاط;758744 نوشت:
بی اعتمادی به والدین

کلاً نمیدونم ما ایرانی ها چرا اینقدر به افراط علاقه داریم! یعنی در هر کاری تمایل داریم ته دیگش رو هم در بیاریم!
روحانیون و اهل مذهب خیال کردند که هر چی بیشتر بچه ها رو از بی احترامی به والدین بترسونن ، بچه بیشتر احترام خواهند گذاشت
غافل از اینکه وقتی ببینن این همه از حقوق والدین گفته میشه و درمقابل ، ذره ای از حقوق فرزندان به والدین گفته نمیشه ، دین اسلام رو ناعادلانه تشخیص میدن و در نتیجه از اسلام زده میشن. الان هم داریم نتیجهء این تفکر افراطی رو در دور شدن شدید فرزندان از والدین می بینیم. البته دوری والدین و فرزندان از همدیگه دلایل دیگه ای هم داره ، اما یکی از مهمترین های اونها ، همین هست که عرض کردم

وقتی مرجع تقلید ما بیاد بگه:
فرزند حق ندارد به پدر و مادر اعتراضی کند ، حتی اگر او را به نا حق کتک بزنند!!!

الان هم باید منتظر باشیم که جوانان مسلمان به به ادیان مسیحی ، زرتشتی و فرقه های فرعی روی بیارن و یکی از عمده دلایل خودشون برای این گرایش رو ، وجود عدالت در اون ادیان عنوان کنن

Reza-D;759027 نوشت:
وقتی مرجع تقلید ما بیاد بگه:
فرزند حق ندارد به پدر و مادر اعتراضی کند ، حتی اگر او را به نا حق کتک بزنند!!!

با سلام و احترام خدمت شما عزیز و بزرگوارم
این حرفی که مطرح کردید، از چند بعد صحیح نیست؛ ونیاز به توضیح دارد.( یا جسارتا شما موضوع را خوب تطبیق نکردید، ضمنا می توانید دقیقا عین همین عبارتی که بیان کردید به صورت مستند بیان کنید))
اسلام مخالف ظلم است چه از سوی پدر و مادر باشد و چه از سوی دیگران!( در این قضیه هم اگر بر فرزندی جفا شده و این برخورد پدر و مادر واقعا ظالمانه است، می تواند با حفظ ادب و احترام دلیل این کار بپرسد و نگذارد که چنین عملی از سوی آنها اتفاق بیافتد)
اسلام نسبت به هر عملی که مخالف عدالت باشد، موافق نیست و چه بسا از سوی پدر و مادر باشد!
اسلام دوستدار رافت و احترام است، نه زورگویی و بی عدالتی و بی انصافی!
اسلام دین کرامت و عزت انسانی است.
از آن طرف که مهر و محبت و احترام به پدر و مادر را واجب کرده، تربیت فرزندان را هم واجب کرده و کوتاهی از آن را جایز نمی داند.
اطاعت از سخنان آنها زمانی است فرمایش پدر و مادر گناه آلود نباشد.( پس عدم اعتراض در رفتار و یا برخوردی که گناه آلود باشد، معنی ندارد( البته با حفظ ادب و حرمت،) و چنین تسلیمی هم معنی ندارد)

نشاط;759033 نوشت:
می توانید دقیقا عین همین عبارتی که بیان کردید به صورت مستند بیان کنید
چشم. فرصتی بدید تا پیداش کنم و براتون بنویسم

نشاط;759033 نوشت:
اگر بر فرزندی جفا شده و این برخورد پدر و مادر واقعا ظالمانه است، می تواند با حفظ ادب و احترام دلیل این کار بپرسد
قبلاً هم صحبت این موضوع شده استاد (نمیدونم کارشناس اون تاپیک خودتون بودید یا کسی دیگه)

مثلاً پدر کمربندش رو کشیده و داره فرزند رو کتک میزنه ، بعد در اون حالت وحشت و درد و جیغ و فریاد ، فرزند باید خیلی منطقی و در کمال آرامش بگه:
خب پدر عزیزم ، انگیزه و فلسفهء شما از کتک زدن بنده چیست و برخواسته از کدام ایدئولوژیست؟!!!!

استاد عزیز آخه چرا فرمایشی میکنید که با حقیقت و شرایط وقوع اتفاق به هیچ عنوان جور نیست؟!
اون قید حفظ ادب و احترام ، دقیقاً یعنی حق حرف زدن نداری!

درست مثل اینه که بگیم:
شما اجازه داده غذا بخورید ، فقط با این شرط که غذا رو در دهان نذارید!!!
این یعنی در حقیقت اجازه ندارید!

نشاط;759033 نوشت:
عدم اعتراض در رفتار و یا برخوردی که گناه آلود باشد ، معنی ندارد( البته با حفظ ادب و حرمت) و چنین تسلیمی هم معنی ندارد
این هم باز از اون قوانینی هست که هیچ چهارچوب مشخصی نداره. گناه چیه؟ چه چیزی بده؟ چه چیزی خوبه؟

مثلاً پدری فرزندش رو وادار میکنه که حتماً باید در مسابقات قرآن شرکت کنی. اما فرزند تمایلی نداره
ولی پدر با زور و اجبار به فرزند فشار میاره که باید به حرف من گوش کنی
خب آیا اینجا پدر ، فرزند رو به گناه فرخوانده؟!

یا والدین به زور دخترشون (یا پسرشون) رو به عقد کسی درمیارن که فرزند هیچ تمایلی برای ازدواج با اون شخص نداره
اون شخص هم آدم خوبیه ، ولی خب فرزند دوستش نداره
اینجا هم والدین فرزند رو به گناه فرانخوندن

مطلبی که فرمودید و البته من هم زیاد شنیدم و متاسفانه همیشه به عنوان یکی از حقوق فرزندان بهش اشاره میشه ، ابداً حقوق فرزند نیست
این قانونی که ذکر کردید برای دوری از معصیته و کاری به این نداره که فرزند آزار میشه یا خیر
سفسطه در این حق کاملاً مشخصه ، چون شما در بحث معصیت خدا از هیچکس نباید پیروی کنید ، والدین هم بخشی از اون کسان هستند

یعنی این حق مربوط به حق الله میشه ، نه حق الناس

[="Navy"]

نشاط;759033 نوشت:
اگر بر فرزندی جفا شده و این برخورد پدر و مادر واقعا ظالمانه است، می تواند با حفظ ادب و احترام دلیل این کار بپرسد و نگذارد که چنین عملی از سوی آنها اتفاق بیافتد)

سلام وعرض ادب خدمت استادگرامی
استاداصلاااااااااااانمیشه حتی باادب واحترام مانع عمل ظالمانه پدرومادرشد.واقعیته استاد.
(اشکم دراومد)[/]

زهرا73;759061 نوشت:

سلام وعرض ادب خدمت استادگرامی
استاداصلاااااااااااانمیشه حتی باادب واحترام مانع عمل ظالمانه پدرومادرشد.واقعیته استاد.
(اشکم دراومد)

با سلام و تحیت
خواهر گرامی
قبول می کنم واقعا سخته، ولی به هر حال اگر جور نشد،باید صبوری کنید.تا اگر فرصتی پیش امد بگویید.

Reza-D;759058 نوشت:
استاد عزیز آخه چرا فرمایشی میکنید که با حقیقت و شرایط وقوع اتفاق به هیچ عنوان جور نیست؟!
اون قید حفظ ادب و احترام ، دقیقاً یعنی حق حرف زدن نداری!

با سلام
گلم
اری قبول می کنم، سخته، منظورم از حفظ ادب و احترام مثلا: بدو بیرا بهش نگید،هل ندهید....
انصافا باید برای پدر و مادر هم یک درس اخلاق و مهارت رفتاری و برخوردی با فرزندان داشته باشم.

نشاط;759086 نوشت:
گلم

:moteajeb:

نشاط;759086 نوشت:
انصافا باید برای پدر و مادر هم یک درس اخلاق و مهارت رفتاری و برخوردی با فرزندان داشته باشم
خدا خیرتون بده استاد
در تمام طول زندگی خودم ، هیچ شیرینی برام بالاتر از احساس وجود عدالت نبوده. نه فقط در شرایطی مثل الان که شما مطابق با صحبت من نظر دادید ، بلکه حتی جایی که به ضررم باشه ، اما اطمینان داشته باشم که حق و عدالت اجرا شده ، با تمام وجود شاد میشم. البته در چنین موردی هم میدونم که در واقع به ضررم نیست ، چون در اجرای عدالت همیشه نفع وجود داره ، حتی برای کسی که بر علیه ش رای صادر میشه

[="Navy"]

نشاط;759086 نوشت:
انصافا باید برای پدر و مادر هم یک درس اخلاق و مهارت رفتاری و برخوردی با فرزندان داشته باشم.

ممنون استاد.
شایدماکاربرابخونیمودیگه برای فرزندان اینده رفتارای اشتباهوتکرارنکنیم و...
وگرنه ماکه دیگه فقط بایدبه دعامتوسل بشیم چون خانواده نه میان میخونن ونه گوش میدن.
ونه میشه بهشون گفت رفتارشون درست نیست.
ازهمه هم خواهش میکنم اول چندتاکتاب درموردتربیت فرزند بخونندبعدبفکربچه اوردن بشن.
جوون به این سن چرااعصاب نداشته باشه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
مادیگه ادامه ندیم رفتارای اشتباهو وگرنه فرزندان ماهم هرشب اشکشون درمیادو.......[/]

سلام
تشویق و تنبیه جز جدایی ناپذیری از تربیته.(اما نه تنبیه بدنی)
یه وقت به پدر گرامی عرض کردم که بابا من تربیت کردن بچه های احتمالیم رو توی آینده در خودم نمیبینم!!!
ایشون گفتن.کاری داره؟ هر کاری بده بهش بگو نکن هر کاری خوبه بگو بکن.گفتم بابا مثل قدیم که نیس و به این سادگیا نیس خیلی کار سختیه.گفت شاید یه زنه حریفی گیرت اومد که از پسش بر اومد.توکل کن بر خدا بچه جون.کلی روحیه گرفتم.
خدایا برسون یه زن همه فن حریف.الهی آمین

حداقل و مفید ترین استفاده از فرمایشات استاد اینه که یاد بگیریم چطور با بچه های خودمون رفتار کنیم
پس بهتره بجای گله از رفتار بزرگانمون این تجربیات رو برای بچه های خودمون نگه داریم

ممنون استاد. بسیار عالیست.

یکی از اقوام میگفت هروقت بچه اش کار بدی میکنه میفرستتش توی حموم که درش بازه و چراغ روشنه و حتی بچه اجازه داره یکی از اسباب بازی هاش رو هم با خودش داخل ببره اما حق نداره بیرون بیاد. من که خیلی خوشم اومد از این راه. نه ترسی وجود داره نه تنبیه بدنی و روانی
فقط بچه توی یک محدوده ای قرار میگیره که متوجه بشه کارش اشتباه بوده

maedeh-r;759676 نوشت:
یکی از اقوام میگفت هروقت بچه اش کار بدی میکنه میفرستتش توی حموم که درش بازه و چراغ روشنه و حتی بچه اجازه داره یکی از اسباب بازی هاش رو هم با خودش داخل ببره اما حق نداره بیرون بیاد. من که خیلی خوشم اومد از این راه. نه ترسی وجود داره نه تنبیه بدنی و روانی
فقط بچه توی یک محدوده ای قرار میگیره که متوجه بشه کارش اشتباه بوده
با سلام

نه خواهرم اصلا کار خوبی نیست..من بچه ای رو میشناسم که مادرش موقع تنبیه اونو میفرستاد داخل حموم

الان که بزرگ شده از حموم میترسه :Ghamgin:

من خودم زیاد مبحث (روانشناسای تلویزیون) رو گوش میدم یه بار یکی از همین دکترها که متخصص بود گفتش که بچه هاتون

رو موقعی که میخواید تنبیه کنید به حسب سنش مثلا اگر پنج سالشه پنج دقیقه اونو توی اتاق خودش حبس کنید

من هم یه بار اینطور تنبیهش کردم ..الان دخترم که بزرگتر شده میگه مامان وحشتناکترین تنبیهی که کردی اون بوده

هیچوقت هم یادم نمیره :Moteajeb!:.حالا از جناب استاد میخوام بپرسم آیا اینطور تنبیه کردن درسته واقعا یا نه؟

maedeh-r;759672 نوشت:
پس بهتره بجای گله از رفتار بزرگانمون این تجربیات رو برای بچه های خودمون نگه داریم
سلام خواهر گرامی
فرمایش شما درسته ، ولی صرفاً درمورد خودم خواستم عرض کنم من از رفتار والدین گله نکردم ، بلکه از کم کاری واعظان و منبری ها گله کردم که وترازوی عدالت رو در زمینه انتقال صحیح روایات ، در زمینه حق و حقوق متقابل والدین و فرزندان رعایت نکردند

البته در هر صورت ، اینکه میفرمایید میتونیم یاد بگیریم که خودمون چطور با فرزندانمون رفتار کنیم ، حرف درستیه

طریقه استفاده از این پیشنهاد مهم تر از خود پیشنهاده
تنبیه بچه به صورت زندانی کردن توی حمام و اطاق و بستن در به روش جزو بدترین تنبیه هاست
اگر دقت کنید نوشتم که بچه رو توی یکی از اطاق های خونه(چه حمام چه غیر اون) و در صورتی که در حتما باز باشه و چراغ حتما روشن باشه و حتی اجازه داره یکی از اسباب بازی هاش رو هم با خودش ببره، طبق شرایط سنی مدتی باید در اون مکان بمونه.
این که ترسی نداره! فقط قانون مندی رو به بچه یاد میده
شاید چون واژه حمام اومده ذهن شما رو به تنبیه های اشتباه و قدیمی منحرف کرده!
در واقع با اینکار میخوان خط قرمزی رو برای بچه تعیین کنن که نه ترسی داره نه دردی!!!
حالا دختر شما توی اطاق در بسته بوده یا شرایط بالا؟!

باز هم نظر اساتید مهمه و بنده هم گوش به فرمانم

maedeh-r;759800 نوشت:
حالا دختر شما توی اطاق در بسته بوده یا شرایط بالا؟!
با سلام

ببخشید من متوجه در باز بودن حموم نشدم فکر کردم حموم یا اتاق با دربسته !

دخترم رو توی اتاق خودش حبس کردم اون هم با اون همه اسباب بازی، ولی در رو به روش بستم متاسفانه

به نظرم روشهای تشویقی خیلی راحتتر جواب میده تا تنبیهی .. تنبیه برای وقتیه که واقعا ناچاریم.

همای رحمت;759688 نوشت:
نقل قول نوشته اصلی توسط maedeh-r نمایش پست ها
یکی از اقوام میگفت هروقت بچه اش کار بدی میکنه میفرستتش توی حموم که درش بازه و چراغ روشنه و حتی بچه اجازه داره یکی از اسباب بازی هاش رو هم با خودش داخل ببره اما حق نداره بیرون بیاد. من که خیلی خوشم اومد از این راه. نه ترسی وجود داره نه تنبیه بدنی و روانی
فقط بچه توی یک محدوده ای قرار میگیره که متوجه بشه کارش اشتباه بوده
با سلام

نه خواهرم اصلا کار خوبی نیست..من بچه ای رو میشناسم که مادرش موقع تنبیه اونو میفرستاد داخل حموم

الان که بزرگ شده از حموم میترسه

من خودم زیاد مبحث (روانشناسای تلویزیون) رو گوش میدم یه بار یکی از همین دکترها که متخصص بود گفتش که بچه هاتون

رو موقعی که میخواید تنبیه کنید به حسب سنش مثلا اگر پنج سالشه پنج دقیقه اونو توی اتاق خودش حبس کنید

من هم یه بار اینطور تنبیهش کردم ..الان دخترم که بزرگتر شده میگه مامان وحشتناکترین تنبیهی که کردی اون بوده

هیچوقت هم یادم نمیره .حالا از جناب استاد میخوام بپرسم آیا اینطور تنبیه کردن درسته واقعا یا نه؟


با سلام
این نوع روش، یک نوع ایجاد محرومیت است، و نمی توان برای همه ترویج و عمل کرد،در برخی از افراد که باعث ترس شدید می شود، بدتر خواهد شد، و سفارش نمی شود.

از یک طرف میگن تا هفت سالگی نباید به بچه چیزی گفت و درواقع پادشاه خونه باشه
یکی دیگه از مشاوران میگفت که به هیچ عنوان نباید بچه رو تنبیه کرد

واقعا دچار تناقض میشیم. خب اگه یه وقت زیادی شیطونی کرد یا کار بدی کرد چی!!!!
تنبیه اصلا! یا تنبیه ساده و کوچیک محض نهی از کار بد خوبه!!!

با یکی از بچه های فامیل بازی میکردم. یک دفعه حرف بدی به مادربزرگش زد. منم بازی رو قطع کردم و خیلی آروم و ریلکس بهش گفتم تا وقتی ازش معذرت خواهی نکردی ادامه نمیدیم و بلند شدم رفتم
اصلا حالت عصبانی نداشتم و خیلی عادی گفتم. اما به نظر خودم نیاز بود که متوجه بشه کارش اشتباست. اگر در این حد هم نباشه که بچه متوجه اشتباهش نمیشه و بی ادب بار میاد!!
حالا اینکه چرا به اینجا رسیده رو کاری ندارم. معلومه که باید از اول برای تربیت بچه دقت بشه. اما حالا که اشتباهی کرد نباید با روشی متوجهش کرد!!

نظر شما چیه استاد!

maedeh-r;766542 نوشت:
با یکی از بچه های فامیل بازی میکردم. یک دفعه حرف بدی به مادربزرگش زد. منم بازی رو قطع کردم و خیلی آروم و ریلکس بهش گفتم تا وقتی ازش معذرت خواهی نکردی ادامه نمیدیم و بلند شدم رفتم

اگه بچه حرفه زشتی بزنه همیشه نشان بی ادبیش نیس گاهی اصلن درکی از حرفی که میزنه نداره فقط چیزی رو که شنیده بیان میکنه بدون اینکه معنی ومفهموم اون رو بدونه ودرک کنه
مثلا پسره خودم تو هر 6ماهی که بزرکتر میشد رفتارای خاصی داشت مثله پرت کردن اشیا مو کشیدن چنگ زدن همه منو متهم میکردن که بچه ام بی ادبه ومقصر منم
منم میگفتم اقتضای سنشه اما کسی قبول نمیکرد که این رفتارا از عمد نیست فقط مخصوص اون دوره ی سنی هست میگفتن تو بهش یاد میدی یا زیادی ازادش میذاری

من اصلن اعصاب گریه شنیدن رو ندارم افسرده میشم واسه ختم واینام نمیرم پسرم رو از کوچیکترین حقش که بیان احساساتش باگریه اس رو محروم کردم (اگه گریه کنی میرم بیرون حوصله ندارم )الان وقتی گریه میکنه فقط اشکاش تند تند میریزه روی گونه اش من بیشتر عداب میکشم که چرا چرا چرابهش ظلم کردم
دست خودم نبودمنم یه ظرفیتی دارم پدر ومادر هم نمیخان بچه شون رو ازار بدن اما گاهی واقعا درک نمیکنیم که داریم به بچه ظلم میکنیم (عمدی نیست)

گاهی بعضی چیزا که به نظر ما ظلمه واسمون خوبه مثله وقتی پدر مون محکم مارو نگه میداره بهمون واکسن بزنن مغزه بچه میگه دردم اومد منو نگه داشت بهم ظلم شه
یه روزی دهن پسرم افت بود من به زور بهش غذا میدادم به نظر اون ظلم بود اما به نظر من لطف حتی بااون شرایط2/5کیلو لاغر شد حتی اب نمیخورد
یه جمله ای یکی از دوستان نوشته بود
فکر کن بچه ات بچه ی همسایه اس با اون بااحترام رفتار کن تا احترامت رو بگیره
حرفه درستیه

بچه را تا می خورد باید زد.

انتخاب اول;766602 نوشت:
بچه را تا می خورد باید زد.

چرا این قدر خشن؟

نکته ی خیلی مهمی که در تنبیه کودکان باید به آن توجه کنیم اینه که نباید کودک ما احساس کنه ما برای ارضای خودمون داریم تنبیهش می کنیم. خیلی از اوقات ما چون اعصابمون خرده کودک رو تنبیه می کنیم و شاید کار او با تنبیه ما تناسبی نداره. یعنی مثلا این کاری که انجام می ده مستحق یک اخمه ولی ما فریاد می زنیم. چرا؟ چون اعصابمون خرده از جای دیگه. واقعیتی است که خیلی از تنبیه ها این طوریه. یعنی تناسبی بین نوع تنبیه و نوع عمل خیلی از اوقات نیست. البته من که کلا به تنبیه اعتقادی ندارم. تنبیه کار غلطیه. فقط باید توضیح داد اونم درست. اما گه تنبیه کردیم باید بچه بفهمه که به خاطر کار بدی که انجام داده تنبیه شده نه در راستای خالی شدن خشم ما.

بدم نیومد یک خاطره از بچگی خودم تعریف کنم. بنده زمانی که کلاس اول دبستان بودم یک روز مامانم گفت برو 1 کیلو سیب زمینی بخر و بیار. منم که نمی فهمیدم سیب زمینی خوب چه شکلی است. رفتم چند تا خریدم و برگشتم خونه. از قضا این سیب زمینی ها خراب بودند. مامانم یک جیغ وحشتناک سرم کشید و دو تا توگوشی بهم زد و من گریه کردم. هنوز هم که حدود 16 سال از اون ماجرا می گذرد اون رفتار مادرم در ذهن من مونده است. این را به عنوان مثالی گفتم از پست قبلی ام. مامانا مواظب باشید.

تنهای تنها;766591 نوشت:
الان وقتی گریه میکنه فقط اشکاش تند تند میریزه روی گونه اش من بیشتر عداب میکشم که چرا چرا چرابهش ظلم کردم

به نظر بنده الان آزادی گریه بهش بدید
البته این نظر منه بی سواده
قبل این کار حتما با مشاور ورزیده مشورت کنید کار بدتر نشه:Gol:

تنهای تنها;766582 نوشت:

اگه بچه حرفه زشتی بزنه همیشه نشان بی ادبیش نیس گاهی اصلن درکی از حرفی که میزنه نداره فقط چیزی رو که شنیده بیان میکنه بدون اینکه معنی ومفهموم اون رو بدونه ودرک کنه
مثلا پسره خودم تو هر 6ماهی که بزرکتر میشد رفتارای خاصی داشت مثله پرت کردن اشیا مو کشیدن چنگ زدن همه منو متهم میکردن که بچه ام بی ادبه ومقصر منم
منم میگفتم اقتضای سنشه اما کسی قبول نمیکرد که این رفتارا از عمد نیست فقط مخصوص اون دوره ی سنی هست میگفتن تو بهش یاد میدی یا زیادی ازادش میذاری

وا!!
بچمون موی بچه مردمو بکشه و چنگشون بزنه و ما بگیم اقتضای سنشه و اصلا توجهی نکنیم!!!!!!
همین!!!
یعنی واقعا نیازی ندونستید بهش توضیح بدید کارش اشتباست!!!!

maedeh-r;766925 نوشت:
وا!!
بچمون موی بچه مردمو بکشه و چنگشون بزنه و ما بگیم اقتضای سنشه و اصلا توجهی نکنیم!!!!!!
همین!!!
یعنی واقعا نیازی ندونستید بهش توضیح بدید کارش اشتباست!!!!


در برخی از مواقع که بچه در مقام دفاع از خود یا وسائل و اسباب بازی های خودش هست، به نظر می رسد اشکال ندارد، دخالت کردن بزرگترها خوب نیست.
چون این دخالت باعث میشه که آن جرات از بین بره، ولی خوب در برخی از مواقع بی جهت بچه بزرگتر از خود او را می زند، میشه کمک کرد و نذاریم دعوا کنند و علت را بپرسیم و شخص مقصر اعلام کنیم، و یک تهعد دوستی هم بگیریم.
البته آموزش دفاع از خود را نیز باید از همان دوران کودکی خودش یاد بگیرد، تا وقتی بزرگ شد آدم بی عرضه ای نباشد.

استاد نشاط ما رو راهنمایی نکردینا :Nishkhand: یه ماه گذشت این بچه پدر مارو در آورد :Nishkhand:

جدیدا به آپشناش اضافه شده تو مدرسه همه رو میزنه :Nishkhand: بیچاره خواهرم هر روز یه پاش مدرسست :khaneh:

کاش میشد لحظات بچگی رو ضبط کرد و بعد که بزرگ شدیم به مامانا نشون میدادیم

اون روز داشتیم از کتک خوردن دوران کودکی حرف میزدیم

حالا این مامان ما هم چه افه ای میومد :Nishkhand: که نه من بچه هامو نزدم

بعد منو خواهرام یه هو اینجوری شدیم :Moteajeb!::Moteajeb!::Moteajeb!::Nishkhand:

هر چیم بهش میگفتیم مامان یادته فلان جا چجوری زدی ؟ :Nishkhand: اصلا هم قبول نمیکرد

قشنگ یادمه خونه مامان بزرگم اینا بودیم یه حیاط با مزه داشتن که

باغچه داشت من این ور باغچه بودم مامانم اون ور باغچه

نمیدونم چیکار کرده بودم که مامانم میخواست بگیرتم و مورد عنایت قرار بده :Nishkhand:

ولی چون میدوییدم نمیتونست بگیره

بعد خم شد دمپایی پلاستیکیشو در آورد و نشانه گرفت لامذهب درست چسبید به صورتم :khaneh:

یادش بخیر :Nishkhand:

بعد میگن ما بچه نزدیم :khandeh!:

maedeh-r;766925 نوشت:
وا!!
بچمون موی بچه مردمو بکشه و چنگشون بزنه و ما بگیم اقتضای سنشه و اصلا توجهی نکنیم!!!!!!
همین!!!
یعنی واقعا نیازی ندونستید بهش توضیح بدید کارش اشتباست!!!!

خوب البیه حق با شماست من باید به بچه ی 6ماه ام توضیح میدادم که چنگ زدن صورت مامان کار بدیه یا وقتی یک9ماهه شد براش توضیح میدادم پرت کردن کار خوبی نیس اسباب بازی هات رو پرت نکن
البته الان 2/5هست ومفهوم بد رو میدونه اما معانی حرف بد رو خیر. درضمن من کی گفتم واکنشی نمیدادم

user;766775 نوشت:
ه نظر بنده الان آزادی گریه بهش بدید
البته این نظر منه بی سواده
قبل این کار حتما با مشاور ورزیده مشورت کنید کار بدتر نشه

بابت نظر محترمانه ی شما ممنون الان ازاده فقط وقتی گریه میکنه حالت تهوع شدیدی داره که واسه خودش عذاب اورتر از داد وفریاد منه واقعا شرایطتش بد میشه

ابوالبرکات;766649 نوشت:
نکته ی خیلی مهمی که در تنبیه کودکان باید به آن توجه کنیم اینه که نباید کودک ما احساس کنه ما برای ارضای خودمون داریم تنبیهش می کنیم

گاهی پدر ومادر متوجه چیزایی میشن که بچه متوجه نمیشه مثلا پسرمن مورد بی مهری وخشم شدید زن عموش هست اون متوجه نگاه عمووزن عموش نمیشه من متوجه میشم با هر لحنی بهش میفهمونم پیش اونا نرو که بی محلی وتحقیر ت کنن قلب کوچیک وپاک اون متوجه نیس امامن میفهمم تحملش برام سخته گاهی مجبورم با فریاد ازش بخام بیاد پیشم اینقدر دوروبر اونا نره

ابوالبرکات;766649 نوشت:
خیلی از اوقات ما چون اعصابمون خرده کودک رو تنبیه می کنیم و شاید کار او با تنبیه ما تناسبی نداره. یعنی مثلا این کاری که انجام می ده مستحق یک اخمه ولی ما فریاد می زنیم.

گاهی علت اعصاب خردی خود بچه هست منم یه خاطره بگم یه روز باپسرای فامیل کل کل میکردیم که حرفایی زده شدکه پدرم به شدت عصبانی شد وواکنش داد خیلی کنف شدم اما بعدا که بزرگتر شدم دیدم حقم بوده
واینکه ما همیشه از پدر ومادرمون طلب کاریم همیشه اونا متهم هستند به ظلم در حق ما
دوستم همه ی کارهاش رو برخلاف میل پدرش انجام میده اصلن به حرفش گوش نمیده همیشه هم پدرش رو نفرین میکنه وارزوی مرگ واسش میگه علت همه ی بدبختیش اونه

ابوالبرکات;766649 نوشت:
واقعیتی است که خیلی از تنبیه ها این طوریه. یعنی تناسبی بین نوع تنبیه و نوع عمل خیلی از اوقات نیست.

این.رو قبول دارم

ابوالبرکات;766649 نوشت:
ا گه تنبیه کردیم باید بچه بفهمه که به خاطر کار بدی که انجام داده تنبیه شده نه در راستای خالی شدن خشم ما.

شخصا توی26 سالگی دچار کمر درد شدید و واریس هستم من پسرم رو با یه دست بغل میکردم قدم میزدیم با دست دیگه بهش غذا میدادم دست چپم تقریبا ضعیف وازکار افتاده شده بودخیلی از مادر ها واقعا از خودگذشتگی میکنن واسه بچه هاشون از غذاشئن لباسشون تفریحشون اسایششون و و و میگذرن واسه راحتی بچه هاشون چطوراین رفتار 16سال در ذهنتون مونده

ابوالبرکات;766670 نوشت:
مامانم یک جیغ وحشتناک سرم کشید و دو تا توگوشی بهم زد و من گریه کردم. هنوز هم که حدود 16 سال از اون ماجرا می گذرد اون رفتار مادرم در ذهن من مونده است

واقعا باید تجربه کرد پدر ومادربودن رو بعد قضاوت
در همسایگی ما خانومی هست نیمه شب مواد بازیافتی جمع میکنه ابرو داره صورتش رو میپوشونه حالا اگه یه تشربه بچه زد بچه اش باید همه ی لطف مادر رو فراموش کنه ظلمه یادش بمونه
از انتقاد ناراحت نمیشم :Nishkhand:

تنهای تنها;767066 نوشت:


شخصا توی26 سالگی دچار کمر درد شدید و واریس هستم من پسرم رو با یه دست بغل میکردم قدم میزدیم با دست دیگه بهش غذا میدادم دست چپم تقریبا ضعیف وازکار افتاده شده بودخیلی از مادر ها واقعا از خودگذشتگی میکنن واسه بچه هاشون از غذاشئن لباسشون تفریحشون اسایششون و و و میگذرن واسه راحتی بچه هاشون چطوراین رفتار 16سال در ذهنتون مونده

واقعا باید تجربه کرد پدر ومادربودن رو بعد قضاوت
در همسایگی ما خانومی هست نیمه شب مواد بازیافتی جمع میکنه ابرو داره صورتش رو میپوشونه حالا اگه یه تشربه بچه زد بچه اش باید همه ی لطف مادر رو فراموش کنه ظلمه یادش بمونه
از انتقاد ناراحت نمیشم :Nishkhand:

چند وقت پیش در یک سخرانی در دانشگاهمون یک روحانی می گفت یکی از مهمترین چیزهایی که باید در دروس دانشگاهی بگذارند درس منطق هست. منظور این بود که ما باید منطقی صحبت کردن و منطقی گوش دادن را یاد بدهیم و یاد بگیریم. اولا این رفتار در ذهن من مونده . خوب چکارش کنم. مونده دیگه.من که به خاطر این رفتار از مادرم متنفر نشدم که.یا به خاطر این رفتار مادرم ازش قهر نکردم که. هیچ وقت به رویش نیاوردم که. اگر این خاطره را گفتم به عنوان یک مثال از بدرفتاری گفتم. حالا نگفتم که مامانم شمر است و مرا نابود کرده است . نگفتم که خدا خیرش ندهد و از این حرفا. دوما من کی لطف مادرم رو فراموش کردم و ظلمش را یادم موند. آیا اگر محبت های مادرم در حق من را بیان نکردم دلیل برآن است که آن ها را فراموش کرده ام؟آیا شما فکر می کنید من هرروز با مادرم بدرفتاری می کنم که چرا اون ظلم را درحق من کرده است؟نه. من صرفا یک مثال تربیتی زدم. مادر من خیلی خوبی دارد.فقط اون رفتارش بد بود. این رو گفتم که بقیه مامان ها حواسشون بیشتر جمع باشه. می شود پدر و مادر رو قضاوت کرد. یک کار یک حسن فاعلی دارد و یک حسن فعلی. حسن فاعلی اون کار مادر من شاید به خاطر فشار مشکلات مشکلی نداشته باشد اما حسن فعلی اش خراب بود. البته این حرفتون که گفتید (( ما همیشه از پدر و مادرمان طلبکاریم و اونا متهم اند به ظلم در حق ما )) اگر منظورتون من هستم باید بگم اشتباه می کنید. من از پدر ومادرم طلبکار نیستم و اونا رو متهم به ظلم در حق خودم به اون شدتی که شما گفتید نکردم . موردی گفتم که این طوری بهتر است نباشد. این واکنش تند عجیب است.

ابوالبرکات;767098 نوشت:
( ما همیشه از پدر و مادرمان طلبکاریم و اونا متهم اند به ظلم در حق ما )) اگر منظورتون من هستم باید بگم اشتباه می کنید.

خیر منظورم شما نبودیدمثال زده بودم که

تنهای تنها;767066 نوشت:
واینکه ما همیشه از پدر ومادرمون طلب کاریم همیشه اونا متهم هستند به ظلم در حق ما
دوستم همه ی کارهاش رو برخلاف میل پدرش انجام میده اصلن به حرفش گوش نمیده همیشه هم پدرش رو نفرین میکنه وارزوی مرگ واسش میگه علت همه ی بدبختیش اونه

قصد ناراحت کردنتون رو نداشتم
فقط از مثالی که زدیداستفاده کردم


ابوالبرکات;767098 نوشت:
محبت های مادرم در حق من را بیان نکردم دلیل برآن است که آن ها را فراموش کرده ام؟
:Moteajeb!:

ابوالبرکات;767098 نوشت:
مادر من خیلی خوبی دارد.فقط اون رفتارش بد بود[/quot
خوب خودتون دارید جواب خودتون رومیدید دیگه
ماشاالله اینقدر تند وتیزی ادم جرات نمیکنه انتقاد کنه :jangjoo::aatash::shad:

[=&quot] 14 کلید طلایی مادران

[=&quot] اگر قرار است جيغ نزنم داد نزنم كتك نزنم قهر نكنم تنبيه نكنم محروم نكنم ناسزا نگويم تهديد نكنم تحقير نكنم او را نترسانم مقايسه نكنم مدام نصيحت نكنم گله نكنم غر نزنم متهم نكنم برچسب نزنم،،،، پس چكار كنم؟!!!![=&quot]
[=&quot]

[=&quot]١. مغز انسان افعال منفي را نميفهمد، به جاي داد نزن بگوييد آرام باش، به جاي ندو بگوييد آرامتر راه برو، به جاي جيغ نزن بگوييد آرامتر حرف بزن.[=&quot]
[=&quot]
[=&quot]٢. به جاي تاكيد بر كارهاي اشتباه فرزندتان، به او كار خوب را بياموزيد. بهتر است كار خوب را با لذت گره بزنيد تا نهادينه شود.[=&quot]
[=&quot]تشويق كردن و جايزه دادن و جدول ستاره ها تا هفت سالگي بهترين روش براي اموختن كار خوب است. زماني كه انسان كادو و جايزه ميگيرد هورمون دوپامين كه هورمون شادي است ترشح ميشود و به مرور كودك شرطي ميشود و كار خوب در او نهادينه ميشود.[=&quot]
[=&quot]
[=&quot]٣. به او حق انتخاب دهيد.[=&quot]
[=&quot]"الان حمام ميري يا قبل از خواب؟" "بشقابتو توي سينك ميذاري يا روي كابينت؟" به او حق انتخاب دهيد تا بتواند قسمتي از تصميگيري شما باشد. ميتوانيد از او بپرسيد كي ميخواهد درس بخواند؟ چند ساعت تكاليفش طول ميكشد؟ اگر به مرحله نوجواني رسيده اند از آنها بخواييد برنامه ريزي كند و بعد به شما اطلاع دهد.[=&quot]
[=&quot]
[=&quot]٤. در انجام كارهايش به او كمك كنيد تا همكاري را بياموزد.[=&quot]
[=&quot]در تميز كردن اتاق، جمع كردن لباسها، صاف كردن رو تختي با او همقدم شويد. اين اوقات را به لحظات شاد تبديل كنيد. به او اجازه دهيد از همكاري با شما لذت ببرد. [=&quot]
[=&quot]٤.انتظارات خود را تعديل دهيد. شادي كودكانه آنها را فداي نظم و انضباط نكنيد. بگذاريد كودك درونتان با ديدن آنها دوباره كودكي كند. در اخر سوال كنيد "خب حالا چطور خونه رو به شكل اول برگردونيم؟" [=&quot]
[=&quot]
[=&quot]٥. به فرزندتان ياد دهيد از اشتباهاتش بياموزد نه آنكه به اشتباهاتش بياويزد، اگر به خاطر هر اشتباه او داد بزنيد تهديد كنيد يا تنبيه كنيد فرزندتان بخشندگي و مهرباني با خود و افراد زندگيش را نمي آموزد. گاهي اجازه دهيد اشتباهات بي خطر كند و بعد بدون منت به او بياموزيد چگونه جبران كند.[=&quot]
[=&quot]
[=&quot]٦. تا زماني كه كار فرزندتان صدمه يي به دنبال ندارد به كار او بي اعتنا باشيد. گاهي دادن توجه به كار كودك حتي اگر داد زدن يا تنبيه باشد فقط كار اشتباه كودك را تقويت ميكند.[=&quot]
[=&quot]
[=&quot]٧. فرزند خود را بهتر بشناسيد. اگر مشكلي دارد بهتر است به جاي فشار آوردن بيشتر به او، ريشه مشكل را ريشه يابي كنيد.[=&quot]
[=&quot]
[=&quot]8. احساسات فرزندانتان را تاييد كنيد" ميدونم عصباني هستي، ميدونم ناراحتي، ميدونم ترسيدي، ميدونم خسته شدي" به او بياموزيد احساساتش درست است اما رفتارش بر پايه آن احساسات صحيح نيست "اما اجازه نداري كتك بزني، اما تا وقتي جيغ بزني من حرفهات و نميفهمم، اما اجازه نداري حرف زشت بزني..."[=&quot]
[=&quot]
[=&quot]٩. الگوي خوبي باشيد. تا وقتي شما كنترل رفتار و گفتار خود را نداريد، تا وقتي فرزندتان از شما ياد ميگيرد وقت عصبانيت داد بزند، جيغ بزند زور بگويد، نميتوانيد موفق به تصحيح رفتار فرزندتان شويد. بايد خونسرد، آرام و محكم باشيد.[=&quot]
[=&quot]
[=&quot]١٠. به دنبال فرزند حرف گوش كن نباشيد. كودكي كه حرف شما را گوش ميكند، فردا در اجتماع به حرف ديگران هم گوش خواهد داد. كودكي كه نه گفتن را نياموخته چگونه نه گفتن به سيگار و مواد مخدر را بداند؟ چگون وقتي عاشق كسي شد در مقابل خواسته هاي نابجايش نه بگويد؟[=&quot]
[=&quot]
[=&quot]١١. ما كه عاقل و بالغيم، اگر استادمان، همسرمان، رييسمان در اثر اشتباهاتمان ما را تنبيه كند يا بي احترامي كند حال بدي را تجربه خواهيم كرد، بچه ها چون ناتوان و نيازمندند حال بسيار بدتري خواهند داشت. احترامي كه لايق خود ميدانيد را در با عمل كردن در رفتارتان به فرزندتان بياموزيد.[=&quot]
[=&quot]
[=&quot]١٢. با بچه ها بخشنده و مهربان باشيد تا همه عمر با خود و فرزندانشان بخشنده و مهربان باشند.[=&quot]
[=&quot]
[=&quot]١٣. اگر فرزندتان جيغ ميزند گريه ميكند لگد ميزند از او عصباني نشويد. او با رفتارش به شما اين پيام را ميدهد كه من دارم درد ميكشم رنج ميبرم بهم كمك كن. [=&quot]
[=&quot]
[=&quot]١٤. كودكان نه مجرم هستند نه دشمن ما، آنها موجودات كوچكي هستند كه در دنياي پرقانون بزرگسالان گيج و بي پناهند، به آنها زندگي كردن را بياموزيد، مبادا با سختگيري و فشار آنها را به جايي برسانيد كه فقط زنده اند اما نياموختند چگونه زندگي كنند.

تنهای تنها;767104 نوشت:
خیر منظورم شما نبودیدمثال زده بودم که

قصد ناراحت کردنتون رو نداشتم
فقط از مثالی که زدیداستفاده کردم


:Moteajeb!:

ابوالبرکات;767098 نوشت:
مادر من خیلی خوبی دارد.فقط اون رفتارش بد بود[/quot
خوب خودتون دارید جواب خودتون رومیدید دیگه
ماشاالله اینقدر تند وتیزی ادم جرات نمیکنه انتقاد کنه :jangjoo::aatash::shad:
دقت کنید که من گفتم (اگر.... )یعنی وقتی من از خوبی مادرم نگفتم دلیل بر آن نیست که آن را فراموش کرده ام. بعدش هم من انتقاد پذیرم ولی انتقاد شما دارد نبود. چه کار کنم خوب دارد نبود

تنهای تنها;767063 نوشت:
خوب البیه حق با شماست من باید به بچه ی 6ماه ام توضیح میدادم که چنگ زدن صورت مامان کار بدیه یا وقتی یک9ماهه شد براش توضیح میدادم پرت کردن کار خوبی نیس اسباب بازی هات رو پرت نکن
البته الان 2/5هست ومفهوم بد رو میدونه اما معانی حرف بد رو خیر. درضمن من کی گفتم واکنشی نمیدادم

6 ماه؟؟!!!!
انتظار داشتم درباره تنبیه کردن یا نکردن بچه چند ساله صحبت بشه نه 6 ماهه!! اون هم برای کشیدن موی مادر خودش!!!!! که شاید فقط تمرینی برای گرفتن چیزی با انگشتاش باشه!!!!

جناب نشاط لطفا درباره این حدیث توضیح بفرمایید
امیرالمومنین(ع) می‌فرمایند: "«یُرْخی الصّبیُّ سَبْعاً و یُؤَدَّبُ سبْعاً وَ یُسْتخدمُ سَبْعاً.» کودک در هفت سال نخست زندگی آزاد گذارده می شود و در هفت سال دوم به آن ادب آموخته می‌شود و در هفت سال سوم به خدمت گرفته می‌شود.

آزادی در این حدیث یعنی چی؟!!
آیا منظور فقط آزادی در بازیست؟؟!! یا هر رفتاری!

maedeh-r;767168 نوشت:
6 ماه؟؟!!!!
انتظار داشتم درباره تنبیه کردن یا نکردن بچه چند ساله صحبت بشه نه 6 ماهه!! اون هم برای کشیدن موی مادر خودش!!!!! که شاید فقط تمرینی برای گرفتن چیزی با انگشتاش باشه!!!!

اون فقط مثال بود در عین حال که خیال پردازی کودک که برای ما دروغگویی بحساب میاد برای6سالگی هست و و و و

من از کودکی مادرم مرا تنبیهات شدیدی می کرد. همچنین همیشه فکر می کردم این وجود من است که باعث شده مادرم زندگی تلخی داشته باشد. الان هم که 23 سالمه بازهم مادرم مرا کتک می زند. می دونم باورتون نمی شه ولی واقعا این کار را می کند. حتی از واژه ی مادر هم بدم می آید.

maedeh-r;767168 نوشت:
6 ماه؟؟!!!!
انتظار داشتم درباره تنبیه کردن یا نکردن بچه چند ساله صحبت بشه نه 6 ماهه!! اون هم برای کشیدن موی مادر خودش!!!!! که شاید فقط تمرینی برای گرفتن چیزی با انگشتاش باشه!!!!

جناب نشاط لطفا درباره این حدیث توضیح بفرمایید
امیرالمومنین(ع) می‌فرمایند: "«یُرْخی الصّبیُّ سَبْعاً و یُؤَدَّبُ سبْعاً وَ یُسْتخدمُ سَبْعاً.» کودک در هفت سال نخست زندگی آزاد گذارده می شود و در هفت سال دوم به آن ادب آموخته می‌شود و در هفت سال سوم به خدمت گرفته می‌شود.

آزادی در این حدیث یعنی چی؟!!
آیا منظور فقط آزادی در بازیست؟؟!! یا هر رفتاری!

با سلام
روایت مذکور در مقام بیان این نکته است: که در 7 سال او زندگی به فرزندان آزادی دهید، یعنی بگذارید به طور کامل بازی کنند، امر و نهی را ترک کنید، خیلی تصور اطلاعت پذیری را نداشته باشید، نیازهای معقول او را تامین کنید. در حقیقت یک آزادی مطلق البته نباید خیلی سهل انگار هم باشیم. در کنار آزادی باید برای تامین فضای سالم و بدون خطر، انتخاب دوستان خوب و آموزش روش های بازی ، تنظیم وقت بازی و وقت استراحت و... تلاش کنیم.

حال اگر مجبور شدیم که از روش تنبیه استفاده کنیم، لازم است؛ نسبت به این اصول توجه داشته باشیم:
1. تا می توانیم از تنبیه بدنی اصلا استفاده نکنیم، و از روش محرومیت استفاده کنیم.
2. تنبیه متناسب با عمل خلاف کودک باشد.
زیاده روی و سخت گیری های نا متعادل و ناهماهنگ او را بدبین و چه بسا تاثیرات منفی بگذارد.
3. تنبیه نباید جنبه انتامجویی و کینه توزی داشته باشد.
دربرخی از مواقع مشاهده می شود که پدر و مادر با حرص و خشم به جان فرزندان خود می افتند و او را با کتک و ناسزا تنبیه می کنند، این روش بازتاب خوبی نخواهد داشت. بلکه باید طوری باشد که بچه خوبی احساس کند که پدر و مادرش تنها به منظور اصلاح او چنین کاری را انجام داده اند.
4. فوری باشد.
اگر قرار شد که او را به خاطر رفتاری که قبلا تذکر داده ایم، او انجام داد بلافاصله باید بعد از تکرار اشتباه، از این روش تربیتی استفاده کنیم، چون کودکان در زمان حال زندگی می کنند، لذا در صورت تاخیر نمی توانند رابطه بین کار اشتباه و مجازات را به خوبی درک و تطبیق دهند.
5. بدون اطلاع قبلی نباید کودک را تنبیه کرد.
باید از قبل رفتار اشتباه و صحیح را به او گوشزد کنیم، و بگوییم که اگر مرتکب رفتار اشتباه شود باید تنبیه شود، و غافلگیرانه او را تنبیه کردن صحیح نیست.
منبع: با دنیای کودک آشنا شویم، ترجمه:سید خلیل خلیلیان، ص23-30

تنهای تنها;767066 نوشت:

شخصا توی26 سالگی دچار کمر درد شدید و واریس هستم من پسرم رو با یه دست بغل میکردم قدم میزدیم با دست دیگه بهش غذا میدادم دست چپم تقریبا ضعیف وازکار افتاده شده بودخیلی از مادر ها واقعا از خودگذشتگی میکنن واسه بچه هاشون از غذاشئن لباسشون تفریحشون اسایششون و و و میگذرن واسه راحتی بچه هاشون چطوراین رفتار 16سال در ذهنتون مونده

واقعا باید تجربه کرد پدر ومادربودن رو بعد قضاوت
در همسایگی ما خانومی هست نیمه شب مواد بازیافتی جمع میکنه ابرو داره صورتش رو میپوشونه حالا اگه یه تشربه بچه زد بچه اش باید همه ی لطف مادر رو فراموش کنه ظلمه یادش بمونه
از انتقاد ناراحت نمیشم :Nishkhand:


چرا خوب واریس گرفته اید؟ چرا کمردرد دارید؟ خوب بروید دکتر درمان کنید. من خودم شخصا اگه به هردلیلی همسرآینده ام بچه ام را کتک بزند چندبرابر کتکش می زنم. اگر ما نخواهیم هرچه زودتر به اهداف دنیوی خودمون برسیم اگر نخواهیم یک شبه خانه دار و ماشین دار و صاحب همه چیز شویم اون وقت وقتمان بازتر می شود و مجبور نمی شویم فشار زندگیمان را سر کودکانمان خالی کنیم.

یکی از نزدیکان ما که فرزند 5 ساله داره، بر اساس این حدیث که تا 7 سالگی باید به بچه ازادی داد، کلا بچه رو ول کرده. میرن بیرون هرچی بچه بخواد میخرند، من یه بار اعتراض کردم گفتن نخریم بچه گریه می کنه مریض میشه، حتی اگه قرار باشه بندازیم دور ، وقتی بچه خواست باید خرید!
یا کلا هرچی بچه بگه سریعا انجام میدن براش، هر کار زشتی هم بکنه چیزی نمیگن چون اعتقاد دارن بچه گریه نباید بکنه، اگر هم گریه کرد اونقدر بهش امتیازات میدن که اونم یاد گرفته سر هرچی گریه میکنه و کلی چیز میخواد از پدر و مادرش.
چند باری هم که حرف زشت زده یا لجبازی کرده و اطرافیاتش به بچه خواستن بفهمونن که کارش زشت بوده، پدر و مادرش بدون رودربایستی اونا رو مقصر دونستن و طرف بچه شون رو گرفتن. الان بچه به اون خوبی اونقدر بد بار اومده که به شخصه اصلا نمیخوام ببینمش!

من خودم نمیدونم حد این حدیث تا کجا هست، واقعا تا این حد باید بچه پادشاهی بکنه؟؟؟؟

*یا زهرا*;769919 نوشت:
یکی از نزدیکان ما که فرزند 5 ساله داره، بر اساس این حدیث که تا 7 سالگی باید به بچه ازادی داد، کلا بچه رو ول کرده. میرن بیرون هرچی بچه بخواد میخرند، من یه بار اعتراض کردم گفتن نخریم بچه گریه می کنه مریض میشه، حتی اگه قرار باشه بندازیم دور ، وقتی بچه خواست باید خرید!
یا کلا هرچی بچه بگه سریعا انجام میدن براش، هر کار زشتی هم بکنه چیزی نمیگن چون اعتقاد دارن بچه گریه نباید بکنه، اگر هم گریه کرد اونقدر بهش امتیازات میدن که اونم یاد گرفته سر هرچی گریه میکنه و کلی چیز میخواد از پدر و مادرش.
چند باری هم که حرف زشت زده یا لجبازی کرده و اطرافیاتش به بچه خواستن بفهمونن که کارش زشت بوده، پدر و مادرش بدون رودربایستی اونا رو مقصر دونستن و طرف بچه شون رو گرفتن. الان بچه به اون خوبی اونقدر بد بار اومده که به شخصه اصلا نمیخوام ببینمش!

من خودم نمیدونم حد این حدیث تا کجا هست، واقعا تا این حد باید بچه پادشاهی بکنه؟؟؟؟

حقیقت اینه که پیغمبر و ائمه معصومین با پیشفرض هایی این احادیث رو مطرح کرده اند. یعنی فکر می کردند که بالاخره مردم یک حداقل هایی می فهمند و بنابراین براشون راهنمایی کرده اند. مثل این می ماند که ما برای بچه کلاس اولی که نمی آییم مباحث وحدت وجود را مطرح کنیم. اگر مطرح کنیم برای کسی مطرح می کنیم مقدماتی از فلسفه بلد باشد. معصومین هم فکر می کردند که یک چیزهایی بالاخره این می فهمد که من برایش صحبت کنم.

انتخاب اول;769904 نوشت:
چرا خوب واریس گرفته اید؟ چرا کمردرد دارید؟ خوب بروید دکتر درمان کنید. من خودم شخصا اگه به هردلیلی همسرآینده ام بچه ام را کتک بزند چندبرابر کتکش می زنم. اگر ما نخواهیم هرچه زودتر به اهداف دنیوی خودمون برسیم اگر نخواهیم یک شبه خانه دار و ماشین دار و صاحب همه چیز شویم اون وقت وقتمان بازتر می شود و مجبور نمی شویم فشار زندگیمان را سر کودکانمان خالی کنیم.

من بچه ام رو نمیزنم خیلی دوستش دارم همه ی دنیای منه شاغل هم نیستم
اگه یه مادری شاغل باشه هم واسه اینده ی بچه اش هست وراحتی اون بچه اگ نه ادم از زندگی چی میخاد جز اسایش بچه اش

تنهای تنها;771077 نوشت:

من بچه ام رو نمیزنم خیلی دوستش دارم همه ی دنیای منه شاغل هم نیستم
اگه یه مادری شاغل باشه هم واسه اینده ی بچه اش هست وراحتی اون بچه اگ نه ادم از زندگی چی میخاد جز اسایش بچه اش

ای کاش مامان منم مثل شما بود.
موضوع قفل شده است