جمع بندی عزاداری یا خرافات؟

تب‌های اولیه

32 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
عزاداری یا خرافات؟

سلام
در ماه محرم عزاداری خوبه و سخنرانی اش هم مطالب آموزنده داره
1-چه دلیلی داره در این ماه یکی بیاد داستان عاشورا را مانند هر سال تکرار کند و با لحن خیلی اندوهناک و مردم را به گریه بیندازد؟
2-من تا حالا گریم نیومده در این مجالس و فقط قیافه ناراحت گرفتم . چه دلیلی داره که به این کار سفارش شده؟
3- مداحی واقعا خرافات نیست؟ این که یه نفر میاد مداحی می کنه و یکی هم اونور حسین حسین می گه و بقیه مردم هم سینه میزنند چه فرقی با مجالس رقص اروپایی داره؟ جدا از این که هدف فرق می کنه! اونا هم میخونند و یه حرکت بدنی انجام میدند و ما هم همین طور!
4- سینه زنی و قمه و زنجیر که دیگه بدتر! زنجیر و قمه که واضحه . در مورد سینه زنی ؛ما داریم به قفسه سینه خود که قلبمون توشه ضربه می زنیم برای امام حسین ! چه سودی برای امام یا ما داره ؟ اگه دقت کنید مراجع و روحانیون بزرگ این کار رو انجام نمیدند و فقط مانند یه نماد دستهایشان را به آرامی به سینه هایشان میزنند که منم فکر می کنم نمیخواهند این کار را تکذیب کنند چون با مخالفت شدید مردم مواجه میشند

در آخر بگم من در مجالس عزاداری چند وقته فقط سخنرانی میرم . موقع سینه زنی میرم آشپز خونه حداقل یه سودیم به یکی برسه ! آیا این همه انرژی و وقتی که برای قسمت های خرافی و اشتباه عزاداری صورت میگیره رو بذاریم پول جمع کنیم و با یه نماد یا حسین به مردم تشنه آفریقا آب برسونین امام رو خوشحالتر نمی کنیم ؟ واقعا مظلومیت اماممون رو داریم با چی جواب میدیم؟لطفا جوابا منطقی باشه!

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد مشکور

realsearcher;699790 نوشت:
سلام
در ماه محرم عزاداری خوبه و سخنرانی اش هم مطالب آموزنده داره
1-چه دلیلی داره در این ماه یکی بیاد داستان عاشورا را مانند هر سال تکرار کند و با لحن خیلی اندوهناک و مردم را به گریه بیندازد؟
2-من تا حالا گریم نیومده در این مجالس و فقط قیافه ناراحت گرفتم . چه دلیلی داره که به این کار سفارش شده؟
3- مداحی واقعا خرافات نیست؟ این که یه نفر میاد مداحی می کنه و یکی هم اونور حسین حسین می گه و بقیه مردم هم سینه میزنند چه فرقی با مجالس رقص اروپایی داره؟ جدا از این که هدف فرق می کنه! اونا هم میخونند و یه حرکت بدنی انجام میدند و ما هم همین طور!
4- سینه زنی و قمه و زنجیر که دیگه بدتر! زنجیر و قمه که واضحه . در مورد سینه زنی ؛ما داریم به قفسه سینه خود که قلبمون توشه ضربه می زنیم برای امام حسین ! چه سودی برای امام یا ما داره ؟ اگه دقت کنید مراجع و روحانیون بزرگ این کار رو انجام نمیدند و فقط مانند یه نماد دستهایشان را به آرامی به سینه هایشان میزنند که منم فکر می کنم نمیخواهند این کار را تکذیب کنند چون با مخالفت شدید مردم مواجه میشند

سلام علیکم:Gol:

ضمن تشکر از سؤال دقیق شما در باب عزاداری و پرهیز از خرافات و آسیبهای عزاداری در پاسخ نکاتی را بحضورتان تقدیم می کنیم:

اولاً: بدون ترديد اصل عزاداري و اقامه ماتم براي شهداء و آزاد مردان تاريخ، در اسلام سابقه ديرين دارد و از اخبار بر مي آيد كه پيامبر (ص) نيز آن را تأييد كرد و در برگزاري آن همت مي گماشت. اما در رابطه با كيفيت و شيوه برگزاري عزاداري (سينه زني، زنجير زني، علم و كتل، تعزيه، نخل گرداني و ... ) برنامه خاص، حديث و روايت معتبري وجود ندارد و مشخصه هاي عزاداري در زمان پيامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) محدود بود به مرثيه سرائي، گريستن و گرياندن در قالب شعر و مرثيه، جز اين كه هنگام رحلت پيامبر اكرم (ص) بنا بر نقل عايشه زنان به عزاداري پرداختند (و به سينه و صورت خود مي زدند) (1) در شهادت علي (ع) فرزندان آن حضرت (ع) و مردم كوفه به شدت گريه كردند (2) و هنگامي كه امام حسن (ع) به شهادت رسيد، برادرش محمد حنفيه مرثيه و نوحه سرايي كرد (3) و بي شك نخستين كساني كه در شهادت امام حسين (ع) به عزاداري پرداختند، اهل بيت آن حضرت (ع) و بني هاشم بودند. و بعد از آن در كوفه و مدينه و در زمان امام صادق (ع) و ... عزاداري سالار شهيدان حسين ابن علي (ع) به همين صورت انجام مي گرفت (4). البته از برخي وعاظ محترم و مورد اعتماد شنيده شده است كه آنها به نقل از امام صادق (ع) مي گفتند كه آن حضرت (ع) جوانان را ترغيب مي نمودند كه در كوي و برزن ها با صداي رسا نداي «يا حسين، يا حسين» و فرياد مظلوميت بر آن حضرت (ع) سر دهند. و همان طور كه آيت الله مصباح يزدي در كتاب نفيس «آذرخشي ديگر در آسمان كربلا» آورده اند وقتي معارف (حاصل شده از منبرها و جلسه هاي ديني) با احساسات روحي و هيجانان قلبي توأم شود و ميزان تأثير گذاري به مراتب بيشتر است و اين يك مطلب علمي و روان شناختي است لذا از قديم هم منبر علما دو قسمت بود، يك بحث علمي و سپس جلسه روضه خواني.

از اینرو با توجه به اینکه برای زنده نگهداشتن جریان فکری اهل بیت (ع) که مورد ستم حاکمان جور اموی و عباسی قرار گرفتند و خصوصاً برای پاسداشت دستاوردهای قیام خونین اباعبدالله الحسین (ع) باید از همه جهات و ظرفیتهای موجود در این راستا بهره جست فلذا لازم است تمام وجودِ جوامع انسانی از فکر و اندیشه گرفته تا روح و احساسات پاک ایشان و قلوب انسانهای آزاده را درگیر نمود تا فکر و اندیشه؛ مکتب و جریان و راه و هدف امام حسین (ع) در پیچ و خم تاریخ به دست فراموشی سپرده نشود.

ثانیاً: عزاداري به شكل معين، مثلا در قالب سينه زني و زنجير زني و ... به نحو مستقيم ريشه روايي ندارد و گويا شكل برپايي مراسم عزاداري، به خود مردم واگذار شده است تا با انطباق اصول كلي دين و راهنمايي ائمه اطهار (ع) و بزرگان دين با عرف محلي، تكريم و تجليل شايسته از ائمه معصومين (ع) بجا آورند، و گفته اند راه افتادن دسته هاي سينه زني از زمان آل بويه در ميان شيعيان رايج گرديد. در عصر صفوي نيز دسته هاي سينه زني همراه با خواندن اشعار با آهنگ يك نواخت -كه در سوگ امام حسين (ع) سروده شده بود- در كوچه ها و خيابان مي گشتند. دراين عصر براي افزايش هيجان مردم و هر چه شكوهمندتر شدن دسته هاي عزاداري، نواختن طبل و كوبيدن سنج معمول گرديد و ادوات جنگي -كه در ميدان رزم كاربرد داشت- به اين گونه مجالس راه يافت. شيپورزني، علم گرداني، حركت دادن كتل، مورد استفاده سوگواران قرار گرفت (5). از جمله چيزهايي كه بعد از اين عصر به دسته هاي سينه زني اضافه شد، عبارت بود از خون آلود كردن سر و صورت با تيغ زدن و قمه زدن به فرق سر با توجه به گزارش هايي كه در عصر قاجار موجود است، اين عمل در آن زمان معمول و رايج بوده است (6). که گفته می شود برخی جلوه های خشن عزاداری ابتداءاً در هندوستان و در بین شیعیان آن مناطق رایج بوده و سپس به دیگر مناطق سرایت کرده است.

آنچه مشخص است در طول تاریخ، عالمان و فقهای تشیع معمولاً با افراط و تفریط در همه مسائل از جمله در عزاداریها مقابله کرده و در قالب نظرات فقهی و توصیه و تذکر به عزاداران و بانیان مجالس و محافل عزای اهل بیت (ع) خصوصاً از افراط گری در عزاداری منع نموده و با جریانات انحراف و تحریف بشدت مبارزه کرده اند. اما متأسفانه از انجاییکه دستهایی ناپاک، مترصد آسیب زدن به اصل جریان عزاداری اهل بیت (ع) و احیای دستاوردهای عاشورا و قیام امام حسین (ع) بوده و هستند از هیچ تلاشی برای القاء و جایگزینی دو مسیر افراط و تفریط به جای اعتدال در عزاداری فروگذار نمی کنند. از اینرو باید خواص جامعه و دوستان و شیعیان بصیر با چشمانی باز و هوشیار، بدنبال شناسایی متولیان و متصدیان افراط و تفریط، شیوه ها و روشهای ایشان و اهداف و اغراض آشکار و پنهان شان در مسأله عزاداری باشند تا بموقع و در اولین فرصت با آنها مبارزه کنند.

ثالثاً: از تحول در شيوه هاي سينه زني و زنجير زني، استفاده مي شود كه اين مسأله از خواست هاي اجتماعي و بافت هاي جامعه، فرهنگ و آداب آنها سرچشمه مي گيرد، البته سزاوار است كه اصل و اساس اين نوع سينه زدن ها پذيرفته شود، زيرا در جوشش احساسات و عواطف و تحريك هيجان اثرات مثبت دارد، اما هيأت هاي مذهبي توجه داشته باشند كه سينه زني و زنجير زني، علم برداري و ... ، به حركت هاي نمايشي، اضافي، بالا و پائين پريدن با خرافات و اوهام و همچنین به آسیب رساندن به جسم و جان آلوده نگردد، كه اين گونه حركات عزاداري را از سادگي و محتوي تهي ساخته، نه تنها اجر و ثوابی بر آن مترتب نیست بلکه بدلیل آنکه به جسم و جان و عزت و شرف تشیع آسیب رسانده و موجب وهن مذهب تشیع در اذهان جهانی می شود حرام و غیرشرعی بوده شائبه گناه داشته باشد.

در این مجال، به چند نمونه از احکام فقها در باب شیوه های عزاداری اشاره می کنیم:

حكم سينه زني و زنجير زني: سينه‏ زنى و عزادارى اگر به صورت متعارف و به گونه‏ اى كه از نظر عرفى از مظاهر حزن و اندوه در عزادارى محسوب شود اشكال ندارد و هر كارى كه براى انسان ضرر بدني قابل توجهي داشته و يا باعث وهن دين و مذهب گردد حرام است (ترجمه اجوبة‏الاستفتاآت، قطع وزيري، ص 525).

زنجير تيغ دار: حضرت امام خميني، آيات عظام خامنه‏ اى، تبريزى، مكارم و فاضل: اگر استفاده از زنجيرهاى مزبور موجب وهن مذهب در برابر مردم شود و يا باعث ضرر بدنى قابل توجهى گردد، جايز نيست.امام، استفتاءات، ج 3، سؤالات س 34 و 37؛ خامنه‏اى، اجوبةالاستفتاءات، س 1441؛ تبريزى، استفتاءات، س 2003 و 2012؛ مكارم، استفتاءات، ج 1، س 574 و ج 2 و makaremshirazi.org، قمه‏ زنى؛ فاضل، جامع‏المسائل، ج 1، س 2162 و 2166 و 2173.

رابعاً: اما در باره گريستن و گرياندن، لازم بذکر است این عمل، زماني ارزش دارد و اثرش بيشتر خواهد بود كه از گفتار امام حسين (ع) و فلسفه قیام عاشورا تأثير پذيرفته باشد، نه از صوت زيباي مداحان و دلتنگي دنيا، كه متأسفانه گاهي ديده مي شود مردم دنبال صوت زيبا هستند و علاقه زيادي به خطابه ندارند، و آن چه كه بايد در عزاداري امام حسين (ع) بيشتر مورد عنايت قرار گيرد، آشنايي با اهداف بلند امام (ع) و فرهنگ عاشورا و عبرت آموزي از اين حادثه دردناك تاريخي است كه اگر اين مهم مورد غفلت قرار نگيرد، هم اشك خواهد بود و هم شكوه و هيجان و هم كوهي از احساسات و نفرت عليه بيدادگري.

بنابراين هر چند در مورد كيفيت عزاداري (سينه زني و زنجير زني) حديث و يا روايتي نداشته باشيم و ضرورت هم ندارد كه در تمامي موارد جزئي، حديث و دستور خاص وارد شده باشد زيرا اصل و كليت آن از سوي ائمه (ع) بيان شده است. اما از مجموع احاديثي كه در رابطه با اصل عزاداري امام حسين (ع) و نيز از سيره مستمره ائمه (ع)، مي توان استفاده كرد، اين است كه عزاداري امام حسين (ع) بايستي توأم با شكوه، فرياد، هيجان، اشك و ناله برخواسته از مكتب عاشورا باشد و طبيعي است ك لباس سياه پوشيدن، راه اندازي دستجات، دسته هاي سينه زني و زنجير زني به شكل معقول و متعارف و همراه با وقار، حزن، اندون و ماتم، تا حدي كه موجب وهن اسلام و اضرار بر نفس نباشد نقش مثبت و سازنده در شكوه و شور مجالس عزا دارد و نمي توان آن را نفي كرد.

موفق باشید ...:Gol:

پاورقی____________________________________________________
1. ابن هشام، سيره النبويه، ج 2، ص 428.
2. شيخ عباس قمي، منتهي الآمال، احمدي، 1368 ش، ج 1 و 2، صص 211، 220 و 223.
3. ابوالحسن علي بن حسين مسعودي، مروج الذهب، ترجمه ابوالقاسم پاينده، تهران، بنگاه، 1360، ج 2، ص 3.
4. سيد بن طاووس، اللهوف، ترجمه عبدالرحيم عقيقي بخشايشي، قم، نويد، 1378 ش.
5. ر.ك: پشرو چلكووسكي، تعزيه هنر بومي ايران، ترجمه داوود حاتمي، علمي هرهنگي، ج 1، 1367 ش، ص 10.
6. بنجامين، ايران و ايرانيان، ترجمه محمد حسين كرد، جاويدان، ج 1، 1363، ص 248.

سلام ممنون سوال 2 و 3 من رو جواب ندادید

realsearcher;699790 نوشت:
2-من تا حالا گریم نیومده در این مجالس و فقط قیافه ناراحت گرفتم . چه دلیلی داره که به این کار سفارش شده؟

سلام مجدد:Gol:

علاوه بر اینکه گریه بر عزیزان امری فطری است و همه بر عزیزانشان می گریند و هرچه آن فرد مجبوب و عزیزتر و در انسانیت کاملتر باشد حزن و اندوه از دست دادن آن نیز شدیدتر می شود و چه کسی در محبوبیت و عزیز بودن و کمالات انسانی اهل بیت علیهم السلام و حضرت اباعبدالله الحسین (ع) ذره ای تردید دارد؟ اصولاً سؤال از چرائی گریه بر عزیزان و عزیزترین خلایق یعنی حسین (ع) سؤال ناواردی است! با این وجود در پاسخ گقتنی است:

حكمت گريه بر اباعبدالله (ع) تنها به جهت قربانى شدن، مظلوميت و به اسارت درآمدن خانواده ي ايشان نبود؛ تا گفته شود كه آن حضرت با شهادت خويش به مقامات عالي رسيده‏ اند و ديگر اشك ريختن براى او چه معنا دارد؟ گرچه حتّي اگر هيچ حكمت ديگري هم نداشت باز گريه بر او سزاوار بود؛ چون اين گريه يك واكنش عاطفي و عاشقانه است كه دليلش حبّ است؛ نه حبّ فاميلي كه كهنه مي شود؛ بلكه حبّ ايماني كه تا ايمان هست تازه است. ائمه(ع) حقيقتاً براي آن بزرگوار مي گريستند؛ و گريه ي آنها گريه عشق بوده؛ سوز دل بوده است. لازمه ي انسانيّت آنهاست. شرط عاشقي است. امّا در ضمن همين گريه ي عاشقانه و فطري، اهدافي سياسي و اجتماعي و تربيتي و ... نيز وجود دارد. لذا آن بزرگواران براي آنهايي هم كه چنين عشقي را نمي فهمند تا ناخودآگاه اشك بريزند، توصيه مي كنند كه گريه كنيد! به اميد ثواب هم شده گريه كنيد!

امّا راز اینهمه توصيه، به خاطر فوايد فراواني است كه در اين گريه وجود دارد؛ كه به پاره اي از آنها اشاره مي شود:

1ـ در روانشانسي ثابت شده كه اگر كسي رفتار ناشي از يك حالت روحي را تقليد كند، آن حالت روحي در او نيز نمودار مي شود. عشق ايماني به امام حسين(ع) شخص عاشق را از درون وا مي دارد كه بر مظلوميّت معشوق خود بگريد؛ و هر چه معرفتش به مراتب وجودي معشوقش فرزونتر و ايمانش به او بيشتر شود، اين عشق نيز شديدتر و به تَبَعش، آن گريه هم شديدتر مي شود. گريه اي كه دست خود شخص نيست؛ گريه اي كه به صورت خودكار از دل عاشق مي جوشد؛ و تا آن عشق هست، آن جوشش هم وجود خواهد داشت. حال كسي كه عاشق امام حسين(ع) نيست، اگر مثل عاشقان آن حضرت گريه نمايد؛ و از گريه ي آنها تقليد كند، كم كم او نيز آن حالت عاشقي و شيدايي نسبت به امام حسين(ع) را تجربه خواهد نمود. و غرض اهل بيت(ع) از اين همه توصيه آن است كه اين حالت در شيعيان پديدار گردد. چرا كه فوايد فرواني در اين حالت عاشقانه است. همين حالت عاشقانه است كه شهداي كربلا را در برابر لشكري سي هزار نفره پايدار كرده بود. همين حالت است كه باعث مي شد سربداران شعار دهند:« سر به دار مي دهيم، تن به ذلّت نمي دهيم». همين حالت است كه باعث مي شود حسين فهميده نارنجك به خود ببندد و زير تانك دشمن رود. همين حالت است كه امثال شهيد چمران و صدها و هزاران سردار شهید و بسیجی جان برکف درست مي كند. شما اگر كتابهاي شهيد چمران را بخوانيد، اين شيدايي را به وضوح در نوشته هاي او مي بينيد. آنچه يك دكتراي فيزيك پلاسما را از آمريكا به لبنان و از لبنان به ايران، و از مجلس شوراي اسلامي به جبهه هاي حقّ عليه باطل مي كشد همين شيدايي شگفتي ساز است. آنچه باعث مي شود بسيجي ما با اختيار خويش پا در ميدان مين بگذارد تا راه باز كند، همين حالت عاشقي و شيدايي است. آنچه باعث مي شود مادر دو شهيد، فرزند سومش را هم به جبهه بفرستد، همين حالت عاشقي است. آنچه گروه اندكي به نام حزب الله لبنان را در برابر قوي ترين ارتش منطقه شير غرّان كرده، همين حالت عاشقي است. و ... .

2ـ وقتي كسي اين حالت عاشقانه را در خود زنده نمود پيوند عميق عاطفى ميان او و الگوى راستين هدايت و مبارزه با ظلم و ذلّت ناپذيري پديدار خواهد شد. در نتيجه او نيز چنين روحيّه اي را پيدا خواهد نمود. بعلاوه اين گريه ها در صحنه ي جمعي، نوعي اعلام وفادارى نسبت به رهبران و پيشوايان دينى و مكتبي نيز هست. لذا مؤمنان شيعه در هر زماني با نام امام حسين(ع) با رهبر ديني خود اعلام وفاداري مي كنند؛ كه نمونه اش را در انقلاب اسلامي ديديم و مي بينيم؛ كه واضحترين نمودش در دفاع مقدّس بود. شعار « ما اهل كوفه نيستيم علي تنها بماند» كه يك شعار توأم با شعور سياسي است، برآيند همين گريه هاست.

3ـ در اين مراسمات و گريه ها، تاريخ كربلا نيز به عنوان نماد ذلّت ناپذيري و ظلم ستيزي زنده مي ماند. و عاقلان دانند كه نمادها چه نقش عظيمي در اشاعه ي يك فرهنگ و سمت و سو دادن به حركتهاي اجتماعي دارند. لذا ملاحظه مي كنيد كه غربي ها با چه حجم عظيمي از نمادها استفاده مي كنند براي اشاعه ي فرهنگ خودشان. دقيقاً به همين سبب هم بود كه در طول تاريخ، حكّام ظالم، سعي داشتند قبر امام حسين(ع) را محو سازند. چون متوجّه شده بودند كه كربلا و عاشورا تبديل شده است به نماد مبارزه با ظلم؛ آن هم از نوع مبارزه ي شهادت طلبانه كه ستمگران عالم هيچ راه مقابله اي براي آن ندارند. چون راه سركوب مردم، ترساندن آنها از مرگ است؛ امّا با كسي كه شعار مي دهد يا پيروز مي شويم يا شهيد، چه مي توان كرد؟ لذا جبّاران زمان بارها قبر شريف آن حضرت را شخم زدند و در آن گندم كاشتند؛ ولي مردم آن گندم ها را به تبرّك بردند. پس چاره را در آن ديدند كه بخشي از فرات را به سمت كربلا باز كنند تا قبر شريف زير آب رود. مردم آمدند و آب آن منطقه را به تبرّك بردند. امروز هم ملاحظه مي كنيد كه مذهب دست ساز انگليس، يعني وهّابيّت، دقيقاً همان شيوه را در پيش گرفته و مي خواهد اين نمادها را نابود سازد. لذا يا به حرمهاي شريف حمله مي كنند يا به مجالس عزاداري. اسرائيلي ها هم بارها گفته اند كه قوّت و قدرت شيعه در سه چيز است. در يادآوري جريان كربلا، در فرهنگ مهدويّت و انتظار و در تبعيّت از فقهاي زمان شناس.(برگرفته از پایگاه پرسمان، با کمی دخل و تصرف)

موفق باشید ...:Gol:

realsearcher;699790 نوشت:
3- مداحی واقعا خرافات نیست؟ این که یه نفر میاد مداحی می کنه و یکی هم اونور حسین حسین می گه و بقیه مردم هم سینه میزنند چه فرقی با مجالس رقص اروپایی داره؟ جدا از این که هدف فرق می کنه! اونا هم میخونند و یه حرکت بدنی انجام میدند و ما هم همین طور!

سلام مجدد:Gol:

زنده نگه داشتن یاد و خاطره و اندیشه و راه و اهداف مقدس اهل بیت (ع) خصوصاً قیام امام حسین (ع) و شهدای کربلا از طریق مجالس عزاداری، ذکر مصائب و مناقب و مدح اهل بیت (ع) انجام می گیرد و این شیوه در روایات معصومین (علیه السلام) نیز توصیه شده است. دلیل اینهمه توصیه آنست که:اين حادثه هم از نظر كيفيّت وقوع و هم از جهت عظمت مصيبت و هم از نظر ماندگاري و آثار اجتماعي آن، با هيچ جريان ديگري قابل قياس نيست؛ قیاس شما چگونه قیاسی است؟ چگونه می توان، نوحه سرائی و مدح و ثنا و ذکر اهل بیت (ع) که برای سازندگی روح و بقاء راه و اهداف الهی اهل بیت (ع) سفارش شده را با مجالس و محافل گناه و معصیت (رقص و ...) مقایسه کنید. برای بیشتر روشن شدن مطلب و تفاوت بین آن دو نکاتی را در ادامه می افزاییم:

همچنین در باره پیشینه و علت نوحه سرائی و عزاداری بايد گفت كه به شهادت تاريخ و روايات، حضرت يعقوب سال‎هاي طولاني در فراق يوسف با اين كه مي‌دانست زنده است، اشك مي‌ريخت و گريه مي‌كرد و يوسف را از ياد نمي‌برد. حضرت سيدالساجدين(ع) نيز تا در حيات بود (حدود چهل سال) صحنه كربلا را با گريه جلوي چشمش مجسّم مي‌داشت و مي‌فرمود: قتل اباعبدالله عطشاناً بجنب الفرات و هو يذبح كما يذبح الكبش. حضرت اباعبدالله با تشنگي شهيد شد، در حالي كه كنار رود فرات بود و سر مبارك او را همانند گوسفند بريدند.»

همين‌طور تشكيل مجالس عزاداري از سوي حضرات معصومين(ع) ديگر، همانند امام باقر، امام صادق، امام‎ رضا(ع) و خصوصاً گريه‌هاي طولاني حضرت ولي‌عصر(ع) براي جد بزرگوارش به طوري كه در باره گريه و عزاداري و نوحه سرائی نسبت به اباعبدالله مي‌فرمايد: «اي جد بزرگوار من! در تمام حالات براي تو گريه مي‌كنم و اگر اشك چشمم تمام شود، سزاوار است كه در مصيبت تو خون بگريم.»(1) و از آن‎جا كه به حكم قرآن: و لقد كان لكم في رسول‎الله اسوة حسنة.(2) ما بايد در تمام امور از حضرت رسول(ص) و جانشينان ايشان، درس و الگو بگيريم.

به درستي گريه و عزاداري بر سالار شهيدان و توسل به ائمه‎ي اطهار(ع) پالايش دهنده‎ي روح و تزكيه كننده‎ي نفس است، چنان‎كه روايات گوناگوني بر فضيلت گريه و عزاداري براي امام حسين و ساير ائمه‎ي معصومين(ع) وارد شده است؛ از جمله روايتي از امام صادق(ع) كه مي‎فرمايد: من انشد في الحسين بيت شعر فبكي و ابكي عشرة فله و لهم الجنة.(3) يعني هر كس كه درباره‎ي امام حسين(ع) يك بيت شعر سروده و گريه نمايد و ده نفر را به گريه در آورد، اجر و پاداش آن‎ها بهشت است.

و نیز روايتي كه يونس بن‌يعقوب از امام صادق(ع) نقل مي‌كند كه حضرت(ع) فرمودند: قال لي ابو‌‌جعفر اوقف لي مالي كذا و كذا لنوادب تندبني عشر سنين ايام مني.(4) پدرم امام باقر(ع) به من وصيت كرد قسمتي از مال او را وقف كنم و در اختيار نوحه‌گران قرار دهم تا آنان مدت ده سال در روزهاي مني براي حضرت نوحه و ندبه برپا كنند.

موفق باشید ...:Gol:

پی نوشتها______________________________________________________
1. بحارالانوار، ج 45، ص 65 ـ 72.
2. سوره‎ي احزاب، آيه‎ي 21.
3. كامل الزيارات، ص 105، ابن قولويه قمي، انتشارات مرتضويه، نجف.
4. اصول‎كافي، كليني، ج 5، ص 117، دارالكتاب الاسلامية، تهران.

realsearcher;699790 نوشت:
2-من تا حالا گریم نیومده در این مجالس و فقط قیافه ناراحت گرفتم . چه دلیلی داره که به این کار سفارش شده؟

خب همه که گریشون نمیگیره ، تو مجلس ختم هم شما دقت کنی همه گریه نمیکنن ، یه سری افراد نزدیک به شخصی که فوت شده گریه میکنن ، ما هم هر قدر به شخصی که براش روضه میخونن احساس نزدیک بودن داشته باشیم به همون اندازه حس غم توی دلمون بوجود میاد .
اگه به شما بگن امروز سر کوچتون یه مردی رو چند تا دزد زدن و بعد هم پولهاشو بردن ناراحت میشی ، اما اگه بگن اون مرد پدر شما بوده باز هم فقط ناراحت میشی ؟!
احساس ما در رابطه با اتفاقات و حوادث به نسبت سنخیتی که با ما دارن متفاوته . اونی که توی روضه گریش نمیگیره آدم بدی نیست ولی آشناییش با اهل بیت کمه . کسی توی مجلس فوت یک شخص نمیگه چرا مردم گریه میکنن یا به سر و صورتشون میزنن ، اونوقت برای روضه که در واقع مجلس ترحیم دردانه ی خدا و عزیزترین بندگان خدا هست گریه کردن و عزاداری علت میخواد ؟ !
حالا اینا دلایل خیلی ساده و پیش پا افتاده هست وگرنه دلایل خیلی خیلی والاتر و عظیم تر توی روضه و گریه وجود داره . به طوری که عرفا گفتن برای رشد روحی و تزکیه ی نفس هیچ چیزی مثل گریه بر اهل بیت خصوصا سیدالشهدا نیست و اثر این گریه بسیار بسیار در رشد و تعالی روح انسان تاثیر داره . قصه ، قصه ی عشقه ، شخصی که کسی رو دوست داره با غمش غمگین و با شادیش شاد میشه دلیل از این واضح تر ؟

realsearcher;699790 نوشت:
3- مداحی واقعا خرافات نیست؟ این که یه نفر میاد مداحی می کنه و یکی هم اونور حسین حسین می گه و بقیه مردم هم سینه میزنند چه فرقی با مجالس رقص اروپایی داره؟ جدا از این که هدف فرق می کنه! اونا هم میخونند و یه حرکت بدنی انجام میدند و ما هم همین طور!

شما یه 3 .. 4 تا سوال رو با هم مطرح کردی که هر کدومش کلی جواب داره مثل این میمونه که بگی موشک ماهواره بر چطور کار میکنه و از جو زمین خارج میشه ؟ خب هر بحثی یه ملزوماتی داره ، یه مقدماتی داره ، شما اگه بدنبال جواب واقعی این سوالها هستی به همون اندازه باید براش وقت بذاری و مطالعه و تحقیق کنی . برای شروع به این سوال فکر کن که وقتی میگن "اگه قیام امام حسین نبود اسلام هم نبود" یعنی چی ؟ این دو تا چه ربطی به هم داره ؟ پیش خودت بشین فکر کن ببین با اطلاعاتی که داری به چه جوابی میرسی ؟ بعد هم یکم در مورد اوضاع تاریخی و سیاسی اون زمان تحقیق کن که ایشالا به جواب کامل تر برسی .

انسان برای هر موضوعی که براش مهمه وقت میذاره مثل کسی که نقاشی رو دوست داره و سالها میره دنبالش و وقت میذاره تا یاد بگیره ، شما هم رو این موضوع وقت بذار تا شبهاتی که هست برات روشن بشه اول هم از خود خدا بخواه تا این توفیق رو بهت بده مطمئن باش در برابر این وقتی که میذاری چندین برابر برداشت خواهی کرد . تو دوره و زمونه ای زندگی میکنیم که از هر طرف ، از دوست و دشمن ، شبهات و تردید ها در مورد دیانت و اهل بیت داره وارد میشه اگه برای یادگیری معارف دینمون وقت نذاریم مثل سربازی میمونیم که هیچ سلاحی نداره و میخواد بجنگه ، دقیقه ی اول هلاک میشه .

مشکور;703734 نوشت:

سلام مجدد:Gol:

زنده نگه داشتن یاد و خاطره و اندیشه و راه و اهداف مقدس اهل بیت (ع) خصوصاً قیام امام حسین (ع) و شهدای کربلا از طریق مجالس عزاداری، ذکر مصائب و مناقب و مدح اهل بیت (ع) انجام می گیرد و این شیوه در روایات معصومین (علیه السلام) نیز توصیه شده است. دلیل اینهمه توصیه آنست که:اين حادثه هم از نظر كيفيّت وقوع و هم از جهت عظمت مصيبت و هم از نظر ماندگاري و آثار اجتماعي آن، با هيچ جريان ديگري قابل قياس نيست؛ قیاس شما چگونه قیاسی است؟ چگونه می توان، نوحه سرائی و مدح و ثنا و ذکر اهل بیت (ع) که برای سازندگی روح و بقاء راه و اهداف الهی اهل بیت (ع) سفارش شده را با مجالس و محافل گناه و معصیت (رقص و ...) مقایسه کنید. برای بیشتر روشن شدن مطلب و تفاوت بین آن دو نکاتی را در ادامه می افزاییم:

همچنین در باره پیشینه و علت نوحه سرائی و عزاداری بايد گفت كه به شهادت تاريخ و روايات، حضرت يعقوب سال‎هاي طولاني در فراق يوسف با اين كه مي‌دانست زنده است، اشك مي‌ريخت و گريه مي‌كرد و يوسف را از ياد نمي‌برد. حضرت سيدالساجدين(ع) نيز تا در حيات بود (حدود چهل سال) صحنه كربلا را با گريه جلوي چشمش مجسّم مي‌داشت و مي‌فرمود: قتل اباعبدالله عطشاناً بجنب الفرات و هو يذبح كما يذبح الكبش. حضرت اباعبدالله با تشنگي شهيد شد، در حالي كه كنار رود فرات بود و سر مبارك او را همانند گوسفند بريدند.»

همين‌طور تشكيل مجالس عزاداري از سوي حضرات معصومين(ع) ديگر، همانند امام باقر، امام صادق، امام‎ رضا(ع) و خصوصاً گريه‌هاي طولاني حضرت ولي‌عصر(ع) براي جد بزرگوارش به طوري كه در باره گريه و عزاداري و نوحه سرائی نسبت به اباعبدالله مي‌فرمايد: «اي جد بزرگوار من! در تمام حالات براي تو گريه مي‌كنم و اگر اشك چشمم تمام شود، سزاوار است كه در مصيبت تو خون بگريم.»(1) و از آن‎جا كه به حكم قرآن: و لقد كان لكم في رسول‎الله اسوة حسنة.(2) ما بايد در تمام امور از حضرت رسول(ص) و جانشينان ايشان، درس و الگو بگيريم.

به درستي گريه و عزاداري بر سالار شهيدان و توسل به ائمه‎ي اطهار(ع) پالايش دهنده‎ي روح و تزكيه كننده‎ي نفس است، چنان‎كه روايات گوناگوني بر فضيلت گريه و عزاداري براي امام حسين و ساير ائمه‎ي معصومين(ع) وارد شده است؛ از جمله روايتي از امام صادق(ع) كه مي‎فرمايد: من انشد في الحسين بيت شعر فبكي و ابكي عشرة فله و لهم الجنة.(3) يعني هر كس كه درباره‎ي امام حسين(ع) يك بيت شعر سروده و گريه نمايد و ده نفر را به گريه در آورد، اجر و پاداش آن‎ها بهشت است.

و نیز روايتي كه يونس بن‌يعقوب از امام صادق(ع) نقل مي‌كند كه حضرت(ع) فرمودند: قال لي ابو‌‌جعفر اوقف لي مالي كذا و كذا لنوادب تندبني عشر سنين ايام مني.(4) پدرم امام باقر(ع) به من وصيت كرد قسمتي از مال او را وقف كنم و در اختيار نوحه‌گران قرار دهم تا آنان مدت ده سال در روزهاي مني براي حضرت نوحه و ندبه برپا كنند.

موفق باشید ...:Gol:

پی نوشتها______________________________________________________
1. بحارالانوار، ج 45، ص 65 ـ 72.
2. سوره‎ي احزاب، آيه‎ي 21.
3. كامل الزيارات، ص 105، ابن قولويه قمي، انتشارات مرتضويه، نجف.
4. اصول‎كافي، كليني، ج 5، ص 117، دارالكتاب الاسلامية، تهران.


من درباره سینه زنی ها با شعر های تند و ... دارم صحبت میکنم نه درباره نوحه های آروم که هدفش نشان دادن مظلومیت است ! احساس میکنم شما دارید از جواب دادن عقب نشینی میکنید . امسال محرم شعرهای محسن یگانه رو برای عاشورک میخوندند!

Zaker;703755 نوشت:
خب همه که گریشون نمیگیره ، تو مجلس ختم هم شما دقت کنی همه گریه نمیکنن ، یه سری افراد نزدیک به شخصی که فوت شده گریه میکنن ، ما هم هر قدر به شخصی که براش روضه میخونن احساس نزدیک بودن داشته باشیم به همون اندازه حس غم توی دلمون بوجود میاد .
اگه به شما بگن امروز سر کوچتون یه مردی رو چند تا دزد زدن و بعد هم پولهاشو بردن ناراحت میشی ، اما اگه بگن اون مرد پدر شما بوده باز هم فقط ناراحت میشی ؟!
احساس ما در رابطه با اتفاقات و حوادث به نسبت سنخیتی که با ما دارن متفاوته . اونی که توی روضه گریش نمیگیره آدم بدی نیست ولی آشناییش با اهل بیت کمه . کسی توی مجلس فوت یک شخص نمیگه چرا مردم گریه میکنن یا به سر و صورتشون میزنن ، اونوقت برای روضه که در واقع مجلس ترحیم دردانه ی خدا و عزیزترین بندگان خدا هست گریه کردن و عزاداری علت میخواد ؟ !
حالا اینا دلایل خیلی ساده و پیش پا افتاده هست وگرنه دلایل خیلی خیلی والاتر و عظیم تر توی روضه و گریه وجود داره . به طوری که عرفا گفتن برای رشد روحی و تزکیه ی نفس هیچ چیزی مثل گریه بر اهل بیت خصوصا سیدالشهدا نیست و اثر این گریه بسیار بسیار در رشد و تعالی روح انسان تاثیر داره . قصه ، قصه ی عشقه ، شخصی که کسی رو دوست داره با غمش غمگین و با شادیش شاد میشه دلیل از این واضح تر ؟

شما یه 3 .. 4 تا سوال رو با هم مطرح کردی که هر کدومش کلی جواب داره مثل این میمونه که بگی موشک ماهواره بر چطور کار میکنه و از جو زمین خارج میشه ؟ خب هر بحثی یه ملزوماتی داره ، یه مقدماتی داره ، شما اگه بدنبال جواب واقعی این سوالها هستی به همون اندازه باید براش وقت بذاری و مطالعه و تحقیق کنی . برای شروع به این سوال فکر کن که وقتی میگن "اگه قیام امام حسین نبود اسلام هم نبود" یعنی چی ؟ این دو تا چه ربطی به هم داره ؟ پیش خودت بشین فکر کن ببین با اطلاعاتی که داری به چه جوابی میرسی ؟ بعد هم یکم در مورد اوضاع تاریخی و سیاسی اون زمان تحقیق کن که ایشالا به جواب کامل تر برسی .

انسان برای هر موضوعی که براش مهمه وقت میذاره مثل کسی که نقاشی رو دوست داره و سالها میره دنبالش و وقت میذاره تا یاد بگیره ، شما هم رو این موضوع وقت بذار تا شبهاتی که هست برات روشن بشه اول هم از خود خدا بخواه تا این توفیق رو بهت بده مطمئن باش در برابر این وقتی که میذاری چندین برابر برداشت خواهی کرد . تو دوره و زمونه ای زندگی میکنیم که از هر طرف ، از دوست و دشمن ، شبهات و تردید ها در مورد دیانت و اهل بیت داره وارد میشه اگه برای یادگیری معارف دینمون وقت نذاریم مثل سربازی میمونیم که هیچ سلاحی نداره و میخواد بجنگه ، دقیقه ی اول هلاک میشه .


در مورد 2 باید بگم من نه آدم بی احساسیم نه آدم بدی! فقط نمیدونم چرا گریم نمیگیره!
در مورد 3و4 بگم آقا من تا آخرشو رفتم . یه معلم تاریخ مذهبی داشتیم دقیقا با زمان و مکان و علت میگفت چرا مثلا قمه یا سینه زنی اومده و ضرراش چیه!من علتا و داستانا رو یادمه ولی مکان و زمانا رو نه ! خیلی واضحه ! شما همین انرژی که برای سینه زنی که بهترین و کم خطر ترین نوع عذاداری باب شده است رو بذارید وبه چند تا فقیر غذا بدید برا امام حسین! یا بطری های آب معدنی مردم بخرند با یه برچسب یا حسین بفرستند برای مناطق محروم آفریقا! یکم به خودتون بیاید ! امام حسین نمیخواد که یکی شعر بخونه بقیه بالا پایین بپرند!الان باور کنید هر قرطی که آهنگ های آنچنانی گوش میده کلی مداحی تند هم داره !اگه اون آهنگا حرومند پس اینا هم حرومند ! شما کارشناسا شما قراره جواب ما ها رو بدید ممنون ولی فکر کنید شاید جوابتون جواب درست نباشه ! امام زمان بیاد بگه برا جدم چه کردید چی میگید؟ میگید کلی سینه زدیم بالا پایین پریدیم تو سر خودمان زدیم؟ یا میگید با فلسفه اش آشنا شدیم به اسم امام و به یادش به فقیر و یتیم و ... کمک کردیم؟
خوشحال میشم بدون حاشیه رفتن و کلی متن اضافه جواب بدید!

realsearcher;703900 نوشت:
من درباره سینه زنی ها با شعر های تند و ... دارم صحبت میکنم نه درباره نوحه های آروم که هدفش نشان دادن مظلومیت است ! احساس میکنم شما دارید از جواب دادن عقب نشینی میکنید . امسال محرم شعرهای محسن یگانه رو برای عاشورک میخوندند!

هر سه قسمت مستند شفاعت یا شکایت رو دانلود کنید و ببینید چه انحرافاتی توی عزاداری ها اومده
واقعا دل آدم به درد میاد
اگه کسی اشتباه عزاداری میکنه نباید به کل مقوله عزاداری نسبت داد

در مورد خرافات هم توضیح داده
خیلی جالبه توصیه میکنم همه ببینن
کارشناس محترم هم لطفا نظرشونو بفرمایند

http://shefaat-shekayat.ir/fa/?cat=2

قسمت اول و دوم: http://shefaat-shekayat.ir/fa/?p=69
قسمت سوم: http://dl.vfsh.ir/400/video/shefaat3.mp4

realsearcher;703911 نوشت:
در مورد 2 باید بگم من نه آدم بی احساسیم نه آدم بدی! فقط نمیدونم چرا گریم نمیگیره!
در مورد 3و4 بگم آقا من تا آخرشو رفتم . یه معلم تاریخ مذهبی داشتیم دقیقا با زمان و مکان و علت میگفت چرا مثلا قمه یا سینه زنی اومده و ضرراش چیه!من علتا و داستانا رو یادمه ولی مکان و زمانا رو نه ! خیلی واضحه ! شما همین انرژی که برای سینه زنی که بهترین و کم خطر ترین نوع عذاداری باب شده است رو بذارید وبه چند تا فقیر غذا بدید برا امام حسین! یا بطری های آب معدنی مردم بخرند با یه برچسب یا حسین بفرستند برای مناطق محروم آفریقا! یکم به خودتون بیاید ! امام حسین نمیخواد که یکی شعر بخونه بقیه بالا پایین بپرند!الان باور کنید هر قرطی که آهنگ های آنچنانی گوش میده کلی مداحی تند هم داره !اگه اون آهنگا حرومند پس اینا هم حرومند ! شما کارشناسا شما قراره جواب ما ها رو بدید ممنون ولی فکر کنید شاید جوابتون جواب درست نباشه ! امام زمان بیاد بگه برا جدم چه کردید چی میگید؟ میگید کلی سینه زدیم بالا پایین پریدیم تو سر خودمان زدیم؟ یا میگید با فلسفه اش آشنا شدیم به اسم امام و به یادش به فقیر و یتیم و ... کمک کردیم؟
خوشحال میشم بدون حاشیه رفتن و کلی متن اضافه جواب بدید!

گریه کردن یا نکردن اصل نیست و جایی هم بهش تکیه نشده ، اصل موضوع برپایی جلسه ی روضه هست و غمگین بودن و نشان دادن غمگین بودن که حالا یا پوشیدن لباس عزا ، پرچم زدن و ... مصداقش هست . یعنی اصل ، احیا و زنده نگه داشتن موضوع عاشورا هست .
خیلی واضح بگم کسی که تصمیم گرفت بنده ی خدا باشه راهش از خیلی راهها و موضوعات جدا میشه . من اگر بنده شدم میرم میگردم ببینم خدای من که من قراره بندش باشم چی گفته و رضایتش در چیه . اگه علت اون حکم رو فهمیدم که چه بهتر و اگر نفهمیدم به حکم بندگی رعایت میکنم و انجام میدم . یعنی دیگه اصل ، من ، تفکراتم و تشخیص هایی که میدم نیست ، اصل رضایت و خواست خدای من هست .
اگه اصل رضایت خدا شد هر چی که گفت میگم چشم ، گفت روضه میگم چشم ، گفت حجاب میگم چشم ، گفت رابطه با نامحرم به هیچ وجه قابل قبول نیست میگم چشم ، حالا کسی ممکنه بیاد بخواد برای خودش تعبیر و تفسیر داشته باشه مثلا روزه رو به فلان علت ذهنی خودش ببره زیر سوال و روزه نگیره ، من که اولویتم رضای خدا هست دیگه کاری به این توجیهات ندارم ، حالا میخواد توجیه علمی باشه ، جامعه شناسی باشه ، یا هر حرف دیگه ای . چون اصل برام بندگی هست و اومدم تو این دنیا چند سالی بندگی کنم و برم نه اینکه مدام به نظر خودم یا بقیه بنده های خدا عمل کنم .
اینکه کمک به فقیر بشه که خوب خیلی ارزش داره ، خود اهل بیت با اینکه خیلی غلام و یاران نزدیک داشتن خودشون شخصا به فقرا کمک میکردن که خیلی حرف تو این کارشون هست . اما هر چیزی سر جای خودش قرار داره ، نمیشه برای ماشین بریم زنون ببندیم که نورش عالی بشه بعد شیشه نداشته باشه . روضه جای خودشه و سایر امور هم جای خودش . شما یکمی سرعتتون بالاست ، پیاده شید با هم بریم :Cheshmak:
الان چند سالی هست که تمام مشکلات جامعه حل شده الحمدلله و هیچ موضوعی نیست جز اینکه ببینیم فلان مداح چطوری خوند و بیاییم براش آسیب شناسی کنیم ، شما بهتره به خودتون بیایید و وارد این هجمه نشید که معلوم نیست از کجا داره آب میخوره . البته خوبه که مشکلات بیان بشه اما اینکه از اول محرم تا آخرش فقط از ایرادای مداحی و هیئت ها گفته بشه یکمی برای آدم عاقل شک برانگیزه !! هیچ امری هم از آفت دور نیست اما این موضوعاتی که گفته میشه یه سریش اصلا جزء اصول عزاداری هست ، به یه نمونش اشاره کنم اینکه گفته میشه روزهای زیادی از سال هیئت گرفته میشه و این باعث غمگین شدن افراد میشه یا اثرات دیگه . در جایی که امام زمان میفرمایند هر صبح و شام برای امام حسین گریه میکنم و اگه اشکم تمام بشه خون گریه میکنم دیگه بحثی باقی نمیمونه یعنی تا این جا کم کاری هم صورت گرفته . غم امام حسین موضوعش با همه غم ها فرق میکنه .
اینکه گفتم بندگی باید اصل باشه اینو میخوام بگم که هر انسانی اصلی ترین نیازش توحید و بندگی خداست و هدف خلقت هم چیزی جز این نبوده (صریح قرآن) حالا اینکه کمک مالی بشه به فقیر مهم تره یا اینکه خیل کثیری از مردم با محبت اهل بیت آشنا بشن که موثرترین وسیله در مسیر بندگی خداست ؟ این برمیگرده به این موضوع که ما شکم و نیازهای مادی رو مهم تر بدونیم یا اونی که خدا امر کرده ؟ البته گفتم تضادی وجود نداره هر کدوم از اینها در جای خودش قرار داره اما وقتی قرار باشه اهم و مهم معلوم بشه اگر بنده ی خدا هستیم و قراره باشیم ، باید رجوع کنیم ببینیم خدا چی گفته نه نظر شخصی خودمون .

اینم اضافه کنم این شعر خوندن و گریه کردن و سینه زدن اسمش روضه گرفتن هست !! و همونیه که خود امام صادق جلسه میگرفتن و تمام اهل منزل هم بودن و شاعر برای امام حسین شعر میخوند و گریه میکردن و کلی هم روایت از معصومین هست که به این کار توصیه شده .
بله تو اون جلسه کسی بالا و پایین نمیپریده اما اصل قضیه پابرجاست و توسط خود اهلبیت انجام میشده . شما اگه معیارت امام صادق ، امام سجاد و بقیه معصومین هستن ، این کاری که خود اهلبت انجام میدادن ، اگر بازم توی ذهنتون باهاش مشکل دارید و نمیتونید بپذیرید از خدا بخواهید که توفیقش رو بهتون بده ، اگرم معیار رو خودتون تعیین میکنید که هیچی .... حرفی باقی نمیمونه .

Zaker;703949 نوشت:
گریه کردن یا نکردن اصل نیست و جایی هم بهش تکیه نشده ، اصل موضوع برپایی جلسه ی روضه هست و غمگین بودن و نشان دادن غمگین بودن که حالا یا پوشیدن لباس عزا ، پرچم زدن و ... مصداقش هست . یعنی اصل ، احیا و زنده نگه داشتن موضوع عاشورا هست .
خیلی واضح بگم کسی که تصمیم گرفت بنده ی خدا باشه راهش از خیلی راهها و موضوعات جدا میشه . من اگر بنده شدم میرم میگردم ببینم خدای من که من قراره بندش باشم چی گفته و رضایتش در چیه . اگه علت اون حکم رو فهمیدم که چه بهتر و اگر نفهمیدم به حکم بندگی رعایت میکنم و انجام میدم . یعنی دیگه اصل ، من ، تفکراتم و تشخیص هایی که میدم نیست ، اصل رضایت و خواست خدای من هست .
اگه اصل رضایت خدا شد هر چی که گفت میگم چشم ، گفت روضه میگم چشم ، گفت حجاب میگم چشم ، گفت رابطه با نامحرم به هیچ وجه قابل قبول نیست میگم چشم ، حالا کسی ممکنه بیاد بخواد برای خودش تعبیر و تفسیر داشته باشه مثلا روزه رو به فلان علت ذهنی خودش ببره زیر سوال و روزه نگیره ، من که اولویتم رضای خدا هست دیگه کاری به این توجیهات ندارم ، حالا میخواد توجیه علمی باشه ، جامعه شناسی باشه ، یا هر حرف دیگه ای . چون اصل برام بندگی هست و اومدم تو این دنیا چند سالی بندگی کنم و برم نه اینکه مدام به نظر خودم یا بقیه بنده های خدا عمل کنم .
اینکه کمک به فقیر بشه که خوب خیلی ارزش داره ، خود اهل بیت با اینکه خیلی غلام و یاران نزدیک داشتن خودشون شخصا به فقرا کمک میکردن که خیلی حرف تو این کارشون هست . اما هر چیزی سر جای خودش قرار داره ، نمیشه برای ماشین بریم زنون ببندیم که نورش عالی بشه بعد شیشه نداشته باشه . روضه جای خودشه و سایر امور هم جای خودش . شما یکمی سرعتتون بالاست ، پیاده شید با هم بریم :Cheshmak:
الان چند سالی هست که تمام مشکلات جامعه حل شده الحمدلله و هیچ موضوعی نیست جز اینکه ببینیم فلان مداح چطوری خوند و بیاییم براش آسیب شناسی کنیم ، شما بهتره به خودتون بیایید و وارد این هجمه نشید که معلوم نیست از کجا داره آب میخوره . البته خوبه که مشکلات بیان بشه اما اینکه از اول محرم تا آخرش فقط از ایرادای مداحی و هیئت ها گفته بشه یکمی برای آدم عاقل شک برانگیزه !! هیچ امری هم از آفت دور نیست اما این موضوعاتی که گفته میشه یه سریش اصلا جزء اصول عزاداری هست ، به یه نمونش اشاره کنم اینکه گفته میشه روزهای زیادی از سال هیئت گرفته میشه و این باعث غمگین شدن افراد میشه یا اثرات دیگه . در جایی که امام زمان میفرمایند هر صبح و شام برای امام حسین گریه میکنم و اگه اشکم تمام بشه خون گریه میکنم دیگه بحثی باقی نمیمونه یعنی تا این جا کم کاری هم صورت گرفته . غم امام حسین موضوعش با همه غم ها فرق میکنه .
اینکه گفتم بندگی باید اصل باشه اینو میخوام بگم که هر انسانی اصلی ترین نیازش توحید و بندگی خداست و هدف خلقت هم چیزی جز این نبوده (صریح قرآن) حالا اینکه کمک مالی بشه به فقیر مهم تره یا اینکه خیل کثیری از مردم با محبت اهل بیت آشنا بشن که موثرترین وسیله در مسیر بندگی خداست ؟ این برمیگرده به این موضوع که ما شکم و نیازهای مادی رو مهم تر بدونیم یا اونی که خدا امر کرده ؟ البته گفتم تضادی وجود نداره هر کدوم از اینها در جای خودش قرار داره اما وقتی قرار باشه اهم و مهم معلوم بشه اگر بنده ی خدا هستیم و قراره باشیم ، باید رجوع کنیم ببینیم خدا چی گفته نه نظر شخصی خودمون .

یعنی کوچک ترین ربطی به بحث من نداشت![emoji19]

[="Navy"]

realsearcher;699790 نوشت:
من تا حالا گریم نیومده

سلام

من شنیدم کسی که نمی تونه گریه کنه یا گریه ای نیست وقتی بمیره روحش در بیابونی که شکافها و ترک های بسیار بزرگ داره گیر میفته[/]

پرنس کوچولو;703978 نوشت:
[="Navy"]
سلام

من شنیدم کسی که نمی تونه گریه کنه یا گریه ای نیست وقتی بمیره روحش در بیابونی که شکافها و ترک های بسیار بزرگ داره گیر میفته

[/]

مگه گناه کردم؟ آدم گریش نمیاد مگه مجرمه؟ همین شما ها اسلام رو مثل وهابیا به خرافات و انحراف میکشید! مدرکت هم فقط اینه که شنیدی؟

realsearcher;703980 نوشت:
مگه گناه کردم؟ آدم گریش نمیاد مگه مجرمه؟ همین شما ها اسلام رو مثل وهابیا به خرافات و انحراف میکشید! مدرکت هم فقط اینه که شنیدی؟

نه نگفتم میره جهنم که اون اصلا بحثش جداست هیچی!
گفتم یکی مثل من که گریه ای نیست اگه الان بمیره میفته توی یه بیابون خشک لم یزرع که معلوم نیست تا کجا ادامه داره...برزخه

این بیابون همون زمینی هست که وقتی پیامبر (ص) به معراج رفت حضرت ابراهیم (ع) در جملات اخرش به پیامبر گفت به امت خود بگو بهشت زمین های خالی و اماده کشت بسیار داره پس ان را اباد کنن

این همون زمین هست که برای ساخت باغ و بهشت باید ابیاری بشه!

این خدا نیست که انسان ها رو بهشت میبره بلکه همه چی از ابتدا که انسان خلق شد به دست خودش افتاد !
هر کی زرنگ بود گرفت اصل مطلب چیه و فهمید سیستم تبدیلات و قانون بین عالم ماده و برزخ چگونه هست

متاسفانه بیشتر مردم نمی دونن و در حالی عبادت می کنن که بذر در زمین های خشک ترک خورده بدون اب میریزن و انتظار دارن وقتی مردن برن بهشت در حالی که 99 در صد ما برزخ را بیابونی می بینیم چون نکته کلیدی رو بلد نبودیم یعنی گریه کردن!

واقعا نمیفهمم چی میگی؟ یکی از زمانی که بدنیا میاد خیلی حساسه و خیلی زود گریش میگیره یکی ژنتیکی مثل سنگ میمونه پس الکی فتوا ندید ! لطفا این حرفا رو جای دیگه نزن چون یا مسخرت میکنند یا یکی رو به انحراف میکشونی!یه منبع هم ذکر نکرد برا خرفاش!

[="Navy"]

realsearcher;704006 نوشت:
واقعا نمیفهمم چی میگی؟ یکی از زمانی که بدنیا میاد خیلی حساسه و خیلی زود گریش میگیره یکی ژنتیکی مثل سنگ میمونه پس الکی فتوا ندید ! لطفا این حرفا رو جای دیگه نزن چون یا مسخرت میکنند یا یکی رو به انحراف میکشونی!یه منبع هم ذکر نکرد برا خرفاش!

نه من خوندم فقط
گریه به معنی اینکه دلت منقلب بشه اینطوری ....یعنی روح آدم زلال بشه[/]

یا منبع ذکر کنید یا منطقی و عقلانی!

realsearcher;703900 نوشت:
من درباره سینه زنی ها با شعر های تند و ... دارم صحبت میکنم نه درباره نوحه های آروم که هدفش نشان دادن مظلومیت است ! احساس میکنم شما دارید از جواب دادن عقب نشینی میکنید . امسال محرم شعرهای محسن یگانه رو برای عاشورک میخوندند!

سلام مجدد:Gol:

ما در خلال پاسخها گفتیم که هرگونه افراط و زیاده روی در شیوه های عزاداری (سینه زنی، زنجیرزنی و ...) مورد پسند و قبول مذهب حقه ی تشیع و فقهاء و عالمان دینی نیست. تفاوتی ندارد کدام صورت و جلوه ی عزاداری باشد مداحی، شعر و نوحه، سینه زنی، زنجیرزنی، شبیه خوانی و دیگر مصادیق عزاداری ... باید این جلوه ها را از افراط و تفریط دور نگهداشت. فلذا همانطور هم می گوییم هرگونه تفریط و عقبگرد و تساهل و کوتاهی که زمینه از دست دادن ظرفیتهای مثبت و تعالی بخش محرم و صفر و زنده نگهداشتن قیام عاشورای اباعبدالله الحسین (ع) را فراهم می سازد را باید از فضای عزاداریها دور کرد. موفق باشید ...:Gol:

realsearcher;703900 نوشت:
من درباره سینه زنی ها با شعر های تند و ... دارم صحبت میکنم نه درباره نوحه های آروم که هدفش نشان دادن مظلومیت است ! احساس میکنم شما دارید از جواب دادن عقب نشینی میکنید . امسال محرم شعرهای محسن یگانه رو برای عاشورک میخوندند!

سلام مجدد:Gol:

ما در خلال پاسخها گفتیم که هرگونه افراط و زیاده روی در شیوه های عزاداری (سینه زنی، زنجیرزنی و ...) مورد پسند و قبول مذهب حقه ی تشیع و فقهاء و عالمان دینی نیست. تفاوتی ندارد کدام صورت و جلوه ی عزاداری باشد مداحی، شعر و نوحه، سینه زنی، زنجیرزنی، شبیه خوانی و دیگر مصادیق عزاداری ... باید این جلوه ها را از افراط و تفریط دور نگهداشت. فلذا همانطور هم می گوییم هرگونه تفریط و عقبگرد و تساهل و کوتاهی که زمینه از دست دادن ظرفیتهای مثبت و تعالی بخش محرم و صفر و زنده نگهداشتن قیام عاشورای اباعبدالله الحسین (ع) را فراهم می سازد را باید از فضای عزاداریها دور کرد.

موفق باشید ...:Gol:

realsearcher;703911 نوشت:
در مورد 2 باید بگم من نه آدم بی احساسیم نه آدم بدی! فقط نمیدونم چرا گریم نمیگیره!

سلام مجدد

چند عامل می تواند زمینه های لازم را برای اشک بر اباعبدالله الحسین (ع) فراهم سازد:

اول. هر قدر معرفت انسان به اهل بیت (ع) و امام حسین (ع) بیشتر شود، به تناسب آن، درجه محبت افزایش می یابد و وقتی محبت قلبی افزایش یافت، همانطوریکه انسان در غم از دست دادن عزیزانش ناخودآگاه اشک می ریزد در غم مصیبتهای آن ذوات مقدسه بخاطر تعلق خاطر و ارتباط قلبی ناخودآگاه اشک از دیدگان روان و جاری می شود.

دوم. مطالعه حول ارزش و فضیلت گریه بر مصائب امام حسین (ع) و اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و آشنایی از آثار و برکات گریه بر امام حسین (ع) و ارتباط معنوی با اهل بیت (ع) زمینه رِقَّت قلب و اشک محبت را فراهم می آورد.

سوم. در روایت هست علت خشک شدن اشکها کثرت و زیادی گناهان است. اگر انسان مؤمن، تقوای الهی داشته و از گناهان پرهیز کند قلبش پاک و تطهیر و خاضع و خاشع شده و آماده ارتباط معنوی می شود و با شنیدن مظلومیت و غربت اهل بیت (ع) اشک از دیدگانش جاری می شود.

چهارم. همچنین بدلیل فضائل و ارزش والای گریه بر اباعبدالله الحسین (ع) سفارش شده انسان مؤمن در محافل اهل بیت (ع) به قلب و چشمانش التماس کند تا قطره ای اشک بریزد، حتی اگر نمی تواند اشک بریزد خودش را به حالت تباکی (حالت گریه) بزند. خداوند به همین حالت هم اجر می دهد.

realsearcher;703911 نوشت:
خیلی واضحه ! شما همین انرژی که برای سینه زنی که بهترین و کم خطر ترین نوع عذاداری باب شده است رو بذارید وبه چند تا فقیر غذا بدید برا امام حسین! یا بطری های آب معدنی مردم بخرند با یه برچسب یا حسین بفرستند برای مناطق محروم آفریقا! یکم به خودتون بیاید ! امام حسین نمیخواد که یکی شعر بخونه بقیه بالا پایین بپرند!الان باور کنید هر قرطی که آهنگ های آنچنانی گوش میده کلی مداحی تند هم داره !اگه اون آهنگا حرومند پس اینا هم حرومند ! شما کارشناسا شما قراره جواب ما ها رو بدید ممنون ولی فکر کنید شاید جوابتون جواب درست نباشه ! امام زمان بیاد بگه برا جدم چه کردید چی میگید؟ میگید کلی سینه زدیم بالا پایین پریدیم تو سر خودمان زدیم؟ یا میگید با فلسفه اش آشنا شدیم به اسم امام و به یادش به فقیر و یتیم و ... کمک کردیم؟
خوشحال میشم بدون حاشیه رفتن و کلی متن اضافه جواب بدید!

دوست عزیز

شما مسائل رو خلط می کنید، هر عملی در جای خود فضیلت و آثار و برکات خودش را دارد. عزاداری و اشک و سینه زنی (بدور از افراط) فضیلت و برکاتی دارد و اطعام و انفاق به فقرا و انجام کارهای فرهنگی دیگر در این راستا آثار و برکات خودشان را دارند. نباید اینها همدیگر را تحت الشعاع قرار داده و با پرداختن به یکی از دیگر امور غفلت نمود. این شبهات که بدخواهان و دشمنان اهل بیت (ع) القاء می کنند برای خاموش کردن یا کم فروغ کردن چراغ نورانی ارتباط مؤمنان با اهل بیت (ع) و با دستگاه عظیم امام حسین (ع) است. گاهی می گویند بجای اینهمه خرج اطعام مجالس امام حسین بهتر نیست چنین و چنان کنند؟ گاهی می گویند عزاداری نکنید بجایش اطعام دهید؟ گاهی می گویند همه این خرجها نشود یعنی مجالس اهل بیت تعطیل شود بجایش مدرسه بسازیم؟ و نظائر آن ... غافل از اینکه تمام انسانیت و آزادگی در زنده ماندن عاشورا و محرم و صفر و راه حسین (ع) است. بفرموده امام (ره) هر چه داریم از محرم و صفر است و اسلام زنده است به محرم و صفر ...

دوست عزیز

همه برنامه عزاداری امام حسین سینه زنی نیست و همه محافل حسینی به شعر خواندن یک نفر و بالا پایین پریدن عده ای ختم نمی شود! بلکه در یک هیئات و محفل حسینی برنامه های معرفت بخش اعم از شور و شعور حسینی توأمان برگزار می شود که آثار و برکات بسیاری دارد حتی کوچکترین هیئات و خیمه های حسینی از این رویکرد پر خیر و برکت غافل نیستند.(توجه کنید) اگر در جایی مصداقی دیده اید که فقط یکی شعر خوانده و عده ای بالا و پایین پریده اند و تمام (که حتی همین مورد مشاهده هم غیرواقعی بنظر می رسد یا توأم با خطاست) چنین محفلی ناقص است و آثار و برکاتش کمرنگ و محدود می شود نه اینکه اساساً بی فایده باشد.

شما باز هم به اشتباه آهنگها و ترانه های حرام را با مداحی و ذکر مصائب اهل بیت (ع) چه در قالب شعر و نوحه قیاس کردید و گفتیم که این قیاس شما قیاس باطل و مع الفارق است. البته در کنار سینه زنی و زنجیرزنی و عزاداری های مرسوم باید بیش از همه به بالا بردن سطح معرفت و بیان فلسفه و اهداف و پیامهای عاشورا و امام حسین (ع) توجه کرد. باید شور و احساسات را در کنار شعور و معرفت مدیریت کرد. تا جامعه در شناخت وظایفش نسبت به افراد و آحاد جامعه واقف بوده و معنای شیعه بودن به معنای واقعی کلمه محقق شود.

موفق باشید ...:Gol:

پرنس کوچولو;703978 نوشت:
سلام

من شنیدم کسی که نمی تونه گریه کنه یا گریه ای نیست وقتی بمیره روحش در بیابونی که شکافها و ترک های بسیار بزرگ داره گیر میفته


سلام علیکم:Gol:

دوستان عزیز لطف کنند در بیان چنین مطالب و گزاره هایی حداقل استنادات آن را ضمیمه کنند. موفق باشید ...:Gol:

realsearcher;703980 نوشت:
مگه گناه کردم؟ آدم گریش نمیاد مگه مجرمه؟ همین شما ها اسلام رو مثل وهابیا به خرافات و انحراف میکشید! مدرکت هم فقط اینه که شنیدی؟

باز هم سلام:Gol:

گریه کردن بر مصائب اهل بیت (ع) مستحب است و طبق روایات، اجر و ثواب بسیاری دارد. کسی که نمی تواند گریه کند گناه نکرده و جرم مرتکب نشده، صرفاً از اجر و ثواب زیادی که دارد محروم مانده. میزان و ترازوی صحت و درستی کم و کیف عزاداری امام حسین(ع) علما و فقهاء هستند اشتباهات عوام را نباید به حساب دین گذاشت.

مشکور;704984 نوشت:

سلام مجدد

چند عامل می تواند زمینه های لازم را برای اشک بر اباعبدالله الحسین (ع) فراهم سازد:

اول. هر قدر معرفت انسان به اهل بیت (ع) و امام حسین (ع) بیشتر شود، به تناسب آن، درجه محبت افزایش می یابد و وقتی محبت قلبی افزایش یافت، همانطوریکه انسان در غم از دست دادن عزیزانش ناخودآگاه اشک می ریزد در غم مصیبتهای آن ذوات مقدسه بخاطر تعلق خاطر و ارتباط قلبی ناخودآگاه اشک از دیدگان روان و جاری می شود.

دوم. مطالعه حول ارزش و فضیلت گریه بر مصائب امام حسین (ع) و اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و آشنایی از آثار و برکات گریه بر امام حسین (ع) و ارتباط معنوی با اهل بیت (ع) زمینه رِقَّت قلب و اشک محبت را فراهم می آورد.

سوم. در روایت هست علت خشک شدن اشکها کثرت و زیادی گناهان است. اگر انسان مؤمن، تقوای الهی داشته و از گناهان پرهیز کند قلبش پاک و تطهیر و خاضع و خاشع شده و آماده ارتباط معنوی می شود و با شنیدن مظلومیت و غربت اهل بیت (ع) اشک از دیدگانش جاری می شود.

چهارم. همچنین بدلیل فضائل و ارزش والای گریه بر اباعبدالله الحسین (ع) سفارش شده انسان مؤمن در محافل اهل بیت (ع) به قلب و چشمانش التماس کند تا قطره ای اشک بریزد، حتی اگر نمی تواند اشک بریزد خودش را به حالت تباکی (حالت گریه) بزند. خداوند به همین حالت هم اجر می دهد.

دوست عزیز

شما مسائل رو خلط می کنید، هر عملی در جای خود فضیلت و آثار و برکات خودش را دارد. عزاداری و اشک و سینه زنی (بدور از افراط) فضیلت و برکاتی دارد و اطعام و انفاق به فقرا و انجام کارهای فرهنگی دیگر در این راستا آثار و برکات خودشان را دارند. نباید اینها همدیگر را تحت الشعاع قرار داده و با پرداختن به یکی از دیگر امور غفلت نمود. این شبهات که بدخواهان و دشمنان اهل بیت (ع) القاء می کنند برای خاموش کردن یا کم فروغ کردن چراغ نورانی ارتباط مؤمنان با اهل بیت (ع) و با دستگاه عظیم امام حسین (ع) است. گاهی می گویند بجای اینهمه خرج اطعام مجالس امام حسین بهتر نیست چنین و چنان کنند؟ گاهی می گویند عزاداری نکنید بجایش اطعام دهید؟ گاهی می گویند همه این خرجها نشود یعنی مجالس اهل بیت تعطیل شود بجایش مدرسه بسازیم؟ و نظائر آن ... غافل از اینکه تمام انسانیت و آزادگی در زنده ماندن عاشورا و محرم و صفر و راه حسین (ع) است. بفرموده امام (ره) هر چه داریم از محرم و صفر است و اسلام زنده است به محرم و صفر ...

دوست عزیز

همه برنامه عزاداری امام حسین سینه زنی نیست و همه محافل حسینی به شعر خواندن یک نفر و بالا پایین پریدن عده ای ختم نمی شود! بلکه در یک هیئات و محفل حسینی برنامه های معرفت بخش اعم از شور و شعور حسینی توأمان برگزار می شود که آثار و برکات بسیاری دارد حتی کوچکترین هیئات و خیمه های حسینی از این رویکرد پر خیر و برکت غافل نیستند.(توجه کنید) اگر در جایی مصداقی دیده اید که فقط یکی شعر خوانده و عده ای بالا و پایین پریده اند و تمام (که حتی همین مورد مشاهده هم غیرواقعی بنظر می رسد یا توأم با خطاست) چنین محفلی ناقص است و آثار و برکاتش کمرنگ و محدود می شود نه اینکه اساساً بی فایده باشد.

شما باز هم به اشتباه آهنگها و ترانه های حرام را با مداحی و ذکر مصائب اهل بیت (ع) چه در قالب شعر و نوحه قیاس کردید و گفتیم که این قیاس شما قیاس باطل و مع الفارق است. البته در کنار سینه زنی و زنجیرزنی و عزاداری های مرسوم باید بیش از همه به بالا بردن سطح معرفت و بیان فلسفه و اهداف و پیامهای عاشورا و امام حسین (ع) توجه کرد. باید شور و احساسات را در کنار شعور و معرفت مدیریت کرد. تا جامعه در شناخت وظایفش نسبت به افراد و آحاد جامعه واقف بوده و معنای شیعه بودن به معنای واقعی کلمه محقق شود.

موفق باشید ...:Gol:


ممنون از پاسخ هایتان . من کلا نگفتم عزاداری حذف بشه گفتم فقط قسمت نوحه ی همراه با سینه اش حذف شه!

realsearcher;705113 نوشت:
ممنون از پاسخ هایتان . من کلا نگفتم عزاداری حذف بشه گفتم فقط قسمت نوحه ی همراه با سینه اش حذف شه!

سینه زدن خیلی هم خوبه

ولی با پیش صدای دوبس دوبس و .... خخخخخ
اهل سنت حق دارن شیعه ها رو مسخره کنن !!!!!
یه عده احمق قمه می زنن
یه عده انگار رفتن پارتی
یه عده سگ میشن !!

خدا به دادمون برسه

دوباره توصیه میکنم مستند "شفاعت یا شکایت" رو ببینید . برای من که خیلی جالب بود. خیلی از حقایق پشت پرده (!) رو هم مشخص میکنه

realsearcher;705113 نوشت:
فقط قسمت نوحه ی همراه با سینه اش حذف شه!

سلام مجدد:Gol:

نوحه سرایی جلوه حماسی و شور و احساسات دینی را تقویت می کند و زمینه ارتباط معرفتی و معنوی را در اندیشه و قلوب عشاق اهل بیت (ع) زنده می کند. وقتی این رویکرد با سینه زنی که نماد حزن و اندوه و ابراز همدردی با مصائب اهل بیت (ع) توأم و همراه شود تأثیر آن را در نهادینه شدن این جلوه ی حماسی در قلوب بیشتر کرده و بعلاوه نوعی جهت دهی به افکار و قلوب عشاق در مسیر اهداف و راه اهل بیت (ع) می دهد. همچنین نوحه و سینه زنی نوعی روح اعتراض نسبت به جریان ظلم و ستم و پیروان مسیر ضلالت را در پیروان مکتب اهل بیت (ع) و آزادگان جهان ایجاد می کند.

ضربه زدن به سینه یعنی به قفسه سینه و قلب که برای بدن ضرر داره و ضرر رساندن به بدن حرامه

realsearcher;705113 نوشت:
ممنون از پاسخ هایتان . من کلا نگفتم عزاداری حذف بشه گفتم فقط قسمت نوحه ی همراه با سینه اش حذف شه!

سلام
ضمن تشكر از توضيحات آموزنده استاد مشكور
بي شك نحوه عزاداري هاي نادرستي در همين 10-15 سال اخير باب شده (چه از نظر نحوه سينه زني و مداحي و ساير موارد ... ) كه تصوير غلطي از عزاداري در ذهن خيليا بوجود آورده ... سبك هاي مختلف جديد عزاداري در اين چند سال اخير خيلي افزايش پيدا كرده كه واقعا خيلياشون يادي از اهل بيت (عليهم سلام) رو واسه ما زنده نمي كنن بلكه بر عكس هم هست كه واقعا باعث حاشيه نشين شدن حقيقت دروني هست...من احتمال مي دم شايد شما نحوه صحيحي از عزاداري نديدي، شما يه مقدار از عزاداري هاي سنتي بعضي از شهر ها رو ببين، اصلا تو شهر خودتون من نمي دونم تو كدوم شهر زندگي مي كنيد ولي با كمي دقت متوجه مي شيد كه عزاداري هاي سنتي، صحيح و در چارچوب، اولا طبق فرمايشات بزرگان هست و بعد هم به اين شكل نيست كه بي محتوا و بي فايده باشن و باعث اتصال سيم ارتباطي بين قلب انسان و ائمه ميشن . . .
در آخر پشنهاد منم اينه كه اين مستندي رو كه دوستمون گفت ببيني احتمالا خيلي از جواباتو اونجا بگيري.... انشاالله كه موفق باشي

سؤال:
آیا مداحی و عزاداری های مرسوم خرافات نیست؟

پاسخ:
بحث «عزاداری یا خرافات» را با ذکر نکاتی جمع‌بندی می کنیم:
اولاً: بدون ترديد اصل عزاداري و اقامه ماتم براي شهداء و آزاد مردان تاريخ، در اسلام سابقه ديرين دارد و از اخبار بر‌مي‌آيد كه پيامبر (ص) نيز آن را تأييد كرد و در برگزاري آن همت می‌گماشت. اما در رابطه با كيفيت و شيوه برگزاري عزاداری (سينه زنی، زنجير‌ زنی، علم و كتل، تعزيه، نخل گردانی و .. ) برنامه خاص، حديث و روايت معتبری وجود ندارد و مشخصه‌های عزاداری در زمان پيامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) محدود بود به مرثيه سرائی، گريستن و گرياندن در قالب شعر و مرثيه، فلذا برای زنده نگه‌داشتن جریان فکری اهل بیت (ع) که مورد ستم حاکمان جور اموی و عباسی قرار گرفتند و خصوصاً برای پاس‌داشت دستاوردهای قیام خونین ابا عبد الله الحسین (ع) باید از همه جهات و ظرفیتهای موجود در این راستا بهره جست.

ثانیاً: عزاداری به شكل معين، مثلا در قالب سينه زنی و زنجير زنی و ... به نحو مستقيم ريشه روايی ندارد و گويا شكل برپايی مراسم عزاداری، به خود مردم واگذار شده است تا با انطباق اصول كلی دين و راهنمايی ائمه اطهار (ع) و بزرگان دين با عرف محلی، تكريم و تجليل شايسته از ائمه معصومين (ع) بجا آورند. آنچه مشخص است در طول تاریخ، عالمان و فقهای تشیع معمولاً با افراط و تفریط در همه مسائل از جمله در عزاداری‌ها مقابله کرده و در قالب نظرات فقهی و توصیه و تذکر به عزاداران و بانیان مجالس و محافل عزای اهل بیت (ع) خصوصاً از افراط گری در عزاداری منع نموده و با جریانات انحراف و تحریف بشدت مبارزه کرده‌اند.

ثالثاً: از تحول در شيوه هاي سينه زنی و زنجير زنی، استفاده می شود كه اين مسأله از خواست های اجتماعی و بافت های جامعه، فرهنگ و آداب آنها سرچشمه می گيرد، البته سزاوار است كه اصل و اساس اين نوع عزاداری‌ها پذيرفته شود، اما هيأت‌های مذهبی توجه داشته باشند كه سينه زنی و زنجير زنی، علم برداری و ...، به حركت های نمايشی، اضافي، بالا و پائين پريدن با خرافات و اوهام و همچنین به آسیب رساندن به جسم و جان و اموری که موجب وهن مذهب است آلوده نگردد.

رابعاً: در باره گريستن و گرياندن، لازم بذکر است این عمل، زمانی ارزش دارد و اثرش بيشتر خواهد بود كه از گفتار امام حسين (ع) و فلسفه قیام عاشورا تأثير پذيرفته باشد، نه از صوت زيباي مداحان و دلتنگی دنيا، كه متأسفانه گاهی ديده می شود مردم دنبال صوت زيبا بوده و علاقه زيادی به خطابه و درک و فهم فلسفه قیام امام حسین (ع) و درس‌های عاشورا ندارند.
خامساً: علاوه بر اینکه گریه بر عزیزان امری فطری است و همه بر عزیزانشان می‌گریند و هرچه آن فرد محبوب و عزیزتر و در انسانیت کامل‌تر باشد حزن و اندوه از دست دادن آن نیز شدیدتر می‌شود و چه کسی در محبوبیت و عزیز بودن و کمالات انسانی اهل بیت (علیهم السلام) و حضرت اباعبدالله الحسین (ع) ذره‌ای تردید دارد؟

سادساً: راز اینهمه توصيه، به خاطر فوايد فراوانی است كه در اين گريه وجود دارد؛ كه به پاره‌ای از آن‌ها اشاره می‌شود:


  1. در روانشانسي ثابت شده كه اگر كسي رفتار ناشی از يك حالت روحی را تقليد كند، آن حالت روحی در او نيز نمودار می شود. عشق ايمانی به امام حسين (ع) شخص عاشق را از درون وا می دارد كه بر مظلوميّت معشوق خود بگريد؛ و هر چه معرفتش به مراتب وجودي معشوقش فرزون‌تر و ايمانش به او بيشتر شود، اين عشق نيز شديدتر و به تَبَعش، آن گريه هم شديدتر می‌شود.
  2. وقتي كسي اين حالت عاشقانه را در خود زنده نمود پيوند عميق عاطفى ميان او و الگوى راستين هدايت و مبارزه با ظلم و ذلّت‌ناپذيری پديدار خواهد شد. در نتيجه او نيز چنين روحيّه‌ای را پيدا خواهد نمود. بعلاوه اين گريه‌ها در صحنهی جمعی، نوعی اعلام وفادارى نسبت به رهبران و پيشوايان دينى و مكتبي نيز هست.
  3. در اين مراسمات و گريه‌ها، تاريخ كربلا نيز به عنوان نماد ذلّت‌ناپذيري و ظلم ستيزي زنده می‌ماند. و عاقلان دانند كه نمادها چه نقش عظيمی در اشاعه‌ی يک فرهنگ و سمت و سو دادن به حركت‌های اجتماعی دارند. لذا ملاحظه می‌كنيد كه غربی‌ها با چه حجم عظيمی از نمادها استفاده می‌كنند برای اشاعه‌ی فرهنگ خودشان. دقيقاً به همين سبب هم بود كه در طول تاريخ، حكّام ظالم، سعی داشتند قبر امام حسين (ع) را محو سازند.

سابعاً: همچنین درباره پیشینه و علت نوحه سرائی و عزاداری بايد گفت كه به شهادت تاريخ و روايات، حضرت يعقوب سال‎های طولانی در فراق يوسف
(ع) با اين كه می‌دانست زنده است، اشك می‌ريخت و گريه می‌كرد و يوسف (ع) را از ياد نمی‌برد. حضرت سيد الساجدين (ع) نيز تا در حيات بود (حدود چهل سال) صحنه كربلا را با گريه جلوي چشمش مجسّم می‌داشت و می‌فرمود: قتل ابا عبد الله عطشاناً بجنب الفرات و هو يذبح كما يذبح الكبش. حضرت ابا عبد الله با تشنگی شهيد شد، در حالی كه كنار رود فرات بود و سر مبارک او را همانند گوسفند بريدند.» همين‌ طور تشكيل مجالس عزاداری از سوي حضرات معصومين (ع) ديگر، همانند امام باقر، امام صادق، امام‎ رضا (ع) و خصوصاً گريه‌های طولانی حضرت ولي‌عصر(ع) براي جد بزرگوارش برای ما الگوست و ما بايد در تمام امور از حضرت رسول (ص) و جانشينان ايشان، درس و الگو بگيريم. به درستی گريه و عزاداری بر سالار شهيدان و توسل به ائمه‎‌ی اطهار (ع) پالايش دهنده‎‌ی روح و تزكيه كننده‎‍ی نفس است، چنان‎كه روايات گوناگونی بر فضيلت گريه و عزاداری براي امام حسين و ساير ائمه‎‌ی معصومين (ع) وارد شده است.

ثامناً: چنانکه گفتیم هر گونه افراط و زیاده روی در شیوه های عزاداری (سینه زنی، زنجیرزنی و ...) مورد پسند و قبول مذهب حقه‌ی تشیع و فقهاء و عالمان دینی نیست. تفاوتی ندارد کدام صورت و جلوه‌ی عزاداری باشد مداحی، شعر و نوحه، سینه زنی، زنجیرزنی، شبیه خوانی و دیگر مصادیق عزاداری ... باید این جلوه‌ها را از افراط و تفریط دور نگهداشت. فلذا همان طور هم می‌گوییم هرگونه تفریط و عقبگرد و تساهل و کوتاهی که زمینه از دست دادن ظرفیتهای مثبت و تعالی بخش محرم و صفر و زنده نگه‌داشتن قیام عاشورای ابا عبد الله الحسین (ع) را فراهم می‌سازد را باید از فضای عزاداری‌ها دور کرد. بی‌شک، نوحه سرایی جلوه حماسی و شور و احساسات دینی را تقویت می‌کند و زمینه ارتباط معرفتی و معنوی را در اندیشه و قلوب عشاق اهل بیت (ع) زنده می‌کند. وقتی این رویکرد با سینه زنی که نماد حزن و اندوه و ابراز همدردی با مصائب اهل بیت (ع) توأم و همراه شود تأثیر آن را در نهادینه شدن این جلوه‌ی حماسی در قلوب بیشتر کرده و بعلاوه نوعی جهت دهی به افکار و قلوب عشاق در مسیر اهداف و راه اهل بیت (ع) و نوعی روح اعتراض نسبت به جریان ظلم و ستم و پیروان مسیر ضلالت را در پیروان مکتب اهل بیت (ع) و آزادگان جهان ایجاد می‌کند.

تاسعاً: عواملی که می تواند زمینه‌های لازم را برای اشک و محبت و ارتباط قلبی با ابا عبد الله الحسین (ع) فراهم سازد:

الف) هر قدر معرفت انسان به اهل بیت (ع) و امام حسین (ع) بیشتر شود، به تناسب آن، درجه محبت افزایش می‌یابد.
ب) مطالعه حول ارزش و فضیلت و آثار گریه بر مصائب امام حسین (ع) و اهل بیت عصمت و طهارت (ع).
ج) در روایت هست علت خشک شدن اشک‌ها کثرت و زیادی گناهان است. اگر انسان مؤمن، تقوای الهی داشته و از گناهان پرهیز کند قلبش پاک و تطهیر و خاضع و خاشع شده و آماده ارتباط معنوی می‌شود.
د) همچنین بدلیل فضائل و ارزش والای گریه بر ابا عبد الله الحسین (ع) سفارش شده انسان مؤمن در محافل اهل بیت (ع) به قلب و چشمانش التماس کند تا قطره‌ای اشک بریزد، حتی اگر نمی‌تواند اشک بریزد خودش را به حالت تباکی (حالت گریه) بزند. خداوند به همین حالت هم اجر می‌دهد.

عاشراً: در مواجهه با آموزه های دینی نباید مسائل را خلط کرد، هر عملی در جای خود فضیلت و آثار و برکات خودش را دارد. عزاداری و اشک و سینه زنی (بدور از افراط) فضیلت و برکاتی دارد و اطعام و انفاق به فقرا و انجام کارهای فرهنگی دیگر در این راستا آثار و برکات خودشان را دارند. نباید این‌ها همدیگر را تحت الشعاع قرار داده و با پرداختن به یکی از دیگر امور غفلت نمود.
همچنین همه برنامه عزاداری امام حسین (ع) سینه زنی نیست و همه محافل حسینی به شعر خواندن یک نفر و بالا پایین پریدن عده ای ختم نمی‌شود! بلکه در یک هیئات و محفل حسینی برنامه‌های معرفت بخش اعم از شور و شعور حسینی توأمان برگزار می‌شود که آثار و برکات بسیاری دارد حتی کوچکترین هیئات و خیمه‌های حسینی از این رویکرد پر خیر و برکت غافل نیستند.

و در پایان یادآور می‌شویم که گریه کردن بر مصائب اهل بیت (ع) مستحب است و طبق روایات، اجر و ثواب بسیاری دارد. کسی که نمی‌تواند گریه کند گناه نکرده و جرمی مرتکب نشده، صرفاً از اجر و ثواب زیادی که دارد محروم مانده. میزان و ترازوی صحت و درستی کم و کیف عزاداری امام حسین(ع) علما و فقهاء هستند اشتباهات عوام را نباید به حساب دین گذاشت.

realsearcher;705428 نوشت:
ضربه زدن به سینه یعنی به قفسه سینه و قلب که برای بدن ضرر داره و ضرر رساندن به بدن حرامه

ضربه زدن به سينه آسيب ميزنه ، پس يعني اگه كلا كسي دستش به بدنش بخوره ، گناه انجام داده،
گاري نداريم كه بعضيا هستن ،‌ افراطي و ... كه از اول محرم نگاشون كني كلا خوني هستن، اونا بكنار
در مورد سينه زدن ، فك نمي كنم كسي اونچنان سينه بزنه كه قفسه سينش درد بگيره...
موضوع قفل شده است