جمع بندی احادیث و آیات تکان دهنده

تب‌های اولیه

45 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
احادیث و آیات تکان دهنده

سلام
میشه چند تا آیه یا حدیث بگین که خیلی تکان دهنده و زیر و کننده باشه به طوری که انسان رو به کلی تحت تاثیر خودش بذاره

یا به زبان خودمونی :‌ با هر آیه یا حدیثی حال کردید بگین ما هم حال کنیم .

با تشکر

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد پیام

برای معرفی به شما بزرگوار"خطبه متقین، که از خطبه‌های مشهور امیر مؤمنان(ع) که بنا و به درخواست یکی از شیعیان به نام همام ایراد شده است. امام (ع) در این خطبه، که در نهج البلاغه نیز آمده است، پرهیزگاران را توصیف می کند. در این خطبه، رفتارهای فردی، اجتماعی و عبادی متقین چنان به تصویر کشیده شده است که گویند همام، پس از شنیدن آن، مدهوش شد و جان داد.

[=Traditional Arabic]] [=Traditional Arabic]قالَ: فَصَعِقَ هَمّامٌ صَعْقَةً كانَتْ نَفْسُهُ فيها. فَقالَ[=Traditional Arabic]اَميرُالْمُؤْمِنينَ عَلَيْهِ السَّلامُ[=Traditional Arabic]:[ [=Traditional Arabic]
[=Lotus]راوى گفت: چون سخن به[=Lotus]اينجا رسيد همّام فريادى بركشيد و جان داد. حضرت فرمود:[=Traditional Arabic]
[=Traditional Arabic]اَما وَاللّهِ لَقَدْ كُنْتُ[=Traditional Arabic]اَخافُها عَلَيْهِ. ] ثُمَّ قالَ:[ هكَذا تَصْنَعُ الْمَواعِظُ[=Traditional Arabic]
[=Lotus]به خدا قسم از چنين[=Lotus]پيشامدى بر او مى ترسيدم. سپس ادامه داد: اندرزهاى رسا[=Traditional Arabic]
[=Traditional Arabic]الْبالِغَةُ بِاَهْلِها! ][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]
[=Lotus]با اهلش [=Lotus]اين گونه معامله مى كند! [=Traditional Arabic]

محور این خطبه چنانکه از نامیش پیداست، توصیف متقین یا پرهیزگاران است. امام (ع) در توضیح این امر، رفتار متقین در اجتماع، رفتار فردی آنها، نحوه عبادتشان، و نگاهشان به خویشتن را ترسیم می کند. در ذیل برخی از این صفات ذکر می شود. البته مرز دقیقی در تفکیک این صفات جهت بخش بندی متصور نیست و لذا برخی را می توان در ذیل عنوان دیگری نیز ذکر کرد؛ ولی نگارنده صرفاً برای به دست دادن یک دسته بندی، به صورت ذیل عنوان بندی نموده است.
[h=3]اوصاف اجتماعی متقین[/h] برخی از اوصاف متقین در جامعه از این قرار است:

  1. نیک‌گفتاری
  2. میانه‌روی
  3. فروتنی
  4. چشم‌پوشی از محرّمات
  5. گوش‌دادن به علم سودمند
  6. حریص در طلب دانش
  7. شکیبایی در سختی
  8. بخشیدن کسی که بدو ستم کرده
  9. دوری از سخن زشت
  10. تباه نکردن آنچه بدانها سپرده اند
  11. فروبردن خشم
  12. در امان بودن مردم از بدی آنها
  13. امیدواری به آنها در کارهای نیک

class: multicol width: 100%

[/TD]

[h=3]اوصاف فردی[/h]

  1. بدگمانی به خویشتن
  2. ترس از ستوده شدن توسط دیگران
  3. ایمان با یقین
  4. بردباری
  5. امید به امور اخروی و ناخواهانی دنیا

class: multicol width: 100%

[TD]

[h=3]رابطه با خالق[/h]

  1. نمازهای شبانه با تلاوت قرآن
  2. دواجویی در قرآن
  3. اثرگذاری آیات قرآن بر جان آنها
  4. خشوع در عبادت
  5. یاد خدا و سپاس از او در طول شبانه روز

تاثیر آیات انفاق در افراد مختلف

(لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَیْ‌ءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلیمٌ: هرگز به نیکوکاری نخواهید رسید تا از آنچه دوست دارید انفاق کنید؛ و از هرچه انفاق کنید قطعاً خدا بدان داناست.)(آل‌عمران: 92)
بعضی از افراد این قدر از روح با صفایی برخودار هستند که به محض شنیدن پیام های الهی کاملا منقلب شده و دست به کارهایی میزنند که برای همیشه در تاریخ ماندگار می شود که برای مثال جریان دو نفر از کسانی را که با شنیدن آیه 92 سوره آل عمران نام خودشان را در دفتر تاریخ ثبت کردند را برای شما بیان می کنم:
1) ابو طلحه انصاری
او در مدینه نخلستان و باغی زیبا و پر در آمد داشت، پس از نزول آیه فوق به خدمت پیامبر صلّی اللّه علیه و آله رسید و عرض کرد: می‌دانی که محبوبترین اموال من همین باغ است، و من می‌خواهم آن را در راه خدا انفاق کنم تا ذخیره‌ای برای رستاخیز من باشد، پیامبر صلّی اللّه علیه و آله فرمود: بخّ بخّ ذلک مال رابح لک: آفرین بر تو، آفرین بر تو، این ثروتی است که برای تو سودمند خواهد بود، سپس فرمود: من صلاح می‌دانم که آن را به خویشاوندان نیازمند خود بدهی، ابو طلحه دستور پیامبر صلّی اللّه علیه و آله را عمل کرد و آن را در میان بستگان خود تقسیم کرد.

2) زبیده همسر هارون الرشید
او قرآنی بسیار گرانقیمت داشت که آن را با زر و زیور و جواهرات تزیین کرده بود و علاقه فراوانی به آن داشت، یک روز هنگامی که از همان قرآن تلاوت می‌کرد به آیه لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ رسید، با خواندن آیه در فکر فرو رفت و با خود گفت هیچ چیز مثل این قرآن نزد من محبوب نیست و باید آن را در راه خدا انفاق کنم، کسی را به دنبال جواهر فروشان فرستاد و تزیینات و جواهرات آن را بفروخت و بهای آن را در بیابانهای حجاز برای تهیه آب مورد نیاز بادیه نشینان مصرف کرد که می‌گویند: امروز هم بقایای آن چاه‌ها وجود دارد و به نام او نامیده می‌شود. (تفسیر نمونه ذیل آیه شریفه)



پیام;650423 نوشت:
این خطبه

سلام ممنون
کاش خطبه رو هم می گفتید
بسم الله الرحمن الرحيم
متن اصلي و ترجمة خطبه متقين
(معروف به خطبه همام)
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است
] رُوِىَ اَنَّ صاحِباً لاَِميرِالْمُوْمِنينَ عَلَيْهِ السَّلامُ يُقالُ لَهُ هَمّامٌ، كانَ رَجُلاً عابِداً،
روايت شده: يكى از ياران اميرالمؤمنين عليه السّلام كه او را همّام مى گفتند و مردى عابد بود
فَقالَ لَهُ: يا اَميرَ الْمُوْمِنينَ صِفْ لِىَ الْمُتَّقينَ حَتّى كَاَنّى اَنْظُرُ اِلَيْهِمْ. فَتَثاقَلَ عَلَيْهِ السَّلامُ
به حضرت عرضه داشت: اهل تقوا را چنانكه گويى آنان را مى بينم براى من وصف كن. امام در پاسخ
عَنْ جَوابِهِ ثُمَّ قالَ: يا هَمّامُ: اِتَّقِ اللّهَ وَ اَحْسِنْ فـَ «اِنَّ اللّهَ مَعَ الَّذينَ اتَّقَوْا
او درنگ كرد، سپس فرمود: اى همّام، تقواى الهى پيشه كن و كار نيك انجام ده، زيرا خداوند با اهل تقوا
وَالَّذينَ هُمْ مُحْسِنُونَ». فَلَمْ يَقْنَعْ هَمّامٌ بِهذَا الْقَوْلِ حَتّى عَزَمَ عَلَيْهِ. فَحَمِدَ اللّهَ
و اهل كار نيك است. همّام به اين مقدار سخن قناعت نكرد و حضرت را قسم داد. حضرت خدا را سپاس
وَ اَثْنى عَلَيْهِ وَ صَلّى عَلَى النَّبِىِّ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ ثُمَّ قالَ:[
و ثنا گفت و بر پيامبر ـ كه درود خدا بر او و آلش باد ـ درود فرستاد و سپس فرمود:
اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّ اللّهَ سُبْحانَهُ وَ تَعالى خَلَقَ الْخَلْقَ حينَ خَلَقَهُمْ غَنِيّاً
اما بعد، خداوند پاك و برتر مخلوقات را آفريد در حالى كه از اطاعتشان
عَنْ طاعَتِهِمْ، آمِناً مِنْ مَعْصِيَتِهِمْ، لاَِنَّهُ لاتَضُرُّهُ مَعْصِيَةُ مَنْ عَصاهُ،
بى نياز، و از گناهشان ايمن بود، زيرا عصيان عاصيان به او زيان نمى رساند،
وَ لاتَنْفَعُهُ طاعَةُ مَنْ اَطاعَهُ. فَقَسَمَ بَيْنَهُمْ مَعايِشَهُمْ، وَ وَضَعَهُمْ مِنَ
و طاعت مطيعان او را سود نمى دهد. پس روزى آنان را در ميانشان تقسيم كرد، و هر كس را در دنيا
الدُّنْيا مَواضِعَهُمْ. فَالْمُتَّقُونَ فيها هُمْ اَهْلُ الْفَضائِلِ، مَنْطِقُهُمُ
در جايى كه سزاوار بود قرار داد. پرهيزكاران در اين دنيا اهل فضائلند، گفتارشان
الصَّوابُ، وَ مَلْبَسُهُمُ الاِْقْتِصادُ، وَ مَشْيُهُمُ التَّواضُعُ. غَضُّوا
صواب، پوشاكشان اقتصادى، و رفتارشان افتادگى است. از آنچه
اَبْصارَهُمْ عَمّا حَرَّمَ اللّهُ عَلَيْهِمْ، وَ وَقَفُوا اَسْماعَهُمْ عَلَى الْعِلْمِ النّافِعِ
خدا بر آنان حرام كرده چشم پوشيده، و گوشهاى خود را وقف دانش بامنفعت
لَهُمْ. نُزِّلَتْ اَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِى الْبَلاءِ كَالَّتى نُزِّلَتْ فِى الرَّخاءِ، وَ لَوْلاَ
نموده اند. آنان را در بلا و سختى و آسايش و راحت حالتى يكسان است، و اگر
الاَْجَلُ الَّذى كَتَبَ اللّهُ عَلَيْهِمْ لَمْ تَسْتَقِرَّ اَرْواحُهُمْ فى اَجْسادِهِمْ
خداوند براى اقامتشان در دنيا زمان معينى را مقرر نكرده بود از شوق به ثواب و بيم از عذاب
طَرْفَةَ عَيْن، شَوْقاً اِلَى الثَّوابِ، وَ خَوْفاً مِنَ الْعِقابِ.
به انـدازه چشـم به هم زدنى روحشـان در بدنشان قـرار نمى گرفت.
عَظُمَ الْخالِقُ فى اَنْفُسِهِمْ، فَصَغُرَ ما دُونَهُ فى اَعْيُنِهِمْ. فَهُمْ
خداوند در باطنشان بزرگ، و غير او در ديدگانشان كوچك است. آنان
وَالْجَنَّةُ كَمَنْ قَدْ رَآها فَهُمْ فيها مُنَعَّمُونَ، وَ هُمْ وَالنّارُ كَمَنْ قَدْ رَآها
با بهشت چنانند كه گويى آن را ديده و در فضايش غرق نعمتند، و با عذاب جهنم چنانند كه گويى
فَهُمْ فيها مُعَذَّبُونَ. قُلُوبُهُمْ مَحْزُونَةٌ، وَ شُرُورُهُمْ مَأْمُونَةٌ،
آن را مشاهده نموده و در آن معذبند. دلهايشان محزون، همگان از آزارشان در امان،
وَاَجْسادُهُمْ نَحيفَةٌ، وَ حاجاتُهُمْ خَفيفَةٌ، وَ اَنْفُسُهُمْ عَفيفَةٌ. صَبَرُوا
بدنهايشان لاغر، نيازهايشان سبك، و نفوسشان با عفّت است. روزى چند را در راه حق صبر كردند
اَيّاماً قَصيرَةً اَعْقَبَتْهُمْ راحَةً طَويلَةً، تِجارَةٌ مُرْبِحَةٌ يَسَّرَها لَهُمْ رَبُّهُمْ.
كه براى آنان راحتى جاويد به دنبال آورد، اين است تجارتى سودآور كه خداوند براى آنان مهيّا نمود.
اَرادَتْهُمُ الدُّنْيا فَلَمْ يُريدُوها، وَ اَسَرَتْهُمْ فَفَدَوْا اَنْفُسَهُمْ مِنْها.
دنيا آنان را خواست و آنان آن را نخواستند، به اسارتشان كشيد و آنان با پرداخت جانشان خود را آزاد كردند.
اَمَّا اللَّيْلُ فَصافُّونَ اَقْدامَهُمْ تالينَ لاَِجْزاءِ الْقُرْآنِ يُرَتِّلُونَهُ تَرْتيلاً،
به هنگام شب براى عبادت برپايند، در حالى كه اجزاى قرآن را شمرده و سنجيده تلاوت كنند،
يُحَزِّنُونَ بِهِ اَنْفُسَهُمْ، وَ يَسْتَثيرُونَ بِهِ دَواءَ دائِهِمْ. فَاِذا مَرُّوا بِآيَة فيها
خود را به آيات قرآن اندوهگين ساخته، و داروى دردشان را از آن برگيرند. و چون به آيه اى
تَشْويقٌ رَكَنُوا اِلَيْها طَمَعاً، وَ تَطَلَّعَتْ نُفُوسُهُمْ اِلَيْها شَوْقاً، وَ ظَنُّوا
بشارت دهنده بگذرند به مورد بشارت طمع كنند، و روحشان از روى شوق به آن خيره گردد، و گمان
اَنَّها نُصْبَ اَعْيُنِهِمْ. وَ اِذا مَرُّوا بِآيَة فيها تَخْويفٌ اَصْغَوْا اِلَيْها
برند كه مورد بشارت در برابر آنهاست. و چون به آيه اى بگذرند كه در آن بيم داده شده
مَسامِعَ قُلُوبِهِمْ، وَ ظَنُّوا اَنَّ زَفيرَ جَهَنَّمَ وَ شَهيقَها فى اُصُولِ آذانِهِمْ.
گوش دل به آن دهند، و گمان برند شيون و فرياد عذاب بيخ گوش آنان است.
فَهُمْ حانُونَ عَلى اَوْساطِهِمْ، مُفْتَرِشُونَ لِجِباهِهِمْ وَ اَكُفِّهِمْ وَ رُكَبِهِمْ
قامت به ركوع خم كرده اند، به وقت سجده پيشانى و دست و زانو و انگشتان پا
وَ اَطْرافِ اَقْدامِهِمْ، يَطْلُبُونَ اِلَى اللّهِ تَعالى فى فِكاكِ رِقابِهِمْ. وَ اَمَّا
بر زمين مى گذارند، و از خداوند آزادى خود را از عذاب مى طلبند، اما به هنگام
النَّهارُ فَحُلَماءُ عُلَماءُ، اَبْرارٌ اَتْقِياءُ. قَدْ بَراهُمُ الْخَوْفُ بَرْىَ الْقِداح ِ،
روز، بردباران و دانشمندان و نيكوكاران و پرهيزكارانند. بيم از حق جسمشان را چون تيرِ تراشيده لاغر كرده،
يَنْظُرُ اِلَيْهِمُ النّاظِرُ فَيَحْسَبُهُمْ مَرْضى، وَ ما بِالْقَوْمِ مِنْ مَرَض،
مردم آنان را مى بينند به تصور اينكه بيمارند، ولى بيمار نيستند،
وَ يَقُولُ: لَقَدْ خُولِطوا، وَ لَقَدْ خالَطَهُمْ اَمْرٌ عَظيمٌ.
و مى گويند ديوانه اند، در حالى كه امرى عظيم آنان را بدين حـال درآورده .
لايَرْضَوْنَ مِنْ اَعْمالِهِمُ الْقَليلَ، وَلايَسْتَكْثِرُونَ الْكَثيرَ. فَهُمْ
به طاعت اندك خشنود نمى شوند، و طاعت زياد را زياد ندانند. بنابراين
لاَِنْفُسِهِمْ مُتَّهِمُونَ. وَ مِنْ اَعْمالِهِمْ مُشْفِقُونَ. اِذا زُكِّىَ اَحَدٌ مِنْهُمْ خافَ
خود را به كوتاهى در بندگى متّهم كنند، و از عبادت خود در وحشتند. هرگاه يكى از آنان را تمجيد كنند
مِمّا يُقالُ لَهُ فَيَقُولُ: اَنَا اَعْلَمُ بِنَفْسى مِنْ غَيْرى، وَ رَبّى اَعْلَمُ بى مِنّى
از آن تمجيد بيم نموده و گويد: من از ديگران به خود آگاه ترم، و پروردگارم از خودم به من
بِنَفْسى; اللّهُمَّ لاتُؤاخِذْنى بِما يَقُولُونَ، وَاجْعَلْنى اَفْضَلَ مِمّا
داناتر است; خداوندا، مرا به آنچه درباره ام گويند مگير، و از آنچه مى پندارند
يَظُنُّـونَ، وَ اغْفِرْ لى ما لايَعْلَمُـونَ.
بهتر گردان، و زشتى هايى را كه از من خبر ندارند بر من ببخش.
فَمِنْ عَلامَةِ اَحَدِهِمْ اَنَّكَ تَرى لَهُ قُوَّةً فى دين، وَ حَزْماً فى لين،
از نشانه هاى ديگرشان آن است كه هر كدام را داراى نيرومندى در دين، دورانديشى با نرمى،
وَ ايماناً فى يَقين، وَ حِرْصاً فى عِلْم، وَ عِلْماً فى حِلْم، وَ قَصْداً فى
ايمان همراه با يقين، حرص در دانش ، علم با بردبارى ، ميانه روى در
غِنًى، وَ خُشُوعاً فى عِبادَة، وَ تَجَمُّلاً فى فاقَة، وَ صَبْراً فى شِدَّة،
توانگرى، فروتنى در عبادت، آراستگى در تهيدستى، بردبارى در سختى،
وَ طَلَباً فى حَلال، وَ نَشاطاً فى هُدًى، وَ تَحَرُّجاً عَنْ طَمَع . يَعْمَلُ
جويايى حلال، نشاط در هدايت، و دورى از طمع بينى. در عين به جا آوردن
الاَْعْمالَ الصّالِحَةَ وَ هُوَ عَلى وَجَل. يُمْسى وَ هَمُّهُ الشُّكْرُ، وَ يُصْبِحُ
اعمال شايسته ترسان است. شب مى كند در انديشه شكر، و روز مى كند
وَ هَمُّهُ الذِّكْرُ. يَبيتُ حَذِراً، وَ يُصْبِحُ فَرِحاً: حَذِراً لِما حُذِّرَ مِنَ
در انديشه ذكر. شب را به سر مى برد با خوف، و ر وز مى نمايد دلشاد: خوف از غفلتى كه او را از آن
الْغَفْلَةِ، وَ فَرِحاً بِما اَصابَ مِنَ الْفَضْلِ وَالرَّحْمَةِ. اِنِ اسْتَصْعَبَتْ
برحذر داشته اند، و دلشاد از فضل و رحمت حق كه به دست آورده. اگر نفس او را در آنچه
عَلَيْهِ نَفْسُهُ فيما تَكْرَهُ لَمْ يُعْطِها سُؤْلَها فيما تُحِبُّ.
بر او سنگين است از او پيروى نكند او نيز آنچه را كه نفس به آن رغبت دارد به او نمى دهد.
قُرَّةُ عَيْنِهِ فيما لايَزُولُ، وَ زَهادَتُهُ فيما لايَبْقى.
روشنى چشمش در آن چيزى است كه جاويد است، و بى رغبتى اش در آن است كه فانى شدنى است.
يَمْزُجُ الْحِلْمَ بِالْعِلْمِ، وَ الْقَوْلَ بِالْعَمَلِ. تَراهُ قَريباً اَمَلُهُ، قَليلاً زَلَلُهُ،
بردبارى را با دانش، و گفتار را با عمل آميخته مى كند. آرزويش كم و كوتاه، لغزشش اندك،
خاشِعاً قَلْبُهُ، قانِعَةً نَفْسُهُ، مَنْزُوراً اَكْلُهُ، سَهْلاً اَمْرُهُ، حَريزاً دينُهُ،
دلش فروتن، نفسش قانع، خوراكش اندك، زندگيش آسان، دينش محفوظ،
مَيِّتَةً شَهْوَتُهُ، مَكْظُوماً غَيْظُهُ. اَلْخَيْرُ مِنْهُ مَأْمُولٌ، وَالشَّرُّ مِنْهُ مَاْمُونٌ.
شهوتش مرده، و خشمش فروخورده است. خيرش را متوقّع، و از شرّش در امانند.
اِنْ كانَ فِى الْغافِلينَ كُتِبَ فِى الذّاكِرينَ، وَ اِنْ كانَ فِى الذّاكِرينَ
اگر در ميان غافلان باشد از ذاكرانش به حساب آرند، و اگر در ميان ذاكران باشد
لَمْ يُكْتَبْ مِنَ الْغافِلينَ. يَعْفُو عَمَّنْ ظَلَمَهُ، وَ يُعْطى مَنْ حَرَمَهُ،
در شمار غافلانش نيارند. از آن كه بر او ستم كرده بگذرد، به آن كه او را محروم نموده عطا كند،
وَ يَصِلُ مَنْ قَطَعَهُ. بَعيداً فُحْشُهُ، لَيِّناً قَوْلُهُ، غائِباً مُنْكَرُهُ،
و با كسى كه با او قطع رحم نموده صله رحم نمايد. زبان دشنام ندارد، گفتارش نرم است، زشتيش پنهان،
حاضِراً مَعْرُوفُهُ، مُقْبِلاً خَيْرُهُ، مُدْبِراً شَرُّهُ، فِى الزَّلازِلِ وَقُورٌ،
و خوبيش آشكار است، نيكى اش روى آورده، و شرّش روى گردانده، در حوادث آرام،
وَ فِى الْمَكارِهِ صَبُورٌ، وَ فِى الرَّخاءِ شَكُورٌ. لايَحيفُ عَلى مَنْ يُبْغِضُ،
در ناخوشيها شكيبا، و در خوشيها شاكر است. بر دشمن ستم نمى كند،
وَ لايَأْثَمُ فيمَنْ يُحِبُّ. يَعْتَرِفُ بِالْحَقِّ قَبْلَ اَنْ يُشْهَدَ عَلَيْهِ. لايُضيعُ
و به خاطرمحبوبش مرتكب گناه نمى شود. پيش ازحاضر كردن شاهد، خود اقرار به حق مى نمايد. امانت
مَا اسْتُحْفِظَ، وَ لايَنْسى ما ذُكِّرَ، وَ لايُنابِزُ بِالاَْلْقابِ،
را تباه نمى كند، و آنچه را به يادش آرند به فراموشى نمى سپارد، احدى را با لقب زشت صدا نمى كند،
وَ لايُضارُّ بِالْجارِ، وَ لايَشْمَتُ بِالْمَصائِبِ، وَ لايَدْخُلُ فِى الْباطِلِ،
به همسايه زيان نمى زند، به بلاهايى كه به سر مردم مى آيد شادى نمى نمايد، در باطل وارد نمى شود،
وَ لايَخْرُجُ مِنَ الْحَقِّ. اِنْ صَمَتَ لَمْ يَغُمَّهُ صَمْتُهُ، وَ اِنْ ضَحِكَ
و از حق خارج نمى گردد. اگر سكوت كند سكوتش غمگينش نكند، و اگر بخندد
لَمْ يَعْلُ صَوْتُهُ، وَ اِنْ بُغِىَ عَلَيْهِ صَبَرَ حَتّى يَكُونَ اللّهُ هُوَ الَّذى يَنْتَقِمُ
قهقهه نزند، چون به او ستم روا دارند صبر پيشه سازد تا خدا انتقامش را
لَهُ. نَفْسُهُ مِنْهُ فى عَناء، وَالنّاسُ مِنْهُ فى راحَة. اَتْعَبَ نَفْسَهُ لاِخِرَتِهِ،
بگيرد. از خود در رنج است، و مردم از او در راحتند. در امر آخرت خود را به زحمت اندازد،
وَ اَراحَ النّاسَ مِنْ نَفْسِهِ. بُعْدُهُ عَمَّنْ تَباعَدَ عَنْهُ زُهْدٌ وَ نَزاهَةٌ،
و مردم را از جانب خود قرين آسايش كند. دوريش از آن كه دورى مى كند محض زهد و پاك ماندن،
وَ دُنُوُّهُ مِمَّنْ دَنا مِنْهُ لينٌ وَ رَحْمَةٌ، لَيْسَ تَباعُدُهُ بِكِبْر وَ عَظَمَة،
و نزديكى اش به آن كه نزديك مى شود به خاطر نرمىو رحمت است، دوريش از راه تكبّر و خودخواهى،
وَ لا دُنُوُّهُ بِمَكْر وَ خَديعَة.
و نزديكى اش از باب مكر و فريب نيست.
] قالَ: فَصَعِقَ هَمّامٌ صَعْقَةً كانَتْ نَفْسُهُ فيها. فَقالَ اَميرُالْمُؤْمِنينَ عَلَيْهِ السَّلامُ:[
راوى گفت: چون سخن به اينجا رسيد همّام فريادى بركشيد و جان داد. حضرت فرمود:
اَما وَاللّهِ لَقَدْ كُنْتُ اَخافُها عَلَيْهِ. ] ثُمَّ قالَ:[ هكَذا تَصْنَعُ الْمَواعِظُ
به خدا قسم از چنين پيشامدى بر او مى ترسيدم. سپس ادامه داد: اندرزهاى رسا
الْبالِغَةُ بِاَهْلِها! ] فَقالَ لَهُ قائِلٌ: فَما بالُكَ يا اَميرَالْمُؤْمِنينَ؟ فَقالَ عَلَيْهِ السّلامُ:[
با اهلش اين گونه معامله مى كند! يكى از حاضران فضول به حضرت گفت: خودت چه حالى دارى؟ فرمود:
وَيْحَكَ، اِنَّ لِكُلِّ اَجَل وَقْتاً لايَعْدُوهُ، وَ سَبَباً لايَتَجاوَزُهُ.
واى بر تو، هر اجلى را وقت معيّنى است كه از آن نمى گذرد، و علّتى است كه از آن تجاوز نمى كند.
فَمَهْلاً، لاتَعُدْ لِمِثْلِها، فَاِنَّما نَفَثَ الشَّيْطانُ عَلى لِسانِكَ.
بازايست و ديگر اينچنين مگوى كه اين سخنى بود كه شيطان بر زبانت جارى ساخت

این حدیث از پیامبر اکرم {صلی الله علیه و اله} خیلی روی من تاثیر گذاشته و امیدوارم همیشه تاثیرش بمونه و دنبال روزی حلاله حلال باشم
حضرت میفرمایند:
عبادت هفتاد جزء دارد که بالاترین و بزرگترین آن کسب روزی حلال است

یا حدیث مشابهی از امام صادق {علیه السلام} با این مضموم که
«شمشیر زدن در میدان جنگ، از به دست آوردن روزی حلال آسان تر است».

سلام

دو آیه ی زیر وقتی که وسوسه میشوم و یا احساس می کنم که دارم یه جورایی زیرابی میرم بهم خیلی کمک میکنه

أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ ﴿يس: ٦٠﴾ وَأَنِ اعْبُدُونِي هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ ﴿يس: ٦١﴾

من موقع ناراحتی خوندن این آیه رو دوست دارم:
فلا یحزنک قولهم :Ghamgin: انا نعلم ما یسرون و ما یعلنون:ok:
سوره یس آیه 76

من این آیه خیلی میاد توی ذهنم و هر وقت با خودم درگیرم با معنیش قانع میشم...

[=Traditional Arabic]وَ [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]تُعِزُّ[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]مَنْ‏[=Traditional Arabic] تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ

سوره آل عمران - آیه 26

تشکر از تلاشگران علمی این بحث

قالَ الأمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبى (عليه الصلوةالسّلام[=times new roman] ):
أنّ هذَا الْقُرْآنَ فيهِ مَصابيحُ النُّورِ وَشِفاءُ الصُّدُورِ
.
ترجمه :همانا در اين قرآن چراغ هاى هدايت به سوىنور و سعادت موجود است و اين قرآن شفاى دل ها و سينه ها است .
كلمة الأمامُ الْحَسَن عليهالسلام . 7، ص 211.

با عرض سلام

آيه کريمه زير براي مهار نفس خيلي مؤثّر است:

[=times new roman]«و أمّا مَن خافَ مَقامَ ربِّه و نَهَی النّفْسَ عَنِ الهویٰ فإنّ الجنّةَ هِيَ المأویٰ»

(و امّا کسي که از مقام ربّش بترسد و نفْس را از هوا بازدارد البتّه بهشت است جايگاه براي او» (النازعات: 40)


سلام


[=Traditional Arabic]بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

[=Traditional Arabic]اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ( س العلق-آ 1)

[="Tahoma"]

با سلام
همه ایات قران به نحوی تکان دهنده و درس اموز هستند
ایه ای که من خیلی استفاده میکنم در طول زندگیم، این ایه شریفست:


«الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (الرعد – 28)
آنها كسانى هستند كه ايمان آورده و دلهايشان به ياد خدا آرامش مى‏گيرد، آگاه باشيد كه تنها با ياد خدا دلها آرامش پيدا مى‏كند.

سلام

دو آیه ای که در زیر نوشتم در مورد روز محشر است .

وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ يُبْصِرُونَ ﴿يس: ٦٦﴾

و اگر بخواهیم چشمانشان را محو کنیم؛ سپس برای عبور از راه، می‌خواهند بر یکدیگر پیشی بگیرند، امّا چگونه می‌توانند ببینند؟!

وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ ﴿يس: ٦٧﴾

و اگر بخواهیم آنها را در جای خود مسخ می‌کنیم (و به مجسمه‌هایی بی‌روح مبدّل می‌سازیم) تا نتوانند راه خود را ادامه دهند یا به عقب برگردند!

هر موقع این دو آیه را در ذهنم مرور می کنم ته دلم خالی می شود . تصویری که در ذهنم شکل می گیرد:

فضایی که تمام آدم ها هراسان در حال فرارند ناگهان جلوی چشمم تیره می شود و دیگر منی بینم. اما باز می دوم ، زمین میخورم و یا به کس دیگری برخورد می کنم ترسم هزار برابر می شود .

یا دارم میدوم یک دفعه سر جایم می خکوب میشوم . همه دارند به سرعت از کنارم می گزرند و دور می شوند اما من نمی توانم از جایم جم بخورم . در این شرایط چه دلهره ای به ادم دست می ده . قلب ادم انگار از جاش کنده میشه میاد تو دهنش که خودش تنهایی فرار کنه

[="DarkSlateBlue"]

مقسومی;647686 نوشت:
یا به زبان خودمونی :‌ با هر آیه یا حدیثی حال کردید بگین ما هم حال کنیم .

امام علی ع:

در عجبم از کسی که از مرگ میترسد و از گناه باز نمی ایستد[/]

قَالَ رَبِ‏ّ فَأَنْظِرْنِى إِلَى‏ يَوْمِ يُبْعَثُونَ
قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ‏
إِلَى‏ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ
(ابلیس) گفت: پروردگارا! پس مرا تا روزى كه مردم برانگیخته شوند، مهلت بده (و زنده بدار) (خداوند) فرمود: پس همانا تو از مهلت یافتگانى.
(امّا نه تا روز قیامت، بلكه) تا روزى كه وقت آن معلوم است.
سوره 15.‏ حجر آيه 36-38.............

«هـر كس از ياد خدا روي گرداند, معيشت تنگي خواهد داشت؛ و من اعرض عن ذكري فان له معيشه ضنكا» (طه/124).
مـراد از تـنـگـي و سـخـتـي معيشت , فقر و نداري نيست , بلكه مراد آن است كه كسي كه خدا را فـراموش كند حتي اگر ثروت بي شمار هم داشته باشد باز آرامش روحي و رواني نخواهد داشت و همواره در پي افزايش ثروت و دل واپس از دست دادن آن , بيماري و ... خواهد بود و روشن است كه با چنين روحيه اي زندگي بسيار تلخ و تنگ خواهد بود .
نكته ديگر اينكه "اعراض" روگرداني عمدي و بعد از آگاهي و اتمام حجت است. اما بسياري از مردم دور از معارف الهي هستند. لذا گشايش زندگي آنها به طور عادي ونتيجه تلاش آنهاست.مگر كساني كه گرفتار سنت استدراج شده اند و خداوند خواسته كه آنها در دنيا طلبي غوطه ور شوند.

تفسير الميزان ج 14 ص 225

لاَ تَعْبُدُونَ اِلاَّ اللّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ اِحْسَاناً

اولين آزمون خداپرستي ، پدر و مادر داري

سوره مباركه بقره آيه (83)

خَلَقَ لَكُم ما فيِ الاَرضِ جَميعاً

اي انسان دنيا براي توست ،نه تو براي دنيا

سوره مباركه بقره آيه (29)

لاَ تَعْبُدُونَ اِلاَّ اللّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ اِحْسَاناً

اولين آزمون خداپرستي ، پدر و مادر داري
سوره مباركه بقره آيه (83)

خَلَقَ لَكُم ما فيِ الاَرضِ جَميعاً

اي انسان دنيا براي توست ،نه تو براي دنيا

سوره مباركه بقره آيه (29)

[=&quot] امام صادق علیه السلام :[=&quot]

[=&quot]مَن اَحصى عَلى اَخیهِ المُؤمِنِ عَیبا لِیَعیبَهُ بِهِ یَوما ما کانَ مِن اَهلِ هذِهِ الآیَةِ قالَ اللّه عَزَّوَجَلَّ: اِنَّ الَّذینَ یُحِبّونَ اَن تَشیعَ الفِاحِشَةُ فِى الَّذینَ آمَنوا لَهُم عَذابٌ اَلیمٌ فِى الدُّنیا وَ الآخِرَةِ وَ اللّه یَعلَمُ وَ اَ نتُم لا تَعلَمونَ ؛
[=&quot]هر کس درصدد عیب جویى برادر مؤمنش برآید، تا با آن روزى او را سرزنش کند، مشمول این آیه است: کسانى که دوست دارند، زشتى ها در میان مردم با ایمان شیوع پیدا کند، عذاب دردناکى براى آنان در دنیا و آخرت خواهد بود و خداوند مى داند و شما نمى دانید.

[=&quot]مستدرک الوسایل، ج 9، ص 110، ح 10379

سلام
لينك زير يه مناجاته خيلي قشنگه ، حديث و آيه قران نيست يه درد دل با خداست و خيلي دل نشينه. اگه اينجا جاي مناسب اين پست نباشه ببخشيد.
https://www.youtube.com/watch?v=XHZbR61xlPM&index=2&list=LLH1IxgqwNbEACwPNXGb4rZA
التماس دعا

[=&quot] صِبغَهَ اللهِ وَ مَنْ اَحْسَنَ مِنَ اللهِ صِبْغَه

[=&quot]بهتر از رنگ خدايي رنگي نيست ،
[=&quot]پس به اعمالمان رنگ خدايي بزنيم
[=&quot]سوره مباركه بقره آيه (138)

امام حسن (ع):

عَجِبْتُ لِمَنْ يُفَكِّرُ فى مَأكُولِهِكَيْفَ لايُفَكِّرُ فى مَعْقُولِهِ، فَيَجْنِبُ بَطْنَهُ ما يُؤْذيهِ، وَيُوَدِّعُصَدْرَهُ ما يُرْديهِ.

ترجمه :تعجّب مى كنم از كسى كه در فكر خوراك و تغذيه جسم و بدن هست ولى درباره تغذيه معنوىروحى خود نمى انديشد، پس از غذاهاى فاسد شده و خراب دورى مى كند.

بحارالأنوار. ج 1، ص 218، ح 43.

به این فراز خطبه متقین بیشتر بیندیشیم:
يَمْزُجُ
الْحِلْمَ بِالْعِلْمِ، وَ الْقَوْلَ بِالْعَمَلِ. تَراهُ قَريباً اَمَلُهُ، قَليلاً زَلَلُهُ،
بردبارى را با دانش، و گفتار را با عمل آميخته مى كند. آرزويش كم و كوتاه، لغزشش اندك،

امام صادق علیه السلام فرمود خدای عزوجل به یکی از پیامبرانش وحی فرستاد که: و هرگاه مورد ستمی قرار گرفتی به انتقام گیری من از آن ستمکار خشنود باشد زیرا انتقامی که من به نفع تو میگیرم بهتر از انتقامی است که تو خود میگیری با این آیه آدم بیشتر حس میکنه یکی هست که شاهد همه ی اتفاقاته!دلت گرم میشه

[="Navy"]

از رسول گرامي صلّی الله عليه وآله:

«مَن أدرَکَ والدَيهِ و لَم يُغفَرْ له فأبْعَدَهُ الله»

(هر کس پدر و مادرش را دريابد ولي [با نيکي کردن به آنها] مشمول مغفرت الهي قرار نگيرد خداوند او را دور گرداند) (الکافي، 67/4)

[/]

[h=1][/h] امام باقر عليه السلام: إنّ أشدَّ الناسِ يَومَ القيامةِ حَسرةً مَن وَصَفَ عَدلاً وأتى جَوراً؛
امام باقر عليه السلام فرمود : آن‌كس در قيامت، بيشترين حسرت را دارد كه از عدل بگويد و ناعادلانه رفتار كند.

[h=5]مصادقة الإخوان: ص۱۳۶ ح ۶ / چشم تماشا، ص150[/h]

ایه = بسم الله الرحمان الرحیم:hamdel:

آیه :
الم یعلم بان الله یری
آیاانسان نمیداندکه خدااورامیبیند

آيه کريمه‌ي زير در اوائل سوره مبارکه أنفال واقع شده و مؤمنان را در افراد خاصّي منحصر کرده است (به نحو «قصر موصوف بر صفت») که تکان دهنده مي‌باشد:

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَاناً وَ عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ ﴿2﴾ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ ﴿3﴾

(مؤمنان منحصراً کساني‌اند که هرگاه خدا ياد شود دل‌هاي‌شان مي‌ترسد و هنگامي که آياتش بر آنها تلاوت شود ايمان‌شان را مي‌افزايد و بر ربّ‌شان توکلّ مي‌کنند، کساني که نماز را بر پا مي‌دارند و از آنچه روزيشان کرده ايم انفاق مي‌کنند)


[="PaleGreen"]

الا بذکر الله تطمئن القلوب
آگاه باش که تنها یاد خدا آرامش بخش دلهاست

:Gol:
[/]

[="PaleGreen"]

آیا انسان ندید که اورا از نطفه ای (بی مقدار) خلق کردیم که دشمن آشکار ما گردید؟(77یس)
آدم از بدی کردن خجالت میکشه

[/]

وَالضُّحَى وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ مَا قَلَى
سوگند به روز در آن هنگام كه نور خورشيد گسترده مى‏شود
و سوگند به شب هنگام كه سكونت و آرامش مى‏بخشد
كه پروردگارت تو را وداع نكرده و تو را مورد خشم قرار نداده است

این منو از خود کشی نجات داد!!!

در زمان امام هادی(علیه السلام) شخصی نامه‌ای نوشت از یکی از شهرهای دور، نامه‌ای نوشت که: آقا من دور از شما هستم. گاهی حاجاتی دارم، مشکلاتی دارم، به هر حال چه کنم؟
حضرت در جواب ایشان نوشتند:

«إِنْ کَانَتْ لَکَ حَاجَةٌ فَحَرِّکْ شَفَتَیْک‏»
«لبت را حرکت بده، حرف بزن. بگو. ما دور نیستیم»

[=garamond]
[=garamond][=Tahoma, Verdana, Times New Roman]

(بحارالانوار/ج53/ص306)



[=garamond]

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام بر همگی ممنون که تاپیک شرکت کردین ما رو از تجربیات و اطلاعات خودتون بهرمند ساختید
و عرض پوزش از این که نتونستم و نمی تونم خوم زیاد شرکت کنم .

بسم الله الرحمن الرحیم

يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي
(انسان) می گوید ای کاش برای زندگانی خود (توشه ای ) پیش فرستاده بود .

در روز قیامت همه خواهند گفت که ای کاش توشه ای برای زندگانی آخرت خود پیش می رستادم به گونه که آنان که اهل گناه هستند به خاطر این هیچ توشه ای ندارند و آنان که ایمان آورند به خاطر این که چرا بیش تر کار خیر نکردن و به کار ها ی بیهوده پرداخته اند افسوس خواهند کرد.

بسم الله الرحمن الرحیم


قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١﴾ الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ ﴿٢﴾ وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ ﴿٣﴾

قطعا مومنان رستگارشدند (1) کسانی که در نماز خاشع هستند(2) و کسانی که از کار های بیهوده روی گردانند (3)

پس اگر می خواهیم مؤمن واقعی بشویم و به رستگاری برسیم باید بعد از ایمان آوردن به خدا،قیامت ، فرشتگان ،کتاب های آسمانی ،تمامی پیامبران و ایمان به آنچه خداوند فرمان داده و عمل به آن ها ، در درجه اول باید سعی کنیم نماز هایمان را به بهترین صورت انجام دهیم و در نمازهایمان خاشع باشیم و بدانیم که در مقابل چه کسی ایستاده ایم و در درجه دوم از کار های بیهوده دوری کنیم .

آیه خاصی مد نظرم نیست جز قسمت هایی که زیاد تکرار میشه و در قران میگوید....افلا تعقلون؟ آیا نمی اندیشید؟

ولی واسه زیرو رو شدن و ارامش تو شب های تابستون یک شب ک ابری نباشه پشت بوم بخابینو نیم ساعتی به ستاره ها نگاه کنید......عظمتو بزرگیو حس میکنید که چقدر خار و کوچکیم........

[=arial]جمع بندی:

سوال:
سلام
میشه چند تا آیه یا حدیث بگین که خیلی تکان دهنده و زیر و کننده باشه به طوری که انسان رو به کلی تحت تاثیر خودش بذاره
یا به زبان خودمونی :‌ با هر آیه یا حدیثی حال کردید بگین ما هم حال کنیم .
با تشکر

پاسخ:سلام علیکم"
برای در خواست شما مطالب ذیل میتونه مفیدباشه:

خطبه متقین، که از خطبه‌های مشهور امیر مؤمنان(ع) که بنا و به درخواست یکی از شیعیان به نام همام ایراد شده است. امام (ع) در این خطبه، که در نهج البلاغه نیز آمده است، پرهیزگاران را توصیف می کند. در این خطبه، رفتارهای فردی، اجتماعی و عبادی متقین چنان به تصویر کشیده شده است که گویند همام، پس از شنیدن آن، مدهوش شد و جان داد.

برخی از اوصاف متقین در جامعه از این قرار است:


[=1]

  • [=arial] نیک‌گفتاری
  • [=arial] میانه‌روی
  • [=arial] فروتنی
  • [=arial] چشم‌پوشی از محرّمات
  • [=arial] گوش‌دادن به علم سودمند
  • [=arial] حریص در طلب دانش
  • [=arial] شکیبایی در سختی
  • [=arial] بخشیدن کسی که بدو ستم کرده
  • [=arial] دوری از سخن زشت
  • [=arial] تباه نکردن آنچه بدانها سپرده اند
  • [=arial] فروبردن خشم
  • [=arial] در امان بودن مردم از بدی آنها
  • [=arial] امیدواری به آنها در کارهای نیک [/]
    [=arial]

    class: cms_table_multicol

    [=arial]

    [=arial]
    اوصاف فردی


    [=1]
  • [=arial] بدگمانی به خویشتن
  • [=arial] ترس از ستوده شدن توسط دیگران
  • [=arial] ایمان با یقین
  • [=arial] بردباری
  • [=arial] امید به امور اخروی و ناخواهانی دنیا [/]
    [=arial]

    class: cms_table_multicol

    [=arial]

    [=arial]
    رابطه با خالق


    [=1]

  • [=arial] نمازهای شبانه با تلاوت قرآن
  • [=arial] دواجویی در قرآن
  • [=arial] اثرگذاری آیات قرآن بر جان آنها
  • [=arial] خشوع در عبادت
  • [=arial] یاد خدا و سپاس از او در طول شبانه روز
    [/]
    [=arial]
    امام حسن (ع):

    عَجِبْتُ لِمَنْ يُفَكِّرُ فى مَأكُولِهِكَيْفَ لايُفَكِّرُ فى مَعْقُولِهِ، فَيَجْنِبُ بَطْنَهُ ما يُؤْذيهِ، وَيُوَدِّعُصَدْرَهُ ما يُرْديهِ.


    ترجمه :تعجّب مى كنم از كسى كه در فكر خوراك و تغذيه جسم و بدن هست ولى درباره تغذيه معنوىروحى خود نمى انديشد، پس از غذاهاى فاسد شده و خراب دورى مى كند.
    بحارالأنوار. ج 1، ص 218، ح 43.

  • موضوع قفل شده است