جمع بندی دلیل اینکه چرا در دعا ها امامان خود را گناه کار میخوانند

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
دلیل اینکه چرا در دعا ها امامان خود را گناه کار میخوانند

سلام و خسته نباشید
چرا در دعاها و مناجات ائمه و امامان خود را گناه کار میدانند؟مگر معصوم نیستند؟

[=arial]

با نام الله


[=arial]


[=arial] کارشناس بحث: استاد کریم

minavand;525695 نوشت:
سلام و خسته نباشید
چرا در دعاها و مناجات ائمه و امامان خود را گناه کار میدانند؟مگر معصوم نیستند؟

سلام علیکم
ائمه بخاطر دلایل قرانی وعقلی معصوم از گناه هستند اما این استغفارها وگنهکار دانستن خود مراد گناهان کبیره وصغیره نیست بلکه ائمه بخاطر مقام والایی که دارند وغرق در بندگی خدا هستند گرفتاری به برخی امور دنیا را هم گناه برای خود می دانند یا اینکه در بین برخی پیامبران ترک اولی را گناه می دانند ودر واقع این به مقام بالای آنها بر می گردد واموری که برای ما گناه نیست آنها اشتغال به آن امور را برای لحظاتی برای خود گناه می دانند.

کریم;526046 نوشت:
سلام علیکم
ائمه بخاطر دلایل قرانی وعقلی معصوم از گناه هستند اما این استغفارها وگنهکار دانستن خود مراد گناهان کبیره وصغیره نیست بلکه ائمه بخاطر مقام والایی که دارند وغرق در بندگی خدا هستند گرفتاری به برخی امور دنیا را هم گناه برای خود می دانند یا اینکه در بین برخی پیامبران ترک اولی را گناه می دانند ودر واقع این به مقام بالای آنها بر می گردد واموری که برای ما گناه نیست آنها اشتغال به آن امور را برای لحظاتی برای خود گناه می دانند.

ایا امامان هم ترک اولی داشتند؟
ایا ان امور دنیایی ترک اولی به حساب می اید؟
ایا بیهوده گناهکار دانستن خود ،افراط نمیشه؟
ایا فردی در مقام والای امامت هم اشتغال به امور دنیایی داره؟ میشه مثال بزنید؟

به نام یزدان بخشاینده بخشایشگر

ببینید در روایتی آمده (که مظمونش شبیه این هست) که استغفار مثل یک عبادت و ذکر هست که با اون ثواب به دست میاد و یا اگر یادم باشه روز قیامت امن و امان خواهیم بود
حالا گذشته بر این
ائمه صد در صد معصوم (یعنی خدا اونها رو از گناه و خطا نگه می‌داره) هستند, چون اگر نبودند نمی‌توانستند پیشوا باشند (کوری عصاکش کوری دیگر شود!)
اونها چند هدف رو داشتند
یکی اینکه از این عبادت لذت می‌بردند!
دوم اینکه برای گناهکاران شیعه استغفار می‌کردند (در روایات آمده است)
سوم اینکه می‌خواستند ما هم از آنها تقلید کنیم (در استغفار)
چهارم اینکه بگویند ما خدایان نیستیم که نیاز به بخشش و آمرزش خداوند یکتا نداشته باشیم!

بانوی برفی;531728 نوشت:
ایا امامان هم ترک اولی داشتند؟

بنده موردی ندیده ام در احادیث ونقل های تاریخی که گفته باشند از ائمه علیهم السلام ترک اولی صادر شده است.

بانوی برفی;531728 نوشت:
ایا ان امور دنیایی ترک اولی به حساب می اید؟

امور دنیایی ترک اولی حساب نمی شود بلکه با توجه به جایگاه والای انبیاء الهی وائمه علیهم السلام انتظار از آنها بالاست لذا ترک اولی آنها که گناه هم نیست بخاطر شرایط معنوی وروحی بالایی که دارند تبعاتی وضعی به دنبال دارد. مثل خوردن از میوه ممنوعه توسط حضرت آدم، یا ترک امت توسط حضرت یونس که بهتر بود باقی بماند. در واقع ترک اولی رها کردن کار بهتر است.

بانوی برفی;531728 نوشت:
ایا بیهوده گناهکار دانستن خود ،افراط نمیشه؟

بیهوده نیست بلکه جایگاه معنوی وشخصیتی بالا است که موجب می شود این امور معمولی را هم خوب ندانند وبر خود سخت بگیرند که چرا از تمام لحظات برای عبادت خدا استفاده نکرده اند.

بانوی برفی;531728 نوشت:
ایا فردی در مقام والای امامت هم اشتغال به امور دنیایی داره؟ میشه مثال بزنید؟

غذا خوردن، سخن گفتن با مردم، سخن گفتن با فرزندان که مسلم همه اینها نوعا در حد ضرورت نییست وبرخی اوقات طولانی می شود.
البته گفتن این روایت هم خالی از لطف نیست که گفته اند روزی آرایشگر محاسن امیرالمومنین را اصلاح می کرد که به حضرت گفت: اگر امکان دارد لبهای خود را تکان ندهید تا موهای پشت لبهایتان را اصلاح کنم که حضرت فرمود: نه، آرایشگر گفت: چرا؟ حضرت فرمود: در این صورت یک یا چند(تردید از بنده است) لااله الا الله را از دست خواهم داد. خوب این بزگرواران وقتی که در مواردی اینچنینی چند مورد ذکر گفتن را از دست می دهند برای آن استغفار می کنند. واقتضای مقامشان همین است.

سلام
من چهار دلیل شما رو قبول ندارم
اولا:لذت بردن که ملاک انجام کاری نمیشه
دوما:من دعاهایی که دیدم امامان خودشون رو مقصر میدونند نه شیعیان رو،و خودشون رو به خاطر گناهان سرزنش میکنند نه شیعیان رو
سوما:چرا باید به خوشون تهمت بزنند و دروغ بگند(البته فرض هست وگرنه مبرای از دروغ اند)تا ما ازشون تقلید کنیم خیلی ساده میتونستند بگند باید استغفار کرد اینجوری نه اینکه خودشون رو گناهکار بدونند
چهارما:این دلیل نیاز به این فرض داره که کسی گناه کنه کسی که گناهی نکرده چه نیازی به بخشش داره؟!
-
البته من اینکه گفتید استغفار عبادته و فقط مال گناهکار نیست رو قبول دارم و قانع میشم اما دلیل این رو نمیدونم که چرا عبادته و برام حل نشده که چرا استغفار برای معصوم هم هست

soroosh-a;535796 نوشت:
البته من اینکه گفتید استغفار عبادته و فقط مال گناهکار نیست رو قبول دارم و قانع میشم اما دلیل این رو نمیدونم که چرا عبادته و برام حل نشده که چرا استغفار برای معصوم هم هست

عبادت یعنی اوج تذلل وذلت در پیشگاه خداوند متعال، واستغفار اوج ذلت در پیشگاه الهی است. واین خود بالاترین عبادتهاست.

پرسش:
چرا ائمه (علیهم السلام) خود را گنهکار می دانستند. و طلب استغفار می کردند؟

پاسخ:
ائمه بخاطر دلایل قرانی و عقلی معصوم از گناه هستند اما این استغفارها و گنهکار دانستن خود مراد گناهان کبیره و صغیره نیست بلکه ائمه بخاطر مقام والایی که دارند و غرق در بندگی خدا هستند گرفتاری به برخی امور دنیا را هم گناه برای خود می دانند یا اینکه در بین برخی پیامبران ترک اولی را گناه می دانند و در واقع این به مقام بالای آنها بر می گردد و اموری که برای ما گناه نیست آنها اشتغال به آن امور را برای لحظاتی برای خود گناه می دانند.
غذا خوردن، سخن گفتن با مردم، سخن گفتن با فرزندان که مسلّم همه اینها نوعا در حد ضرورت نییست و برخی اوقات طولانی می شود.

از باب تایید این سخن می توان به این سخن امام سجاد (علیه السلام) استناد کرد که می فرماید:
«أَسْتَغْفِرُكَ‏ مِنْ‏ كُلِ‏ لَذَّةٍ بِغَيْرِ ذِكْرِكَ‏، وَ مِنْ كُلِّ رَاحَةٍ بِغَيْرِ أُنْسِكَ، وَ مِنْ كُلِّ سُرُورٍ بِغَيْرِ قُرْبِكَ، وَ مِنْ كُلِّ شُغُلٍ بِغَيْرِ طَاعَتِك‏»؛ خدایا، آمرزش می خواهم از هر راحتی و آسودگی که جز از طریق انس با تو حاصل آید، از هر سرور و شادی که به جز از راه قرب به تو حاصل شود؛ از هر کاری به جز طاعت تو درخواست مغفرت می کنم.(1)

یا امیرالمومنین (علیه السلام) می فرماید: «اللّهمّ، أستغفرك‏ من كلّ شى‏ء أردت به وجهك، فخالطنى فيه ما ليس لك، و شاركنى فيه ما لم يخلص لك، و أستغفرك ممّا عقدته على نفسى ثمّ خالفه هواى»؛ خداوندا، از هر عملى كه تنها روى [و اسماء و صفات و خشنودى‏] تو را قصد نمودم، ولى قصد ديگرى كه براى تو خالص نبود در اثناى عمل با آن آميخته و شريك شد، آمرزش مى‏ طلبم. و از هر پيمانى كه با خويش بستم و سپس هوا و هوسم با آن مخالفت نمود، طلب آمرزش مى‏ نمايم.(2)

یعنی این فرمایش حضرت نشان می دهد. که ایشان از هر عملی که خالص برای خدا نبود. توبه می کنند. و لزومی ندارد که آن چیزی که با نیت خالص برای خدا خلط می شود. گناه و معصیت باشد.

__________
(1) مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، زاد المعاد - مفتاح الجنان، ص416، موسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت، چاپ: اول، 1423 ق.
(2) ابن طاووس، على بن موسى - روحى، محمد، ادب حضور (ترجمه فلاح السائل)، ص428، انتشارات انصارى - ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1380ش.

موضوع قفل شده است