جمع بندی سب، دشنام، سب در قرآن

تب‌های اولیه

14 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
سب، دشنام، سب در قرآن

با عرض سلام و خسته نباشید. قرآن کریم، در آیه 108 سورۀ انعام، می فرماید که به معبودان مشرکین دشنام ندهید، تا آنها از سر نادانی به خدا دشنام ندهند.

من در این مورد چند سؤال دارم:

1.آیا با این حساب، تنها به این دلیل نباید به مقدسات دروغین آنها دشنام بدهیم که ممکن است آنها هم ممکن است متقابلاً به مقدسات ما اهانت کنند؟

2.چرا قرآن به این دلیل که دشنام نوعی ظلم است و به دور از منش انسانهای خوب است، آنرا ممنوع نمی فرماید؟

3.آیا می شود این آیه را به مفهوم «هرچه را بر خود مي‌پسندي، بر ديگران نيز بپسند، و هرچه را بر خود نمي‌پسندي، بر ديگران نيز مپسند» تفسیر کرد، در حالی که در این مفهوم، حتی اگر فرد نتواند یا نخواهد دشنامی به مقدسات ما بدهد، ما به مقدسات دروغین او دشنام نمی دهیم؟

با تشکر

با نام و یاد دوست



کارشناس بحث: استاد بصیر

مسلمان ایرانی;411141 نوشت:
.1. آیا با این حساب، تنها به این دلیل نباید به مقدسات دروغین آنها دشنام بدهیم که ممکن است آنها هم ممکن است متقابلاً به مقدسات ما اهانت کنند؟

باسلام و احترام
اگر به دقت به آیه شریفه توجه داشته باشید، آیه در صدد بیان این مطلب است که نتیجه ی سبّ و دشنام دادن به معبودان آنها، دشنام دادنِ آنها به معبود و خدای شماست، نه علت آن. یعنی نتیجه ی کار ما، دشنام آنها می شود، نه این که علتِ دشنام آنها همیشه و حتما دشنامِ ما به خدایانِ آنها باشد. بحث در این آیه بر سرِ نتیجه ی عمل ماست.
وَ لا تَسُبُّوا الَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلى‏ رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ (108 انهام)

و كسانى را كه مشركين، بعنوان عبادت ميخوانند، دشنام ندهيد، چه آنكه آنان نيز خدا را به‏ ظلم و از روى نادانى دشنام خواهند داد-

مسلمان ایرانی;411141 نوشت:
2.چرا قرآن به این دلیل که دشنام نوعی ظلم است و به دور از منش انسانهای خوب است، آنرا ممنوع نمی فرماید؟

عرض شد که این آیه اصلا در صدد بیان بدی کار نیست، بلکه در صدد بیان نتیجه ی عمل است.
چون شما این آیه را علت گرفته اید، چنین سوالی به ذهنتان خطور کرده است.

مسلمان ایرانی;411141 نوشت:
3.آیا می شود این آیه را به مفهوم «هرچه را بر خود مي‌پسندي، بر ديگران نيز بپسند، و هرچه را بر خود نمي‌پسندي، بر ديگران نيز مپسند» تفسیر کرد، در حالی که در این مفهوم، حتی اگر فرد نتواند یا نخواهد دشنامی به مقدسات ما بدهد، ما به مقدسات دروغین او دشنام نمی دهیم؟

نه نمی شود. زیرا این حدیث اخلاقی ای که فرمودید، راجع به خیرخواهی نسبت به دوستان و عامه ی مردم است نه در برابر دشمنان و ظالمان.
موفق باشید.

معبود با مقدسات فرق دارد.
شاید یک چیزی مقدس باشد ولی معبود نباشد.
مثلا هندوها گاو را به عنوان خدا نمیپرستند ولی گاو را مقدس می دانند
یا مثلا شیعه ها معصومین و امامزاده ها را نمیپرستند ولی مقدس می دانند.
این آیه در مورد معبودهای آنها است. نه در مورد کل مقدسات آنها.

بصیر;412160 نوشت:
و كسانى را كه مشركين، بعنوان عبادت ميخوانند، دشنام ندهيد، چه آنكه آنان نيز خدا را به‏ ظلم و از روى نادانى دشنام خواهند داد

سلام

چرا دشنام به خدا بد است ؟ خدا که شخص نیست و همچنین دارای احساسات نیست
که از دشنام ناراحت شود ؟

بی نظیر;412466 نوشت:
سلام

چرا دشنام به خدا بد است ؟ خدا که شخص نیست و همچنین دارای احساسات نیست
که از دشنام ناراحت شود ؟


علیک سلام
مگر تنها دلیل بد بودن دشنام جریحه دارد شدن احساسات طرف مقابل است؟

صدور انقلاب;412500 نوشت:
علیک سلام
مگر تنها دلیل بد بودن دشنام جریحه دارد شدن احساسات طرف مقابل است؟

سلام

تو ایه عدم دشنام دادن و فقط منحصر به خدا کرده
برای همین جای سواله ؟

بصیر;412160 نوشت:
عرض شد که این آیه اصلا در صدد بیان بدی کار نیست، بلکه در صدد بیان نتیجه ی عمل است.
چون شما این آیه را علت گرفته اید، چنین سوالی به ذهنتان خطور کرده است.


خوب بالاخره از این آیه نورانی قرآن چه ارشاد و راهنمایی باید بگیریم؟ فراموش نکنید که این باریتعالی است که در حد اعجاز در کلام سخن میگوید.
یعنی مثلا مومنین نتیجه عمل دشنامشان را نمیدانستند دقیقا چیست و باریتعالی توجیه کرده که نتیجه اش چیست؟
مثلا مومنین نمیدانستند اگر فحش بدهند مشرکین در جواب چه خواهند کرد؟

صدور انقلاب;412500 نوشت:
علیک سلام
مگر تنها دلیل بد بودن دشنام جریحه دارد شدن احساسات طرف مقابل است؟
چرا دشنام به خدا بد است ؟ خدا که شخص نیست و همچنین دارای احساسات نیست
که از دشنام ناراحت شود ؟

دشنام به خدا، از این جهت که باعث بی احترامی به مقدسات مسلمانان است، همچنین یک دروغ بزرگ است امری زشت و ناپسند به شمار می آید.
از طرف دیگر دشنام به خدا، دشنام به محبوب و معبود مسلمانان است، و وقتی کسی به خدا دشنام بدهد، به مسلمانان دشنام داده و باعث ناراحتیِ مومنین شده است. همانطور که در طول تاریخ وقتی به کلام خدا یا شخص پیامبر گرانی اسلام جسارت کردند، مسلمان در سرتار سر عالم تظاهرات کردند و نارضایتی خود را اعلام نمودند.
پس پیداست دشنام به خدا، دودش در چشم خودمان می رود. و الا که خدا، از تحسین یا تنقیص بندگانش، چیزی از او کم یا زیاد نمی شود و محتاج این چیزها نیست.
در واقع خداوند متعال برای این که بدی و زشتی در جامعه رشد پیدا نکند و مردم دچار عذاب بیشتر به خاطر گناه بیشتر (فحش دادن به خدا) نشوند، از فحش دادن امتناع کرده است.

manmehdiam;412886 نوشت:
خوب بالاخره از این آیه نورانی قرآن چه ارشاد و راهنمایی باید بگیریم؟ فراموش نکنید که این باریتعالی است که در حد اعجاز در کلام سخن میگوید.
یعنی مثلا مومنین نتیجه عمل دشنامشان را نمیدانستند دقیقا چیست و باریتعالی توجیه کرده که نتیجه اش چیست؟
مثلا مومنین نمیدانستند اگر فحش بدهند مشرکین در جواب چه خواهند کرد؟

سلام علیکم
همه آیات قرآن إخباری نیست. یعنی اینطور نیست که هر آیه ای که در قرآن هست بخواهد به ما مطلبی را بیاموزد یا نتایج نادانسته ی اعمال را بگوید. بلکه بسیاری از آیات قرآن، برای تذکر و تنبّه است. حتی بسیاری از آیات قرآن در جاهای زیادی، تکرار شده است. پس آیا ما می توانیم به خدا بگوییم: خدایا تو که یک مرتبه فلان آیه را در فلان سوره گفته بودی و ما می دانستیم، دیگر چرا چند بار تکرار می کنی؟
باید به این نکته توجه داشت که قرآن کتاب تذکر نیز هست.
مَوْعِظَةٌ وَ ذِكْرى‏ لِلْمُؤْمِنين‏(هود، 120)

[=Traditional Arabic]الذاريات : 55 وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرى‏ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنين‏

[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]


[=Traditional Arabic]

بصیر;412160 نوشت:

اگر به دقت به آیه شریفه توجه داشته باشید، آیه در صدد بیان این مطلب است که نتیجه ی سبّ و دشنام دادن به معبودان آنها، دشنام دادنِ آنها به معبود و خدای شماست، نه علت آن. یعنی نتیجه ی کار ما، دشنام آنها می شود، نه این که علتِ دشنام آنها همیشه و حتما دشنامِ ما به خدایانِ آنها باشد.

با سلام و تشکر از پاسخ ارسالی، خب سؤال هنوز سر جایش است، زیرا قرآن به خاطر این نتیجه، از سب نهی فرموده است.

sonofgod;414899 نوشت:
به نام یزدان بخشاینده بخشایشگر
خنده‌داره وقتی جواب رو من نوشتم ولی عزیزان من باز دنبال پیدا کردن پاسخ این پرسش هستند!:Gig:

خنده دارتر اینه که من نخواستم جواب شما رو بدونم، ولی شما میخواید من بر اساس جواب شما، به مسئله نگاه کنم. من اینجا بحث رو مطرح کردم که پاسخ یک کارشناس دینی رو بدونم، وگرنه خودم هم می تونستم بر اساس ذهنیات خودم، به جوابی برسم.

مسلمان ایرانی;414792 نوشت:
با سلام و تشکر از پاسخ ارسالی، خب سؤال هنوز سر جایش است، زیرا قرآن به خاطر این نتیجه، از سب نهی فرموده است.

باسلام
خداوند در این آیه در صدد بیان همه ی نتیجه و یا همه ی علل دشنام ندادن نیست تا بخواهد بگوید دشنام دادن چه آثار و نتایجی دارد. فعلا به خاطر شأن نزولی که داشته، فقط درصدد بیان این مطلب است که دشنام شما، دشنام آنها را به همراه دارد.
قرار نیست وقتی خدا جمله ای را می گوید، در یک جمله، تمام حدود و شرایط کلام را اشاره کند تا برای کسی سوالی ایجاد نشود.

[="Tahoma"][="Blue"]جمع بندی
سوال:

1. قرآن کریم، در آیه 108 سورۀ انعام، می فرماید که به معبودان مشرکین دشنام ندهید، تا آنها از سر نادانی به خدا دشنام ندهند.آیا با این حساب، تنها به این دلیل نباید به مقدسات دروغین آنها دشنام بدهیم که ممکن است آنها هم ممکن است متقابلاً به مقدسات ما اهانت کنند؟

2. چرا قرآن به این دلیل که دشنام نوعی ظلم است و به دور از منش انسانهای خوب است، آنرا ممنوع نمی فرماید؟

جواب:
اگر به دقت به آیه شریفه توجه داشته باشید، آیه در صدد بیان یکی از نتایج سبّ و دشنام دادن به معبودان آنهاست، نه بیان تمام علت. یعنی نتیجه ی کار ما، دشنام آنها می شود، نه این که علتِ دشنام آنها همیشه و حتما دشنامِ ما به خدایانِ آنها باشد. بحث در این آیه بر سرِ نتیجه ی عمل ماست.
وَ لا تَسُبُّوا الَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلى‏ رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ (108 انهام)
و كسانى را كه مشركين، بعنوان عبادت ميخوانند، دشنام ندهيد، چه آنكه آنان نيز خدا را به‏ ظلم و از روى نادانى دشنام خواهند داد-
پس این آیه فقط در صدد بیان بدی کار نیست، بلکه در صدد بیان یکی از نتایج و بازخورد دشنام دادن است.
دشنام به خدا، از این جهت که باعث بی احترامی به مقدسات مسلمانان است، همچنین یک دروغ بزرگ است امری زشت و ناپسند به شمار می آید.
از طرف دیگر دشنام به خدا، دشنام به محبوب و معبود مسلمانان است، و وقتی کسی به خدا دشنام بدهد، به مسلمانان دشنام داده و باعث ناراحتیِ مومنین شده است. همانطور که در طول تاریخ وقتی به کلام خدا یا شخص پیامبر گرامی اسلام جسارت کردند، مسلمان در سرتار سر عالم تظاهرات کردند و نارضایتی خود را اعلام نمودند.
پس پیداست دشنام به خدا، دودش در چشم خودمان می رود. و الا خدا که از تحسین یا تنقیص بندگانش، چیزی از او کم یا زیاد نمی شود و محتاج این چیزها نیست.
در واقع خداوند متعال برای این که بدی و زشتی در جامعه رشد پیدا نکند و مردم دچار عذاب بیشتر به خاطر گناه بیشتر (فحش دادن به او) نشوند، از فحش دادن نهی کرده است.[/]

موضوع قفل شده است