جمع بندی آیا اینکه اقوام بسیاری از داشتن پیامبر محروم بودند نشان دهنده ی نقض ضرورت وجود نبی نیست؟

به نظرم از نفی نسبی و جزئی ضرورت، نتیجه میشود آن ضرورت کلی نیست. مفهومی به نام "ضرورت" اگر کلی نباشد، اساساً بی معناست.

سلام
اگر مبنای ضرورت حصول استعداد باشد گستره اش را همان گستره استعداد حاصل تعیین می کند
والله الموفق

بر اساس فرمایش شما، میتوان گفت به محض فراهم گشتن استعداد، ظهور نبی ضروری میشود.
و این منطبق بر فرمایش کارشناس محترم جناب رئوف میباشد که ضرورت ارسال پیامبر، یک ضرورت نوعی است.

درست است؟

(نبود مدرک برای وجود انبیا در بعضی مناطق نشان دهنده ی نبود انها نیست.تاریخ با کشف اثار باستانی نتایجی به دست میاره که گاها با نتایج قبلی در تضاد است و اون رو نقض میکند.مثل کشف شهر ارت که نظریات مبنی بر اغاز تمد بشر از بین النحرین رو نقض کرد...)البته هنوز سوالاتی دارم که میپرسم تا ببینم جواب ایشون چیست.

من هنوز متوجه نشدم ایینی که اساس ان شرک است چه طور هدفش با دینی که نتیجه ی شرک رو ذلت ابدی میداند و مانع جدی قرب الی الله یکی است و هردو پیروانشون رو به یک مقصد میرسانند!!!مسئله هم فقط محدود به این نیست.در بخش اجرا جدیتر هم میشود.مثلا یکی حکم قصاص رو عین عدالت و دلیل حفظ حیات میداند دیگری اون رو نقض حقوق بشر!!در حوزه حکومتی و...هم همینطور...اصلا دیدگاه این تفکرها نسبت به مصادیق عدالت ضد هم است!!!...چه طور هر دو هم زمان درستند!؟

اون شخصی که این عدد 124,000 پیامبر رو از خودش در آورد اصلا ایده ای نداشته که زمین چقدر قدیمی است و چه تعداد انسان تابحال روی زمین زندگی کردند.

وقتی بنابر تعیین حدود جغرافیایی است ضرورت نوعی مشکل ما رو حل نمیکنه
چون مفهومش اینه که پیامبر یا منذر باید همیشه و برای همه جهان باشه ولو بخاطر یک نفر مستعد در شمیرانات
این مشکل ما رو حل نمیکنه

ما تو را به حق به رسالت فرستاديم تا مژده دهی و بيم دهی و هيچ ملتی نيست مگر آنکه به ميانشان بيم دهنده ای بوده است

ممنون از شما
پس همانطور که متوجه شدم در اینجا بحث پاداش و عذاب است نه کمال.
یعنی افرادی که از دین محروم بودند به کمال یکسانی نمیرسند نسبت به کسانی که از دین بهره مند بودند.
خب پس ایاتی که به انها اشاره کردم مثل ان اکرمکم عند الله اتقی کم چه طور معنی میشن؟!وقتی همه امکانات داشتن و رسیدن به کمال یکسان رو ندارند گفتن این جمله و تعیین این ملاک بی معنی نیست؟!
و چون این ملاک در مورد همه ی انسانهاست.پیروان ادیان دیگه به کمالی که پیروان اسلام میتوانند به ان برسند نخواهند رسید درسته؟...باز هم ملاک دچار مشکل میشود.(البته شاید بنده معنی ایه رو درست نمیفهمم)
از طرف دیگه
و یا ایاتی که قبل اشاره کردم مثل انما بغیکم علی انفسکم و.... که کسی رو در کل سیستم خلقت نسبت به دیگری ظالم نمیدانند.یا ایه 15 اسرا که میگوید هیچ کس بار گناه دیگری را به دوش نمیکشد...وقتی ظلم عده ای مانع از رسیدن حرف انبیا به عده ای از بشریت شده ی حرف تحریف شده انها رو به گوششان رسانده یا مثل ما باعث محرومیت ا داشتن حجت خدا شده و همه ی اینها باعث میشود بی انکه ما خود مقصر باشیم به کمال مطلوب نرسیم . از طرف دیگران به ما ظلم شده و بار گناهان نها رو به دوش میکشیم.غیر از این است؟! (ایا مسئله رو میشود با ادامه ی سیر کمالی در برزخ حل کرد؟!ایا اعتقاد به ین مسئله درست است و برای همه ی انسانها امکانش هست؟)

خب این نکته رو که من خودم اولین بار (و در همین تاپیک ) مطرح کردم!!!!...جناب رئوف هم پاسخ دادند که در پست قبل به پاسخ ایشون اشاره شد...

باز هم این جواب من نشد!!شما خودتون گفتید قرب الی الله یعنی کمال یا همون معنویت!...میگویم اساس یک مکتب به اعتقاد مکتب دیگر قرب الی الله که ندارد هیچ!ذلت ابدی و دوری از الله رو هم به عنوان پیامد ان معرفی میکند!!و اختلافات و ضدیت های جدی دیگر....دو عتقاد ضد چه طور هم زمان درستند!؟

موتاسفانه بنده نتونستم منظور اصلیمو برسونم.
ببینید نتیجه به دوش کشیدن بار گنهان دیگران فقط عذاب یا حتی پاداش نیست.به نظر من محروم شدن از یک کمال که نتیجه ی اعمال دیگران و دخالت در طرح و برنامه الهی است هم همان بار گناه دیگران رو به دوش کشیدن است.این یک مطلب .
دوم اینکه در تعریف عدل برای خداوند میگوییم خداوند هر چیز را سر جای خودش قرار میدهد و در مورد سیر کمالی ما این میشود انکه خداوند امکانات لازم برای رسین به کمال را به هر یک از مخلوقاتش بدهد.که این مقتضی حکمت خداوند نیز هست.ولی اگر بپذیریم که عده ی زیادی از انسانها بدون انکه مقصر باشند از کمال یا بهتر بگویم امکانات رسیدن به یک کمال محروم شدند این با عدل و حکمت خداوند سازگار است؟!...(ممکنه که خدای حکیم کمالی رو برای مخلوق تعیین کنه ولی امکانات رسیدن به ان کمال رو به مخلوقش نده!؟!)
و اینکه جزای افرادی که گناه اجتماعی انجام دادند و موجب گمراهی دیگران شدند زیاد است و.... هم دردی از کسی که گمراه شده و از کمال مطلوبش محروم مانده دوا نمیکند!!
در مورد کرامت و ایه محل بحث هم که فرمودید فکر نمیکنم بشه گفت کسی که به کمال بالاتری رسیده از کرامت کمتری برخوردار است نسبت به کسی که بهره کمتر از کمال دارد!

اتفاق مشکل رو حل میکنه.
پذیرش اینکه نبوت برای نوع انسان است حلال است به شرطی که افراد محروم بسیار معدود باشند و البته با توجه به حکمت الهی خسرانی که میبینند جبران شود.با وجود این دو شرط دیگه مشکلی نیست

اینکه اقوام بسیاری از داشتن نبی محروم بودند نشان دهنده ی نقض ضرورت وجود نبی نیست؟

اتفاق مشکل رو حل میکنه.
پذیرش اینکه نبوت برای نوع انسان است حلال است به شرطی که افراد محروم بسیار معدود باشند و البته با توجه به حکمت الهی خسرانی که میبینند جبران شود.با وجود این دو شرط دیگه مشکلی نیست

سلام.
به ظاهر همه اقوام پیامبر یا نذیر نداشته‌اند. مانند بومیان آدمخوار و یا سرخپوستان و یا اسکیموها. در مورد اینها آدم خواری و یا آداب و رسوم عجیبشان، این احتمال را قوت می‌بخشد که فاقد پیامبر بوده‌اند. همچنانکه تاریخ و نیز ادیان، غالباً از ظهور پیامبران در منطقه خاورمیانه خبر می‌دهند.
اگر ممکن است در این مورد نیز توضیح بدهید.

إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًا وَإِن مِّنْ أُمَّةٍ إِلَّا خلَا فِيهَا نَذِيرٌ (1) ما تو را به حق به رسالت فرستاديم تا مژده دهی و بيم دهی و هيچ ملتی نيست مگر آنکه به ميانشان بيم دهنده ای بوده است

سلام خدمت شما
موتاسفانه بنده نتونستم منظور اصلیمو برسونم.
ببینید نتیجه به دوش کشیدن بار گنهان دیگران فقط عذاب یا حتی پاداش نیست.به نظر من محروم شدن از یک کمال که نتیجه ی اعمال دیگران و دخالت در طرح و برنامه الهی است هم همان بار گناه دیگران رو به دوش کشیدن است.این یک مطلب .
دوم اینکه در تعریف عدل برای خداوند میگوییم خداوند هر چیز را سر جای خودش قرار میدهد و در مورد سیر کمالی ما این میشود انکه خداوند امکانات لازم برای رسین به کمال را به هر یک از مخلوقاتش بدهد.که این مقتضی حکمت خداوند نیز هست.ولی اگر بپذیریم که عده ی زیادی از انسانها بدون انکه مقصر باشند از کمال یا بهتر بگویم امکانات رسیدن به یک کمال محروم شدند این با عدل و حکمت خداوند سازگار است؟!...(ممکنه که خدای حکیم کمالی رو برای مخلوق تعیین کنه ولی امکانات رسیدن به ان کمال رو به مخلوقش نده!؟!)
[SPOILER]گاهی گفته میشود این از ملزومات جهان مادی است و کسی که به این افراد ظلم کرده بشرِ مختار است نه خدا.ولی این اصلا قابل پذیرش نیست چون: همان طور که ما در مورد نعم و یا عدل و یا ... عامل اصلی را خدا میدانیم در این مورد هم عامل اصلی خداوند است.خداوند سیستمی ایجاد کرده که چنین نتایجی دارد.اگر این ظلم مربوط به یک دنیا باشد و در جهان دیگر جبران شود قابل قبول است چون در کل سیستم ظلمی رخ نداده و این هم با ایه انما بغیکم علی انفسکم سازگار است ولی در غیر این صورت نه!العیاذ بالله ظلم به خود خالق برمیگردد.... میشد خداوند به شیوه هایی این مسئله را حل کند (مثلا با همان مسئله ی ادامه سیر تکامل در برزخ یا امثال مکر هایی که انجام میدهد مثل حفظ جان عیسی علیه السلام و یا حضرت رسول و یا...) و دلیل دیگر ان هم همان به دوش کشیدن بار گناه یگران است و ایاتی که قبلا اشاره شد.گاهی هم گفته میشود این حد کمال که افراد به ان رسیدند همان میزانی بوده که برای ان خلق شدند یعنی مثلا ان بودایی که حرف اسلام به او نرسیده و از یک کمال بالاتری محروم شده یا اروپای مسیحی امروز یا ما که از حجت خدا محرومیم یا... به کمال پایینتری میرسیم اما این همان کمال مطلوب ماست.ولی این هم قابل پذیرش نیست چون در این صورت باید گفت مثلا امثال خلفا که اسلام رو از مسیر خود منحف کردند کار ی در راستای هدف هستی انجام ندادند و کارشان درست هم بوده چون همان شد که باید میشد![/SPOILER]
و اینکه جزای افرادی که گناه اجتماعی انجام دادند و موجب گمراهی دیگران شدند زیاد است و.... هم دردی از کسی که گمراه شده و از کمال مطلوبش محروم مانده دوا نمیکند!!
در مورد کرامت و ایه محل بحث هم که فرمودید فکر نمیکنم بشه گفت کسی که به کمال بالاتری رسیده از کرامت کمتری برخوردار است نسبت به کسی که بهره کمتر از کمال دارد!
(البته این بحث رو بنده در تاپیک دیگه هم مطرح کدم ولی موتاسفانه نصفه ماند: http://www.askdin.com/thread29752.html)

ایا کسی اعتقاد دارد که خداوند از گربه ها بخواهد عوالم غیب را درک کنند ؟ خب گربه ها آن ساختار را ندارند که خداوند چنین تکلیفی به انها کند .

همینطور در بعضی از نسناس ها انسانیت بالقوه هم موجود نیست اینها هم هدایتگری نمی خواهند زیرا سودی به حالشان ندارد

بعضی از نسناس ها هستند که انسانیت در آنها بالفعل است اینها هم خودشان هدایتگر هستند

یک نکته ی دیگر بگویم کسی که انسان بشود دیگر معصوم می شود و گناه کبیره و صغیره هم نمی کند مثل انبیاء .

علمای آخرالزمان بالاتر از پیامبران بنی اسرائیل هستند

پدر جسدی حضرت ابراهیم یعنی آزر مشرک بود

دوست من یک روز زیاد ناهار خورد.بعد ناهار می خواست بستنی بخورد.بهش گفتم بسه بابا،10 بشقاب خوردی.حالا می خوای بستنی هم بخوری؟در صورتی که 10 بشقاب نخورده بود.بلکه منظور من تعداد زیاد بوده در اینجا.پس عدد اینطوری کاملاً می تواند مصداق زیاد باشد.

قبلا عرض شد که بنابر فرمایش قرآن کریم برنامه هدایت عام است
الذی خلق کل شی ثم هدی

اما معنایش این نیست که همه به یک اندازه هدایت میشوند بلکه هدایتها به حسب استعدادهاست

حال اگر مصونیت از خسران شدید ضرورت دارد دین هم ضرورت دارد

بر خداوند است که راه حقیقت را به انسان ها بنمایاند و علاوه بر اینکه انسان ها را به تلاش و کوشش فرا می خواند، راه درست را نیز به آنها نشان دهد

سلام.

منظور از این هدایت به احتمال زیاد هدایت تکوینی است نه تشریعی.

یعنی عده ای از انسان ها ذاتاً استعداد هدایت ندارند؟

ضرورت ندارد بلکه ارجحیت دارد.

یعنی ساختار بدنی و مغزشان بطوری نیست که نباهت یا هوشیاری کامل داشته باشند

اگر چه این موضوع هم بطور برون دینی هم قابل اثبات است

زیرا امر کاملا بدیهی و اشکاری است که برای بسیاری از اشخاص مثلا همان سرخپوستها و برای اسکیموها پیامبری نبوده و چرا پیامبر باشد ؟

خدا به اندازه وسع و انچه داده تکلیف می کند و تکلیفی بر آنها نیست همچنانچه بر بچه ها و دیوانگان نیست اسم این اشخاص مستضعف هست تعدادشان هم خیلی زیاد است .

این دین برای رساندن شبه انسانها به عوالم غیب بوده بدرد بقیه نسناس جماعت نمی خورد برادر گلم .

یعنی چون انسان دارای استعداد تکوینی خاصی میتواند باشد هدایت او نیز بطور خاص انجام میشود

با سلام خدمت استاد گرامی جناب حامد عزیز.
اینکه می گویید استعداد کمی مبهم است. مثلا می توان گفت یکی استعداد فوتبالیست شدن را دارد و یکی استعداد مثلا والیبالیست شدن را. ولی هیچ کدام از این استعداد ها برتری تلقی نمی شود. نمی توان گفت مثلا انسان اول از انسان دوم برتر بوده است.
خوب اگر دین را هم همین طور تعریف کنید مشکلی نیست. ولی وقتی قایل به این باشیم که این استعداد شایستگی خاصی برای انسان به همراه داشته است دچار مشکل می شویم. در واقع دقیقا بفرمایید چگونه استعداد قوم عرب جاهلیت مثلا از استعداد انسان هایی که در آن زمان در چین و آمریکا و استرالیا می زیسته اند بیشتر بوده است که باعث برتری ای برای آنها بوده است که شایستگی کمال را داشته باشند. البته اگر برعکس این مورد را قایل باشیم مشکل حل می شود. یعنی بگوییم آنهایی که دین به آنها عرضه نشده نیازی به دین نداشته اند و با همان هدایت تکوینی عام قابل هدایت بوده اند. در واقع هدایت تشریعی ای که نسیب برخی از انسان ها شده بدلیل کمبودی بوده که آن اقوام به لحاظ عقلی داشته اند و خداوند هم برای رفع این کمبود برای آنها دین فرستاده است.
این مسئله با شواهد بیرونی مطابقت دارد. چه اینکه قوم عرب و بنی اسرائیل که انبیاء زیادی داشته اند به لحاظ فرهنگ و تمدن در سطح پائین تری از مردم دیگر نقاط جهان بوده اند. اگر نبوده اند که این بلا را سر دین خدا در نمی آوردند و این همه پیامبر را نمی کشتند.
در واقع این نظر شما بیشتر دست خدا را می بندد. توضیح اینکه وقتی می گوییم استعداد پیامبر شدن در قومی بوده یعنی اینکه به طور طبیعی در مردم آن منطقه چیزی وجود داشته که باعث شکل گیری ادیان شده است و دیگر اراده خاص خدا برای هدایت یک قوم معنایی پیدا نمی کند. در واقع دین به طور کاملا طبیعی بر اساس یک روند مشخص بوجود امده است. و آن قومی هم که این استعداد پیامبر شدن را نداشته اند به طور طبیعی هدایت نشده اند. در واقع این استدلال نقش اراده های طبیعی عالم هستی و اراده انسانی را پررنگ تر از اراده خدا می کند.
نظر شما چیست؟

با سلام.

آنها نیز در حد خود درکی از عالم غیب دارند.

اینهایی که بالقوه استعداد هدایت پذیری را ندارد نهایتاً به کجا می روند؟ به بهشت یا جهنم؟ اگر به بهشت می روند چه مقامی دارند؟

اگر انسانیت در آنها بالفعل باشد که دیگر نسناس نیستند! انسان هستند.

یعنی این همه خطاب «یا ایها الانسان» که در قرآن آمده است خطاب به معصومین است؟

نمی توان چنین کلی حکم کرد.

ظاهراً آذر پدر حضرت ابراهیم نبوده است.

جالب بود!

با سلام خدمت جناب افضلی.
ببخشید که در مباحثه بنده با شما تاخیر بوجود امد.
سوال بنده در مورد تفاوت ساختار بدن شبه ناس و نسناس از منظر علمی بود. اینکه بگویید ساختارشان به طوری نیست که هوشیاری کامل داشته باشند سخن علمی نیست. بلکه یگ گزاره خبری است که ممکن است کاذب باشد. لذا شما ابتدا باید ثابت کنید که ساختار بدن انسان ها با همدیگر متفاوت است بعد بروید سراغ تفکیک آنها به شه ناس و نسناس و انسان. اگر می خواهید آن ها را از همدیگر جدا کنید باید ثابت کنید.
به اعتقاد بنده آن کسی که در منطقه ای به دنیا آمده که هیچ دینی ندارد اگر در همان منطقه بماند بدون دین از دنیا می رود و اگر بعد از تولد او را وارد یک منطقه دینی و ارزشی بکنیم و با آموزش ها و تبلیغات بسیار علمی می توان او را به یک موجود دوپای متدین ارزشی بدل کرد. همان موجودی که می توان اسم انسان را روی آن گذاشت. چنین روندی برای همه موجودات دوپای امروزی قابل اجراست. اگر می گویید خیلی ها از این موجودات که دین به آنها نرسیده قابلیت رسیدن به آن نقطه مورد نظر را ندارند باید به لحاظ علمی ثابت کنید.
نوشته اصلی توسط afzali.polaris
اگر چه این موضوع هم بطور برون دینی هم قابل اثبات است
خوب ما هم منتظر چنین اثباتی هستیم.
نوشته اصلی توسط afzali.polaris
زیرا امر کاملا بدیهی و اشکاری است که برای بسیاری از اشخاص مثلا همان سرخپوستها و برای اسکیموها پیامبری نبوده و چرا پیامبر باشد ؟
این مسئله کاملا بدیهی است. ولی اینکه آنها قابلیت تبدیل شدن به انسان را نداشتند بدیهی نیست. باید ثابت کنید که ساخار بدنیشان متفاوت از آنهایی بوده که دین به آنها عرضه شده است.
نوشته اصلی توسط afzali.polaris
خدا به اندازه وسع و انچه داده تکلیف می کند و تکلیفی بر آنها نیست همچنانچه بر بچه ها و دیوانگان نیست اسم این اشخاص مستضعف هست تعدادشان هم خیلی زیاد است .
بله. خدا بیش از حد وسع هیچ کس تکلیف نمی کند. ولی هنوز ثابت نکردید که وسع آنها از وسع کسانی که دین به انها عرضه شده کمتر است.
نوشته اصلی توسط afzali.polaris
این دین برای رساندن شبه انسانها به عوالم غیب بوده بدرد بقیه نسناس جماعت نمی خورد برادر گلم .
هنوز معیار علمی و برون دینی برای تفاوت بین شبه انسان ها و نسناسها ارایه نکرده اید.
خودتان گل هستید عزیز برادر.
و من الله توفیق

سلام.

ما نمی توانیم از طرف خودمان بر خدا تکلیف کنیم. بلکه باید چیزی که می بینیم را به عنوان اراده الهی بپذیریم. چیزی که می بینیم این است که ادیان جهانی نیستند و مخاطب آنها نیز اکثراً منطقه ای است.

با تشکر.

سلام خدمت شما کارشناس گرامی.
یعنی افرادی که از دین درست بی بهره اند با وجود سخت بودن شرایط ، باز خودشان مقصرند و باید با عقل میفهمیدند که نیاز به دین هست و نیاز به نبی هست و دنبال اون میرفتند؟
اگر این درست باشد به نظرم منطقی ترین جواب است چون قطعا زمین هرگز از حجت خدا خالی نیست و حتما سخن و اموزه های انبیا بین مردم وجود دارد.و اصول دین که یکی از انها نبوت است رو هم ما باید با عقل بفهمیم نه نقل.پس افراد با عقل خود باید وجوب دین رو تشخیص بدن و خودشان به دنبال فرستاده خداوند بگردند حتی اگر به خاطر اقتضائات جهان مادی حرف دین الهی در منطقه ای که در ان هستند نرسیده باشد.یا تحریف شده باشد.به هر حال در هر زمان سخن حق الهی که تحریف نشده در زمین وجود دارد و هر کس موظف است ان رو پیدا کند و از ان پیروی کند.(مثل سلمان فارسی)
و قطعا خداوند سختی این افراد رو در پیدا کردن حق در نظر میگیرد اما اگر هم گمراه شوند مقصر خود انها هستند.
این طور باشد مشکل بنده حل میشود.و دیگه جای سوال نیست.
اگر برداشتم درست است بفرمایید . و اگر جاییش اشکال دارد لطفا تصحیح کنید.

فقط یک سوال میماند تکلیف کسانی که مستضعف فکری هستند چه میشود؟(البته اگر این مسئله ناشی از شرایطی باشد که به خاطر اختیار ماست نه به خاطر ظرف وجودی انها.مثلا کودکانی که در کودکی میمیرند و یا به خاطر اشتباه پدر و مادر دچار عقب ماندگی ذهنی میشوند؟یا...)البته باز تاکید میکنم منظورم در مورد کمال است نه پاداش و عذاب.این افراد به خاطر اقتضائات جهان مادی نتوانستند به مرحله ای از بلوغ برسند که وجوب حجت بیرونی را درک کنند ایا انها به کمال میرسند؟

ممنونم از شما

انسان هیچ گاه نسناس نمی شود و نسناس هم هیچ گاه انسان نمی شود

خطاب به شبه نسناس است و در جای هایی هم خطاب به معصومین است

پس منظور از این علما کسانی است که بدرجه اهل بیت یا انسانیت یا معصومیت رسیدند

هم احادیث و هم آیه قرآن آزر را پدر ابراهیم می دانند و این دلیلش از دعای مربوط به زیارت حضرت فاطمه مشخص می شود که به روح و جسم و جسد ائمه صلوات می فرستیم . زیرا جسد با جسم فرق می کند و پدر جسدانی یا نسناسی آدم آزر بوده ولی پدر جسمانی و حقیقی آدم تارخ است.

بحث تکلیف کردن بر خدا نیست بحث شدنی و نشدنیست.یعنی با برهان عقلی ویژگی هایی را برای خداوند اثبات میکنیم بعد میبینیم نتیجه این ویژگی ها چیست و از اینجا میفهمیم رفتار خداوند چگونه است.
مثلا وقتی بگوییم خداوند عادل است و ظلم نمیکند بر او تکلیف کردیم؟!؟
مثل همان دو ، دوتا چهرتاست.دو ضرب در دو میشود چهار نه انکه ما تعیین کنیم یا تکلیف کنیم که چهار بشود!خودش چهار هست!

این چنین نیست که ما امری را بر خداوند واجب کنیم بلکه ما "کشف" می کنیم که خداوند چنین عمل می کند و از سنت هایی که دارد تخلف نمی کند.

بر خداوند است که راه حقیقت را به انسان ها بنمایاند و علاوه بر اینکه انسان ها را به تلاش و کوشش فرا می خواند، راه درست را نیز به آنها نشان دهد

تشنگی آب را ضروری می کند

سلام.

به دو شرط:
1- رفع تشنگی ضروری باشد نه صرفاً مطلوب.
2- راه رفع تشنگی منحصر در خوردن آب باشد.

با تشکر.

سلام و عرض ادب.

عرض بنده هم که همین بود. فرمودید «بعضی از نسناس ها هستند که انسانیت در آنها بالفعل است» عرض شد اگر انسانیت در انها بالفعل باشد دیگر اسم آنها نسناس نیست. بلکه به قول شما انسان است.

س این تعمیم حضرتعالی اشتباه بود که فرمودید: کسی که انسان بشود دیگر معصوم می شود و گناه کبیره و صغیره هم نمی کند.

لبته مفسران شیعه معتقدند آزر عمو یا پدربزرگ مادری حضرت ابراهیم بوده است و نام پدر واقعی او تارج یا تارخ بوده است.

رفع تشنگی برای حفظ حیات فرد ضروری است لذا نه مطلوب بلکه ضروری است

راه عادی رفع تشنگی خوردن آب است البته با مردن هم میشود تشنگی را منتفی ساخت

اما خود ادامه حیات به طور تکوینی ضروری نیست (نکته اول) و تشنگی می تواند باعث مرگ موجود زنده شود (همچنان که بسیار اتفاق می افتد). ضمن این که هر کمبودی مثل تشنگیِ شدید به مرگ نمی انجامد (نکته دوم). لذا تشبیه هدایت معنوی به تشنگی تشبیه مناسبی نیست.

وقتی آب نباشد با آبمیوه یا نوشابه هم می توان تشنگی را برطرف ساخت. تازه ویتامین هم دارد! به همین شکل وقتی به وحی دسترسی نیست همان عقل نصفه و نیمه هم تا حدی به کار می آید.

پس تشبیه فوق تا جایی که بنده فهمیدم نمی تواند ضرورت نبوت را اثبات کند.

معمولا وقتی که می بینیم کسی از یک خانواده کافر که شاید ظاهرا مسیحی یا یهودی باشند ولی به هرحال دینشان تحریف شده و شاید به همون دین تحریف شده هم پایبند نیستن، اسلام میاره میگیم اگه خدا بخواد کسی رو هدایت کنه، اون فرد در یک محیط کفرآلود هم میتونه حقیقت رو پیدا کنه. آیا این حرف درسته؟ که ظاهرا آیاتی با این محتوا هم در قرآن وجود داره که اگر بخواهیم هدایت می کنیم و اگر بخواهیم او را به حال خود رها می کنیم تا بر کفرش بیفزاید
در این حالت آیا خداوند تبعیض قائل شده است؟ مثلا ادواردو آنیلی که از یک خانواده یهودی بسیار متمول، اسلام آورد یا دوست ادواردو که پسر سلطان شراب جهان بود و مسلمان شد؛ چه تفاوتی با سایر افرادی که در این شرایط زندگی می کردن داشتن؟ آیا فطرت پاک تری داشتند؟ در حالی که شاید تا قبل از آن همیشه مال حرام خورده بودند و هیچ زمینه ای برای پذیرش حق نداشتند. چرا نظر عنایت خداوند شامل حال اینها شد اما سایر افراد همون خانواده ها در کفر خود باقی موندن؟

لذا از استعدادها و نحوه پاسخگویی بدان آگاه است و این کار را هم از سر لطف می کند و چیزی هم نمی تواند مانع اراده او شود

من هم یک سوال دارم که شاید از جهاتی به بحث مربوط باشه. از این جهت که ایا شرایط رسیدن به کمال برای همه فراهم هست یا نه

معمولا وقتی که می بینیم کسی از یک خانواده کافر که شاید ظاهرا مسیحی یا یهودی باشند ولی به هرحال دینشان تحریف شده و شاید به همون دین تحریف شده هم پایبند نیستن، اسلام میاره میگیم اگه خدا بخواد کسی رو هدایت کنه، اون فرد در یک محیط کفرآلود هم میتونه حقیقت رو پیدا کنه. آیا این حرف درسته؟ که ظاهرا آیاتی با این محتوا هم در قرآن وجود داره که اگر بخواهیم هدایت می کنیم و اگر بخواهیم او را به حال خود رها می کنیم تا بر کفرش بیفزاید
در این حالت آیا خداوند تبعیض قائل شده است؟ مثلا ادواردو آنیلی که از یک خانواده یهودی بسیار متمول، اسلام آورد یا دوست ادواردو که پسر سلطان شراب جهان بود و مسلمان شد؛ چه تفاوتی با سایر افرادی که در این شرایط زندگی می کردن داشتن؟ آیا فطرت پاک تری داشتند؟ در حالی که شاید تا قبل از آن همیشه مال حرام خورده بودند و هیچ زمینه ای برای پذیرش حق نداشتند. چرا نظر عنایت خداوند شامل حال اینها شد اما سایر افراد همون خانواده ها در کفر خود باقی موندن؟

این چیزها هم حاوی اب است که رفع تشنگی می کند
به همین خاطر است که دین تضعیف شده هم تا حد قابل توجهی کارساز است

با سلام. این تشبیه شما مطابق با دیدگاهتان نیست.
در واقع آبمیوه یعنی آب تقویت شده نه تضعیف شده.
خارج این نتیجه می گیریم همه ادیان حاوی هدایتند. ( آبند) همان طور که اسلام حاوی هدایت است. ادیان دیگر هم حاوی هدایت اند. منتها ما آب خالص ( هدایت خالص ) نداریم. چرا؟ چون ادیان نتیجه اتصال به امری بی صورتند. تجربه های دینی وقتی که به محک زبان بشری می خورند صورت دار می شوند. لذا تجربه دینی بی صورت وجود ندارد. لذا هر آنچه که وجود دارد آبی است با املاح معدنی. البته هر آنچه از خدا به صورت فیض به هستی داده می شود آبی خالص و بی املاح. ولی وقتی به دنیای مادی می رسد دارای املاح می شود.
و من الله توفیق