محتوای شعر و کلام اکثر قریب به اتفاق ترانه های صدا و سیما در انتهای سریال ها یا جشن های مناسبتی از نوع عاشقانه است. اگر انسان با شنیدن این ترانه ها به یاد همسر خود باشد آیا گوش کردن به آنها از لحاظ شرعی مشکل دارد؟
ممنون:Gol:
مرجع: آیات عظام مکارم شیرازی، شبیری زنجانی و وحید خراسانی
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و خدا وقت آیا عرف به زبان است یا ما باید به فعل نگاه کنیم؟ با یک تقسیم‌بندی ساده می‌توانیم بگوییم که «مجالس لهو و لعب و عياشي و عیش و نوش» مجالسی است که در آنها فعل گناه صورت میگیرد. چه گناهی؟ « غیبت، تمسخر، جدال، اتلاف وقت گرفته تا ... . حالا وقتی می‌بینیم در جلسات خودمانی برخی از این گناهان زیاد صورت میگیرد و البته بعضی ترانه‌ها و موسیقی‌ها(با کلام و بی‌کلام) برای چنین مجالسی مناسب‌تر هستند(هر چند خواننده زن نباشد، غنا نباشد و محتوای بدی نداشته باشد) آیا چنین موسیقی‌هایی حرام هستند؟ و در چنین مواردی آیا نیاز به پرس‌وجو از عموم داریم؟(که خیلی‌ها قطعاً می‌گویند نه حرام نیست). به زبان ساده می‌بینیم که برای بگو و بخند صرف که با چاشنی غیبت، تمسخر، هرزه‌گویی و غیره همراه است، برخی موسیقی‌ها مناسب‌تر هستند، و خود شنونده هم متوجه نوع مجلسی که در آن شرکت دارد نیست، در اینجا «عرف» تشخیص خودمان است(توضیحی که گفته شد) یا «نظری است که باید از مردم جویا شد و شاید در این موارد بگویند که نه حرام نیست»؟ و اگر عرف به تشخیص خودمان است، آیا اگر در جمعی این نوع گناهان خیلی کم شد، آنگاه موسیقی های مورد بحث این سوال، به حلال یا جایز تبدیل خواهند شد؟
محتوای شعر و کلام اکثر قریب به اتفاق ترانه های صدا و سیما در انتهای سریال ها یا جشن های مناسبتی از نوع عاشقانه است. اگر انسان با شنیدن این ترانه ها به یاد همسر خود باشد آیا گوش کردن به آنها از لحاظ شرعی مشکل دارد؟
ممنون:Gol:
مرجع: آیات عظام مکارم شیرازی، شبیری زنجانی و وحید خراسانی
با سلام
گوش کردن موسیقی های مخصوص مجالس لهو و لعب یا طرب انگیز که انسان را از حالت عادی خارج میکند و سرودهایی که چنین موسیقی هایی دارد حرام است . گوش کردن سرودهایی که موسیقی ان حرام نیست هم در صورتی که محتوای لهوی و باطل داشته باشد جایز نیست هرچند با شنیدن ان نیت همسر خود را کند.:ok:
سلام
میدانیم که معمولا تمسخر و غیبت و... گناهان اینچنینی بهمراه موسیقی انجام نمیشود ،پس منظور از موسیقی که مناسب مجلس لهو و لعب باشد همان مجالس رقص و اوازه خوانی است که عده ای که خدا و قیامت را فراموش کرده اند بخیال عیش و نوش مرتکب ان میشوند . و ملاک تناسب موسیقی با اینگونه مجالس نیز تشخیص عرف است ،البته ملاک حرمت موسیقی ،فقط تناسب با اینگونه مجالس نیست بلکه اگر موسیقی خاصی ، از نظر عرف مخصوص مجلس لهو ولعب نباشد ولی برای شخصی محرک وطرب انگیز باشد و او را از حالت عادی خارج میکندو حالت شهوانی برایش ایجاد میکند ، این موسیقی برای ان شخص حرام است .
سلام
میدانیم که معمولا تمسخر و غیبت و... گناهان اینچنینی بهمراه موسیقی انجام نمیشود ،پس منظور از موسیقی که مناسب مجلس لهو و لعب باشد همان مجالس رقص و اوازه خوانی است که عده ای که خدا و قیامت را فراموش کرده اند بخیال عیش و نوش مرتکب ان میشوند . و ملاک تناسب موسیقی با اینگونه مجالس نیز تشخیص عرف است ،البته ملاک حرمت موسیقی ،فقط تناسب با اینگونه مجالس نیست بلکه اگر موسیقی خاصی ، از نظر عرف مخصوص مجلس لهو ولعب نباشد ولی برای شخصی محرک وطرب انگیز باشد و او را از حالت عادی خارج میکندو حالت شهوانی برایش ایجاد میکند ، این موسیقی برای ان شخص حرام است .
با سلام
البته چون اظهار نظر تو این زمینه وظیفه ی بنده است عرض میکنم :
اینکه فرمودند عرف ملاک حکم نیست درسته ولی عرف ملاک موضوع هست ،توضیح بیشتر:
به مثالهای زیر توجه کنید :
شراب حرام است
غیبت کردن حرام است
زیارت امام حسین علیه السلام مستحب موکد است .
در مثالهای فوق به تر تیب :شراب ، غیبت کردن و زیارت امام حسین علیه السلام موضوع و حرام در دو جمله ی اول ،و مستحب موکد است در جمله ی اخر حکم نامیده میشود .
حکم دادن کار شرع است و عرف و مردم در تعیین حکم هیچ نقشی ندارند . برخلاف موضوع که تشخیص ان بعهده ی عرف است مثال :در اعضای وضو نباید چیزی مانع رسیدن اب به پوست باشد .
این حکم شرع است . اما تشخیص مصادیق "مانع " بعهده ی عرف است (عرف اعم است از کسی که خبره ی شناخت مانع و مانعیت اشیاء است .) خلاصه تشخیص اینکه مثلا چه مقدار رنگ یا روغن مانع است بعهده ی شرع نیست ولی حکم کردن به اینکه : وجود مانع بر روی پوست موجب بطلان وضو است ؛بعهده ی شرع است . در قضیه ی موسیقی هم به همین شکل است :
اینکه گوش دادن به موسیقی مطرب و مخصوص مجلس لهو و لعب و موسیقی که انسان را از حالت عادی خارج میکند حرام است حکم شرع است و کسی جز شرع حق اظهار نظر در مورد احکام را ندارد اما اینکه موسیقی مطرب چه موسیقی است ؟ و چه موسیقی مخصوص مجالس لهو ولعب است؟ تشخیص مصداق و بعبارت فنی : تشخیص موضوع بعهده ی عرف است . موفق باشید :ok:
با سلام
البته چون اظهار نظر تو این زمینه وظیفه ی بنده است عرض میکنم :
اینکه فرمودند عرف ملاک حکم نیست درسته ولی عرف ملاک موضوع هست ،توضیح بیشتر:
به مثالهای زیر توجه کنید :
شراب حرام است
غیبت کردن حرام است
زیارت امام حسین علیه السلام مستحب موکد است .
در مثالهای فوق به تر تیب :شراب ، غیبت کردن و زیارت امام حسین علیه السلام موضوع و حرام در دو جمله ی اول ،و مستحب موکد است در جمله ی اخر حکم نامیده میشود .
حکم دادن کار شرع است و عرف و مردم در تعیین حکم هیچ نقشی ندارند . برخلاف موضوع که تشخیص ان بعهده ی عرف است مثال :در اعضای وضو نباید چیزی مانع رسیدن اب به پوست باشد .
این حکم شرع است . اما تشخیص مصادیق "مانع " بعهده ی عرف است (عرف اعم است از کسی که خبره ی شناخت مانع و مانعیت اشیاء است .) خلاصه تشخیص اینکه مثلا چه مقدار رنگ یا روغن مانع است بعهده ی شرع نیست ولی حکم کردن به اینکه : وجود مانع بر روی پوست موجب بطلان وضو است ؛بعهده ی شرع است . در قضیه ی موسیقی هم به همین شکل است :
اینکه گوش دادن به موسیقی مطرب و مخصوص مجلس لهو و لعب و موسیقی که انسان را از حالت عادی خارج میکند حرام است حکم شرع است و کسی جز شرع حق اظهار نظر در مورد احکام را ندارد اما اینکه موسیقی مطرب چه موسیقی است ؟ و چه موسیقی مخصوص مجالس لهو ولعب است؟ تشخیص مصداق و بعبارت فنی : تشخیص موضوع بعهده ی عرف است . موفق باشید :ok:
تشکر از این که معیار حرمت موسیقی مطرب یا لهوی را بخوبی تقسیم بندی فرمودید. اگر درست متوجه شده باشم موسیقی حرام حداقل یکی از سه ویژگی زیر را داراست:
1- مناسب رقص باشد.
2- کلام آن محتوای باطل یا بیهوده داشته باشد.
3- انسان را از حالت عادی خارج کرده و حالت شهوانی در او ایجاد کند (حتی به یاد همسرش بیندازد).
که تشخیص دو مورد اول به عرف واگذار شده است.
درست متوجه شدم؟
با سلام خدمت شما مومن وفادار
ملاک در همه ی موارد فوق تشخیص عرف است به این معنا که اگر عرف موسیقی را از مصادیق موسیقی حرام دانست باید از ان اجتناب نمود و معنای ان اینست که اگر کسی بگوید این موسیقی برای من محرک نیست و مرا تحریک نمی کند و از نظر من مخصوص مجلس لهو نیست جواب میدهیم ملاک ،تشخیص عرف است نه شما ، اما از طرف دیگر اگر یک موسیقی بود که برای عرف و از نظر عرف از مصادیق موسیقی حرام و محرک نبود ولی شخص خاصی را تحریک میکرد و برای او محرک بود ، این موسیقی خاص برای این شخص حرام خواهد بود ؛بعبارت فنی در جهت اثباتی (اثبات حرمت ) هم عرف ملاک است و هم شخص و یکی از این دو کافیست اما از جهت سلبی (سلب حرمت )فقط عرف ملاک است . یعنی فقط عرف میتواند بگوید از مصادیق موسیقی حرام نیست و اگر موردی را عرف گفت محرک یا مخصوص مجلس لهو هست و شخصی گفت از نظر من نیست جوابش اینست که در جهت سلبی (سلب مصداقیت حرمت )فقط عرف ملاک است نه اشخاص .
بعبارت فنی در جهت اثباتی (اثبات حرمت ) هم عرف ملاک است و هم شخص و یکی از این دو کافیست اما از جهت سلبی (سلب حرمت )فقط عرف ملاک است . یعنی فقط عرف میتواند بگوید از مصادیق موسیقی حرام نیست و اگر موردی را عرف گفت محرک یا مخصوص مجلس لهو هست و شخصی گفت از نظر من نیست جوابش اینست که در جهت سلبی (سلب مصداقیت حرمت )فقط عرف ملاک است نه اشخاص .
سلام و تشکر از شما جناب استاد اسرای عزیز
ممنون که به این دقت و وضوح پاسخ دادید.
گذشته از اینکه عرف معیار صحیح و قابل استفاده ای برای تشخیص موضع چنین احکامی هست یا خیر، فکر کنم نکته ای که در پاسخ حقیر فرمودید کمتر کسی از متدینین به آن توجه می کند.
اره اگه دوست داريد گوش کنيد ولي اينو بدونيد که خيلي از اين اهنگا که گوش ميديد توهين به اسلام توش جا داده شده من که تو نود درصد اين اهنگا که گوش دادم بود موند ده درصد که تو اونام بعيده نباشه شايد من قشنگ دقت نکردم
البته من فقط رو اهنگاي شاد توجه کردم ما بقي را هنوز تحقيق نکردم
حالا اگه دوست داريد گوش کنيد
اره اگه دوست داريد گوش کنيد ولي اينو بدونيد که خيلي از اين اهنگا که گوش ميديد توهين به اسلام توش جا داده شده من که تو نود درصد اين اهنگا که گوش دادم بود موند ده درصد که تو اونام بعيده نباشه شايد من قشنگ دقت نکردم
البته من فقط رو اهنگاي شاد توجه کردم ما بقي را هنوز تحقيق نکردم
حالا اگه دوست داريد گوش کنيد
اگر کسی آهنگی رو سراغ داره که با گوش دادنش حالت شهوانی براش ایجاد شده اسم آهنگ و خواننده رو بگه ببینم چی بوده
مصادیقش فراوانه. ولی احتمالاً تعریف ما از حالت شهوانی با هم فرق می کنه.
حالت شهوانی از دید بنده حالتی هست که آدم دوست داره در هنگام شنیدن آهنگ مثلاً کنار جنس مخالف باشه یا به یاد عشق جنس مخالف می افته (به قول معروف حس عشقولانه پیدا می کنه). در اصطلاح دینی ظاهراً به اینا می گن حس شهوانی. هر حسی از نوع علاقمندی یا عشق که احتمالاً آدم کنار همسرش یا دوست جنس مخالفش داره.
مصادیقش فراوانه. ولی احتمالاً تعریف ما از حالت شهوانی با هم فرق می کنه.
حالت شهوانی از دید بنده حالتی هست که آدم دوست داره در هنگام شنیدن آهنگ مثلاً کنار جنس مخالف باشه یا به یاد عشق جنس مخالف می افته (به قول معروف حس عشقولانه پیدا می کنه). در اصطلاح دینی ظاهراً به اینا می گن حس شهوانی. هر حسی از نوع علاقمندی یا عشق که احتمالاً آدم کنار همسرش یا دوست جنس مخالفش داره.
مرحبا بناصرنا ،مومن عزیز
فکر میکنم همه متوجه میشند منظور از دست دادن حالت شهوانی و موسیقی شهوانی چی باشه و نیاز به توضیح نداره
این را گفتم که عرض ارادتی کرده باشم به دوستان و اینکه عرض کرده باشم که: در جریان حرفای دوستان هستم
ضمن تبریک سال نو
ایشالله که همه ی عزیزان سال نوی داشته باشند:ok:
حالت شهوانی از دید بنده حالتی هست که آدم دوست داره در هنگام شنیدن آهنگ مثلاً کنار جنس مخالف باشه یا به یاد عشق جنس مخالف می افته (به قول معروف حس عشقولانه پیدا می کنه). در اصطلاح دینی ظاهراً به اینا می گن حس شهوانی. هر حسی از نوع علاقمندی یا عشق که احتمالاً آدم کنار همسرش یا دوست جنس مخالفش داره.
آخه مومن،ببخشیدا شما در حدی نیستید که اینا رو اینطوری تفسیر کنید حتی اگه سطح 2 حوزه باشین...
سلام
شنيدن موسيقي - مجاز و غير مجاز- اگر ما را تنها به ياد خدا بياندازد حرام است؟
و در اين مورد چرا گفته اند كه موجب ضعيف شدن اراده انسان ميشود؟ حضرت آیت الله امجد حفظه الله می فرمودند:موسیقی مطرب حرام است چون فکر و تعقل را از انسان میگیرد. البته هر نوع موسیقی حتی اگر حلال هم باشد موجب ضعیف شدن اراده انسان می شود
سلام بجز اهنگ شعر موسیقی باید چگونه باشد تا موسیقی حرام نباشد.مثلا شعرهای عاشقانه ایا اشکالی دارد.به نظر مقام معظم رهبری(حفظه الله) ممنون
با سلام و عرض ادب
گوش‌دادن به غنا که عبارت است از ترجيع صدا به نحوى که طرب انگيز و مناسب با مجالس لهو و گناه باشد، مطلقاً حرام است، به لحاظ محتوا نیز اگر محتوای باطل یا مفسده دار و محرک شهوت باشد جایز نیست.
سلام
شنيدن موسيقي - مجاز و غير مجاز- اگر ما را تنها به ياد خدا بياندازد حرام است؟
و در اين مورد چرا گفته اند كه موجب ضعيف شدن اراده انسان ميشود؟ حضرت آیت الله امجد حفظه الله می فرمودند:موسیقی مطرب حرام است چون فکر و تعقل را از انسان میگیرد. البته هر نوع موسیقی حتی اگر حلال هم باشد موجب ضعیف شدن اراده انسان می شود
سلام شنيدن موسيقي - مجاز و غير مجاز- اگر ما را تنها به ياد خدا بياندازد حرام است؟ و در اين مورد چرا گفته اند كه موجب ضعيف شدن اراده انسان ميشود؟ حضرت آیت الله امجد حفظه الله می فرمودند:موسیقی مطرب حرام است چون فکر و تعقل را از انسان میگیرد. البته هر نوع موسیقی حتی اگر حلال هم باشد موجب ضعیف شدن اراده انسان می شود سلام سوال بنده رو فراموش کردید پاسخ بدین.
با سلام و عرض ادب
ملاک در جواز گوش دادن به موسیقی، عدم لهوی و مطرب بودن آن است پس اگر موسیقی لهوی باشد حتی درصورتی که فردی با آن به یاد خدا بیفتد(که بعید است!) گوش دادن به آن جایز نیست.
برای اطلاع از دلایل حرمت موسیقی سوال خود را در انجمن کلام مطرح و پیگیری نمایید.
سلام
شنیدم میگن پیامبر(ص) تو عروسی حضرت فاطمه (س) گفتند که "دف و دهل" بزنید....
خب یه سوال برام پیش اومده...شما که میگید نواختن این ابزار موسیقی مشکل داره، پس اگه دوره پیامبر(ص) ابزار دیگه ای هم وجود داشت(مثه گیتار و.... خودمون) که برای جشن و شادی بود ازش استفاده میکردن؟
سلام
شنیدم میگن پیامبر(ص) تو عروسی حضرت فاطمه (س) گفتند که "دف و دهل" بزنید....
خب یه سوال برام پیش اومده...شما که میگید نواختن این ابزار موسیقی مشکل داره، پس اگه دوره پیامبر(ص) ابزار دیگه ای هم وجود داشت(مثه گیتار و.... خودمون) که برای جشن و شادی بود ازش استفاده میکردن؟
سلام عليكم
اگرچه پاسخ به اين سوال شايد مربوط به گروه فقه نباشد ومربوط به گروه كلام باشد ولي از باب تذكر گفتنش خوب است كه بدانيد مطمئنا وجود مقدس پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله هرگز از موسيقي لهو استفاده نكرده واجازه به استفاده از آن را هم نمي دادند واگر اين مطلب از جهت سندي هم صحيح باشد موسيقي غير لهوي در آن مراسم ها نواخته مي شده است
[=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus]قال رسول الله (صلى الله عليه و آله):
[=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus] [=Noor_Lotus][=Noor_Lotus]أنهاكم عن الزمر و المزمار و عن الكوبات و الكبرات».
[=Noor_Lotus][=Noor_Lotus] a[=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic]قول النبي (صلى الله عليه [=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic]و آله)[=Noor_Lotus] [=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Titr][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus]«أعلنوا النكاح و اضربوا عليه بالغربال»[=Noor_Lotus] [=Noor_Lotus]يعنى الدف،
[=Noor_Lotus] [=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic]و قوله (صلى الله عليه و آله)[=Noor_Lotus][=Traditional Arabic] أيضا:[=Noor_Lotus] «فصل ما بين الحرام و الحلال بالضرب بالدف عند النكاح»
[=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Titr]جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام، ج41، ص: 52
سلام شنیدم میگن پیامبر(ص) تو عروسی حضرت فاطمه (س) گفتند که "دف و دهل" بزنید.... خب یه سوال برام پیش اومده...شما که میگید نواختن این ابزار موسیقی مشکل داره، پس اگه دوره پیامبر(ص) ابزار دیگه ای هم وجود داشت(مثه گیتار و.... خودمون) که برای جشن و شادی بود ازش استفاده میکردن؟
با سلام و عرض ادب
تعمیم دادن حکم نیاز به عملیات اجتهاد و استنباط دارد و مجتهدین چنین عمومیتی را استفاده نکرده اند چراکه در روایات بسیاری از آلات لهو منع شده است.
خواهشا بدون اطلاع حرفی نزنید که مایه تمسخر عمری ها بشویم. کدام دف و موسیقی؟؟؟
سلام
من این حرفو از خودم در نیوردم که پیامبر(ص) گفتند ............
خودم از دبیر معارفمون شنیدم.بنظر شما دبیر (اونم دبیر معارف)بدون دلیل جلو شاگرداش این حرفو میزنه؟
اتفاقا درسمون هم راجع به احکام بود و انواع موسیقی(درس اخر دین و زندگی پیش دانشگاهی)
خب حتما یه جایی خونده یا شنیده دیگه...
بهتره ازش بگذریم که باعث دلخوری خیلیا میشه...ولی خودم واقعا کنجکاوم بدونم صحت داره یا نه. از کارشناس محترم هم ممنونم که تشریف اوردند
البته این تنها حکم یک مرجع (آیت الله صافی) است و عمومیت ندارد. چیزی که عمومیت دارد و غالب است خلاف این است. زیرا اگر به طور مطلق یا حداکثری حرام بود مراکز موسیقی نهادهای حکومتی همه باید تعطیل می شدند.
قدس شریف;333101 نوشت:
تمام موسیقی های پخش شده توسط صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران حرام است.
این یکی هم همین طور است. همان طور که می دانید صدا و سیما از آنجا که از نظر سازمانی زیر نظر مستقیم ولی فقیه حاکم است قطعاً نظارت شرعی بر برنامه های آن صورت می گیرد و برنامه های آن عموماً از نظر فقها مشکلی ندارند.
اگه بطور خلاصه بخوایم بگیم اهنگی که توش درباره می و شراب و این چیزا گفته میشه و یا موسیقی که با شنیدنش (به وجد بیایم) و موسیقی لهوی باشه، گوش دادن به این جور موسیقی ها حرامه...
این یکی هم همین طور است. همان طور که می دانید صدا و سیما از آنجا که از نظر سازمانی زیر نظر مستقیم ولی فقیه حاکم است قطعاً نظارت شرعی بر برنامه های آن صورت می گیرد و برنامه های آن عموماً از نظر فقها مشکلی ندارند.
مومن کجای کاری!!!!!؟ صداوسیما نظارت میشه؟ برادر من برنامه هفت آهنگ شبکه دو بنظرت کاملا اسلامیه؟ یا فیلمهای آمریکاییش و آهنگاش؟
خود رهبر میفرماید من از صداوسیما از جهاتی راضی نیستم شما میگی...
مرد مومن اینو جایی نگی که تموم آهنگای صداوسیما حلاله ها. محسن چاوشی مطرب تا دیروز غیر مجاز بود الان میاد میخونه....
مومن کجای کاری!!!!!؟ صداوسیما نظارت میشه؟ برادر من برنامه هفت آهنگ شبکه دو بنظرت کاملا اسلامیه؟ یا فیلمهای آمریکاییش و آهنگاش؟ خود رهبر میفرماید من از صداوسیما از جهاتی راضی نیستم شما میگی... مرد مومن اینو جایی نگی که تموم آهنگای صداوسیما حلاله ها. محسن چاوشی مطرب تا دیروز غیر مجاز بود الان میاد میخونه....
منم با حرفشون موافقم...اهنگایی که از صداسیما پخش میشه کاملا اسلامی هم نیست...
مرد مومن اینو جایی نگی که تموم آهنگای صداوسیما حلاله ها. محسن چاوشی مطرب تا دیروز غیر مجاز بود الان میاد میخونه....
بزرگوار پس یعنی دیگه غیرمجاز نیست دیگه!
این رو هم بد نیست به خاطر داشته باشید که معیار تشخیص حرمت موسیقی عرف جامعه هست. محسن چاوشی که سهله. ترانه های رژیم گذشته و اونور آب هم اگر از نظر عرف جامعه مشخصات موسیقی حرام رو نداشته باشن همشون حلالند.
سخت نگیرید. اسلام ظاهراً ساده تر از این حرفهاست!:ok:
اگه بطور خلاصه بخوایم بگیم اهنگی که توش درباره می و شراب و این چیزا گفته میشه و یا موسیقی که با شنیدنش (به وجد بیایم) و موسیقی لهوی باشه، گوش دادن به این جور موسیقی ها حرامه...
با سلام خدمت جناب بقیع غریب
نه لزوماً. می و شراب و گرمی دستهای ... و بوسه و ... هیچ کدام لزوماً علامت حرمت موسیقی نیست. باید عرف جامعه رو ببینید. مراقب باشیم از فتوای مراجع جلو نزنیم. این طوری که شما فرمودید نود درصد ترانه های مجاز جامعه اسلامی فی البداهه حرامند چون همه به نحوی مضامین عشق و معاشقه زمینی دارند. ده درصدی هم می مونه برای لالایی بچه ها و یه توپ دارم قلقلیه!
[=arial,helvetica,sans-serif]ای کاش روزی قیچی اصلاحات موسیقی را در مملکت دست من می دادند تا می توانستم این همه علف هرزی را که در موسیقی به وجود آمده است هرس کنم و بریزم.
دکتر اسفندیار قره باغی (خواننده نامی و پیشکسوت موسیقیهای کر و سرود)
توضیح: دکتر قره باغی مجری برخی سرودهای فراموش نشدنی انقلاب اسلامی مثل «آمریکا، آمریکا، ننگ به نیرنگ تو» و «دیو چو بیرون رود» هستند.
آهنگ های رپ اگر با حرف ها و نوع لحن و ساز ها طوری نباشد که انسان را به گناه دعوت کند(مانند رقص و ...) اشکال ندارد.حضرت خامنه ای
حتی اگر یکی از این شروط نباشد جایز نیست.
نه لزوماً. می و شراب و گرمی دستهای ... و بوسه و ... هیچ کدام لزوماً علامت حرمت موسیقی نیست. باید عرف جامعه رو ببینید. مراقب باشیم از فتوای مراجع جلو نزنیم. این طوری که شما فرمودید نود درصد ترانه های مجاز جامعه اسلامی فی البداهه حرامند چون همه به نحوی مضامین عشق و معاشقه زمینی دارند. ده درصدی هم می مونه برای لالایی بچه ها و یه توپ دارم قلقلیه!
مؤمن;337193 نوشت:
این رو هم بد نیست به خاطر داشته باشید که معیار تشخیص حرمت موسیقی عرف جامعه هست. محسن چاوشی که سهله. ترانه های رژیم گذشته و اونور آب هم اگر از نظر عرف جامعه مشخصات موسیقی حرام رو نداشته باشن همشون حلالند. سخت نگیرید. اسلام ظاهراً ساده تر از این حرفهاست
با سلام خدمت جناب مومن. در صحبتاتون بر عرف جامعه تکیه کردید. گفتید اگر موسیقی ای در عرف جامعه ملاک موسیقی حرام را نداشته باشد حلال است. حال یک سوال اینجا مطرح می شود تشخیص عرف جامعه بر عهده کیست؟ ظاهرا شما معتقدید بر عهده مراجع تقلید است! ولی بنده با نظر شما مخالفم. تا آنجا که می دانم آقایان مراجع فقه می خوانند و هیچ دلیلی وجود ندارد که تشخیص ملاک عرف را بهتر از من و شما بدانند. لذا به اعتقاد بنده حکم مسئله موسیقی بدین صورت است : 1. تشخیص عرف به عهده مکلف است. 2. هر موسیقی ای که او را از حالت طبیعی خارج نکند حرام نیست. 3. موسیقی هایی که نشاط آور است و جو شادی را فراهم می کند بدون اینکه شخص را از حالت طبیعی خارج کند نمی تواند حرام باشد و چه بسا مفید هم هستند. 4. موسیقی هایی که از دولت مجوز نشر ندارند غیر مجاز محسوب می شوند ولی حرام و حلال بودنشان منوط است به شروط بالا و : امکان گرفتن مجوز نشر برای تهیه کننده آن فراهم نباشد. مانند موسیقی هایی که در خارج از کشور ساخته می شوند و البته مجوز از کشور مربوطه را دارند و البته تهیه کننده آن هم راضی به گوش دادن موسیقی از سوی مردم داخل ایران باشد. یا اینکه خواننده آن فوت کرده باشد و انتشار و حق امتیاز آهنگ هایش را هم به کسی نداده باشد. 5. خواننده زن هم هیچ فرقی با خواننده مرد ندارد و صرفا منوط است به شرایط بالاست. 6. محتوی موسیقی هم بسیار مهم است. به اعتقاد بنده موسیقی های عاشقانه حلال است منوط به این که از خطوط قرمز عرف جامعه جلو نزند. یادم می آید محتوی عشق و عاشقی حتی در فیلم ها هم وجود نداشت ولی امروزه می بینید که بیان مسایل عشقی به وضوح در صدا و سیما و در سطح جامعه مطرح می شود. 7. گوش دادن به آنها حق الناسی را برای انسان به همراه نداشته باشد. ( مثلا افراد همجوارتان راضی به گوش دادن آن نباشند یا آن موسیقی به طرق قانونی به دست شما نرسیده باشد.) پس می بینید احکام اسلامی به نظر من ساده تر از نظر شما هم هست. این ها که به ذهن بنده رسید عقلایی است و البته برای عموم. ولی برای کسانی که می خواهند از حیطه عموم خارج گشته و طی مسیر الی الله بکنند مسئله فرق می کند. هر موسیقی ای که آنها را به خدا نزدیک می کند می تواند نه تنها حلال که مفید فایده هم باشد. البته تشخیصش باز به عهده خودشان است. در کل برای این گونه افرد هر چیزی ( هر موسیقی ای ) که آنها را از یاد خدا غافل می کند حرام است. و من الله توفیق
قبل از هر چیز خودم و شما را به خویشتنداری و تقوا و عفت کلام و عمل سفارش می کنم.
سادات موسوی;337362 نوشت:
وای به حال مومنینی که به ولی امر مسلمین جهان "روحی فده" توهین کنه و عدل و تشخیصش رو ببره زیر سوال!!
توهینی در کار نبود. این بحث از پست 131 آغاز شد که آنجا به عنوان نظر شخصی عرض کردم که نظر همه مراجع تقلید یکسان نیست و نمی توان احکام سخت برخی فقها را به کل جامعه تعمیم داد و صدا و سیما هم نهاد خصوصی و بی در و پیکری نیست و نظارت شرعی و قانونی دارد و برداشت ما لزوماً با نظر رهبری یکسان نیست ....
دوستان فرمودند کجای کاری؟ کدام نظارت؟ عرض شد این نهاد مثل نهادهای دیگر نیست که از دسترس و اختیارات ولی فقیه دور باشد و به عنوان نمونه به سابقه بنیانگذار انقلاب اسلامی در نظارت مستمر شرعی اشاره شد. به هر حال اگر برداشت توهین در ذهن شما ایجاد شده و موجب ناراحتی شما گشته عذرخواهی می کنم.
سادات موسوی;337362 نوشت:
اولا هر سال ابقاء شدنی در کار نیست هر پنج سال انتخاب میشن!
اولاً انتخاب نمی شوند. بلکه نصب می شوند. ثانیاً تا جایی که بنده می دانم قانون دست رهبری را در این زمینه باز گذاشته و این طور نیست که تا پنج سال بعد هیچ کاری از دست کسی بر نیاید.
گفتید اگر موسیقی ای در عرف جامعه ملاک موسیقی حرام را نداشته باشد حلال است.
سلام و عرض ادب خدمت جناب شریعت عقلانی.
بله. ظاهراً ملاک تشخیص مطرب یا لهوی بودن موسیقی عرف عام است [1-4].
شریعت عقلانی;337432 نوشت:
حال یک سوال اینجا مطرح می شود تشخیص عرف جامعه بر عهده کیست؟ ظاهرا شما معتقدید بر عهده مراجع تقلید است! ولی بنده با نظر شما مخالفم.
ممنون از نکته سنجی شما که البته برای بنده عجیب نبود.
اول این که تشخیص نظر عرف عام جامعه طبیعتاً با خود عامه مردم است. ولی دو بحث ظریف وجود دارد که کمتر به آنها توجه می شود:
الف. آیا مرجع تقلید وظیفه دارد نظر عرف جامعه را در هر مقطعی و موردی واکاوی (کشف) کند و به مقلدین خود اعلام کند؟
ب. آیا اصلاً وقوف حکم موسیقی بر تشخیص عرف جامعه ضروری یا پسندیده است؟
پاسخ مورد الف که ظاهراً موضوع فرمایش شما بود از دید بنده و نظر غالب فقها منفی است و در همین تاپیک هم به آن اشاره شده است. پس در این مورد با شما هم نظرم.
اما در مورد سؤال دوم (ب) نظر شخصی بنده این است که تشخیص موضع چنین حکمی را نباید به عرف واگذار کرد. دلیلم هم این است که متوقف شدن موضع احکامی مثل موسیقی به تشخیص عرف می تواند به مرور زمان موجب استحاله اصل حکم شود که به طور مختصر و کمی نپخته بحثی را در پست دیگری مطرح کردم. البته این موضوع در بین آرای بسیار معدودی از فقها مسبوق به سابقه است [5].
به بیان دیگر بنده به عنوان یک مقلد متعهد معتقدم فقه شیعه در تعیین معیار مشخصی برای موسیقی ناتوان بوده است. تشخیص موضع حکم موسیقی آن چنان که به موضع حکم وضو تشبیه فرمودند [6] روشن و ساده نیست. بنده بعید می دانم حتی نیمی از شیعیان مفهوم دقیق لغاتی مانند لهوی، مطرب یا غنا را بدانند که بعد بخواهند حکم موسیقی خاصی را تشخیص بدهند که تازه بعد بنده نوعی بخواهم از این تشخیص عرف عام تبعیت کنم!
حتی حالت طبیعی که شما در معیارهای پیشنهادیتان عنوان فرمودید نیز مبهم است. تا کجا طبیعی است؟ القای شادی یا غم یا هیجان از بیرون همه به نوعی طبیعی اند و به تعبیری غیرطبیعی. این ابهامات موجب سرگردانی مکلف می شود که شما نمونه های فراوان این سرگردانی و تناقض را در صفحات قبلی این تاپیک می بینید (با اینکه اکثر اعضای این سایت اهل مطالعه و تحقیق و التزام عملی به اسلامند).
بحث بنده بنیادی است. از زاویه ای دیگر تصور کنید مقلد مرجعی که کلاً هر نوع موسیقی را حرام می داند چه زجری در جامعه امروز می کشد. در وسایل نقلیه عمومی، منزل، محل کار، پارک، مغازه، مراسم رسمی، ...
حتی با دقتی که شما معیارهای حرمت موسیقی را لیست کردید (که البته در مواردی مثل خوانندگی زن مورد تأیید اکثر مراجع نیست) بنده تابحال ندیده بودم. واقعاً این قدر سخت است که به سادگی بگوییم مثلاً اگر با یک موسیقی می شود رقصید حرام است (یا معیارهای مشخص دیگری در خصوص محتوای شعر و نکات پیشنهادی شما)؟ اما شما در رساله های عملیه چنین جملاتی نمی بینید. البته شاید واقعاً عمدی برای بیان مبهم حکم موسیقی وجود داشته باشد (که مثلاً مکلف به عسر و حرج نیفتد). اما ابهام بالا را بدون پاسخ می گذارد و این ابهام مثل هر ابهام دیگری راه را برای شیطان باز می کند.
حتی با دقتی که شما معیارهای حرمت موسیقی را لیست کردید (که البته در مواردی مثل خوانندگی زن مورد تأیید اکثر مراجع نیست) بنده تابحال ندیده بودم. واقعاً این قدر سخت است که به سادگی بگوییم مثلاً اگر با یک موسیقی می شود رقصید حرام است (یا معیارهای مشخص دیگری در خصوص محتوای شعر و نکات پیشنهادی شما)؟ اما شما در رساله های عملیه چنین جملاتی نمی بینید. البته شاید واقعاً عمدی برای بیان مبهم حکم موسیقی وجود داشته باشد (که مثلاً مکلف به عسر و حرج نیفتد). اما ابهام بالا را بدون پاسخ می گذارد و این ابهام مثل هر ابهام دیگری راه را برای شیطان باز می کند.
با سلام خدمت شما جناب مومن عزیز. بنده در 2 تاپیک : نظر مراجع تقلید در مورد مسایل روز جامعه و وضو بالاتر است یا غسل به صورت بنیادی سوالاتی را راجع به فلسفه احکام پرسیدم. به اعتقاد بنده 90 درصد مسایل مبتلا به شرعی ما جنبه ماورایی ندارد. صرفا برای هر چه بهتر زندگی کردن در این دنیا وضع شده اند. برای سلامتی جسم و روان آدمی. که البته در هم دوی اینها علم به پیشرفت های قابل توجهی دست پیدا کرده که می تواند خود و زندگی خود را در این دنیا بدون نیاز به حکم دین اداره کند. متاسفانه در 2 تاپیک بالا جواب قانع کننده ای دریافت نکردم. حکم موسیقی هم از همین قبیل احکام است که به مسایل روز جامعه بر می گردد. به اعتقاد شما برای یک انسان عامی معمولی که قدم در سیر و سلوک هم نگذارده و درگیر مسایل روزمره زندگی اش هست گوش دادن به هر نوع موسیقی ای به شرطی که آزاری به جامعه نرساند چه مشکلی را به همراه دارد؟ بنده اصرار دارم در بسیاری از موارد اینچنینی باید حکم قطعی را به خود مکلف واگذار کنیم. چرا که در آن دنیا اگر حساب و کتابی باشد بر اساس عقل و درک و فهم خود فرد و معرفتی که دارد خواهد بود. و من الله توفیق
سلام
من از صفحه 1 تا 9 رو خوندم.تشکر ، بسیار جامع بود فقط چندتا سوال خواهشا ساده بفرمایین:
1-موسیقی شاد تشخیصش از غنا خیلی سخته ، باید چجوریتشخیص بدیم.یه چندتا راهکار بدین خواهشا؟
2-بعضی موقع ها دیدم قرآن رو جوری میخونند که مو به تن آدم سیخ میشه و به وجد میاد ، مشکلی نداره؟
3-اگر با آهنگی آدم حس رقص یا تکان دادن بدن بهش دست بده اینا حرامه؟
ظاهراً ملاک تشخیص مطرب یا لهوی بودن موسیقی عرف عام است [1-4]. .........................................
به بیان دیگر بنده به عنوان یک مقلد متعهد معتقدم فقه شیعه در تعیین معیار مشخصی برای موسیقی ناتوان بوده است. تشخیص موضع حکم موسیقی آن چنان که به موضع حکم وضو تشبیه فرمودند [6] روشن و ساده نیست. بنده بعید می دانم حتی نیمی از شیعیان مفهوم دقیق لغاتی مانند لهوی، مطرب یا غنا را بدانند که بعد بخواهند حکم موسیقی خاصی را تشخیص بدهند که تازه بعد بنده نوعی بخواهم از این تشخیص عرف عام تبعیت کنم!
حتی حالت طبیعی که شما در معیارهای پیشنهادیتان عنوان فرمودید نیز مبهم است. تا کجا طبیعی است؟ القای شادی یا غم یا هیجان از بیرون همه به نوعی طبیعی اند و به تعبیری غیرطبیعی. این ابهامات موجب سرگردانی مکلف می شود که شما نمونه های فراوان این سرگردانی و تناقض را در صفحات قبلی این تاپیک می بینید (با اینکه اکثر اعضای این سایت اهل مطالعه و تحقیق و التزام عملی به اسلامند).
بحث بنده بنیادی است. از زاویه ای دیگر تصور کنید مقلد مرجعی که کلاً هر نوع موسیقی را حرام می داند چه زجری در جامعه امروز می کشد. در وسایل نقلیه عمومی، منزل، محل کار، پارک، مغازه، مراسم رسمی، ...
====================================
با سلام وعرض ادب خدمت دوست بزرگوار:Gol: ,
بحث موسیقی بسیار پیچیده است و من با خواندن مطالبدوستان اندیشمند به ذهنم رسید که واقعا موسیقی غنایی کدام است؟ آیا علت حرمت موسیقی به خاطرایجاد خلسه و هیجان حاصل از آن بر مخاطب است؟ یا باطل بودن اشعار.... و یا مناسب بودن آن با مجالس رقص ؟ مسلما سبکهایی در موسیقی وجود دارد که مناسب مجالس لهو و لعب نیستند و ممکن است یک موسیقی از این دست حاوی مفاهیم باطل هم نباشد, بلکه مثلا حرفی اجتماعی هم برای گفتن داشته باشد ،با اینحال باید گفت جواز آن به تاثیری است که بر مخاطب میگذارد. اگر فردی حتی با شنیدن موسیقی تیتراژ یک فیلم صدا و سیما حال غیر طبیعی پیدا کرد چه بسا این موسیقی برای همان فرد حرام فرض شود یعنی جدای از احکام فقهی که شکلی عام تر را در بر میگیرد ،اثر موسیقی یک حس درونی است و تشخیص آن نهایتا به فرد برمیگردد . کسیکه بنا به فتوای مرجع خود از هر نوع موسیقی پرهیز میکند و گاها ناخواسته در معرض صدایی قرار میگیرد که برایش لذتبخش نیست و زجر آور است شاید به واسطه تقبیحی که در دل دارد به مرتبه بهتری هم دست پیدا کند. و اگر شنونده ای متدین پس از مدتی گوش دادن به موسیقی (ولو حلال) متوجه شد که دیگر حس و حال عبادت و عمل مستحبی که قبلا بجا میآورده است ندارد و دیگر لذت سابق را مثلا از قرائت قرآن نمیبرد, در این حالت میتوان گفت که این موسیقی تاثیرخود را گذاشته و توانسته است نورانیت و حس معنوی را از روان ولحظات فرد بگیرد.
سلام من از صفحه 1 تا 9 رو خوندم.تشکر ، بسیار جامع بود فقط چندتا سوال خواهشا ساده بفرمایین: 1-موسیقی شاد تشخیصش از غنا خیلی سخته ، باید چجوریتشخیص بدیم.یه چندتا راهکار بدین خواهشا؟ 2-بعضی موقع ها دیدم قرآن رو جوری میخونند که مو به تن آدم سیخ میشه و به وجد میاد ، مشکلی نداره؟ 3-اگر با آهنگی آدم حس رقص یا تکان دادن بدن بهش دست بده اینا حرامه؟
با سلام و احترام
غنا يعنى ترجيع صدا به نحوى که مناسب با مجالس لهو باشد که از گناهان بوده و بر خواننده و شنونده حرام است. ولى موسيقى، نواختن آلات آن است که اگر به نحو معمول در مجالس لهو و گناه باشد، هم بر نوازنده و هم بر شنونده حرام است. و اگر به آن نحو نباشد، فى‌نفسه جايز است و اشکال ندارد.
غنا در قرآن هم جایز نیست.
موسيقى مطرب و لهوى آن است که به سبب ويژگيهايى که دارد انسان را از خداوند متعال و فضائل اخلاقى دور نموده و به سمت بىبندوبارى و گناه سوق دهد و مرجع تشخيص موضوع عُرف است.
آیه الله خامنه ای،اجوبه الاستفتائات،احکام موسیقی[/]
به اعتقاد بنده 90 درصد مسایل مبتلا به شرعی ما جنبه ماورایی ندارد. صرفا برای هر چه بهتر زندگی کردن در این دنیا وضع شده اند. برای سلامتی جسم و روان آدمی. که البته در هم دوی اینها علم به پیشرفت های قابل توجهی دست پیدا کرده که می تواند خود و زندگی خود را در این دنیا بدون نیاز به حکم دین اداره کند. متاسفانه در 2 تاپیک بالا جواب قانع کننده ای دریافت نکردم.
سلام و عرض ادب خدمت دوست عزیزم
و پوزش بابت تأخیر در پاسخ
بحث اصلی بر سر همین درصدهاست. اگر به روایات مراجعه کنیم به این نتیجه می رسیم که علم بشر در آخرالزمان نیز به پیشرفت قابل توجهی (در مقایسه با کمال علم) نخواهد رسید. قرآن کریم نیز به انسان هشدار می دهد که «خداوند می داند و شما نمی دانید». اتفاقاً این تذکر را در دنباله این مفهوم بیان می کند که ممکن است انسان [بر اساس تشخیص خود] نسبت به چیزی کراهت داشته باشد اما برایش خوب باشد و چیزی را پسندیده بشمارد در حالی که برای او بد است! پس اگر دین ادعای آباد کردن دنیای ما را هم داشته باشد می گوید شما نمی توانید با عقل و علم تجربی خود به برنامه بی نقصی برای زندگی در این دنیا برسید.
همان طور که مستحضرید در مسأله فقاهت و اجتهاد نیز همین مسأله تا حدی مطرح است که تا چه اندازه علوم روز و مصالح اجتماعی و استحسان و ... در اجتهاد ما مؤثر باشند و اختلاف فتاوی به همین برداشت های عقلی متفاوت بر می گردد. اما همه حول اصول خاصی به فقاهت می پردازند که در آنها علم تجربی یا اصلاً وارد نمی شود یا فقط در برخی احکام نوظهور به عنوان منبع فرعی کسب اطلاعات مورد استفاده قرار می گیرد. حداقل بنده نشنیده ام که مثلاً مجتهدی برای اجتهاد خود به طور دوره ای با متخصصین علوم دیگر ارتباط مؤثر داشته باشد.
به اعتقاد شما برای یک انسان عامی معمولی که قدم در سیر و سلوک هم نگذارده و درگیر مسایل روزمره زندگی اش هست گوش دادن به هر نوع موسیقی ای به شرطی که آزاری به جامعه نرساند چه مشکلی را به همراه دارد؟
احتمال دارد حداقل مشکلاتی فردی به همراه داشته باشد که خود شخص نیز به آنها آگاهی نداشته باشد. همچنان که در بالا عرض شد ادعای دین بیش از این هاست. دین ادعای «علم الانسان ما لم یعلم» دارد و در ادامه هم می فرماید که با این وصف انسان به جایی می رسد که خود را از دین بی نیاز می بیند و در مقابل دین الهی طغیان می کند «کلا ان الانسان لیطغی ان رءاه استغنی». علت این که در تاپیک های مورد اشاره شما در توضیح فلسفه احکام مختلف ناتوان بوده اند بخشی به همین ناگفته های دین بر می گردد. البته بخشی هم به ضعف پژوهشی عالمان دینی مرتبط است که موجب این همه تناقض و سؤال بی جواب شده است. به نحوی که عملاً فهم و کاربرد احکام را با مشکل مواجه ساخته است (برای نمونه سؤالات دوستان در پست های احکام بانک ها و موسیقی و فیلم و ... را در همین سایت ببینید که چقدر مشوش و درهم ریخته است).
شریعت عقلانی;337989 نوشت:
بنده اصرار دارم در بسیاری از موارد اینچنینی باید حکم قطعی را به خود مکلف واگذار کنیم. چرا که در آن دنیا اگر حساب و کتابی باشد بر اساس عقل و درک و فهم خود فرد و معرفتی که دارد خواهد بود.
اگر منظور شما اجتهاد اولیه حکم است که کاری تخصصی است. اما اگر منظور جنابعالی تشخیص موضع و مصداق حکم است که احتمالاً این بوده تا حدی موافقم اما باز جای بحث دارد.
من نوعی و عامی چطور می توانم اطلاع پیدا کنم که مثلاً مرجع تقلیدم برای پول ارزش قیمی قائل است یا ارزش مثلی که بعد بخواهم مصداق ربای بانکی را خودم مشخص کنم؟ اینجا وظیفه فقیه (یا نظام فقاهت) است که نه تنها معیار حکم را بروشنی و به زبان قابل فهم برای عموم بیان کند بلکه به همسان سازی احکام در جامعه نیز بپردازد چون بحث دین و حکم خداست. در غیر این صورت اصل بحث مشورت و رجوع به روات حدیث بی معنا خواهد بود. در این شرایط به مشکلاتی شبیه به موارد زیر برمی خوریم که فتوای مرجع یا بی معنی است یا گمراه کننده به سوی بدی و زشتی! در این شرایط است که عقل تجربی مورد اشاره شما خیلی کارآمدتر از اجتهاد فقهاست: http://www.askdin.com/post322019-283.html http://www.askdin.com/thread25447-41.html#post327593
بد تر از همه اینها نبودن فرهنگ عذرخواهی و اعتراف به اشتباهات و ادعا در حد توانایی هاست که بنده به شخصه در علمای غیردینی این صفت پسندیده اخلاقی را خیلی بیشتر دیده ام. ای مطلب اعتماد مقلدین را بیش از پیش به صحت فتاوی کم می کند.
موفق و مؤید باشید.:Gol:
تارک دنیا;338252 نوشت:
بحث موسیقی بسیار پیچیده است و من با خواندن مطالب دوستان اندیشمند به ذهنم رسید که واقعا موسیقی غنایی کدام است؟ آیا علت حرمت موسیقی به خاطرایجاد خلسه و هیجان حاصل از آن بر مخاطب است؟ یا باطل بودن اشعار.... و یا مناسب بودن آن با مجالس رقص ؟
با سلام و عرض ادب خدمت شما
ظاهراً علت و فلسفه حرمت موسیقی یا برخی انواع آن نزد فقهای مختلف متفاوت است و علت آن را هم خود آنها می دانند (اگر دقیقاً بدانند). البته عموماً فقها خود را مکلف به توضیح روش اجتهاد خود برای جامعه نمی دانند بجز موارد معدودی در برخی استفتائات.
به هر حال اگر معنای غنا و ترجیع و ... را متوجه شدید به بنده هم بفرمایید. به زبان موسیقی هم بود اشکالی ندارد! هرچند بنا نهادن حکم موسیقی بر کلمات مبهمی مثل این کلمات مسأله ای را حل نمی کند و اتفاقاً به مشکل می افزاید.
فقهایی که در بیان حکم بر این اصطلاحات تکیه می کنند به نظر بنده یا نمی توانند منظورشان را درست بیان کنند (در درک زبان روز ناتوانند) یا خودشان هم دقیقاً نمی دانند که چه باید کرد که در هر دو صورت مسأله به بیراهه می رود و عمل به حکم کاملاً سلیقه ای خواهد شد (که شده است). اینجا عملاً و به ناچار به فرمایش جناب شریعت عقلانی می رسیم.
کاربر مهمان خوش آمدید
با سلام.
محتوای شعر و کلام اکثر قریب به اتفاق ترانه های صدا و سیما در انتهای سریال ها یا جشن های مناسبتی از نوع عاشقانه است. اگر انسان با شنیدن این ترانه ها به یاد همسر خود باشد آیا گوش کردن به آنها از لحاظ شرعی مشکل دارد؟
ممنون:Gol:
مرجع: آیات عظام مکارم شیرازی، شبیری زنجانی و وحید خراسانی
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و خدا وقت
آیا عرف به زبان است یا ما باید به فعل نگاه کنیم؟
با یک تقسیم‌بندی ساده می‌توانیم بگوییم که «مجالس لهو و لعب و عياشي و عیش و نوش» مجالسی است که در آنها فعل گناه صورت میگیرد. چه گناهی؟ « غیبت، تمسخر، جدال، اتلاف وقت گرفته تا ... . حالا وقتی می‌بینیم در جلسات خودمانی برخی از این گناهان زیاد صورت میگیرد و البته بعضی ترانه‌ها و موسیقی‌ها(با کلام و بی‌کلام) برای چنین مجالسی مناسب‌تر هستند(هر چند خواننده زن نباشد، غنا نباشد و محتوای بدی نداشته باشد) آیا چنین موسیقی‌هایی حرام هستند؟ و در چنین مواردی آیا نیاز به پرس‌وجو از عموم داریم؟(که خیلی‌ها قطعاً می‌گویند نه حرام نیست).
به زبان ساده می‌بینیم که برای بگو و بخند صرف که با چاشنی غیبت، تمسخر، هرزه‌گویی و غیره همراه است، برخی موسیقی‌ها مناسب‌تر هستند، و خود شنونده هم متوجه نوع مجلسی که در آن شرکت دارد نیست، در اینجا «عرف» تشخیص خودمان است(توضیحی که گفته شد) یا «نظری است که باید از مردم جویا شد و شاید در این موارد بگویند که نه حرام نیست»؟
و اگر عرف به تشخیص خودمان است، آیا اگر در جمعی این نوع گناهان خیلی کم شد، آنگاه موسیقی های مورد بحث این سوال، به حلال یا جایز تبدیل خواهند شد؟
با سلام
گوش کردن موسیقی های مخصوص مجالس لهو و لعب یا طرب انگیز که انسان را از حالت عادی خارج میکند و سرودهایی که چنین موسیقی هایی دارد حرام است . گوش کردن سرودهایی که موسیقی ان حرام نیست هم در صورتی که محتوای لهوی و باطل داشته باشد جایز نیست هرچند با شنیدن ان نیت همسر خود را کند.:ok:
سلام
میدانیم که معمولا تمسخر و غیبت و... گناهان اینچنینی بهمراه موسیقی انجام نمیشود ،پس منظور از موسیقی که مناسب مجلس لهو و لعب باشد همان مجالس رقص و اوازه خوانی است که عده ای که خدا و قیامت را فراموش کرده اند بخیال عیش و نوش مرتکب ان میشوند . و ملاک تناسب موسیقی با اینگونه مجالس نیز تشخیص عرف است ،البته ملاک حرمت موسیقی ،فقط تناسب با اینگونه مجالس نیست بلکه اگر موسیقی خاصی ، از نظر عرف مخصوص مجلس لهو ولعب نباشد ولی برای شخصی محرک وطرب انگیز باشد و او را از حالت عادی خارج میکندو حالت شهوانی برایش ایجاد میکند ، این موسیقی برای ان شخص حرام است .
سلام
میدانیم که معمولا تمسخر و غیبت و... گناهان اینچنینی بهمراه موسیقی انجام نمیشود ،پس منظور از موسیقی که مناسب مجلس لهو و لعب باشد همان مجالس رقص و اوازه خوانی است که عده ای که خدا و قیامت را فراموش کرده اند بخیال عیش و نوش مرتکب ان میشوند . و ملاک تناسب موسیقی با اینگونه مجالس نیز تشخیص عرف است ،البته ملاک حرمت موسیقی ،فقط تناسب با اینگونه مجالس نیست بلکه اگر موسیقی خاصی ، از نظر عرف مخصوص مجلس لهو ولعب نباشد ولی برای شخصی محرک وطرب انگیز باشد و او را از حالت عادی خارج میکندو حالت شهوانی برایش ایجاد میکند ، این موسیقی برای ان شخص حرام است .
با سلام
البته چون اظهار نظر تو این زمینه وظیفه ی بنده است عرض میکنم :
اینکه فرمودند عرف ملاک حکم نیست درسته ولی عرف ملاک موضوع هست ،توضیح بیشتر:
به مثالهای زیر توجه کنید :
شراب حرام است
غیبت کردن حرام است
زیارت امام حسین علیه السلام مستحب موکد است .
در مثالهای فوق به تر تیب :شراب ، غیبت کردن و زیارت امام حسین علیه السلام موضوع و حرام در دو جمله ی اول ،و مستحب موکد است در جمله ی اخر حکم نامیده میشود .
حکم دادن کار شرع است و عرف و مردم در تعیین حکم هیچ نقشی ندارند . برخلاف موضوع که تشخیص ان بعهده ی عرف است مثال :در اعضای وضو نباید چیزی مانع رسیدن اب به پوست باشد .
این حکم شرع است . اما تشخیص مصادیق "مانع " بعهده ی عرف است (عرف اعم است از کسی که خبره ی شناخت مانع و مانعیت اشیاء است .) خلاصه تشخیص اینکه مثلا چه مقدار رنگ یا روغن مانع است بعهده ی شرع نیست ولی حکم کردن به اینکه : وجود مانع بر روی پوست موجب بطلان وضو است ؛بعهده ی شرع است . در قضیه ی موسیقی هم به همین شکل است :
اینکه گوش دادن به موسیقی مطرب و مخصوص مجلس لهو و لعب و موسیقی که انسان را از حالت عادی خارج میکند حرام است حکم شرع است و کسی جز شرع حق اظهار نظر در مورد احکام را ندارد اما اینکه موسیقی مطرب چه موسیقی است ؟ و چه موسیقی مخصوص مجالس لهو ولعب است؟ تشخیص مصداق و بعبارت فنی : تشخیص موضوع بعهده ی عرف است . موفق باشید :ok:
با سلام
البته چون اظهار نظر تو این زمینه وظیفه ی بنده است عرض میکنم :
اینکه فرمودند عرف ملاک حکم نیست درسته ولی عرف ملاک موضوع هست ،توضیح بیشتر:
به مثالهای زیر توجه کنید :
شراب حرام است
غیبت کردن حرام است
زیارت امام حسین علیه السلام مستحب موکد است .
در مثالهای فوق به تر تیب :شراب ، غیبت کردن و زیارت امام حسین علیه السلام موضوع و حرام در دو جمله ی اول ،و مستحب موکد است در جمله ی اخر حکم نامیده میشود .
حکم دادن کار شرع است و عرف و مردم در تعیین حکم هیچ نقشی ندارند . برخلاف موضوع که تشخیص ان بعهده ی عرف است مثال :در اعضای وضو نباید چیزی مانع رسیدن اب به پوست باشد .
این حکم شرع است . اما تشخیص مصادیق "مانع " بعهده ی عرف است (عرف اعم است از کسی که خبره ی شناخت مانع و مانعیت اشیاء است .) خلاصه تشخیص اینکه مثلا چه مقدار رنگ یا روغن مانع است بعهده ی شرع نیست ولی حکم کردن به اینکه : وجود مانع بر روی پوست موجب بطلان وضو است ؛بعهده ی شرع است . در قضیه ی موسیقی هم به همین شکل است :
اینکه گوش دادن به موسیقی مطرب و مخصوص مجلس لهو و لعب و موسیقی که انسان را از حالت عادی خارج میکند حرام است حکم شرع است و کسی جز شرع حق اظهار نظر در مورد احکام را ندارد اما اینکه موسیقی مطرب چه موسیقی است ؟ و چه موسیقی مخصوص مجالس لهو ولعب است؟ تشخیص مصداق و بعبارت فنی : تشخیص موضوع بعهده ی عرف است . موفق باشید :ok:
با سلام خدمت شما جناب اسرای عزیز:Gol:
تشکر از این که معیار حرمت موسیقی مطرب یا لهوی را بخوبی تقسیم بندی فرمودید. اگر درست متوجه شده باشم موسیقی حرام حداقل یکی از سه ویژگی زیر را داراست:
1- مناسب رقص باشد.
2- کلام آن محتوای باطل یا بیهوده داشته باشد.
3- انسان را از حالت عادی خارج کرده و حالت شهوانی در او ایجاد کند (حتی به یاد همسرش بیندازد).
که تشخیص دو مورد اول به عرف واگذار شده است.
درست متوجه شدم؟
ممنون از شما.:Gol:
نظر یکی از مراجع تقلید در مورد تشخیص موضع احکام (موسیقی و ...) بر اساس عرف:
http://www.askdin.com/post325541-28.html
با سلام خدمت شما مومن وفادار
ملاک در همه ی موارد فوق تشخیص عرف است به این معنا که اگر عرف موسیقی را از مصادیق موسیقی حرام دانست باید از ان اجتناب نمود و معنای ان اینست که اگر کسی بگوید این موسیقی برای من محرک نیست و مرا تحریک نمی کند و از نظر من مخصوص مجلس لهو نیست جواب میدهیم ملاک ،تشخیص عرف است نه شما ، اما از طرف دیگر اگر یک موسیقی بود که برای عرف و از نظر عرف از مصادیق موسیقی حرام و محرک نبود ولی شخص خاصی را تحریک میکرد و برای او محرک بود ، این موسیقی خاص برای این شخص حرام خواهد بود ؛بعبارت فنی در جهت اثباتی (اثبات حرمت ) هم عرف ملاک است و هم شخص و یکی از این دو کافیست اما از جهت سلبی (سلب حرمت )فقط عرف ملاک است . یعنی فقط عرف میتواند بگوید از مصادیق موسیقی حرام نیست و اگر موردی را عرف گفت محرک یا مخصوص مجلس لهو هست و شخصی گفت از نظر من نیست جوابش اینست که در جهت سلبی (سلب مصداقیت حرمت )فقط عرف ملاک است نه اشخاص .
سلام و تشکر از شما جناب استاد اسرای عزیز
ممنون که به این دقت و وضوح پاسخ دادید.
گذشته از اینکه عرف معیار صحیح و قابل استفاده ای برای تشخیص موضع چنین احکامی هست یا خیر، فکر کنم نکته ای که در پاسخ حقیر فرمودید کمتر کسی از متدینین به آن توجه می کند.
التماس دعا.:Gol:
[="Navy"] مؤمن;325538 نوشت:
با سلام به شما و بقیه دوستان
اگر کسی آهنگی رو سراغ داره که با گوش دادنش حالت شهوانی براش ایجاد شده اسم آهنگ و خواننده رو بگه ببینم چی بوده:Gig:
چون خود من با وجود آهنگ زیاد گوش کردن هرگز با اینجور آهنگهایی مواجه نشدم!
ممنون[/]
اره اگه دوست داريد گوش کنيد ولي اينو بدونيد که خيلي از اين اهنگا که گوش ميديد توهين به اسلام توش جا داده شده من که تو نود درصد اين اهنگا که گوش دادم بود موند ده درصد که تو اونام بعيده نباشه شايد من قشنگ دقت نکردم
البته من فقط رو اهنگاي شاد توجه کردم ما بقي را هنوز تحقيق نکردم
حالا اگه دوست داريد گوش کنيد
اره اگه دوست داريد گوش کنيد ولي اينو بدونيد که خيلي از اين اهنگا که گوش ميديد توهين به اسلام توش جا داده شده من که تو نود درصد اين اهنگا که گوش دادم بود موند ده درصد که تو اونام بعيده نباشه شايد من قشنگ دقت نکردم
البته من فقط رو اهنگاي شاد توجه کردم ما بقي را هنوز تحقيق نکردم
حالا اگه دوست داريد گوش کنيد
مصادیقش فراوانه. ولی احتمالاً تعریف ما از حالت شهوانی با هم فرق می کنه.
حالت شهوانی از دید بنده حالتی هست که آدم دوست داره در هنگام شنیدن آهنگ مثلاً کنار جنس مخالف باشه یا به یاد عشق جنس مخالف می افته (به قول معروف حس عشقولانه پیدا می کنه). در اصطلاح دینی ظاهراً به اینا می گن حس شهوانی. هر حسی از نوع علاقمندی یا عشق که احتمالاً آدم کنار همسرش یا دوست جنس مخالفش داره.
خواهش میکنم التماس دعا-موفق باشید
مرحبا بناصرنا ،مومن عزیز
فکر میکنم همه متوجه میشند منظور از دست دادن حالت شهوانی و موسیقی شهوانی چی باشه و نیاز به توضیح نداره
این را گفتم که عرض ارادتی کرده باشم به دوستان و اینکه عرض کرده باشم که: در جریان حرفای دوستان هستم
ضمن تبریک سال نو
ایشالله که همه ی عزیزان سال نوی داشته باشند:ok:
آخه مومن،ببخشیدا شما در حدی نیستید که اینا رو اینطوری تفسیر کنید حتی اگه سطح 2 حوزه باشین...
راستی از کجا میگین این حرف رو؟؟؟
سلام
شنيدن موسيقي - مجاز و غير مجاز- اگر ما را تنها به ياد خدا بياندازد حرام است؟
و در اين مورد چرا گفته اند كه موجب ضعيف شدن اراده انسان ميشود؟
حضرت آیت الله امجد حفظه الله می فرمودند:موسیقی مطرب حرام است چون فکر و تعقل را از انسان میگیرد. البته هر نوع موسیقی حتی اگر حلال هم باشد موجب ضعیف شدن اراده انسان می شود
سلام
بجز اهنگ شعر موسیقی باید چگونه باشد تا موسیقی حرام نباشد.مثلا شعرهای عاشقانه ایا اشکالی دارد.به نظر مقام معظم رهبری(حفظه الله)
ممنون
*هر چیز درباره موسیقی مثل آموزش و کسب پول از راه آموزش و نواختن و گوش دادن و احداث مراکز مربوطه همه و همه غنا است و حرام است.
*تمام موسیقی های پخش شده توسط صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران حرام است.
*محتوای غنا فرقی نمی کند که چه باشد یا درباره خدا باشد وباز هم حرام است.
استفتا از محضر حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی
با سلام و عرض ادب
گوش‌دادن به غنا که عبارت است از ترجيع صدا به نحوى که طرب انگيز و مناسب با مجالس لهو و گناه باشد، مطلقاً حرام است، به لحاظ محتوا نیز اگر محتوای باطل یا مفسده دار و محرک شهوت باشد جایز نیست.
آیه الله خامنه ای،اجوبه الاستفتائات،احکام موسیقی
سلام سوال بنده رو فراموش کردید پاسخ بدین.
با سلام و عرض ادب
ملاک در جواز گوش دادن به موسیقی، عدم لهوی و مطرب بودن آن است پس اگر موسیقی لهوی باشد حتی درصورتی که فردی با آن به یاد خدا بیفتد(که بعید است!) گوش دادن به آن جایز نیست.
برای اطلاع از دلایل حرمت موسیقی سوال خود را در انجمن کلام مطرح و پیگیری نمایید.
موفق و موید باشید.
سلام
شنیدم میگن پیامبر(ص) تو عروسی حضرت فاطمه (س) گفتند که "دف و دهل" بزنید....
خب یه سوال برام پیش اومده...شما که میگید نواختن این ابزار موسیقی مشکل داره، پس اگه دوره پیامبر(ص) ابزار دیگه ای هم وجود داشت(مثه گیتار و.... خودمون) که برای جشن و شادی بود ازش استفاده میکردن؟
سلام عليكم
اگرچه پاسخ به اين سوال شايد مربوط به گروه فقه نباشد ومربوط به گروه كلام باشد ولي از باب تذكر گفتنش خوب است كه بدانيد مطمئنا وجود مقدس پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله هرگز از موسيقي لهو استفاده نكرده واجازه به استفاده از آن را هم نمي دادند واگر اين مطلب از جهت سندي هم صحيح باشد موسيقي غير لهوي در آن مراسم ها نواخته مي شده است
[=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus]قال رسول الله (صلى الله عليه و آله):
[=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus] [=Noor_Lotus][=Noor_Lotus]أنهاكم عن الزمر و المزمار و عن الكوبات و الكبرات».
[=Noor_Lotus][=Noor_Lotus] a[=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic]قول النبي (صلى الله عليه [=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic]و آله)[=Noor_Lotus]
[=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Titr][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus]«أعلنوا النكاح و اضربوا عليه بالغربال»[=Noor_Lotus] [=Noor_Lotus]يعنى الدف،
[=Noor_Lotus] [=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic]و قوله (صلى الله عليه و آله)[=Noor_Lotus][=Traditional Arabic] أيضا:[=Noor_Lotus] «فصل ما بين الحرام و الحلال بالضرب بالدف عند النكاح»
[=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Traditional Arabic][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Lotus][=Noor_Titr]جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام، ج41، ص: 52
با سلام و عرض ادب
تعمیم دادن حکم نیاز به عملیات اجتهاد و استنباط دارد و مجتهدین چنین عمومیتی را استفاده نکرده اند چراکه در روایات بسیاری از آلات لهو منع شده است.
موفق و موید باشید.
سلام
من این حرفو از خودم در نیوردم که پیامبر(ص) گفتند ............
خودم از دبیر معارفمون شنیدم.بنظر شما دبیر (اونم دبیر معارف)بدون دلیل جلو شاگرداش این حرفو میزنه؟
اتفاقا درسمون هم راجع به احکام بود و انواع موسیقی(درس اخر دین و زندگی پیش دانشگاهی)
خب حتما یه جایی خونده یا شنیده دیگه...
بهتره ازش بگذریم که باعث دلخوری خیلیا میشه...ولی خودم واقعا کنجکاوم بدونم صحت داره یا نه. از کارشناس محترم هم ممنونم که تشریف اوردند
البته این تنها حکم یک مرجع (آیت الله صافی) است و عمومیت ندارد. چیزی که عمومیت دارد و غالب است خلاف این است. زیرا اگر به طور مطلق یا حداکثری حرام بود مراکز موسیقی نهادهای حکومتی همه باید تعطیل می شدند.
این یکی هم همین طور است. همان طور که می دانید صدا و سیما از آنجا که از نظر سازمانی زیر نظر مستقیم ولی فقیه حاکم است قطعاً نظارت شرعی بر برنامه های آن صورت می گیرد و برنامه های آن عموماً از نظر فقها مشکلی ندارند.
سلام
اهنگ های سنتی حلاله یا حرومه
اگه بطور خلاصه بخوایم بگیم اهنگی که توش درباره می و شراب و این چیزا گفته میشه و یا موسیقی که با شنیدنش (به وجد بیایم) و موسیقی لهوی باشه، گوش دادن به این جور موسیقی ها حرامه...
با سلام و احترام
هیچ گونه تفاوتی میان انواع موسیقی در حکم نیست ومعیار حرمت استماع موسیقی ، طرب انگیزی ، ولهوی بودن آن است.
آیه الله خامنه ای،اجوبه الاستفتائات،احکام موسیقی
خود رهبر میفرماید من از صداوسیما از جهاتی راضی نیستم شما میگی...
مرد مومن اینو جایی نگی که تموم آهنگای صداوسیما حلاله ها. محسن چاوشی مطرب تا دیروز غیر مجاز بود الان میاد میخونه....
منم با حرفشون موافقم...اهنگایی که از صداسیما پخش میشه کاملا اسلامی هم نیست...
بزرگوار پس یعنی دیگه غیرمجاز نیست دیگه!
این رو هم بد نیست به خاطر داشته باشید که معیار تشخیص حرمت موسیقی عرف جامعه هست. محسن چاوشی که سهله. ترانه های رژیم گذشته و اونور آب هم اگر از نظر عرف جامعه مشخصات موسیقی حرام رو نداشته باشن همشون حلالند.
سخت نگیرید. اسلام ظاهراً ساده تر از این حرفهاست!:ok:
با سلام خدمت جناب بقیع غریب
نه لزوماً. می و شراب و گرمی دستهای ... و بوسه و ... هیچ کدام لزوماً علامت حرمت موسیقی نیست. باید عرف جامعه رو ببینید. مراقب باشیم از فتوای مراجع جلو نزنیم. این طوری که شما فرمودید نود درصد ترانه های مجاز جامعه اسلامی فی البداهه حرامند چون همه به نحوی مضامین عشق و معاشقه زمینی دارند. ده درصدی هم می مونه برای لالایی بچه ها و یه توپ دارم قلقلیه!
موفق باشید.:Gol:
دکتر اسفندیار قره باغی (خواننده نامی و پیشکسوت موسیقیهای کر و سرود)
توضیح: دکتر قره باغی مجری برخی سرودهای فراموش نشدنی انقلاب اسلامی مثل «آمریکا، آمریکا، ننگ به نیرنگ تو» و «دیو چو بیرون رود» هستند.
اگر می شود آدرس اینترنتی چند نمونه آهنگ حلال (به جز نوحه که خودمان می دانیم) برای تشخیص معیار آن در انجمن بگذارید...
آهنگ های رپ اگر با حرف ها و نوع لحن و ساز ها طوری نباشد که انسان را به گناه دعوت کند(مانند رقص و ...) اشکال ندارد.حضرت خامنه ای
حتی اگر یکی از این شروط نباشد جایز نیست.
با سلام خدمت جناب مومن.
در صحبتاتون بر عرف جامعه تکیه کردید.
گفتید اگر موسیقی ای در عرف جامعه ملاک موسیقی حرام را نداشته باشد حلال است.
حال یک سوال اینجا مطرح می شود تشخیص عرف جامعه بر عهده کیست؟
ظاهرا شما معتقدید بر عهده مراجع تقلید است!
ولی بنده با نظر شما مخالفم. تا آنجا که می دانم آقایان مراجع فقه می خوانند و هیچ دلیلی وجود ندارد که تشخیص ملاک عرف را بهتر از من و شما بدانند. لذا به اعتقاد بنده حکم مسئله موسیقی بدین صورت است :
1. تشخیص عرف به عهده مکلف است.
2. هر موسیقی ای که او را از حالت طبیعی خارج نکند حرام نیست.
3. موسیقی هایی که نشاط آور است و جو شادی را فراهم می کند بدون اینکه شخص را از حالت طبیعی خارج کند نمی تواند حرام باشد و چه بسا مفید هم هستند.
4. موسیقی هایی که از دولت مجوز نشر ندارند غیر مجاز محسوب می شوند ولی حرام و حلال بودنشان منوط است به شروط بالا و : امکان گرفتن مجوز نشر برای تهیه کننده آن فراهم نباشد. مانند موسیقی هایی که در خارج از کشور ساخته می شوند و البته مجوز از کشور مربوطه را دارند و البته تهیه کننده آن هم راضی به گوش دادن موسیقی از سوی مردم داخل ایران باشد. یا اینکه خواننده آن فوت کرده باشد و انتشار و حق امتیاز آهنگ هایش را هم به کسی نداده باشد.
5. خواننده زن هم هیچ فرقی با خواننده مرد ندارد و صرفا منوط است به شرایط بالاست.
6. محتوی موسیقی هم بسیار مهم است. به اعتقاد بنده موسیقی های عاشقانه حلال است منوط به این که از خطوط قرمز عرف جامعه جلو نزند. یادم می آید محتوی عشق و عاشقی حتی در فیلم ها هم وجود نداشت ولی امروزه می بینید که بیان مسایل عشقی به وضوح در صدا و سیما و در سطح جامعه مطرح می شود.
7. گوش دادن به آنها حق الناسی را برای انسان به همراه نداشته باشد. ( مثلا افراد همجوارتان راضی به گوش دادن آن نباشند یا آن موسیقی به طرق قانونی به دست شما نرسیده باشد.)
پس می بینید احکام اسلامی به نظر من ساده تر از نظر شما هم هست.
این ها که به ذهن بنده رسید عقلایی است و البته برای عموم. ولی برای کسانی که می خواهند از حیطه عموم خارج گشته و طی مسیر الی الله بکنند مسئله فرق می کند. هر موسیقی ای که آنها را به خدا نزدیک می کند می تواند نه تنها حلال که مفید فایده هم باشد. البته تشخیصش باز به عهده خودشان است. در کل برای این گونه افرد هر چیزی ( هر موسیقی ای ) که آنها را از یاد خدا غافل می کند حرام است.
و من الله توفیق
سلام و احترام خدمت شما خواهر گرامی سادات موسوی
قبل از هر چیز خودم و شما را به خویشتنداری و تقوا و عفت کلام و عمل سفارش می کنم.
توهینی در کار نبود. این بحث از پست 131 آغاز شد که آنجا به عنوان نظر شخصی عرض کردم که نظر همه مراجع تقلید یکسان نیست و نمی توان احکام سخت برخی فقها را به کل جامعه تعمیم داد و صدا و سیما هم نهاد خصوصی و بی در و پیکری نیست و نظارت شرعی و قانونی دارد و برداشت ما لزوماً با نظر رهبری یکسان نیست ....
دوستان فرمودند کجای کاری؟ کدام نظارت؟ عرض شد این نهاد مثل نهادهای دیگر نیست که از دسترس و اختیارات ولی فقیه دور باشد و به عنوان نمونه به سابقه بنیانگذار انقلاب اسلامی در نظارت مستمر شرعی اشاره شد. به هر حال اگر برداشت توهین در ذهن شما ایجاد شده و موجب ناراحتی شما گشته عذرخواهی می کنم.
اولاً انتخاب نمی شوند. بلکه نصب می شوند. ثانیاً تا جایی که بنده می دانم قانون دست رهبری را در این زمینه باز گذاشته و این طور نیست که تا پنج سال بعد هیچ کاری از دست کسی بر نیاید.
موفق باشید.:Hedye:
سلام و عرض ادب خدمت جناب شریعت عقلانی.
بله. ظاهراً ملاک تشخیص مطرب یا لهوی بودن موسیقی عرف عام است [1-4].
ممنون از نکته سنجی شما که البته برای بنده عجیب نبود.
اول این که تشخیص نظر عرف عام جامعه طبیعتاً با خود عامه مردم است. ولی دو بحث ظریف وجود دارد که کمتر به آنها توجه می شود:
الف. آیا مرجع تقلید وظیفه دارد نظر عرف جامعه را در هر مقطعی و موردی واکاوی (کشف) کند و به مقلدین خود اعلام کند؟
ب. آیا اصلاً وقوف حکم موسیقی بر تشخیص عرف جامعه ضروری یا پسندیده است؟
پاسخ مورد الف که ظاهراً موضوع فرمایش شما بود از دید بنده و نظر غالب فقها منفی است و در همین تاپیک هم به آن اشاره شده است. پس در این مورد با شما هم نظرم.
اما در مورد سؤال دوم (ب) نظر شخصی بنده این است که تشخیص موضع چنین حکمی را نباید به عرف واگذار کرد. دلیلم هم این است که متوقف شدن موضع احکامی مثل موسیقی به تشخیص عرف می تواند به مرور زمان موجب استحاله اصل حکم شود که به طور مختصر و کمی نپخته بحثی را در پست دیگری مطرح کردم. البته این موضوع در بین آرای بسیار معدودی از فقها مسبوق به سابقه است [5].
به بیان دیگر بنده به عنوان یک مقلد متعهد معتقدم فقه شیعه در تعیین معیار مشخصی برای موسیقی ناتوان بوده است. تشخیص موضع حکم موسیقی آن چنان که به موضع حکم وضو تشبیه فرمودند [6] روشن و ساده نیست. بنده بعید می دانم حتی نیمی از شیعیان مفهوم دقیق لغاتی مانند لهوی، مطرب یا غنا را بدانند که بعد بخواهند حکم موسیقی خاصی را تشخیص بدهند که تازه بعد بنده نوعی بخواهم از این تشخیص عرف عام تبعیت کنم!
حتی حالت طبیعی که شما در معیارهای پیشنهادیتان عنوان فرمودید نیز مبهم است. تا کجا طبیعی است؟ القای شادی یا غم یا هیجان از بیرون همه به نوعی طبیعی اند و به تعبیری غیرطبیعی. این ابهامات موجب سرگردانی مکلف می شود که شما نمونه های فراوان این سرگردانی و تناقض را در صفحات قبلی این تاپیک می بینید (با اینکه اکثر اعضای این سایت اهل مطالعه و تحقیق و التزام عملی به اسلامند).
بحث بنده بنیادی است. از زاویه ای دیگر تصور کنید مقلد مرجعی که کلاً هر نوع موسیقی را حرام می داند چه زجری در جامعه امروز می کشد. در وسایل نقلیه عمومی، منزل، محل کار، پارک، مغازه، مراسم رسمی، ...
حتی با دقتی که شما معیارهای حرمت موسیقی را لیست کردید (که البته در مواردی مثل خوانندگی زن مورد تأیید اکثر مراجع نیست) بنده تابحال ندیده بودم. واقعاً این قدر سخت است که به سادگی بگوییم مثلاً اگر با یک موسیقی می شود رقصید حرام است (یا معیارهای مشخص دیگری در خصوص محتوای شعر و نکات پیشنهادی شما)؟ اما شما در رساله های عملیه چنین جملاتی نمی بینید. البته شاید واقعاً عمدی برای بیان مبهم حکم موسیقی وجود داشته باشد (که مثلاً مکلف به عسر و حرج نیفتد). اما ابهام بالا را بدون پاسخ می گذارد و این ابهام مثل هر ابهام دیگری راه را برای شیطان باز می کند.
امیدوارم زیاده گویی نکرده باشم.
====================================
پی نوشت ها:
[1] http://www.askdin.com/post36178-5.html
[2] http://www.askdin.com/post328541-426.html
[3] مسأله 1130 در http://www.askdin.com/post15800-6.html
[4] http://www.askdin.com/post325595-111.html
[5] http://www.askdin.com/post325541-28.html
[6] http://www.askdin.com/post324763-107.html
با سلام خدمت شما جناب مومن عزیز.
بنده در 2 تاپیک :
نظر مراجع تقلید در مورد مسایل روز جامعه و وضو بالاتر است یا غسل به صورت بنیادی سوالاتی را راجع به فلسفه احکام پرسیدم.
به اعتقاد بنده 90 درصد مسایل مبتلا به شرعی ما جنبه ماورایی ندارد. صرفا برای هر چه بهتر زندگی کردن در این دنیا وضع شده اند. برای سلامتی جسم و روان آدمی. که البته در هم دوی اینها علم به پیشرفت های قابل توجهی دست پیدا کرده که می تواند خود و زندگی خود را در این دنیا بدون نیاز به حکم دین اداره کند. متاسفانه در 2 تاپیک بالا جواب قانع کننده ای دریافت نکردم.
حکم موسیقی هم از همین قبیل احکام است که به مسایل روز جامعه بر می گردد. به اعتقاد شما برای یک انسان عامی معمولی که قدم در سیر و سلوک هم نگذارده و درگیر مسایل روزمره زندگی اش هست گوش دادن به هر نوع موسیقی ای به شرطی که آزاری به جامعه نرساند چه مشکلی را به همراه دارد؟
بنده اصرار دارم در بسیاری از موارد اینچنینی باید حکم قطعی را به خود مکلف واگذار کنیم. چرا که در آن دنیا اگر حساب و کتابی باشد بر اساس عقل و درک و فهم خود فرد و معرفتی که دارد خواهد بود.
و من الله توفیق
سلام موسیقی سنتی چه حکمی داره
سلام
من از صفحه 1 تا 9 رو خوندم.تشکر ، بسیار جامع بود فقط چندتا سوال خواهشا ساده بفرمایین:
1-موسیقی شاد تشخیصش از غنا خیلی سخته ، باید چجوریتشخیص بدیم.یه چندتا راهکار بدین خواهشا؟
2-بعضی موقع ها دیدم قرآن رو جوری میخونند که مو به تن آدم سیخ میشه و به وجد میاد ، مشکلی نداره؟
3-اگر با آهنگی آدم حس رقص یا تکان دادن بدن بهش دست بده اینا حرامه؟
با سلام وعرض ادب خدمت دوست بزرگوار:Gol: ,
بحث موسیقی بسیار پیچیده است و من با خواندن مطالب دوستان اندیشمند به ذهنم رسید که واقعا موسیقی غنایی کدام است؟ آیا علت حرمت موسیقی به خاطرایجاد خلسه و هیجان حاصل از آن بر مخاطب است؟ یا باطل بودن اشعار.... و یا مناسب بودن آن با مجالس رقص ؟
مسلما سبکهایی در موسیقی وجود دارد که مناسب مجالس لهو و لعب نیستند و ممکن است یک موسیقی از این دست حاوی مفاهیم باطل هم نباشد, بلکه مثلا حرفی اجتماعی هم برای گفتن داشته باشد ،با اینحال باید گفت جواز آن به تاثیری است که بر مخاطب میگذارد. اگر فردی حتی با شنیدن موسیقی تیتراژ یک فیلم صدا و سیما حال غیر طبیعی پیدا کرد چه بسا این موسیقی برای همان فرد حرام فرض شود یعنی جدای از احکام فقهی که شکلی عام تر را در بر میگیرد ، اثر موسیقی یک حس درونی است و تشخیص آن نهایتا به فرد برمیگردد .
کسیکه بنا به فتوای مرجع خود از هر نوع موسیقی پرهیز میکند و گاها ناخواسته در معرض صدایی قرار میگیرد که برایش لذتبخش نیست و زجر آور است شاید به واسطه تقبیحی که در دل دارد به مرتبه بهتری هم دست پیدا کند.
و اگر شنونده ای متدین پس از مدتی گوش دادن به موسیقی (ولو حلال) متوجه شد که دیگر حس و حال عبادت و عمل مستحبی که قبلا بجا میآورده است ندارد و دیگر لذت سابق را مثلا از قرائت قرآن نمیبرد, در این حالت میتوان گفت که این موسیقی تاثیرخود را گذاشته و توانسته است نورانیت و حس معنوی را از روان و لحظات فرد بگیرد.
[="Tahoma"][="Black"] muiacir;338238 نوشت:
با سلام و احترام
غنا يعنى ترجيع صدا به نحوى که مناسب با مجالس لهو باشد که از گناهان بوده و بر خواننده و شنونده حرام است. ولى موسيقى، نواختن آلات آن است که اگر به نحو معمول در مجالس لهو و گناه باشد، هم بر نوازنده و هم بر شنونده حرام است. و اگر به آن نحو نباشد، فى‌نفسه جايز است و اشکال ندارد.
غنا در قرآن هم جایز نیست.
موسيقى مطرب و لهوى آن است که به سبب ويژگيهايى که دارد انسان را از خداوند متعال و فضائل اخلاقى دور نموده و به سمت بىبندوبارى و گناه سوق دهد و مرجع تشخيص موضوع عُرف است.
آیه الله خامنه ای،اجوبه الاستفتائات،احکام موسیقی[/]
سلام و عرض ادب خدمت دوست عزیزم
و پوزش بابت تأخیر در پاسخ
بحث اصلی بر سر همین درصدهاست. اگر به روایات مراجعه کنیم به این نتیجه می رسیم که علم بشر در آخرالزمان نیز به پیشرفت قابل توجهی (در مقایسه با کمال علم) نخواهد رسید. قرآن کریم نیز به انسان هشدار می دهد که «خداوند می داند و شما نمی دانید». اتفاقاً این تذکر را در دنباله این مفهوم بیان می کند که ممکن است انسان [بر اساس تشخیص خود] نسبت به چیزی کراهت داشته باشد اما برایش خوب باشد و چیزی را پسندیده بشمارد در حالی که برای او بد است! پس اگر دین ادعای آباد کردن دنیای ما را هم داشته باشد می گوید شما نمی توانید با عقل و علم تجربی خود به برنامه بی نقصی برای زندگی در این دنیا برسید.
همان طور که مستحضرید در مسأله فقاهت و اجتهاد نیز همین مسأله تا حدی مطرح است که تا چه اندازه علوم روز و مصالح اجتماعی و استحسان و ... در اجتهاد ما مؤثر باشند و اختلاف فتاوی به همین برداشت های عقلی متفاوت بر می گردد. اما همه حول اصول خاصی به فقاهت می پردازند که در آنها علم تجربی یا اصلاً وارد نمی شود یا فقط در برخی احکام نوظهور به عنوان منبع فرعی کسب اطلاعات مورد استفاده قرار می گیرد. حداقل بنده نشنیده ام که مثلاً مجتهدی برای اجتهاد خود به طور دوره ای با متخصصین علوم دیگر ارتباط مؤثر داشته باشد.
احتمال دارد حداقل مشکلاتی فردی به همراه داشته باشد که خود شخص نیز به آنها آگاهی نداشته باشد. همچنان که در بالا عرض شد ادعای دین بیش از این هاست. دین ادعای «علم الانسان ما لم یعلم» دارد و در ادامه هم می فرماید که با این وصف انسان به جایی می رسد که خود را از دین بی نیاز می بیند و در مقابل دین الهی طغیان می کند «کلا ان الانسان لیطغی ان رءاه استغنی». علت این که در تاپیک های مورد اشاره شما در توضیح فلسفه احکام مختلف ناتوان بوده اند بخشی به همین ناگفته های دین بر می گردد. البته بخشی هم به ضعف پژوهشی عالمان دینی مرتبط است که موجب این همه تناقض و سؤال بی جواب شده است. به نحوی که عملاً فهم و کاربرد احکام را با مشکل مواجه ساخته است (برای نمونه سؤالات دوستان در پست های احکام بانک ها و موسیقی و فیلم و ... را در همین سایت ببینید که چقدر مشوش و درهم ریخته است).
اگر منظور شما اجتهاد اولیه حکم است که کاری تخصصی است. اما اگر منظور جنابعالی تشخیص موضع و مصداق حکم است که احتمالاً این بوده تا حدی موافقم اما باز جای بحث دارد.
من نوعی و عامی چطور می توانم اطلاع پیدا کنم که مثلاً مرجع تقلیدم برای پول ارزش قیمی قائل است یا ارزش مثلی که بعد بخواهم مصداق ربای بانکی را خودم مشخص کنم؟ اینجا وظیفه فقیه (یا نظام فقاهت) است که نه تنها معیار حکم را بروشنی و به زبان قابل فهم برای عموم بیان کند بلکه به همسان سازی احکام در جامعه نیز بپردازد چون بحث دین و حکم خداست. در غیر این صورت اصل بحث مشورت و رجوع به روات حدیث بی معنا خواهد بود. در این شرایط به مشکلاتی شبیه به موارد زیر برمی خوریم که فتوای مرجع یا بی معنی است یا گمراه کننده به سوی بدی و زشتی! در این شرایط است که عقل تجربی مورد اشاره شما خیلی کارآمدتر از اجتهاد فقهاست:
http://www.askdin.com/post322019-283.html
http://www.askdin.com/thread25447-41.html#post327593
بد تر از همه اینها نبودن فرهنگ عذرخواهی و اعتراف به اشتباهات و ادعا در حد توانایی هاست که بنده به شخصه در علمای غیردینی این صفت پسندیده اخلاقی را خیلی بیشتر دیده ام. ای مطلب اعتماد مقلدین را بیش از پیش به صحت فتاوی کم می کند.
موفق و مؤید باشید.:Gol:
با سلام و عرض ادب خدمت شما
ظاهراً علت و فلسفه حرمت موسیقی یا برخی انواع آن نزد فقهای مختلف متفاوت است و علت آن را هم خود آنها می دانند (اگر دقیقاً بدانند). البته عموماً فقها خود را مکلف به توضیح روش اجتهاد خود برای جامعه نمی دانند بجز موارد معدودی در برخی استفتائات.
به هر حال اگر معنای غنا و ترجیع و ... را متوجه شدید به بنده هم بفرمایید. به زبان موسیقی هم بود اشکالی ندارد! هرچند بنا نهادن حکم موسیقی بر کلمات مبهمی مثل این کلمات مسأله ای را حل نمی کند و اتفاقاً به مشکل می افزاید.
فقهایی که در بیان حکم بر این اصطلاحات تکیه می کنند به نظر بنده یا نمی توانند منظورشان را درست بیان کنند (در درک زبان روز ناتوانند) یا خودشان هم دقیقاً نمی دانند که چه باید کرد که در هر دو صورت مسأله به بیراهه می رود و عمل به حکم کاملاً سلیقه ای خواهد شد (که شده است). اینجا عملاً و به ناچار به فرمایش جناب شریعت عقلانی می رسیم.
موفق و مؤید باشید. :Hedye: