جمع بندی آیا دشواری ها و سختی ها نتیجه کارهای بد ما می باشد یا امتحان الهی؟

تب‌های اولیه

16 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا دشواری ها و سختی ها نتیجه کارهای بد ما می باشد یا امتحان الهی؟

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام و عرض ادب و قبولی عزاداری تمام دوستان

سولی داشتم اینکه :

به چه صورت متوجه بشویم خدا از ما راضی است ؟

به چه صورت متوجه بشویم نمازمون مورد قبول خداوند است ؟

به چه صورت متوجه بشویم در حال انجام گناهی نیستیم یا کاری نمیکنیم که باعث خشم خدا بشیم ؟

به چه صورت متوجه بشیم که دشواریهایی سختی که در زندگی به وجود میاید برای مدتی طولانی کارمای کارهای بد ما میباشد یا امتحان الهی میباشد

یا نتیجه توبه از کارهای بد میباشد چون شنیدم که امام علی فرمود بعد از توبه از ته قلب یه سری مشکلاتی در زندگی برای فرد به وجود می اید

و حالا بعد از به وجود امدن این مشکلات تا کی باید در این تاریکی قرار گرفت ؟

تا کی باید صبر کرد ؟

امکان لغزش انسان در این مراحل سخت وجود دارد؟ که توبه میکند یا در حال امتحان است ؟


موفق باشید

در ضمن اگر از احادیث راجع به این سوالاتم وجود دارد بیان نمایید خیالم راحتر است خصوصا در این موارد از کتاب نهج البلاغه گفته هایی از امام علی وجود دارد ؟؟


و سوال اخر جواب این سوالاتم را از چه کسی باید بپرسم تو شرایطی که از وجود امام و پیامبر برای راهنمایی روزهای سخت محرومیم و تو بدترین عذاب الهی هستیم ؟


ای کاش بیاید ان حجت خدا خیلی زود

کارشناس بحث : استاد


cwar;297966 نوشت:
به چه صورت متوجه بشویم خدا از ما راضی است ؟

سلام علیکم
در ابتدا باید عذر خواهی کنم بابت تاخیر به وجود آمده که به علت مشکل اینترنتی بود.

بهترین میزان، یک چیز به نظر می رسد: انجام وظایف شرعی : هر آن کس در این وادی بیشتر موفق شد بیشتر تحصیل رضایت کرد.
زیرا با هر چه دقیق تر انجام دادن وظایف شرعی، بیشتر فرمان آورنده آن وظایف یعنی فرمان خدای سبحان و ائمه هدی علیهم السلام لباس عمل پوشیده و هر چه بیشتر فرمان آورنده آن وظایف، عملی گشت بیشتر رضایت خدای سبحان و ائمه هدی علیهم السلام تحصیل شده است .
پس این اولین میزان باید هر چه بیشتر با انسان موزون و همگون گردد. مراد از وظایف شرعی اساسی ترین و مهم ترین آن است یعنی انجام واجبات و ترک محرمات .
بطور کلی تمام حرکات و سکنات باید بر وفق رساله عملیه مرجع عظیم الشأن مقلد باشد.
در همین باب است این حدیث شریف : عن ابی حمزه الثمالی قال : قال علی بن الحسین
علیه السلام: «من عمل بما افترض الله علیهم , فهو ]من [ خیر الناس .»: امام سجادعلیه السلام می فرمایند هر کس به آنچه که خدا بر او واجب کرده عمل نماید او از بهترین مردم می باشد.(بحار الانوار/جلد71/ص195/روایت7)[=Times New Roman]
و واضح است کسی که با فعل واجبات و ترک محرمات بهترین مردم شده باشد از منظر خدای سبحان و ائمه هدی
علیهم السلام پسندیده ترین مردم است .
اگر در این وادی کسی موفق شد حتی این وسوسه قلبی که شاید خدا و ائمه هدی علیهم السلام از من راضی نباشند خود، صفای دل را به هم می زند و آدم بی صفا مورد رضایت حق تعالی نیست .
بنابراین با انجام هر چه دقیق تر واجبات و ترک محرمات باید رضایت بیشتر را تحصیل کرد و آن وسوسه قلبی را از دل زدود بهترین میزان همین است و بس، رضایت و عدم رضایت به همین میزان برمی گردد.

[="Tahoma"][="Navy"]

cwar;297966 نوشت:
به چه صورت متوجه بشویم نمازمون مورد قبول خداوند است ؟

http://www.askdin.com/thread1138.html[/]

[="Tahoma"][="Navy"]

cwar;297966 نوشت:
به چه صورت متوجه بشویم در حال انجام گناهی نیستیم یا کاری نمیکنیم که باعث خشم خدا بشیم ؟

دانستن این مطلب نیاز به علم و معرفت دارد،یعنی شما با اطلاع از تعریف و حد و حدود گناهان می توانید در این مورد اطلاع کسب کنید.
در مواردی هم که در طی این مسیر(کسب علم)برای شما پیش می آید و ناخواسته مرتکب خطائی می شوید،نهایتا می توانید با طلب مغفرت از درگاه الهی موجب خوشنودی خداوند متعال شوید.
برای اطلاع از محدوده گناهان کتابهائی مثل:گناهان کبیره ،تألیف شهید سید عبدالحسین دستغیب بسیار مناسب است.
[/]

[="Tahoma"][="Navy"]

cwar;297966 نوشت:
به چه صورت متوجه بشیم که دشواریهایی سختی که در زندگی به وجود میاید برای مدتی طولانی کارمای کارهای بد ما میباشد یا امتحان الهی میباشد

بلاها و گرفتاری‌ها و سختی ‌هایی که در زندگی بر انسان وارد می شود، در عین حال که مانند همه امور عالم بر اساس اراده و مشیت خداوند است اما در شناخت علل بروز آن ریشه و عوامل گوناگونی می تواند داشته باشد.
ریشه و اساس بسياري از‌ گرفتارها و مصيبت های انسان، «عملکردهای او» است. قرآن کریم می فرماید:‌
«وَما اصابکم من مصیبه، فبما کسبت ایدیکم و یعفو عن کثیر؛(1)هر مصیبت و ناملایماتی (فردی یا اجتماعی) که به شما می رسد، به خاطر اعمالی است که با دست خود انجام داده اید (تازه این تمام مجازات و کیفر اعمال شما نیست). خدا از بسیاری از گناهان می گذرد و آن ها را مورد عفو قرار می دهد».
در آیه دیگر می فرماید: «اگر خرابی و فساد، سخن و تنگناها، در خشکی و دریا ظهور و بروز پیدا می کند، همگی به خاطر گناهانی است که مردم می کنند. پیدا شدن خرابی ها و فشارها برای این است که خداوند می خواهد نمونه‌ای از آثار شوم عملکردهای‌شان را به آنان بچشاند، بلکه برگردند».(2)
بسیاری از رنج ها در حقیقت مصیبت نیستند . بسیاری از نعمت های الهی و الطاف ویژه خداوند در لباس «سختی‌ها، تنگناها، مصیبت‌ها و مشکلات» ظاهر می شود. از این رو تشخیص «نعمت‌ها» از «نقمت‌ها»، و کیفر و کفاره‌ها از الطاف و هدایت‌های خاص خداوند، بسیار مشکل می گردد. خداوند انبیا، امامان، اولیا و دوستان خاص خود را در دنیا به انواع سختی‌ها، مصیبت ها دچار ساخته است، تا بدین وسیله بر ایمان و استواری آنان، و برمقام و مرتبت و منزلت‌شان بیفزاید.
امیرالمؤمنین(ع) می فرماید:‌«انّ البلاء للظالم ادبٌ، و للمؤمن امتحان،‌ و للانبیاء درجه و للاولیاء کرامه؛(3)
بلاها برای ستمگران جنبه کیفر و تأدیب دارد. برای مؤمنان، امتحان و برای پیامبران باعث ارتقای رتبه و درجه و برای اولیای الهی موجب کرامت و بزرگواری می گردد».
البته از آن جا که عالم عالم امتحان و ساخته شدن بشر در کوره حوادث است، همه افراد به نوعی درگیر حوادث و رویدادهای سخت می شوند . خداوند به وسیله رنج ها و حوادث، انسان‌ها را امتحان می‌کند. قرآن می‌فرماید:
"قطعاً همة شما را با چیزی از ترس و گرسنگی و زیان مالی و جانی، و کمبود میوه‌ها آزمایش می‌کنیم. بشارت ده استقامت کنندگان را".(4)
خداوند برای شکوفا کردن استعدادها و پرورش دادن بندگانش، آنان را با گرفتاری‌ها می‌آزماید، یعنی همان گونه که فولاد را برای استحکام بیش تر در کوره می‌گذارند تا آبدیده شود، آدمی را نیز در کورة حوادث سخت پرورش می‌دهد تا مقاوم گردد.
اما علت رخداد حوادث گاهی اعمال بندگان است. گاهی امتحان آن ها. گاهی هر دو . به صورت مطلق نمی‌توان گفت سختی ها و بلاها و مشکلات همیشه و پیوسته محصول گناهان و عملکردهای زشت افراد است.
در مورد ما انسان های عادی در غالب موارد سختی ها و رنج هایی که می بینیم، ناشی از اشتباهات و گناهان مان است اما در عین حال بلا و مشکل عاملی برای امتحان خواهد بود . به علاوه کفاره گناهان ما و سبب رسیدن به درجات و مقامات آخرتی خواهد بود .
البته اين رنج ها و سختي ها كه براي برخي از افراد زمينه آزمايشات دشوار است مورد محاسبه دقيق خداوند قرار مي گيرد و عطا و پاداش الهی در برابر سختی ها و مشکلات دنیا آن قدر زیاد و بی نظیر است که بر اساس روایات هنگام اعطای پاداش ها به اهل بلا کسانی که در دنیا کم تر سختی دیده اند، آرزو می کنند به جای آن ها بوده و در دنیا به انواع بلاها دچار می شدند تا ثواب آن را به دست می آوردند. از امام باقر(ع) حکایت شده: «اگر مؤمن می‌دانست که خداوند در مقابل بلاها چه اجری به او می‌دهد، آرزو می‌کرد گوشت‌های بدنش را قیچی می‌کردند تا به اجر آن برسد.»(5) .

پی‌نوشت‌ها :
1. شورى (42) آیه 30.
2. روم (30) آیه 41.
3. علامه مجلسی، بحار الانوار، دارالکتب الاسلامیه تهران ، بی تا ، ج 81، ص 198.
4. بقره (2) آیه 155.
5 .بحارالانوار،همان ، ج 67، ص 24.[/]

[="Tahoma"][="Navy"]

cwar;297966 نوشت:
یا نتیجه توبه از کارهای بد میباشد چون شنیدم که امام علی فرمود بعد از توبه از ته قلب یه سری مشکلاتی در زندگی برای فرد به وجود می اید

چنین موردی را تا به حال ندیده ام،در صورتی که می توانید متن کامل حدیث را ذکر کنید.[/]

[="Tahoma"][="Navy"]

cwar;297966 نوشت:
و حالا بعد از به وجود امدن این مشکلات تا کی باید در این تاریکی قرار گرفت ؟ تا کی باید صبر کرد ؟

از امام هشتم درباره بهترین بندگان خدا سوال شد. حضرت فرمود: «آنان که هر گاه نیکی کنند خوشحال شوند و هرگاه بدی کنند استغفار کنند و هرگاه عطا شوند شکرگزارند و هرگاه بلا بینند صبر کنند و هرگاه خشم کنند درگذرند.»
«اَلَّذین اِذا احسَنُوا استَبشَرُوا» هرگاه کار نیکی انجام دهند خوشحال می شوند؛مثلا اگر توفیق یافتند به مردم و جامعه اسلامی خدمتی نمایند شاداب و خوشحال اند.
« وَ اِذا أسائُوا استغفروا» اگر خطائی از آنان سر زد فوراً استغفار، توبه جبران می کنند که قرآن فرمود:
«ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذينَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهالَةٍ ثُمَّ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَ أَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِها لَغَفُورٌ رَحيمٌ »(نحل آیه119)
رسول خدا(ص) فرمود:«اِنّ ابلیس قال: أَهلَکتُهُم بالذُّنوب فَاَهلَکُونی بالاستغفار»شیطان می گوید: من مردم را به وسیله گناه هلاک کردم و آنها هم مرا با استغفار و توبه هلاک کردند.
«وَاِذا اُعطُوا شَکرُوا» هرگاه عطا شوند شکر گذارند؛قدر دان هستند و شکر گذار. قدر دان نعمات الهی اند. قدر دان والدین، قدر دان بزرگان و . . . . .
«وَاِذا ابتُلُوا صَبَرُوا»و هرگاه بلا ببیند صبر کنند، در برابر ابتلائات و مشکلات صبر می کنند که : «اِنِّ اللهَ مَعَ الصابرین»(بقره آیه153)
«وَاِذا غَضِبُوا عَفَوا»(الکافی ج2 ص240) و هرگاه به خشم آمدند عفومی کند؛در صورت امکان قصاص نمی کنند، آبرو نمی برند، در فکر انتقام و قصاص نیستند، کریمانه و بزرگوارانه برخورد می کنند. و اهل عفو و صفح هستند.
[/]

[="Tahoma"][="Navy"]

cwar;297966 نوشت:
و سوال اخر جواب این سوالاتم را از چه کسی باید بپرسم تو شرایطی که از وجود امام و پیامبر برای راهنمایی روزهای سخت محرومیم و تو بدترین عذاب الهی هستیم ؟

حدیث از امام زمان(ع) : و اما الحوادث الواقعه فارجعوا فیها الی رواة حدیثنا فانهم حجتی علیكم و انا حجة الله علیهم
اما در حوادثی كه بعداً بوجود می‌آید در مورد آنها به راویان احادیث‌ ما رجوع كنید زیرا آنها حجت من بر شما و من حجت خدا بر آنان می‌باشم.

(صدوق، كمال الدین و تمام النعمة، قم، مؤسسه النشر الاسلامی الجماعة المدرسین ج 2، ص 493)[/]

ای کاش بیاید ان حجت خدا
به قول یکی از دوستان ما نسل تنهایی هستیم.
واقعا هم هستیم چون امام زمانمونو نمیبینیم که دردمونو بهش بگیم و جواب بگیریم.
درسته با امام زمان صحبت میکنیم و درد دل میکنیم و از لطف هاشونم بهره مند میشیم ولی از خیلی چیزا محرومیم.
تو این زمان هم که باید به علما رجوع کرد در خیلی از موارد بین علما اختلاف هست و بازم پی به تنهایی مون میبریم.
اگر نظرم اشتباهه لطفا اصلاح فرمایید تا متوجه اشتباهم بشوم.

cwar;297966 نوشت:
ه چه صورت متوجه بشویم خدا از ما راضی است ؟ به چه صورت متوجه بشویم نمازمون مورد قبول خداوند است ؟ به چه صورت متوجه بشویم در حال انجام گناهی نیستیم یا کاری نمیکنیم که باعث خشم خدا بشیم ؟ به چه صورت متوجه بشیم که دشواریهایی سختی که در زندگی به وجود میاید برای مدتی طولانی کارمای کارهای بد ما میباشد یا امتحان الهی میباشد یا نتیجه توبه از کارهای بد میباشد چون شنیدم که امام علی فرمود بعد از توبه از ته قلب یه سری مشکلاتی در زندگی برای فرد به وجود می اید و حالا بعد از به وجود امدن این مشکلات تا کی باید در این تاریکی قرار گرفت ؟ تا کی باید صبر کرد ؟ امکان لغزش انسان در این مراحل سخت وجود دارد؟ که توبه میکند یا در حال امتحان است ؟

سلام
لاتیئسوا من روح الله
ازخدا نا امید نشوید هرچند از میزانها عقب باشید
والله الموفق

حامد;300645 نوشت:
ازخدا نا امید نشوید هرچند از میزانها عقب باشید

با گناهانی که دانسته و نداسته خواسته و ناخواسته عمدا و غیر عمد کرده ام چه ؟

cwar;297966 نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم

سلام و عرض ادب و قبولی عزاداری تمام دوستان

سولی داشتم اینکه :

به چه صورت متوجه بشویم خدا از ما راضی است ؟

به چه صورت متوجه بشویم نمازمون مورد قبول خداوند است ؟

به چه صورت متوجه بشویم در حال انجام گناهی نیستیم یا کاری نمیکنیم که باعث خشم خدا بشیم ؟

به چه صورت متوجه بشیم که دشواریهایی سختی که در زندگی به وجود میاید برای مدتی طولانی کارمای کارهای بد ما میباشد یا امتحان الهی میباشد

یا نتیجه توبه از کارهای بد میباشد چون شنیدم که امام علی فرمود بعد از توبه از ته قلب یه سری مشکلاتی در زندگی برای فرد به وجود می اید

و حالا بعد از به وجود امدن این مشکلات تا کی باید در این تاریکی قرار گرفت ؟

تا کی باید صبر کرد ؟

امکان لغزش انسان در این مراحل سخت وجود دارد؟ که توبه میکند یا در حال امتحان است ؟


موفق باشید

در ضمن اگر از احادیث راجع به این سوالاتم وجود دارد بیان نمایید خیالم راحتر است خصوصا در این موارد از کتاب نهج البلاغه گفته هایی از امام علی وجود دارد ؟؟


و سوال اخر جواب این سوالاتم را از چه کسی باید بپرسم تو شرایطی که از وجود امام و پیامبر برای راهنمایی روزهای سخت محرومیم و تو بدترین عذاب الهی هستیم ؟


ای کاش بیاید ان حجت خدا خیلی زود

کارشناس بحث : استاد



ببین من بهت در حد تواناییم میگم که ایا نمازات مثلا قبول هست یانه ببین روزی که نماز میخونی گناه می کنی یانه بر اساس نصح صریح قران نماز تنهی عن فحشا و المنکر است یعنی اگه نمازات درست باشه نباید لغزش داشته باشی واگه خدا نکرده لغزش داشتی باید بسیار پشیمان باشی. (شادی روح شهیدان صلوات)

امیرالمومنین فرمود:
اگر یک عبادتی انجام داده اید و بعد از آن عبادت ، خدا به شما توفیق داد عبادت دوم را انجام بدهید ، آن عبادت دوم دلیل بر آن است که خدا عبادت اول را از شما قبول کرد . چون عبادت اول تان را قبول کرد لذا به شما توفیق ورود به عبادت دوم را عنایت کرد.
اگر شما یک گناه و معصیتی مرتکب شدید ، منتهی بعد از آن گناه خدا به شما توفیق داد یک طاعت و عبادتی انجام داده اید ، این عبادت بعد از معصیت دلیل بر این است که خدا معصیت شما را آمرزیده است و مورد بخشش قرار داد لذا به شما توفیق داد که مرتکب طاعت و عبادتی‌‌ بشوید.

[="Tahoma"][="Navy"]

محب الحسین;300502 نوشت:
تو این زمان هم که باید به علما رجوع کرد در خیلی از موارد بین علما اختلاف هست و بازم پی به تنهایی مون میبریم. اگر نظرم اشتباهه لطفا اصلاح فرمایید تا متوجه اشتباهم بشوم.

سلام بر شما دوست گرامی
در بحثهای فقهی و احکام اختلاف نظر وجود دارد که آنهم به دلیل تفاوت در استنباط علما از منابع احکام است.همچنین این مورد مسأله ای نیست که باعث انحراف ما و یا دوری از حقیقت برای ما شود.
اما در اموری کلی مانند اصول دین هیچ اختلافی بین علما وجود ندارد.
[/]

cwar;300661 نوشت:
با گناهانی که دانسته و نداسته خواسته و ناخواسته عمدا و غیر عمد کرده ام چه ؟

بسمه تعالی
خوشا آن دل كه دارد قصد كويش/خوشا آن ديده دارد عشق رويش
خوشا آن بنده شيرين زباني/ كه همواره بود در گفت و گويش

برادر گرامي !
خداي مهربان دوست دارد كه همه‏ بنده هايش، در مسير حق و هدايت قرار گيرند. از تمام ظرفيت وجودي خود، براي دستيابي به سعادت و خوشبختي خود استفاده كنند؛ مگر اين كه انسان، خودش مانع از مهرباني و لطف شود و باعث محروميت خويش گردد. از اين رو راه توبه و بازگشت را براي آنان گشوده است. آيا نشنيده اي كلام نوازشگر او را كه به پيامبرش فرمود: از طرف من به بندگانم بگو:
اي بندگان من، اي كساني كه (با گناه و معصيت‌ها) بر خود ستم روا داشته ايد ! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خداوند(در صورت توبه كردن ) همه گناهان تان را مي‌آمرزد، چه اين كه او بخشنده و مهربان است."(بقره (2) آيه 143) پس نداي حضرتش را بشنو كه از سر لطف مي گويد:
غرق گنه نا اميد مشو ز دربار ما/ كه عفو كردن بود، در همه دم كار ما
بنده شرمنده تو، خالق بخشنده من/ بيا بهشتت دهم، مرو تو در نار ما
توبه شكستي بيا، هر آنچه هستي بيا/ اميدواري بجو، ز نام غفار ما

از اين رو خداوند در استغفار و توبه و بازگشت را به روي بندگانش باز گذاشته و توبه آنان را مي پذيرد و گناهان آنان را مي بخشد.
توبه كه به معني پشيماني واقعي از معصيت است، نه تنها موجب بخشش گناه شده و صفحه قلب را از آلودگي، پاك مي كند و تيرگي را مبدّل به روشنايي مي­سازد، بلكه خداوند توبه كننده را دوست دارد و او را محبوب خود انتخاب مي كند. (بقره (2) آيه 222) به شرط آن كه توبه حقيقي باشد؛ يعني انسان از عمق دل توبه كرده باشد و تصميم جدي بر ترك گناه براي هميشه داشته باشد.
كسي كه دوست و محبوب خدا شد، خدا عزيزش مي دارد ؛ همه گناهان كبيره و صغيره او را مي بخشد و آبروي دوستش را حفظ مي كند.
ترس از خدا و در واقع ترس از گناه خوب و پسنديده است، ولي آن مقدار كه انسان را از گناه كردن باز دارد. اما وقتي خدا مي گويد: بنده ام از گناهان توبه كن، گناهان گذشته ات را ناديده مي گيرم و تو را مي بخشم، ديگر ترس براي چي؟ آيا راستگوتر از خدا وجود دارد؟
اگر نماز و روزه قضا شده داري، قضاي آن را به هر اندازه كه مي تواني و در توان شما است، انجام بده. البته نبايد زيادتر از توان خود بر خود فشار بياوري و خود را اذيت يا بيمار كني. اگر پول يا مالي به كسي بدهكاري، بايد بپردازي. در صورت عدم دسترسي، با هماهنگي دفتر مرجع تقليدت به عنوان رد مظالم آن را ادا مي كني.
تولد دوباره شما و زندگي خدايي جديدتان را تبريك مي گوييم.

پرسش :
چگونه متوجه شویم خدا از ما راضی است ؟ چگونه متوجه بشویم در حال انجام گناهی نیستیم یا کاری نمی کنیم که باعث خشم خدا بشیم ؟آیا دشواری ها و سختی ها که در زندگی به وجود می آید نتیجه کارهای بد ما می باشد یا امتحان الهی؟

پاسخ :
رضایت و خشنودی خدا امری نسبی است. هر فرد بهترین قاضی برای بررسی اعمال خود است. به این معنا که هر چقدر اعمال انسان با عنوان انجام وظیفه نسبت به آئین نامه الهی (واجبات و محرمات) تطابق داشته باشد، رضایتمندی خدا از بنده بیشتر خواهد بود. به هر اندازه اعمالش در انطباق مذکور نمره بیشتری کسب کند به همان اندازه خداوند از او راضی است و از خشم خدا در امان خواهد ماند.

با توجه به این نکته می گوییم :
بلاها و گرفتاری‌ها، و سختی ‌هایی که در زندگی بر انسان وارد می شود، می تواند مولود عوامل گوناگونی باشد.
گاهی بازتاب عملکردهای نادرست انسان اند.برخی لازمه عالم دنیا هستند. برخی هم عامل شکوفایی استعدادها و سازنده شخصیت انسان هستند. مثل جایی که نعمت های الهی، و الطاف ویژه و ناب خداوند در لباس «سختی‌ها، تنگناها، مصیبت‌ها و مشکلات» ظاهر می شود. نظیر آن چه خداوند انبیا، امامان و اولیا و دوستان خاص خود را در دنیا با انواع سختی‌ها، مصیبت ها و شداید دچار ساخته است، تا بدین وسیله بر ایمان و استواری آنان، و بر مقام و مرتبت و منزلت‌شان بیفزاید.

امیرالمؤمنین (ع) می فرماید:‌ «انّ البلاء للظالم ادبٌ، و للمؤمن امتحان،‌ و للانبیاء درجه و للاولیاء کرامه؛ (1) بلاها برای ستمگران جنبه کیفر و تأدیب دارد. برای مؤمنان، امتحان و برای پیامبران باعث ارتقای رتبه و درجه و برای اولیای الهی موجب کرامت و بزرگواری می گردد».
بنابراین به صورت مطلق نمی‌توان گفت سختی ها و بلاها و مشکلات همیشه و پیوسته محصول گناهان و عملکردهای زشت افراد است؛ زیرا همه افراد بشر در طول زندگی به نوعی مورد آزمایش خداوند هستند؛
در سوره ملک می فرماید : «الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ ؛ (2) خداوندی که مرگ و زندگى را پدید آورد تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید و اوست ارجمند و آمرزنده».

در قرآن بیشتر از بیست مورد امتحان به خدا نسبت داده شده است . این یک قانون کلی و سنت دائمی در زندگی انسان است.
به طور فراگیر می توان گفت که:
هر عملی که انسان انجام می دهد، امتحانی است که در پیشگاه خداوند پس می دهد که نتیجهء آن ثواب است یا کیفر.
از آن گذشته گرفتاری یا سختی ، در عین عذاب بودن ، امتحان الهی نیز هست تا معلوم شود انسان برای از بین رفتن آثار گناه خود صبر و تحمل می کند ، یا با ناله و فریاد و بدگویی به زمین و زمان ، گناهی بر گناهان گذشته خود می افزاید . پس یک عمل، هم می تواند کیفر گناهان باشد و هم وسیله امتحان .

بنابراین در هر صورت انسان باید مراقب باشد.
زیرا حتی در فرضی که بلا و گرفتاری به خاطر عذاب باشد، می تواند امتحان الهی نیز باشد. لذا بهترین راه برای این که انسان بتواند تشخیص دهد که مشکلش از ناحیه کوتاهی خودش در وظایف مادی یا معنوی هست یا امتحان الهی است ، این است که با هر بلا و گرفتاری که مواجه می شود ، ابتدا نامه عمل خود را بازبینی کند که آیا وظایف خود را انجام داده یا کوتاهی کرده ؟ در صورتی که از طرف او کوتاهی صورت گرفته ، برای جبران آن اقدام کند تا خداوند عنایت خود را به او بیشتر نماید و در صورتی که کوتاهی در انجام وظایف از او سر نزده ، در مقابل بلا و گرفتاری صبر نموده و خدا را شاکر باشد تا خداوند سفره نعمت هایش برای او بگشاید.

امیر مؤمنان - علیه السلام - می فرماید:
«الدَّهْرُ يَوْمَانِ فَيَوْمٌ لَكَ وَ يَوْمٌ عَلَيْكَ فَإِذَا كَانَ لَكَ فَلَا تَبْطَرْ وَ إِذَا كَانَ عَلَيْكَ فَلَا تَحْزَنْ فَبِكِلَيْهِمَا سَتُخْتَبَرُ؛ (3)دنيا دو روز است: روزى به زيان توست و روزى به سود توست. روزى كه به سود توست، سرمست مشو . روزى كه به زيان توست، غم مخور؛ زيرا تو در هر دوى آن ها آزمايش مى شوى»‏.
موفق باشید.

پی‌نوشت‌ها :
1. علامه المجلسي، بحار الانوار، مؤسسه الوفاء، بيروت، لبنان، سنه النشر/1404 ه.ق ، ج 81، ص 198.
2. ملک (67) آیه 2 .
3. ابن شعبه حرانى‏، تحف العقول عن آل الرسول، جامعه مدرسين‏ قم‏، 1404 ق‏، چاپ دوم‏، ص 207.

موضوع قفل شده است