برنامه کودک(ازرقص تاانسان سازی)

تب‌های اولیه

17 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
برنامه کودک(ازرقص تاانسان سازی)

شخصیت هر انسانی از سه بعد آگاهی، گرایش و رفتار شکل یافته است. این سه بعد شخصیتی در یکدیگر اثر متقابل دارند، هر یک بر دیگری اثر گذاشته و از آن تاثیر می‌پذیرد.

بر این اساس، نوع رفتاری که هر فرد انجام می‌دهد، بر آگاهی‌ها و گرایش‌های وی تاثیر خواهد گذاشت. احادیث متعددی نیز به این واقعیت اشاره دارد. امیرمومنان(ع) می‌فرماید: «قَلَّ مَن تَشَبَّهَ بِقَومٍ الا اَوشکَ اَن یَکونَ مِنهُم»: کم است که فردی همانند گروهی رفتار کند و از جمله آنان نشود (نهج البلاغه،‌ حکمت 198). در این حدیث،‌ به روشنی تاثیر شگفت و شگرف رفتار، بر آگاهی و گرایش آدمی بیان شده است.

یکی از حکمت‌های حکم فقهی «حرمت تشبه به کفار» نیز ‌همین نکته است که شباهت رفتاری و ظاهری به غیرمسلمانان،‌ مقدمه شباهت فکری و درونی به آنان خواهد شد. بر اساس این حکم دینی، اگر لباسی را کافران ابداع کنند،‌ استفاده از آن حرام است اما اگر همان لباس را مسلمانان ابداع کنند، استفاده از آن جایز است.

هر چقدر، انسان در سنین کمتری باشد، تاثیر دو سویه ابعاد سه گانه (آگاهی، گرایش، رفتار) بیشتر خواهد بود به نحوی که هر گونه رفتار غیردینی کودکان می تواند تاثیراتی سرنوشت‌ساز بر شخصیت در حال شکل‌گیری آنان بگذارد. با توجه به این امر،‌ می‌توان به حساسیت برنامه‌هایی که برای کودکان ساخته می‌شود، پی برد.

مدتی است که تهیه‌کنندگان برنامه‌های کودک،‌ رویکرد تهیه برنامه‌های شاد را برای کودکان در دستور کار قرار داده‌اند. تا اینجای کار، باید آن را ستود که برآنند نسل آتی این سرزمین، روحیه ای پرنشاط داشته باشند، اما متاسفانه این حسن فاعلی به حسن فعلی بدل نشده است و در مقام عمل، أمل‌ها بر باد رفته است. برنامه‌ریزان رسانه،‌ در تعریف شادی و شیوه های ایجاد آن در کودکان ام‌القرای جهان اسلام، به جای بهره ‌‌گیری از روانشناسی اسلامی،‌ از شوهای تلویزیونی غربی الگوبرداری کرده‌اند. به همت صدا و سیما،‌ شنیدن موسیقی تند همراه با تماشای حرکات موزون! و کف زدن های ضرب‌‌دار به بخشی از برنامه‌های روزانه کودکانمان تبدیل شده است که اوج این داستان غمبار را می‌توان در برنامه «خاله شادونه در سرزمین دونه‌ها» مشاهده کرد.

کودکانی که روزانه دقایق بسیاری را به تماشای رقص و آواز مشغول بوده و خود نیز در پای تلویزیون‌ها، به تقلید از آنها مشغولند،‌ در جوانی چه شخصیتی پیدا خواهند کرد؟ آیا با این سبک برنامه‌سازی، جوان ایرانی در سال 1404، طبق سند چشم‌انداز، مؤمن، متعهد، ایثارگر، منضبط، مسئولیت‌پذیر، مفتخر، فعال، راضی، با وجدان کار و دارای روحیه تعاون خواهد بود؟ آیا با این روال، تا 14 سال آینده،‌ کودکان امروز و جوانان فردا، مؤمن به رقص و متعهد به موسیقی و راضی از شو نخواهند شد؟

روی دیگر این سکه، برنامه کودک شبکه قرآن سیما است. در بخشی از این برنامه،‌ مجری و چند کودک،‌ در جای خود نشسته و به ندرت حرکتی دارند. مجری شروع به صحبت می کند و با استفاده از ادبیاتی ثقیل و علیل که فهم آن تنها برای پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها ممکن است می‌کوشد تا با نوه‌های آنها ارتباطی صمیمانه برقرار کند. پس از چندی کودکان حاضر در برنامه هم، شروع به سخن می‌کنند و متن‌های حفظ شده را که عموما تاکید بر مفاهیم دینی است به کودک فرضی بیننده ارائه می‌دهند تا او نیز با فراگیری این معارف، شخصیتی نورانی پیدا کند. بی شک،‌ بینندگان این روضه کسانی جز تهیه‌کنندگان همان برنامه نخواهند بود.

آیا به راستی تهیه یک برنامه شاد و آموزنده برای کودکان این قدر دشوار و ناشدنی است؟ آیا نمی‌توان کودک را شاد کرد اما او به رقاصه‌ای تبدیل نشود؟ آیا نمی توان کودک را دیندار کرد اما او به مصیبت‌زده‌ای تبدیل نشود؟
به نقل ازوبلاگ طلبه ای ازنسل سوم

زاهده;264008 نوشت:

1. برنامه‌ریزان رسانه،‌ در تعریف شادی و شیوه های ایجاد آن در کودکان ام‌القرای جهان اسلام، به جای بهره ‌‌گیری از روانشناسی اسلامی،‌ از شوهای تلویزیونی غربی الگوبرداری کرده‌اند. به همت صدا و سیما،‌ شنیدن موسیقی تند همراه با تماشای حرکات موزون! و کف زدن های ضرب‌‌دار به بخشی از برنامه‌های روزانه کودکانمان تبدیل شده است که اوج این داستان غمبار را می‌توان در برنامه «خاله شادونه در سرزمین دونه‌ها» مشاهده کرد.

کودکانی که روزانه دقایق بسیاری را به تماشای رقص و آواز مشغول بوده و خود نیز در پای تلویزیون‌ها، به تقلید از آنها مشغولند،‌ در جوانی چه شخصیتی پیدا خواهند کرد؟ آیا با این سبک برنامه‌سازی، جوان ایرانی در سال 1404، طبق سند چشم‌انداز، مؤمن، متعهد، ایثارگر، منضبط، مسئولیت‌پذیر، مفتخر، فعال، راضی، با وجدان کار و دارای روحیه تعاون خواهد بود؟ آیا با این روال، تا 14 سال آینده،‌ کودکان امروز و جوانان فردا، مؤمن به رقص و متعهد به موسیقی و راضی از شو نخواهند شد؟

2. روی دیگر این سکه، برنامه کودک شبکه قرآن سیما است. در بخشی از این برنامه،‌ مجری و چند کودک،‌ در جای خود نشسته و به ندرت حرکتی دارند. مجری شروع به صحبت می کند و با استفاده از ادبیاتی ثقیل و علیل که فهم آن تنها برای پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها ممکن است می‌کوشد تا با نوه‌های آنها ارتباطی صمیمانه برقرار کند. پس از چندی کودکان حاضر در برنامه هم، شروع به سخن می‌کنند و متن‌های حفظ شده را که عموما تاکید بر مفاهیم دینی است به کودک فرضی بیننده ارائه می‌دهند تا او نیز با فراگیری این معارف، شخصیتی نورانی پیدا کند. بی شک،‌ بینندگان این روضه کسانی جز تهیه‌کنندگان همان برنامه نخواهند بود.

آیا به راستی تهیه یک برنامه شاد و آموزنده برای کودکان این قدر دشوار و ناشدنی است؟ آیا نمی‌توان کودک را شاد کرد اما او به رقاصه‌ای تبدیل نشود؟ آیا نمی توان کودک را دیندار کرد اما او به مصیبت‌زده‌ای تبدیل نشود؟
به نقل ازوبلاگ طلبه ای ازنسل سوم

آقا یه راه حل بده . بالاخره جست و خیز بکنن یا نه ؟ قبول دارین که برنامه ی کودک بدون موسیقی و جست و خیز ، هیچ جذابیتی برای بچه ها نداره ؟ بالاخره این مجریا از جاشون تکون بخورن یا نخورن ؟ ! :khaneh: اصلا بذار ببینم ، یعنی ما که زمان شاه دائم رقص و آواز می دیدیم تو تلویزیون و تا الان در عمرمون یه دقیقه م نرقصیدیم ، الان رقاص هستیم و خودمون خبر نداریم ؟!:Moteajeb!::Moteajeb!:

چرا اینقدر افراط و اغراق در تفسیر وقایع دارید ؟

[="Black"]

netuser;264126 نوشت:
بالاخره این مجریا از جاشون تکون بخورن یا نخورن ؟ !

نخورن!

netuser;264126 نوشت:
قبول دارین که برنامه ی کودک بدون موسیقی و جست و خیز ، هیچ جذابیتی برای بچه ها نداره ؟

نه قبول ندارم! میشه بدون رقص و آواز هم کودک رو سرگرم کرد! برنامه کودکای زمان ما یک مجری خانم میشست یکم صحبت شیرین میکرد و بعد برامون کارتون میذاشت کلی هم سرگرم میشدیم!
الان توقع بچه ها بالا رفته ! اگر از اول این روال رو شروع نمیکردن الان سطح توقع بچه ها این قدر بالا نبود که حتما باید رقص و آواز نگا کنن!

netuser;264126 نوشت:
اصلا بذار ببینم ، یعنی ما که زمان شاه دائم رقص و آواز می دیدیم تو تلویزیون و تا الان در عمرمون یه دقیقه م نرقصیدیم ، الان رقاص هستیم و خودمون خبر نداریم ؟!

لازم نیست حتما برقصید! مهم اینه که از کودکی این تصاویر را دیده اید و الان این تفکر شماست!
((تفکر شما: رقص و آواز اشکالی ندارد))[/]

شیـ«علی»ـعه;264187 نوشت:
[="black"]
نخورن!

نه قبول ندارم! میشه بدون رقص و آواز هم کودک رو سرگرم کرد! برنامه کودکای زمان ما یک مجری خانم میشست یکم صحبت شیرین میکرد و بعد برامون کارتون میذاشت کلی هم سرگرم میشدیم!
الان توقع بچه ها بالا رفته ! اگر از اول این روال رو شروع نمیکردن الان سطح توقع بچه ها این قدر بالا نبود که حتما باید رقص و آواز نگا کنن!

لازم نیست حتما برقصید! مهم اینه که از کودکی این تصاویر را دیده اید و الان این تفکر شماست!
((تفکر شما: رقص و آواز اشکالی ندارد))

[/]

استاد فرموده بودن : " آیا نمی‌توان کودک را شاد کرد اما او به رقاصه‌ای تبدیل نشود؟ " [="red"]پس فرض بر این بود که با دیدن رقص و آواز ، بچه به رقاص و رقاصه تبدیل میشه[/] . حالا مث این که شما یه مرحله نزول اجلال فرمودین و به تفکرش گیر دادین . بالاخره بچه ها با دیدن رقص رقاص میشن یا نمیشن ؟

چطوره که با همین تفکر " رقص و آواز اشکالی نداره " ، نسلی اومد که انقلاب و جنگ رو پیش برد اما از نسل شما با مجریای محجبه ی و غیر رقاص ، جوونای امروزی دراومدن که خودتون فرت و فرت دارین از دست شون می نالین ؟ بهتر نیست این تحجر و قشری گری رو بذارین کنار و متوجه بشین که کارتون از جای دیگه ای خرابه ؟

سلام
اول یه تشکر ویژه بکنم از نویسنده ی متن و بعد هم از شمایی که اونو اینجا گذاشتید
آقا دل پری دارم در این بحث که بیا و ببین... این درد دل هم مال الان نیست... از زمان خاله نرگس شروع شده... اول چی و چرا بود که بدک نبود.. بعد به گمانم چپر اومد... بعد که دیگه پنگولشون زدن به سیم آخر و هنوزم ظاهرا تخت گاز دارن میرن
برنامه ی رنگین کمون که ظاهرا برای بچه های زیر سن مدرسه است از دید من به شدت برای اونا و تمام افراد زیر 18 سال مضره... برای بالای 18 ساله ها هم بدآموزی داره... برنامه ای که توش عروسک برنامه تیکه ی +18 به مجری میندازه واقعا کجاش برنامه کودکه... برنامه های ما متاسفانه رفتن به سمت به هم خندیدن به جای با هم خندیدن... این خیلی تاسف باره جدا... خیلی زشته که عروسک برنامه که الگوی بچه ها هم هست به خاله اش برگرده بگه نرگس... یعنی به اسم کوچیک صداش کنه... آخر عاقبت این چیزا اصلا قشنگ نیست... پس فردا طرف با پدر مادرشم همین جوری صحبت میکنه... دایی و خاله و عمو و دایی هم همین... حرمت ها اول کمرنگ و بعدا از بین میره

خدا رحمت کنه استاد شهید مطهری رو که با اون همه روشنفکری و مشغله ی استاد دانشگاه بودن برای بچه ها کتاب داستان می نوشت... کاش مسئولین باور میکردن که بچه ای که قهرمانش مرد عنکبوتی و این جدیدی هایی که اسمشونو نمیدونم باشه خیلی طول میکشه با دین و قهرمانای دینی ارتباط برقرار کنه... مسئولین صدا سیما خیال میکنن قرآن پخش کردن و کارشناس مذهبی آوردن فقط لازمه... اونا لازم هست ولی باور کنین کار کردن برای کودکان واجبه... یکی دو نسل از انقلاب گذشته اوضاع فرهنگی جوونا این شده... وای به دو سه نسل دیگه... خدا آخر عاقبت ما رو به خیر کنه
بابا باور کنید بازی رایانه ای مناسب و مهیج و هدفمند برای بچه های مدرسه ای ساختن کمتر از ساخت مسجد نیست... کمتر از فرستادن دانشجو به خارج نیست... سرمایه گذاری برای ساخت برنامه کودک های مناسب که هم نیاز بچه ها رو رفع کنه هم مفاهیم دینی رو یادشون بده هم چیزی کم نذاره کم تر سرمایه گذاری برای تربیت سربازان امام زمان نیست... هزینه ی این چیزا هم اگه فکر قوی پشتش باشه خیلی کمتر از تربیت پلیس زد شورش و این چیزاست
کاش مسئولین باور میکردن وقتی ما برای بچه هامون سرگرمی تولید نکنیم همون کشورایی که بهشون میگیم دشمن جمهوری اسلامی خیلی برنامه های قشنگ و خوشمزه ای براشون آماده کردن
میترسم دیر بشه... مثل بحث ماهوره ها که دیر شد... به جای تنوع توی برنامه ها و وقت گذاشتن برای برنامه سازی و شبکه سازی هی مامور فرستادن دیش جمع کنه... آخرش هم دیدن فایده نداره سیستم دیجیتال و شبکه های مختلفش رو راه انداختن ولی همه میدونیم خیلی دیر شده و بعضی ها کلا دیگه ذاعقه شون اون طرفی شده

از واجباته که توی هر مدرسه ای یه روحانی باشه... ولی نه هر کسی... کسی که هم با بچه ها فوتبال بازی کنه... هم والیبال بازی کنه... هم اردو ببرتشون... هم توی مسابقات حضور فعال داشته باشه... هم پیش نماز باشه... هم سوالای بچه ها رو جواب بده... با بچه ها هم به زبون خودشون صحبت کنه... حالا هی من بگم... کو گوش شنوا... کدوم وقت تو کدوم محله پیش نماز مسجد اومد دو تا تیر دروازه آورد گفت بچه های محل بیایین گل کوچیک بازی کنیم... بعد بازی هم بریم نماز... بنازم پیامبر خدا رو که همبازی بچه ها بود... بنازم حضرت علی علیه سلام رو که برای بچه یتیم صدای بزغاله در میآورد تا بخنده... بنازم اون تربیت ها و بنازم نتیجه ش.. آقا امام حسین (ع)... دیگه اسم از بزرگان نمیآرم که شر نشه... فقط بدونین این راهی که ما میریم باور کنید خیلی طول نمیکشه که چیزی از جمهوری اسلامی و ملت شیعه نمیمونه... مگه راه و روشمون رو اصلاح کنیم
خدایا خودت همه ی مسلمونا رو به راه راست هدایت کن
خدایا خودت دست دشمنان رو از کشور ما دور بدار
خدایا همه ی کوتاه فکرا رو از پست ها و مسئولیت ها برکنار بکن
خدایا کمکمون کن بچه هامون رو درست تربیت کنیم

نقل قول:
نه قبول ندارم! میشه بدون رقص و آواز هم کودک رو سرگرم کرد! برنامه کودکای زمان ما یک مجری خانم میشست یکم صحبت شیرین میکرد و بعد برامون کارتون میذاشت کلی هم سرگرم میشدیم!
الان توقع بچه ها بالا رفته ! اگر از اول این روال رو شروع نمیکردن الان سطح توقع بچه ها این قدر بالا نبود که حتما باید رقص و آواز نگا کنن!

بچه بدون تحرک بیماره ! نباشه هم بیمار میشه ! چون پاکه و سالم و بی میل به مادیات به فرمان غریزه برای تخلیه و تصفیه وجود مبارکش تلاش میکنه ! و ما به عنوان حامی یا امانت دار فقط باید اونرو از خطر دور نگه داریم .

بیشتر باید روی درک بچه کار کرد !مثلا بیان فلسفه رقص و شادیها و سرگرمیهای محلی ! تفاوت بین حرکات موزون و ناموزون و ...

در کل به جای جلوگیری از تقویت و سلامت بچه تلاش کنید تا راهش هموار و امن بشه !!!!!

تا بتونه شیرینی متعادل زیستن رو حس و درک کنه !

در این زمان دیگر نیاز و میل اموختن و پرداختن به تقلید مقلدین شیطان در وجودش دیده نمیشه !

رقص محلی نباشه ! سرگرمی سالم نباشه ! حرکات موزون نباشه
دیر یا زود از فرط غصه ! چاقی ! بی حوصلگی ! و هزار و یک درد که اکثرا با تلقین دشمن انسان به وجود میاد اونرو به سمت رشته های ورزشی غیر اصولی غربی سوق میده !

شما خانم ها بهتر میدونید که در بعضی رشته ها و باشگاههای ورزشی چجور رشته ها و حرکات و رفتارهایی تقویت میشند ! و اگاه به منافات اون با فرهنگ و اصالت ما هستید !!

پس ....!

بسم الله
من فقط يه حرفي دارم :
اينكه ادم ايراد بگيره ودرددل بگه راحته واين ناراحتي ها مختص فردخاصي نيست وخيلي ها از خيلي كاستي ها ناراحتند.راهكار بديد اگر هنر داريد اصلآ قصد بي احترامي ندارم اما ياد بگيريم وقتي ايراد ميگيريم يه سيستم جايگزين پيشنهاد بديم خوب مثلآ الان آهنگ نباشه خوب چي باشه؟به نظرم حتمآ ميشه يه راهكار خوب پيداكرد اما چي؟

غم قائم;264577 نوشت:
بسم الله
من فقط يه حرفي دارم :
اينكه ادم ايراد بگيره ودرددل بگه راحته واين ناراحتي ها مختص فردخاصي نيست وخيلي ها از خيلي كاستي ها ناراحتند.راهكار بديد اگر هنر داريد اصلآ قصد بي احترامي ندارم اما ياد بگيريم وقتي ايراد ميگيريم يه سيستم جايگزين پيشنهاد بديم خوب مثلآ الان آهنگ نباشه خوب چي باشه؟به نظرم حتمآ ميشه يه راهكار خوب پيداكرد اما چي؟

به فرض پیشنهاد های خوبی داشته باشیم؛ شما میدونین چه جوری میشه به گوش مسئولین رسوند؟!! :Gig:

Netuser;264126 نوشت:
آقا یه راه حل بده . بالاخره جست و خیز بکنن یا نه ؟ قبول دارین که برنامه ی کودک بدون موسیقی و جست و خیز ، هیچ جذابیتی برای بچه ها نداره ؟ بالاخره این مجریا از جاشون تکون بخورن یا نخورن ؟ ! :khaneh: اصلا بذار ببینم ، یعنی ما که زمان شاه دائم رقص و آواز می دیدیم تو تلویزیون و تا الان در عمرمون یه دقیقه م نرقصیدیم ، الان رقاص هستیم و خودمون خبر نداریم ؟!:Moteajeb!::Moteajeb!:

چرا اینقدر افراط و اغراق در تفسیر وقایع دارید ؟


سلام
بنده نظرم همینیه که نوشتم واعتقادهم دارم که درسته!
چرافکرمیکنیم هرچیزی که اون برنامه هااجرامیکنن وحی منزله ودرسته ونبایدتوش اماواگراورد؟؟
نمیدونم تاحالابرنامه های حاج آقای راستگورودیدید؟؟
برای بچه هاخیلی جذابتره!
نمیخوام بگم همه مجریهابشن طلبه و...
اماببینیداولاچرافکرمیکنیم که نمیشه بدون رقص واین سبک بازیاچیزی به بجه یادداد؟
یعنی مابرای اینکه چیزی به بچه یادبدیم مثلاگفتن سلام،بایدهمه فضایل دیگه روازش بگیریم؟؟
شمابرومثلاازاین فسقلی هایی که میرن توی اون برنامه هاببین چنددرصدشون بهترین مفاهیم دینی رویادگرفتن؟؟
یقین دارم بیشتربرن شعربخونن وکمی که اداهای مجری رودربیارن:ok:
من نمیگم که کودک به تحرک نیازنداره،بله خیلی هم نیازداره،امابایددرراستای تربیت دینی باشه
یعنی به خاطریاددادن برخی چیزاهست ونیست بچه نابودنشه
منم نظرم اینه که مجری تحرک داشته باشه،شادباشه،بخندونه امادرقالب دینی
میدونین چرافکرمیکنیم که نمیشه؟
چون تاحالاکسی اجراش نکرده:ok:
نه اینکه نمیشه چون اجرانشده،چون کاردست افرادیه که اون مدلی فکرمیکنن براساس عقایدخودشون برنامه درست میکنن
بنده خودم نااشنانیستم بااین مسایل
ولی به هرحال بایدکارکرد،درضمن بنده هم انتقادمیکنم هم راه حل میدم
هربارهم چیزی به ذهنم میرسه سریع به صداوسیماپیام میدم شایدازنظرشماکی به حرف من گوش میده،امالاقل وظیفه خودم روانجام دادم!:ok:

سلام
دوستمون حق دارن که میگن یه طرفه انتقاد نکنید... راهکار هم بدیم دیگه

اولا بگم من با ساکت نشستن و دست نزدن و این چیزا مخالفم... بچه بچه است... نباید مثل یه آدم مکلف باهاش برخورد بشه که... درسته که نباید مسیر انحراف رو براش باز بذاریم و رقصیدن یادش بدیم... ولی خشک و خالی هم نمیشه که
اون دست زدن ها و موسیقی ها که باز توی موسیقیش کلی حرفه... میتونه بشه چاشنی تشویق و مسابقه... کلی بازی و مسابقه میشه برگذار کرد... شاید واقعا لازم باشه یه عهده اهل فن بشینین بازی سازی کنن... بازی های گروهی و دسته جمعی رو میگم
عروسک ها هم باید با دید الگو بودن طراحی و مدیریت بشن

تو کشور شاید کلی ایراد باشه که هست... شاید خیلی مشکلات باشه که هست و منم قبول دارم... ولی ولش کنیم که روز به روز بدتر میشه... از یه جایی باید درستش کنیم دیگه

بجای این همه بازی خشن باید بازی هایی طراحی بشه که پیام آور نیکی و این چیزا باشه... برای زیر گرفتن عابر امتیاز نده بلکه برای صبر کردن و راه دادن به عابر امتیاز بده... برای هر چه سریع تر رسیدن به مقصد امتیاز نده برای رعایت تمام قوانین امتیاز بده

باز من کارشناس نیستم بتونم دقیق و کاربردی حرف بزنم.. ولی تربیت بچه ام توی این فضای مخرب واقعا برام دقدقه شده... چه کارتون و فیلمی براش بگیرم که سرگرم بشه ولی آسیب نبینه

فرزند فاطمه;264680 نوشت:

بجای این همه بازی خشن باید بازی هایی طراحی بشه که پیام آور نیکی و این چیزا باشه... برای زیر گرفتن عابر امتیاز نده بلکه برای صبر کردن و راه دادن به عابر امتیاز بده... برای هر چه سریع تر رسیدن به مقصد امتیاز نده برای رعایت تمام قوانین امتیاز بده

باز من کارشناس نیستم بتونم دقیق و کاربردی حرف بزنم.. ولی تربیت بچه ام توی این فضای مخرب واقعا برام دقدقه شده... چه کارتون و فیلمی براش بگیرم که سرگرم بشه ولی آسیب نبینه

خانم محترم

بازی های رایانه ای برای رده های سنی مختلف گروه بندی شده س . متاسفانه توی این مملکت به دلیل بی اهمیت بودن اصول تربیتی و بی توجهی به رشد روانی درست کودک ، هر بچه ای می تونه خیلی راحت بازی هایی رو تهیه کنه که اصلا مربوط به گروه سنی خودش نیست .

متاسفانه مسلمین ِ عزیز ، فقط رقص یا صحنه های اروت-یک رو منشا فساد کودک و نوجوان می دونن در حالی که در دنیای امروز ، خیلی از فیلم ها و کارتون ها و بازی ها ، نه به دلیل وجود صحنه های اروت..یک بلکه به خاطر وجود خشونت و یا حتی گفتارهای خشن برای کودکان و نوجوانان زیر 16 سال نامناسب تلقی می شن . در همون حال ما سریال مذهبی می سازیم مث مختارنامه که از اول تا آخرش توش خون فوران می کنه و گلو بریده میشه و دست و پا قطع میشه و چشم از کاسه در میاد و آدم از پشت بوم پرت میشه و .... خانواده ها می شینن با کمال لذت ( لذت تخیلی انتقام از قاتلین امام حسین ) با بچه هاشون اونو نگاه می کنن و توجهی ندارن که این خشونت اصلا مناسب سن بچه ها نیست .

حتی کار رو به جایی می رسونن که بعضی از متعصبین میگن مسلمان مومن نباید از سر بریدن ( ذبح ) حیوان حلال گوشت ابایی داشته باشه و بهتره اصلا این کار رو ولو یه بارم شده انجام بده ... یا بچه ی کم سن رو می برن براش قمه می زنن و حتی بعضی از مراجع جرات ندارن چنین عمل وحشیانه ای رو محکوم کنن

تقبیح خشونت در آیین ما ، یه شیوه ی مزورانه داره . اگه خشونت از طرف دیگران بر علیه ما باشه ، اونا رو به وحشیگری متهم می کنیم و اگه از طرف ما بر علیه اونا باشه ، لبخندی می زنیم و سکوت می کنیم و توی دلمون خوشحالیم که حال ِ کفار و المشرکین رو گرفتیم ...

بسم الله
تاپيك رونگاه كنيد...خوب حالا بينيد پستهاي شما چقدر بهش مربوطه؟فقط باهم بحث شخصي داريد.
درجواب سوال دوستمون عرض ميكنم: هر تحولي اول از فكر شروع ميشه وقتي اينجا ما به يه راهكار جالب برسيم قطعآ بحول الله گسترش ميابد وپيشنهاد هم ميشود به صداوسيما.مگر فكر كرديد مسئولين كجاهستند؟درسته بنده بهشون دسترسي ندارم اما افرادي هستند كه هم بنده وهم خيلي هامون باهاشون درارتباطيم واگر راهكار خوب ارائه بشه اونها طرح رو ميرسونن شايد طول بكشه اما بالاخره ميشه.وطرحي كه جذاب باشه تضمين هم داره براي اجرا.بنده مقداري به اين موضوع فكر كردم به طرح خوبي نرسيدم.

سلام
به قول دوستمون "غم قائم" بهتره تاپیک رو منحرف نکنیم... منم فقط اومدم بگم اولا بنده آقا هستم نه خانوم... دوما این جور بازی های خشن برای هر سنی هم باشه مضر و مخرب هست... همین

میگم راستی مسابقه ی محله چی شد؟... آقای روشن پژوه هر هفته میرفت یه محله یا مدرسه و بچه ها رو جمع میکرد و کلی مسابقه با اون همه تحرک و جذابیت برگذار میکرد... همش هم بچه ها داشتن دست میزدن و تشویق میکردن... ولی اون برنامه های مناسب جمع شد و جاش هم چیز مفیدی نیومد... من پیشنهاد میکنم اگه مسئولی این حرفا رو میخونه بره چند تا مجری توانا پیدا کنه تا اون دست برنامه ها رو دوباره زنده کنن
در مورد پیشنهاد حضور یک روحانی در هر مدرسه با اون شرایطی که گفتم هم لطفا فکر بشه
موفق باشید
بدرود

بسم الله الرحمن الرحيم
ما در اين سايت روانشناس يا جامعه شناس يا..نداريم؟اصلا هركي فكر ميكنه طرح خوبي درذهنشه لطفآ ارائه بده البته كامل وخلاصه يعني با درنظر گرفتن جوانب وازطرفي مرحله به مرحله.
باتشكر

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
به نظر من تا وقتی ما بشینیم و هی بگیم اینجا خرابه، اونجا خرابه، کاری درست نمیشه. باید بالاخره از یه جا شروع کرد. مثلا من یه زوج جوان رو می شناسم که هردوشون هم تحصیلات حوزوی دارن و هم دانشجوی ارشد روانشناسی کودک بودن.الان یا دانشجو دکتران یا فارغ التحصیل. این دونفر تو شهر خودشون که تقریبا شهر کوچیکی هم هستش، یه مهدکودک(شایدم مهد قرآن دقیقا نمی دونم) زدن و توش حتی دارن از جیبشون هزینه می کنن که بچه های مردم از اینی که هستن بهتر بشن. یه 4-5 سالی میشه که این کار رو می کنن.الان تازه دوستانشون رو هم وارد این کار کردن و تازه داره مهدشون رونق می گیره. این دونفر اگرکه نتونستن کل مملکت رو اصلاح کنن، ولی لااقل همین 4تابچه ی دور وبر خودشون رو که نجات دادن. یا یکی دیگه از آشناهامون که کلا تو خونشون تلویزیون ندارن، الان بچه ی بزرگش حدودا 17-18 سالشه. از بچگی بچه هاشو با کاردستی و گل بازی و اینجور چیزا که خلاقیتشون رو شکوفا می کرد، عادت داده بود. الانم ماشاالله پسرش دسته گلی شده که همه تعریفشو می کنن. باید خانواده هم اگه واقعا دغدغه تربیت دینی بچه اش رو داره براش وقت بذاره وگرنه مادری که بنده خدا تا عصر سرکاره، کی حوصله داره این بازی ها رو با بچه اش بکنه؟!!
به نظر من، اگه کسی بخواد بچه اش رو درست تربیت کنه، باید خودش دست به کاربشه. تا صدا و سیما و مهدکودک های ما بخوان به یه نتیجه ی درست و درمون برسن، کار از کار گذشته!
یاعلی

سلام
حرف همه عزيزان قابل تامل.منم به عنوان كسي كه فرزند داره و دوست داره فرزندانش تربيت ديني داشته باشن نگران اينجور برنامه ها هستم.خداروشك پسراي من فقط برنامه عموپورنگ رو دوست دارن كه اونم ماشاءالله از آهنگ لبريز.ولي كاري كه من انجام دادم اين بود كه هروقت آهنگش خيلي تند به بچه ها ميگم اين اهنگ خوب نيست و براشون با قصه گفتم چرا خوب نسيت.ميگم يه كم كمش كنين.الان پس از چند سال ميبينم خودشون اهنگشو كم ميكنن در عين حال از شادي برنامه هم استفاده ميكنن....درست صداوسيما دچار افراط و تفريط شده ولي بايد بدونيم مخاطب صداوسيما از همه قشرن....سختي تربيت تو اخرالزمان همينه....واون دوستي كه فرمودن ما كه برا زمان شاهيم رقاص نشديم..بايد بهشون بگم به گذشتتون تاملي داشته باشين وحتمن آيتمهاي بسياري بازدارنده شما بودن.ودر سيره اهل بيت از راههاي گير نيفتادن از گناه دوري از اون...ياحسين:Gol:

آیا اینکه تو برنامه های کودک آهنگهای آنچنانی پخش میشه باعث میشه که بچه هایی که پای تلویزیون نشستن پرتحرک بشه؟؟!!نه خدا وکیلی اینجوریه؟؟؟؟
ما که هر وقت بچه ای رو پای این برنامه ها دیدیم سر جاش میخکوب بوده و 4 چشمی فقط نگاه میکرده !!!
بنظر من بهتره برای تحرک وجنب و جوش بچه ها با هاشون بازی های پر تحرک بشه. مثلا" تو همین برنامه خاله شادونه و نرگس و سارا وامثالهم بجای اینکه از اول تا آخر فقط آنگهای مسخره بخش بشه و بچه هایی که اونجا هستن رو وادار کنن که دست بزنن و جیغ بکشن، بیان یه سری بازی های پرهیجان طراحی کنن. و اگه قراره تو یه قسمتایی موسیقی پخش بشه رو اون موسیقی کار بشه و متناسب با یه برنامه کودک باشه. نه اینکه بیان آهنگ چرت و پرت یه ترانه مفتضح رو بردارن و روش شعر هایی بخونن که هیچ ارتباطی به کودک نداره!!!

موضوع قفل شده است