نماز و روزه یهودیان

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
نماز و روزه یهودیان

آیا در قرآن در مورد نماز و روزه و تعداد آن برای دین یهود بحث شده است؟

کارشناس بحث : رسا

برچسب: 

با سلام

در قرآن کریم درباره اصل نماز و روزه اهل کتاب بدون ذکر جزئیات سخن گفته شده است.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (بقره/183)

منظور از «من قبلكم» دراين آيه شريفه امت هاي پيشين و پيروان پيامبران قبل از اسلام است، ولي در قرآن تعيين نشده كه ايشان چه كساني هستند جز اينكه از ظاهر جمله «كما كتب» بر مي آيد كه آنان اهل دين آسماني بوده اند و روزه نيز بر ايشان واجب بوده است ولي آيه دلالتي بر اين ندارد كه بر همه امت هاي گذشته روزه واجب بوده است و در تورات و انجيلي كه امروزه در دست يهوديها و نصرانيها است دستور صريحي درباره روزه وجود ندارد و ماه يا هفته معيني در سال (همانند روزه مسلمانان در ماه مبارك رمضان) براي روزه تعيين نشده است.(1) فقط آن را بزرگ شمرده اند ولي در عين حال تا به امروز در سال چند روزي را بانحاء مختلف روزه مي گيرند مثل روزه اي كه در آن خوردن گوشت يا خوردن شير يا مطلق خوردن و آشاميدن را ترك مي نمايند و در قرآن قضيه روزه زكريا ـ عليه السلام ـ و همچنين روزه مريم ـ سلام الله عليها ـ را كه در آن ترك سخن گفتن نمودند نقل فرموده است و اساساً عبادت بودن روزه امري است كه فطرت انساني به آن پي مي برد و از طوايفي كه پيرو اديان آسماني هم نبودند مثل مصر و يونان و روم قديم نيز نقل شده است و بت پرستان هند نيز به روزه معتقد بوده و هم اكنون طبق عقايد خود روزه مي گيرند.(2)



به هرحال در امت هاي گذشته از طرف خداوند روزه واجب بوده منتهي كيفيت و كميت آن در متون اسلامي نقل نشده است.
ولي در عين حال در امت هاي يهود و مسيح كه از پيروان اديان ابراهيمي به شمار مي آيند، مي توان روزه را در متون ديني خود آنان مورد جستجو و تحقيق قرار داد.

1. يهود



روزه در يهود به معناي خودداري از خوردن و آشاميدن درمدتي از زمان است كه در عبري به «تعنيت» مشهور مي باشد و به معناي رنج دادن است. روزه يكي از عبادات مردم يهود است كه جهت پاكي دل و نشانه فروتني روزه دار در مقابل خداوند مي باشد بنابراين مي توان روزه را طبق عقايد يهوديت بر دو قسم تقسيم كرد.

الف) روزه شخصي: اين نوع روزه معمولا در حالت حزن و اندوه و يا استغفار و توبه انجام مي پذيرد. چنانچه در وصف داوود ـ عليه السلام ـ آمده است: «داود به خدا التماس كرد كه بچه را زنده نگه دارد و بدين منظور روزه گرفت و به اتاق رفته تمام شب روي زمين دراز كشيد».(3)

ب) روزه جمعي: اين نوع روزه در هنگام مصيبت هاي جمعي و التماس دعا براي قوم و اعياد و... صورت مي پذيرد. درباره روزه كفاره آمده است: «روز دهم ماه هفتم هر سال روزه كفاره است در آن روز تمام قوم بايد براي عبادت جمع شوند و روزه بگيرند».(4)
همچنين ايام روزه يهوديها را مي توان به دو قسم واجب و مستحب تقسيم كرد:

روزه هاي واجب:

1. روزه يوم كيپور كه از غروب روز قبل به مدت يك شبانه روز روزه مي گيرند. و از خوردن و آشاميدن، شست و شو ( به استثناي انگشتان) آرايش، عطر زدن و پوشيدن كفش چرمي پرهيز مي كنند و در كنيسه ها به عبادت و استغفار مشغول مي شوند.(5)
2. روزه هائي كه به مناسبت ويراني اورشليم گرفته مي شود مانند: روزه گدريا ـ روزه دهم طبت ـ روزه هفدهم تموز ـ روزه نهم آو.(6)

روزه هاي مستحب:

1. روزه روزهاي دوشنبه و پنج شنبه كه از طلوع خورشيد تا غروب آن به صورت امتناع از خوردن و آشاميدن مي باشد.(7)
2. روزه گرفتن روزهاي آدينه ماه نوعبري به عنوان روزه مستحب در ميان يهوديان مرسوم مي باشد.
3. گرفتن روزه در سالروز درگذشت والدين و يا علماي بزرگ ديني يا بلاياي طبيعي مستحب است.

2. مسيحيت



روزه در مسيحيت به معناي خودداري از غذا خوردن است از صبح تا اواسط روز و به مدت عمده، كفايت كردن به يك وعده غذاي ساده در عصر مي باشد.
در عهد جديد زماني براي روزه مشخص نشده است. تعليمي نيز درباره روزه در آن ديده نمي شود ولي احتمالا روزه در بين شاگردان مسيح و خود حضرت عيسي امري رايج بوده چنانچه در كتاب متي مي گويد «عيسي پس از آن كه از يحيي غسل تعميد گرفت، چهل شبانه روز روزه گرفت».(8) و در مورد پاكي بدن به شاگردانش مي فرمايد:
«ولي اين روح ناپاك از بدن خارج نمي شود مگر با دعا و روزه».(9) بنابراين روزه براي شاگردان مسيح اختياري قلمداد شده است اما چنانچه كسي بخواهد روزه بگيرد فقط براي خشنودي خدا باشد.
بعد از حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ روزه در كليسا جايگاه مهمي را در بين ديگر عبادات به خود اختصاص داده است.



مهم ترين روزه هاي مسيحي عبارت اند از:
1. روزه رسولان: عدد آن كم و زياد مي شود و بين 15 تا 49 روز متغير مي باشد.(10)
2. روزه مقدس كه شمار روزهاي آن 55 روز است و آن چهل روزي است كه عيسي روزه گرفت و يك هفته قبل براي آمادگي و يك هفته بعد از آن.(11)
3. روزه ميلاد كه شمار روزهاي آن 43 روز است و به عيد ميلاد منتهي مي شود.


پاورقی:
1. آشتياني، جلال الدين، تحقيقي در دين يهود، نشر نگارش، چاپ سوم، 1383ش، ص334. طباطبائي، سيد محمد حسين، الميزان، قم، موسسه نشر اسلامي، ج2، ص7.
2. تفسير الميزان، همان، ج2، ص8.
3. دوم سموئيل، 12: 16.
4. لاويان، 23: 26 ـ 28.
5. توفيقي، حسين، آشنايي با اديان بزرگ، انتشارات موسسه فرهنگي طه و سمت و مرکز جهاني، چاپ هفتم، 1384ش، ص111.
6. اشرفي، عباس، عبادت در اديان ابراهيمي، تهران، انتشارات امير کبير، چاپ اول، 1384ش، ص120.
7. آشنايي با اديان بزرگ، همان، ص111.
8. متي : 4 : 2.
9. متي : 18 : 21.
10. اعمال رسولان.
11. متي : 4 : 2.

نماز و روزه در دين يهود


در تمام اديان الهي دستور العمل هاي بندگي و عبادت خداوند، كه به آنها احكام يا شرعيّات گفته مي شود وجود دارد، هر چند از حيث كيفيّت و كميّت متفاوت بوده اند. و از جمله آن احكام، نماز و روزه است كه از قوانين شرعي اديان الهي محسوب مي شوند.


امّا در رابطه با چگونگي و كميّت نماز و روزه دين يهود بايد گفت: نماز و روزه در آيين يهود همانند دين مقدّس اسلام نيست، كه به صورت مفصّل در كتب فقهي و حديثي مسلمانان ذكر شده است، بلكه در كتب يهوديان و مسلماناني كه در رابطه با احكام و شرعيّات يهود تحقيقاتي انجام داده اند به صورت خلاصه و بدون اشاره به جزئيّات ذكر گرديده است. كه ذيلاً به آنها اشاره مي شود:


1. نماز: اكثر نويسندگاني كه به احكام دين يهود پرداخته اند، فقط به اين جمله اكتفا كرده اند كه، يهوديها روزي سه بار نماز مي خوانند.(1)ولي اينكه چگونه و چه زماني، اشاره نكرده اند. امّا يهوديها در بعضي از كتب خود به چگونگي و اوقات آن پرداخته اند كه به قرار زير مي باشد:



براي هر فرد يهودي لازم است كه روزي سه نوبت نماز بخواند:
الف: نماز اوّل يا نماز سحري (شحريت) از سحرگاه تا طلوع خورشيد خوانده مي شود. در اين نماز دست دعا به سوي خداوند يكتا دراز شده و از او مي خواهند كه به آنها سلامتي و روزي و عقل و فهم عطا كند.
ب: نماز دوّم (مينها) از نيم بعد از ظهر تا پيش از غروب خورشيد خوانده مي شود .
ج: نماز سوّم ( عربيت) كه بعد از غروب آفتاب تا نيمة شب خوانده مي شود.
اين سه تا نماز از نمازهاي يوميّة يهوديان است. امّا نمازهايي هم هست كه در روزها و اعياد مخصوص مي خوانند. مانند نماز (سوسف) كه در روزهاي شنبه و اعياد ديني كه بعد از نماز سحر با خواندن فصلي از تورات آن را بجا مي آورند.(2)



و براي نمازهاي خود شرايطي هم ذكر مي كنند كه در موقع خواندن نماز اين شرايط بايد رعايت شود:
1. اذكار مخصوص در نماز بايد بدون فاصله گفته شود.
2. هنگام خواندن نماز بايد پاها به هم چسبيده شود و چشمها به پائين نگاه كند يا به كتابي كه در دست دارد.
3. اگر كتابي در دست ندارد بايد دستها را روي پائين سينه روي هم بگذارد.
4. به چيزي يا به كسي تكيه نكند. و از جلو او كسي عبور نكند.
5. نه سلام دهد و نه جواب سلام و غير اينها.
و مي گويند هر نمازي مورد قبول خداوند است ولي بهتر است كه نماز به صورت جماعت خوانده شود و در جماعت بايد حداقل ده مرد عاقل يهودي حضور داشته باشند، و بعضي از نماز ها را فقط با جماعت مي خوانند كه غير از نمازهاي يوميه است.(3)
2. روزه: روزه داشتن قوم يهود به پرهيز از غذا و آب محدود نمي باشد و با لوازم و شعائر ديگر تؤام بوده كه به آنها اشاره مي شود:
الف: با قرباني.
ب: با دعا، ‌اعتراف به گناه و توبه.
ج: با پلاس پوشيدن و خاك يا خاكستر بر سر نهادن.
د: با قرائت تورات.



امّا ايام روزه داري در دين يهود، بر اساس يك طبقه بندي به سه طبقة اصلي تقسيم مي شود:


1. روزه هاي حكم شده در كتاب مقدس:


الف: روزة يوم كيپور يا روزة كفاره، كه مطابق تفسير علماي يهود، آيه29 تا 31 باب 16 سفر لاويان اشاره به آن دارد.
ت: روزة روز نهم از ماه(آو)(av)، به مناسبت ياد كرد مصيبت ويراني بيت المقدّس.
ج: روزة روز هفدهم ماه (تموز)، به مناسبت رخنة دشمنان يهود به شهر اورشليم.
د: روزة روز دهم ماه (طوت)، در يادبود محاصرة شهر اورشليم توسط پادشاه بابل.
ه: روزة روز سوّم ماه (تبشري)، موسوم به روزة جه ليا.
و: روزه روز سيزدهم از ماه آذار، موسوم به روزه استر.(4)


2. روزه هاي تعيين شده توسط ربي ها: ربي ها و علماي يهود روزه هايي را، بويژه براي تقويت روح معنوي مردم مشخص كرده اند.



الف: دوره ده روزة توبه و تأديب نفس، از روز اوّل ماه (تبشري) تا دهم (تبشري).
ت: اوّلين دوشنبه پس از عيد فصح و سكوت.
ج: روزه در طول سه هفته سوگواري، از 17 ماه تموز تا نهم ماه (آو).
د: روزة آخر هر ماه موسوم به يوم كيپور كوچك.
ه: روزة نخست زادة پسر، اين روزه نمادي از تقديس نخست زادة يهودي.
و: روزه گرفتن به منظور يا دكرد وقايع تاريخي كه در طول تاريخ يهود اتّفاق افتاده است.



3. روزه هايي كه شخصي است. اين روزه ها وقت مشخصي ندارد و با توجّه به رخداد پيش آمده براي افراد از سوي آنها روزه گرفته مي شود. مانند:
الف: سالگرد فوت والدين يا معلم.
ب: روزة عروس و داماد در روز ازدواج تا هنگام مراسم.
ج: اگر صفحه اي از اسفار خمسه در حضور كساني به زمين افتد، افراد حاضر يك روز روزه مي گيرند.
د: در روزة ميثنائي، اعضاي دادگاه ها، روزي كه حكم مرگ كسي را صادر مي كردند روزه مي گرفتند.(5)


پاورقی:
1. آل اسحاق، مذاهب و اديان، انتشارات حوزة علمية. 1357 شمسي، جلد 1، صفحه 225.
2. فرهنگ و بينش يهود (مقطع ابتدائي و متوسطه)، ناشر: تعليمات ديني كليميان، 1382 شمسي، تهران.
3. شرعيّات يهود، به اهتمام: هارا، يديديا، آذر حيان، بي نا، و بي تا، صفحه 22 و 25.
4. مبلغي آبادي، عبدالله، تاريخ اديان و مذاهب جهان تا قرن 20، سينا، قم،1373 شمسي. جلد 2، صفحه 638 –618، ره توشةْ راهيان نور، سازمان تبليغات اسلامي قم، سال 1376 شمسي، صفحه 206 و 209.
5. همان، صفحه 207، 209 و كتاب تاريخ اديان و مذاهب جهان، صفحه 637 ـ 619 و شرعيّات يهود صفحه 24.

موضوع قفل شده است