حفظ حرمت
تب‌های اولیه
حفظ حرمت 
شبی در مسجد محله بعد از نماز مغرب و عشاء امام جماعت این آیه شریفه را تلاوت كردند.
«یا ایها الذین امنوا لاتقولوا راعناً و قولوا أنظرنا و اسمعوا و للكافرین عذاب الیم؛
ای كسانی كه ایمان آورده‌اید كلمه «راعنا» را نگوئید و به جای آن بگوئید «انظرنا» و بشنوید و برای كافران عذاب دردناكی است».(سورهٔ بقره،آیهٔ 104)
سپس در توضیح و شأن نزول آن گفتند:«راعناً» یعنی «رعایت حال ما را بكن».«أنظرنا» یعنی «به ما نگاه كن» داستان اصحاب پیامبرصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم از این قرار بود كه هنگامی كه خدمت آن حضرت می‌رسیدند تا آیات قرآن را برایشان بخوانند یا احكام را برایشان بیان كنند خطاب به حضرت می‌گفتند:«راعناً» یعنی مراعات حال ما را بكن تا،مطلب را درك كنیم یا هنگام صحبت كردن به ما نگاه كن تا ما بیشتر متوجّه حرف های شما بشویم.
یهودیان كه دشمنان اصلی مسلمانان بودند از این حرف سوء استفاده كرده و هنگام خطاب قرار دادن پیامبرصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم لفظ «راعنا» را به معنی دیگری كه در نظر آنان دشنام و حرف زشتی بود می‌گرفتند. و با گفتن این كلمه از دید خودشان به پیامبرصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم اهانت می كردند.
خداوند برای حفظ منزلت اسلام و شخصیت پیامبرشصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم با این آیه مسلمانان را از گفتن این لفظ نهی كرده و از آنان خواست كه لفظی شبیه آن به كار ببرند به معنی «انظرنا». بعد امام جماعت توضیح دادند كه مسلمانان باید مراقب باشند و كوچك‌ترین بهانه‌ای به دست دشمن ندهند تا سوژه تبلیغاتی علیه مسلمانان درست شود.حال كه اسلام تا این اندازه اجازه نمی‌دهد مسلمانان بهانه به دست دشمن بدهند وظیفهٔ مسلمانان در مورد مسائل بزرگتر روشن است.
حرف‌های امام جماعت مرا به فكر واداشت و با خود فكر كردم شاید تبلیغات سوئی كه علیه رسول گرامی صلی‌الله‌علیه‌وآله وسلم و دین اسلام در جهان می‌شود خود ما هم تا حدودی مقصر هستیم و چون زمان زیادی از تاسوعا و عاشورای حسینی نمی‌گذشت به یاد عمل قمه زنی كه از طرف تعدادی از مردم در ملأ عام صورت گرفته بود افتادم و تا حدودی جواب سوال خود را یافتم كه چرا كشورهای غربی و اروپایی، مسلمانان و به خصوص شیعیان را جنگ طلب و تروریست خطاب می‌كنند؟
شاید بسیاری از اعمال و رفتار ما و یا حرف‌هایمان باعث شده كه چنین تصویری در ذهن آنان ایجاد شده است و بر آن دامن می‌زنند و علیه مسلمانان و شیعیان از آن استفاده می‌كنند.
من قصد تقبیح قمه زنی را ندارم چون این كار در وادی عشق به امام حسین علیه‌السلام و شهدای كربلا و ابراز همدردی با آنان ممكن است قابل توجیه باشد!!
ولی این سؤال مطرح است كه آیا انسان مجاز است علاقه و عشق خود را به امام حسین علیه‌السلام این گونه ابراز كند؟!
آیا نمی‌شود قمه زنی در انظار و در جمع مردم نباشد تا دشمنان از این حركت محبّان حضرت علیه‌السلام بر علیه خود آنان استفاده نكنند؟
چرا كه در نظر آنان كسی كه به خودش رحم نكند و خود را این گونه زخمی كند چگونه می‌تواند به دیگران رحم كند؟و ممكن است كه برای كشتن دیگران بنام عشق اقدام كند. حال كه آیات قرآن این چنین به طور دقیق و حساب شده مردم را راهنمایی می‌كند و از آنان می‌خواهد به هیچ نحو بهانه به دست دشمن ندهند تا اعمال و رفتار و حركات و گفتار آنان از سوی دشمنان داخلی و خارجی سبب تفسیرهای سوء و بهره‌گیری بلند گوهای تبلیغاتی آنان نشود
وقت آن نرسیده كه ما هم اندكی در رفتار خود تجدید نظر كنیم و با سرمشق قرار دادن كتاب الهی و سنّت نبوی و سیره ائمه علیه‌السلام در زندگی،دهان دشمنان داخلی و خارجی اسلام و مسلمانان را ببندیم؟
به نظر من قمه زنی اصلا کار درستی نیست، حتی اگه به عشق حضرت ارباب(علیه السلام) هم باشه.
چند وقت پیش تو برنامه سمت خدا حاج آقای حسینی داشتن یه حدیث رو تفسیر می کردن(فک کنم از پیامبر صل الله علیه و آله و سلم) بود. می گفتن تو فوت نزدیکان آنچه که خداییه، اشک ریختن و فکر کردنه و آنچه در دست(خودزنی) و زبان (کنایه از ناشکری) هست، الهی و از آموزه های دینی ما نیست.
من نمی خوام خدای نکرده اصلا اصلا عزای اباعبدالله علیه السلام رو با عزای اقوام نزدیک خودمون مقایسه کنم ولی این آموزه های دین ماست، ما حق نداریم برای مراسم محرم حتی مکروهی رو مرتکب بشیم از این جهت که می خوایم علاقه مون رو به اهل بیت علیهم السلام نشون بدیم.
قمه زنی به نظر من هیچ توجیهی تو آیین شیعه نداره، کسی که انقدر علاقه به حضرت علیه السلام داره که می تونه انقد به خودش آسیب بزنه، باید بتونه خودش رو تو انجام ندادن کاری که مرضی رضای حضرت حق و حضرت ارباب علیه السلام نیست کنترل کنه.
وقتي مرجع اول شيعيان مي فر مايند كه قمه زني جايز نيست پس ما كه خودمان را شيعه و تابع ولايت مي دانيم بايد از ايشان پيروي كنيم و هرگونه بدعتي رو از دين برداريم.