جمع بندی نماز اول وقت و رسیدن به مقامات عرفانی

enayatkamizi said in نماز اول وقت و رسیدن به مقامات عرفانی

سلام خسته نباشید ببخشید فیلمی از آیت الله بهجت هست که میفرمایند از آیت الله قاضی میفرمایند هر کس نماز های پنج گانه را خواند من ضامنم که به مقامات عالیه می‌رسد و اگر نرسید من را لعن کند .میخواستم بپرسم که هرکس بخونه شامل حالش میشه؟شامل حال همه میشه ؟ اگه نماز قبول واقع نشه چی شاملش میشه؟هر نمازی که بخونه ؟ اگه شخصی باشه که در نمازش دچار عجب باشه باز هم شامل حالش میشه؟اگه حکمت باشه که به مقامات نرسه چون دچار غرور نشه در این مورد چی؟با تشکر. از شما

باسمه تعالی با عرض سلام و خسته نباشید فرمایش ایشان عام است و نشان می دهد که شامل هر کسی که مراقبت به نماز اول وقت دارد می شود و وقتی قید خاصی مانند قبولی و ... را نیاورده، بیانگر این است که نفس نماز اول وقت، موضوعیت دارد. البته نکته مهم این است که نماز اول وقت را در کنار رعایت سایر وظایف بندگی باید داشت، والا صرف نماز اول وقت خواندن، کفایت نمی کند. با توجه به بیاناتی که در شریعت برای سعادت انسان آمده است که حضرت امیر (علیه السلام) می فرمایند: «لا يَسعَدُ امْرُؤٌ إلاّ بِطاعَةِ اللّه سُبحانَهُ وَ لا يَشقَى امْرُؤٌ إلاّ بِمَعصيَةِ اللّه‏ (1) هيچ كس جز با اطاعت خدا خوشبخت نمى‏شود و جز با معصيت خدا بدبخت نمى ‏گردد.» یا در بیان دیگر می فرمایند: «لا يَسعَدُ أحَدٌ إلاّ بِإقامَةِ حُدودِ اللّه‏ وَ لا يَشقى أحَدٌ إلاّ بِإِضاعَتِها (2) هيچ كس جز با اجراى حدود و احكام خدا خوشبخت نمى‏شود و جز با ضايع كردن آن بدبخت نمى‏ گردد.» با توجه به اینکه سعادت آن خیری است که مس وجود انسان را مبدل به طلا می‌کند، چنان که کیمیا فلزات کم بها را به‌ طلا مبدل می‌کند،سعادت، انسان را از صفات بهیمی‌ به صفات فرشتگی می‌رساند، صفات سبعی را از او می‌زداید و او را به صفات ربوبی می‌آراید. باید دانست که برای رسیدن به سعادت واقعی در دنیا و آخرت در درجه اول باید انسان دستورات شریعت را در میدان عمل، پیاده کند که به تعبیر مرحوم علامه طباطبایی «بزرگترین ریاضت دینداری است.»(3) به عبارتی دیگر اولین قدم حضور عند الله است. اگر باغبانی و یا کشاورزی بدون اینکه تخمی را در دل زمین پنهان کند شروع کند به ابیاری زمین،سم مناسب زدن ،نور مناسب را فراهم کردن و...،در ازاء این همه زحمت محصولی نصیب باغبان نمی شود، چون او اولین قدم را که کاشتن تخم در زمین بود را بر نداشته است. این نماز اول وقت خواندن ها، نماز شب خواندن ها،قرآن خواندنها،ریاضتهای شرعیه،ذکر و دستور العمل ها را انجام دادن در حکم همان نور مناسب و آبیاری و سم مناسبی است که باغبان انجام می دهد که در صورتی برای مزرعه وجودمان مفید است که ما اولین قدم که حضور عندالله و انجام دادن واجبات و ترک محرمات است را بر داشته باشیم. «تا که موش دزد در انبار ماست/گندم انبار چهل ساله کجاست اول ای جان دفع شر موش کن وانگهی در جمع گندم کوش کن»(4) فلذا مرحوم آخوند ملا حسینقلی همدانی(ره)که در مکتب اخلاقی او حدود 300تن ولّی خدا تربیت شدند می فرماید: «آنچه این ضعیف از عقل و نقل استفاده نموده ام اینست که: اهمّ اشیا از برای طالب قرب،جدّ وسعی در ترک معصیت است تا این خدمت را انجام ندهی،نه ذکرت و نه فکرت به حال قلبت فایده ای نخواهد بخشید.»(5) بنابراین، نماز اول وقت در کنار رعایت سایر وظایف بندگی، این امکان را فراهم می کند که انسان به مقامات معنوی برسد. موفق باشید. پی نوشت : 1.تميمى آمدى، عبد الواحد بن محمد،غرر الحكم و درر الكلم‏، دار الكتاب الإسلامي‏، قم‏، 1410 ق‏،ص788. 2.همان،ص789. 3.محیطی،علی، صراط سلوک، انتشارات قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)، ص110. 4.مولوی 5.بهاری همدانی، محمد بن محمد، تذکره المتقین نورفاطمه، تهران، ص،149.  

enayatkamizi said in ببخشید در کتاب معراج السعادة

ببخشید در کتاب معراج السعادة نوشته شده ترک عبادت بهتر از عبادت با عجب است میخواستم بدونم منظور ایشان نماز بوده یا عبادات دیگه مرسی 

باسمه تعالی سلام علیکم منظور عبادات مستحبی است.

جمع بندی پرسش: فیلمی از آیت الله بهجت هست که می فرمایند از آیت الله قاضی می فرمایند هر کس نماز های پنج گانه را خواند من ضامنم که به مقامات عالیه می‌رسد و اگر نرسید من را لعن کند. می خواستم بپرسم که هرکس بخواند شامل حالش می شود؟ شامل حال همه می شود؟ اگه نماز قبول واقع نشود، هم شاملش می شود؟ هر نمازی که بخواند؟ اگه شخصی باشد که در نمازش دچار عجب باشد باز هم شامل حالش می شود؟ اگه حکمت باشد که به مقامات نرسد چون دچار غرور نشود در این مورد چطور؟ پاسخ: فرمایش ایشان عام است و نشان می دهد که شامل هر کسی که مراقبت به نماز اول وقت دارد می شود و وقتی قید خاصی مانند قبولی و ... را نیاورده، بیانگر این است که نفس نماز اول وقت، موضوعیت دارد. البته نکته مهم این است که نماز اول وقت را در کنار رعایت سایر وظایف بندگی باید داشت، والا صرف نماز اول وقت خواندن، کفایت نمی کند. با توجه به بیاناتی که در شریعت برای سعادت انسان آمده است که حضرت امیر (علیه السلام) می فرمایند: «لا يَسعَدُ امْرُؤٌ إلاّ بِطاعَةِ اللّه سُبحانَهُ وَ لا يَشقَى امْرُؤٌ إلاّ بِمَعصيَةِ اللّه‏ (1) هيچ كس جز با اطاعت خدا خوشبخت نمى‏شود و جز با معصيت خدا بدبخت نمى ‏گردد.» یا در بیان دیگر می فرمایند: «لا يَسعَدُ أحَدٌ إلاّ بِإقامَةِ حُدودِ اللّه‏ وَ لا يَشقى أحَدٌ إلاّ بِإِضاعَتِها (2) هيچ كس جز با اجراى حدود و احكام خدا خوشبخت نمى‏شود و جز با ضايع كردن آن بدبخت نمى‏ گردد.» با توجه به اینکه سعادت آن خیری است که مس وجود انسان را مبدل به طلا می‌کند، چنان که کیمیا فلزات کم بها را به‌ طلا مبدل می‌کند، سعادت، انسان را از صفات بهیمی‌ به صفات فرشتگی می‌رساند، صفات سبعی را از او می‌زداید و او را به صفات ربوبی می‌آراید. باید دانست که برای رسیدن به سعادت واقعی در دنیا و آخرت در درجه اول باید انسان دستورات شریعت را در میدان عمل، پیاده کند که به تعبیر مرحوم علامه طباطبایی «بزرگترین ریاضت دینداری است.»(3) به عبارتی دیگر اولین قدم حضور عند الله است. اگر باغبانی و یا کشاورزی بدون اینکه تخمی را در دل زمین پنهان کند شروع کند به آبیاری زمین، سم مناسب زدن، نور مناسب را فراهم کردن و...، در ازاء این همه زحمت محصولی نصیب باغبان نمی شود، چون او اولین قدم را که کاشتن تخم در زمین بود را بر نداشته است. این نماز اول وقت خواندن ها، نماز شب خواندن ها، قرآن خواندنها، ریاضتهای شرعیه، ذکر و دستور العمل ها را انجام دادن در حکم همان نور مناسب و آبیاری و سم مناسبی است که باغبان انجام می دهد که در صورتی برای مزرعه وجودمان مفید است که ما اولین قدم که حضور عندالله و انجام دادن واجبات و ترک محرمات است را بر داشته باشیم. «تا که موش دزد در انبار ماست/گندم انبار چهل ساله کجاست اول ای جان دفع شر موش کن وانگهی در جمع گندم کوش کن»(4) فلذا مرحوم آخوند ملا حسینقلی همدانی(ره)که در مکتب اخلاقی او حدود 300تن ولّی خدا تربیت شدند می فرماید: «آنچه این ضعیف از عقل و نقل استفاده نموده ام اینست که: اهمّ اشیا از برای طالب قرب، جدّ وسعی در ترک معصیت است تا این خدمت را انجام ندهی، نه ذکرت و نه فکرت به حال قلبت فایده ای نخواهد بخشید.»(5) بنابراین، نماز اول وقت در کنار رعایت سایر وظایف بندگی، این امکان را فراهم می کند که انسان به مقامات معنوی برسد.   پی نوشت ‌ها : 1.تميمى آمدى، عبد الواحد بن محمد،غرر الحكم و درر الكلم‏، دار الكتاب الإسلامي‏، قم‏، 1410 ق‏،ص788. 2.همان،ص789. 3.محیطی،علی، صراط سلوک، انتشارات قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)، 1392ش، ص110. 4.مولوی 5.بهاری همدانی، محمد بن محمد، تذکره المتقین نورفاطمه، تهران،1361ش، ص،149.