جمع بندی تبعیض در میان من و برادرانم

جمع بندی پرسش: من یک دختر 17 ساله هستم که دو برادر دارم. مشکل من این است که از بچگی ام شاهد تبعیض خودم و برادرهایم بودم. همیشه به مادرم کمک می کنم و به پدر و مادرم احترام می گذارم. مادرم بخاطر اشتباهات کوچک من را کتک می زد؛ ولی اگر همان کار را برادرهایم می کردند کاری به آنها نداشتند. اگر کوچکترین مخالفتی با مادرم می کردم ناراحت می شد و به پدرم می گفت که کتکم بزند. آنها اجبار می کنند که چادر بپوشم. بخصوص الان که عروس باحجاب و چادری گرفته ایم ؛ بیشتر اجبارم می کنند. من دست و پاهای پدر و مادرم را می بوسم و مادرم اصلا به روی خودش نمی آورد ولی اگر برادرم دست هایش را ببوسد بسیار خوشحال می شود و روی سرش دست می کشد. من تصمیم گرفتم دیگر دست و پاهایشان را نبوسم و مادرم چون سیده هستند همه به او احترام می گذارند و خیلی مغرور است. پاسخ: شرایطی که از خودتان برای ما گفته اید؛ نشان از آن دارد که اوضاع و احوال خوبی را سپری نمی کنید و آزرده خاطر هستید و با توجه به اینکه در سن حساسی به سر می برید این مسائل فشار زیادی در روح و روان شما ایجاد کرده است. بسیار زیبا و ستوده است که شما چنین رفتارهایی با پدر و مادرتان دارید و به آنها احترام می گذارید و دست و پابوس آنها هستید این رفتارها نزد خداوند بسیار باارزش و ستودنی است. ممکن است کارهای شما چون همیشه انجام می شود در دیدگاه پدر و مادرتان عادی شده است؛ اگرچه این کارها هیچگاه در پیشگاه خداوند بزرگ عادی نخواهد شد. اما برادرهایتان چون به ندرت این کار را انجام می دهند برای آنها جذاب و خوشایند است. شما اجر و پاداشتان را از خدا خواهید گرفت و کارهایتان را با نیت خشنودی خداوند نه خشنودی و دریافت توجه پدر و مادرتان انجام دهید؛ چراکه با این نیت انجام دادن این کارها؛ کم کم شما را مجبور می کند که به کارتان ادامه ندهید. پدر و مادر جزء اتفاقاتی در زندگی هستند که نه قابل تغییر هستند و نه قابل رها کردن. آنچه که در مورد آنان صدق می کنند پذیرش خصوصیات و ویژگی های آنان است به همین شکلی که هستند و این جزء آزمون های زندگی شماست. اما برای اینکه احساس بهتری را تجربه کنید به نظر می رسد لازم است به یک روانشناس بالینی مراجعه نمایید تا احساسات و هیجانات منفی خود را تقلیل دهید تا به یک آرامش نسبی برسید. در پایان چند راهکار بیان می شود:    - روی رفتارهای پدر و مادرتان با برادرهایتان تمرکز نکنید و آن ها را زیر ذره بین نگذارید.   -  رابطه تان را برادرانتان تقویت کرده و احساس صمیمیت بیشتری با آنها نمایید تا از حمایت آنان بهره مند شوید   -  با همسر برادرتان رابطه نزدیکی برقرار کنید تا مقداری جبران خواهری که ندارید بشود.   -    واقعیت حاضر را بپذیرید.   -  از کمک های مشاوره ای شخصی در زندگی به صورت مداوم بهره بگیرید.