جمع بندی آیا مرد باید از باکره بودن همسرش اطمینان حاصل کند و چگونه؟

تب‌های اولیه

12 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا مرد باید از باکره بودن همسرش اطمینان حاصل کند و چگونه؟
سلام برکارشناسان محترم  سوالی از حضورتان داشتم آیا اگر شوهر متوجه شود که همسرش باکره نیست می تواند عقد رافسخ کند ؟ آیا مهریه نیز در این ازدواج برعهده آقا هست یا خیر ؟ مقام معظم رهبری . ایت الله سیستانی و ایت الله مکارم شیرازی
    با نام و یاد دوست سلام از اینکه سوال تان را با این مرکز درمیان گذاشتید سپاسگزاریم در خصوص سوالی که مطرح نموده اید به اطلاع می رساند پاسخ سوال شما در تاپیک های زیر توسط کارشناس محترم ارائه شده است: دوشیزه محترمه ....... خواهشمندم تاپیک های فوق را به دقت مطالعه نمایید، اگر سوالی داشتید اطلاع دهید. نکته: لطفا قبل از ارسال پرسش با جستجوی آن در سایت از عدم وجود آن اطمینان حاصل کنید. در پناه قرآن و عترت پیروز و موفق باشید
سلام یه مسئله مهم اینه که مرد از کجا بفهمه همسرش باکره نیست؟ تقریباً یک سوم خانمها هیچ وقت خونریزی را رابطه تجربه نمی کنند. پس قضاوت بر اسا چند قطره خون، نتیجه اش میشه ایجاد بدبینی بی مورد در یک سوم زندگی ها ...    روشهایی که چه به صورت سنتی و چه از طرف پزشکان برای تشخیص بکارت استفاده میشن هم خطای زیادی دارند و مورد تایید سازمانهای علمی نیستند.   در اسلام هم بحثی روی این روشها نشده. بعیده اسلامی که برای اثبات زنا شرایط سختگیرانه ای مثل وجود چهار شاهد را قرار داده، آزمایشاتی را توصیه کنه که دارای خطای خیلی زیاد اند.
با نام و یاد دوست           کارشناس بحث: استاد مسلم
بسم الله الرحمن الرحیم با سلام و احترام
یه مسئله مهم اینه که مرد از کجا بفهمه همسرش باکره نیست؟ تقریباً یک سوم خانمها هیچ وقت خونریزی را رابطه تجربه نمی کنند. پس قضاوت بر اسا چند قطره خون، نتیجه اش میشه ایجاد بدبینی بی مورد در یک سوم زندگی ها ...  روشهایی که چه به صورت سنتی و چه از طرف پزشکان برای تشخیص بکارت استفاده میشن هم خطای زیادی دارند و مورد تایید سازمانهای علمی نیستند. در اسلام هم بحثی روی این روشها نشده. بعیده اسلامی که برای اثبات زنا شرایط سختگیرانه ای مثل وجود چهار شاهد را قرار داده، آزمایشاتی را توصیه کنه که دارای خطای خیلی زیاد اند.
بله کاملا درست می فرمایید، اساسا نگاه اسلام در این موارد بر اطمینان است، نه بر عدم اعتماد، یعنی خون نیامدن را هرگز دلیلی بر عدم بکارت تلقی نمی کند، علاوه بر اینکه عدم بکارت را نیز هرگز دلیلی بر عدم عفت تلقی نمی کند چرا که این بکارت می تواند بر اثر حادثه از بین رفته باشد. متاسفانه پررنگ شدن این مباحث در جامعه علامت خوبی نیست و نشان دهنده افزایش نوعی بی اعتمادی است که شاید ناشی از گسترش روابط پیش از ازدواج است. چرا که معمولا کسانی که پیش از ازدواج رابطه دوستاه یا فراتر از آن را تجربه کرده اند بعد از ازدواج نسبت به همسرشان دچار نوعی بدبینی هستند که ناشی از هم ذات پنداری در مراحل قبل از ازدواج است. به هر حال عدم خونریزی در رابطه اول هرگز در نگاه اسلام دلیلی بر عدم بکارت نیست، و هرگز توصیه ای برای آزمایش های دقیق تر هم وجود ندارد. تشکیل خانواده ای که اساس آن بر بی اعتمادی باشد نمی تواند دوام چندانی بیابد. تشخیص عفت یک شخص مربوط به قبل از انتخاب او است، نه شب زفاف، اگر یک شخص دختری را به خاطر ایمان، اخلاق، و عفت او انتخاب کرد دیگر  نباید به خاطر نیامدن چند قطره خون در عفت او شک کند. نباید به خاطر این مسائلی که احتمالات مختلف در آن وجود دارد عفت آن دختر را با بدبینی قضاوت کند. سخت گیری و بی اعتمادی در این مسائل و انجام آزمایشات دقیق تر برای تشخیص قطعی، حتی اگر باکرگی را اثبات کنند، اعتماد را نابود می کنند. چرا که این بی اعتمادی همسر هرگز از یاد آن دختر نخواهد رفت، و چنین دختری چطور می تواند در کنار شوهری زندگی کند که به حرف او اعتماد نداشته، و حرف او را نادیده گرفته، و او را با آزمایشات آزموده است!
ممنون از پاسخ سنجیده شما به دلایلی که شما نیز فرمودید، تست هایمن (که به اشتباه بهش میگن پرده بکارت) در خیلی از کشورها ممنوع شده. اما اگر اسلام هم با این کار مخالفه، پس چرا در کشور اسلامی ما این تست ممنوع نمیشه؟ در ایران هم درخواست برای حذف این تست و اطلاع رسانی در مورد رسوم غلط پیرامون آن وجود داره اما عده ای با بهانه های مذهبی سعی در حفظ اون دارند. حال اگر روحانیون نیز این کار را خلاف شرع و اخلاق معرفی کنند، زمینه برای فرهنگ سازی هموار میشه.   در برخی نقاط کشور متاسفانه این رسم به شکل زشت تری وجود داره که بهش میگن رسم دستمال خونی. یعنی زن و شوهر در شب ازدواجشان باید یک دستمال خونی به خانواده داماد ارائه کنند.پس از یک طرف مجبور میشن در شب ازدواجشان رابطه داشته باشند در حالی که ممکنه خانم معذوریتی داشته باشه یا به خاطر خستگی ترجیح بدهند رابطه را به وقت دیگری موکول کنند. بعد اینکه برخی به طور طبیعی خونریزی ندارند و مجبور میشن از خون جگر گوسفند و ... استفاده کنند. حالا بعضی این خون رو می برند آزمایش تا مطمئن بشن که خون انسانه، در نتیجه خیلی ها مجبور میشن بدنشون رو زخم کنند و ... این میشه یه حجم شدید از تحقیر زن و ایجاد بدبینی های بی مورد. دوستی داشتم که میگفت ما می دونیم این رسم اشتباهه اما نمیشه جلوی جامعه ایستاد. اینجا جاییه که نهادهای فرهنگ ساز باید وارد بشن و فرهنگ جامعه رو ببرند بالا.  تا اینجا بیشتر فعالیتهای فرهنگی افراد غیر مذهبی مشهود بوده. اما با توجه به فرمایشات شما بایستی فعالیت فرهنگی بیشتری رو در این زمینه از سوی مذهبیون شاهد باشیم. 
تست هایمن (که به اشتباه بهش میگن پرده بکارت) در خیلی از کشورها ممنوع شده. اما اگر اسلام هم با این کار مخالفه، پس چرا در کشور اسلامی ما این تست ممنوع نمیشه؟  اگر روحانیون نیز این کار را خلاف شرع و اخلاق معرفی کنند، زمینه برای فرهنگ سازی هموار میشه.
 ببینید همانطور که حکم به ضرورت یک رفتار دلیل می طلبد، حکم برای ممنوعیت آن هم دلیل می طلبد. این مسائل، از مسائلی نیست که بشود دستوری آن را درست کرد!! نمی شود زن و شوهری که خودشان چنین تصمیم گرفته اند که تست هایمن بدهند را از این کار به صورت قانونی منع کرد!! بلکه باید آنها را از منع اخلاقی آگاه کرد. علاوه بر اینکه در برخی موارد این تست ضرورت پیدا می کند، برای تعین مهریه کامل یا نصفه در طلاق هایی که در دوران نامزدی اتفاق می افتد، یا تشخیص ادعای تجاوز به عنف، یا مسائلی مانند آن.
در برخی نقاط کشور متاسفانه این رسم به شکل زشت تری وجود داره که بهش میگن رسم دستمال خونی. یعنی زن و شوهر در شب ازدواجشان باید یک دستمال خونی به خانواده داماد ارائه کنند.پس از یک طرف مجبور میشن در شب ازدواجشان رابطه داشته باشند در حالی که ممکنه خانم معذوریتی داشته باشه یا به خاطر خستگی ترجیح بدهند رابطه را به وقت دیگری موکول کنند. بعد اینکه برخی به طور طبیعی خونریزی ندارند و مجبور میشن از خون جگر گوسفند و ... استفاده کنند. حالا بعضی این خون رو می برند آزمایش تا مطمئن بشن که خون انسانه، در نتیجه خیلی ها مجبور میشن بدنشون رو زخم کنند و ... این میشه یه حجم شدید از تحقیر زن و ایجاد بدبینی های بی مورد.
جز ابراز تأسف، چیز دیگه ای نمی تونم بگم... 
تشخیص ادعای تجاوز به عنف
در این مورد، بررسی های پزشکی قانونی تا ۷۲ ساعت بعد از حادثه قابل استناده. بنابراین مسئله متفاوت با تستهای پیش از ازدواجه.   به هر حال رویکرد منطقی شما به مسئله بسیار ارزشمنده
برای تعین مهریه کامل یا نصفه در طلاق هایی که در دوران نامزدی اتفاق می افتد
این موضوع، یک مانع قانونی برای ممنوعیت تست بکارت ایجاد می کنه. قانون ما در دو جا بحث بکارت رو به طور جدی مطرح می کنه: ۱- تعیین مهریه زن ۲- حق فسخ طلاق در صورت عدم بکارت زن اما بنا شدن قانون بر آزمایشی که دارای خطاست، یک ضعف قانونیه و جا داره برای رفعش تلاش بشه.
نمی شود زن و شوهری که خودشان چنین تصمیم گرفته اند که تست هایمن بدهند را از این کار به صورت قانونی منع کرد!!
در حقیقت زن و شوهر تست هایمن نمیدن، بلکه زن تست هایمن میده، اون هم نه به خواست خودش که به خواست جامعه. اینطوری که انصاف نیوز نوشته، در برخی نقاط کشور، زن به خاطر نتیجه این تست ممکنه هدف قتلهای ناموسی هم قرار بگیره. لینک
بلکه باید آنها را از منع اخلاقی آگاه کرد.
آیا فرد روحانی رو داریم که در این زمینه به طور فعال فرهنگ سازی کرده باشه؟
اما بنا شدن قانون بر آزمایشی که دارای خطاست، یک ضعف قانونیه و جا داره برای رفعش تلاش بشه.
بنده از قانون در این زمینه اطلاعی ندارم، ما طبق قاعده اگر آزمایشی قطعی نیست نباید و نمی توان حکمی بر علیه کسی بر آن بنا کرد. اما از طرفی بالاخره وقتی شوهر این تست را برای ازدواجش شرط می کند نمی توان او را مجبور به ازدواج کرد!! بالاخره ولو این که این شرط منطقی و قابل اطمینان نیست اما او این را به عنوان شرط مطرح کرده است، اینجا بر عهده دختر است که یا بپذیرد یا نپذیرد. قانون نمی تواند در این مسئله دخالت کند. 
در حقیقت زن و شوهر تست هایمن نمیدن، بلکه زن تست هایمن میده، اون هم نه به خواست خودش که به خواست جامعه.
بله مشخص است که بررسی بکارت متعلق به زن است، و مرد تست هایمن نمی دهد، منظورم از زن و شوهر این است که وقتی مرد شرط کرده و زن پذیرفته است، خب از دیگران چه کاری ساخته است جز اینکه بگویند این شرط منطقی و عاقلانه نیست، و پاسخ تست هم قطعی و قابل اعتماد نیست.
آیا فرد روحانی رو داریم که در این زمینه به طور فعال فرهنگ سازی کرده باشه؟
بنده که سرغ ندارم، اما اینقدر اولویت روی زمین مانده داریم که نوبت به طرح این موضوع به صورت متمرکز و گسترده نمی رسد، خصوصا اینکه این مسئله اگرچه پررنگ تر شده اما هنوز آنقدر گسترده نشده که به عنوان یک معضل قابل توجه اجتماعی بخواهد مطرح شود، به نظرم فقط باید موردی ورود کرد.
هنوز آنقدر گسترده نشده که به عنوان یک معضل قابل توجه اجتماعی بخواهد مطرح شود
مهم که هست. حداقلش اینه که باعث ایجاد بدبینی بی مورد در درصد بالایی از ازدواجها میشه.
اگر آزمایشی قطعی نیست نباید و نمی توان حکمی بر علیه کسی بر آن بنا کرد.
خب این مشکلو در قانونمان داریم.
خب از دیگران چه کاری ساخته است جز اینکه بگویند این شرط منطقی و عاقلانه نیست، و پاسخ تست هم قطعی و قابل اعتماد نیست.
که این کار از طرف مراجع رسمی انجام نشده.
جمع بندی پرسش: آیا اگر شوهر متوجه شود که همسرش باکره نیست می تواند عقد رافسخ کند؟ تقریباً یک سوم خانمها هیچ وقت خونریزی در رابطه را تجربه نمی کنند. سایر روش های سنتی و جدید هم قطعی نیستند. مرد چقدر باید روی این مسئله حساس باشد. موضع اسلام در این خصوص چیست؟ اگر موضع مثبتی ندارد چرا این آزمایش ها ممنوع نمی شود؟ پاسخ: قسمت اول سوال شما که مربوط به فقه و احکام می شود و باید به پاسخ هایی که در این خصوص داده شده مراجعه کنید.(1) اما در مورد قیمت دوم سوالتان اساسا اسلام توصیه ای به تحقیق و تجسس در این خصوص ندارد و تأکید آن در این موارد بر اطمینان است، نه بر عدم اعتماد، یعنی خون نیامدن را هرگز دلیلی بر عدم بکارت تلقی نمی کند، علاوه بر اینکه عدم بکارت را نیز هرگز دلیلی بر عدم عفت تلقی نمی کند چرا که این بکارت می تواند بر اثر حادثه از بین رفته باشد. متاسفانه پررنگ شدن این مباحث در جامعه علامت خوبی نیست و نشان دهنده افزایش نوعی بی اعتمادی است که شاید ناشی از گسترش روابط پیش از ازدواج است. چرا که معمولا کسانی که پیش از ازدواج رابطه دوستانه یا فراتر از آن را تجربه کرده اند بعد از ازدواج نسبت به همسرشان دچار نوعی بدبینی هستند که ناشی از هم ذات پنداری در مراحل قبل از ازدواج است. به هر حال عدم خونریزی در رابطه اول هرگز در نگاه اسلام دلیلی بر عدم بکارت نیست، و هرگز توصیه ای برای آزمایش های دقیق تر هم وجود ندارد. تشکیل خانواده ای که اساس آن بر بی اعتمادی باشد نمی تواند دوام چندانی بیابد. تشخیص عفت یک شخص مربوط به قبل از انتخاب او است، نه شب زفاف، اگر یک شخص دختری را به خاطر ایمان، اخلاق، و عفت او انتخاب کرد دیگر  نباید به خاطر نیامدن چند قطره خون در عفت او شک کند. نباید به خاطر این مسائلی که احتمالات مختلف در آن وجود دارد عفت آن دختر را با بدبینی قضاوت کند. علاوه بر اینکه سخت گیری و بی اعتمادی در این مسائل و انجام آزمایشات دقیق تر برای تشخیص قطعی، حتی اگر باکرگی دختر را اثبات کرده و راه را برای ازدواج هموار کند، اعتماد را نابود می کنند. چرا که این بی اعتمادی شوهر، هرگز از یاد آن دختر نخواهد رفت، و چنین دختری چطور می تواند در کنار شوهری زندگی کند که به حرف او اعتماد نداشته، و حرف او را نادیده گرفته، و او را با آزمایشات آزموده است! اما از طرف دیگر نمی توان این آزمایش ها را ممنوع کرد، چرا که همانطور که حکم به ضرورت یک رفتار دلیل می طلبد، حکم برای ممنوعیت آن هم دلیل می طلبد. این مسائل، از مسائلی نیست که بشود دستوری آن را درست کرد!! نمی شود پسری که برای ازدواج چنین شرطی کرده و دختر آن را پذیرفته که تست «هایمن» بدهد را از این کار به صورت قانونی منع کرد!! بلکه باید آنها را از منع اخلاقی آگاه کرد. باید گفت این تست قطعی نیست، وگرنه قتی پسر به انجام این آزمایش یا خون آمدن به عنوان یک ملاک اعتقاد دارد و آن را شرط می کند، اگر دختری این شرط را نپذیرفت خب پسر از ازدواج با او منصرف می شود، مسئله حل نمی شود. علاوه بر اینکه در برخی موارد این تست ضرورت پیدا می کند، برای تعین مهریه کامل یا نصفه در طلاق هایی که در دوران نامزدی اتفاق می افتد، یا تشخیص ادعای تجاوز به عنف، یا مسائلی مانند آن.   پی نوشت ها: 1. به عنوان مثال به این آدرس مراجعه بفرمایید:    http://askdin.com/comment/879415#comment-879415
موضوع قفل شده است