دیدگاه سلفیه و وهابیت نسبت به عرفان و تصوف

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
دیدگاه سلفیه و وهابیت نسبت به عرفان و تصوف
با سلام دیدگاه سلفیه و وهابیت در موضوع عرفان و تصوف چیست؟ به عنوان نمونه دیدگاه شیخ وهابیت ابن تیمیه نسبت به ابن عربی و سایر چهره های عرفانی و صوفی اهل سنت چگونه است؟ همچنین دیدگاه معاصرین آنها در مورد این جریان چگونه است؟ متشکرم.
با نام و یاد دوست       کارشناس بحث: استاد صدرا
[quote node=90457] با سلام و عرض ادب سیر سلوکی معنوی در صورتی که برخواسته از دستورات شرعی بوده و به گونه ای به توجهات معنوی حین انجام اعمال عبادی و مسیر بندگی منتهی گردد در میان اهل سنت و از جمله بزرگان اهل حدیث و سلفیه همچون «احمد بن حنبل» و «ابن تیمیه» امری مرغوب و مورد توصیه بوه؛ اما آنجا که چنین امری انتساب به شخص خاصی (همچون عبدالقادر گیلانی) پیدا نموده و یا اساسا قالب متمایزی در رفتار و عملکرد به خود پیدا نموده؛ چنانکه در رفتار و عملکرد گروهی خاص با عنوان صوفیه مشاهده می شود و یا به شکل خاصی در مواجهه با چهره های شاخص عرفان نظری همچون «ابن عربی» که تصوف را در قالب معارف نظری تبیین نموده اند؛ رویکرد بزرگان سلفیه نسبت به آنان متفاوت بوده است؛ هر چند که سلفیون معاصر همه ی این گروهها را به بدعت گزاری در دین و انحراف و شرک و کفر متهم ساخته اند. توضیح: غالب اهل سنت با تمامی گرایشات کلامی و فقهی خود (جز سلفیه)؛ گرایشی به تصوف نیز داشته و دارند و در این بین در روش و سلوک معنوی، تابع یکی از بزرگان طریقت خویش همچون: «عبدالقادر گیلانی» و«نقشبندی» و«رفاعی» و.... می باشند. بر این اساس ممکن است شخصی از نظراعتقادی تابع مذهب «اشعری» و در فقه تابع مذهب «شافعی» و در طریقت تابع طریقت «قادریه» باشد. اما در این میان از گروههایی با عنوان خاص صوفیه یاد شده که در رفتار و عملکرد خود به عنوان فرقه ای متمایز شناخته شده اند که تمایز آنان یا تنها در چگونگی زیستن در زهد و ساده زیستی و انزوای از خلق و دنیا از سوی آنان بوده و یا آنکه در مورد کسانی است که در مباحث معرفتی و نظری نیز صاحب دیدگاه و نظری خاص بوده؛ همچون «ابن عربی» و «ابن فارض» و «ابن سبعین»... که به واسطه ی طرح مباحث نظری ای همچون: «وحدت وجود» و «برتری ولایت اولیاء بر نبوت» و «اعیان ثابته» و ... در نوک پیکان مبارزه بزرگان سلفیه همچون «ابن تیمیه» بوه اند. از دیدگاه سلفیون معاصر صوفیه و گرایش به تصوف به شکل مطلق مورد مذمت بوده که در این راستا گروه کثیری از اهل سنت به واسطه ی داشتن چنین گرایشی از سوی آنان به بدعت گذاری وداشتن اعتقادات شرک آمیزمتهم شده اند که پاره ای از این اعتقادات اعتقادات مشترک میان تمام مسلمین بوده است؛ همچون اعتقاد به ولایت اولیای الهی و مطلوبیت توسل و استغاثه ی به اولیای الهی و در راس آنان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و گرامی داشت سالروز میلاد آنحضرت و ... که به واسطه ی چنین اعتقاداتی سلفیه آنان را به شرک متهم ساخته اند.