جمع بندی پاداش پیامبر و ائمه (ع)

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
پاداش پیامبر و ائمه (ع)
با سلام و تشکر در مورد هم درجه شدن و هم سطح شدن با پیامبران و ائمه (ع) و پیروان شان مطلبی رو مشاهده کردم این مطلب رو چه طور ارزیابی میکنید : منبع بنابر این، این‌که در آیات و روایات اعلام شده است؛ افرادی در درجه پیامبران قرار می‌گیرند، به معنای جواز همنشینی با آنان خواهد بود، نه آن‌که دقیقاً آنان در پیشگاه خدا همطراز با پیامبران باشند؛ چرا که خود پیامبران(ع) نیز درجات مختلفی داشته و تمامشان در یک درجه نیستند: «بعضى از آن رسولان را بر بعضى دیگر برترى دادیم. برخى از آنها، خدا با او سخن می‌گفت و بعضى را درجاتى برتر داد و به عیسى بن مریم، نشانه‌‏هاى روشن دادیم و او را با روح القدس تایید نمودیم»   ایا به طبع یعنی پاداش ائمه(ع) و پیامبر(ص) و انسان هایی در راه پیروی حرکت کردند در اخرت با هم تفاوت دارد ؟ 
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد مسلم
بسم الله الرحمن الرحیم با سلام و احترام
این‌که در آیات و روایات اعلام شده است؛ افرادی در درجه پیامبران قرار می‌گیرند، به معنای جواز همنشینی با آنان خواهد بود، نه آن‌که دقیقاً آنان در پیشگاه خدا همطراز با پیامبران باشند؛ چرا که خود پیامبران(ع) نیز درجات مختلفی داشته و تمامشان در یک درجه نیستند: «بعضى از آن رسولان را بر بعضى دیگر برترى دادیم. برخى از آنها، خدا با او سخن می‌گفت و بعضى را درجاتى برتر داد و به عیسى بن مریم، نشانه‌‏هاى روشن دادیم و او را با روح القدس تایید نمودیم» ایا به طبع یعنی پاداش ائمه(ع) و پیامبر(ص) و انسان هایی در راه پیروی حرکت کردند در اخرت با هم تفاوت دارد ؟ 
اگر منظورتان این است که پاداش رفتارهای انبیا و ائمه(ع) در صورت اینکه با رفتار یک فرد عادی به لحاظ کمّی و کیفی برابر باشد، بیشتر از مردم عادی حساب شود، خب قطعا چنین نیست. بلکه رفتارهای انبیا و ائمه به لحاظ کمّی و کیفی قطعا بالاتر از رفتارهای سایرین است و به همین خاطر هیچ انسان عادی ای نمی تواند به درجه و مرتبه انبیا و ائمه(ع) برسد، نه اینکه اگر کسی توانست همان رفتارها را انجام بدهد پاداشش کمتر محاسبه شود. بنابراین آنچه که موجب تفاوت در درجه و مرتبه انسان های عادی و انبیا می شود همین عبودیت و بندگی انبیا و ائمه(ع) است که بالاتر از سایر مردم است. اما منظور از همنشینی چیز دیگری است، همنشینی به معنای تشاوی درجه نیست، به معنای ارتباط در بهشت است. بنابراین همانطور که علی رغم تفاوت انبیا در درجه و مرتبه ی آنها در بهشت میان آنها همنشینی برقرار است، همچنین میان انسان ها و انبیا و ائمه(ع) نیز علی رغم تفاوت در درجه و مرتبه آنها، امکان همنشینی و ارتباط وجود دارد.  
مسلم said in بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم با سلام و احترام
این‌که در آیات و روایات اعلام شده است؛ افرادی در درجه پیامبران قرار می‌گیرند، به معنای جواز همنشینی با آنان خواهد بود، نه آن‌که دقیقاً آنان در پیشگاه خدا همطراز با پیامبران باشند؛ چرا که خود پیامبران(ع) نیز درجات مختلفی داشته و تمامشان در یک درجه نیستند: «بعضى از آن رسولان را بر بعضى دیگر برترى دادیم. برخى از آنها، خدا با او سخن می‌گفت و بعضى را درجاتى برتر داد و به عیسى بن مریم، نشانه‌‏هاى روشن دادیم و او را با روح القدس تایید نمودیم» ایا به طبع یعنی پاداش ائمه(ع) و پیامبر(ص) و انسان هایی در راه پیروی حرکت کردند در اخرت با هم تفاوت دارد ؟ 
اگر منظورتان این است که پاداش رفتارهای انبیا و ائمه(ع) در صورت اینکه با رفتار یک فرد عادی به لحاظ کمّی و کیفی برابر باشد، بیشتر از مردم عادی حساب شود، خب قطعا چنین نیست. بلکه رفتارهای انبیا و ائمه به لحاظ کمّی و کیفی قطعا بالاتر از رفتارهای سایرین است و به همین خاطر هیچ انسان عادی ای نمی تواند به درجه و مرتبه انبیا و ائمه(ع) برسد، نه اینکه اگر کسی توانست همان رفتارها را انجام بدهد پاداشش کمتر محاسبه شود. بنابراین آنچه که موجب تفاوت در درجه و مرتبه انسان های عادی و انبیا می شود همین عبودیت و بندگی انبیا و ائمه(ع) است که بالاتر از سایر مردم است. اما منظور از همنشینی چیز دیگری است، همنشینی به معنای تشاوی درجه نیست، به معنای ارتباط در بهشت است. بنابراین همانطور که علی رغم تفاوت انبیا در درجه و مرتبه ی آنها در بهشت میان آنها همنشینی برقرار است، همچنین میان انسان ها و انبیا و ائمه(ع) نیز علی رغم تفاوت در درجه و مرتبه آنها، امکان همنشینی و ارتباط وجود دارد.  
با سلام و تشکر از شما خب به طبع همانطور که فرمودید رفتارهای انبیا به لحاظ کمی و کیفی بالاتر است و یک انسان عادی نمیتواند به لحاظ کمی و کیفی مانند ایشان عمل کند ِ  و تفاوت درجه انبیا هم که به عبودیت و بندگی باز میگردد از سایر مردم بالاتر است و اینکه اگر کسی توانست همان رفتار ان ها را از لحاظ کمی و کیفی را مانند انبیا انجام دهد پاداشش کمتر محاسبه نخواهد شد هم قابل قبول است.  خب حال این سوال به وجود می اید . که چرا خداوند ما را جز پیامبران و ائمه (ع) در زندگی قرار نداد تا ما هم بتونیم اون اعمال رو به لحاظ کمی و کیفی مانند انبیا انجام بدیم و به بالاترین درجه بعد از این دنیا که مخصوص پیامبران و امامان (ع) است دست پیدا کنیم . ( در مورد حضرت عیسی(ع) مثلا در نظر بگیرید که خداوند از همون بدو تولدشون بهشون برتری دادند ایه 110 سوره مائده یا همینطور در مورد عصمت ائمه (ع) و برتری های دیگه پیامبران )   ودر پاسخ هایی که داده میشه این مسئله ای که شما بهش اشاره کردید کلا انگار کنار گذاشته میشه و نادیده گرفته میشه و به هم درجه شدن افراد عادی با پیامبران و ائمه (ع) در صورتی که به همون وسع خودشون (نه اینکه همان رفتارها را با همان کمیت و کیفیت پیامبران انجام دهند ) عمل کنند اشاره میشه ... خب حالا این دو بحث چه طور تببین میشه ؟     همونجور که مشخصه ارتباط هایی با هم بحث جبر ، اختیار . قصا و قدر ، عدالت و دیگر صفات خداوند هم با این قضیه وجود داره .
چرا خداوند ما را جز پیامبران و ائمه (ع) در زندگی قرار نداد تا ما هم بتونیم اون اعمال رو به لحاظ کمی و کیفی مانند انبیا انجام بدیم و به بالاترین درجه بعد از این دنیا که مخصوص پیامبران و امامان (ع) است دست پیدا کنیم . ( در مورد حضرت عیسی(ع) مثلا در نظر بگیرید که خداوند از همون بدو تولدشون بهشون برتری دادند ایه 110 سوره مائده یا همینطور در مورد عصمت ائمه (ع) و برتری های دیگه پیامبران )
 در مورد علت انتخاب شدن انبیا و ائمه(ع) خب سخنان زیادی بیان شده است، چند نکته باید عرض کنم: طبق ادله مسلّم و قطعی خداوند کسی را بی دلیل و از روی قرعه کشی بر دیگران برتری نمی دهد، یعنی حتی اگر حکمت این مسئله را ندانیم باز هم با توجه به حکمت الهی که در جای خود اثبات کرده ایم می فهمیم که این انتخاب منطقی و درست بوده است همانطور که قرآن کریم می فرماید: «اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ»؛ خداوند آگاهتر است كه رسالت خويش را كجا قرار دهد.(انعام:124) نکته دوم اینکه خداوند به حکمت این انتخاب را در برخی آیات اشاره کرده است، مثلا در آیه 24 سوره سجده چنین می فرماید: «وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ كانُوا بِآياتِنا يُوقِنُون‏؛ و از آنان امامان (و پيشوايانى) قرار داديم كه به فرمان ما (مردم را) هدايت مى ‏كردند چون شكيبايى نمودند، و به آيات ما يقين داشتند.»(سجده:24) و همچنین در دعای ندبه ما می خوانیم که: «الَّذِينَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ وَ دِينِكَ... بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَيْهِمُ الزُّهْدَ فِي زَخَارِفِ هَذِهِ الدُّنْيَا الدَّنِيَّةِ وَ زِبْرِجِهَا، فَشَرَطُوا لَكَ ذَلِكَ، وَ عَلِمْتَ‏ مِنْهُمُ‏ الْوَفَاءَ بِه‏؛ کسانی که آنان را برای خودت و دینت خالص کردی بعد از آنکه بر ایشان زهد در این دنیای حقیر و زینت های آن را شرط کردی و آنها نیز آن را پذیرفتند و به وفای به عهد ایشان علم داشتی»
ودر پاسخ هایی که داده میشه این مسئله ای که شما بهش اشاره کردید کلا انگار کنار گذاشته میشه و نادیده گرفته میشه و به هم درجه شدن افراد عادی با پیامبران و ائمه (ع) در صورتی که به همون وسع خودشون (نه اینکه همان رفتارها را با همان کمیت و کیفیت پیامبران انجام دهند ) عمل کنند اشاره میشه ...
بله چون بحث همنشینی اساسا با هم درجه بودن در بهشت متفاوت است. عمده سوال ها از این است که چطور در بهشت هم نشین انبیا و ائمه(ع) بشویم، نه اینکه هم درجه آنها بشویم. 
با سلام و تشکر الان یک مسئله برای من مبهم هستش . اول در مورد تکلیف ووعمل به تکلیف هستش . ایا پیامبران و ائمه (ع) در تعداد تکلیف با هم تفاوت داشته اند مثلا کسی 100 توان تکلیف و دیگری 90 توان تکلیف و بعد ایا پیامبران و ائمه (ع) هر کدوم به این 100 یا 90 توان تکلیف شون کامل عمل کردند ؟  و همینطور در مورد افراد عادی اینکه اگر کسی به عنوان مثال 20  توان داشته داشته باشه (با توجه به اینکه مثلا در یک خانواده و شرایط و موقعیت هایی به این صورت بوده ) خب ایا اگر این فرد به این 20 توان اش عمل کنه وضعیت لش نسبت به پیامبر و ائمه (ع) چه طور میشه ؟  
سلام و احترام 
اول در مورد تکلیف ووعمل به تکلیف هستش . ایا پیامبران و ائمه (ع) در تعداد تکلیف با هم تفاوت داشته اند مثلا کسی 100 توان تکلیف و دیگری 90 توان تکلیف و بعد ایا پیامبران و ائمه (ع) هر کدوم به این 100 یا 90 توان تکلیف شون کامل عمل کردند ؟ 
هم ظرفیت انبیاء متفاوت بوده است و هم از آنجا که هر پیامبری مکلف به رفتار طبق ایین خودش بوده است بنابراین میزان تکلیف هم متفاوت بوده است و خداوند از هر پیامبری متناسب با توان او توقع داشته است. مانند تمامی انسان ها که خداوند متناسب با ظرفیت ایشاان از آنها توقع دارد. و این تفاوت مرتبه و تفاوت تکلیف هم قطعا در میزن درجه و مرتبه آنها بستگی دارد، همانطور که قرآن کریم صراحتا از برتری برخی از انبیاء نسبت به برخی دیگر سخن گفته(بقره:253) و همچنین روایات فراوان از برتری پیامبر اسلام بر سایر انبیا حکایت دارند. به هر حال خلاصه مطلب این است که علی رغم تفاوت انبیا در ظرفیتشان، اما همه انبیاء ظرفیت خودشان را پُر کرده اند.
 و همینطور در مورد افراد عادی اینکه اگر کسی به عنوان مثال 20  توان داشته داشته باشه (با توجه به اینکه مثلا در یک خانواده و شرایط و موقعیت هایی به این صورت بوده ) خب ایا اگر این فرد به این 20 توان اش عمل کنه وضعیت لش نسبت به پیامبر و ائمه (ع) چه طور میشه ؟
همانطور که انبیا علی رغم اینکه ظرفشان پُر است اما تفاوت این ظرفیت برخی از آنها را بر برخی دیگر ترجیح داده است، در انسان ها هم همینطور است، یعنی اگر کسی ظرفیت خویش را کامل پُر کند باز هم به مرتبه انبیا نمی رسد.
جمع بندی پرسش: در مورد هم درجه شدن و هم سطح شدن با پیامبران و ائمه(علیهم السلام) و پیروان شان مطلبی رو مشاهده کردم به این مضمون که افرادی که در درجه پیامبران قرار می‌گیرند، به معنای جواز همنشینی با آنان خواهد بود، نه آن‌که دقیقاً آنان در پیشگاه خدا همطراز با پیامبران باشند؛ چرا که خود پیامبران(علیهم السلام) نیز درجات مختلفی داشته و تمامشان در یک درجه نیستند. آیا پاداش ائمه(علیهم السلام) و پیامبر(صلی الله علیه و آله) و انسان هایی در راه پیروی حرکت کردند در اخرت با هم تفاوت دارد؟ اگر تفاوتی ندارد و این تفاوت در کیفیت و کمیت عبادات آنهاست، چرا خداوند ما را نیز جز پیامبران و ائمه (علیهم السلام) در زندگی قرار نداد تا ما هم بتوانیم اعمالمان را به لحاظ کمی و کیفی مانند ایشان انجام دهیم؟ پاسخ: اگر منظورتان این است که پاداش رفتارهای انبیا و ائمه(علیهم السلام) در صورت اینکه با رفتار یک فرد عادی به لحاظ کمّی و کیفی برابر باشد، بیشتر از مردم عادی حساب شود، خب قطعا چنین نیست. بلکه رفتارهای انبیا و ائمه به لحاظ کمّی و کیفی قطعا بالاتر از رفتارهای سایرین است و به همین خاطر هیچ انسان عادی ای نمی تواند به درجه و مرتبه انبیا و ائمه(علیهم السلام) برسد، نه اینکه اگر کسی توانست همان رفتارها را انجام بدهد پاداشش کمتر محاسبه شود. بنابراین آنچه که موجب تفاوت در درجه و مرتبه انسان های عادی و انبیا می شود همین عبودیت و بندگی انبیا و ائمه(علیهم السلام) است که بالاتر از سایر مردم است. اما منظور از همنشینی چیز دیگری است، همنشینی به معنای تساوی درجه نیست، به معنای ارتباط در بهشت است. بنابراین همانطور که علی رغم تفاوت انبیا در درجه و مرتبه ی آنها در بهشت میان آنها همنشینی برقرار است، همچنین میان انسان ها و انبیا و ائمه(علیهم السلام) نیز علی رغم تفاوت در درجه و مرتبه آنها، امکان همنشینی و ارتباط وجود دارد. و اما در مورد علت انتخاب شدن انبیا و ائمه(علیهم السلام) باید عرض کنم طبق ادله مسلّم و قطعی خداوند کسی را بی دلیل و از روی قرعه کشی بر دیگران برتری نمی دهد، یعنی حتی اگر حکمت این مسئله را ندانیم باز هم با توجه به حکمت الهی که در جای خود اثبات کرده ایم می فهمیم که این انتخاب منطقی و درست بوده است همانطور که قرآن کریم می فرماید: «اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ»؛ خداوند آگاهتر است كه رسالت خويش را كجا قرار دهد.(1) نکته دوم اینکه خداوند به حکمت این انتخاب را در برخی آیات اشاره کرده است، مثلا در آیه 24 سوره سجده به صبر و یقین به عنوان دو ملاک برای انتخاب انسان های برتر اشاره می فرماید: «وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ كانُوا بِآياتِنا يُوقِنُون‏؛ و از آنان امامان (و پيشوايانى) قرار داديم كه به فرمان ما (مردم را) هدايت مى ‏كردند چون شكيبايى نمودند، و به آيات ما يقين داشتند.»(2) و همچنین در دعای ندبه ما می خوانیم که: «الَّذِينَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ وَ دِينِكَ... بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَيْهِمُ الزُّهْدَ فِي زَخَارِفِ هَذِهِ الدُّنْيَا الدَّنِيَّةِ وَ زِبْرِجِهَا، فَشَرَطُوا لَكَ ذَلِكَ، وَ عَلِمْتَ‏ مِنْهُمُ‏ الْوَفَاءَ بِه‏؛ کسانی که آنان را برای خودت و دینت خالص کردی بعد از آنکه بر ایشان زهد در این دنیای حقیر و زینت های آن را شرط کردی و آنها نیز آن را پذیرفتند و به وفای به عهد ایشان علم داشتی»(3) بنابراین میتوان این مقام امامت را نشأت گرفته از شایستگی ایشان است که خداوند از ابتدا بدان علم داشته است. پی نوشت ها: 1. انعام:124/6. 2.سجده:24/32. 3. ابن طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، دار الكتب الإسلاميه‏، تهران، چاپ دوم، 1409ق، ج1، ص295.    
موضوع قفل شده است