جمع بندی قضاوت در فضای مجازی

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
قضاوت در فضای مجازی
سلام و عرض ادب در دنیای امروزه نیمی از وقت ما در دنیای مجازی میگذره و گاهی انقدر پررنگ میشه که حتی واقعی تر از دنیای اطراف ما میشه... زیست مجازی قطعا نیاز به تقوا داره و به مراتب سختتر از دنیای واقعی یه چون شناختی از افراد وجود نداره... سوال من اینه که اگر بنابر پست/توییت های شخصی، بخوایم به نحوی تذکر بدیم و ایشون قضاوت قلمداد کنه و بگه من نمیبخشم و حلال نمیکنم حقی به گردن ما افتاده یا اون شخص باید مراقب رفتارش می بود؟ برای مثال من تناقض در پست یه نفر دیدم و گفتم چرا داری از چادر سوءاستفاده میکنی و ایشون گفت قضاوته و حلال نمیکنم (بااینکه شواهد چیز دیگه ای میگفت) و یا شخص دیگری که توی ایام اربعین داشت از دختر پسرایی میگفت که باهم دوستن و میرن و اینجور داستانا من گفتم الان موقعش نیس و باید عظمت این واقعه رو بگید نه دوتا نخاله ای که شاید اون وسط رفتن! و بقیه م طرف منو گرفتن و حالا بعضیام این وسط به اون خانم ناسزا گفتن! بعد اون خانم اومدگفت واگذارت کردم به امام رضا حلالت نمیکنم ازت نمیگذرم و کلی ناله و نفرین... ایا حقی بر گردن منه اینجور مواقع؟ باید حلالیت بطلبم؟ اگه امکانش نبود چیکار کنم ؟
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد حنیف
سلام و عرض ادب در دنیای امروزه نیمی از وقت ما در دنیای مجازی میگذره و گاهی انقدر پررنگ میشه که حتی واقعی تر از دنیای اطراف ما میشه... زیست مجازی قطعا نیاز به تقوا داره و به مراتب سختتر از دنیای واقعی یه چون شناختی از افراد وجود نداره...
بسم الله الرحمن الرحیم عرض سلام و احترام در حق الناس و ارتباط با مردم، فرقی بین فضای مجازی و حقیقی نیست. درست مثل اینست که شخصی در جمع به نحو خاصی رفتار کرده یا حرفی بزند. اگر حس می کنید که نیاز هست دفاع کرده یا نهی از منکر نمایید، با توجه به شرایط و مراتب، اینکار را انجام دهید. همانطور که در دنیای واقعی باید مراقب رفتارتان باشید، کسی را قضاوت نکرده یا رنجیده خاطر ننمایید،‌ در فضای مجازی هم همین اصل برقرار می باشد. به نظر می رسد که گفتن چیزی مثل «چرا از چادر سوءاستفاده می کنی؟»، به نحوی سرزنش و قضاوت کردن هست. باید بیشتر مراقب باشید. همچنین در مورد اربعین می توانید در جواب ایشان شما هم از زیبایی ها و اصل شرکت در مراسم صحبت کنید. توجه بفرمایید که نهی از منکر هم مثل خیلی اعمال دیگر نیاز به یاد گرفتن دارد. ارتباط برقرار کردن با دیگران و تاثیرگذاری، مهارتی کسب کردنی ست و اگر تمرین کنید، می توانید بدون ایجاد ناراحتی و سوءتفاهم، مطالبتان را بیان کنید. اما در مورد حلالیت طلبیدن، با توجه به شرایط و موقعیت، توجه کنید که اگر حرفی خلاف واقعیت به ایشان نسبت داده اید، یا بدگویی کردید، یا به هر شکلی حقی از ایشان ضایع کرده اید، قاعدتا مدیون هستید و باید حلالیت بطلبید. اما اگر با استناد به مطلب خود ایشان، شما هم دفاعیات خاص خودتان را بیان کرده و هیچگونه توهین یا بی احترامی هم نداشتید، گناهی مرتکب نشده و حقی به گردن شما نیست.  
حنیف said in سلام و عرض ادب
سلام و عرض ادب در دنیای امروزه نیمی از وقت ما در دنیای مجازی میگذره و گاهی انقدر پررنگ میشه که حتی واقعی تر از دنیای اطراف ما میشه... زیست مجازی قطعا نیاز به تقوا داره و به مراتب سختتر از دنیای واقعی یه چون شناختی از افراد وجود نداره...
بسم الله الرحمن الرحیم عرض سلام و احترام در حق الناس و ارتباط با مردم، فرقی بین فضای مجازی و حقیقی نیست. درست مثل اینست که شخصی در جمع به نحو خاصی رفتار کرده یا حرفی بزند. اگر حس می کنید که نیاز هست دفاع کرده یا نهی از منکر نمایید، با توجه به شرایط و مراتب، اینکار را انجام دهید. همانطور که در دنیای واقعی باید مراقب رفتارتان باشید، کسی را قضاوت نکرده یا رنجیده خاطر ننمایید،‌ در فضای مجازی هم همین اصل برقرار می باشد. به نظر می رسد که گفتن چیزی مثل «چرا از چادر سوءاستفاده می کنی؟»، به نحوی سرزنش و قضاوت کردن هست. باید بیشتر مراقب باشید. همچنین در مورد اربعین می توانید در جواب ایشان شما هم از زیبایی ها و اصل شرکت در مراسم صحبت کنید. توجه بفرمایید که نهی از منکر هم مثل خیلی اعمال دیگر نیاز به یاد گرفتن دارد. ارتباط برقرار کردن با دیگران و تاثیرگذاری، مهارتی کسب کردنی ست و اگر تمرین کنید، می توانید بدون ایجاد ناراحتی و سوءتفاهم، مطالبتان را بیان کنید. اما در مورد حلالیت طلبیدن، با توجه به شرایط و موقعیت، توجه کنید که اگر حرفی خلاف واقعیت به ایشان نسبت داده اید، یا بدگویی کردید، یا به هر شکلی حقی از ایشان ضایع کرده اید، قاعدتا مدیون هستید و باید حلالیت بطلبید. اما اگر با استناد به مطلب خود ایشان، شما هم دفاعیات خاص خودتان را بیان کرده و هیچگونه توهین یا بی احترامی هم نداشتید، گناهی مرتکب نشده و حقی به گردن شما نیست.  
سلام تشکر بابت پاسخ... خب من یه توضیح توی پرانتز بدم فضاهای دیگه رو کاری ندارم ولی توییتر فارسی به دو جبهه برانداز و انقلابی تقسیم شده که براندازا از هیچ تلاشی برای زدن تایم لاین انقلابی مضایقه نمیکنن... واقعا گاهی شخص نیت دیگه ای داره از این کار خصوصا که با گذشت زمان هدفش از حرفا و کارهاش مشخص میشه و این اتو گرفتن ها باعث میشه همین اول راه لو بره، مثلا شخصی که همین چند وقت پیش با اکانت زینب سلیمانی و به اسم ایشون در تایم لاین انقلابی شروع به فالوور جمع کردن کرد و بعد از اینکه بالا اومد تغییر داد و شد اکانت برانداز و فحاشی به اسلام و ائمه و رهبری و... البته اکثرا تشخیصش سخته، طرف غرض داره یا از روی عدم آگاهی حرفی رو زده... اون موردی که در مورد سواستفاده از چادر بود در واقع به این صراحت نگفتم ولی خب توی تایم لاین گفتم نه دایرکت و خصوصی... یه خانم غیرمذهبی عکس دست لاک زده شو با چادر گذاشته بود و نوشته بود چادری شدم، خب همه رفتن تبریک گفتن ولی یکی از منشن ها نوشته بود نمیدونم چرا این عرزشیا (برای توهین اینجور نوشته میشه) غش کردن حالا، چادری خوبه که ارزشی نباشه و این خانمم تایید کرده بود... . خب من از ایشون توضیح خواستم اگه چادری شدی که دیگه این منشن چیه؟ چرا در مقابل توهین اون اقا لااقل سکوت نکردی و تایید کردی .. البته کلا موارد از این قبیل زیاده ولی اینکه تک تک بخوای بری دایرکت و خصوصی بگی احتمال شات گذاشتن و خیلی چیزای دیگه س اگرم عمومی بگی متهم میشی به قضاوت،چیکار باید کرد؟ بدون توجه بهش ساده از کنارش گذشت؟؟؟ یه سوال دیگه درباره سرزنش... اگر مثلا شخصی پستی بزاره فلان کارو انجام دادم و ما سرزنش کنیم که چرا و کارت اشتباه بوده براساس اون حدیث که نمی میره شخص تا اون گناه/اشتباه رو مرتکب نشه ماهم دچارش میشیم؟
سلام علیکم اگر کسی از عنوانی یا پوششی سو استفاده میکند ، بصورتی آگاهانه خودش را در مظان قصاوت قرار داده . مثلا کسی با عنوان یا لباس پلیس در علن مرتکب جرمی شود یا کسی با عنوان معلم و یا استاد مطالب خلاف واقع و اشتباه مطرح کند ، نباید این انتظار را داشته باشد دیگران قصاوتی نداشته باشند . حضرت امیر علیه السلام در نهج البلاغه میفرمایند لاتَجْعَلْ عِرْضَكَ غَرَضاً لِنِبالِ الْقَوْلِ خودت را در معرض قول دیگران ( قضاوت دیگران ) قرار نده ،  چه این قضاوت بحق باشد و یا بناحق عمل در معرض قرار دادن کراهت دارد . چه برسد به اینکه فرد با عنوانی و لباسی تعمدا عملی فاحش مرتکب شود .     استاد اگر درباره نحوه صحیح امر به معروف و نهی از منکر در خفا و علن توضیحی مختصر بدهند منت تمام کرده اند .
البته کلا موارد از این قبیل زیاده ولی اینکه تک تک بخوای بری دایرکت و خصوصی بگی احتمال شات گذاشتن و خیلی چیزای دیگه س اگرم عمومی بگی متهم میشی به قضاوت،چیکار باید کرد؟ بدون توجه بهش ساده از کنارش گذشت؟؟؟ یه سوال دیگه درباره سرزنش... اگر مثلا شخصی پستی بزاره فلان کارو انجام دادم و ما سرزنش کنیم که چرا و کارت اشتباه بوده براساس اون حدیث که نمی میره شخص تا اون گناه/اشتباه رو مرتکب نشه ماهم دچارش میشیم؟
  عرض سلام مجدد همانطور که عرض کردم، در این مسئله فرقی بین فضای مجازی و حقیقی نیست. اگر کسی در حال گمراه کردن عده ای ست، و شما می توانید با تذکر یا صحبت کردن، جلوگیری کنید، حتما اینکار را انجام دهید؛ و اینکار شما گناه نیست. اما اگر صرفا خطایی مرتکب شده و ممکن است با تذکر دادنِ  خصوصی مشکل حل شود، نباید آبروی ایشان را در جمع ببرید. در مورد سرزنش کردن، اگر واقعا شخصی را به خاطر خطا یا گناهی که مرتکب شده سرزنش کنید، قاعدتا مشمول حدیث خواهید بود. توجه بفرمایید که سرزنش کردن، به معنای زیر سوال بردنِ طرف مقابل و ملامت کردنِ او بابت کاری ست که مرتکب شده؛ در حالیکه در نهی از منکر، ما عمل را تقبیح می کنیم، نه شخص را.  
سلام علیکم اگر کسی از عنوانی یا پوششی سو استفاده میکند ، بصورتی آگاهانه خودش را در مظان قصاوت قرار داده . مثلا کسی با عنوان یا لباس پلیس در علن مرتکب جرمی شود یا کسی با عنوان معلم و یا استاد مطالب خلاف واقع و اشتباه مطرح کند ، نباید این انتظار را داشته باشد دیگران قصاوتی نداشته باشند . حضرت امیر علیه السلام در نهج البلاغه میفرمایند لاتَجْعَلْ عِرْضَكَ غَرَضاً لِنِبالِ الْقَوْلِ خودت را در معرض قول دیگران ( قضاوت دیگران ) قرار نده ، چه این قضاوت بحق باشد و یا بناحق عمل در معرض قرار دادن کراهت دارد . چه برسد به اینکه فرد با عنوانی و لباسی تعمدا عملی فاحش مرتکب شود .  استاد اگر درباره نحوه صحیح امر به معروف و نهی از منکر در خفا و علن توضیحی مختصر بدهند منت تمام کرده اند .
علیکم السلام و رحمه الله اینکه فرموده اید کاملا درست است. یعنی کسی نباید خودش را در موضع تهمت قرار داده و از دیگران توقع داشته باشد که او را قضاوت نکنند. امیرالمومنین علی علیه السلام فرمودند «مَن وَضعَ نَفسَهُ مَواضِعَ التُّهمَةِ فَلا يَلوُمَنَّ مَن اَساءَ بهِ الظَّنَّ ؛ هر كه خود را در جايگاه تهمت قرار دهد، نبايد ديگري را به خاطر بدگماني به وي سرزنش كند.» (۱) اما هر کسی وظیفه ی خاص خودش را دارد و اگر کسی طبق وظایفش عمل نکرد، دلیل موجهی نیست که ما هم به وظیفه ی خودمان عمل نکنیم. در واقع به مومنین از طرفی سفارش شده که خودشان را در معرض تهمت قرار ندهند، و از طرف دیگر توصیه شده که دیگران را قضاوت نکرده و در برابر رفتار و اعمال دیگران، حمل بر صحت داشته و خوش بین باشند.     پی نوشت: ۱. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، مترجم شیخی، حمیدرضا، موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، قم، ج ۱۰، صفحه ۳۲۰    
جمع بندی:   پرسش: در فضای مجازی اگر بر مبنای پست ها یا توئیت های کسی بخواهیم به نحوی تذکر بدهیم و ایشان قضاوت تلقی کرده و ناراحت شود، آیا حق الناسی گردن ماست؟ اگر با این تذکر، عده ای هم به دفاع از ما، به ایشان توهین کنند چطور؟ مثلا خانم هایی که در ابتدا با پوشش چادر و با ظاهر انقلابی می آیند و بعد چهره عوض کرده و فحاشی می کنند. آیا گفتن اینکه «چرا از چادر سوء استفاده می کنی؟» اشتباه است؟ آیا باید ساده از اینها گذشت؟ در مورد راهپیمایی اربعین چطور؟ وقتی کسی به جای توجه به معنای این حرکت عظیم، صرفا روی چند اشتباه تمرکز کرده و همه چیز را به چالش می کشد؟ نباید تذکر داد؟ و اگر ما کسی را در این فضا سرزنش کنیم، مشمول نهی اهل بیت شده و حتما مرتکب همان خطا خواهیم شد؟   پاسخ: در حق الناس و ارتباط با مردم، فرقی بین فضای مجازی و حقیقی نیست. درست مثل اینست که شخصی در جمع به نحو خاصی رفتار کرده یا حرفی بزند. اگر حس می کنید که نیاز هست دفاع کرده یا نهی از منکر نمایید، با توجه به شرایط و مراتب، اینکار را انجام دهید. همانطور که در دنیای واقعی باید مراقب رفتارتان باشید، کسی را قضاوت نکرده یا رنجیده خاطر ننمایید،‌ در فضای مجازی هم همین اصل برقرار می باشد. به نظر می رسد که گفتن چیزی مثل «چرا از چادر سوءاستفاده می کنی؟»، به نحوی سرزنش و قضاوت کردن هست. باید بیشتر مراقب باشید. همچنین در مورد اربعین می توانید در جواب ایشان شما هم از زیبایی ها و اصل شرکت در مراسم صحبت کنید. توجه بفرمایید که نهی از منکر هم مثل خیلی اعمال دیگر نیاز به یاد گرفتن دارد. ارتباط برقرار کردن با دیگران و تاثیرگذاری، مهارتی کسب کردنی ست و اگر تمرین کنید، می توانید بدون ایجاد ناراحتی و سوءتفاهم، مطالبتان را بیان کنید. اما در مورد حلالیت طلبیدن، با توجه به شرایط و موقعیت، توجه کنید که اگر حرفی خلاف واقعیت به ایشان نسبت داده اید، یا بدگویی کردید، یا به هر شکلی حقی از ایشان ضایع کرده اید، قاعدتا مدیون هستید و باید حلالیت بطلبید. اما اگر با استناد به مطلب خود ایشان، شما هم دفاعیات خاص خودتان را بیان کرده و هیچگونه توهین یا بی احترامی هم نداشتید، گناهی مرتکب نشده و حقی به گردن شما نیست. اگر کسی در حال گمراه کردن عده ای ست، و شما می توانید با تذکر یا صحبت کردن، جلوگیری کنید، حتما اینکار را انجام دهید؛ و اینکار شما گناه نیست. اما اگر صرفا خطایی مرتکب شده و ممکن است با تذکر دادنِ  خصوصی مشکل حل شود، نباید آبروی ایشان را در جمع ببرید. در مورد سرزنش کردن، اگر واقعا شخصی را به خاطر خطا یا گناهی که مرتکب شده سرزنش کنید، قاعدتا مشمول حدیث خواهید بود. توجه بفرمایید که سرزنش کردن، به معنای زیر سوال بردنِ طرف مقابل و ملامت کردنِ او بابت کاری ست که مرتکب شده؛ در حالیکه در نهی از منکر، ما عمل را تقبیح می کنیم، نه شخص را. در اینکه کسی نباید خودش را در موضع تهمت قرار داده و از دیگران توقع داشته باشد که او را قضاوت نکنند، شکی نیست. امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرمودند «مَن وَضعَ نَفسَهُ مَواضِعَ التُّهمَةِ فَلا يَلوُمَنَّ مَن اَساءَ بهِ الظَّنَّ ؛ هر كه خود را در جايگاه تهمت قرار دهد، نبايد ديگري را به خاطر بدگماني به وي سرزنش كند.» (۱) در عین حال هر کسی وظیفه ی خاص خودش را دارد و اگر کسی طبق وظایفش عمل نکرد، دلیل موجهی نیست که ما هم به وظیفه ی خودمان عمل نکنیم. در واقع به مومنین از طرفی سفارش شده که خودشان را در معرض تهمت قرار ندهند، و از طرف دیگر توصیه شده که دیگران را قضاوت نکرده و در برابر رفتار و اعمال دیگران، حمل بر صحت داشته و خوش بین باشند.     پی نوشت: ۱. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، مترجم شیخی، حمیدرضا، موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، قم، ج ۱۰، صفحه ۳۲۰  
موضوع قفل شده است