جمع بندی نامحدود بودن برای خداوند نقص نیست؟

تب‌های اولیه

11 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
نامحدود بودن برای خداوند نقص نیست؟
سلام خسته نباشید اینکه خدا نامحدود باشه نقص نیست؟ چون وجود نامحدود، وجود مشخصی نیست و اصلا معلوم نیست چه وجودی هست؟
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد مسلم
بسم الله الرحمن الرحیم با سلام و احترام
اینکه خدا نامحدود باشه نقص نیست؟ چون وجود نامحدود، وجود مشخصی نیست و اصلا معلوم نیست چه وجودی هست؟
دراین خصوص باید به چند نکته توجه بفرمایید: نکته اول: اینکه وجود نامحدود موجب ابهام میشود، به خاطر فهم ناقص ماست، یعنی ما هستیم که نمی توانیم وجود خداوند را درک کنیم، وگرنه خداوند خودش به ذات خودش علم دارد، اما ما نباید توقع داشته باشیم که بتوانیم وجود خدا که منشأ تمام هستی است را درک کنیم. چون بالاخره ظف باید بزرگتر از مظروف باشد، و درک ما بسیار جزئی تر و کوچک تر از آن است که بتوانیم خدا را درک کنیم. ما حتی ابعاد وجودی ائمه(ع) را هم نمیتوانیم درک کنیم. نکته دوم: لازمه اینکه خدا خالق هستی، و علة العلل باشد این است که وجودی نامحدود باشد، چون محدودیت نشانه نقص و نیازمندی است. ما در اثبات وجود خدا از ممکن الوجود که هستی و نیستی برایش مساوی است به وجودی می رسیم که وجود و هستی برای او ضرورت دارد، بنابراین هیچ جهت امکانی د او راه ندارد. وگرنه اگر محدودیت یا جهت امکانی در او باشد طبیعتا برای آن به خالق دیگری نیاز خواهد داشت. مثلا اگر این خدا در علمش محدود باشد، یعنی این علم او واجب و ضروری نیست. و هر چیزی که واجب و ضروری نباشد نیازمند علت است، بنابراین خداوند در علمش محتاج خواهد بود. در حالی که هرچه هست از اوست! بنابراین اصلا محدودیت یک موجود او را از خدایی می اندازد، چه برسد به اینکه برای او کمال باشد. نکته سوم: محدودیت همیشه ناشی از علل پیشینی است، بنابراین وقتی یک موجود قرار است علتی در ماقبل خود نداشته باشد محدودیت برای او معنا ندارد. مثلا اگر خالق هستی ده درصد محدودیت داشته باشد این سوال پیش می آید که چرا این محدودیت ده درصدی را داراست؟ چرا این محدودیت 8 درصد نیست، یا مثلا 12 درصد نیست؟! واقعا مسئله را خوب تصور کنید، اگر خالق هستی محدودیت داشته باشد آیا موجودی کامل تر از آن امکان دارد یا خیر؟ اگر کامل تر از آن امکان ندارد پس این خدا نامحدود است، چون بالاخره بالاتر از هر موجود محدودی، یک موجود کامل تر قابل تصور است. و اگر کامل تر از آن امکان دارد، پس چرا خالق هستی دارای این محدودیت مشخص است؟ مثلا اگر 10 درصد محدود است چرا؟ این محدودیت خاص از کجا آمده است؟ روشن است که تمام محدودیت های عالَم علتی دارد، یعنی ما اگر انسان شدیم چون پدر ور مادرمان انسان بوده اند و این محدودیت از همین علت ما نشأت گرفته است. اما محدودیت فرضی خالق علتش چیست؟
الان علم محدودیتی دارد یا نه؟ یعنی علم ته دارد؟ اگر پاسختان نه است، چگونه نامحدود بودن علم را اثبات میکنید؟
الان علم محدودیتی دارد یا نه؟ یعنی علم ته دارد؟ اگر پاسختان نه است، چگونه نامحدود بودن علم را اثبات میکنید؟
به نظرم شما بیش از آنکه دنبال اثبات علم نامحدود باشید انتظار دارید که من علم نامحدود را برای شما تشریح کنم. چون تحلیل خود واجب الوجود ما را به علم نامحدود می رساند، وقتی نقص و نیستی در موجودی راه ندارد تمام کمالات وجودی در او هم باید به صورت نامحدود باشد، وگرنه در این کمالات ممکن الوجود خواهد بود و نیازمند به  غیر. در مقام تحلیل هم میتوان گفت وقتی خالق به لحاظ وجودی نامحدود باشد، افعالش هم نامحدود خواهد بود، و از آنجا که علم به خودش و افعالش دارد، یعنی علم به دو نامحدود دارد بنابراین علمش هم باید نامحدود باشد.
به نظرم دارید به روش آنسلمی عمل میکنید شما میگید چون خدا نامحدوده پس علم هم نامحدوده ولی اول باید یقین داشته باشیم علم نامحدود است بعد بگیم پس خدا هم که عالم مطلق است نامحدود است. تا وقتی نامحدود بودن علم ثابت نشده باشد نمیتونیم بگیم خدا هم نامحدوده چون اگر خود علم ته داشت و محدود بود، عالم هم اگرچه به ته علم، علم داشته باشد بالاخره محدود است. نامحدود بودن خدا ادعایی بیش نیست و بیش تر شبیه یک فرضیه اثبات نشده است.
به نظرم دارید به روش آنسلمی عمل میکنید
برادر عزیز آنسلم از مفهوم وجود کامل به اثبات آن میرسد...!! ما بعد از اثبات واجب الوجود از تحلیل آن به اوصاف آن پی میبریم. این دوتا آخه چه ربطی به هم داره!!
تا وقتی نامحدود بودن علم ثابت نشده باشد نمیتونیم بگیم خدا هم نامحدوده
ما از نامحدود بودن علم به نامحدود بودن خدا نمی رسیم! بلکه از نامحدود بودن خدا به نامحدود بودن علم او می رسیم 
به طور قطعی نمیتوان گفت خدا نامحدوده اگر علم محدود باشد خدا هم محدوده اگر علم نامحدود باشد خدا هم نامحدوده اینکه خدا نامحدوده، ادعایی بیش نیست. بستگی به موضوع آن دارد که آن موضوع محدود است یا نامحدود. اگر آن موضوع نامحدود باشد آن وقت خدا در آن موضوع نامحدوده.
اگر علم محدود باشد خدا هم محدوده اگر علم نامحدود باشد خدا هم نامحدوده
این مطلبی که می فرمایید چه ارتباطی با روش اثباتی ما دارد؟! بنده عرض کردم ما هرگز از نامحدودیت علم به نامحدودیت خدا نمی رسیم! مسیر ، برعکس آن چیزی است که می گویید. اما اینکه می فرمایید:
اینکه خدا نامحدوده، ادعایی بیش نیست.
قطعا از اطلاعات محدود شما در خصوص فلسفه نشأت می گیرد. مطلب قدری فلسفی و مشکل است و از این بابت به شماحق می دهم که در تصور مسئله برای شما دشوار باشد، اما اگر در مباحثی که در این تاپیک و تاپیک پیشین در خصوص واجب الوجود بیان شد با نگرش فلسفی توجه کنید متوجه میشوید که واجب الوجود نمی تواند ترکیبی از وجوب وجود و امکان وجود باشد. بنابراین هیچ نیستی و نقصی در او راه ندارد.  
ممنون از پاسخ
جمع بندی پرسش: اینکه خدا نامحدود باشد آیا نقص نیست؟ چون وجود نامحدود، وجود مشخصی نیست و اصلا معلوم نیست چه وجودی هست؟ پاسخ: دراین خصوص باید به چند نکته توجه بفرمایید: نکته اول: اینکه وجود نامحدود موجب ابهام میشود، به خاطر فهم ناقص ماست، یعنی ما هستیم که نمی توانیم وجود خداوند را درک کنیم، وگرنه خداوند خودش به ذات خودش علم دارد، اما ما نباید توقع داشته باشیم که بتوانیم وجود خدا که منشأ تمام هستی است را درک کنیم. چون بالاخره ظرف باید بزرگتر از مظروف باشد، و درک ما بسیار جزئی تر و کوچک تر از آن است که بتوانیم خدا را درک کنیم. ما حتی ابعاد وجودی ائمه(علیهم السلام) را هم نمیتوانیم درک کنیم. نکته دوم: لازمه اینکه خدا خالق هستی، و علة العلل باشد این است که وجودی نامحدود باشد، چون محدودیت نشانه نقص و نیازمندی است. ما در اثبات وجود خدا از ممکن الوجود که هستی و نیستی برایش مساوی است به وجودی می رسیم که وجود و هستی برای او ضرورت دارد، بنابراین هیچ جهت امکانی د او راه ندارد. وگرنه اگر محدودیت یا جهت امکانی در او باشد طبیعتا برای آن به خالق دیگری نیاز خواهد داشت. مثلا اگر این خدا در علمش محدود باشد، یعنی این علم او واجب و ضروری نیست. و هر چیزی که واجب و ضروری نباشد نیازمند علت است، بنابراین خداوند در علمش محتاج خواهد بود. در حالی که هرچه هست از اوست! بنابراین اصلا محدودیت یک موجود او را از خدایی می اندازد، چه برسد به اینکه برای او کمال باشد. نکته سوم: محدودیت همیشه ناشی از علل پیشینی است، بنابراین وقتی یک موجود قرار است علتی در ماقبل خود نداشته باشد محدودیت برای او معنا ندارد. مثلا اگر خالق هستی ده درصد محدودیت داشته باشد این سوال پیش می آید که چرا این محدودیت ده درصدی را داراست؟ چرا این محدودیت 8 درصد نیست، یا مثلا 12 درصد نیست؟! واقعا مسئله را خوب تصور کنید، اگر خالق هستی محدودیت داشته باشد آیا موجودی کامل تر از آن امکان دارد یا خیر؟ اگر کامل تر از آن امکان ندارد پس این خدا نامحدود است، چون بالاخره بالاتر از هر موجود محدودی، یک موجود کامل تر قابل تصور است. و اگر کامل تر از آن امکان دارد، پس چرا خالق هستی دارای این محدودیت مشخص است؟ مثلا اگر 10 درصد محدود است چرا؟ این محدودیت خاص از کجا آمده است؟ روشن است که تمام محدودیت های عالَم علتی دارد، یعنی ما اگر انسان شدیم چون پدر و مادرمان انسان بوده اند و این محدودیت از همین علت ما نشأت گرفته است. اما محدودیت فرضی خالق علتش چیست؟
موضوع قفل شده است