جمع بندی دوست داشتن قلبی اهل بیت

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
دوست داشتن قلبی اهل بیت
بسم الله الرحمن الرحیم با سلام خدمت کارشناسان محترم بنده یک سوال داشتم که خیلی ذهن منو مشغول کرده و این سوال این هستش که بنا بر فرموده امام صادق علیه السلام قلب حرم خداست در حرم خدا غیر خدا را جای ندهید این حدیث از یک سو و از سوی دیگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم  خطاب به امیرالمومنین علی علیه السلام می فرمایند که مثل تو مثل سوره قل هو الله است هرکس با قلبش تو را بخواند و با زبانش از تو دفاع کند و با اعضا و جوارحش از تو پیروی کند ۳ قسمت ایمان رو کامل کرده، سوال این هستش که آیا در قلب می توان اهل بیت علیهم السلام را جا داد و این جای دادن منافاتی با حدیث امام صادق علیه السلام ندارد؟ و سوال دیگر اینکه آیا می توان حدیث امام صادق علیه‌السلام را این گونه تفسیر کرد که منظور ایشان از خدا، خود خداوند متعال و هر کسی است که آدم را به خدا نزدیک میکند و منظور از غیر خدا کسانی هستند که افراد را از خدا دور می کنند با تشکر 
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد مشکور
بسم الله الرحمن الرحیم با سلام خدمت کارشناسان محترم بنده یک سوال داشتم که خیلی ذهن منو مشغول کرده و این سوال این هستش که بنا بر فرموده امام صادق علیه السلام قلب حرم خداست در حرم خدا غیر خدا را جای ندهید این حدیث از یک سو و از سوی دیگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم  خطاب به امیرالمومنین علی علیه السلام می فرمایند که مثل تو مثل سوره قل هو الله است هرکس با قلبش تو را بخواند و با زبانش از تو دفاع کند و با اعضا و جوارحش از تو پیروی کند ۳ قسمت ایمان رو کامل کرده، سوال این هستش که آیا در قلب می توان اهل بیت علیهم السلام را جا داد و این جای دادن منافاتی با حدیث امام صادق علیه السلام ندارد؟ و سوال دیگر اینکه آیا می توان حدیث امام صادق علیه‌السلام را این گونه تفسیر کرد که منظور ایشان از خدا، خود خداوند متعال و هر کسی است که آدم را به خدا نزدیک میکند و منظور از غیر خدا کسانی هستند که افراد را از خدا دور می کنند با تشکر 
سلام و ادب در پاسخ، نکاتی را تقدیم می کنیم: اولا محبت‌ها با هم تفاوت دارند و کمترین ذره از برخی از محبت‌ها با محبت حقیقی به خدا قابل جمع نیست؛ انسان نمی‌تواند هم خدا را دوست بدارد و هم دشمن خدا را، هم عاشق خدا باشد و هم عاشق و پیرو شیطان و هوای نفس! کسی که خیال می‌کند این دو محبت را با هم دارد، اشتباه می‌کند؛ چنین کسی خدا را دوست ندارد و اصلا او را نشناخته است. ثانیا برخی از محبت‌ها با بعضی از مراتب محبت خدا قابل جمع است و آن در جایی است که آن محبت، خود به خود تضادی با محبت خدا نداشته باشد مانند محبت نسبت به والدین، بستگان، همسر و فرزندان، خانه و زندگی و ... . البته اگر محبت خدا تکلیفی را به دوش انسان می آورد و این قسم محبتها مانع انجام آن باشند، دیگر مجاز نیست. چنانکه خداوند در قرآن می فرماید: «(ای رسول ما امت را) بگو که اگر شما پدران و پسران و برادران و زنان و خویشاوندان خود و اموالی که جمع آورده‌اید و مال‌التجاره‌ای که از کسادی آن بیمناکید و منازلی را که به آن دل خوش داشته‌اید بیش از خدا و رسول و جهاد در راه او دوست می‌دارید منتظر باشید تا خدا امر خود را جاری سازد.... .» [۱]  ثالثا قسم دیگر محبت، محبتی است که نه تنها مجاز است، بلکه ضروری است. چون جزو دین ماست و نبود آن موجب نقصان در دین، تولّی یعنی دوست داشتن دوستان خدا جزء فروع دین ماست. اساسا این محبت از محبت خداوند قابل تفکیک نیست و اگر کسی خدا را دوست دارد، باید این محبت را نیز داشته باشد. مثل محبت پیامبر و اهل بیت و اولیاء الهی که در آیات و روایات متعددی بدان اشاره شده، مانند آیه مودت، (2) آیاتی که به ولایت(3) و اطاعت(4) از پیامبر و امامان معصوم و جانشینان ایشان توصیه می کند، قطعا ولایت پذیری و اطاعت و پیروی حقیقی بدون محبت و دوست داشتن، ممکن نیست. همچنین رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) فرمود: «أساس الاسلام حبّی و حبّ أهل بیتی؛ اساس اسلام، دوستی من و اهل بیت من است.»(5) نیز در زیارت جامعه کبیره آمده است: «دوستدار این خانواده، دوستدار خداست و دشمنان آنان دشمن خدایند.»(6) بنابراین، محبت و دوست داشتن پیامبران الهی، پیامبر اسلام و امامان معصوم علیهم السلام و هر امری که در راستای ولایت و اطاعت و محبت خدای متعال باشد منافاتی با روایت امام صادق (علیه السلام) که فرمود: «القلب حرم‌الله، فلاتسكن حرم الله غيرالله؛ قلب حرم خداست، در حرم خدا غير خدا را جاي مده.» (7) ندارد. پی نوشت ها: 1. «قُلْ إِن کَانَ آبَاؤُکُمْ وَأَبْنَآؤُکُمْ وَإِخْوَانُکُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ وَعَشِیرَتُکُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَمَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیْکُم مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُواْ حَتَّی یَأْتِیَ اللّهُ بِأَمْرِهِ وَاللّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ.» توبه، آیه 24. 2. «قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ»؛ بگو من برای رسالت خود از شما مزدی نمی خواهم مگر محبت اهل بیتم. سوره شورى، آیه ۲۳. 3. مائده، آیه 55. 4. نساء، آیه 59. 5. کنزالعمال، ج12، ص105، ح 34206؛ درالمنثور، ج6، ص7. 6. مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره. 7. علامه مجلسی، بحار الانوار، جلد 67، ص 25.
خیلی ممنون استاد عزیز
جمع بندی پرسش: بنا به فرموده امام صادق (علیه السلام) قلب حرم خداست در حرم خدا غیر خدا را جای ندهید. حال آیا در قلب می توان اهل بیت (علیهم السلام) را جا داد و این محبت، منافاتی با حدیث امام صادق (علیه السلام) ندارد؟ آیا می توان این حدیث را این گونه تفسیر کنیم که منظور از خدا در روایت، محبت هر کسی است که آدمی را به خدا نزدیک میکند و منظور از غیر خدا کسانی هستند که انسان را از خدا دور می کنند؟ پاسخ: در پاسخ، نکاتی را تقدیم می کنیم: اولاً محبت‌ها با هم تفاوت دارند و کمترین ذره از برخی از محبت‌ها با محبت حقیقی به خدا قابل جمع نیست؛ انسان نمی‌تواند هم خدا را دوست بدارد و هم دشمن خدا را، هم عاشق خدا باشد و هم عاشق و پیرو شیطان و هوای نفس! کسی که خیال می‌کند این دو محبت را با هم دارد، اشتباه می‌کند؛ چنین کسی خدا را دوست ندارد و اصلا او را نشناخته است. ثانیاً برخی از محبت‌ها با بعضی از مراتب محبت خدا قابل جمع است و آن در جایی است که آن محبت، خود به خود تضادی با محبت خدا نداشته باشد مانند محبت نسبت به والدین، بستگان، همسر و فرزندان، خانه و زندگی و ... . البته اگر محبت خدا تکلیفی را به دوش انسان می آورد و این قسم محبتها مانع انجام آن باشند، دیگر مجاز نیستند. چنانکه خداوند در قرآن می فرماید: «(ای رسول ما امت را) بگو که اگر شما پدران و پسران و برادران و زنان و خویشاوندان خود و اموالی که جمع آورده‌اید و مال‌التجاره‌ای که از کسادی آن بیمناکید و منازلی را که به آن دل خوش داشته‌اید بیش از خدا و رسول و جهاد در راه او دوست می‌دارید منتظر باشید تا خدا امر خود را جاری سازد.... .» (1) ثالثاً قسم دیگر محبت، محبتی است که نه تنها مجاز است، بلکه ضروری است. چون جزو دین ماست و نبود آن موجب نقصان در دین، تولّی یعنی دوست داشتن دوستان خدا که جزء فروع دین ماست. اساسا این محبت از محبت خداوند قابل تفکیک نیست و اگر کسی خدا را دوست دارد، باید این محبت را نیز داشته باشد.(2) مثل محبت پیامبر و اهل بیت و اولیاء الهی که در آیات و روایات متعددی بدان اشاره شده، مانند آیه مودت،(3) آیاتی که به ولایت(4) و اطاعت(5) از پیامبر و امامان معصوم و جانشینان ایشان توصیه می کند، قطعا ولایت پذیری و اطاعت و پیروی حقیقی بدون محبت و دوست داشتن، ممکن نیست. همچنین رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) فرمود: «أساس الاسلام حبّی و حبّ أهل بیتی؛ اساس اسلام، دوستی من و اهل بیت من است.»(6) نیز در زیارت جامعه کبیره آمده است: «دوستدار این خانواده، دوستدار خداست و دشمنان آنان دشمن خدایند.»(7) بنابراین، محبت و دوست داشتن پیامبران الهی، پیامبر اسلام و امامان معصوم (علیهم السلام) و هر امری که در راستای ولایت و اطاعت و محبت خدای متعال باشد منافاتی با روایت امام صادق (علیه السلام) که فرمود: «القلب حرم‌الله، فلاتسكن حرم الله غيرالله؛ قلب حرم خداست، در حرم خدا غير خدا را جاي مده.» (8) ندارد. پی نوشت ها: 1. «قُلْ إِن کَانَ آبَاؤُکُمْ وَأَبْنَآؤُکُمْ وَإِخْوَانُکُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ وَعَشِیرَتُکُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَمَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیْکُم مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُواْ حَتَّی یَأْتِیَ اللّهُ بِأَمْرِهِ وَاللّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ.» توبه، آیه 24. 2. قوله کریم: «قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ؛ بگو (ای پیغمبر): اگر خدا را دوست می‌دارید مرا پیروی کنید تا خدا شما را دوست دارد و گناه شما را ببخشد، و خدا آمرزنده و مهربان است.»، آل عمران، آیه 31. 3. «قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ»؛ بگو من برای رسالت خود از شما مزدی نمی خواهم مگر محبت اهل بیتم. سوره شورى، آیه ۲۳. 4. مائده، آیه 55. 5. نساء، آیه 59. 6. متقی، علی بن حسام الدین، کنزالعمال، موسسه الرساله، بیروت-لبنان، 1409، ج12، ص105، ح 34206؛ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی بکر، درالمنثور، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، قم، بی تا، ج6، ص7. 7. شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره. 8. علامه مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، دار احیاء التراث العربی، بیروت- لبنان، بی تا، جلد 67، ص 25.
موضوع قفل شده است