جمع بندی کرونایی که توسل شیعیان را زیر سوال برد

تب‌های اولیه

25 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
کرونایی که توسل شیعیان را زیر سوال برد
سلام علیکم خداااااقوت الان دراین بحران و امتحان؛ میگن امامزاده ها ک نمیتونن  ی ویروس را ازبین ببرند چطور ما میخاستیم سرطان را شفا بدند در پاسخ به این شبهه چی بهشون بگیم؟
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد مسلم
بسم الله الرحمن الرحیم با سلام و احترام
الان دراین بحران و امتحان؛ میگن امامزاده ها ک نمیتونن  ی ویروس را ازبین ببرند چطور ما میخاستیم سرطان را شفا بدند در پاسخ به این شبهه چی بهشون بگیم؟
از اینکه توسل به امامان و امامزادگان به هر دلیلی تاکنون به نابودی ویروس کرونا نشده است چه نتیجه ای گرفته میشود؟ اگر بخواهیم نفی تاثیر توسل را نتیجه بگیریم، یا اینکه بخواهیم نتیجه بگیریم که کاری از دست امامان و امامزادگان بر نمی آید، خب از خداوند هم خیلی خواسته شده این ویروس را از بین ببرد؛ آیا اینکه این ویروس از بین نرفته یعنی خداوند توان نابودی آن را ندارد و یا اینکه دعا تاثیری ندارد در حالی که مورد تصریح قرآن کریم است. پس روشن است پاسخ را باید در جای دیگری جست. دعا و توسل مقتضی هستند یعنی انسان را برای رفع مشکلات و رسیدن به آرمان ها یاری می کنند، نه اینکه بار را از دوش مردم بردارند، به همین خاطر خداوند متعال تصریح کرده است که جایی که مردم به وظیفه خودشان عمل نکنند خدا وظیفه آنها را بر دوش نمیگیرد: «ِ إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِم‏»؛ خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهد مگر آنکه آن چیزی که مربوط به خودشان است را تغییر دهند.(رعد:11) خداوند برای اینکه فضای امتحان و نظم قوانین طبیعی جهان به هم نخورد دعا و توسلات را در قالب معجزه مستجاب نمی کند، بلکه از طریق قوانین طبیعی مستجاب می کند، تاثیر دعا و توسل مانند آن چیزی است که ما در قالب جنگ تحمیلی دیدیم. که در عین اینکه قوانین طبیعی زیر سوال نرفتند اما علی رغم برتری عراق در تمامی زمینه ها پیروزی ایران اتفاق افتاد. که این پیروزی حاصل تلفیقی از تلاش و دعا بود، و هیچ کدام بدون دیگری جواب نمی داد. در مورد شکست ویروس کرونا هم وضعیت همینطور است، مردم نباید منتظر معجزه باشند، بلکه اگر آنها تلاششان را بکنند، توصیه های پزشکی را رعایت کنند، و در کنار آن دعا و تلوشل هم داشته باشند تاثیر این تلاش ها ا چندین برابر خواهند یافت.  
سلام علیکم ۱ -  اراده الهی بر اموری تعلق میگیرد که کمال و تعالی در آن باشد . ۲ -  بیماری از این قاعده جداست و مردم باید امور خود را بر عهده بگیرند ( اراده الهی در این مقوله نیست ) خب استاد بنظر این مقلوله بودن اراده الهی در اموری و تعلق نگرفتن به آن امور و همچنین انکار اعجاز است . لطفا این موضوع را بیشتر توضیح بدید . با سپاس
سلام خدمت مسلم گرامی و رسانه محترم حکایاتی ذکر میشه در خصوص این که افرادی با بیماریهای لاعلاج در حرمها شفا پیدا کرده اند. اگر ما شفای معجزه وار را رد کنیم، پس تکلیف این حکایات چیست؟   ثانیاً تاثیر رو میشه به صورت آماری مستند کرد. از حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی نقل شده که یک زمانی وبا و طاعون به شعر سامرا رسید و شیعیبان به دلیل خواندن زیارت عاشورا مبتلا نشدند در حالی که سایر مذاهب مبتلا می شدند. بعد اونها هم به این نتیجه رسیدند که زیارت عاشورا تاثیر داره و مذاهب دیگر هم شروع به خواندن کردند. در نتیجه شیوع بیماری به پایان رسید. http://www.qudsonline.ir/news/243784/%D8%AF%D9%81%D8%B9-%D9%88%D8%A8%D8%A7-%D8%A8%D9%88%D8%A7%D8%B3%D8%B7%D9%87-%D8%B2%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D8%B9%D8%A7%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7 حالا ما می تونیم یک جمعیت نمونه در نظر بگیریم و ازشون بخواهیم که زیارت عاشورا بخوانند. بعد میزان ابتلای اونها به بیماری رو با متوسط جامعه مقایسه کنیم. اگر یک تفاوت زیاد مشاهده بشه، می تونه تبلیغ خوبی برای تشیع باشه. پس چرا این کار انجام نمیشه؟ الآن توی دنیا دارند داروهای مختلفی رو برای کرونا آزمایش می کنند که خیلی از این داروها قبلاً برای بیماریهای ویروسی دیگه تجویز شده بودند. قبل از آزمایش، یک احتمال کمی برای اثر بخشی این داروها وجود داره که همین احتمال، آزمایششون رو توجیه پذیر می کنه. حالا اگر همین احتمال اثر بخشی در مورد داروی منسوب به امام کاظم هم داده بشه، آزمایش آن توجیه پذیره. پس چرا مراجع دینی به آزمایش این دارو توصیه نمی کنند؟  انگار مراجع دینی همون احتمال کم رو هم برای اثربخشی این دارو قائل نیستند. آیت الله علم الهدی فرموده اند که طلا و نقره حرم شفا نمیدهد بلکه خود امام رضا شفا می دهند. پس در داخل خانه هم میشود به امام رضا (ع) متوسل شد. اما اگر شفا در خانه تفاوتی با حرم ندارد، پس چرا حرمها را شفاخانه می نامیم؟ این سردرگمی باید حل بشه و یک مجموعه مدونی از تفسیر این عقاید به جامعه ارائه بشه. یعنی مشخص بشه که از دید علمای دینی: 1- آیا شفای معجزه وار امکان پذیر است؟ 2- آیا خواندن دعا تاثیر آماری بر ابتلا به بیماری دارد؟ (میشه مستندش کرد) 3- آیا در خصوص داروی منسوب به امام کاظم، احتمال تاثیر داده می شود؟ 4- آیا بودن در فضای حرم تاثیری بر شفا دارد؟   با تشکر
با سلام و احترام
حکایاتی ذکر میشه در خصوص این که افرادی با بیماریهای لاعلاج در حرمها شفا پیدا کرده اند. اگر ما شفای معجزه وار را رد کنیم، پس تکلیف این حکایات چیست؟
 ببینید ما قاعده کلی را عرض کردیم. شفاهایی که به صورت دفعی و بدون وساطت عوامل مادی اتفاق بیفتد خیلی اندک و نادر هستند. چرا که شیوع اینها فضای امتحان را به هم خواهد زد
حالا ما می تونیم یک جمعیت نمونه در نظر بگیریم و ازشون بخواهیم که زیارت عاشورا بخوانند. بعد میزان ابتلای اونها به بیماری رو با متوسط جامعه مقایسه کنیم. اگر یک تفاوت زیاد مشاهده بشه، می تونه تبلیغ خوبی برای تشیع باشه. پس چرا این کار انجام نمیشه؟
آقای داوکینز اتفاقا به یک آزمایش استجابت دعا برای رد وجود خدا اسناد می کند که طبق آن هیچ تفاوتی میان بیمارانی که برایشان دعا شده و نشده، وجود نداشته است. البته ایشان با این استدلال می خواهد وجود خدا را زیر سوال ببرد. پاسخ این است که اساسا روش های تجربی در خصوص سنجش رفتارهای مختارانه اشتباه است. این روش فقط برای علل فیزیکی و جبری مناسب است نه فاعل های مختار. استجابت دعا و یا توسلات یک امری است که در اختیار خدا و اهل بیت(ع) است، بنابراین حتی اگر هیچ تفاوت تجربی میان دعاکنندگان و غیر آنها وجود نداشته باشد میتوان دو نتیجه گرفت: دعا تاثیری نداشته است. یا دعا شونده به هر دلیلی نخواسته مستجاب کند.
 آیا بودن در فضای حرم تاثیری بر شفا دارد؟
بله قطعا تاثیر دارد اما عمده این تاثیر یک تاثیر معنوی است، نه تاثیر مادی که قابل آزمایش و تجربه باشد
 آیا در خصوص داروی منسوب به امام کاظم، احتمال تاثیر داده می شود؟
من در این خصوص اطلاعی ندارم، چون خارج از تخصص بنده است، منتهی آنچه که به عنوان کارشناس اعتقادی به بنده ارتباط دارد این است که ما طب مستقل به نام طب اسلامی نداریم، اما تاثیر این دارو در گرو یک بحث سندی و دلالتی است که آیا واقعا چنین روایتی از امام کاظم(ع) سند دارد یا خیر؟ و ثانیا اگر سند دارد آیا تشخیص آن برای درمان درست صورت گرفته است یا خیر؟ یعنی این بیماری با آن بیماری ای که امام کاظم(ع) این دارو را برای آن تجویز کرده اند یکسان است و مشابهت کافی دارد یا خیر که بحث مستقلی می طلبد.
مسلم said in با سلام و احترام
با سلام و احترام
حکایاتی ذکر میشه در خصوص این که افرادی با بیماریهای لاعلاج در حرمها شفا پیدا کرده اند. اگر ما شفای معجزه وار را رد کنیم، پس تکلیف این حکایات چیست؟
 ببینید ما قاعده کلی را عرض کردیم. شفاهایی که به صورت دفعی و بدون وساطت عوامل مادی اتفاق بیفتد خیلی اندک و نادر هستند. چرا که شیوع اینها فضای امتحان را به هم خواهد زد
 
  سلام بیمارانی که در حرم امام رضا شفا یافته و اسمشان در دفتر اونجا ثبت شده تعدادشون کم نیست.اگه بگیم شفا یافتگان کم هستند پس یعنی خیلی ازین افرادیکه گفته میشه توی حرم ها شفا یافتن دروغه؟
مسلم said in با سلام و احترام
آقای داوکینز اتفاقا به یک آزمایش استجابت دعا برای رد وجود خدا اسناد می کند که طبق آن هیچ تفاوتی میان بیمارانی که برایشان دعا شده و نشده، وجود نداشته است. البته ایشان با این استدلال می خواهد وجود خدا را زیر سوال ببرد. پاسخ این است که اساسا روش های تجربی در خصوص سنجش رفتارهای مختارانه اشتباه است. این روش فقط برای علل فیزیکی و جبری مناسب است نه فاعل های مختار. استجابت دعا و یا توسلات یک امری است که در اختیار خدا و اهل بیت(ع) است، بنابراین حتی اگر هیچ تفاوت تجربی میان دعاکنندگان و غیر آنها وجود نداشته باشد میتوان دو نتیجه گرفت: دعا تاثیری نداشته است. یا دعا شونده به هر دلیلی نخواسته مستجاب کند.
مسلم گرامی، همان طور که ذکر شد، حکایتی از آیت الله حائری یزدی نقل میشه مبنی بر این که خواندن زیارت عاشورا باعث یک تاثیر محسوس بر ایمنی در مقابل وبا شده به طوری که شیعیان مبتلا نمیشدند و غیر شیعه مبتلا میشدند. این تاثیر همبه قدری محسوس بوده که سایر مذاهب متوجه شده اند و زیارت عاشورا خوانده اند. برنامه تلویزیونی هم در این خصوص ساخته شده: https://www.aparat.com/v/S5L8J اما در عمل، انگار اونقدر احتمال این تاثیر داده نمیشه که درخواست آزمایش و ثبت دقیق آماری نتایج را داشته باشند. به استناد این حکایت گفته میشه که چنین تاثیری دیده شده، اما وقتی گفته میشه که چرا مجددا آزمایش نمی کنید، گفته میشه که طبق گفته داوکینز، این موضوع آزمایش شده و تاثیری نداشته و بر اساس همون آزمایش هم فلسفه چینی میشه ... این باعث دوگانگی و سردرگمیه.   مسلم said in با سلام و احترام
بله قطعا تاثیر دارد اما عمده این تاثیر یک تاثیر معنوی است، نه تاثیر مادی که قابل آزمایش و تجربه باشد
در خیلی از تبلیغات، تاثیر مادی مطرح میشه، مثل حکایتی که ذکر شد. مسلم said in با سلام و احترام
من در این خصوص اطلاعی ندارم، چون خارج از تخصص بنده است، منتهی آنچه که به عنوان کارشناس اعتقادی به بنده ارتباط دارد این است که ما طب مستقل به نام طب اسلامی نداریم، اما تاثیر این دارو در گرو یک بحث سندی و دلالتی است که آیا واقعا چنین روایتی از امام کاظم(ع) سند دارد یا خیر؟ و ثانیا اگر سند دارد آیا تشخیص آن برای درمان درست صورت گرفته است یا خیر؟ یعنی این بیماری با آن بیماری ای که امام کاظم(ع) این دارو را برای آن تجویز کرده اند یکسان است و مشابهت کافی دارد یا خیر که بحث مستقلی می طلبد.
در روایاتی که ذکر شده، این دارو به عنوان درمان "تمام بیماریها به جز مرگ" مطرح شده است. روایات مشابهی در خصوص سیاهدانه و همچنین داروی موسوم به "داروی پیامبر" مطرح شده است. به همین دلیل است که آقای تبریزیان برای بیماریهایی که نامی از آنها در روایات ذکر نشده هم نسخه تجویز می نمایند. اما در خصوص سند روایت، حتی اگر یک درصد احتمال تاثیر داده شود، آزمایش آن توجیه پذیر است. چنانکه در مورد تاثیر داروهای طب جدید هم قبل از آزمایش آنها اطمینان وجود ندارد. حتی اگر تاثیر در عمل دیده نشود، تکلیف این دارو مشخص میشه و از حالت سردرگمی خارج میشیم.
سلام علیکم اینجا دو مساله مطرح شد ، یکی ناممکن بودن اعجاز بدلیل غیر طبیعی بودن نتیجه ، دوم انکار کرامات ائمه در شفای مرضا اعجاز در تعریف حجت نبوت انبیا است ، پس کرامت رو هرچند از وجوهی شباهت صورت و معنی با اعجاز دارد نباید معجزه خواند . بهتر است برگردیم به موضوع ، بستن دربهای حرم شریف ائمه علیم السلام آیا بمعنی انکار کرامات ائمه علیهم السلام است ؟
بیمارانی که در حرم امام رضا شفا یافته و اسمشان در دفتر اونجا ثبت شده تعدادشون کم نیست.اگه بگیم شفا یافتگان کم هستند پس یعنی خیلی ازین افرادیکه گفته میشه توی حرم ها شفا یافتن دروغه؟
 تعداد اینها به نسبت تمامی کسانی که درخواست شفا برای بیماران خویش کرده اند چند درصد است؟ چند درصد مردم تا کنون از نزدیک چنین شفاهایی را با چشم خود دیده اند؟ پاسخ به این دو سوال نشان خواهد داد این شفاهای دفعی بسیار نادر اتفاق می افتند، چون حداکثری شدن آنها عواقب خوبی در خصوص قوانین مادی، و علوم، و همچنین فضای امتحان بشر نخواهد داشت.
مسلم گرامی، همان طور که ذکر شد، حکایتی از آیت الله حائری یزدی نقل میشه مبنی بر این که خواندن زیارت عاشورا باعث یک تاثیر محسوس بر ایمنی در مقابل وبا شده به طوری که شیعیان مبتلا نمیشدند و غیر شیعه مبتلا میشدند. این تاثیر همبه قدری محسوس بوده که سایر مذاهب متوجه شده اند و زیارت عاشورا خوانده اند.
ببینید فروردین گرامی در صورتی که بتوان در این خصوص به قطعیت تاریخی برسیم باز هم این خودش یکی از حوادث نادر است که فقط به جای فردی بودن ، اجتماعی است، نهایتا نتیجه گرفته میشود که زیارت عاشورا در دفع بلا نقش دارد، اما نقش 100 درصدی و علت تامّه بودن را بنده نمی پذیرم. ممکن است خدا اراده کرده است در آن موقعیت تاریخی با زیارت عاشورا بلا را به صورت کامل دفع کند اما امروز حکمت دیگری اقتضا می کند بلا دفع نشود، اگرچه نقش زیارت عاشورا به عنوان یک مقتضی پابرجاست. به هر حال این تاثیرگذاری ها را اختیاری و با مصلحت سنچی الهی است و هیچگونه آزمایش ها تجربی در این خصوص کارمد و قابل اعتتماد نیست.  
  در روایاتی که ذکر شده، این دارو به عنوان درمان "تمام بیماریها به جز مرگ" مطرح شده است. روایات مشابهی در خصوص سیاهدانه و همچنین داروی موسوم به "داروی پیامبر" مطرح شده است. به همین دلیل است که آقای تبریزیان برای بیماریهایی که نامی از آنها در روایات ذکر نشده هم نسخه تجویز می نمایند. اما در خصوص سند روایت، حتی اگر یک درصد احتمال تاثیر داده شود، آزمایش آن توجیه پذیر است. چنانکه در مورد تاثیر داروهای طب جدید هم قبل از آزمایش آنها اطمینان وجود ندارد. حتی اگر تاثیر در عمل دیده نشود، تکلیف این دارو مشخص میشه و از حالت سردرگمی خارج میشیم
  ببینید من مطلقا از مکتب و روش استدلال های آقای تبریزیان دفاعی نمی کنم؛ بررسی روایات طبی به لحاظ سندی و دلالی روش بحث خودش را دارد و در این زمینه اختلاف نظرهای جدی میان آقای تبریزیان و مشهور مراجع وجود دارد. اما به هر حال حتی اگر چنین تعبیری: «درمان تمام بیماری ها به جز مرگ» به معنای مقتض است، یعنی تاثیر گذار است، نه اینکه علت تامه است و این تاثیرگذاری 100 درصدی باشد. مثل اینکه میگویند ورزش برای سلامتی مفید است، خب اگر یک ورزشکار بیمار شد بدین معا نیست که ورزش تاثیری ندارد، بلکه این بیماری به خاطر سایر شرایط و عوامل است. خلاصه کلام را به شما عرض کنم که بنده هیچ عالم دینی، تأکید می کنم هیچ عالم دینی را ندیده ام که برای داروهای طب دینی، برای دعا، برای توسل، برای تبرک و مانند آن نقش علیت تامه معتقد باشد. این برای همه علما مسجّل است که هر کجا که از تاثیر فلان رفتار سخن گفته شده است به صورت مقتضی است، نه علت تامه.  
بستن دربهای حرم شریف ائمه علیم السلام آیا بمعنی انکار کرامات ائمه علیهم السلام است ؟
بله، قطعا به معنای انکار کرامات ائمه(ع) نیست 
ببینید فروردین گرامی در صورتی که بتوان در این خصوص به قطعیت تاریخی برسیم باز هم این خودش یکی از حوادث نادر است که فقط به جای فردی بودن ، اجتماعی است، نهایتا نتیجه گرفته میشود که زیارت عاشورا در دفع بلا نقش دارد، اما نقش 100 درصدی و علت تامّه بودن را بنده نمی پذیرم.   ممکن است خدا اراده کرده است در آن موقعیت تاریخی با زیارت عاشورا بلا را به صورت کامل دفع کند اما امروز حکمت دیگری اقتضا می کند بلا دفع نشود، اگرچه نقش زیارت عاشورا به عنوان یک مقتضی پابرجاست.   به هر حال این تاثیرگذاری ها را اختیاری و با مصلحت سنچی الهی است و هیچگونه آزمایش ها تجربی در این خصوص کارمد و قابل اعتتماد نیست.
با تشکر از توضیحات شما طبق حکایت، به نظر می رسد که آیت الله حائری اطمینانی از تاثیرگذاری دعا داشته اند. اگر این کار تکرار شود، ممکن است طور دیگری اراده کند، اما شاید هم خدا تصمیم بر شفای بیماری بگیرد ... از کجا می دانیم که این موضوع تکرار نمی شود؟ دعا علت تامه نیست، دارو هم همینطور. اما هر چیزی که تاثیر در بهبودی داشته باشد، می تواند در یک بررسی آماری مورد مشاهده قرار گیرد. الآن که زیارتگاهها خالی از جمعیت است، می توان از فضای آنها موقتاً به عنوان بیمارستان استفاده کرد. با استقرار تخت و تجهیزات درمانی. در کنارش میشه یک کار آماری در خصوص میزان بهبودی در فضای حرم و مقایسه آن با بیمارستانهای عادی انجام داد. اگر تفاوتی مشاهده نشود اعتقادات زیر سوال نمی روند، اما اگر میزان بهبودی افزایش محسوسی پیدا کرد چه؟ (اگر دسترسی به مسئولین دارید، پیشنهاد خوبی است)
ببینید من مطلقا از مکتب و روش استدلال های آقای تبریزیان دفاعی نمی کنم؛ بررسی روایات طبی به لحاظ سندی و دلالی روش بحث خودش را دارد و در این زمینه اختلاف نظرهای جدی میان آقای تبریزیان و مشهور مراجع وجود دارد.   اما به هر حال حتی اگر چنین تعبیری: «درمان تمام بیماری ها به جز مرگ» به معنای مقتض است، یعنی تاثیر گذار است، نه اینکه علت تامه است و این تاثیرگذاری 100 درصدی باشد. مثل اینکه میگویند ورزش برای سلامتی مفید است، خب اگر یک ورزشکار بیمار شد بدین معا نیست که ورزش تاثیری ندارد، بلکه این بیماری به خاطر سایر شرایط و عوامل است.   خلاصه کلام را به شما عرض کنم که بنده هیچ عالم دینی، تأکید می کنم هیچ عالم دینی را ندیده ام که برای داروهای طب دینی، برای دعا، برای توسل، برای تبرک و مانند آن نقش علیت تامه معتقد باشد. این برای همه علما مسجّل است که هر کجا که از تاثیر فلان رفتار سخن گفته شده است به صورت مقتضی است، نه علت تامه.
داروهای طب مدرن هم علت تامه نیستند، اما همین تاثیرگذاری و مفیدبودن نیز می تواند در یک مطالعه آماری بررسی شود.
طبق حکایت، به نظر می رسد که آیت الله حائری اطمینانی از تاثیرگذاری دعا داشته اند. اگر این کار تکرار شود، ممکن است طور دیگری اراده کند، اما شاید هم خدا تصمیم بر شفای بیماری بگیرد ... از کجا می دانیم که این موضوع تکرار نمی شود؟ دعا علت تامه نیست، دارو هم همینطور. اما هر چیزی که تاثیر در بهبودی داشته باشد، می تواند در یک بررسی آماری مورد مشاهده قرار گیرد.   الآن که زیارتگاهها خالی از جمعیت است، می توان از فضای آنها موقتاً به عنوان بیمارستان استفاده کرد. با استقرار تخت و تجهیزات درمانی. در کنارش میشه یک کار آماری در خصوص میزان بهبودی در فضای حرم و مقایسه آن با بیمارستانهای عادی انجام داد. اگر تفاوتی مشاهده نشود اعتقادات زیر سوال نمی روند، اما اگر میزان بهبودی افزایش محسوسی پیدا کرد چه؟ (اگر دسترسی به مسئولین دارید، پیشنهاد خوبی است)
اطمینان آیت الله حائری ممکن است از سر کشف و شهود باشد که مختص همان مرحله است. یعنی به ایشان در قالب کشف و شهود امر شده که خدا در این مرحله چنین اراده کرده است، بنابراین نمیتوان نسخه قطعی دانست. نکته دیگر اینکه تجربه گریان یک دستاویز روانشناختی دارد به نام «تلقین» که به راحتی همه تاثیرات اینچنینی را به پای آن می گذارند، بنابراین حتی اگر بیماران را در حرم ها بستری کنند و تاثیر قابل توجهی هم داشته باشد باز به نقش این حرم ها در روحیه این اشخاص و تلقیناتی که این بیماران به خود می کرده اند می دانند. که مثلا شخص می گوید من در حرم امام رضا(ع) هستم مگر میشود اینجا شفا نگیرم و...  
داروهای طب مدرن هم علت تامه نیستند، اما همین تاثیرگذاری و مفیدبودن نیز می تواند در یک مطالعه آماری بررسی شود
بله اما تاثیر آنها فیزیکی است، نه اختیاری؛ بناراین قابل آمارگیری تجربی است. اما شفا دادن یک امر اختیاری است لذا نمی توان به لحاظ آماری به آن استناد کرد. 
با سلام مجدد آیا در حاضر، دلیلی وجود دارد که مطمئن باشیم خدا درمان بیماری از طریق دعا را در حال حاضر اراده نفرموده است؟   حتی اگر درمان بیماری از طریق تلقین صورت گیرد باز هم مفید است. حتی اگر غربی ها نتایج آزمایش را نپذیرند، به هر حال درمان بیماران امر پسندیده ای است. روحیه دادن به بیماران همین که باعث کاهش استرس شود به خودی خود مفید است.   هر چیزی که تاثیر خود را در دنیا نشان دهد قابل سنجش آماری است. مثل حکایت ذکر شده از آیت الله حائری که اگر فرض را بر درستی اش بگذاریم، پس یک کار آماری در آن زمان امکان پذیر بوده.    
با سلام و احترام 
آیا در حاضر، دلیلی وجود دارد که مطمئن باشیم خدا درمان بیماری از طریق دعا را در حال حاضر اراده نفرموده است؟
در اینکه امکان شفا وجود دارد که شکی نیست، منتهی امکان که چیزی را اثبات نمی کند و بار معرفتی ندارد.
 حتی اگر درمان بیماری از طریق تلقین صورت گیرد باز هم مفید است. حتی اگر غربی ها نتایج آزمایش را نپذیرند، به هر حال درمان بیماران امر پسندیده ای است. روحیه دادن به بیماران همین که باعث کاهش استرس شود به خودی خود مفید است.
این هم به درد ما نمی خورد. ما در این تاپیک به دنبال راهکاری برای درمان بیماری ها نیستیم، به دنبال اثبات تاثیر دعا و توسل هستیم. اگر امکان تلقین وجود داشته باشد خب برای درمان خوب است اما تاثیر مستقل دعا و توسل را که نمی توان با آن اثبات کرد.
هر چیزی که تاثیر خود را در دنیا نشان دهد قابل سنجش آماری است. مثل حکایت ذکر شده از آیت الله حائری که اگر فرض را بر درستی اش بگذاریم، پس یک کار آماری در آن زمان امکان پذیر بوده.
باز هم تکرار می کنم در توسل و تبرک و دعا که اجابت یا عدم اجابت آن در گرو مستجاب کننده و شفا دهنده بوده و امر اختیاری است هرگز کار آماری ممکن نیست.   
در اینکه امکان شفا وجود دارد که شکی نیست، منتهی امکان که چیزی را اثبات نمی کند و بار معرفتی ندارد.
اما اگر این امکان به وقوع بپیوندد و ثبت شود، ثابت کننده است. به خصوص اگر مثل حکایت آیت الله حائری نتیجه چشمگیری مشاهده شود. جدای از بحث اثبات عقاید، اگر حتی احتمال تاثیر معنویات در درمان بیماری ها را بدهیم، خوب است که از این شیوه برای کمک به درمان استفاده شود. نیازی هم نیست که بیمار بین رفتن به حرم و استفاده از طب مدرن یکی را انتخاب کند، بلکه پزشکان می توانند در حرم حاضر شوند و خدمات پزشکی ارائه کنند. به خصوص در زمانی که حرمها خالی از جمعیت اند.   اما چرا این شیوه در عمل به کار گرفته نمیشود؟ شاید چون تصمیم گیرندگان به "احتمال" تاثیر نیز اعتقاد ندارند. وگرنه حتی اعتقاد به احتمال تاثیر هم توجیه کننده استفاده از معنویات در درمان بیماریهاست.
در حرمها تا وقتی که ازدحام جمعیت باشه امکان انتقال بیماری هست. اما وقتی که حرم خالی از جمعیته، میتواند یک فضای کاملاً تمیز باشد. خیلی از کشورها به خاطر کمبود بیمارستان دارند فضاهایی مثل ورزشگاهها رو تجهیز می کنند، اما حرمها فضای تمیزتری اند. شما تصویر مسجد الحرام را در این روزها ببینید: یک فضای خالی از جمعیت و کاملاً تمیز. اگر عربستان بخواد یک فضایی را به عنوان بیمارستان موقت تجهیز کنه، آیا فضای تمیزتری را میتواند پیدا کند؟   پس حتی اگر بحث شفا در نظر گرفته نشود، بستن حرمها به شکل فعلی و استفاده نکردن از این فضا، بهترین کار ممکن نیست.
اما اگر این امکان به وقوع بپیوندد و ثبت شود، ثابت کننده است. به خصوص اگر مثل حکایت آیت الله حائری نتیجه چشمگیری مشاهده شود.
جناب فروردین عزیز این برای من  و شما اثبات کننده است چون دل در گرو این امر داریم، اما جریان خداناباوری همواره این حوادث را در صورت رویت حمل بر تلقین، یا عوامل مادی ناشناخته دیگر می کنند. وگرنه من با شما مخالفتی ندارم که این امر می تواند در نگاه بی طرفانه حداقل یک شاهد قوی باشد.
جدای از بحث اثبات عقاید، اگر حتی احتمال تاثیر معنویات در درمان بیماری ها را بدهیم، خوب است که از این شیوه برای کمک به درمان استفاده شود
خب بله برای شیوه درمانی خوب است، اما ما در این تاپیک دنبال راه درمان بیماران نیستیم، به دنبال یک بحث معرفتی هستیم بین دعا و توسل و درمان
خیلی از کشورها به خاطر کمبود بیمارستان دارند فضاهایی مثل ورزشگاهها رو تجهیز می کنند، اما حرمها فضای تمیزتری اند. شما تصویر مسجد الحرام را در این روزها ببینید: یک فضای خالی از جمعیت و کاملاً تمیز. اگر عربستان بخواد یک فضایی را به عنوان بیمارستان موقت تجهیز کنه، آیا فضای تمیزتری را میتواند پیدا کند؟
بنده موافق استفاده از حرم ها به عنوان بیمارستان نیستم، چون بیمارستان بالاخره آلودگی های خودش را دارد، خون و زباله های عفونی و معضل دستشویی رفتن بیماران و...! حتی بسیاری از  بیماران توان رفتن به دستشویی را ندارند و دائما جای خودشان را نجس می کنند و... حرم ائمه(ع) جای بُعد معنوی درمان یعنی دعا و توسل است، نه جای بُعد مادی و طبیعی درمان   
مسلم said in اما اگر این امکان به وقوع
بنده موافق استفاده از حرم ها به عنوان بیمارستان نیستم، چون بیمارستان بالاخره آلودگی های خودش را دارد، خون و زباله های عفونی و معضل دستشویی رفتن بیماران و...! حتی بسیاری از  بیماران توان رفتن به دستشویی را ندارند و دائما جای خودشان را نجس می کنند و... حرم ائمه(ع) جای بُعد معنوی درمان یعنی دعا و توسل است، نه جای بُعد مادی و طبیعی درمان 
ممنون از توضیحات خوب شما این مشکلات در مورد سایر بیماریها هم هست و خیلی از افراد به قصد شفا به حرمها مراجعه می کنند. آیا این نظر را در مورد سایر بیماریها هم دارید یا این که تفاوتی بین کرونا با سایر بیماریها موجب این منع شده است؟ با تشکر
مسلم said in اما اگر این امکان به وقوع
خب بله برای شیوه درمانی خوب است، اما ما در این تاپیک دنبال راه درمان بیماران نیستیم، به دنبال یک بحث معرفتی هستیم بین دعا و توسل و درمان
اعتقاد و رفتار به یکدیگر وابسته اند. اگر احتمال تاثیر در درمان میدهیم منطقی است که بر اجرایش هم تاکید کنیم؛ وگرنه مشخص میشه که شاید این اعتقاد به صورت جدی مطرح نشده.
این مشکلات در مورد سایر بیماریها هم هست و خیلی از افراد به قصد شفا به حرمها مراجعه می کنند. آیا این نظر را در مورد سایر بیماریها هم دارید یا این که تفاوتی بین کرونا با سایر بیماریها موجب این منع شده است؟
بنده برای تمام بیماری ها مخالف استفاده از حرم ها به عنوان بیمارستان هستم
 اعتقاد و رفتار به یکدیگر وابسته اند. اگر احتمال تاثیر در درمان میدهیم منطقی است که بر اجرایش هم تاکید کنیم؛ وگرنه مشخص میشه که شاید این اعتقاد به صورت جدی مطرح نشده.
بله اما خارج از موضوع بحث ماست 
اگر سوال جدیدی در این رابطه نیست، با اجازه دوستان تاپیک به زودی جمع بندی خواهد شد....
جمع بندی __________________________________ پرسش: یکی از شبهاتی که در ایام ویروس کرونا مطرح شده این است که  امامان و امامزاده ها که نمی توانند یک ویروس را از بین ببرند ما چطور درمان سرطان و سایر مشکلاتمان را از ایشان طلب می کردیم؟ نکته دیگر اینکه آیا نمیشود در یک بررسی آماری نتایج دعا و توسلات را در درمان بیماری ها مقایسه کرد و اینگونه حقانیت آنها را اثبات کرد؟ پاسخ: از اینکه توسل به امامان و امامزادگان به هر دلیلی تاکنون به نابودی ویروس کرونا نشده است چه نتیجه ای گرفته میشود؟ اگر بخواهیم نفی تاثیر توسل را نتیجه بگیریم، یا اینکه بخواهیم نتیجه بگیریم که کاری از دست امامان و امامزادگان بر نمی آید، خب از خداوند هم خیلی خواسته شده این ویروس را از بین ببرد؛ آیا اینکه این ویروس از بین نرفته یعنی خداوند توان نابودی آن را ندارد و یا اینکه دعا تاثیری ندارد در حالی که مورد تصریح قرآن کریم است. پس روشن است پاسخ را باید در جای دیگری جست. دعا و توسل مقتضی هستند یعنی انسان را برای رفع مشکلات و رسیدن به آرمان ها یاری می کنند، نه اینکه بار را از دوش مردم بردارند، به همین خاطر خداوند متعال تصریح کرده است که جایی که مردم به وظیفه خودشان عمل نکنند خدا وظیفه آنها را بر دوش نمیگیرد: «ِ إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِم‏»؛ خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهد مگر آنکه آن چیزی که مربوط به خودشان است را تغییر دهند.(1) خداوند برای اینکه فضای امتحان و نظم قوانین طبیعی جهان به هم نخورد جز در موارد نادر، دعا و توسلات را در قالب معجزه مستجاب نمی کند، بلکه از طریق قوانین طبیعی مستجاب می کند، تاثیر دعا و توسل مانند آن چیزی است که ما در قالب جنگ تحمیلی دیدیم. که در عین اینکه قوانین طبیعی زیر سوال نرفتند اما علی رغم برتری عراق در تمامی زمینه ها پیروزی ایران اتفاق افتاد. که این پیروزی حاصل تلفیقی از تلاش و دعا بود، و هیچ کدام بدون دیگری جواب نمی داد. در مورد شکست ویروس کرونا هم وضعیت همینطور است، مردم نباید منتظر معجزه باشند، بلکه اگر آنها تلاششان را بکنند، توصیه های پزشکی را رعایت کنند، و در کنار آن دعا و توسل هم داشته باشند تاثیر این تلاش ها را چندین برابر خواهند یافت. اما در مورد آزمایش تجربی استجابت، اتفاقا برخی خداناباوران تجربه گرا مثل آقای داوکینز اتفاقا به یک آزمایش استجابت دعا برای رد وجود خدا اسناد کرده اند که طبق آن هیچ تفاوتی میان بیمارانی که برایشان دعا شده و نشده، وجود نداشته است. البته ایشان با این استدلال می خواهد وجود خدا را زیر سوال ببرد. پاسخ این است که اساسا روش های تجربی در خصوص سنجش رفتارهای مختارانه اشتباه است. این روش فقط برای علل فیزیکی و جبری مناسب است نه فاعل های مختار. استجابت دعا و یا توسلات یک امری است که در اختیار خدا و اهل بیت(علیهم السلام) است، بنابراین حتی اگر هیچ تفاوت تجربی میان دعاکنندگان و غیر آنها وجود نداشته باشد چون با دو احتمال روبرو هستیم نمی توانیم نتیجه روشنی بگیریم: 1. دعا تاثیری نداشته است. 2. دعا شونده به هر دلیلی نخواسته مستجاب کند. نکته دیگر اینکه در بحث های مشابه دیده شده که تجربه گریان یک دستاویز روانشناختی دارند به نام «تلقین» که به راحتی همه تاثیرات اینچنینی را به پای آن می گذارند، و یا در شفا یافتن های غیر عادی، پای عوامل مادی پنهان را وسط می کشند. بنابراین اساسا بحث باید عقلانی و مبتنی بر ادله شفا دادن پیش برود، نه مبنی بر شواهد تجربی و مقایسه های آماری. پی نوشت ها: 1. رعد:11/13.
موضوع قفل شده است