جمع بندی توضیح حدیث «نحن اسماء الله»

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
توضیح حدیث «نحن اسماء الله»
سلام علیکم  درباره حدیث « نحن اسماء الله .... » توضیح دهید 
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد میقات
  با سلام و درود خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها» و براى خدا، نام هاى نيک است؛ خدا را به آن (نام ها) بخوانيد!(اعراف: 7/ 180)   بیان تفسیری منظور از «اسماء حسنى» صفات مختلف پروردگار است كه همگى نيک و همگى حُسنى است؛ مى‏ دانيم خدا عالم است، قادر است، رازق است، عادل است، جواد است، كريم است و رحيم است، و هم چنين داراى صفات نيک فراوان ديگرى از اين قبيل مى ‏باشد. منظور از خواندن خدا به اين نام ها تنها اين نيست كه اين الفاظ را بر زبان جارى كنيم و مثلا بگویيم يا عالم، يا قادر، يا ارحم الراحمين؛ بلكه در واقع اين است كه اين صفات را در وجود خودمان به مقدار امكان پياده كنيم، پرتوى از علم و دانش او، شعاعى از قدرت و توانايى او، و گوشه‏ اى از رحمت واسعه‏ اش در ما و جامعه ما پياده شود، و به تعبير ديگر متصف به اوصاف او و متخلق به اخلاقش گرديم.(تفسیر نمونه، ج 7، ص 23)   تعداد اسماء حُسنی «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله): «إِنَّ لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى تِسْعَةً وَ تِسْعِينَ‏ اسْماً مِائَةً إِلَّا وَاحِداً مَنْ أَحْصَاهَا دَخَلَ الْجَنَّةَ وَ هِي‏...» رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: برای خداوند تبارک و تعالی، نود و نُه (99) نام هست، هر کسی آن ها را بشمارد، داخل بهشت می شود؛ آن ها عبارتند از... .(صدوق، توحید، ص 194، ح 8 )   نکته: شکی نيست كه صفات خدا قابل احصاء و شماره نيست زيرا كمالات او نامتناهى است و براى هر كمالى از كمالات او اسم و صفتى مى‏ توان انتخاب كرد. ولى چنان كه از احاديث استفاده مى ‏شود، از ميان صفات او بعضى داراى اهميت بيشترى مى ‏باشد، و شايد «اسماء حسنى» كه در آيه بالا آمده است، اشاره به همين گروه ممتازتر است.(تفسیر نمونه، ج 7، ص 25)  
  روایتی دیگر «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام)‏ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ" وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها" قَالَ نَحْنُ‏ وَ اللَّهِ‏ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى‏ الَّتِي لَا يَقْبَلُ اللَّهُ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِمَعْرِفَتِنَا» امام صادق (علیه السلام) در تفسیر آیه «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها» (برای خداوند نام های نیک است، پس خدا را با آن ها بخوانید) فرمودند: قسم به خدا، ما آن نام های نیکی هستیم؛ خداوند از بندگانش عملی را قبول نمی کند مگر با معرفت ما.(الکافی، ج 1، ص 143، ح 4) علامه طباطبایی(ره) در ذیل این روایت می گوید: انبياء و اوصياء (علیهم السلام) اسماء خدا خواهند بود چون دلالت بر خدا مى‏ كنند و وسائطى هستند بين او و بين خلقش، و چون آن حضرات در عبوديت به پايه‏ اى هستند كه جز خدا چيز ديگرى ندارند، پس نشان دهنده اسماء خدا و صفات او هم ايشانند.(ترجمه تفسیر المیزان، ج 8، ص 478)   بنابر این: این که در روایات داریم که ائمه (علیهم السلام)، اسماء حُسنی الهی هستند، بیان مصداقی تمام و کامل است، زیرا آن ها مصداق بارز و تام ظهور و تجلی صفات و اسماء الهی هستند.   به بیان دیگر، آن حضرات به طور تمام و کمال، توانسته اند صفات و اسمای الهی را ظهور و بروز داده و الگویی کامل برای سایر انسان ها هستند.   به بیان سوم، از طریق شناخت ائمه معصومین (علیهم السلام) می توان به شناخت الهی رسید زیرا آن ها صفات و اسمای الهی را در خود، پیاده کرده و الگویی تام و تمام برای معرفی صفات و اسمای الهی هستند.   به بیان چهارم، اگر ما انسان ها به دلیل ناقص و محدود بودن درک و فهم مان، نمی توانیم به حقیقت صفات و اسمای الهی پی ببریم، لااقل بایستی نسبت به ائمه معصومین (علیهم السلام) ـ که نماد انسان کامل هستند و صفات و اسمای الهی در آن ها متجلی و ظهور پیدا کرده است ـ معرفت و شناخت پیدا کنیم و از این طریق به معرفت الهی برسیم.     
جمع بندی   پرسش: در باره حدیث «نحن اسماء الله...» توضیح دهید.   پاسخ: خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها»؛ و براى خدا، نام هاى نيک است؛ خدا را به آن (نام ها) بخوانيد!(1) بیان تفسیری منظور از «اسماء حسنى» صفات مختلف پروردگار است كه همگى نيک و همگى حُسنى است؛ مى‏ دانيم خدا عالم است، قادر است، رازق است، عادل است، جواد است، كريم است و رحيم است، و هم چنين داراى صفات نيک فراوان ديگرى از اين قبيل مى ‏باشد. منظور از خواندن خدا به اين نام ها تنها اين نيست كه اين الفاظ را بر زبان جارى كنيم و مثلا بگویيم يا عالم، يا قادر، يا ارحم الراحمين؛ بلكه در واقع اين است كه اين صفات را در وجود خودمان به مقدار امكان پياده كنيم، پرتوى از علم و دانش او، شعاعى از قدرت و توانايى او، و گوشه‏ اى از رحمت واسعه‏ اش در ما و جامعه ما پياده شود، و به تعبير ديگر متصف به اوصاف او و متخلق به اخلاقش گرديم.(2) تعداد اسماء حُسنی «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله): «إِنَّ لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى تِسْعَةً وَ تِسْعِينَ‏ اسْماً مِائَةً إِلَّا وَاحِداً مَنْ أَحْصَاهَا دَخَلَ الْجَنَّةَ وَ هِي‏...»؛ رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: برای خداوند تبارک و تعالی، نود و نُه (99) نام هست، هر کسی آن ها را بشمارد، داخل بهشت می شود؛ آن ها عبارتند از... .(3) نکته: شکی نيست كه صفات خدا قابل احصاء و شماره نيست زيرا كمالات او نامتناهى است و براى هر كمالى از كمالات او اسم و صفتى مى‏ توان انتخاب كرد. ولى چنان كه از احاديث استفاده مى ‏شود، از ميان صفات او بعضى داراى اهميت بيشترى مى ‏باشد، و شايد «اسماء حسنى» كه در آيه بالا آمده است، اشاره به همين گروه ممتازتر است.(4) روایتی دیگر «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام)‏ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ" وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها" قَالَ نَحْنُ‏ وَ اللَّهِ‏ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى‏ الَّتِي لَا يَقْبَلُ اللَّهُ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِمَعْرِفَتِنَا»؛ امام صادق (علیه السلام) در تفسیر آیه «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها» (برای خداوند نام های نیک است، پس خدا را با آن ها بخوانید) فرمودند: قسم به خدا، ما آن نام های نیکی هستیم؛ خداوند از بندگانش عملی را قبول نمی کند مگر با معرفت ما.(5) علامه طباطبایی(ره) در ذیل این روایت می گوید: انبياء و اوصياء (علیهم السلام) اسماء خدا خواهند بود چون دلالت بر خدا مى‏ كنند و وسائطى هستند بين او و بين خلقش، و چون آن حضرات در عبوديت به پايه‏ اى هستند كه جز خدا چيز ديگرى ندارند، پس نشان دهنده اسماء خدا و صفات او هم ايشانند.(6) بنابر این: این که در روایات داریم که ائمه (علیهم السلام)، اسماء حُسنی الهی هستند، بیان مصداقی تمام و کامل است، زیرا آن ها مصداق بارز و تام ظهور و تجلی صفات و اسماء الهی هستند. به بیان دیگر، آن حضرات به طور تمام و کمال، توانسته اند صفات و اسمای الهی را ظهور و بروز داده و الگویی کامل برای سایر انسان ها هستند. به بیان سوم، از طریق شناخت ائمه معصومین (علیهم السلام) می توان به شناخت الهی رسید زیرا آن ها صفات و اسمای الهی را در خود، پیاده کرده و الگویی تام و تمام برای معرفی صفات و اسمای الهی هستند. به بیان چهارم، اگر ما انسان ها به دلیل ناقص و محدود بودن درک و فهم مان، نمی توانیم به حقیقت صفات و اسمای الهی پی ببریم، لااقل بایستی نسبت به ائمه معصومین (علیهم السلام) ـ که نماد انسان کامل هستند و صفات و اسمای الهی در آن ها متجلی و ظهور پیدا کرده است ـ معرفت و شناخت پیدا کنیم و از این طریق به معرفت الهی برسیم.   پی نوشت ها: 1. اعراف: 7/ 180. 2. مکارم شیرازی و همکاران، تفسير نمونه، انتشارات: دار الکتب الاسلامیه ـ تهران، ج 7، ص 23. 3. ابن بابويه، التوحيد(للصدوق)، محقق/مصحح: حسينى، ناشر: جامعه مدرسين‏ ـ قم‏، 1398 ق‏، چاپ: اول‏، ص 194، ح 8. 4. تفسیر نمونه، پیشین، ج 7، ص 25. 5. کلینی، الكافي، محقق/مصحح: غفاری و آخوندی، انتشارات دارالکتب اسلامیه ـ تهران، 1407ق، چاپ چهارم، ج 1، ص 143، ح 4. 6. طباطبایی، محمد حسین، تفسير الميزان، ترجمه موسوی همدانی، انتشارات: جامعه مدرسین، دفتر انتشارات اسلامی ـ قم، ج 8، ص 478.  
موضوع قفل شده است