جمع بندی فرق «نصیب» با «کِفل»
تب‌های اولیه
فرق «نصیب» با «کِفل»
با سلام
در ایه ۸۵ سوره نساء ، فرق "نصیب" با " کِفل" چیست؟
برچسب:
کارشناس بحث: استاد هدی
با سلام
«مَنْ يَشْفَعْ شَفَاعَةً حَسَنَةً يَكُنْ لَهُ نَصِيبٌ مِنْهَا وَمَنْ يَشْفَعْ شَفَاعَةً سَيِّئَةً يَكُنْ لَهُ كِفْلٌ مِنْهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ مُقِيتًا؛هر كس شفاعت پسنديده كند براى وى از آن نصيبى خواهد بود و هر كس شفاعت ناپسنديده اى كند براى او از آن [نيز] سهمى خواهد بود و خدا همواره به هر چيزى تواناست» (نساء/85)
کلمه «نصیب» و «کفل» به یک معناست و به معنی بهره و سهم می باشد:
«كلمه" نصيب" و كلمه" كفل" هر دو به يك معنا است...و چون شفاعت نوعى وساطت ... است، در حقيقت نوعى سببيت براى اصلاح شانى از شؤون زندگى دارد و به همين جهت هر ثواب و عقابى كه در خود آن شان هست سهمى هم در اين وساطت و شفاعت خواهد بود.»(1)
کفل به معنای نصیب و بهره است:
«الْكِفْلُ: الضعف و الحظ و النصيب.»(2)
1. ترجمه تفسير الميزان، ج5، ص 43
2. مجمع البحرين، ج5، ص 463
جمع بندی
پرسش:در آیه ۸۵ سوره نساء ، فرق "نصیب" با " کِفل" چیست؟
پاسخ:«مَنْ يَشْفَعْ شَفَاعَةً حَسَنَةً يَكُنْ لَهُ نَصِيبٌ مِنْهَا وَمَنْ يَشْفَعْ شَفَاعَةً سَيِّئَةً يَكُنْ لَهُ كِفْلٌ مِنْهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ مُقِيتًا؛هر كس شفاعت پسنديده كند براى وى از آن نصيبى خواهد بود و هر كس شفاعت ناپسنديده اى كند براى او از آن [نيز] سهمى خواهد بود و خدا همواره به هر چيزى تواناست» (نساء/85)
کلمه «نصیب» و «کفل» به یک معناست و به معنی بهره و سهم می باشد:
«كلمه" نصيب" و كلمه" كفل" هر دو به يك معنا است...
و چون شفاعت نوعى وساطت ... است، در حقيقت نوعى سببيت براى اصلاح شانى از شؤون زندگى دارد و به همين جهت هر ثواب و عقابى كه در خود آن شان هست سهمى هم در اين وساطت و شفاعت خواهد بود.»(1)
کفل به معنای نصیب و بهره است:
«الْكِفْلُ: الضعف و الحظ و النصيب.»(2)
اما تفسیر نمونه به نکته دقیقتری در خصوص واژه "کفل" می پردازد:
«نكته ديگر اين كه قرآن در مورد تشويق به كار نيك (شفاعت حسنه) مىگويد" نصيبى" از آن به تشويق كننده مىرسد، در حالى كه در مورد" شفاعت سيئه" مىگويد:" كفلى" از آن به آنها مىرسد. و اين اختلاف تعبير به خاطر آن است كه" نصيب" به معنى بهره وافر از امور مفيد و سودمند است و" كفل" به معنى سهم از چيزهاى پست و بد است.
آيه فوق يكى از منطق هاى اصيل اسلام را در مسائل اجتماع روشن مىسازد و تصريح مىكند كه مردم در سرنوشت اعمال يكديگر از طريق شفاعت و تشويق و راهنمايى شريكند، بنا بر اين هر گاه سخن يا عمل و يا حتى سكوت انسان سبب تشويق جمعيتى به كار نيك يابد شود، تشويق كننده سهم قابل توجهى از نتائج آن كار خواهد داشت بدون اينكه چيزى از سهم فاعل اصلى كاسته شود.»(3)
سپس می افزاید:
«كفل (بر وزن طفل) در اصل به معنى قسمت عقب پشت حيوان است كه سوار شدن بر آن ناراحت كننده مى باشد و به همين جهت هر گونه گناه و سهم بد را كفل مى گويند و نيز به كارى كه سنگينى و زحمت داشته باشد كفالت گفته مى شود.»(4)
پی نوشت ها:
1. طباطبایی، محمد حسین، ترجمه تفسير الميزان، محمد باقر موسوی، جامعه مدرسين حوزه علميه قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، قم، ج5، ص 43
2. فخرالدین‌بن‌محمد طریحی، احمد حسینی، محمود عادل،مجمع البحرين، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ چهارم، 1387، ج5، ص 463
3. مکارم شیرازی، تفسير نمونه، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1371، چاپ دهم، شیخ طوسی، التبیان،بتصحیح عاملی، دار إحياء التراث العربي، بیروت، چاپ اول، ج4، ص 39
4. همان