جمع بندی ادب زیارت

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
ادب زیارت
سلام امسال قسمت شد یه هفته مونده به اربعین کربلا برم.از نجف تا کربلا ۲روزونیم پیاده روی کردیم.من این سفر عشق رو قبول کردم پیاده برم برای اینکه روی صبر و طاقتم تمرین کنم.اما موفق نشدم.شبی که رسیدیم کربلا.خیلی حالم بد بود.خستگی راه.درد پا.سرماخوردگی.هل دادن خانوما و هجومی که میاوردن باعث شد کلید امانتداری حرم رو گم کنم و گوشیم به زمین بیفته و خودمم کم بود بخورم زمین.از طرفی همسرمم رو گم کرده بودم.خیلی عصبی و داغون بودم.وقتی بعد از تقریبا یک ساعت همسرمو پیدا میکنم.همسرم از نگرانی سرم عصبانی میشه و عصبانیت اون زخمی میشه رو زخمای من.همسرم با حالت خیلی عصبانی میگه کجا بودی!منم با این توضیحاتی که دادم میدونین چه حالی داشتم و گفتم اونجا جهنمیه.... از وقتی این جمله رو گفتم به حدی عذاب وجدان دارم که شاد بودنمو ازم گرفته.من ارزوی کربلا داشتمو اما رفتار زشتی کردم.من اونجا بودمو اما قدرشو ندونستم.همه فکرم اینه که امام حسین چقدر از دستم ناراحته و دیگه بعید میدونم حالا حالاها بطلبه برم.نمیتونستم اینارو به کسی بگم.ممنونم جایی هست که من این حرفامو بزنم.دنبال یه راهیم که دلمو آروم کنم.ممنون میشم کمکم کنین
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد حنیف
سلام امسال قسمت شد یه هفته مونده به اربعین کربلا برم.از نجف تا کربلا ۲روزونیم پیاده روی کردیم.من این سفر عشق رو قبول کردم پیاده برم برای اینکه روی صبر و طاقتم تمرین کنم.اما موفق نشدم.شبی که رسیدیم کربلا.خیلی حالم بد بود.خستگی راه.درد پا.سرماخوردگی.هل دادن خانوما و هجومی که میاوردن باعث شد کلید امانتداری حرم رو گم کنم و گوشیم به زمین بیفته و خودمم کم بود بخورم زمین.از طرفی همسرمم رو گم کرده بودم.خیلی عصبی و داغون بودم.وقتی بعد از تقریبا یک ساعت همسرمو پیدا میکنم.همسرم از نگرانی سرم عصبانی میشه و عصبانیت اون زخمی میشه رو زخمای من.همسرم با حالت خیلی عصبانی میگه کجا بودی!منم با این توضیحاتی که دادم میدونین چه حالی داشتم و گفتم اونجا جهنمیه.... از وقتی این جمله رو گفتم به حدی عذاب وجدان دارم که شاد بودنمو ازم گرفته.من ارزوی کربلا داشتمو اما رفتار زشتی کردم.من اونجا بودمو اما قدرشو ندونستم.همه فکرم اینه که امام حسین چقدر از دستم ناراحته و دیگه بعید میدونم حالا حالاها بطلبه برم.نمیتونستم اینارو به کسی بگم.ممنونم جایی هست که من این حرفامو بزنم.دنبال یه راهیم که دلمو آروم کنم.ممنون میشم کمکم کنین
  بسم الله الرحمن الرحیم عرض سلام و احترام مراعات ادب و احترام گذاشتن به مقدسات بسیار مهم است و شما بحمدالله به خوبی به این مسئله واقف هستید. قرآن به کسانی که در محضر رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) با صدای بلند و بی ادبانه صحبت می کردند، تذکر می دهد که: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَکمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِی وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کجَهْرِ بَعْضِکمْ لِبَعْضٍ…؛ ای کسانی که ایمان آورده اید!(در گفتگو با پیامبر) صدایتان را بلندتر از صدای پیامبر نکنید و آن گونه که با یکدیگر بلند گفتگو می کنید، با پیامبر بلند سخن مگویید!…» (سوره حجرات،‌ ۲) تمام هدف از زیارت اهل بیت (علیهم السلام) و خصوصا پیاده روی اربعین به منظور بزرگداشتِ مقام و منزلت این بزرگواران و تعظیم شعائر دینی و اسلامی ست. بهتر است هر کسی قبل از این سفر، به دلیل و چرائیِ اینکار دقت کند. هدف از پیاده روی اربعین تمرینِ صبر و طاقت نیست؛ درست است که نیاز به صبر هست، ولی هدف اصلی چیز دیگری ست؛ و آن ابراز ارادت به محضر اهل بیت و نزدیک شدنِ هرچه بیشتر به این بزرگواران است، برای روزی که به تعبیر قرآن مردم حسرت می خورند و می گویند «...  يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا؛ ... اي كاش با رسول خدا راهی برگزيده بودم.» (سوره فرقان، ۲۷) یعنی هر کسی به دنبال راهی ست که به وسیله ی آن خودش را به پیامبر وصل کرده و از این طریق راه نجاتی پیدا کند. تمام ابراز ارادت ها، عزاداری ها و بزرگداشت ایام ولادت و شهادت،‌ برای ما راهی ست که خودمان را پشت سر این بزرگواران قرار داده و بهره ای به میزان معرفت و ظرفیت خودمان برگیریم. در کنار تمامِ وظایف ما، توجه بفرمایید که اهل بیت (علیهم السلام) اینقدر کریم و بزرگوارند که به این سادگی تلاش و زحمت شما را با یک حرفِ از روی خستگی و بدون نیتِ‌ بی احترامی، نادیده نمی گیرند. استغفار کنید و بعد از این بیشتر مراقب باشید که شیطان اعمالتان را مورد دستبرد قرار ندهد. جهاد با نفس و تمرین کردن در تمام حالات زندگی می تواند باعث بالا رفتن صبر و ظرفیت وجودی انسان شود.
سلام. می توانم چندکلمه ی به این خواهرگرامی عرض کنم.که شاید خدا می خواسته میزان صبر وتحمل شماوایمان شما را بعداز آن همه راه پیمایی امتحان کند وبیازماید که توان وظرفیت شمارا افزایش دهد تادرجه ایمانتان رابالاترببرد.خیلیها تواین مسیر آزمایش می شوندتا به مرتبه بالاتری از ایمان وعبودیت نائل آیند.شما نباید ناراحت وناامید شوید .باید اولا" استغفارکنید بعد هم خدا را شکرکنید وسپاس گویید که شما توانسته اید درآن مکان مقدس ودر زمان مقدس درآنجا حضوریابید .خیلیها آرزوداشتند که جای شما بودند.درآن مکانهای مقدس نباید انسانها به خودفکرکنند.باید خودشان را به خدا وبه امام بسپارند.دلشان وروحشان با امام باشد ،پیش امام باشد نه پیش خودشان.انشاء الله که زیارتتان قبول است سال بعد که رفتید برای ما هم دعاکنید. یاحق
جمع بندی پرسش: امسال قسمت شد و اربعین موفق به زیارت کربلا شدم. من این سفر عشق را برای پیاده روی انتخاب کردم تا روی صبر و طاقتم تمرین کنم. اما خیلی سختی کشیدم و شبی که رسیدم، با اتفاقات زیاد و سختی که افتاد کنترلم را از دست دادم و در جواب همسرم که گفت کجا بودی؟ با عصبانیت گفتم اونجا جهنمیه! از همان وقت به شدت عذاب وجدان دارم و حس می کنم رفتارم خیلی زشت بود و قدر این سفر را ندانستم و امام حسین (علیه السلام) زا از خودم رنجاندم. لطفا کمکم کنید. پاسخ: مراعات ادب و احترام گذاشتن به مقدسات بسیار مهم است و شما بحمدالله به خوبی به این مسئله واقف هستید. قرآن به کسانی که در محضر رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) با صدای بلند و بی ادبانه صحبت می کردند، تذکر می دهد که: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَکمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِی وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کجَهْرِ بَعْضِکمْ لِبَعْضٍ…؛ ای کسانی که ایمان آورده اید!(در گفتگو با پیامبر) صدایتان را بلندتر از صدای پیامبر نکنید و آن گونه که با یکدیگر بلند گفتگو می کنید، با پیامبر بلند سخن مگویید!…» (۱) تمام هدف از زیارت اهل بیت (علیهم السلام) و خصوصا پیاده روی اربعین به منظور بزرگداشتِ مقام و منزلت این بزرگواران و تعظیم شعائر دینی و اسلامی ست. بهتر است هر کسی قبل از این سفر، به دلیل و چرائیِ اینکار دقت کند. هدف از پیاده روی اربعین تمرینِ صبر و طاقت نیست؛ درست است که نیاز به صبر هست، ولی هدف اصلی چیز دیگری ست؛ و آن ابراز ارادت به محضر اهل بیت و نزدیک شدنِ هرچه بیشتر به این بزرگواران است، برای روزی که به تعبیر قرآن مردم حسرت می خورند و می گویند «...  يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا؛ ... اي كاش با رسول خدا راهی برگزيده بودم.» (۲) یعنی هر کسی به دنبال راهی ست که به وسیله ی آن خودش را به پیامبر وصل کرده و از این طریق راه نجاتی پیدا کند. تمام ابراز ارادت ها، عزاداری ها و بزرگداشت ایام ولادت و شهادت،‌ برای ما راهی ست که خودمان را پشت سر این بزرگواران قرار داده و بهره ای به میزان معرفت و ظرفیت خودمان برگیریم.   در کنار تمامِ وظایف ما، توجه بفرمایید که اهل بیت (علیهم السلام) اینقدر کریم و بزرگوارند که به این سادگی تلاش و زحمت شما را با یک حرفِ از روی خستگی و بدون نیتِ‌ بی احترامی، نادیده نمی گیرند. استغفار کنید و بعد از این بیشتر مراقب باشید که شیطان اعمالتان را مورد دستبرد قرار ندهد. جهاد با نفس و تمرین کردن در تمام حالات زندگی می تواند باعث بالا رفتن صبر و ظرفیت وجودی انسان شود.   پی نوشت ها: ۱. سوره حجرات، ۲ ۲. سوره فرقان،‌۲۷
موضوع قفل شده است