جمع بندی جدا بودن محل خواب همسر

در خصوص بحث جداخوابی فرزندان باید گفت از موضوعاتي است كه كارشناسان در اين زمينه اختلاف نظر دارند؛ برخي حدود پنج ماهگي، برخي بين 12 تا 18 ماهگي كودك كه هنوز ترس هاي خيالي همچون ترس از تاريكي در وي شكل نگرفته و برخي بين دو تا دو و نيم سالگي را ذكر مي كنند.

در حال حاضر اكثر روانشناسان بر اين باورند كه تا سن حدود دو و نيم سالگي كه كودك نياز به مراقبت مستمر و مداوم والدين دارد، بهتر است كودك در اتاق والدين خود ولي در تخت جدا بخوابد و جدا شدن اتاق او بعد از اين سن انجام شود. البته والدين هرگز نبايد در حضور فرزندشان حتي اگر وي خواب باشد به برقراري روابط جنسي باهم بپردازند؛ بنابراين اگر فرزندتان نزد شما مي خوابد بايد مراقبت هاي لازم را در اين خصوص انجام دهيد.

به هر حال، آنچه همگان بدان اتفاق نظر دارند اين است كه در هر صورت جداسازي اتاق خواب فرزندان از والدين يك ضرورت است، اما شيوه آن به اين شكل است كه كودك را به يكباره از اتاق والدين جدا نكنيد؛ بلكه اين مسئله را بايد به تدريج و گام به گام پيش ببريد، مثلاً بستر خواب او را از والدين در همان اتاق والدين به تدريج جدا كنيد و اين فاصله را روز به روز بيشتر كنيد و تا دم در اتاق پيش ببريد و همزمان براي او اتاق مجزايي را آماده كنيد و براي تزئين آن از خود فرزندتان كمك بگيريد و از سليقه او استفاده كنيد و با زدن چند برجسب جذاب، چند چراغ تزئيني كوچك، اتاقش را براي وي جذاب و دوست داشتني كنيد. اختصاص اتاق مجزا براي فرزند، تزيين كردن و جذاب نمودن آن و قرار دادن تخت مجزا از جمله كارهايي است كه به فرايند جداسازي بستر خواب كودك كمك مي‌كند.
پس باید همسرتان را قانع کنید که غیر از فرزند کوچکتان مابقی در سن جداخوابی قرار دارند و نباید ایشان را به اتاق خواب خودتان راه دهید و همسرتان نیز نباید فرزندان را به خود وابسته نماید. بله! وجود همسرتان در موقع خواب کنار فرزندان نقش مهمی در آرامش دارد ولی پس از خوابیدن فرزندان همسرتان باید به اتاق خصوصی تان بازگردد.

بطور کلی اتاق خواب والدین باید در منزل تعریف شده و خصوصی باشد و فرزندان نیز آن را خصوصی تلقی کنند و برای ورود به آن اجازه بگیرند. قرآن کریم در این رابطه می ‌فرماید: «اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، بايد بندگان شما و آنها كه هنوز به حد بلوغ نرسيده ‏اند، در سه هنگام از شما براى وارد شدن به خانه رخصت طلبند: پيش از نماز صبح و هنگام ظهر كه لباس از تن بيرون مى‏كنيد و بعد از نماز عشا. اين سه وقت، وقت خلوت شماست. در غير آن سه هنگام، شما و آنها گناهى مرتكب نشده‏ايد اگر بر يكديگر بگذريد. خدا آيات را اينچنين براى شما بيان مى‏كند، و خدا دانا و حكيم است». (1)

در ادامه توجه شما را به چند راهکار مهم در برخورد با همسرتان جلب مي كنيم:

1- سعی کنید در امور منزل و نگهداری از فرزندان با توجه به سن کم ایشان بیشتر همکاری کنید تا ذهن شما و همسرتان بیشتر به هم نزدیک شود.

2- سعي كنيد مشكلات خود را به صورت صحيح حل كنيد. از تصميم‏هاى نادرست و غير منطقى و كلى‏گويى‏هاى منفى و شكل‏گيرى افكار منفى درباره همسرتان شديدا پرهيز كنيد.

3- آيا از خود پرسيده ايد كه شايد همسرتان از آنچه فكر مي كنيد، بسيار بهتر و بهتر بوده باشد؟ و مشكل اين جا است كه به اين مطلب با دقت نگاه نكرده ايد.

4- براى داشتن يك زندگى با نشاط و موفق خوب بينديشيد، وقت ‏بگذاريد، احساس مسؤوليت كنيد، موانع ارتباط سالم را از ميان برداريد و به عوامل ايجاد كننده روابط سالم توجه كنيد.

5- مواظب باشيد پشيماني و نارضايتي تان از روي «وسواس بيجا» نباشد و يقين بدانيد كه انسان بي عيب و نقص و كاملا مورد دلخواه، هرگز يافت نمي شود.

6- موفقيت‏ هاى گذشته، توانمندى ‏ها و صفات مثبت مختلف همسرتان را هر روز در ذهن‏تان مرور كنيد.

7- ايشان را با ديگران مقايسه نكنيد. مقايسه ي نقاط منفي هر شخص با نقاط مثبت ديگران ضربه جبران ناپذيري به روحيه فرد مقايسه كننده مي زند. حتي مقايسه ي نقاط منفي خودتان با نقاط مثبت ديگران باعث مي شود نسبت به جايگاه خود ناشكر باشيد و اعتماد به نفستان كم شود و اين بازدارنده ترين و بدترين لطمه به شخصيت شماست.

8- درباره خوشبختى و سعادت مطالعه كنيد و خوب درباره ملاك‏ها و معيارهاى آن بينديشيد.

9- فهرستي از نقاط مثبت و ارزشمند ايشان را در كاغذي يادداشت كنيد و هر روز آن را بخوانيد.

10- از ورود افكار منفي به ذهنتان جلوگيري كنيد و به محض ورود چنين افكاري، با موضوعي ديگر و تغيير آن در صدد جايگزين كردن انديشه ديگري در ذهن باشيد يا خود را مشغول كار يا مطالعه كنيد.

برادر گرامی! در مسير گذار از اين گونه افكار، دعا به درگاه «مقلب القلوب» و توسل به ائمه اطهار (عليهم السلام) را فراموش نكنید. همچنین از مشاوره حضوری نیز غافل نشوید.