جمع بندی ناتوانی در اجرای تکالیف به دلیل ضعف اعصاب

تب‌های اولیه

16 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
ناتوانی در اجرای تکالیف به دلیل ضعف اعصاب

سلام و خسته نباشید خدمت تمام اعضای اسک دین بخصوص کارشناسان زبده سایت . من اخیرا متوجه شدم که به بیماری ضعف اعصاب مبتلام البته از کودکی پرخاشگر و کم طاقت بودم ولی فکر نمیکردم که این موضوع مهمی باشه چون بنحوی در خانواده ما پدرم و عمو هام و پسر عمو هام هم دقیقا این ویژگی ها رو دارند اما فکر میکنم مشکل من یکم حاد تره .من حدود ۳ ساله که دارم تلاش میکنم در مسیر قرب الی الله و سیر و سلوک قدم بردارم و بشکلی طی طریق کنم تمام مطالب لازم رو هم از کتاب هایی مثل معراج السعاده مرحوم نراقی ،چهل حدیث امام خمینی(ره)،پانزده گفتار علامه طباطبایی و... بدست آوردم حتی دوستان و معلمای خوبی هم دارم که خیلی منو تشویق کردند اما این بیماری توی این چند سال بشدت سد راه من شده بطوری که من حتی نتونستم توی این ۳ سال حتی ۱ هفته ب طور مداوم نماز های واجبم رو بجا بیارم چون بعد از چند روز نماز خوندن بشدت عصبی و پرخاشگر میشم بطوری که حتی گاهی اوقات کفر گفتم و قسم خوردم که دیگه نماز نخونم اما همیشه توبه کردم و از خدا طلب کمک و بخشش کردم و ازین بابت بسیار شرمنده ام اما الان واقعا احساس میکنم که دیگه تلاش فایده ای نداره و نیاز جدی به کمک و راهنمایی دارم چون اگر روش و کار من درست بود حتما در این ۳ سال با توجه به تلاش و زحمات خودم باید لطف خداوند شامل من میشد اما نشده و این نشون میده که مشکل جای دیگری است معذرت میخوام که پیامم طولانی شد و متشکرم اگر پاسخ من را بدهید با آرزوی سلامتی و زندگی بهتر در سال ۹۸ بهمراه ظهور آقا (عج)

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد بدیع

[TD][/TD]

abolfazl.;1018890 نوشت:
سلام و خسته نباشید خدمت تمام اعضای اسک دین بخصوص کارشناسان زبده سایت . من اخیرا متوجه شدم که به بیماری ضعف اعصاب مبتلام البته از کودکی پرخاشگر و کم طاقت بودم ولی فکر نمیکردم که این موضوع مهمی باشه چون بنحوی در خانواده ما پدرم و عمو هام و پسر عمو هام هم دقیقا این ویژگی ها رو دارند اما فکر میکنم مشکل من یکم حاد تره .من حدود ۳ ساله که دارم تلاش میکنم در مسیر قرب الی الله و سیر و سلوک قدم بردارم و بشکلی طی طریق کنم تمام مطالب لازم رو هم از کتاب هایی مثل معراج السعاده مرحوم نراقی ،چهل حدیث امام خمینی(ره)،پانزده گفتار علامه طباطبایی و... بدست آوردم حتی دوستان و معلمای خوبی هم دارم که خیلی منو تشویق کردند اما این بیماری توی این چند سال بشدت سد راه من شده بطوری که من حتی نتونستم توی این ۳ سال حتی ۱ هفته ب طور مداوم نماز های واجبم رو بجا بیارم چون بعد از چند روز نماز خوندن بشدت عصبی و پرخاشگر میشم بطوری که حتی گاهی اوقات کفر گفتم و قسم خوردم که دیگه نماز نخونم اما همیشه توبه کردم و از خدا طلب کمک و بخشش کردم و ازین بابت بسیار شرمنده ام اما الان واقعا احساس میکنم که دیگه تلاش فایده ای نداره و نیاز جدی به کمک و راهنمایی دارم چون اگر روش و کار من درست بود حتما در این ۳ سال با توجه به تلاش و زحمات خودم باید لطف خداوند شامل من میشد اما نشده و این نشون میده که مشکل جای دیگری است معذرت میخوام که پیامم طولانی شد و متشکرم اگر پاسخ من را بدهید با آرزوی سلامتی و زندگی بهتر در سال ۹۸ بهمراه ظهور آقا (عج)

با سلام و احترام خدمت شما و همه همراهان فهیم سایت

به شما برای داشتن انگیزه حرکت در مسیر قرب الهی تبریک می گویم. سیر و سلوک معنوی و عرفانی برای بسیاری از ما دارای جذابیت است. توصیفات شنیدنی از زندگی عرفا و کشف و کرامات آنها، رسیدن به آرامش و اطمینان قلب، فارغ شدن از دنیا و داشته و نداشته آن، تضمین رفتار درست و به دست آوردن بهشت برین و ... انگیزه هایی است که انسان را به پا گذاشتن در مسیر سیر و سلوک ترغیب میکند و آن را حداقل برای بخشی از زندگی تبدیل به یک دغدغه میکند. اما این دغدغه در بسیاری از افراد دوام زیادی نمی آورد و پس از مدتی تبدیل به یک حسرت میشود. دلایل زیادی برای این عدم موفقیت وجود دارد اما به یکی از مهم ترین آنها بپردازیم.

مسیر سیر الی الله از مقامان و منازلی تشکیل شده است که باید به تدریج و همراه با تثبیت طی شود. یعنی فضیلت کسب شده در مقامات قبلی باید در مقامات بعدی محفوظ بماند در غیر این صورت نردبان صعود الی الله فرو خواهد ریخت. نداشتن توجه به این اصل باعث میشود با الگوگیری نابجا از عرفای بزرگ و یا استفاده غیر صحیح از کتب عرفانی بدون اینکه منازل مقدماتی را طی و تثبیت کرده باشیم برای مدتی تکالیف منازل بالاتر را به خود تحمیل کنیم و بعد از مدتی با حالت سرخوردگی به سر جای اول و یا حتی عقب تر برگردیم!

بدون شک مبنایی ترین پله و ابتدایی ترین قدم در مسیر سیر الی الله انجام واجبات و ترک محرمات است. از این میان بجا آوردن نمازهای واجب از اهمیت بیشتری برخوردار است. بنابراین به شما توصیه میکنیم قبل از هر نوع دستورالعمل سلوکی و یا عبادت مستحبی نمازهای واجب را برای خود ملکه کنید.

شاید پرداختن به عبادات مستحبی و یا اذکار و اعمال داوطلبانه نشاط و توان شما را برای انجام نماز واجب کاهش دهد. بنابراین برای شما لازم است به عبادات واجب اکتفا کنید و وقت های دیگر خود را با کار، ورزش، تفریح و ... پر کنید تا برای نماز نشاط کافی داشته باشید.

اینکه خواندن نماز باعث عصبانیت و پرخاشگری شما میشود ممکن است به دلیلی که گفته شد باشد. همچنین ممکن است به خاطر پایین بودن قدرت توجه و تمرکز شما باشد. عبادات حتی اگر با عدم حضور قلب هم انجام شود نیاز به یک نوع تمرکز و حفظ توجه دارد که برای افرادی که حالت بیش فعالی دارند کمی سخت و مشکل به نظر میرسد. بنابراین در این باره نیز باید وضعیت خود را به خوبی بشناسید و در صورت نیاز مداخله درمانی داشته باشید.

abolfazl.;1018890 نوشت:
سلام و خسته نباشید خدمت تمام اعضای اسک دین بخصوص کارشناسان زبده سایت . من اخیرا متوجه شدم که به بیماری ضعف اعصاب مبتلام البته از کودکی پرخاشگر و کم طاقت بودم ولی فکر نمیکردم که این موضوع مهمی باشه چون بنحوی در خانواده ما پدرم و عمو هام و پسر عمو هام هم دقیقا این ویژگی ها رو دارند اما فکر میکنم مشکل من یکم حاد تره .

اما این بیماری توی این چند سال بشدت سد راه من شده بطوری که من حتی نتونستم توی این ۳ سال حتی ۱ هفته ب طور مداوم نماز های واجبم رو بجا بیارم چون بعد از چند روز نماز خوندن بشدت عصبی و پرخاشگر میشم بطوری که حتی گاهی اوقات کفر گفتم و قسم خوردم که دیگه نماز نخونم اما همیشه توبه کردم و از خدا طلب کمک و بخشش کردم و ازین بابت بسیار شرمنده ام

با سلام

بنده چند توصیه دارم:

1- سر خود اذکاری را نخوانید حتی اگر در کتب بود و قبلش از یک مشاور دینی یا استاد اخلاق کمک بگیرید. مثلا بعضی ذکر یونسیه را توصیه میکنند ولی بنده چنین اذکاری را توصیه نمیکنم مگر تا صد بار یا کمتر! اذکار عام مثل صلوات و استغفار خوب است.

2- با انجام مستحبات و روزه و نماز بیشتر نمیتوان سریع نتیجه گرفت! سلوک زیر نظر یک استاد واصل و به مرور و قدم به قدم است.

حال که استاد در دسترس نیست و استاد هم که باشد هر کسی را به شاگردی نمی پذیرد پس بهترین کار ترک معصیت و پاکسازی باطنی به صورت قدم به قدم است که با محاسبه و تهذیب نفس و دعاهای موجود از معصومین، و نیز حلال جویی و حرام گریزی در اعمال و کسب ارزاق میتوان به آن دست یافت! و این یک برنامه و همّت و جدیّت میخواهد!

اگر در طی این تهذیب نفس واقعا اخلاص و همت خوبی داشته باشید و دنبال کشف و کرامات و... نباشید خداوند راه را برای شما باز میکند و استادی را هم سر راهتان قرار میدهد! البته خیلی باید مراقب بود که هر کسی را استاد نباید گرفت! مثلا دانستن علوم غریبه دلیل بر عارف و صاحب کرامت بودن نیست!

کسب معرفت از طریق مطالعه سخنان معصومین علیهم السلام و عرفای الهی هم باید روزانه انجام شود

3- در مورد مشکل عصبانیت و کم صبری که گفتید چند راه حل وجود دارد:

یکیش اینکه آیت الله میرزا جواد آقای ملکی تبریزی گفتند : فرد عصبانی در روز صد مرتبه «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمسْتَقیم » بگوید.

این دستور ایشون رو میتونید انجام بدید تا مشکل به طور کامل رفع گردد!

دوم اینکه بجای ذکر آیه فوق میتوانید هم برای خلاصی از پرخاشگری و هم سایر صفات ناپسند، روزانه بعد نماز صبح و عشاء دعای زیر را بخوانید و به این طریق از خداوند مدد بگیرید که برای تهذیب نفس هم دعای بسیار خوبی است:

دعای هشتم صحیفه سجادیه در پناه بردن به خداوند از اعمال و اخلاق سوء و ناپسند


اَللَّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجانِ الْحِرْصِ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ،
بار خدایا به تو پناه می آورم از طغیان آز، و تندی خشم

وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ، وَ قِلَّةِ الْقَناعَةِ، وَ
و چیره گی حسد، و سستی صبر، و کمی قناعت، و

شکاسَةِ الخلق, و الحاح الشهوة, و ملکه الحمیة, و
بدی اخلاق، و زیاده روی در شهوت، و پافشاری در عصبیت، و

مُتابَعَةِ الْهَوى‏، وَ مُخالَفَةِ الْهُدى‏، وَ سِنَةِالْغَفْلَةِ، وَ تَعاطِى
پیروی هوا و هوس، و مخالفت با هدایت، و خواب غفلت، و کوشش بیش

الْكُلْفَةِ، وَ ايثارِ الْباطِلِ عَلَى الْحَقِّ، وَالْاِصْرارِ عَلَى الْمَأْثَمِ
از اندازه، و انتخاب باطل بر حق، و پافشاری بر گناه،

، وَاسْتِضْغارِ الْمَعْصِيَةِ، وَاسْتِكْبارِ الطّاعَةِ، وَ مُباهاةِ
و کوچک شمردن معصیت، و بزرگ شمردن طاعت، و فخر و مباهات با

الْمُكْثِرينَ، وَالْاِزْرآءِ بِالْمُقِلّينَ، وَ سُوءِ الْوِلايَةِ لِمَنْ تَحْتَ
ثروتمندان، و تحقیر تهی دستان، و کوتاهی در حق

اَيْدينا، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعارِفَةَ عِنْدَنا، اَوْ اَنْ
زیردستان خود، و ناسپاسی نسبت به آن که به ما خوبی کرده، یا آنکه

نَعْضُدَ ظالِماً، اَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً، اَوْ نَرُومَ ما لَيْسَ لَنا بِحَقٍّ،
ستمگری را یاری کنیم، یا ستمدیده ای را تنها گذاریم، یا آنچه را که حق ما نیست بخواهیم،

اَوْ نَقُولَ فِى الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ. وَ نَعوُذُ بِكَ اَنْ نَنْطَوِىَ عَلى‏
یا از آنچه را که نمی دانیم دم زنیم. و پناه می بریم به تو از اینکه نیت داشته باشیم

غِشِّ اَحَدٍ، وَاَنْ نُعْجَبَ بِاَعْمالِنا، وَ نَمُدَّ فى امالِنا، وَ
به کسی خیانت ورزیم، و در کردارمان خودپسندی نمائیم، و آرزوهای خود را دور و دراز سازیم. و

نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّريرَةِ، وَاحْتِقارِ الصَّغيرَةِ، وَ اَنْ يَسْتَحْوِذَ
به تو پناه می بریم از زشتی باطن، و ناچیز شمردن گناه، و از چیره گی

عَلَيْنا الشَّيْطانُ، اَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمانُ، اَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطانُ.
شیطان در وجودمان و از اینکه روزگار ما را به سختی دراندازد، یا سلطان بر ما جور و ستم روا دارد.

وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَناوُلِ الْاِسْرافِ، وَ مِنْ فِقْدانِ الْكَفافِ.
و به تو پناه می بریم از آلوده شدن به اسراف، و بلای تنگ دستی.

وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَماتَةِ الْاَعْداءِ، وَ مِنَ الْفَقْرِ اِلَى الْاَكْفاءِ، وَ مِنْ‏
و به تو پناه می بریم از سرزنش دشمنان، و نیازمندی به همنوعان، و از

مَعيشَةٍ فى شِدَّةٍ، وَ ميتَةٍ عَلى‏ غَيْرِ عُدَّةٍ. وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ‏ الْحَسْرَةِ
زندگی در سختی، و از مرگ ناگهانی و بدون توشه. و به تو پناه می بریم از حسرت و اندوه

الْعُظْمى‏، وَالْمُصيبَةِ الْكُبْرى‏، وَ اَشْقَى الشَّقآءِ، وَ سُوءِ
بزرگ، و مصیبت سترگ، و از بدترین تیره بختی، و از بدفرجامی،

الْمَابِ، وَ حِرْمانِ الثَّوابِ، وَ حُلُولِ الْعِقابِ. اَللَّهُمَّ صَلِّ
و ناامیدی از ثواب، و فرود آمدن عذاب. بارخدایا بر محمّد

عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ اَعِذْنى مِنْ كُلِّ ذلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ جَميعَ
و آلش درود فرست، و مرا از همه این امور در پناه رحمتت جای ده و نیز همه

الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ، يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.
و مردان و زنان مومن را، ای مهربان ترین مهربانان.


چون گفتید از کودکی این مشکل رو داشتید بنظر بنده باید از نظر تغذیه هم مواردی رو در نظر بگیرید

از منظر طبّ اسلامی: افراد عصبانی صفراوی مزاجند

افرادی که زود عصبانی شده و در مدت کوتاهی عصبانیت آن‌ها فروکش می‌کند جزء صفراوی مزاج‌ها قرار دارند.

افراد ممکن است دموی مزاج، صفراوی مزاج، بلغمی مزاج و یا سودایی مزاج باشند.

افراد لاغر اما با مفاصل و استخوان بندی درشت و برجسته، افرادی که پوست گرم و خشک دارند و رنگ پوست و سفیدی چشم آنان کمی به زردی می‌زند، افرادی با موهای پُرپشت، سیاه و گاهی مجعد و افرادی که با خشکی دهان و عطش فراوان روبه‌رو هستند، افرادی هستند که مزاج آن‌ها صفراوی است.

از افرادی که خیلی گرمایی هستند و در تابستان دچار مشکل می‌شوند، افرادی که با خوردن خوراکی‌های خیلی گرم دچار خارش و کهیر می‌شوند، افرادی که تمایل به خوردن تُرشی‌ دارند و افرادی که نبض پُر، قوی و عروق برجسته در دست دارند نیز به عنوان افراد دارای مزاج صفراوی یاد کرد.

چنین افرادی بسیار پُر انرژی و پُر تحرک، باهوش، زیرک و هم چنین پُرحرف هستند، در کار‌ها چالاک و سریع هستند، میل بالای جنسی و توان جنسی متغیر دارند و خواب آن‌ها نیز کم و سبک است. همچنین قدرت هاضمه این افراد خوب است، معمولاً یبوست دارند، از حافظه و قدرت یادگیری تقریباً بالایی برخوردار هستند، روابط اجتماعی آن‌ها قوی بوده و عجول و بی‌قرارند.

زیاده روی در مصرف برخی غذا‌ها برای افراد صفراوی مزاج اذیت کننده است.

زیاده روی در خوردن چای، قهوه، نسکافه، تخم مرغ، غذاهای چرب و پُرحجم، ماکارونی، آش رشته، سیر و کلیه غذاهای گرم، ادویه‌جات تند، آب یخ، نوشابه و نوشیدن مایعات همراه با غذا یا بلافاصله بعد از آن را برای این افراد توصیه نمی‌شود.

مصرف زیاد شیرینی‌جات قنادی و مصنوعی، آجیل شور، گوشت قرمز، بادمجان، موز، آناناس، خربزه، طالبی و کلیه غذاهای ساندویچی از قبیل سوسیس، کالباس، کوکتل، سمبوسه، فلافل، پیتزا و همبرگر برای این افراد مضر است.

حرکت و سکون از عوامل مهم در ایجاد و یا کاهش تولید گرماست،شدّت میزان فعالیت این دسته از افراد باید کاهش یابد و تعادل بین خواب و بیداری برای حفظ و یا دفع گرما ضرورت دارد چرا که خواب رطوبت بدن را افزایش و کم خوابی خشکی بدن را افزایش می‌دهد.

فعالیت‌های تنش زا برای افراد با مزاج گرم در ایام گرم سال مضر بوده و آنان باید با نوشیدن مقادیر کافی مایعات، جریان ادرار و گوارشی مناسبی داشته باشند.

افراد دارای مزاج گرم و خشک، غذاهایی مانند فلفل و زنجبیل که دارای گرمای زیاد است استفاده نکنند بلکه باید از نوشیدنی‌های سُنّتی نظیر آبلیمو، بالنگ، هندوانه، خیار، سکنجبین و آب زرشک که حرارت را کاهش می‌دهد، استفاده کنند.

انواع مرکبات، انار، شاه توت، خیار، سیب، گلابی، آلبالو، گیلاس، آلو، گوجه سبز و زرشک برای افراد صفراوی مزاج مفید است.

برای این افراد هندوانه، گرمک، کدو خورشتی، هویج فرنگی، روغن زیتون، سوپ جو با پاچه گوسفند و همراه با تعدادی آلو بخارا و سبزیجاتی مانند اسفناج و گشنیز، لیموترش تازه و روغن زیتون مناسب است.

سیب زمینی بخارپز، بامیه خورشتی، برگه هلو، برگه زردآلو، مغز بادام خام، برنج سفید با روغن زیتون، کدو حلوایی، نخود فرنگی، عدس، ماش، جوی دو سر، آب جو و لیمو عمانی برای افراد صفراوی بسیار مفید است.

یحبّونه;1019086 نوشت:
با سلام

بنده چند توصیه دارم:

1- سر خود اذکاری را نخوانید حتی اگر در کتب بود و قبلش از یک مشاور دینی یا استاد اخلاق کمک بگیرید. مثلا بعضی ذکر یونسیه را توصیه میکنند ولی بنده چنین اذکاری را توصیه نمیکنم مگر تا صد بار یا کمتر! اذکار عام مثل صلوات و استغفار خوب است.

2- با انجام مستحبات و روزه و نماز بیشتر نمیتوان سریع نتیجه گرفت! سلوک زیر نظر یک استاد واصل و به مرور و قدم به قدم است.

حال که استاد در دسترس نیست و استاد هم که باشد هر کسی را به شاگردی نمی پذیرد پس بهترین کار ترک معصیت و پاکسازی باطنی به صورت قدم به قدم است که با محاسبه و تهذیب نفس و دعاهای موجود از معصومین، و نیز حلال جویی و حرام گریزی در اعمال و کسب ارزاق میتوان به آن دست یافت! و این یک برنامه و همّت و جدیّت میخواهد!

اگر در طی این تهذیب نفس واقعا اخلاص و همت خوبی داشته باشید و دنبال کشف و کرامات و... نباشید خداوند راه را برای شما باز میکند و استادی را هم سر راهتان قرار میدهد! البته خیلی باید مراقب بود که هر کسی را استاد نباید گرفت! مثلا دانستن علوم غریبه دلیل بر عارف و صاحب کرامت بودن نیست!

کسب معرفت از طریق مطالعه سخنان معصومین علیهم السلام و عرفای الهی هم باید روزانه انجام شود

3- در مورد مشکل عصبانیت و کم صبری که گفتید چند راه حل وجود دارد:

یکیش اینکه آیت الله میرزا جواد آقای ملکی تبریزی فرد عصبانی در روز صد مرتبه «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمسْتَقیم » بگوید.

این دستور ایشون رو میتونید انجام بدید تا مشکل به طور کامل رفع گردد!

دوم اینکه بجای ذکر آیه فوق میتوانید هم برای خلاصی از پرخاشگری و هم سایر صفات ناپسند، روزانه بعد نماز صبح و عشاء دعای زیر را بخوانید و به این طریق از خداوند مدد بگیرید که برای تهذیب نفس هم دعای بسیار خوبی است:

دعای هشتم صحیفه سجادیه در پناه بردن به خداوند از اعمال و اخلاق سوء و ناپسند


اَللَّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجانِ الْحِرْصِ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ،
بار خدایا به تو پناه می آورم از طغیان آز، و تندی خشم

وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ، وَ قِلَّةِ الْقَناعَةِ، وَ
و چیره گی حسد، و سستی صبر، و کمی قناعت، و

شکاسَةِ الخلق, و الحاح الشهوة, و ملکه الحمیة, و
بدی اخلاق، و زیاده روی در شهوت، و پافشاری در عصبیت، و

مُتابَعَةِ الْهَوى‏، وَ مُخالَفَةِ الْهُدى‏، وَ سِنَةِالْغَفْلَةِ، وَ تَعاطِى
پیروی هوا و هوس، و مخالفت با هدایت، و خواب غفلت، و کوشش بیش

الْكُلْفَةِ، وَ ايثارِ الْباطِلِ عَلَى الْحَقِّ، وَالْاِصْرارِ عَلَى الْمَأْثَمِ
از اندازه، و انتخاب باطل بر حق، و پافشاری بر گناه،

، وَاسْتِضْغارِ الْمَعْصِيَةِ، وَاسْتِكْبارِ الطّاعَةِ، وَ مُباهاةِ
و کوچک شمردن معصیت، و بزرگ شمردن طاعت، و فخر و مباهات با

الْمُكْثِرينَ، وَالْاِزْرآءِ بِالْمُقِلّينَ، وَ سُوءِ الْوِلايَةِ لِمَنْ تَحْتَ
ثروتمندان، و تحقیر تهی دستان، و کوتاهی در حق

اَيْدينا، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعارِفَةَ عِنْدَنا، اَوْ اَنْ
زیردستان خود، و ناسپاسی نسبت به آن که به ما خوبی کرده، یا آنکه

نَعْضُدَ ظالِماً، اَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً، اَوْ نَرُومَ ما لَيْسَ لَنا بِحَقٍّ،
ستمگری را یاری کنیم، یا ستمدیده ای را تنها گذاریم، یا آنچه را که حق ما نیست بخواهیم،

اَوْ نَقُولَ فِى الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ. وَ نَعوُذُ بِكَ اَنْ نَنْطَوِىَ عَلى‏
یا از آنچه را که نمی دانیم دم زنیم. و پناه می بریم به تو از اینکه نیت داشته باشیم

غِشِّ اَحَدٍ، وَاَنْ نُعْجَبَ بِاَعْمالِنا، وَ نَمُدَّ فى امالِنا، وَ
به کسی خیانت ورزیم، و در کردارمان خودپسندی نمائیم، و آرزوهای خود را دور و دراز سازیم. و

نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّريرَةِ، وَاحْتِقارِ الصَّغيرَةِ، وَ اَنْ يَسْتَحْوِذَ
به تو پناه می بریم از زشتی باطن، و ناچیز شمردن گناه، و از چیره گی

عَلَيْنا الشَّيْطانُ، اَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمانُ، اَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطانُ.
شیطان در وجودمان و از اینکه روزگار ما را به سختی دراندازد، یا سلطان بر ما جور و ستم روا دارد.

وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَناوُلِ الْاِسْرافِ، وَ مِنْ فِقْدانِ الْكَفافِ.
و به تو پناه می بریم از آلوده شدن به اسراف، و بلای تنگ دستی.

وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَماتَةِ الْاَعْداءِ، وَ مِنَ الْفَقْرِ اِلَى الْاَكْفاءِ، وَ مِنْ‏
و به تو پناه می بریم از سرزنش دشمنان، و نیازمندی به همنوعان، و از

مَعيشَةٍ فى شِدَّةٍ، وَ ميتَةٍ عَلى‏ غَيْرِ عُدَّةٍ. وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ‏ الْحَسْرَةِ
زندگی در سختی، و از مرگ ناگهانی و بدون توشه. و به تو پناه می بریم از حسرت و اندوه

الْعُظْمى‏، وَالْمُصيبَةِ الْكُبْرى‏، وَ اَشْقَى الشَّقآءِ، وَ سُوءِ
بزرگ، و مصیبت سترگ، و از بدترین تیره بختی، و از بدفرجامی،

الْمَابِ، وَ حِرْمانِ الثَّوابِ، وَ حُلُولِ الْعِقابِ. اَللَّهُمَّ صَلِّ
و ناامیدی از ثواب، و فرود آمدن عذاب. بارخدایا بر محمّد

عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ اَعِذْنى مِنْ كُلِّ ذلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ جَميعَ
و آلش درود فرست، و مرا از همه این امور در پناه رحمتت جای ده و نیز همه

الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ، يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.
و مردان و زنان مومن را، ای مهربان ترین مهربانان.


چون گفتید از کودکی این مشکل رو داشتید بنظر بنده باید از نظر تغذیه هم مواردی رو در نظر بگیرید

از منظر طبّ اسلامی: افراد عصبانی صفراوی مزاجند

افرادی که زود عصبانی شده و در مدت کوتاهی عصبانیت آن‌ها فروکش می‌کند جزء صفراوی مزاج‌ها قرار دارند.

افراد ممکن است دموی مزاج، صفراوی مزاج، بلغمی مزاج و یا سودایی مزاج باشند.

افراد لاغر اما با مفاصل و استخوان بندی درشت و برجسته، افرادی که پوست گرم و خشک دارند و رنگ پوست و سفیدی چشم آنان کمی به زردی می‌زند، افرادی با موهای پُرپشت، سیاه و گاهی مجعد و افرادی که با خشکی دهان و عطش فراوان روبه‌رو هستند، افرادی هستند که مزاج آن‌ها صفراوی است.

از افرادی که خیلی گرمایی هستند و در تابستان دچار مشکل می‌شوند، افرادی که با خوردن خوراکی‌های خیلی گرم دچار خارش و کهیر می‌شوند، افرادی که تمایل به خوردن تُرشی‌ دارند و افرادی که نبض پُر، قوی و عروق برجسته در دست دارند نیز به عنوان افراد دارای مزاج صفراوی یاد کرد.

چنین افرادی بسیار پُر انرژی و پُر تحرک، باهوش، زیرک و هم چنین پُرحرف هستند، در کار‌ها چالاک و سریع هستند، میل بالای جنسی و توان جنسی متغیر دارند و خواب آن‌ها نیز کم و سبک است. همچنین قدرت هاضمه این افراد خوب است، معمولاً یبوست دارند، از حافظه و قدرت یادگیری تقریباً بالایی برخوردار هستند، روابط اجتماعی آن‌ها قوی بوده و عجول و بی‌قرارند.

زیاده روی در مصرف برخی غذا‌ها برای افراد صفراوی مزاج اذیت کننده است.

زیاده روی در خوردن چای، قهوه، نسکافه، تخم مرغ، غذاهای چرب و پُرحجم، ماکارونی، آش رشته، سیر و کلیه غذاهای گرم، ادویه‌جات تند، آب یخ، نوشابه و نوشیدن مایعات همراه با غذا یا بلافاصله بعد از آن را برای این افراد توصیه نمی‌شود.

مصرف زیاد شیرینی‌جات قنادی و مصنوعی، آجیل شور، گوشت قرمز، بادمجان، موز، آناناس، خربزه، طالبی و کلیه غذاهای ساندویچی از قبیل سوسیس، کالباس، کوکتل، سمبوسه، فلافل، پیتزا و همبرگر برای این افراد مضر است.

حرکت و سکون از عوامل مهم در ایجاد و یا کاهش تولید گرماست،شدّت میزان فعالیت این دسته از افراد باید کاهش یابد و تعادل بین خواب و بیداری برای حفظ و یا دفع گرما ضرورت دارد چرا که خواب رطوبت بدن را افزایش و کم خوابی خشکی بدن را افزایش می‌دهد.

فعالیت‌های تنش زا برای افراد با مزاج گرم در ایام گرم سال مضر بوده و آنان باید با نوشیدن مقادیر کافی مایعات، جریان ادرار و گوارشی مناسبی داشته باشند.

افراد دارای مزاج گرم و خشک، غذاهایی مانند فلفل و زنجبیل که دارای گرمای زیاد است استفاده نکنند بلکه باید از نوشیدنی‌های سُنّتی نظیر آبلیمو، بالنگ، هندوانه، خیار، سکنجبین و آب زرشک که حرارت را کاهش می‌دهد، استفاده کنند.

انواع مرکبات، انار، شاه توت، خیار، سیب، گلابی، آلبالو، گیلاس، آلو، گوجه سبز و زرشک برای افراد صفراوی مزاج مفید است.

برای این افراد هندوانه، گرمک، کدو خورشتی، هویج فرنگی، روغن زیتون، سوپ جو با پاچه گوسفند و همراه با تعدادی آلو بخارا و سبزیجاتی مانند اسفناج و گشنیز، لیموترش تازه و روغن زیتون مناسب است.

سیب زمینی بخارپز، بامیه خورشتی، برگه هلو، برگه زردآلو، مغز بادام خام، برنج سفید با روغن زیتون، کدو حلوایی، نخود فرنگی، عدس، ماش، جوی دو سر، آب جو و لیمو عمانی برای افراد صفراوی بسیار مفید است.

سلام بر شما دوست عزیز و تشکر از نقل قول کامل و جامع شما

من همانطور که گفتم متاسفانه در مسیر عرفان موفق نبودم و جالبه بدونید که تقریبا ۷۰ درصد توصیه های شما رو قبلا شنیدم(چون اشتیاق بسیار زیادی داشتم و تقریبا از هر منبعی به مطالعه و تحقیق پرداختم) اما همانطور که گفتم مشکلم دقیقا در بحث نمازه من کارهای سخت و طاقت فرسایی که بقیه ی افراد با سختی ازشون گذر کردند رو به راحتی پشت سر گذاشتم و حتی در یک دوره زندگیم من توتستم از همون ابتدای توبه ام چند هفته به طور کامل بدون گناه و لغزش زندگی کنم اما فقط نماز رو نمیتونستم بخونم و این موضوع رو با یکی از معلمانم که نقش استاد رو برای من دارند و خودشون هم در همین مسیر قدم برداشته اند در میون گذاشتم و ایشون بمن گفتند که علت عصبانیت تو نماز نیست و باید ببینی کجای زندگیت ایراد داره اما هر چی دقت کردم موضوع خاصی نظرم رو جلب نکرد به جز یه مورد که اونم خشم بر اثر فشار میل جنسی بوده که چاره ای جز صبر نداشتم و کار مناسبی برای برداشتن این مانع نتونستم انجام بدم حتی ورزش سنگین هم تا یه مقدار کم به من کمک کرد ولی بطور کامل جلوی این موضوع رو نگرفت بگذریم

در مورد تبع هم اشاراتی داشتید که باید عرض کنم که درست فرمودید و من صفراوی مزاجم اما تمایلی به تغییر مزاجم ندارم چون در طب سنتی گفتند که مزاج های سرد باعث ظعف در هوش و تاحدودی قدرت و همچنین بوجود آمدن بیماری میشه اما سعی میکنم برنامه غذاییم رو رعایت کنم بابت دعای ارسالی هم متشکرم با اینکه هنوز استفاده نکردم اما از معنی آن لذت بردم برای شما موفقیت،سعادتو سلامتی را آرزومندم
یا علی

abolfazl.;1019089 نوشت:
سلام بر شما دوست عزیز و تشکر از نقل قول کامل و جامع شما

اما فقط نماز رو نمیتونستم بخونم و این موضوع رو با یکی از معلمانم که نقش استاد رو برای من دارند و خودشون هم در همین مسیر قدم برداشته اند در میون گذاشتم و ایشون بمن گفتند که علت عصبانیت تو نماز نیست و باید ببینی کجای زندگیت ایراد داره اما هر چی دقت کردم موضوع خاصی نظرم رو جلب نکرد به جز یه مورد که اونم خشم بر اثر فشار میل جنسی بوده که چاره ای جز صبر نداشتم و کار مناسبی برای برداشتن این مانع نتونستم انجام بدم

در مورد طبع هم اشاراتی داشتید که باید عرض کنم که درست فرمودید و من صفراوی مزاجم اما تمایلی به تغییر مزاجم ندارم چون در طب سنتی گفتند که مزاج های سرد باعث ضعف در هوش و تاحدودی قدرت و همچنین بوجود آمدن بیماری میشه اما سعی میکنم برنامه غذاییم رو رعایت کنم بابت دعای ارسالی هم متشکرم با اینکه هنوز استفاده نکردم اما از معنی آن لذت بردم برای شما موفقیت،سعادتو سلامتی را آرزومندم
یا علی

با سلام

توصیه های طب اسلامی برای تغییر مزاج نیست بلکه برای تعادل است تا گرمای بدن از حد معمول و نرمال افزایش نیابد. خود همین عمل به این توصیه ها، شهوت را هم کاهش میدهد و میتواند در کنترل میل جنسی موثر واقع شود

لازم نیست که صبح تا شب سردیجات بخورید و توصیه هم نشده! شما میتوانید مُصلحات مصرف کنید به اینصورت که مثلا ماست که سرد است با مصلحش پونه یا نعناع و.. است مصرف شود یا گلاب مُصلح قهوه است و با هم میتوان مصرف کرد! تو اینترنت بگردید مصلحات خوراکیهای مختلف ذکر شده

یا میتوانید گرمیجات و سردیجات که مصرف میکنید را اول مشخص کنید بعد با همان روش اصلاح و خنثی سازی، گرمی در بدن را متعادل سازید که روی حافظه و هوش هم اثر سوئی ندارد!
مثلا شما قراره یه غذای تند و پر ادویه ای بخورید میتوانید در کنارش یک لیوان دوغ یا یک لیموترش یا خیار مصرف کنید و مقدار کمی سردی روی حافظه و هوش شما تاثیر خاصی ندارد یا حتی میتوانید فقط در یک وعده غذایی دوغ یا ... مصرف کنید!

یا در طول روز مصرف شربت آبلیمو یا میوه های مختلف هم که یه چیز طبیعی است! خود این اصلاح و تعادل در شما که گرم مزاجید به کنترل و تسکین میل جنسی شما هم کمک میکند! کلا گرمیجات مقوی میل جنسی هستند!

علاوه بر خواندن دعای امام سجاد که گفتم . برای رفع خشم بعد نماز و کسب آرامش، میتوانید خصوصا شبها صورت را با چند قطره گلاب مسح کنید

حضرت رسول (ص) : «هر که گلاب بر صورت بمالد، در آن روز بدحالى و پریشانى به او نرسد، و چون گلاب را بر صورت و دست ها بمالد، حمد خدا بکند، و صلوات بر محمّد و آل محمّد بفرستد»

البته در مورد عصبانیت بعد نماز و نماز نخواندن، دقیق نگفتید که مشکل چیست؟ چیزی شما را عصبی میکند؟ بی اختیار بعد نماز پرخاشگر و عصبی میشوید؟!

اگر بی اختیار باشد و انگار چیزی از درون، شما را عصبی میکند و تحت فشار قرار میدهد دستور گلاب و دعای امام سجاد را که گفتم بخوانید تا به فضل الهی مشکلتان حل شود!

وفّقکم الله

یحبّونه;1019153 نوشت:
با سلام

توصیه های طب اسلامی برای تغییر مزاج نیست بلکه برای تعادل است تا گرمای بدن از حد معمول و نرمال افزایش نیابد. خود همین عمل به این توصیه ها، شهوت را هم کاهش میدهد و میتواند در کنترل میل جنسی موثر واقع شود

لازم نیست که صبح تا شب سردیجات بخورید و توصیه هم نشده! شما میتوانید مُصلحات مصرف کنید به اینصورت که مثلا ماست که سرد است با پیاز یا سیر که گرم است مصرف شود تا سردی و گرمی خنثی شود. یا گلاب مُصلح قهوه است و با هم میتوان مصرف کرد! تو اینترنت بگردید مصلحات خوراکیهای مختلف ذکر شده

یا میتوانید گرمیجات و سردیجات که مصرف میکنید را اول مشخص کنید بعد با همان روش اصلاح و خنثی سازی، گرمی در بدن را متعادل سازید که روی حافظه و هوش هم اثر سوئی ندارد!
مثلا شما قراره یه غذای تند و پر ادویه ای بخورید میتوانید در کنارش یک لیوان دوغ یا یک قاشق ماست یا یک لیموترش یا خیار مصرف کنید و مقدار کمی سردی روی حافظه و هوش شما تاثیر خاصی ندارد یا حتی میتوانید فقط در یک وعده غذایی ماست یا دوغ یا ... مصرف کنید!

یا در طول روز مصرف شربت آبلیمو یا میوه های مختلف هم که یه چیز طبیعی است! خود این اصلاح و تعادل در شما که گرم مزاجید به کنترل و تسکین میل جنسی شما هم کمک میکند! کلا گرمیجات مقوی میل جنسی هستند!

علاوه بر خواندن دعای امام سجاد که گفتم . برای رفع خشم بعد نماز و کسب آرامش، میتوانید خصوصا شبها صورت را با چند قطره گلاب مسح کنید

حضرت رسول (ص) : «هر که گلاب بر صورت بمالد، در آن روز بدحالى و پریشانى به او نرسد، و چون گلاب را بر صورت و دست ها بمالد، حمد خدا بکند، و صلوات بر محمّد و آل محمّد بفرستد»

البته در مورد عصبانیت بعد نماز و نماز نخواندن، دقیق نگفتید که مشکل چیست؟ چیزی شما را عصبی میکند؟ بی اختیار بعد نماز پرخاشگر و عصبی میشوید؟!

اگر بی اختیار باشد و انگار چیزی از درون، شما را عصبی میکند و تحت فشار قرار میدهد دستور گلاب و دعای امام سجاد را که گفتم بخوانید تا به فضل الهی مشکلتان حل شود!

وفّقکم الله

سلامی دوباره .خیر من بخاطر نماز عصبی نمیشم بلکه رعایت اوقات نمازه که منو اذیت میکنه اینکه خب مثلا دارم تلویزیون میبینم و موقع نماز میرسه و اینکه باید الان از فیلم دل بکنم و بلند بشم و نماز بخونم و اینکار رو میکنم اما تا چند روز میتونم با این حس رخوت و سستی برای نماز سر وقت مبارزه کنم و بعد از اون چون چندین روز به طور مداوم خودم رو مجاب کردم که نماز بخونم رفته رفته و روز به روز عصبانی تر میشم و با هر یک از اوقات سه گانه نماز که میرسه نسبت به حالت قبلی اون(مثلا نماز ظهر و عصر نسبت به صبح) این خشم بیشتر میشه و دیگه نمیتونم خودمو کنترل کنم تا جایی که بعضی اوقات همانطور که گفتم متاسفانه کفر میگم اما وقتی آروم تر میشم پشیمان میشم و دوباره توبه و گریه و درخواست دوباره از خدا...

اما هر دفعه باز این چرخه اتفاق میوفته و تنها چیزی که بهتر شده اینه که منطقی تر با ترک نماز کنار میگم و دیگه کار به کفر و ناسزا نمیکشه

abolfazl.;1019163 نوشت:
رعایت اوقات نمازه که منو اذیت میکنه

اینکه خب مثلا دارم تلویزیون میبینم و موقع نماز میرسه و اینکه باید الان از فیلم دل بکنم و بلند بشم و نماز بخونم و اینکار رو میکنم اما تا چند روز میتونم با این حس رخوت و سستی برای نماز سر وقت مبارزه کنم

پس مشکل اینه!!! خب تو مسیر همونطور که خودتون هم میدونید باید از خیلی چیزا دل کَند و سختیهای راه رو تحمل کرد!

این راه بلاخیزی هست و حتی از مرحله جان به لب رسیدن هم باید بگذریم! مثلا ممکنه عاشق کسی بشی ولی بهش نرسی! یا گرفتاری و مشکلات و امتحانات مختلف،تحقیر و ذلیل شدن،از دست دادن فرزند،بیماریها و ... رو تجربه کنی!

همینطوری در بزنید در رو براتون باز نمیکنند! باید امتحانات پس بدید و... بدون گریه و بلا و نیاز و تقوا نمیشه این منازل رو طی کرد!

واقعا باید برای چنین مسیر پر از سختی و مشکل برنامه ریزی داشت! مثلا برای نماز صبح اگر بیدار نمیشوید و... باید شب زود خوابید، غذای سنگین نخورد و...

این حالت شما نشون میده هنوز همّت و جدّیت کافی ندارید تا دنبال رضای خداوند باشید! هر چه بیشتر برای خدا از چیزی لذت بخش یا دوست داشتنی بگذری عزیزتر میشی!

امام على عليه السلام : مَن تَرَكَ لِلّهِ سُبحانَهُ شَيئا عَوَّضَهُ اللّه خَيرا مِمّا تَرَكَ هر كس به خاطر خداى سبحان از چيزى بگذرد، خداوند بهتر از آن را به او عوض خواهد داد.

فیلم یا برنامه یا سخنرانی رو الان دیگه راحت تو اینترنت هم قابل دسترس هست یا میشه با دستگاه گیرنده یا تلویزیون ضبطش کرد و حتی با نصب برخی برنامه ها مثل روبیکا تو گوشی موبایل هم انگار میشه هر برنامه ی صدا و سیما رو که میخواهیم رو دوباره ببینیم!

حالا این یه چیز ساده است. هنوز خیلی جاها و اوقات دیگه مثلا سر کار ممکنه امتحان شوید، کسی وسوسه تان کند و...

تفکّر در اینکه تماشای فیلم یه امر دنیوی است و نماز یه وسیله برای رام کردن نفس و تقرّب و... میتواند این تحمل و دل کندن ها رو برایتان قابل هضم تر کند!

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) : مؤمن از همه مردم گرفتارتر است زیرا باید به کار دنیا و آخرت هر دو برسد.

مولانا جلال الدین محمد بلخی: نماز برای آن نیست که همه روز قیام و رکوع و سجود کنی

غرض آنست که : می باید آن حالتی که در نماز ظاهر میشود، پیوسته با تو باشد

اگر در خواب باشی و اگر بیدار باشی، در جمیع احوال، خالی نباشی از یاد حق.

از آیت الله بهجت سؤال شد: چه کنیم تا نماز صبحمان قضا نشود؟ در پاسخ فرمودند: کسی که باقی نمازهایش را در اول وقت بخواند؛ خدا او را برای نماز صبح بیدار خواهد کرد.

آیت الله بهجت: شب که انسان می خوابد، ملائکه موکل بر انسان او را برای نماز بیدار می کنند.
و بعد چون انسان اعتنا نمی کند و دوباره می خوابد باز او را بیدار می کنند.
دوباره می خوابد، باز او را بیدار می کنند…

این بیداری ها از روی مصادفه و اتفاق نیست،
بلکه بیداری های ملکوتی است که به وسیله فرشتگان انجام می گیرد.

اگر انسان استفاده کرد و برخاست، آنها تقویت و تایید می کنند، و روحانیت می دهند.
وگرنه متأثر می شوند و کسل بر می گردند..

اگر از خواب برخاستید آن ملائکه را که نمی بینید، اقلاً به آنها سلام کنید و تشکر نمایید!


یه مطلبی هم تو لینک زیر گذاشتم مطالعه کنید خوبه


نماز اول وقت برای این اهمیت دارد و سفارش کردند که....
http://www.askdin.com/showthread.php?t=65015&p=1017225&viewfull=1#post1017225

abolfazl.;1019163 نوشت:
سلامی دوباره .خیر من بخاطر نماز عصبی نمیشم بلکه رعایت اوقات نمازه که منو اذیت میکنه اینکه خب مثلا دارم تلویزیون میبینم و موقع نماز میرسه و اینکه باید الان از فیلم دل بکنم و بلند بشم و نماز بخونم و اینکار رو میکنم اما تا چند روز میتونم با این حس رخوت و سستی برای نماز سر وقت مبارزه کنم و بعد از اون چون چندین روز به طور مداوم خودم رو مجاب کردم که نماز بخونم رفته رفته و روز به روز عصبانی تر میشم و با هر یک از اوقات سه گانه نماز که میرسه نسبت به حالت قبلی اون(مثلا نماز ظهر و عصر نسبت به صبح) این خشم بیشتر میشه و دیگه نمیتونم خودمو کنترل کنم تا جایی که بعضی اوقات همانطور که گفتم متاسفانه کفر میگم اما وقتی آروم تر میشم پشیمان میشم و دوباره توبه و گریه و درخواست دوباره از خدا...

اما هر دفعه باز این چرخه اتفاق میوفته و تنها چیزی که بهتر شده اینه که منطقی تر با ترک نماز کنار میگم و دیگه کار به کفر و ناسزا نمیکشه

چه نماز جالبی میخونی کلا خدا رو هم شاد میکنی هم شوکه laughinglaughing
جدا از شوخی، اینقدر برای خودتون سختش نکنید
درسته نماز اول وقت در اولویته اما اگه براتون سخته، یا کار دارید، یا از سرکار برگشتید اول استراحت کنید بعد سر فرصت نماز رو بخونید.
اگه تاکیدتون رو نماز اول وقته قبل از اذان ( مثلا نیم ساعت یا یک ساعت قبلش ) وضو رو بگیرید. اینجوری موقع نماز، وضو گرفته شده، خیالت راحته وضو گرفتن نداری. موقع اذان اگه کار خاصی دارید سعی کنید فقط نماز واجب اون تایم رو بخونید مثلا نماز ظهر رو بخوانید. نماز عصر رو بعدا بخوانید. دعا و تعقیبات هم فعلا به حداقل برسانید.
برای نماز مغرب و عشاء هم میتونید همین کار رو بکنید.

abolfazl.;1019163 نوشت:
سلامی دوباره .خیر من بخاطر نماز عصبی نمیشم بلکه رعایت اوقات نمازه که منو اذیت میکنه اینکه خب مثلا دارم تلویزیون میبینم و موقع نماز میرسه و اینکه باید الان از فیلم دل بکنم و بلند بشم و نماز بخونم و اینکار رو میکنم اما تا چند روز میتونم با این حس رخوت و سستی برای نماز سر وقت مبارزه کنم و بعد از اون چون چندین روز به طور مداوم خودم رو مجاب کردم که نماز بخونم رفته رفته و روز به روز عصبانی تر میشم و با هر یک از اوقات سه گانه نماز که میرسه نسبت به حالت قبلی اون(مثلا نماز ظهر و عصر نسبت به صبح) این خشم بیشتر میشه و دیگه نمیتونم خودمو کنترل کنم تا جایی که بعضی اوقات همانطور که گفتم متاسفانه کفر میگم اما وقتی آروم تر میشم پشیمان میشم و دوباره توبه و گریه و درخواست دوباره از خدا...
اما هر دفعه باز این چرخه اتفاق میوفته و تنها چیزی که بهتر شده اینه که منطقی تر با ترک نماز کنار میگم و دیگه کار به کفر و ناسزا نمیکشه


همانطوری که در پست اول اشاره کردم آنچه در قدم اول در مسیر تقرب به سوی خداوند اهمیت دارد انجام واجبات است. مستحبی که باعث آسیب دیدن واجب شود استحباب خود را از دست میدهد. اگر خواندن نماز اول وقت و رها کردن کارهای دیگر باعث عصبانیت و نهایتا ترک نماز واجب میشود نیازی نیست به این استحباب عمل کنید. حداقل تا زمانی که ظرفیت و توان آن را پیدا کنید.

امیرالمومنین علیه السلام میفرماید:
«إِذَا أَضَرَّتِ‏ النَّوَافِلُ‏ بِالْفَرِيضَةِ فَارْفُضُوهَا؛ زمانی که مستحبات به واجب ضربه زند آن را رها کنید.»(1)

پی نوشت:
1. تحف العقول، ص236.

یحبّونه;1019170 نوشت:
پس مشکل اینه!!! خب تو مسیر همونطور که خودتون هم میدونید باید از خیلی چیزا دل کَند و سختیهای راه رو تحمل کرد!

این راه بلاخیزی هست و حتی از مرحله جان به لب رسیدن هم باید بگذریم! مثلا ممکنه عاشق کسی بشی ولی بهش نرسی! یا گرفتاری و مشکلات و امتحانات مختلف،تحقیر و ذلیل شدن،از دست دادن فرزند،بیماریها و ... رو تجربه کنی!

همینطوری در بزنید در رو براتون باز نمیکنند! باید امتحانات پس بدید و... بدون گریه و بلا و نیاز و تقوا نمیشه این منازل رو طی کرد!

واقعا باید برای چنین مسیر پر از سختی و مشکل برنامه ریزی داشت! مثلا برای نماز صبح اگر بیدار نمیشوید و... باید شب زود خوابید، غذای سنگین نخورد و...

این حالت شما نشون میده هنوز همّت و جدّیت کافی ندارید تا دنبال رضای خداوند باشید! هر چه بیشتر برای خدا از چیزی لذت بخش یا دوست داشتنی بگذری عزیزتر میشی!

امام على عليه السلام : مَن تَرَكَ لِلّهِ سُبحانَهُ شَيئا عَوَّضَهُ اللّه خَيرا مِمّا تَرَكَ هر كس به خاطر خداى سبحان از چيزى بگذرد، خداوند بهتر از آن را به او عوض خواهد داد.

فیلم یا برنامه یا سخنرانی رو الان دیگه راحت تو اینترنت هم قابل دسترس هست یا میشه با دستگاه گیرنده یا تلویزیون ضبطش کرد و حتی با نصب برخی برنامه ها مثل روبیکا تو گوشی موبایل هم انگار میشه هر برنامه ی صدا و سیما رو که میخواهیم رو دوباره ببینیم!

با سلام
سختی هایی که در راه خدا مومن به خود تحمیل میکند دو حالت دارد. حالت اول سختی هایی است که ظرفیت و تحمل آن را دارد و دلیل آن را به خوبی می داند و شیرینی میوه آن را هم می شناسد. اما سختی های حالت دوم آنهایی است که هنوز ظرفیت تحمل آن را ندارد. بلکه صرفا تقلید و یا تعبدی است که با معرفت و عشق کافی همراه نشده است. تحمیل چنین سختی هایی به نفس نتیجه ای جز طغیان نفس ندارد. به همین خاطر است که در مستحبات رخصت ترک قرار داده شده است.

بدیع;1019178 نوشت:

همانطوری که در پست اول اشاره کردم آنچه در قدم اول در مسیر تقرب به سوی خداوند اهمیت دارد انجام واجبات است. مستحبی که باعث آسیب دیدن واجب شود استحباب خود را از دست میدهد. اگر خواندن نماز اول وقت و رها کردن کارهای دیگر باعث عصبانیت و نهایتا ترک نماز واجب میشود نیازی نیست به این استحباب عمل کنید. حداقل تا زمانی که ظرفیت و توان آن را پیدا کنید.

امیرالمومنین علیه السلام میفرماید:

«إِذَا أَضَرَّتِ‏ النَّوَافِلُ‏ بِالْفَرِيضَةِ فَارْفُضُوهَا؛ زمانی که مستحبات به واجب ضربه زند آن را رها کنید.»(1)

سختی هایی که در راه خدا مومن به خود تحمیل میکند دو حالت دارد. حالت اول سختی هایی است که ظرفیت و تحمل آن را دارد و دلیل آن را به خوبی می داند و شیرینی میوه آن را هم می شناسد. اما سختی های حالت دوم آنهایی است که هنوز ظرفیت تحمل آن را ندارد. بلکه صرفا تقلید و یا تعبدی است که با معرفت و عشق کافی همراه نشده است. تحمیل چنین سختی هایی به نفس نتیجه ای جز طغیان نفس ندارد. به همین خاطر است که در مستحبات رخصت ترک قرار داده شده است.

با سلام

اشاره امام به نوافل است نه تمام مستحبات! و دوستمون هم جایی اشاره ای به انجام مستحبات مثل نمازهای مستحبی و... نکردند! بله اگر مستحبات زیاد انجام دهند بدون اینکه شوق و معرفت کافی را دارا باشند مفید نخواهد بود!

هر چه معرفت شخص بیشتر شود شوقش هم بیشتر میشود! بنده ام در نوجوانی نمازهای صبحم قضا میشد که علتش بی برنامگی خودم و مصرف قرص ضدصرع(خواب آوره) بود! ولی بقیه نمازها رو سر وقت سعی میکردم بخونم!

مشکل دیگری که اکثر ماها باهاش روبرویم تکراری و عادت شدن نماز برای ماست! طوریکه کم کم بدلیل عادت شدن، حین نماز ذهنمون جاهایی دیگه ای هم سیر میکنه و الفاظ خودبخود بر زبان جاری میشه و به مروری زورکی نماز میخونیم! به همین علت بنده توصیه میکنم در نمازها از اذکار مختلف استفاده کنیم!

مثلا در سجده های رکعت اول لا إلهَ إلاّ أنْتَ سُبْحانَکَ إنّی کُنْتُ مِنَ الظالمینَ

و در سجده های رکعت دوم لا إلهَ اِلاّ أَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی کُنْتُ مَنَ المُسْتَغْفِرینَ

در رکوع لا اِلهَ اِلاّ أَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ الرّاغِبینَ و... بگیم! برای قنوت دعاهای مختلف رو حفظ کنیم و بخونیم

بعد سوره حمد، سوره های مختلف رو در پنج نماز بخونیم که پیامبر نازنین هم این کار رو میکردند!

استفاده از برخی اذکار، نماز را خاص و متفاوت میکند و حین نماز بیشتر متوجّه خدا هستیم! البته نباید اذکار زیادی را استفاده کرد بلکه یه سری اذکار را انتخاب و در نمازها بکار برد تا حین نماز هی تصمیم نگیری کدوم ذکر رو بگی بهتره یا ...

دوستان بهتر است زندگینامه اولیای الهی خصوصا دوران نوجوانی و جوانی ایشان را مطالعه کنند تا ببینند آنها چقدر در سلوک جدّی و کوشا بودند

البته منظور بنده این نیست که همه زندگی صرف ذکر و عبادت شود و حتی خانواده را برای تفریح یا... بیرون نبرید یا سایر امور بظاهر دنیوی را انجام ندهید!

تلاش برای کسب رزق حلال هم عبادت گفته شده! عشق ورزی به همسر و فرزندان هم از نشانه های انسانهای مومن است! چون در همین اعمال هم در قلب جویای رضای خداوند هستیم اینها هم نوعی ذکر عملی حساب میشوند!

یحبّونه;1019187 نوشت:
اشاره امام به نوافل است نه تمام مستحبات! و دوستمون هم جایی اشاره ای به انجام مستحبات مثل نمازهای مستحبی و... نکردند! بله اگر مستحبات زیاد انجام دهند بدون اینکه شوق و معرفت کافی را دارا باشند مفید نخواهد بود!

نوافل در لغت و در لسان روایات به معنای مستحبات است و به تدریج و بیشتر در زبان فارسی و اصطلاح فقهی منصرف به خصوص نمازهای مستحب شده است. در برداشت معنا از روایات همیشه دقت داشته باشید به ترجمه هایی که در ذهن از الفاظ دارید اکتفا نکنید. الفاظ در طول زمان دچار تطور و تغییر معنایی میشوند.

متشکرم از تمام دوستانی که منو راهنمایی کردند بخصوص جناب بدیع،یحبونه عزیز و خانم شبنم

این مشکل به نظرم در اکثر جوان های امروز باشه چون من هم به آن دچار هستم.

پرسش: من از کودکی پرخاشگر و کم طاقت بوده ام. اما اخیرا متوجه شدم به شدت ضعف اعصاب دارم. در حدود ۳ ساله که دارم تلاش میکنم در مسیر قرب الی الله و سیر و سلوک قدم بردارم. تمام مطالب لازم رو هم از کتاب هایی مثل معراج السعاده مرحوم نراقی ،چهل حدیث امام خمینی(ره)،پانزده گفتار علامه طباطبایی و... بدست آوردم. اما این بیماری توی این چند سال به شدت سد راه من شده بطوری که من حتی نتونستم توی این ۳ سال حتی ۱ هفته به طور مداوم نماز های واجبم رو بجا بیارم. چون بعد از چند روز نماز خوندن به شدت عصبی و پرخاشگر میشم. تا جایی که حتی نمازهام را نمی تونم پشت سر هم بخونم و بعد از چند روز نماز خواندن، چند روز هم نمازم قضا میشه. رعایت اوقات نماز من را اذیت میکنه. مثلا دارم تلویزیون میبینم و موقع نماز میرسه و باید الان از فیلم دل بکنم و بلند بشم و نماز بخونم.

پاسخ: به شما برای داشتن انگیزه حرکت در مسیر قرب الهی تبریک می گویم. سیر و سلوک معنوی و عرفانی برای بسیاری از ما دارای جذابیت است. توصیفات شنیدنی از زندگی عرفا و کشف و کرامات آنها، رسیدن به آرامش و اطمینان قلب، فارغ شدن از دنیا و داشته و نداشته آن، تضمین رفتار درست و به دست آوردن بهشت برین و ... انگیزه هایی است که انسان را به پا گذاشتن در مسیر سیر و سلوک ترغیب میکند و آن را حداقل برای بخشی از زندگی تبدیل به یک دغدغه میکند. اما این دغدغه در بسیاری از افراد دوام زیادی نمی آورد و پس از مدتی تبدیل به یک حسرت میشود. دلایل زیادی برای این عدم موفقیت وجود دارد اما به یکی از مهم ترین آنها بپردازیم.

مسیر سیر الی الله از مقامات و منازلی تشکیل شده است که باید به تدریج و همراه با تثبیت طی شود. یعنی فضیلت کسب شده در مقامات قبلی باید در مقامات بعدی محفوظ بماند در غیر این صورت نردبان صعود الی الله فرو خواهد ریخت. نداشتن توجه به این اصل باعث میشود با الگوگیری نابجا از عرفای بزرگ و یا استفاده غیر صحیح از کتب عرفانی بدون اینکه منازل مقدماتی را طی و تثبیت کرده باشیم برای مدتی تکالیف منازل بالاتر را به خود تحمیل کنیم و بعد از مدتی با حالت سرخوردگی به سر جای اول و یا حتی عقب تر برگردیم!

بدون شک مبنایی ترین پله و ابتدایی ترین قدم در مسیر سیر الی الله انجام واجبات و ترک محرمات است. از این میان بجا آوردن نمازهای واجب از اهمیت بیشتری برخوردار است. بنابراین به شما توصیه میکنیم قبل از هر نوع دستورالعمل سلوکی و یا عبادت مستحبی نمازهای واجب را برای خود ملکه کنید.

شاید پرداختن به عبادات مستحبی و یا اذکار و اعمال داوطلبانه نشاط و توان شما را برای انجام نماز واجب کاهش دهد. بنابراین برای شما لازم است به عبادات واجب اکتفا کنید و وقت های دیگر خود را با کار، ورزش، تفریح و ... پر کنید تا برای نماز نشاط کافی داشته باشید.

آنچه در قدم اول در مسیر تقرب به سوی خداوند اهمیت دارد انجام واجبات است. مستحبی که باعث آسیب دیدن واجب شود استحباب خود را از دست میدهد. اگر خواندن نماز اول وقت و رها کردن کارهای دیگر باعث عصبانیت و نهایتا ترک نماز واجب میشود نیازی نیست به این استحباب عمل کنید. حداقل تا زمانی که ظرفیت و توان آن را پیدا کنید.

امیرالمومنین علیه السلام میفرماید:
«إِذَا أَضَرَّتِ‏ النَّوَافِلُ‏ بِالْفَرِيضَةِ فَارْفُضُوهَا؛ زمانی که مستحبات به واجب ضربه زند آن را رها کنید.»(1)

پی نوشت:
1. ابن شعبه حرانى، حسن بن على‏، تحف العقول، مصحح: غفارى، على اكبر، قم، جامعه مدرسین، ص236.

موضوع قفل شده است