جمع بندی اگر مسلمانان به کشوری حمله کنند، آیا می توانند افرادی را به عنوان برده بگیرند؟

تب‌های اولیه

60 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال

[=microsoft sans serif]

بیت المعمور;1014451 نوشت:
در مورد 4 مورد اولی که گفتید :

مقصود بنده اسباب بردگی است
درست است لفظ استرقاق در مورد بردگی در جنگ کاربرد دارد اما به هر حال اسباب بردگی 7 یا 8 مورد است.


سلام
منظور من و شما مشخصه.
پس اشتباه لفظی پیش اومده.
بگذریم.

بیت المعمور;1014451 نوشت:
اما در مورد لقیط، بحث ما درباره لقیط در بلاد اسلامی نبود بلکه در بلاد کفر بود. حالا شما بفرمایید چه اختلافی وجود دارد؟! قول مشهور جواز است و شاید اقوال فرعی و ضعیف آن را ممنوع بدانند.

لقیط در بلاد اسلامی محل اختلاف بود.
هرچند اکثرا قائل به منع بودند.

[=microsoft sans serif]

بیت المعمور;1014451 نوشت:
اما در مورد تغلب، نیاز به اذن نیست. شما بر چه اساس میگویید نیاز به اذن دارد؟

در مورد تغلب هم عرض کردم که اجازه عام یا خاص میخواهد که ظاهرا در فقه داره.
ولی به واسطه اینکه در حال حاضر، فقهای شیعی معمولا اجازه چنین کاری را نمیدهند.
یعنی گرچه حکم اولی آن جوازه ولی به واسطه مفسده ای که داره، ممنوع شده است.
بنده هم همین را گفتم.

با این حال در ادامه گفتم که حتی اگر جایز باشه، این مورد هم ملحق به دو مورد استرقاق اصطلاحی(جهاد ابتدایی یا دفاع با کافر حربی) میشه.

با سلام

بله حکم اولی این هست که
خرید برده، لقیط و تغلب جایزه.
اما بنا به شرایط ممکنه این امر حلال ، دارای مفاسدی باشه.
مثلا ممکنه برخی یا تمامی این موارد در شرایط فعلی دارای مفسده باشه
مثلا ممکنه تغلب از کفار حربی داخل اسرائیل ، مفسده داشته باشه اما خرید کودک از آنها بدون مفسده باشه...
یا اگر بین اسرائیل و ایران جنگ بشه ، تغلب هم بدون مفسده باشه...
در شرایط فعلی اگر برده داری به این شکل بخواد آشکارا اتفاق بیفته ، به نفع مسلمانان نخواهد بود.

جناب صدیق
هم شما و هم ما میدانیم که شما محصور در ایمان قدرت استنباط بی طرفانه ندارید. به زودی هم جمع بندی میفرمایید که تمام حق و حقانیت نزد شماست و دیگران جز حرف نامربوط نمیگویند. قبول!
ولی بزرگوار به عنوان آخرین تلاش عرض میکنم شما جواب ما را ندهید.
مخلص عرض کردم:
دختر بچه چند ساله ای که نصف خانواده اش قتل عام شده اند و برخی به بردگی گرفته شدند و این کودک در خانه یکی از مجاهدین فی سبیل الله کنیز شده است ..بقیه اش را میدانید چه میشود.

جواب ایشان را اگر انصاف دارید و ایمان تان با معیار اخلاق و انصاف اندک اشتراکی دارد بفرمایید. برای خودتان بفرمایید.

manmehdiam;1014606 نوشت:
جناب صدیق
هم شما و هم ما میدانیم که شما محصور در ایمان قدرت استنباط بی طرفانه ندارید. به زودی هم جمع بندی میفرمایید که تمام حق و حقانیت نزد شماست و دیگران جز حرف نامربوط نمیگویند. قبول!
ولی بزرگوار به عنوان آخرین تلاش عرض میکنم شما جواب ما را ندهید.
مخلص عرض کردم:
دختر بچه چند ساله ای که نصف خانواده اش قتل عام شده اند و برخی به بردگی گرفته شدند و این کودک در خانه یکی از مجاهدین فی سبیل الله کنیز شده است ..بقیه اش را میدانید چه میشود.

جواب ایشان را اگر انصاف دارید و ایمان تان با معیار اخلاق و انصاف اندک اشتراکی دارد بفرمایید. برای خودتان بفرمایید.

به بچه بودن اشاره کردید

در رابطه با بردگی چند مسئله وجود دارد
حقوق عمومی آنها
مثلا نفقه آنها بر عهده مالک است
یا ممنوعیت شکنجه و آسیب زدن به آنها

در بحث کنیز حدود رابطه جنسی جزو شبهات است.
رابطه قبل از بلوغ ممنوع است.
لکن بلوغ جنسی در دین به حیض دیدن است اما در حقوق امروز مثلا 18 سالگی.
اما به نظرم شبهه اصلی مربوط به عدم رضایت است یا همان تجاوز.
که این مسئله مربوط به دختران بالغ میشود ( اگر چه از جهتی مربوط به دختران نابالغ هم خواهد شد مثل شبهه تفخیذ با طفل که در اسک دین مطرح شده و جزو شبهاتی است که خیلی مطرح میشود )
پس میتوان گفت شبهه تجاوز اختصاص به کنیز ندارد.
تجاوز در مورد زنان و دختران آزاد هم مطرح میشود
اول مثلا تفخیذ طفل
دوم به ازدواج در آوردن دختران نابالغ توسط پدر
سوم زن ها بعد از ازدواج که باید در تمکین شوهر باشند. که در اینجا رضایت زن شرط نیست مگر اینکه در عقد نامه شرطی بتواند بگذارد. که در این صورت رابطه زناشویی مشروط به رضایت خواهد بود.

همانطور که می بینید این سه مورد اختصاص به بردگان ندارد.

حالا باید دید آیا شریعت ملاک و شرطی دارد که مثلا رابطه زوری برای کنیزان را محدود کند؟!
مثلا بگوییم اگر رابطه زوری باعث آسیب شدید روحی شود، حرام است.
مثلا درباره زن آزاد شوهر دار میگویند طبق عقد ازدواج شوهر میتواند رابطه زوری داشته باشد اما نباید در حین رابطه آسیبی به زن وارد شود که موجب دیه باشد.
با این توضیح معمولا رابطه با کنیزان در آن دوران عادی و معمولی بوده است. و آسیب شدید مطرح نبوده است.
حتی اصلا به آنها بی توجهی میشده است. یعنی اگر به کنیزی توجه میشد خیلی هم خوشحال میشد. این بی توجهی به کنیز در آن دوران رو در صحبتهای کارشناس مسلم میتونید ببینید.

sayedali;1014471 نوشت:
سلام
بله متاسفانه بنده هم در ابتدا با توجه به این جمله که نقل کردیدبرداشت دیگری کردم اما اصل سخن را پیدا کردم،اجازه دهید و توضیحات من را هم بخوانید

دقت بفرمایید که کارشناس محترم فرمودند:

در این که جمله بندی ایشان نقص دارد قبول،شاید کارشناس خسته شدند و البته این خصوصیت گفتگوی مکتوب است،ممکن است خوب مفاهیم منتقل نشوند و بهتر است حضوری بحث شود
اما به قسمت هایی که برجسته و رنگی کرده ام دقت کنید
بنده با حرف کارشناس موافقم ،
جناب عرفان منظور کارشناس این است بسیاری از مردم در پشت صحنه جنگ حضور دارند اما در صحنه اصلی و ظاهری جنگ نیستند
مثلا پول می دهند،
سلاح می خرند ،
نیرو می فرستند،
جنگجو تربیت می کنند و...!
خب انها نیز مسئول اند هرچند در میدان جنگ نمی باشند
شما این طور برداشت کردید که انها به صرف رابطه خویشاوندی مسئولیت دارند،درحالی که هیچ کس در برابر جرمی که دیگران انجام داده مسئول نمی باشد من هم ابتدا این برداشت را کردم
اما دقت کردم دیدم اقای صدیق نوشتند "در ظاهر" در جنگ شرکت نداشته اند،این یعنی درسته در میدان جنگ نبودند اما به واسطه پشتیبانی،تحریک و....مسئولیت دارند ،یعنی مسئولیت از این باب نیست که انها خویشاوند مجرمین اند بلکه ازاین جهت است که خودشان مقصر بودند،معاون جرم اند! برای همین مستحق کیفر می باشند
خودشان علیه خودشان اقدام کرده اند
خب تبعاتش را هم بپذیرند

همین داعش
خب خیلی ها در صحنه جنگ حضور نداشتند
اما پشتبان داعشی ها بودند،
مثلااز ان سر دنیا به اختیار خودشان و بی انکه فریب بخورند به اسم جهاد النکاح به سوریه امدند و خودشان را در اختیار مردان داعشی قرار دادند و افتخار هم می کردند
خب این ها جبهه داعش را تقویت می کردند بنابراین مسئولیت دارند و باید در دادگاه ها محاکمه شوند

سلام علیکم. بله از این نظر با شما موافق هستم.

با سلام

بیت المعمور;1014613 نوشت:
....
پس میتوان گفت شبهه تجاوز اختصاص به کنیز ندارد.
تجاوز در مورد زنان و دختران آزاد هم مطرح میشود
اول مثلا تفخیذ طفل
دوم به ازدواج در آوردن دختران نابالغ توسط پدر
سوم زن ها بعد از ازدواج که باید در تمکین شوهر باشند. ....

اینکه مصداق تجاوز علاوه بر مورد کنیز در سایر اصول حقوقی اسلام قابل تعمیم است منافاتی با ادعا ندارد. بله در سایر قوانین حقوقی اسلام بخصوص در مورد حقوق زنان هم میتوان اشکالاتی که بیم وجود تجاوز هم میرود ، میتوان یافت. لکن این به طریق اولی نشان میدهد که تجاوز به کنیزان و در نتیجه اعمال چنین ظلم غیرانسانی به کنیزان با کمترین قبح اجتماعی میتوانست صورت بگیرد و میگرفته است.

ضمن اینکه موضوع تجاوز هرچند یکی از مهم ترین تضییع حقوق انسانها در جامعه ای است که برده داری را به رسمیت شناخته است ولی تنها اشکال که نیست. تعریف برده به روشنی یعنی انسانی که تقریبا تمامی حقوق اجتماعی فردی و حتی انسانی از او صلب شده است. ما نمیتوانیم و نباید این قبح گزاف را صرفا در حد تجاوز پایین بیاوریم .

manmehdiam;1014712 نوشت:
با سلام

اینکه مصداق تجاوز علاوه بر مورد کنیز در سایر اصول حقوقی اسلام قابل تعمیم است منافاتی با ادعا ندارد. بله در سایر قوانین حقوقی اسلام بخصوص در مورد حقوق زنان هم میتوان اشکالاتی که بیم وجود تجاوز هم میرود ، میتوان یافت. لکن این به طریق اولی نشان میدهد که تجاوز به کنیزان و در نتیجه اعمال چنین ظلم غیرانسانی به کنیزان با کمترین قبح اجتماعی میتوانست صورت بگیرد و میگرفته است.

ضمن اینکه موضوع تجاوز هرچند یکی از مهم ترین تضییع حقوق انسانها در جامعه ای است که برده داری را به رسمیت شناخته است ولی تنها اشکال که نیست. تعریف برده به روشنی یعنی انسانی که تقریبا تمامی حقوق اجتماعی فردی و حتی انسانی از او صلب شده است. ما نمیتوانیم و نباید این قبح گزاف را صرفا در حد تجاوز پایین بیاوریم .

نگفتم منافات دارد اتفاقا گفتم منافات ندارد
و به صراحت گفتم شبهه تجاوز اختصاص به بردگان ندارد.

همچنین نگفتم اگر این شبهه شامل کنیز و آزاد باشد.، شبهه برطرف شده است.

همچنین مقصود این نبود که شبهه فقط تجاوز است و اصل بردگی مورد شبهه نیست.

غرض شفاف سازی ابعاد یک مسئله است.

بدانیم آمیزش با دختر بچه، ممنوع و حرام است چه برده باشد و چه آزاد.
لذا تاکید شما روی دختر بچه و اشاره و کنایه به آمیزش جنسی بیشتر از روی نا آگاهی یا تحریک احساسات است.

سعی کنیم شبهه دقیق و منطقی مطرح شود.
مثلا شبهه جواز تفخیذ با دختر بچه ای که برده شده، منطقی است. اما آمیزش با دختر بچه نادرست است.

غرض بنده همین آگاهی بخشی است.
و الا بنده میدانم اولین پاسخی که داده شده و کارشناسان میدهند همین است که میگویند شما با احکام اسلام آشنا نیستید چون آمیزش با دختر بچه ممنوع است.

پرسش: سلام. می خواستم بدونم ایا اسلام فقط اجازه گرفتن برده در جنگ را داده و غیر اون نه؟ یعنی اگه اسلام خودش به جایی حمله بکنه ایا اجازه گرفتن برده رو داره ؟ و اگه کسانی در جنگ با اسلام شرکت نکنن را اسیر نمیکند؟ مثلا در جنگ بین پیامبر (ص) و قبیله بنی قریظه من شنیدم گروهی هم اسیر شدن؟ این یعنی مجوز اینکه اگه اسلام به جایی حمله کنه می تونه اسیر بگیره ایا؟

پاسخ:
برده داری، یکی از رفتارهای متداول اجتماعی در آن دوران بوده است. مشترک بین تمام جوامع. دینی و غیر دینی. مسلمان و غیر مسلمان.
دین مبین اسلام، همواره سعی در محدود نمودن این مسئله داشته است.
هم در مصادیق برده و هم در راه های برده گرفتن(استرقاق) وهم در نحوه رفتار با بردگان و نیز ازاد کردن بردگان.(1)

سوالی که شما مطرح کردید در مورد راه های استرقاق است.
به بردگی گرفتن که پیش از اسلام راه های گوناگونی داشته است، بنا بر فقه اسلامی منحصر به کفار حربی و اسیران جنگی آنان است.
بنابراین اسیر گرفتن(اعم از مرد و زن) منحصر به کفار حربی است.
کافر حربی، به کافرانی گفته میشود که در حال جنگ ودشمنی و توطئه بر علیه مسلمانان هستند.
ملاک، در حال جنگ بودن است، خواه آنها حمله کرده باشند و خواه مسلمانان پیش دستی کرده باشند.

در جریان بنی قریظه نیز همین مسئله وجود دارد.

بنى قريظه در آغاز با اسلام در صلح و صفا بودند تا آنكه جنگ خندق روى داد، و حى بن اخطب سوار شده به مكه رفت و قريش را عليه رسول خدا (ص) تحريك كرد و طوائف عرب را برانگيخت، از آن جمله به ميان بنى قريظه رفت، و مرتب افراد را وسوسه و تحريك كرده پافشارى مى‏نمود، و با رئيسشان كعب بن اسد در اين باره صحبت كرد تا سرانجام آنها را راضى كرد كه نقض عهد كرده و با پيغمبر بجنگند بشرطى كه او نيز به ياريشان آمده و بقلعه‏شان درآيد و با ايشان كشته شود. حى بن اخطب قبول كرد و به قلعه درآمد، بنى قريظه عهد خود را شكسته و با كمك احزابى كه مدينه را محاصره كرده بودند براه افتادند، و شروع كردند به دشنام دادن رسول خدا (ص) و شكاف ديگرى ايجاد كردند.(2)

یهودیان بنی قریظه با مسلمانان پیمان مودت نوشته بودند.
اما آنان برخلاف پیمانی که داشتند، به مسلمانان خیانت کردند.
با این حال، به همین جهت آنان کافر حربی محسوب میشدند و طبق قانون باید اسیر میشدند.
بر اساس درخواستی که خودشان داشتند، مسلمانان از جنگ و محاصره دست کشیدند و به حکمیت سعد بن معاذ تن دادند و او به کشته شدن برخی و اسیر شدن برخی دیگر از آنان حکم نمود.(3)
اینکه چرا زنان و فرزندان آنان اسیر شدند نیز به واسطه رسم و رسومات آن زمان و نیز حکمیتی بوده که خودشان به آن رضایت داشتند.
بر اساس آداب و رسومی که در جنگهای آن زمان رواج داشته است، وقتی منطقه ای در حال جنگ به تصرف در می آمد، سکنه آن یا کشته میشد یا اسیر. این قاعده هم شامل مردان جنگی میشد و هم غیر ایشان. اسلام نیز از این قاعده مستثنی نبوده است و تنها تفاوت لشگریان اسلام در این بوده که با بازماندگان اسیر شده به صورت انسانی رفتار میکردند، علاوه بر اینکه زمینه آزاد شدن ایشان را به بهانه های مختلف فراهم میکرد.

پی نوشتها:
1. برای این منظور ر.ک: دانشنامه جهان اسلام، مقاله برده و برده داری
2. طباطبایی، محمد حسین ، الميزان، ترجمه محمد باقر موسوی، قم، نشر اسلامی، 1374ش، چ5، ج‏9، ص:168
3. همان، ص169

موضوع قفل شده است