جمع بندی به دنیا آمدن در روز جمعه

تب‌های اولیه

10 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
به دنیا آمدن در روز جمعه

با سلام و خسته نباشید
میخواستم بدونم به دنیا آمدن در روز جمعه چه فضیلتی برای شخص میتونه داشته باشد؟ ایا از نظر احادیث شیعه مطلبی در این مورد گفته شده؟ مثلا اهل تسنن به کسانیکه که در روز جمعه به دنیا می آیند می گویند سید !!!
سپاس

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد عمار

[TD][/TD]

[=arial]با سلام و ادب
در مورد اینکه تولد بچه در روز جمعه برای او فضیلتی را به دنبال داشته باشد با جستجویی که در منابع روایی داشتم چیزی در تایید این مطلب پیدا نکردم.
تنها موردی که در روایات نسبت به بچه در این روز سفارش شده است بحث شروع انعقاد به نطفه اوست در جمعه که آن فرزند از دانايان مشهور خواهد شد.(1)

اما در مورد روز جمعه و فضیلت آن روایات فراوانی داریم که به طور مثال به چند نمونه اشاره می کنم:
«عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ قَالَ: لَیْلَةُ الْجُمُعَةِ لَیْلَةٌ غَرَّاءُ وَ یَوْمُهَا یَوْمٌ أَزْهَرُ وَ لَیْسَ عَلَى الْأَرْضِ یَوْمٌ تَغْرُبُ فِیهِ الشَّمْسُ أَکْثَرَ مُعْتَقاً فِیهِ مِنَ النَّارِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَةِ».
امام باقر(ع) فرمود: «شب جمعه شبى است نورانى و روز جمعه روزى منوّر است و بر روى زمین روزى نیست که آفتاب در آن غروب کند و بیش از جمعه آزاد شده از آتش دوزخ داشته باشد»(2)
«قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع‏) إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَدْعُو فَیُؤَخِّرُ اللَّهُ حَاجَتَهُ الَّتِی سَأَلَ إِلَى یَوْمِ الْجُمُعَةِ لِیَخُصَّهُ بِفَضْلِ یَوْمِ الْجُمُعَةِ وَ قَالَ مَنْ مَاتَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بَرَاءَةً مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْرِ».
همچنین امام صادق(ع) می‌فرماید: «همانا بنده مؤمن گاه از خدای متعال حاجتى می‌طلبد، و خداوند برآوردن حاجتش را که درخواست نموده تا روز جمعه به تأخیر می‌اندازد تا او را به زیادتی‌هایى که در روز جمعه کرامت می‌فرماید مخصوص گرداند. و کسی که در روز جمعه از دنیا برود خداوند فشار قبر را از او برمی دارد».(3)
و....
در مورد فضیلت فوت در این روز هم روایاتی داریم:
"وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ مَاتَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ أَوْ لَیْلَةَ الْجُمُعَةِ رَفَعَ اللَّهُ عَنْهُ عَذَابَ الْقَبْرِ".
پیامبر اکرم (ص) فرمود: "کسی که در شب یا روز جمعه بمیرد، عذاب قبر از او برداشته می شود.(4)
همین طور از امام صادق (ع) روایت شده است:
"وَ قَالَ الصَّادِقُ ع مَنْ مَاتَ مَا بَیْنَ زَوَالِ الشَّمْسِ مِنْ یَوْمِ الْخَمِیسِ إِلَى زَوَالِ الشَّمْسِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَةِ أَمِنَ مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْرِ". "کسی که بین ظهر روز پنج شنبه تا روز جمعه از دنیا برود، از فشار قبر در امان خواهد بود".(5)
به همین مضمون نیز روایاتی وارد شده است؛
"وَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع لَیْلَةُ الْجُمُعَةِ لَیْلَةٌ غَرَّاءُ وَ یَوْمُهَا یَوْمٌ أَزْهَرُ وَ لَیْسَ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ یَوْمٌ تَغْرُبُ فِیهِ الشَّمْسُ أَکْثَرَ مُعْتَقاً مِنَ النَّارِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَةِ وَ مَنْ مَاتَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بَرَاءَةً مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ وَ مَنْ مَاتَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ أُعْتِقَ مِنَ النَّار"ِ. ... کسی که در روز جمعه از دنیا برود عذاب قبر از او برداشته و از عذاب جهنم آزاد می شود.(6)

نتیجه اینکه گرچه در موضوع ولادت در روز جمعه روایت خاصی وارد نشده، اما از مجموع روایات مشابه در این مسئله، می‌توان استنباط کرد که تولد در آن روز را نیز می‌توان به فال نیک گرفت.

پی نوشت:
1. وسائل الشيعة، شيخ حر عاملى، محمد بن حسن‏، مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، قم‏، 1409 ق‏،چاپ: اول‏، ج7 ، باب 190.
2. برقى، احمد بن محمد بن خالد المحاسن، دار الکتب الإسلامیة، قم، چاپ دوم، 1371 ق، ج‏1، ص 58.
3. همان.
4. من لا يحضره الفقيه‏، ابن بابويه، محمد بن على‏،دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏، قم‏، 1413 ق‏، چاپ: دوم‏، ج 1، ص 138، ح 371.
5. همان، ح 372.
6. همان، ح 373

ممنون از راهنمایی تان:چند سئوال:
1. ایا این درسته که میگن روز جمعه اهل جهنم عذاب نمی شوند؟ یعنی خدا بهشان استراحت میده!؟
2. چرا میگن این روز: روز امام زمان هست؟
سپاس

[=arial]

erfan.71;1004788 نوشت:
1. ایا این درسته که میگن روز جمعه اهل جهنم عذاب نمی شوند؟ یعنی خدا بهشان استراحت میده!؟

با سلام
به این شکل که نقل کردید روایتی ندیدم بلکه روایت هایی در مورد مرگ در این روز داریم که:
پیامبر خدا(ص): «هر کس در روز و یا شب جمعه بمیرد؛ از عذاب قبر رها می‌شود و در روز قیامت نشانِ شهیدان برای او خواهد بود».[1]
پیامبر خدا(ص): «هیچ مسلمانی در روز و یا شب جمعه از دنیا نمی‌رود؛ مگر این‌که خداوند عذاب قبر را از او برمی‌دارد».[2]
امام باقر(ع): «شب جمعه، شبى است نورانى و روز جمعه، منوّر است و بر روى زمین روزى نیست که آفتاب در آن غروب کند و بیش از جمعه، افرادی در آن روز از آتش دوزخ رها شوند. هر کس روز جمعه وفات یابد خداوند برایش برائت و دوری از عذاب قبر می‌نویسد، و هر کس روز جمعه درگذرد از آتش دوزخ آزاد می‌گردد».[3]
امام صادق(ع): هرکس بین ظهر پنج‌شنبه تا ظهر جمعه جان سپارد خداوند او را از فشار قبر در امان می‌دارد.[4]

اما دقت داشته باشیم که این روایات به صورت مطلق نمی باشد بلکه باید آنها را مشروط به وجود شرایط مختلف دانست؛ زیرا اصل و قوام امور بر اعمال و اعتقادات انسان‌ها پی‌ریزی شده است و اگر امور دیگری دخیل می‌باشند؛ بر اساس این اصل هستند. مرگ در زمانی مشخص، یک امر اختیاری برای انسان نیست و انسان در آن نقشی ندارد؛ حال چگونه می‌توان پذیرفت که امری غیر اختیاری چنین ثمراتی برای انسان داشته باشد. علاوه بر این؛ بسیاری از انسان‌های فاسد و فاسق در شب و روز جمعه مرده‌اند؛ حال چگونه می‌توان تنها به جهت مرگ در این زمان خاص، امتیازات مطرح شده در روایات را برای آنان نیز عمومیت داد.
پس مراد این روایات مطلق انسان ها نیستند. اما اینکه منظور این روایات چیست در کلام معصوم مشخص می شود:
امام باقر(ع) می‌فرماید: «شخصی که در روز جمعه بمیرد، در حالی‌که به حق ما اهل ‌بیت آگاه باشد؛ خداوند او را از آتش جهنم رهایی می‌بخشد و او را از عذاب دور می‌کند».(5) این روایت که برخی آن‌را از امام صادق(ع) نیز نقل کرده‌اند(6) نشان می‌دهد که مرگ در این زمان، تنها کمک‌کننده می‌باشد. اگر انسان در زندگی خود راه درست را پیموده باشد و در عین حال خطاهای اندکی از او سر زده باشد، مردن در این ایام به او کمک خواهد کرد. طبیعی است که برخی ایام دارای شرایطی هستند که خداوند آنها را مبارک گردانیده و در آن زمان‌ها رحمت الهی، شامل افراد بیشتری می‌شود؛ لذا پیامبر اسلام(ص) فرمود: «براى پروردگار شما در دوران عمرتان، نسیم‌هاى رحمتى است ...».(7)

پی نوشت ها:
1. أبو نعیم اصفهانی، أحمد بن عبد الله، حلیة الأولیاء و طبقات الأصفیاء، ج 3، ص 155، مصر، دار الکتب العلمیة، 1394ق.
2. ترمذی، محمد بن عیسى، سنن الترمذی، تحقیق، شاکر، أحمد محمد، عبد الباقی،‌ محمد فؤاد، ج 3، ص 378، مصر، شرکة مکتبة و مطبعة مصطفى البابی الحلبی، چاپ دوم، 1395ق؛‌ شیبانی، أحمد بن حنبل، مسند أحمد بن حنبل، محقق، شعیب الأرنؤوط، عادل مرشد، و ...، ج 11، ص 147، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ اول، 1421ق.
3. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 1، ص 138، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق.
4. شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 195، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، 1406ق؛ قطب الدین راوندی، سعید بن هبة الله.
5. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح،‌ غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 3، ص 415، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
6. شیخ مفید، الاختصاص، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، محرمی زرندی، محمود، ص 130، قم، المؤتمر العالمی لالفیة الشیخ المفید، چاپ اول، 1413ق.
7. رشیدالدین میبدی، احمد بن ابی‌سعد، کشف الأسرار و عدة الأبرار، تحقیق، حکمت‏، علی اصغر، ج 8، ص 116، تهران، امیر کبیر، چاپ پنجم، 1371ش؛ فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، ج 30، ص 684، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، 1420ق.
منبع:بر گرفته از سایت اسلام کوئیست.

[=arial]

erfan.71;1004788 نوشت:
2. چرا میگن این روز: روز امام زمان هست؟

جواب پرسش شما دز ضمن یک روایت مشخص می شود که:
سيّد بن طاووس در كتاب جمال الأسبوع گفته است:
ابن بابويه(ره) به طور مستند از شخصي به نام "سقربن ابي دلف" روايت كرده است: وقتي متوكّل عباسي، حضرت امام علي النقي(ع) را به سامرا طلبيد و او را زنداني كرد رفتم كه حضرت را زيارت كنم. عرض كرد: از رسول خدا(ص) روايت شده است: يابن رسول اللَّه لا تعادوا الأيّام فتعاديكم؛ با روزها دشمني نكنيد كه با شما دشمني خواهند كرد". معناي اين حديث را نفهميديم. لطفاً راهنمايي‏ام كنيد.
حضرت فرمود: مراد از ايّام ما هستيم. شنبه به اسم حضرت رسول خدا است. يكشنبه اميرالمؤمنان. دوشنبه حسن و حسين(ع). سه شنبه به امام سجّاد و امام باقر و امام صادق(ع). چهارشنبه امام موسي كاظم و حضرت رضا و حضرت امام جوادالائمه و خود من. پنجشنبه به فرزندم امام حسن عسكري(ع) و جمعه متعلق به فرزند فرزندم حضرت مهدي امام زمان(ع) است.(1)

از اين روايت استفاده مي‏ شود چون پيامبر اكرم(ص) از نظر زماني جلوتر از همه معصومان(ع) هستند، شنبه به او تعلق دارد و حضرت امام عصر(ع) عقب‏تر از همه است، لذا جمعه به او تعلق دارد. چون روز جمعه متعلق به آن بزرگوار است و روز بزرگي مي‏ باشد، ظهور حضرت در آن روز اتّفاق مي‏ افتد.

پي نوشت‏ها:
1. محدث قمي، مفاتيح الجنان، ص 97، انتشارات نبوي.

ممنونم: من از یک نفر شنیدم: کسانی که در روز جمعه به دنیا بیایند: جز سربازان امام زمان (ع) می شوند؟ ایا حدیثی در این مورد هست؟ یا ربطی ندارد؟

عمار;1005873 نوشت:
ایا این درسته که میگن روز جمعه اهل جهنم عذاب نمی شوند؟ یعنی خدا بهشان استراحت میده!؟

این حرفی که من نقل کردم از یک کتابی که در مورد رجبعلی خیاط بود که در رویای صادقانه روح : گمان کنم ناصر الدین شاه دیده بود و ناصر الدین شاه بهش گفته بود که در روز جمعه خدا بهشان عذاب نمیده و پشیمان بود که چرا در دنیا خوبی نکرده بود و کلا این شخص گمان کنم فقط عیاشی بود و...
خلاصه بر اساس این گفته نقل قول کردم و حالا نمی دانم رویای صادقه را میشه مثل حدیث مورد بررسی قرار داد از نظر صحت؟
سپاس

erfan.71;1005909 نوشت:
ممنونم: من از یک نفر شنیدم: کسانی که در روز جمعه به دنیا بیایند: جز سربازان امام زمان (ع) می شوند؟ ایا حدیثی در این مورد هست؟ یا ربطی ندارد؟

[=arial]با سلام
خیر در این مورد هم حدیثی ذکر نشده است و بر فرض اگر نکته ای دال بر این مطلب باشد جوابی که بالا عرض شد در اینجا نیز داده می شود:

عمار;1005873 نوشت:
اما دقت داشته باشیم که این روایات به صورت مطلق نمی باشد بلکه باید آنها را مشروط به وجود شرایط مختلف دانست؛ زیرا اصل و قوام امور بر اعمال و اعتقادات انسان‌ها پی‌ریزی شده است و اگر امور دیگری دخیل می‌باشند؛ بر اساس این اصل هستند. مرگ در زمانی مشخص، یک امر اختیاری برای انسان نیست و انسان در آن نقشی ندارد؛ حال چگونه می‌توان پذیرفت که امری غیر اختیاری چنین ثمراتی برای انسان داشته باشد. علاوه بر این؛ بسیاری از انسان‌های فاسد و فاسق در شب و روز جمعه مرده‌اند؛ حال چگونه می‌توان تنها به جهت مرگ در این زمان خاص، امتیازات مطرح شده در روایات را برای آنان نیز عمومیت داد.
پس مراد این روایات مطلق انسان ها نیستند.

[=arial]

erfan.71;1005909 نوشت:
این حرفی که من نقل کردم از یک کتابی که در مورد رجبعلی خیاط بود که در رویای صادقانه روح : گمان کنم ناصر الدین شاه دیده بود و ناصر الدین شاه بهش گفته بود که در روز جمعه خدا بهشان عذاب نمیده و پشیمان بود که چرا در دنیا خوبی نکرده بود و کلا این شخص گمان کنم فقط عیاشی بود و...
خلاصه بر اساس این گفته نقل قول کردم و حالا نمی دانم رویای صادقه را میشه مثل حدیث مورد بررسی قرار داد از نظر صحت؟

آنچه در این داستان از ایشان نقل شده است مربوط به آزاد شدن روح و سرکشی به افراد زنده در دنیاست نه اینکه کلا عذاب به هیچ نحوی نباشد. و آنچه درباره آمدن اموات به دیدار بازماندگان مطرح است، این است که بر اساس روایات، ارواح مردگان هر چند گاهی به اذن خداوند به دیدار خانواده‌شان می‌آیند و آن ها را می‌بینند. اگر سرگرم کارهای خوب بودند، شادمان می‌شوند. اگر گرفتار کارهای بد بودند، ناراحت می‌شوند. اما اینکه در چه ساعتی و یا چه زمانی و یا هر چند گاهی می‌آیند، روایات‌‌ها متفاوت است. در برخی روایات هر هفته ذکر شده و در برخی هر ماه یک بار و در برخی سالی یک بار.

مرحوم شیخ کلینی (ره) در کتاب شریف کافی بابی تحت عنوان«ان المیت یزور اهله»(1) را مطرح کرده ‌است. روایات معتبری را در این باره نقل نموده‌اند. در روایات آمده است که اموات اعمّ از مؤمن و غیر مؤمن به دیدار بازماندگان خود می‌آیند. هر میّتی برحسب منزلت و شأنی که دارد، اجازه این کار را پیدا می‌کند.

بعضی از اموات هر روز، بعضی دیگر هر هفته و برخی هر سال و بعضی هر چند سال یک‌بار. حداقل اجازه‌ای که مؤمنان دارند، هر جمعه است که می‌توانند به دیدار آشنایان خود در دنیا بیایند. مؤمنان وقتی به دیدار اقوام خود می‌آیند، اگر آن ها را مشغول اعمال صالح ببینند، خوشحال شده و خدا را شکر می‌کنند. کافران وقتی به دیدار اقوام خود می‌آیند و آن ها را مشغول انجام اعمال صالح می‌بینند، حسرت می‌خورند.
همچنین در حدیثی که در کتاب جامع الاخبار آمده است(2)بیان شده که اموات مومنان در شب جمعه به كنار خانه های خود می آیند. با التماس و تضرع از خویشاوندان انتظار دارند کار خیری و صدقه‌ای برای آن ها انجام داده شود.
میزان ملاقات و سر زدن اموات به خانواده های شان بسته به میزان آزادی عملی است كه در برزخ برای ایشان در نظر گرفته می شود كه این امر هم تابع اعمال و رفتارهای آنان در دنیاست.
از روایات استفاده می‌شود که حضور ارواح اموات در دنیا و توجه به وضعیت بستگان شان از یک سو به میزان مقام و منزلت آنان و فراغت از مشکلات خاص آن جهان بستگی دارد؛ از سویی دیگر به میزان علاقه و رضایت آنان از بازماندگان و میزان توجه بازماندگان به آنان. چه بسا بی توجهی اموات به برخی از بازماندگان به خاطر ناامیدی از توجه و خیرات و صدقات خالصانه ایشان باشد كه به حال آن ها منفعت دارد.
از امام کاظم علیه السلام روایت شده که روح اموات به بازماندگان سر می‌زند. اگر از آنان کردار خوب و عمل صالح ببینند، خوشحال می‌شوند و از آنان راضی می‌گردند. اگر آنان را در مسیر طاعت خداوند ندیدند، بلکه کردار بد و گناه از آنان مشاهده نمودند، اندوهگین و ناراحت می‌شوند.(3) اما در هر حال به نظر نمی رسد كه این امر محدود به خانه خود و محل سكونت قبلی شان باشد. چه بسا در صورت وسعت عمل و منزلتی كه دارند، بتوانند به مكان های گوناگون مورد علاقه خود سر بزنند.

پی نوشت ها:
1. شیخ كلینی ، فروع کافی، ج۳ ،ص ۲۳۰ ،نشر دارالکتب الاسلامیه تهران ۱۳۸۸ق.
2. تاج الدین شعیرى‏ ، جامع الاخبار ،ص۱۶۹، انتشارات رضى‏ ، قم‏ ، ۱۴۰۵‏ ق .
3. علامه مجلسی ، بحار الانوار، ج ۶، ص ۲۵۷، انتشارات اسلامیه تهران بی تا .
منبع: http://www.soalcity.ir/node/1770

پرسش:
آیا به دنیا آمدن در روز جمعه فضیلتی برای شخص دارد؟ ایا از نظر احادیث شیعه مطلبی در این مورد ذکر شده است؟ و آیا روز جمعه اهل جهنم عذاب نمی شوند؟ چرا این روز را روز امام زمان می نامند؟

پاسخ:
در مورد اینکه تولد بچه در روز جمعه برای او فضیلتی را به دنبال داشته باشد با جستجویی که در منابع روایی شد مطلبی در تایید آن یافت نشد.
تنها موردی که در روایات نسبت به بچه در این روز سفارش شده است بحث شروع انعقاد به نطفه در روز جمعه است که آن فرزند از دانايان مشهور خواهد شد.(1)

اما در مورد روز جمعه و فضیلت آن روایات فراوانی داریم که به طور مثال به چند نمونه اشاره می کنم:
«عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ قَالَ: لَیْلَةُ الْجُمُعَةِ لَیْلَةٌ غَرَّاءُ وَ یَوْمُهَا یَوْمٌ أَزْهَرُ وَ لَیْسَ عَلَى الْأَرْضِ یَوْمٌ تَغْرُبُ فِیهِ الشَّمْسُ أَکْثَرَ مُعْتَقاً فِیهِ مِنَ النَّارِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَةِ».
امام باقر(علیه السلام) فرمود: «شب جمعه شبى است نورانى و روز جمعه روزى منوّر است و بر روى زمین روزى نیست که آفتاب در آن غروب کند و بیش از جمعه آزاد شده از آتش دوزخ داشته باشد»(2)
«قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَدْعُو فَیُؤَخِّرُ اللَّهُ حَاجَتَهُ الَّتِی سَأَلَ إِلَى یَوْمِ الْجُمُعَةِ لِیَخُصَّهُ بِفَضْلِ یَوْمِ الْجُمُعَةِ وَ قَالَ مَنْ مَاتَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بَرَاءَةً مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْرِ».
همچنین امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید: «همانا بنده مؤمن گاه از خدای متعال حاجتى می‌طلبد، و خداوند برآوردن حاجتش را که درخواست نموده تا روز جمعه به تأخیر می‌اندازد تا او را به زیادتی‌هایى که در روز جمعه کرامت می‌فرماید مخصوص گرداند. و کسی که در روز جمعه از دنیا برود خداوند فشار قبر را از او برمی دارد».(3)
و....
در مورد فضیلت فوت در این روز هم روایاتی داریم:
"وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله وسلم) مَنْ مَاتَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ أَوْ لَیْلَةَ الْجُمُعَةِ رَفَعَ اللَّهُ عَنْهُ عَذَابَ الْقَبْرِ".
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمود: "کسی که در شب یا روز جمعه بمیرد، عذاب قبر از او برداشته می شود.(4)
همین طور از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است:
« وَ قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام) مَنْ مَاتَ مَا بَیْنَ زَوَالِ الشَّمْسِ مِنْ یَوْمِ الْخَمِیسِ إِلَى زَوَالِ الشَّمْسِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَةِ أَمِنَ مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْرِ ». "کسی که بین ظهر روز پنج شنبه تا روز جمعه از دنیا برود، از فشار قبر در امان خواهد بود".(5)
به همین مضمون نیز روایاتی وارد شده است؛
« وَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع لَیْلَةُ الْجُمُعَةِ لَیْلَةٌ غَرَّاءُ وَ یَوْمُهَا یَوْمٌ أَزْهَرُ وَ لَیْسَ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ یَوْمٌ تَغْرُبُ فِیهِ الشَّمْسُ أَکْثَرَ مُعْتَقاً مِنَ النَّارِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَةِ وَ مَنْ مَاتَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بَرَاءَةً مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ وَ مَنْ مَاتَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ أُعْتِقَ مِنَ النَّار». ... کسی که در روز جمعه از دنیا برود عذاب قبر از او برداشته و از عذاب جهنم آزاد می شود.(6)
نتیجه اینکه گرچه در موضوع ولادت در روز جمعه روایت خاصی وارد نشده، اما از مجموع روایات مشابه در این مسئله، می‌توان استنباط کرد که تولد در آن روز را نیز می‌توان به فال نیک گرفت.

اینکه روز جمعه اهل جهنم عذاب نشوند روایتی در تاییدش نداریم.فقط آنچه در روایات هست فضیلت مرگ در این روز است که:
پیامبر خدا(ص): «هر کس در روز و یا شب جمعه بمیرد؛ از عذاب قبر رها می‌شود و در روز قیامت نشانِ شهیدان برای او خواهد بود».(7)

روز جمعه به نام حضرت مهدی (عج الله تعالی فرجه) نامگذاری شده است که علت آن را سيّد بن طاووس در كتاب جمال الأسبوع گفته است:
ابن بابويه(ره) به طور مستند از شخصي به نام "سقربن ابي دلف" روايت كرده است: وقتي متوكّل عباسي، حضرت امام علي النقي(علیه السلام) را به سامرا طلبيد و او را زنداني كرد رفتم كه حضرت را زيارت كنم. عرض كرد: از رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) روايت شده است: يابن رسول اللَّه لا تعادوا الأيّام فتعاديكم؛ با روزها دشمني نكنيد كه با شما دشمني خواهند كرد". معناي اين حديث را نفهميديم. لطفاً راهنمايي‏ ام كنيد.
حضرت فرمود: مراد از ايّام ما هستيم. شنبه به اسم حضرت رسول خدا است. يكشنبه اميرالمؤمنان. دوشنبه حسن و حسين(علیه السلام). سه شنبه به امام سجّاد و امام باقر و امام صادق(علیهم السلام). چهارشنبه امام موسي كاظم و حضرت رضا و حضرت امام جوادالائمه و خود من. پنجشنبه به فرزندم امام حسن عسكري(علیه السلام) و جمعه متعلق به فرزند فرزندم حضرت مهدي امام زمان(علیه السلام) است.(8)
از اين روايت استفاده مي‏ شود چون پيامبر اكرم(ص) از نظر زماني جلوتر از همه معصومان(علیهم السلام) هستند، شنبه به او تعلق دارد و حضرت امام عصر(علیه السلام) عقب‏تر از همه است، لذا جمعه به او تعلق دارد. چون روز جمعه متعلق به آن بزرگوار است و روز بزرگي مي‏ باشد، ظهور حضرت در آن روز اتّفاق مي‏ افتد.
امام صادق(ع) است كه مي‌فرمايد: «يخرج قائمنا اهل البيت يوم الجمعه»؛«خروج مي‌كند قائم ما اهل بيت روز جمعه»(9)

پی نوشت:
1. وسائل الشيعة، شيخ حر عاملى، محمد بن حسن‏، مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، قم‏، 1409 ق‏،چاپ: اول‏، ج7 ، باب 190.
2. برقى، احمد بن محمد بن خالد المحاسن، دار الکتب الإسلامیة، قم، چاپ دوم، 1371 ق، ج‏1، ص 58.
3. همان.
4. من لا يحضره الفقيه‏، ابن بابويه، محمد بن على‏،دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏، قم‏، 1413 ق‏، چاپ: دوم‏، ج 1، ص 138، ح 371.
5. همان، ح 372.
6. همان، ح 373.
7. أبو نعیم اصفهانی، أحمد بن عبد الله، حلیة الأولیاء و طبقات الأصفیاء، ج 3، ص 155، مصر، دار الکتب العلمیة، 1394ق.
8. محدث قمي، مفاتيح الجنان، ص 97، انتشارات نبوي.
9. بحار الانوار،مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏،دار إحياء التراث العربي‏،بيروت‏، 1403 ق‏،چاپ: دوم‏، ج52، ص279، ح6.

موضوع قفل شده است