perfectionism

کنار گذاشتن گذشته و ترس از آینده!

انجمن: 

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان با حفظ امانت جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم سایت در این تاپیک درج می شود:

نقل قول:


سلام
نمیدونم از کجا شروع کنم؟!
از کجاها باید بگم؟
از بچگی ، از همون اوایل زندگی که 6 یا 7 ساله بودم همیشه دلم میخواست بهترین باشم.از همون اول خیالباف بودم و توی خیالاتم همیشه از همه سر بودم!
دوست داشتم دست به هر کاری میزنم تمام و کمال انجام بشه و من توی اون بهترین باشم!
نمیدونستم اسم این مدل رفتار کمال گراییه تا اینکه توی همین سایت باهاش آشنا شدم!
به خاطر این نوع تفکرم با اینکه همیشه میتونستم واقعاً بهترین باشم فقط شکست خوردم!
مثلاً وقتی دانش آموز بودم با اینکه هوش و استعداد کافی داشتم و همیشه با خودم میگفتم از فردا شروع میکنم به درس خوندن و از همه جلو میزنم ولی این فردا هیچ وقت از راه نرسید!!
با اینکه سریع همه چیزو میگرفتم و انتظارات اطرافیان هم چیزی جز برتر شدن من نبود من به خاطر اون احساس خاطر جمعی که از خودم داشتم هیچوقت به معنای واقعی تلاش نکردم و همیشه همه چیزو سرسری گرفتم!تنبلی و تکبر هم چاشنی این مدل رفتار بکنید.
البته با همه ی اینها خوب هم بودم اما خودم هیچ وقتِ هیچ وقت از دست خودم راضی نبودم چون میدونستم مثلاً نخونده تونستم این نتیجه ی خوب رو کسب کنم حالا اگر میخوندم دیگه چی میشد؟!
با همه ی اینها همیشه هم حسادت اطرافیان نسبت به من برانگیخته میشد!!!

......


ادامه در پست بعدی ... :ok: