mahmel hazrat zeynab

راوی داستان به محمل زدن سر حضرت زینب(س) که دست اویز قمه زنی شده است فردی است به نام مسلم جصاص .

او ماجرا را این گونه نفل می کند:

.....دیدم که اسرای عاشورا در کجاوه بودند وقتی یزیدیان سر بریده امام حسین(ع) را بالای نیزه بردند

حضرت زینب (ع) با مشاهده این صحنه و از فرط ناراحتی سر خود را به چوبه محمل کوبید و خون از زیر مقنعه ایشان جاری شد.

برسی داستان:

اولا این داستان از نظر سند به شدت ضعیف است این مطلب برگرفته از کتاب نورالعین فی مشهد الحسین(ع) که نویسنده ان مشخص نیست

و تنها برخی ان را به ابراهیم ابن محمد نیشابوری اسفراینی نسبت داده اند که شخصی اشعری مذهب و و شافعی مسلک بود

مرحوم شیخ عباس قمی صاحب منتهی الامال در این زمینه می نویسد نسبت سر شکستن به حضرت زینب(س) بعید است

چون ایشان عقیله بنی هاشم و صاحب مقام رضا وتسلیم است -شیخ عباس قمی منتهی الامال ج1 ص 75-

وی سپس با استناد به کتابهای معتبر تاریخی اثبات می کند که اسرای کربلا را بر ناقه های عریان و و بی جهاز نشانده بودند

و اصلا محمل در کار نبود تا ان حضرت سرش را به ان بکوبد

ثانیا این گونه رفتار ها مورد نهی حضرات معصومین است

بخصوص امام حسین(ع) مصیبت دیدگان کربلا را از چنین اعمالی نهی کرده بودند

اگر امام حسین(ع) خواهرشان را قسم و حتی تذکر داده بودند که مبادا شیطان صبر از کفت برباید -علامه مجلسی بحار الانوار ج45 ص2و ج3 ص 392-

با این فرض چگونه ممکن است حضرت زینب(س) اقدام به شکستن سر خود کند ؟!

ایشان که از اولیاء خاص الهی هستند و ممکن نیست بر خلاف تذکر امام خویش عملی را مرتکب شده باشند.

ثالثا اکر برفرض صحت داستان حضرت زینب(س) در ان وضع بحرانی که سر برادر بر نیزه می بیند سر خود را بر محمل می زند

واین حاکی از شدت تاثر و اندوه ان حضرت است و این دلیل بر جواز این کار در شرایط عادی نیست

موید این مطلب ان که نه در مورد حضرت(س) زینب و نه سایر زنان حرم نقل نشده که در سالگرد عاشورا به اعمالی مثل ان اقدام کنند

علاوه بر ان هیچ دستور یا توصیه ای به سر شکستن در عزای سالار شهیدن از امام سجا(ع) و یا دیگر ایمه وجود ندارد

هرچند ائمه اطهار به امر عزا و کریه و ندبه برای پدر خویش همت والایی داشتند