یهود

در قرآن كريم حدود هشت بار كلمه «اليهود»، ذكر شده است و هم‌چنين سه بار نيز از كلمه «هوداً» استفاده شده، امّا پرشمارترين كلمه، نام «بني اسرائيل» مي‌باشد كه حدوداً چهل و يك بار در قرآن آمده است. اين موارد غير از اشاره‌هايي است كه قرآن نسبت به حضرت موسي، يوشع، جالوت، داود، سليمان و ساير پيامبران بني اسرائيل دارد و هم چنين غير از مواردي است كه به كتابهاي مقدس يهود و احبار و بزرگان اين قوم اشاره مي‌كند.
از جمع بندي اشاره‌ها و تصريحات قرآن مي‌توان نتيجه گرفت كه خداوند به قوم بني اسرائيل دين و آييني فرستاده بود كه در آن احكام الهي بيان شده بود، ولي بني اسرائيل به همه آن عمل نكرده آن را تحريف كردند.[4] اين آيين و دين تحريف شده در آيات متعددي مورد اشاره قرار گرفته و تحريفات آن بيان شده است. در لا به لاي اين تبيين‌ها برخي از ويژگي‌هاي بني اسرائيل و پيروان آيين يهود نيز بيان شده است كه در ذيل به چند مورد اشاره مي‌شود:
1. برتر دانستن آيين يهود: قرآن مي‌فرمايد: «يهوديان گفتند: مسيحيان هيچ موقعيتي (نزد خدا) ندارند و مسيحيان نيز گفتند: يهوديان هيچ موقعيتي ندارند ... خداوند روز قيامت دربارة آن‌چه در آن اختلاف داشتند داوري مي‌كند.»[5]
اين آيه به وضوح نشان مي‌دهد كه يهوديان آيين خود را برترين آيين دانسته و اديان بعد از خود را قبول نمي‌كردند. البته اين امر در ميان مسيحيان نيز رواج داشت. چنان كه قرآن در جاي ديگر مي‌فرمايد: «آنها گفتند: هيچ كس جز يهود و نصاري هرگز داخل بهشت نخواهند شد، اين آرزوي آنها است. بگو: اگر راست مي‌گوييد دليل خود را بياوريد»
2. اعتقاد به تفويض: قرآن مي‌فرمايد كه يهوديان گمان مي‌كنند خداوند مجبور است و تمام كارها را به مخلوقات تفويض كرده است و اين پنداري غلط است، به همين دليل در سورة مائده مي‌فرمايد: «و يهود گفتند: دست خدا بسته است، دست‌هايشان بسته باد و به خاطر اين سخن از رحمت الهي دور شوند. بلكه دستان خدا گشاده است، هر گونه بخواهد مي‌بخشد ...»[6]
3. فتنه انگيزي و فساد در زمين: قرآن يهوديان را فتنه‌انگيز معرفي كرده مي‌فرمايد: «... هر زمان آتش جنگي افروختند خداوند آن را خاموش ساخت و براي فساد در زمين تلاش مي‌‌كنند و خداوند مفسدان را دوست ندارد.»[7]
4. دشمني با مسلمانان: از ديگر ويژگي‌هاي يهوديان دشمني آنان با مسلمانان است، قرآن كريم در اين مورد مي‌فرمايد: «به طور مسلم دشمن‌ترين مردم نسبت به مؤمنان را، يهود و مشركان خواهي يافت ...»[8]
5. مخالفت با توحيد: يهوديان جزو اولين گروه‌هايي بودند كه توحيد را به شرك آلوده كردند و معتقد شدند «عُزير» پسر خداوند است. قرآن در توضيح اين باور آنان مي‌فرمايد: «يهود گفتند: عُزير پسر خدا است و نصاري گفتند: مسيح پسر خدا است اين سخني است كه با زبان خود مي‌گويند كه همانند كافران پيشين است. خدا آنان را بكشد چگونه از حق انحراف مي‌يابند.»[9]
6. پيمان‌شكني و مخالفت با احكام الهي: از ديگر خصوصيات قوم يهود عمل نكردن به اوامر و احكام الهي است قرآن در اين مورد مي‌فرمايد: «و به ياد آوريد زماني را كه از بني اسرائيل پيمان گرفتيم كه جز خداوند يگانه را پرستش نكنيد و به پدر و مادر و نزديكان و يتيمان و بينوايان نيكي كنيد و به مردم نيك بگوئيد و نماز به پا داريد و زكات بدهيد، پس همه شما جز عده كمي سرپيچي كرديد و (از وفاي به پيمان خود) رويگردان شديد.»[10] و در آيه ديگري نيز مي‌فرمايد: «... و رسولان ما دلايل روشني براي بني اسرائيل آوردند، امّا بسياري از آنها پس از آن در روي زمين تعدي و اسراف كردند.»[11]
البته اين ويژگي‌ها تنها گوشه‌اي از خصوصيات قوم يهود است و قرآن كريم به ويژگي‌هاي بسياري اشاره دارد كه تفاسير به آنها پرداخته‌اند، در اينجا مي‌توانيم چنين نتيجه‌گيري كنيم كه از ديدگاه قرآن، خداوند به قوم يهود نعمت‌هاي فراواني اعطاء كرده بود،[12] لكن آنان به جاي سپاس‌گذاري طغيان كرده، پيمان‌شكني نموده و به فتنه‌انگيزي و فساد روي آوردند و با پيامبران الهي مخالفت كرده، دين اسلام را كه آخرين و كامل‌ترين دين بود قبول نكردند.