نعمتهای معنوی

سلام.
اخیراً ابهاماتی در مورد بهشت واسه‌م ایجاد شده؛ ممنون می‌شم راهنماییم کنید.

اوایل حضور در بهشت، مناظر و نعمت‌های بهشتی (میوه و نوشیدنی، حورالعین و ...) قطعاً خیلی لذت‌بخش خواهد بود.
اما به مرور زمان، این نعمت‌ها به سمت یکنواختی پیش نمی‌رن؟
یعنی فرض کنید میلیاردها سال از حضور در بهشت گذشته و هر روز مشغول به حورالعین بودیم و این روند تا میلیاردها و میلیاردها سال بعد از اون هم ادامه داشته باشه.
خب تهش که چی؟

هیچ پیشرفتی وجود نداره؟
فقط خوردن میوه و ارتباط با حورالعین؟
اونم هر روز تا ابدیت؟

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

توی دنیا، همه دنبال پیشرفت هستند:
یکی می‌خواد یک میلیونش رو به یک میلیارد تبدیل کنه.
یکی می‌خواد به جای یک زبان برنامه‌نویسی، ده تا زبان یاد بگیره.
یکی به درجات عالی تحصیلی فکر می‌کنه.
و ...
هر کسی دنبال رشد و ارتقاء مدنظرش می‌گرده.

اما توی بهشت:
همه اون یک میلیارد رو دارن.
همه به اون ده تا زبان مسلط هستند.
همه در عالی‌ترین سطوح تحصیلی به‌سر می‌برن!

همه‌ی پیشرفت‌ها از قبل حاصل شده.

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

این بهشت به نظرم خسته‌کننده است.
چرا داخل روایات و قرآن، فقط به سطحی‌ترین توصیفات از بهشت بسنده شده؟

مگه چقدر می‌شه میوه خورد؟
چقدر رابطه‌ی جنسی نیازه؟
تا چند میلیارد سال می‌شه توی یک محیط زیبا بود و ازش خسته نشد؟

(احساس می‌کنم با تایپ کردن نمی‌تونم اون چیزی که توی ذهنمه رو بیان کنم.)