نادان

آیا خداوند جاهلانِ دانا را می بخشد؟

انجمن: 

[="Times New Roman"][="Black"]سلام و عرض احترام خدمت کارشناس محترم

می خوام در مورد جهالت صحبت کنم

یادمه وقتی بچه بودیم توی بازی کردن گاهی لج بازی میکردیم گاهی دعوا میکردیم گاهی دو به هم زنی میکردیم و...

خوب بچه بودیم نمی دونستیم که این کارها زشت هست. به عبارتی جاهل بودیم

الان که بزرگ شدیم خیلی هامون دیگه اون کارها رو انجام نمیدیم.

مثلا همون کسی که سر یه توپ که گل شد یا نشد بازی رو قطع میکرد و قهر میکرد و توپش رو بر می داشت و میرفت خونشون.

حالا که بزرگ شده وقتی فوتبال بازی میکنه حتی اگر حق باهاش باشه میگه : باشه آقا هرچی شما بگی.اصلا تیم شما داوری کنه ما قبول میکنیم

خب این نشون میده اون شخص از دوران جهالتش فاصله گرفته و دانا شده و کارشناس کلام هم گفت خدا اینجور جهالت ها رو می بخشه و گناهی واسش نیست.

اما من می خوام در مورد جاهلان دانا صحبت کنم.

به نظر من انسان ها برای تغییر به سمت خوبی ها ، پاکی ، زیبایی ها باید به یک مرز خاصی از هشیاری برسند.

و تا زمانی که به اون مرز نرسند هرچقدرم علم داشته باشند منجر به تغییر اونها نمیشه

مثلا من یادم هست سالها یه صفت بد اخلاقی داشتم درحالی که می دونستم خیلی بده و آسیب میزنه و

کلی هم اطلاعات در موردش داشتم. یعنی خیلی شیک می تونستم ساعت ها در موردش صحبت کنم تحلیلش کنم مشاوره بدم و ...

ولی خودم انجامش می دادم.

ناگهان یک شخصی از راه رسید و یک جمله به من گفت که مغزم به کار افتاد و گفت دییییینگ

و بعد از اون من سریعا برای ترک اون صفت بد اقدام کردم و ترکش کردم.

چون من 99 درصد آگاهی داشتم ولی هنوز یه سری علامت سوال توی ذهنم بود که باعث میشد نتونم ترکش کنم.

وقتی اون شخص اون جمله رو به من گفت و با همون یه جمله به تمام علامت سوال های من در مورد اون مسئله پاسخ داد

من سریعا برای ترک اقدام کردم. یعنی یک هشیاری خاصی در من شکل گرفت که اگر این هشیاری در هر شخص دیگری هم شکل بگیرد

او هم می تواند از بدی هایش فاصله بگیرد.

من به این مدل آدم ها میگم جاهلان دانا. یعنی می دونه کار بدیه ولی انجامش میده.

می دونه داره عمرش رو به فنا میده ولی انجامش میده

و به نظر من این شخص همچنان جاهل هست و خداوند به هیچ عنوان نباید او را بخاطر گناهانش مجازات کند.

من یک خانمی رو در فضای مجازی میشناسم که میگفت من حدود پنجاه میلیون تومن پول داشتم

ولی کمالگرا و وسواسی بودم. برای داشتم احساس خوب همش پول خرج میکردم.

مثلا بستنی می خریدم شکلات می خریدم لباس های لاکچری می خریدم

و وقتی هم این فکر به ذهنم میومد که اگر سرمایه ات تمام شد می خوای چیکار کنی

با خودم میگفتم تا اون موقع من بازم پول در میارم.

و کم کم همه ی پولمو از دست دادم و مجبور شدم شرایط سختی رو تجربه کنم

و حالا قدر پول رو بیشتر می دونم و فهمیدم که من توی توهم بودم و اصلا زندگی اونجوری نیست که من فکر میکردم

یاد گرفتم که از چیزهای ساده لذت ببرم و یاد گرفتم پول رو چجوری خرج و مدیریتش کنم ولی حیف که دیگه پولی ندارم که باهاش کار کنم.

حالا به نظر شما این منطقی هست که خداوند این شخص رو مجازات کنه که چرا پنجاه میلیون تومان رو پروندی ؟

در واقع این شخص زمانی که آگاهی نداشت پول داشت. و زمانی که پول نداشت آگاهی داشت

و خداوند برای قضاوت این شخص باید شرایطی رو فراهم کنه که هم پول داشته باشه هم آگاهی.

نمیشه خداوند یک نفر رو معلول خلق کنه و ازش بخواد مثل انسان دو پا فعالیت کنه.

انسان اگر هزار سال هم موعضه و پند و اندرز بشنوه تا زمانی که به مرز خاصی از آگاهی و هشیاری نرسه تغییر نمی کنه

و این آگاهی ها نمی تونن حجت باشن برای اینکه خدا روز قیامت بهش بگه فلانی بهت گفت چرا گوش نکردی؟

برای گوش کردن باید گوش شنوا داشت. وقتی انسانی نمی داند گوش شنوا چیست که بخواهد داشته باشد یا نداشته باشد

دیگر چه فرقی میکند بقال سر کوچه با اون حرف میزند یا آیت الله بهجت ؟

دیگر چه فرقی میکند که چقدر علم دارد چقدر آگاه است.

شاید بپرسید مگر می شود کسی علم و آگاهی داشته باشد ولی گوش شنوا نداشته باشد ؟

من می گویم بله کاملا می شود.

همانطور که گفتم درک این مسائل نیاز به هشیاری و بیداری خاصی دارد تا منجر به تغییر انسان بشود.

مادربزرگ من یک اخلاق بامزه ای دارد. وقتی یک چیزی از کسی می خواهد جوری به طرف غر میزند

که انگار صد بار به او گفته و او حرفش را گوش نکرده. انتظار دارد ذهنش را بخوانی

مثلا صبح از خواب بیدار می شود آب می خواهد. یک دفعه می گوید: مسعود آخرش واسم آب نیوردی.

می گویم: مادربزرگ تو کی به من گفتی آب بیار که نیوردم ؟ الان اولین باره که داری بهم میگی.

انسانی هم جاهل دانا هست همینطور است. وقتی هشیاری ندارد. نمی شنود. نمی بیند. متوجه نمی شود.

و این بی انصافی است که خدا بگوید صد بار به تو گفتم حواست نبود.

خداوند زمانی باید انسان را عقاب کند که انسان با هشیاری ببیند ، بشنود ، آگاهی کامل که باعث تغییر می شود داشته باشد.

سپس راه کج را انتخاب کند. آنوقت خداوند حق دارد او را مجازات کند.

لطفا مطالبی که بیان کردم رو بررسی کنید و درستی و غلطیشون رو مشخص کنید.

متشکرم.[/][/]