مکاتبه،کنیز،عبد،عتق،برده،برده داری،مالکیت

کنیزی که درخواست مکاتبه دارد

سلام علیکم

وَ لـيَسـتَعـفِـفِ الَّـذيـنَ لا يَـجِـدونَ نِـكاحًا حَـتّىٰ يُغـنِـيَـهُـمُ ا‌للهُ مِن فَضـلِـه‌ے وَ الَّـذيـنَ يَبـتَـغونَ الـكِـتابَ مِـمّا مَـلَـكَت اَيـمانُـكُم فَـكاتِـبوهُم اِن عَـلِمـتُم فيـهِم خَيـرًا وَ آتوهُم مِن مالِ ا‌للهِ الَّـذى آتاكُم وَ لا تُكـرِهوا فَـتَـياتِـكُم عَـلَى الـبِـغاءِ اِن اَرَدنَ تَـحَـصُّـنًا لِـتَبـتَـغوا عَـرَضَ الـحَـياةِ الدُّنـيا وَ مَن يُكـرِهـهُـنَّ فَـاِنَّ ا‌للهَ مِن بَعـدِ اِكـراهِـهِـنَّ غَـفورٌ رَحيـمٌ

در این ایه امر به مکاتبه با کنیز و عبد شده است.

امر در این ایه امر وجوبی است یا استحبابی؟

چرا؟

میگویند امر مولا به خودی خود، به معنای وجوب است
ایا اینجا واجب است در صورت محقق شدن شرط ( ان علمتم فیهم خیرا ) با انها مکاتبه کنیم؟