منشأ غرور

با سلام و خسته نباشید خدمت کارشناس محترم

ریشه برخی رذائل مانند عجب و کبر و غرور، حب نفس و بزرگ شمردن اعمال خوب انسان است.

سئوال من این است که وقتی ما یک کار خوبی انجام می دهیم ( مثل نماز اول وقت_ نماز شب_ کمک به دیگران ) این سئوال به ذهن خطور می کند

که درست است که همه نعمت ها از طرف خداست ( تک تک اعضاء ما عنایت و نعمت خداوند است، سلامتی نعمت خداوند است و حتی این انتخاب و اختیار انسان

نعمت خداوند متعال است ) ولی بهر حال انسان می تواند کار خوب را انجام ندهد و کار بد را انجام بدهد و چرا انسان به خاطر همین انتخاب کار خوب نباید خود را بهتر از دیگران

در همین کار خوب بداند؟ یعنی در واقع بنده منشأ عجب و کبر به کارهای خوب را در این می بینیم که شخصی از حق انتخاب و اختیار (که عنایت حضرت حق است) در کارهای خوب استفاده می کند

و بعد و یا حین عمل خوب، از عمل خودش بسیار خوشش می آید و یا می شود گفت که عمل خوب خود را با عمل دیگری مقایسه می کند و این مقایسه کردن باعث غرور او می شود.