من،کیستم

باسمه الفرد

فرض کردم آمدم اندر وجود

در درون فرض من جز من نبود

هیچ شی ای هم نبود اطراف من

نه زمین و آسمان نه مرد و زن

فکر تنهایی نبودم نیز هم

ذهن من خالی بُد از هر کیف و کمّ

در چنین فرضی چه خواهم شد؟بگو

عقل جمعی بِه بوَد در جستجو

اگر فرض کنیم شخصی دفعتا در خلأ مطلق به وجود بیاید و هیچگونه آگاهی نسبت به هیچ

چیز نداشته باشد اولین چیزی را که درک خواهد کرد هستی خویش است،اما ظاهرا

قادر به درک چیستی خویش نخواهد بود،ضمن اینکه چیستی هر کس سوای بعد فلسفی

آن بستگی کامل به وجود اشیاء دیگر دارد به تعبیر دیگر انسان بدون وجود اشیاء دیگر در واقع

انسان با ویژگیهای انسانی نخواهد بود لذا به نظر می رسد وجود "منِ انسانی من" وحدت تامی

با جهان و سایر اجزای هستی دارد.