مستجابت شدن دعا

طریقه‌ی صحیح در نظر گرفتن عدم استجابت دعا

عرض سلام.
مدتی پیش در زمان نیمه شعبان در کربلای معلی حضور داشتم که در روایات به شدت بر استجابت دعا در آن تاکید شده. در آن مکان و زمان شریف برای حاجتی دعا کردم. چند روز است که علایمی از استجابت دعا دیده نشده و با خودم فکر کردم که خب حتما خیر و صلاحی در عدم استجابت آن بوده. به این فکر افتادم که خوب است برای حالت عدم استجابت دعا برنامه ریزی کنم تا آماده باشم زیرا که عنصر زمان بسیار حیاتی ست در مورد حاجت من. شاید استجابت دعای من اصلا دقیقا برعکس آنیست که در ذهن دارم و این بن بست خود نوعی نشانه وهدایت است به آن سمت.

اما بلافاصله به این فکر افتادم که شاید صبر بیشتری لازم است و اصولا با آن همه تاکیدی که در مورد استجابت دعا در آن زمان و مکان شریف شده و حاجت من- که حداقل از نظر خودم خالی از گناه و معطوف به خیر اخروی ست- برآورده خواهد شد و شاید شک نوعی بی ادبی باشد و خود شک اصلا موجب گرداندن قضا و عدم استجابت نهایی شود. از طرفی تعیین وقت هم برای استجابت دعا نهی شده.

یک جور وسواس و دوراهی!

به هر صورت، سوالم این است که آیا اهل بیت نور علیهم السلام توصیه ای کرده اند برای شخصی که مثل من در بزرخِ بعد از دعا قرار گرفته و نمیداند آینده را بر اساس استجابت دعایش پیش برود یا بر عکس. مثلا دعایی یا ذکری و بعد استخاره ای که راهگشا باشد؟
و سوال دیگر اینکه آیا برنامه ریزی کردن برای حالت عدم استجابت دعا، رواست و مورد رضای خداوند، یا به معنی عدم توکل است؟