قیامت، تشویش، عاقبت به خیر

روز قیامت افرادی که "نمی خواستند اصلا متولد بشوند"

[="Tahoma"][="Blue"]با سلام

موضوع ذیل جایی مطرح شده بود:

برخی افراد معتقدند که ای کاش اصلا به دنیا نیامده بودند چرا که در دنیا نمی توانند درست زندگی کنند، نمی توانند آنچنان که خدا می خواهد باشند و در نتیجه نمی توانند کاری بکنند که بهشتی شوند.

خداوند این همه نعمت (آسایش، امنیت، سلامتی و ...) در اختیار ما قرار داده است و انجام واجبات و ترک محرمات از ما خواسته است؛ در این عصر انجام برخی از واجبات (مانند امر به معروف و نهی از منکر) و ترک محرمات مشکل شده است.

ممکن است فرد از خداوند بخواهد و معصومین (علیهم السلام) را واسطه قرار دهد تا خداوند او را هدایت کند اما شاید یا جوابی نشنود و یا شاید آن جوابی که دلش خواسته نشود. حال این فرد چگونه می تواند بگوید عاقبت به خیر هستم؟

شاید برخی در پاسخ بگویند "بدون هیچ چون و چرایی بندگی خدا باید کرد و بندگی خدا سخت است." ..... بله درست است؛ اما نمونه هایی در تاریخ وجود دارد که راه خدا را رفته بودند اما در آخر گمراه شدند. مثلا شیطان بنا به نقلی شش هزار سال خداوند را بندگی کرد اما بخاطر "یک تکبر" از درگاه خداوند رانده شد.... بلعم باعورا فرد مستجاب الدعوه ای بود اما عاقبتش خوب نشد.

من مانند شیطان نمی توانم خدا را بندگی کنم اما در عوض رذائل اخلاقی مانند تکبر، هوای نفس و ... دارم و نیز مانند دیگری مستجاب الدعوه نیستم .... این نمونه ها نشان می دهد که انسان ممکن است فقط با "یک لغزش" چنان زمین بخورد که دیگر نتواند بلند شود.

البته دسته دیگری در مقابل این نمونه ها وجود دارند مانند: حر، شاهرخ (عصر حاضر) و ... اما من نوعی که زندگی ام پر لغزش است چگونه می توانم دلم را به دسته دوم خوش کنم.

نمونه بارزی که می توان گفت آیا پتانسیل دسته دوم را دارم یا خیر: مثلا اگر همین فردا امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظهور کردند من در چه وضعیتی هستم؟ به فرض من در زمره کسانی هستم که در رکاب حضرت (علیه السلام) هستند؛ حضرت (علیه السلام) با چه پشتوانه ای مسئولیتی به من بدهند؟ آیا ایمان بالایی دارم؟ (که ندارم) توانایی انجام آن مسئولیت های سنگین را دارم؟ (که ندارم-منظور مسئولیت های را در تراز جهانی است-)..... من اگر نتوانم در زمان ظهور کاری بکنم چگونه می توانم بگویم که در روز قیامت روسفیدم؟

تشویش و دلهره از اینکه آیا جزو دسته اول هستم و یا اینکه خداوند به من عنایتی کند تا جزو دسته دوم بشوم، زندگی به معنای متعارف را بر انسان سخت می کند.
حال اینچنین افرادی ممکن است بگویند ای کاش اصلا به دنیا نیامده بودند. آیا چنین درخواستی در روز قیامت محلی از اعراب دارد؟ آیا خداوند دغدغه این افراد را معقول و منطقی می داند؟

با تشکر[/][/]