قران

[="Tahoma"][="DarkSlateGray"]با سلام و قبولی عبادات همگی در ماه رمضان

یک سری ایات قران هستند که
باعث میشود دل مومن با تقویت و ایمان بهتری یاد خدا را مرور کند.

فی المثل
ایه 87 سوره یوسف

يَا بَنِيَّ اذْهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلاَ تَيْأَسُواْ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِنَّهُ لاَ يَيْأَسُ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ ﴿۸۷﴾

اى پسران من برويد و از يوسف و برادرش جستجو كنيد و از رحمت‏خدا نوميد مباشيد زيرا جز گروه كافران كسى از رحمت‏خدا نوميد نمى‏شود.

حال مومنی که بداند فقط کافر از خدا ناامید میشود وقتی به سمت خدا رو میکند و در لحظاتی خبری نبیند باز رو به خدا می ماند چون میداند فقط کافر از رحمت خدا ناامید میشود .
و ازانجایی که مومن داستان ما کافر نیست رو به خدا باقی می ماند.
مسلما مومن و یا مسلمان در وقتی که بخواهد به یاد خدا بیوفتد اگر به ان ایات توجه کند با دلی قرص تر به سمت خدا میرود.
لطف کنید تمامی این ایات را با شرح اختصاری روحیه ذکر شده در ایه بیان فرمایید.

[SPOILER]استدعا دارم تمام ایات ذکر شود و هیچ ایه ای در این مورد از قلم نیوفتد[/SPOILER][/][/]

با سلام و قبولی همگی در ماه رمضان

پیش از این در تاپیک

اخلاص عمل

پرداخته شد . که نکاتی که رییس سینا اشاره کردند به قدری شیرین بود که غرق جواب انها شدیم
و از پرسیدن برخی سوالات جا ماندم.

حال سوال این است
در جمع بندی تاپیک قبلی در جواب سوال
سوال:
عمل و عبادت ما باید برای خدا باشد؟؟؟یا برای تقرب به خدا؟؟؟یا برای رضایت خدا؟؟؟یا در راه خدا؟؟؟برای قبول خدا؟؟؟

پاسخ:

آنچه که شما در رابطه با عمل فرموده اید تنها ازحیث واژه ها متفاوتند وگرنه در معنا مشابه می باشند . وقتی می گوییم عملی برای خداوند انجام گیرد منظور همان قصد تقرب است و چنانچه عمل انسان با قصد تقرب باشد نتیجه ی این عمل رضایت الهی و قبولی عمل خواهد بود پس قطعا عملی که در راه خدا باشد چنین ویژگی هایی را دارد.
البته باید توجه کنیم که نیت و انگیزه ی انسان از انجام عمل به میزان خلوص او برمی گردد و اخلاص در عمل امری است که دارای مراتب می باشدو عالى‌ترين مرتبه آن، خلوص محض و كامل براى خداوند است كه هيچ انگيزه و خواست نفسانى با آن آميخته نيست‌؛ مرتبه‌اى كه براى رسيدن به آن راه طولانى و سختى را بايد طى كرد.


اگر اختلاف فقط در واژهاست و معنای همه و نتیجه همه یکی است

چرا در قران در مواردی به فی سبیل الله اشاره شده
در مواردی به لله

استدلال قانع کننده شما در مورد یکی بودن معنا حتی با وجود اختلاف کلمات چیست؟؟؟

باز هم میگم
من بدنبال این هستم که گزینه ای را برگزینم که 100 باشد و وقتی 100 پیش ما باشد 99 هم پیش ماست.

[SPOILER]خودم را نمیگم اما فرض سوال در مورد یک ادم باتقوا است که در مورد نیت اعمالش سوال دارد[/SPOILER]

سلام

آیا حرفی ، نکته ای ، دستوری ، پیشگویی ، درمانی ، چیزی از قران یا روایات وجود دارد که الان علم آن را اثبات کرده باشد؟

خیلی از دستورات اسلام است که فلسفه ی علمی برای آن ذکر میشود اما اثبات نشده است و فقط در حد حرف است! من دنبال اونایی هستم که اثبات شده باشه برای دانشمندا!

دوستان هم اگر موردی دارن با ذکر منبع بنویسن!

ممنون!

سلام و ادب
امروز یک پرسشی به ذهنم رسید و ان اینکه چرا قران ایه ایه هست و مثلا (بلاتشبیه )مثل کتابهای معمولی نیست

حضرت عبدالعظیم علیه السلام مى گوید:
محضر آقاى خودم امام على النقى الهادى علیه السلام رسیدم . همین كه چشمش به من افتاد فرمود: خوش آمدى اى اباالقاسم ! تو به راستى دوست ما هستى . عرض كردم : فرزند رسول خدا! مى خواهم دین خود را بر شما عرضه كنم . چنانچه این اعتقاد من مورد پسند شماست در آن ثابت قدم باشم تا بمیرم . فرمود: بگو!
عرض كردم : من معتقدم كه خداى تبارك و تعالى یگانه است و مانند او چیزى نیست و از حد ابطال و تشبیه بیرون است (خارج از حد نفى خدا و تشبیه او به موجودات است ). جسم ، صورت ، عرض و جوهر نیست ؛ بلكه او پدید آورنده جسمها و صورتگر صورتها و آفریننده همه عرض و جوهر است و آفریدگار و مالك هر چیز است و معتقدم به این كه محمد صلى الله علیه و آله بنده و پیامبر او و خاتم انبیاء است و بعد از او پیغمبر تا روز قیامت نیست و شریعت او پایان همه شریعتهاست و پس از شریعت او شریعتى نیست و معتقدم كه امام ، جانشین و پیشواى بعد از او امیرالمؤ منین على بن ابى طالب علیه السلام است و پس از او امام حسن علیه السلام و بعد از او امام حسین علیه السلام و بعد على بن الحسین علیه السلام سپس ‍ محمد بن على علیه السلام پس از آن جعفر بن محمد علیه السلام بعد از آن موسى بن جعفر علیه السلام و بعد على بن موسى علیه السلام سپس محمد بن على علیه السلام و بعد شما اى سرور من امام مى باشید.
آن گاه حضرت فرمود: پس از من فرزندم حسن است . چگونه خواهد بود حال مردم نسبت به جانشینى او؟
عرض كردم : مگر چطور مى شود سرورم ؟!
فرمود: به خاطر اینكه جانشین فرزندم ، دیده نخواهد شد و بردن نام مخصوص او (م ح م د) جایز نیست تا آن گاه كه ظهور كند و زمین را پر از عدل و داد نماید پس از آنكه پر از ظلم و جور شده باشد. عرض كردم : به امامت ایشان هم اقرار مى كنم و مى گویم دوست آنها دوست خدا و دشمن آنها دشمن خداست نیز مى گویم معراج حق است . سؤ ال در قبر حق است . بهشت و جهنم حق است . صراط حق است و میزان حق است . روز قیامت خواهد آمد و شكى در آن نیست و خداوند مردگان را زنده مى كند اعتقاد دارم عملهاى واجب بعد از ولایت و دوستى شما، نماز و زكات و روزه و حج و جهاد و امر بمعروف و نهى از منكر است .
امام هادى علیه السلام فرمود: اى اباالقاسم (كنیه حضرت عبدالعظیم )! به خدا سوگند، این است همان دینى كه خداوند براى بندگانش پسندیده و بر این اعتقاد پابرجا باش ! خداوند تو را بر گفتار استوار و محكم در دنیا و آخرت ثابت قدم بدارد.

سلام
در جایی خوندم که آیه "یا ایتها النفس المطمعنه" اشاره داره به امام حسین(ع) ...
میخواستم بدونم چقدر صحت داره و اگه امکانش هست مختصر و مفید "مخصوصا درمورد این آیه" و سوره "فجر" که این آیه در آن نهفته شده توضیحی بفرمایید.