قرآن، وحی، شبهه

من مسلمان هستم و هر مسلمان باید اهل تعقل باشد و حتی در خود قرآن هم با دیدی عاقلانه بنگرد که اصول دین تقلیدی نیست! سوالی دربارۀ قرآن دارم که هیچ جا جوابی برایش نیافته‌ام که آن را اینجا می‌پرسم. آنچه در ادامه می‌آید نظرات شخصی است و بررسی عمیقی از نظر دقت علمی در آن صورت نگرفته است و در نتیجه خواننده نباید آن‌ها را بی تحقیق اشکالات قطعی بداند و از کارشناسان می‌خواهم اگر اشکالی در اشکالات وارده هست بفرمایند و البته این‌ها نمونه‌هایی هست از اشکالات مشابه دیگر که به طور خلاصه به آن‌ها اشاره شده است. در ضمن امیدوارم کسی زبان گاه نسبتاً تند و بی رحمانۀ آن را نشانۀ عناد نداند. در قرآن گفته شده است که این کتاب حرف‌های خداست و عقیده بر این است که جملات و کلمات آن طراحی شده از سوی خداست. خدایی که زمین و آسمان را آفریده و به هر چیز آگاه است و خدایی که مهربان است و حکیم. به دنیا و به آفریدگان خدا می‌نگریم و متوجه می‌شویم این خدا باید یک دانشمند بسیار عالم و بسیار دقیق باشد و مسلماً کتاب چنین دانشمند دقیقی حتماً باید مطابق با علم و خالی از ابهام و بسیار دقیق و مربوط به همۀ زمان‌ها (از زمان پیامبر به بعد) باشد. اما با نهایت تأسف، می‌ببنیم که انگار هیچ کدام از این پیش‌بینی‌های ما درست نیست. قرآن را کتابی پر ابهام و رؤیا گون می‌یابیم، اثر واضحی از علم و دانشمندی در آن نمی‌بینیم (هر منصفی معترف است که آنچه در مورد گزاره‌های علمی قرآن بیان می‌شود با کمال تأسف تنها تلاشی ساده‌انگارانه برای علمی نشان دادن قرآن است و حتی جاهایی از قرآن هست که باید به زور قرآن را از اتهام غیر علمی بودن تبرئه کرد مثل «یخرج من بین الصلب والترائب»). همچنین قرآن را کتابی می‌یابیم که آیه آیه‌اش به زندگی شخص پیامبر گره خورده است و نه تنها نشانی روشن یا برنامه‌ای روشن از آینده در آن نیست که حتی به حوادث خارج از دیدرس شخص پیامبر در آن زمان هم اثر زیادی نیست. مثلا اشاره‌ای به آنچه در زمان پیامبر در چین یا جاهای دیگر اتفاق می‌افتاده نیست انگار خدای جهان آفرین تنها پشت چشمان پیامبرش جای گرفته است و از هیچ چیز در دنیا به خشم نمی‌آید جز آنچه پیامبرش می‌بیند و از آن به خشم می‌آید! خدایی که در سورۀ تحریم حرف‌هایی می‌زند که امروزه به آن‌ها حرف‌های خاله زنکی می‌گویند و معلوم نیست چرا خدایی به این عظمت تا به این حد محسور پیامبر است و بی توجه به هر چیز خارج از نگاه پیامبر؛ چه در جاهای دیگر و چه در زمان‌های دیگر. خدایی که در آیات ابتدایی سوره تحریم، گرسنه‌ها و بدبخت‌های دنیا را رها کرده و تنها غصۀ این را می‌خورد که پیامبرش از آنچه حلال است خود را تحریم کرده است! و این حلال ظاهرا آمیزش با یکی از زنان پیامبر است. می‌بینیم خدای قرآن از آنچه حرف می‌زند که مخصوص اعراب آن زمان است. ماه‌هایی را حرام می‌کند که اعراب حرام کرده‌اند و احکامی را در مورد برده داری صحه می‌گذارد که در بین اعراب آن زمان رایج است و حَجّی را تجویز می‌کند که تصحیح شدۀ حج اعراب بت‌پرست است و مثلاً نمی‌آید یک حکمی را از هندی‌ها بگیرد و به جای حکم اسلام بیاورد. آیا دلیل قاطعی هست که خدای قرآن همان خدای جهان آفرین است؟

به نام خداوند بخشنده مهربان مسئله ای که یاد می شود به قدری شایع و مهم است که احتمال می دهم دوستان بیشتر به تاپیک های گذشته اسناد کنند تا جواب. لکن، امیدوارم جواب قانع کننده ای دریافت کنم. آیا نزول دفعی قرآن در شب 21 رمضان بوده؟ یا در 27 رجب؟ وقتی حضرت محمد(ص) مبعوث شد، آیا تنها آیات علق را دانست یا تمام قرآن بر قلبش آمد؟ چه تغییری در ایشان رخ داد که ایشان به «عصمت» رسید؟ به چه حکمتی دست یافت که سخنانش همواره صحیح و حکمت آمیز بود؟ و اگر قرآن به طور کامل در همان لحظه نازل نشد، چگونه حضرت شایستگی قطبیت عالم امکان را پیدا کرد؟ اگر قرآن در همان سال نخست به طور کامل بر حضرت نازل شد، آیا حضرت از نتیجه جنگ های بدر و احد و احزاب و حنین، که در قرآن اشاره شده بود، آگاه بود؟ چرا اصحاب را آگاه نکرد؟ آیا آگاه نبود؟ که یعنی همه قرآن بر او نازل نشده بود. و چه طور امکان دارد انسان کامل به چیزی از عالم عین و ماده آگاه نباشد؟ در حالی که می گوییم وجودی که در خلقت اعلی است بر همه چیز عوامل اسفل احاطه دارد.