فاتحه خواندن

سلام        من عادت دارم که گاهی اوقات دعای کمیل پنج شنبه ها بخوانم و هدیه به روح اموات کنم یا اگر قرآنی بخوانم ثوابش را تقدیم به اموات و اجداد و فوت شده های فامیل کنم.. متاسفانه یکی از فامیل های درجه دو که داریم (عمو زاده های پدر) و قبلا با آنها رابطه خوبی داشتیم مدتی است که با آنها به مشکل برخوردیم و من وقتی دعایی میخوانم تا ثوابش را تقدیم به اموات کنم هنگامی که پدر مرحوم آنها به یادم می آید واقعا از خواندن فاتحه یا تقدیم ثواب به ایشان مردد و دو دل میشوم و ترجیح میدهم نامی از ایشان نبرم .. بعضی وقتها از این بابت به شدت پشیمان میشم و عذاب وجدان میگیرم که مثلا چرا از این کار خوب خودداری کردم اما وقتی هم که ان مرحوم را در ثواب خود شریک میکنم بعدا با یاد آوری رفتارهایی که فرزندانش با خانواده ما داشتند می‌افتم و خودم را سرزنش میکنم که چرا برای پدر آنها این کار را کردم. البته خود آن خدا بیامرز انسان خوب و بی آزاری بود ولی فعلا من بر سر این کار دو دل و مردد هستم و نمیدانم چه کاری درست است.. من که یاد اموات کردن اهمیت میدهم به آن بنده خدا که میرسم چیزی مانع من میشود آیا خدا این را به منزله بخیل بودن من و کینه توز بودن من میزند و ممکن است از من ناراحت شود؟ لطفا جواب این سوالم رو بدید و راهنماییم کنید که آیا خدا را با این خودداری کردنم ناراحت میکنم؟