عذاب

در ادیان بیان شده که خداوند عادل است. قطعا عدالت بر این اساس است که افراد به خاطر کارهای خوبشان پاداش بگیرند و به خاطر گناهانشان مجازات شوند.

اما در اسلام بیان شده به دلیل بعضی از گناهان افراد میتوانند تا ابدیت در جهنم باشند.

مدت زمانی که فرد روی زمین است محدود بوده. بطور مثال فردی که شرک می ورزد برای مدت خاصی برای خداوند اسلام شریک قائل شده است و بعد هم این شخص مرده. بر چه اساسی این عدالت است که این شخص برای گناهی در زمان محدود، به مدت نامحدود و تا ابدیت مجازات شود؟

آیا اینکه افراد بصورت دائم به جهنم می روند در تناقض با صفت کمال خداوند در عادل بودنش نیست؟

باسلام

بر اساس این روایت معروف که هرکسی با آنچه که دوست دارد محشور میگردد، معذب بودن در آخرت چه وجهی دارد؟
چراکه هرکسی به آنچه که دوست داشته مشغول میشود

سلام

رواياتي در مورد احكام جماع جهت فرزند دارشدن در كتب احاديث آمده كه به عنوان مثال :

با سلام و عرض احترام

از آنجایی که هیچ غصه ای در بهشت نیست آیا بهشتیان از فکر عذاب کشیدن نزدیکانشان مثل فرزند یا پدر و مادر و ... در جهنم ناراحت و غصه دار نمی شوند؟ یا اصلا چنین احساساتی در آن دنیا معنا ندارد؟

پیشاپیش از پاسخگویی کارشناس محترم تشکر میکنم.

سلام
زندگي كردن در دنيا و تعلق نداشتن به آن چگونه ممكن است؟
وقتي قراره همين تعلقات به دنيا و وابستگي به اطرافيان در مرگ و بعد از آن مايه عذاب باشد چرا اصلا زندگي كنيم؟

سلام خسته نباشید، برام واقعا سوال هست که وقتی شیطان و اجنه از جنس آتش هستند پس چجوری قراره در آتش جهنم بسوزن؟؟

مقدمه : من سوال و پاسخی را در سایت مطالعه کردم تحت عنوان :
هدف از آفرینش انسان چیست ؟ چرا ما محکوم به زندگی کردن هستیم؟ و البته پاسخ آن را نیز دیدم .
شما در بخشی از پاسخ خود به بحث مهم اختیار انسانها اشاره داشتید مبنی بر اینکه انسانها با اختیار خود به کارهای بد و خوب روی می آورند .
حالا سوال من این است:
قبول داریم که انسانها با اختیار خود کار خوب و بد می کنند اما نکته ای که همواره ذهن من را مشغول می کند مربوط به پراکندگی انسانها در نقاط مختلف جهان می باشد ، پراکندگی به انحاء مختلف ، به نحوی که عده زیادی در نقاط دور از مرکزیت اسلام ، یا حتی دینهای آسمانی دیگر رشد و نمو می کنند و این امر سبب می گردد که آنها با تعالیم الهی آشنا نشوند (یا اگر هم با تعالیم دینهای دیگر آشنا می شوند با تعالیمی آشنا می شوند که عمدتاً تحریف شده است) و به همین ترتیب دوران زندگی را سپری نمایند . همچنین از کودکی در خانواده ای مثلا کمونیست بزرگ می شوند و بالطبع کمونیسم و ضد دین پرورش می یابند یا اینکه در خانواده ای از اهل سنت بدنیا می آیند پس از اهل سنت به شمار می آیند یا اینکه به لحاظ تربیت خانوادگی و فرهنگ محیط خود انسانهای بی تفاوت به دین و مسائل دینی رشد می کنند (حتی در جوامع مسلمان و شیعی) پس می توان گفت جامعه آنها ، محیط و خانواده عامل اصلی در نحوه رشد آنهاست و بالطبع اختیار اولیه ای ندارند تا انتخاب طریق بکنند.
خلاصه کلام : من در خانواده ای مسلمان و شیعی بدنیا می آیم و مسلمان وشیعه هستم و کودکی دیگر در خانواده لائیک یا در خانواده ای از اهل سنت ، من شیعی بزرگ می شوم و آن یکی لائیک یا سنی. (توضیح اینکه نمی خواهم لائیک یا سنی را در یک ردیف قرار دهم و علت عنوان کردن آن این است که همواره شیعه دوازده امامی را کاملترین و جامعترین مذهب معرفی می کنند. یا حتی برخی بجز شیعه بقیه را عاقبت بخیر نمی شمارند و تنها آنها را نجات یافته می پندارند ؟ که این مسئله نیز خود جای تامل و بحث جداگانه دارد)
همچنین این مسئله را می توان به جوامع اسلامی و شیعی هم تعمیم داد بدین ترتیب که فردی در خانواده ای مذهبی رشد می کند و بالطبع مذهبی بار می آید اما فرد دیگری در خانواده ای که به مسائل دینی اهمیت نمی دهد رشد می کند
خوب سوال اینجاست: این فرد با شرایطی که گفته شد چه اختیاری از خود دارد یا اگر اختیاری در بزرگسالی برای او قائل شویم به لحاظ شرایطی که برایش شمردیم (مانند محیط و خانواده و نحوه رشد او در چنین جوامعی) چه مسئولیتی متوجه اوست؟
ممکن است در پاسخ دلایلی برای این مباحث مطرح گردد مثلا عنوان گردد که در جوامع لائیک نیز انسانهایی هستند که راه سعادت را می یابند و سعادمتند می شوند اما با نظر و دید کلی به جوامع مختلف می بینیم که این آمار پایین است و همین نکته یکی از درگیریهای ذهنی من می باشد.
یا اینکه پاسخی مبنی بر قاصر و مقصر بودن مطرح گردد باز در اینجا می بینیم که اکثریت قاصر خواهند بود خوب اگر اکثریت قاصر باشند سوال دیگری ذهن من را مشغول به خود می کند مبنی بر اینکه خداوند انسانهای زیادی را آفریده که به بسیاری از حقایق قاصر بوده و تقصیری ندارند حال حکمت آفرینش این همه انسانهای قاصر چیست؟ چرا نباید سرنوشت اخروی انسانهای قاصر همسان با سرنوشت نیک اخروی انسان های خوب باشد یا اگر اینگونه است و هم ردیف در یک جایگاه قرار دارند چرا باید انسانهای خوب در دنیا با مشقت فراوان برای بدست آوردن عاقبت اخروی نیک باشند و انسانهای قاصر با چنین مشکلاتی روبرو نباشند؟
با تشکر

سلام
با توجه به این که قران میگه گناهکاران تا ابد در جهنم میمونن،سوال اینه که آیا این درسته که یک انسان به خاطر جهل در یک زندگی کوتاه مدت در جهنم ابدی بشه؟
کاری به امثال فرعون و این ها ندارم منظورم گنهکاران دیگر هست که از روی جهالت گناه کردند یا به خاطر یک سری مسایل از دین روی برگردوندن ولی در دنیا مثل امثال فرعون نبودند و مانند یک انسان عادی با ما زندگی کردند.
نعوذبالله این ظلم نیست؟
این یک شبهس که پیش اومد برداشت کفر آمیز نکنید لطفا

سلام
خداوند در قرآن نسبت به عذاب دوزخیان فرموده ما ذره ایی به کسی ستم نمیکنیم..
این عذاب ها اعمال خود شماست...

سوال اینه که نصیب انسانی که به اعمالش و عقل ناکاملش واگذار شده از صفات خوب خدا مثل ارحم الراحمینی...چیست؟

خب این مسلم است که اگر انسان مانند انبیا یقین به عذاب جاوید داشتند..
هیچ وقت خود را به آن نمی انداختند
دقیقا همانطور که در دنیا برخلاف منافعشون عمل نمیکنند

خلاصه اینکه ارحم الراحمینی خداوند چگونه با واگذار بودن انسان نادان به اعمالش و نهایتا عذاب قابل جمع است؟