صلات، ذکر الله، کتاب آسمانی، قرآن، دین

می دانم باور اینکه در روزگار رسول الله نماز به شکل کنونی اقامه نمی شده به همان اندازه برای شیعه و سنی دشوار است که به یک مسیحی بگویی صلیبی در کار نبوده و این قضیه صلیب و قتل عیسی مسیح حقیقت و مصداق تاریخی ندارد. چگونه ممکن است بتوان به مسیحیان قبولاند چیزی را که میلیاردها میلیارد انسان در طول قرون متمادی باور ش کرده اند و نسل به نسل و سینه به سینه حفظش نموده اند حقیقت ندارد؟! آیا این غول عظیم قدمت و کثرت به کسی اجازه می دهد تا از اعتقاد خود دست بردارد؟ به همین ترتیب شیعیان و سنیهایی که باور کنند در زمان پیامبر نماز به شکلی دیگر اقامه می شده و مفهومی گسترده تر داشته بسیار اندک خواهند بود مگر اینکه مانند قضیه صلیب ، از چشم انداز قرآن به مسئله نماز بنگرند و صحت نماز کنونی را حتمی ندانند.
من در اینجا قصد دارم مسئله نماز را از چشم انداز قرآن و از کلام رب العالمین که راستگو ترین تاریخ نگار است و در تاریخی که روایت می کند هیچ تاریکی و دروغی وجود ندارد، مورد بررسی قرار دهم و بنابر این غیر از حدیث پروردگار دیگر هیچ سخن و حدیثی را قابل احتجاج و استناد نمی دانم مخصوصاً وقتی با سخن خداوند مغایر باشد یا نتوان ردی از آن را در کتاب او یافت.
بنده به هیچ وجه تاریخ را انکار نمی کنم و کتب روایی را به کل مردود نمی شمارم و معتقدم در بعضی موارد می توانند رهگشا باشند اما چیزی که هست آنها را حجت نمی دانم مگر اینکه همان چیزی را بگویند که کلام الله می گوید و بر آن منطبق شوند.
قویاً معتقدم هر آنچه را برای هدایت و رستگاری عموم انسانها لازم بوده خداوند در کتابش آورده و هیچ حکمی را مجمل و سربسته رها نکرده تا غیر او تشریح و تشریعش نمایند. به همین خاطر موضوع نماز را پیش کشیده ام تا صحت ادعای خود را ثابت نمایم چون هرگاه سخن از مجمل بودن و نا کافی بودن قرآن باشد در آنجا حد اقل پای نماز در میان است.