شهید

دوره ابتدايي را در دبستاني در محله «حشمتيه» گذراند. پس از آن در مدارس «تونيان» و «سوقومونيان» به تحصيل پرداخت، ليكن به علت اوضاع بسيار وخيم مالي خانواده اش مجبور به ترك تحصيل گرديد. او در يازده سالگي مادرش را از دست داد. پدرش «هايكاز» نيز، درمانده از همه جا، به مدت دو سال «نوريك» و برادرش را به محلي در جلفاي اصفهان كه در آن جا زير نظر شوراي خليفه گري ارامنه اصفهان و جنوب، از بچه هاي بي سرپرست حمايت مي‌شد، سپرد. بعد از ترك تحصيل، به كار در آرايشگاه، مكانيكي و تراشكاري پرداخت تا بتواند كمك خرج خانواده باشد. «نوريك» در زمان جنگ تحميلي خود را به مركز نظام وظيفه معرفي نموده و بعد از طي دوره آموزشي به جبهه هاي جنگ اعزام گرديد. براي درك حدّ و اندازه متانت شهيد «نوريك دانيليان» كافي است ذكر گردد كه ايشان در خلال دفاع قهرمانانه در دوران جنگ تحميلي، به دفعات مورد اصابت تركش واقع شده و يك نوبت نيز مورد عمل جراحي قرار گرفته بود. موج انفجار نيز يك بار به شدت او را زخمي نمود. او هرگز سخني در اين باره به اعضاي خانواده اش نگفته بود. در جبهه، راننده آمبولانس نيز بوده و مرتباً مجروحان را از خطوط مقدم به بيمارستان ها انتقال مي‌داد. با همين حال، «نوريك» تا پايان مدت خدمت قانوني در جبهه ماند. در سال هاي بعد از فراغت از خدمت به كار و تلاش پرداخته و تشكيل خانواده داد كه حاصل آن يك دختر مي‌باشد. «نوريك» بعد از اتمام دوره خدمت سربازي همواره تحت معالجه قرار داشت. در اين مدت تركش بجاي مانده نزديك به ستون فقرات را كه باعث عفونت شده بود با عمل جراحي بيرون آوردند. ليكن حال عمومي او روز بروز به وخامت گرائيد تا اينكه در شب ژانويه سال 2004، يعني دهم دي ماه 1382، روح بزرگش به ملكوت اعلي پيوست. يادش گرامي و راهش مستدام باد.آمين.
شهيد «نوريك دانيليان» بدون هيچگونه تشريفاتي، با همان متانت خاص خويش در تهران به خاك سپرده شد.

خاطرات

شهيد «نوريك دانيليان» به روايت همسر و خواهر ش:
«… هنگامي كه من{همسر شهيد} با «نوريك» ازدواج كردم، حالش خوب بود. بعد از 4 سال دردهايش شروع شد. او از ناحيه ماهيچه هاي پا، درد شديدي داشت. درون بدنش هم تركش هايي وجود داشت، اما زياد باعث ناراحتي او نمي‌گرديد. ما چهار سال در منزل پدري ايشان زندگي كرديم و از آن به بعد به صورت مستقل، به زندگي مشترك ادامه داديم. او كم كم لاغر شده و تركش ها باعث آزار و اذيت او مي‌شدند. چند تا از تركش ها با انجام عمل جراحي، از بدنش خارج شد. اما به دليل ضعف شديد، وي روز به روز ضعيف تر مي‌شد. مادر «نوريك»، زماني كه فرزندان او هنوز كوچك بودند، فوت كرد و پدر ايشان قادر نبود تا از پنج فرزند خود نگاهداري نمايد. او از جبهه زياد تعريف نمي‌كرد. «نوريك» مردي آرام و ساكتي بود. اتومبيلي داشت كه با آن در آژانس مشغول به كار شده بود. بعضي وقت ها نيز، مسافركشي مي‌كرد. اما از زماني كه حالش بدتر شد آن را فروختيم. هفت سال با هم زندگي مشترك داشتيم. زمان تولد دخترمان، حال جسماني او بد نبود، ليكن به تدريج حافظه خود را از دست داد تا اينكه قبل از سال ميلادي 2004، ديگر قادر به حرف زدن نبود. در اوايل بيماري اميد داشت كه بهبود يابد و همه سعي خود را نيز مي‌كرد. يك سال قبل از شهادتش، پزشكان از او قطع اميد كرده بودند. او به كليسا مي‌رفت و دعا مي‌خواند. تا اينكه دكتر به او گفت كه ديگر اميدي براي بهبودي اش نيست. هميشه، من از او پرستاري كرده‌ام، حتي زماني كه تركش به نخاع او رسيده بود و آن را سياه كرده بود. بار ديگر او را عمل جراحي كرديم. كار سنگين نگهداري ايشان به عهده من بود …».

«… ما كوچك بوديم كه مادرمان فوت كرد. پدرمان نمي‌توانست سرپرستي آنها را به عهده بگيرد. نوريك 11 ساله بود. خانواده ما از هم پاشيد و اين ضربه بسيار بزرگي براي «نوريك» بود كه تا اين اواخر نيز راجع به آن صحبت مي‌كرد. برادرم از لحاظ رفتار و اخلاق فردي نمونه بود. او دلسوز و مهربان بود. در تمام طول سربازي اش به من نگفته بود كه در منطقه عملياتي شركت دارد تا من نگران او نباشم. اين موضوع را بعد از اتمام سربازي به من گفت. حتي در مورد تركشها و عمل هاي جراحي چيزي نگفته بود. هيچ گاه از دوران خدمتش ناراضي نبود و هميشه تماس مي‌گرفت و از حال ما باخبر مي‌شد. او دوست داشت كه همگي حالشان خوب باشد و زندگي خوبي داشته باشند. او دوست نداشت كه باعث ناراحتي كسي شود. زماني كه مجروح شده بود، من باردار بودم و به من چيزي نگفته بودند. بعد از اتمام سربازي، سرفه هاي خيلي شديد و طولاني داشت كه باعث ناراحتي او مي‌گرديد. راديوگرافي از ريه هاي چيزي نشان نداد و پزشكان معالج او گفتند كه مسئله اي ندارد. اولين علايمي كه ما متوجه آن شديم كندي حركات و حرف زدن او بود. كليه هايش و پاهايش درد داشتند. در ابتدا تصور كرديم چون حركتش كند شده، كليه هايش درد مي‌كند. پاهايش ورم مي‌كرد. او را براي سي.تي.اسكن به بيمارستان برديم. مشكلي نداشت. او بسيار ضعيف شده و افت فشار داشت. لاغر شده و زخم بستر گرفته بود. سه ماه در بستر بود و تركش به ستون فقراتش فشار آورده و باعث عفونت شده بود. آن را نيز عمل جراحي كرديم. «نوريك» دچار موج گرفتگي شده بود و علائم شيميايي نداشت. دردهاي او از گرفتگي پا شروع شده و باعث كندي او گشته بود. بر روي يكي از برگه¬هاي مرخصي او نوشته شده بود: «بر اثر موج انفجار در منطقه عملياتي جنوب 20/11/1364 احتياج به مرخصي دارد» …».

منبع: گل مریم ، نوشته ی دکتر آرمان بوداغیانس، نشر تسنیم حیات، با همکاری نشر صریر- 1385

برچسب:

شهید

شدای ارامنه

* قدرت مزار شهیدان ایرانی قدرتمندتر از توان هسته‌ای *

ارسال شده توسط سلیلة الزهراء در شنبه, ۱۳۸۹/۱۲/۱۴ - ۱۵:۲۳

انجمن:

سایر

بسم الله الرحمن الرحیم

قدرت مزار شهیدان ایرانی قدرتمندتر از توان هسته‌ای

شبکه خبری راشاتودی در گزارشی از بهشت زهرا تهران نوشت:آرامگاه‌های شهیدان یک بُعد قدرت ایرانی‌ها حتی بیشتر از قدرت هسته‌ای هستند.این معما بیگانگان را گیج کرده که همه منتظرند حمله علیه ایران آغاز شود؛ اما مردم ایران خیلی آرام هستند.

به گزارش مشرق، شبکه خبری راشاتودی طی گزارشی از بهشت زهرای تهران عنوان کرد که آرامگاه‌های شهیدان یک بُعد قدرت ایرانی‌ها حتی بیشتر از قدرت هسته‌ای هستند و بسیاری از مردم هنگام زیارت آرامگاه‌ها از خداوند می‌خواهند که آنها هم در راه خدا شهید شوند. آنها دعا می‌کنند و خیرات می‌کنند. مردم حضور خدا را بر مزار آنها احساس می‌کنند و احساس ویژه با دوستان خود دارند.

تشابه بهشت زهرا با میدان تایمز نیویورک

خبرنگار راشاتودی با حضور در بهشت زهرا گزارش داد : مردم از هر قشری اینجا حضور دارند. وفاداران دولت و مخالفان، زنان چادری و زنانی که روسری نازکی بر روی سر خود انداخته‌اند . دانشمندان، دانشجویان، کارگران، خانواده‌ها، مجردها، بچه ها و افراد مسن. مردم با خود خوردنی می آورند و بعضی با خود فلاسک و کتری دارند. آنها چای شیرین و قهوه، لوبیا، اسفناج، نبات، کیک، سیب و حتی خیار با خود می‌آورند و خیرات می‌کنند. نمی‌توانید خوردنی‌ها را رد کنید. این یک تشریفات مذهبی برای بیان احترام به شهیدان و قهرمانانی است که در جنگ کشته شده‌اند یا به وسیله گازهای شیمیایی صدام، تسلیحات شیمیایی آمریکا یا بمب‌های تروریستی منفجر شده در مساجد یا پارلمان کشته شده‌اند.
خبرنگار راشاتودی ادامه می دهد: یک زن تنها کنار یک قبر نشسته است. با صدای بلند گریه می‌کرد، مثل اینکه یکی از عزیزانش را تازه دفن کرده‌اند. اما قبری که او بر روی آن نشسته بود مال 30 سال پیش بود. لباس‌هایش آن چیزی نیستند که به طور معمول زنان مذهبی می‌پوشند. او برای یک شهید گریه می‌کرد. این تشریفات یک بخش ویژه از اعتقاد آنها است.

خبرنگار راشاتودی به سراغ محمد حسین 30 ساله که در رشته مدیریت درس می‌خواند می رود.
او می گوید: من سعی می‌کنم هر ماه به اینجا بیایم. هیچ یک از خویشاوندان یا عزیزان من در این محل دفن نیستند. من یک ساله بودم که جنگ شروع شد. والدین من شهیدان را دوست دارند؛ اما من نمی‌توانم بگویم که این عشق چگونه از یک نسل به نسلی دیگر منتقل می‌شود. شهیدان به خوبی مسیر خود را انتخاب کردند. هر کسی می‌تواند این مسیر را انتخاب کند بدون توجه به سنش.
محمد حسین توضیح می‌دهد: ما شهیدان را انسان‌های کاملی می‌دانیم که قبل از هر چیز دیگری خدا را شناخته‌اند. ما معتقدیم شهیدان منبع قدرت ما هستند. به خاطر همین است که بسیاری از مردم به اینجا می‌آیند. شهیدان اراده مردم را قوی می‌کنند این اعتقاد الهام گرفته از شهیدان است که ما می‌توانیم حتی قویتر از جنگ گذشته نشان دهیم. او می‌گوید که یک شهید کسی است که در دفاع از کشورش و ایمان خود بمیرد و کشته شود و این با خودکشی انتحاری تفاوت دارد.

چرا ایرانی‌ها از آمریکا نمی‌ترسند؟

محمد در پاسخ به این سوال خبرنگار راشاتودی که چرا ایرانی‌ها از آمریکا نمی‌ترسند؟ گفت: اگر آمریکایی‌ها می‌توانستند، تا حالا به ما حمله کرده بودند. آنها دیگر شانسی ندارند. آنها سعی کردند به ایران حمله کنند؛ اما من شک دارم آنها توانایی آن را دوباره داشته باشند. آنها تسلیحات شیمیایی خود را در دهه 1980 بر روی مردم ما آزمایش کردند. مثل بارش برف بر سر مردم می‌ریخت. هر کس در میان بمباران گرفتار می‌شد کشته می‌شد. آمریکائی‌ها سه تا از رزم‌ناوهای ما را منهدم کردند. آنها به یک هواپیمای مسافربری در مسیر بندرعباس به دوبی شلیک کردند و 400 مسافر را کشتند.

آرامش جالب مردم ایران

خبرنگار راشاتودی گزارش خود را اینگونه ادامه می دهد: سعید شاهلویی مقدم وقتی که به جنگ رفت 15 ساله بود. او اکنون سردبیر مجله سیاسی بسیج است.
مقدم می‌گوید: ما به شهیدانمان اعتقاد داریم. زندگی ما با آنها در هم تنیده است. ما بدون آنها هیچ چیز نیستیم. آنها راه ما را تعیین می‌کنند.
ما به دیدار خانواده شهیدان می‌رویم. در طول عید نوروز، بسیاری از ما از رزمندگان دیدار می‌کنیم. فقط هم کیشان ما درک می‌کنند که چرا ما آنقدر مجذوب همرزمانمان هستیم. آنجا در خط مقدم، شما می‌توانید بوی خدا را احساس کنید. دوست من شهید شد و من احساس می‌کنم که او اکنون برادر من است. این یک حس روحانی است. او بدون شک به من نگاه می‌کند.
شما می‌بینید ما همراهانمان را از دست دادیم. وقتی که ما بر مزار آنها می‌رویم و مکان‌هایی که جنگیدیم می رویم احساس خوبی به ما دست می‌دهد. ما از الگویمان امام حسین (ع) پیروی می‌کنیم.
حسین (ع) نوه بزرگ حضرت محمد است که در قرن 7 زندگی می‌کرد. این معما بیگانگان را گیج می‌کند، همه جهان منتظرند که حمله هوایی علیه ایران آغاز شود؛ اما مردم ایران خیلی آرام هستند.
مقدم می‌گوید: مردم ما برای قربانی کردن خودشان در راه اسلام آماده‌اند و آمریکائی‌ها این را می‌دانند. جنگ 8 ساله با عراق که از هر سو حمایت می‌شد ثابت کرد که ایران ساقط شدنی نیست. در همان زمان مزدوران شاه و بیگانگان با ایران جنگیدند. اگر دشمنان ما بر ما فشار بیاورند، ما صحنه را ترک نمی‌کنیم. این است ماهیت آنچه که امام حسین به ما آموخت.
آقای سلیمانی هم‌قطار مقدم در جنگ، به بحث ما اضافه شد. او نیز به مانند مقدم نمی‌گذارد ازش عکس بگیریم. و حتی از گفتن کامل اسمش هم خودداری کرد.
ما رزمندگان همیشه با هم در تماس هستیم. آیا شما می‌دانید که در میان شهیدان ما بعضی ها یهودی و ارمنی هستند؟ بعضی از شهیدان ما سنی هستند. همه آنها برادران ما هستند، زنده یا مرده. داوطلب بودن در تفکر ما ریشه دارد.

در آرامگاه فهمیده

آرامگاه شهید 13 ساله، فهمیده، یک محل تجمع برای افراد است. سنگ قبر او با گل پوشیده شده است. مادر فهمیده در یک خانه کوچک زندگی می‌کرد. این پسر بچه در همین جنگ اخیر داوطلبانه به جنگ رفت. زمانی گردانش زیر گلوله و خمپاره بود او به کمر خودش نارنجک بست و پرید زیر یک تانک دشمن.
مردم از یک قبر به قبر دیگر می‌روند و فاتحه می‌خوانند و دست‌هایشان را بر روی سنگ قبر می‌گذارند. بعضی مردم قرآن خوانان را دعوت می‌کنند و در کنار قبر زیلو می‌اندازند.
فاطمه اردستانی قبر شوهرش و پسرش ملاقات می‌کند. شوهرش قبل از اینکه به جنگ برود یک راننده اتوبوس بود. او برای خدمت در سپاه پاسداران ثبت نام کرد و وقتی که در سال 1980 کشته شد پسر بزرگش هم داوطلبانه به عضویت سپاه در آمد.
فاطمه به خبرنگار راشاتودی می گوید: پدرش را برای من بدون دست و پا آوردند؛ پسرم به مدت 2 سال هر شب از شهر پاسداری می‌کرد. او در تابستان دوره آموزش نظامی دید و برای خدمت در استان کردستان در مرز عراق اعزام شد. گردان او گردان محمد رسول الله بود. یک خمپاره به سنگر آنها برخورد کرد و وقتی که او را برای من آوردند بدنش پر از ترکش بود و صورتش سوخته بود. او 15 ساله بود و دو سال بعد از پدرش شهید شد. در این لحظات صدای فاطمه می‌لرزید و درحالیکه مردم در اطراف ما ایستاده بودند او چشم‌هایش را پوشیده بود تا اشک‌هایش را پنهان کند.
دوست فاطمه زینب هم با او به مزارش آمده بود.

زینب و شوهرش اهل اصفهان هستند. وقتی که در اوایل انقلاب به تهران آمدند شوهرش فرمانده کمیته محلی انقلابی بود. آنها جایی برای ماندن نداشتند. شوهرم آنها را در خیابان دیده بود و آنها را به خانه آورد. ما از آن زمان با هم دوست هستیم. زینب و شوهرش از اصفهان به اینجا می‌آیند تا فقط به همراه من به آرامگاه بیاییم. شوهرش هم اینجاست. او سه سال در جنگ بوده است. او الان به اینجا می‌آید که دوستانش را زیارت کند.
آرامگاه شاعر ایرانی محمد رضا آغاسی هم نزدیک است و مردم در این مکان هم جمع می‌شوند.
آرامگاه شهید شیخ سید پلارک خیلی‌ها را مجذوب می‌کند: آنجا دو صف جداگانه است یکی برای مردان و یکی برای زنان. آرامگاه همیشه معطر است. این آیین در اعتقاد مسیحیان هم وجود دارد. مردم به آرامگاه‌ها می‌آیند و دعا و فاتحه می‌خوانند.
مجید اسدی‌راد به خبرنگار راشاتودی می‌گوید: او یک داوطلب بود، یک بی سیم چی. آنهایی که می‌خواهند روح خود را کامل کنند به اینجا می‌آیند و از شهید طلب می‌کنند که دادخواه آنها نزد خداوند باشد. این اولین باری است که قبر او را می‌بینم اما چیزهای زیادی درباره او خوانده‌ام. این فقط یکی از شهیدان ماست که از قبرش چنین عطر و بویی ساطع می‌شود.
مجید می‌گوید: شما باید بفهمید که شهیدان زنده‌اند حتی بعد از مرگشان. مردم بدون آنها هیچ قدرتی ندارند. اما آنها به مردم ما قدرت الهی می‌بخشند.

منبع

برچسب:

شهید

بهشت زهرا

کوتاه و خواندنی ღ کرامات شهدا ღ

ارسال شده توسط سوگند در دوشنبه, ۱۳۸۹/۰۷/۲۶ - ۰۹:۲۵

انجمن:

خاطرات و سیره شهدا

آرزو
دو ماه از شروع جنگ تحميلي گذشته بود. يك شب بچه‌ها خبر آوردند كه يك بسيجي اصفهاني در ارتفاعات كاني تكه‌تكه شده است. بچه‌ها رفتند و با هر زحمتي بود بدن مطهر شهيد را درون كيسه‌اي گذاشتند و آوردند.
آن‌چه موجب شگفتي ما شد، وصيت‌نامه‌ي‌ اين برادر بود كه نوشته بود: «خدايا! اگر مرا لايق يافتي، چون مولايم اباعبدالله‌الحسين (ع) با بدن پاره‌پاره ببر.»

منبع :كتاب كرامات شهدا - صفحه: 75
راوي : خاطره از بسيجي محمد

برچسب:

شهید مثل یک نمره بیست

ارسال شده توسط maryam در شنبه, ۱۳۸۹/۰۹/۲۷ - ۲۱:۰۱

انجمن:

سایر

روزی، در مجلس ختمی، مرد متین و موقری که در کنارم نشسته بود و قطره اشکی هم در چشم داشت، آهسته به من گفت: آیا آن مرحوم را از نزدیک می شناختید؟
گفتم: خیر قربان! خویشِ دور بنده بوده بود و به اصرار خانواده آمده ام، تا متقابلا، در روز ختم من، خویشان خویش، به اصرار خانواده بیایند

حرفم را نشنید، چرا که می خواست حرفش را بزند. پس گفت: بله... خدا رحمتش کند! چه خوب آمد و چه خوب رفت. آزارش به یک مورچه هم نرسید. زخمی هم به هیچکس نزد. حرف تندی هم به هیچکس نگفت. اسباب رنجش خاطر هیچکس را فراهم نیاورد. هیچکس از او هیچ گله و شکایتی نداشت. دوست و دشمن از او راضی بودند و به او احترام می گذاشتند... حقیقتا چه خوب آمد و چه خوب رفت...

برچسب:

شهید

مجلس ختم

40 روز در خدمت شهدا باش....

ارسال شده توسط شهید ابراهیم هادی در سه‌شنبه, ۱۳۸۹/۰۸/۰۴ - ۲۱:۰۵

انجمن:

سایر

سلام همسنگریها

یه مطلبی توی یه وبلاگ نظرم رو جلب کرد؛گفتم واسه شماهم بذارم!

چهل روز در خدمت شهدا باش
می پرسی چه جوری؟؟؟؟؟؟

هر روز را به نام یکی از شهدا آغاز کن
چند روزی را به استخدام شهدا در بیا
و بگو که اعمال مستحب امروز را از طرف این شهید انجام می دهم

و به خانوم حضرت زهرا و آقا امام زمان تقدیم می کنم

و ای شهید....که تو زنده ای و ما مرده ایم

تو هم هر طور می خواهی ... برایم آستین هایت را بالا بزن و برایم کاری کن
ما بوی خاک گرفته ایم

و مرا برای رسیدن یاری بده

جواب می دهند
چون زنده اند

برچسب:

شهدا

شهید

ıllıllı پیام و وصیت نامه شهدا ▒ دفاع مقدس ▒

ارسال شده توسط سلیلة الزهراء در یکشنبه, ۱۳۸۹/۰۱/۱۵ - ۱۷:۴۲

انجمن:

پیام و وصیت نامه شهدا

وصیتنامه ی شهید حسین خرازی

بسم رب الصدیقین

خطاب به فرماندهان و رزمندگان اسلام:
- ما لشگر امام حسینیم، حسین وار هم باید بجنگیم، اگر بخواهیم قبر شش گوشه امام حسین (ع) را در آغوش بگیریم كلامی‌ و دعایی جز این نباید داشته باشیم:

« اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد.»
- اگر در پیروزی‌ها خودمان را دخیل بدانیم این حجاب است برای ما، این شاید انكار خداست.
- اگر برای خدا جنگ می‌كنید احتیاج ندارد به من و دیگری گزارش كنید. گزارش را نگه دارید برای قیامت. اگر كار برای خداست گفتنش برای چه؟
- در مشكلات است كه انسانها آزمایش می‌شوند. صبر پیشه كنید كه دنیا فانی است و ما معتقد به معاد هستیم.
- هر چه كه می‌كشیم و هر چه كه بر سرمان می‌آید از نافرمانی خداست و همه ریشه در عدم رعایت حلال و حرام خدا دارد.
- سهل‌انگاری و سستی در اعمال عبادی تأناثثیر نامطلوبی در پیروزی‌ها دارد.
- همه ما مكلفیم و وظیفه داریم با وجود همه نارسایی‌ها بنا به فرمان رهبری، جنگ را به همین شدت و با منتهای قدرت ادامه بدهیم زیرا ما بنا بر احساس وظیفه شرعی می‌جنگیم نه به قصد پیروزی تنها.
- مطبوعات ما جنگ را درشت می‌نویسد، درست نمی‌نویسد.
- مسأله من تنها جنگ است و در همان جا هم مسأله من حل می‌شود.
- همواره سعی‌مان این باشد كه خاطره شهدا را در ذهنمان زنده نگه داریم و شهدا را به عنوان یك الگو در نظر داشته باشیم كه شهدا راهشان راه انبیاست و پاسداران واقعی هستند كه در این راه شهید شدند.
- من علاقمندم كه با بی‌آلایشی تمام، همیشه در میان بسیجی‌ها باشم و به درد دل آنها برسم.
وصیتنامه اول:
... از مردم می‌خواهم كه پشتیبان ولایت فقیه باشند، راه شهدای ما راه حق است، اول می‌خواهم كه آنها مرا بخشیده و شفاعت مرا در روز جزا كنند و از خدا می‌خواهم كه ادامه‌دهنده راه آنها باشم. آنهایی كه با بودنشان و زندگی‌شان به ما درس ایثار دادند. با جهادشان درس مقاومت و با رفتنشان درس عشق به ما آموختند. از مسئولین عزیز و مردم حزب‌الهی می‌خواهم كه در مقابل آن افرادی كه نتوانستند از طریق عقیده، مردم را از انقلاب دور و منحرف كنند و الان در كشور دست به مبارزه دیگری از طریق اشاعه فساد و فحشا و بی‌حجابی زده‌اند در مقابل آنها ایستادگی كنید و با جدیت هر چه تمامتر جلو این فسادها را بگیرید.
وصیت نامه دوم :
استغفرالله، خدایا امان از تاریكی و تنگی و فشار قبر و سوال نكیر و منكر در روز محشر و قیامت، به فریادم برس. خدایا دل شكسته و مضطرم، صاحب پیروزی و موفقیت تو را می‌دانم و بس. و بر تو توكل دارم. خدایا تا زمان عملیات، فاصله زیادی نیست، خدایا به قول امام خمینی [ره] تو فرمانده كل قوا هستی، خودت رزمندگان را پیروز گردان، شر مدام كافر را از سر مسلمین بكن. خدایا! از مال دنیا چیزی جز بدهكاری و گناه ندارم. خدایا! تو خود توبه مرا قبول كن و از فیض عظمای شهادت نصیب و بهره‌مندم ساز و از تو طلب مغفرت و عفو دارم ... می‌دانم در امر بیت المال امانتدار خوبی نبودم و ممكن است زیاده‌روی كرده باشم، خلاصه برایم رد مظالم كنید و آمرزش بخواهید.
و السلام

حسین خرازی - 1365/10/1

برچسب:

شهدایی،وصیت نامه شهدا

وصیتنامه ی شهیدان.شهید عزیز الله پور مند

حجاب

نگاه

برادرم

|۩| شادی روح شهدای روحانی صلوات |۩|شهید حجت‌الاسلام میرطاهر سرمست‌زاده

ارسال شده توسط مدیر اجرایی_فرهنگی در سه‌شنبه, ۱۳۸۹/۱۲/۱۷ - ۱۴:۴۱

انجمن:

یادمان شهدا

شهدای روحانی

که قشر روحانیت هم از این قاعده مستثنا نبوده است

و اینک وظیفه ی ما شناخت آنها و راه و روششان است

:Gol:

برچسب:

ஐ:: لـبــخــنــد حــقــیــقــت ::ஐ شهیـدِ خندانِ دفـاع مقـدس ، میزبان پـدر شد. √

ارسال شده توسط ریحانة النبی در چهارشنبه, ۱۳۸۹/۱۱/۲۰ - ۲۱:۲۹

انجمن:

سایر

سلام بر عزیزان اسک دین:Gol:
این مطلب رو به مناسبت سالگرد شهادت شهید حقیقی قرار دادم.

زمانی که امام خمینی به نوکران پهلوی گفت «سربازان من هنوز در گهواره اند» محمد رضا کمتر از دو سال سن داشت. شب 21 بهمن 1364 ، یعنی در هفتمین سالگرد انقلاب اسلامی ، محمد رضا در منطقه عملیاتی «والفجر8»به شهادت رسید و فقط خدا می داند که چند روز بعد ، هنگام قرار گرفتن در قبر خویش ، این گونه لب به خنده باز کرد .

بسیجی شهید «محمد رضا حقیقی» بچه اهواز است .متولد 14 آذر 1344. زمانی که امام خمینی به نوکران پهلوی گفت «سربازان من هنوز در گهواره اند» محمد رضا کمتر از دو سال سن داشت. شب 21 بهمن 1364 ، یعنی در هفتمین سالگرد انقلاب اسلامی ، محمد رضا در منطقه عملیاتی «والفجر8»به شهادت رسید و فقط خدا می داند که چند روز بعد ، هنگام قرار گرفتن در قبر خویش ، این گونه لب به خنده باز کرد . جالب است بدانید که برادر او یعنی «محمود رضا حقیقی» (متولد 1346) هم در عملیات کربلای 4 به شهادت رسید ولی فرقش با برادر خود این بود که 14 سال بر سر سفره حضرت فاطمه زهرا (صلوات الله علیها) نشست و بقایای پیکرش پس از تفحص ، در کنار مزار برادرش در گلزار شهدای اهواز به خاک امانت داده شده تا در روزی دیگر ، به یمن ظهور حجت حق (عج) از خاک برآیند و از سازندگان جهانی عاری از ظلم و پلیدی باشند.