کاربر مهمان خوش آمدید
جلوه جنّت به چشم خاکیان دارد بقیع
یا صفای خلوت افلاکیان دارد بقیع
گر حصار کعبه را جبریل دربانی کند
صد چو موسی و مسیحا پاسبان دارد بقیع
گرچه با شمع و چراغ این آستان بیگانه است
الفتی با مهر و ماه آسمان دارد بقیع
گر چه می تابد بر او خورشید سوزان حجاز
از پروبال ملائک سایبان دارد
این مبارک بقعه را حاجت به نور ماه نیست
در دل هر ذره، خورشیدی نهان دارد بقیع
قصه ی دو تا بسیجی
یه روزی روزگاری
دو تا بچه بسیجی
نمی دونم کجا بود
تو فکه یا دوعیجی
تو فاو یا شلمچه
تو کرخه یا موسیان
مهران یا دهلران
تو تنگه حاجیان
تو اون گلوله باران
کنار هم نشستند
دستا توی پشت هم
با هم جناق شکستند
با هم قرار گذاشتند
قدر هم و بدونن
برای دین بمیرن
برای دین بمونن
با هم قرار گذاشتن
که توی زندگیشون
رفیق باشن و لیکن
اگه یه روز یکی شون
پرید و از قفس رفت
اون یکی کم نیاره
به پای این قرارداد
زندگیشو بذاره
سالها گذشت و امّا
بسیجی های باهوش
نمی ذاشتن که اون عهد
هرگز بشه فراموش
یه روز یکی از اون دو
یه مُهر به اون یکی داد
اون یکی با زرنگی
مُهرو گرفت و گفت « یاد»
روز دیگه اون یکی
رفت و شقایقی چید
بُرد داد به رفیقش
صورت اونو بوسید
گل رو گرفت و گفتش :
بسیجی دست مریزاد
قربون دستت داداش
گل روگرفت و گفت: « یاد »
عکسهای یادگاری
جورابهای مردونه
سربندهای رنگارنگ
انگشتری و شونه
این می داد به اون یکی
اون یکی به این می داد
ولی هر که می گرفت
می خند ید و می گفت « یاد »
هی روزها و هفته ها
از پی هم می گذشت
تا که یک روز صدایی
اینطور پیچید توی دشت
یکی نعره می کشید :
« عراقیها اومدند »
ماسکها تون و بذارین
که شیمیایی زدن
در صندوقو گشود
ماسک خودش بود ولی
ماسک رفیقش نبود
دستشو برد تو صندوق
ماسک گازشو برداشت
پرید روی صورت
دوست قدیمی گذاشت
همسنگر قدیمی
دست اونو گرفتش
هُل داد به سمت خودش
نعره کشید و گفتش :
« چرا می خوای ماسکِ تو
رو صورتم بذاری
بذار که من بپّرم
تو دوتا دختر داری »
ولی اون، اینجوری گفت !
« تو رو به جان امام
حرف منو قبول کن
نگو ماسکو نمی خوام »
زد زیر گریه و گفت :
اسم امام و نبر
ماسکو ، رو صورت بذار
آبرو ما رو بخر
زد زیر گوشش و گفت :
کشکی قسم نخوردم
بچه چرا حالیت نیست ؟
اسم امام رو بردم
اون یکی با گریه گفت :
فقط برای امام !
ولی بدون ، بعد تو
زندگی رو نمی خوام
ماسکو رفیقش گرفت
گازی توی ستگر اومد
وقتی می خواست بپّره
رفیقشو بغل زد
لحظه های آخرین
وقتی می رفتش ازهوش
خند ید وگفت : برادر
« یادم تو را فراموش »
آهای آهای برادر
گوش بده با تو هستم
یادت میاد یه روزی
باهات جناق شکستم ؟
تویی که روزی مرّگیت
توی خونه نشونده
تویی که بعد چند سال
هیچی یادت نمونده
عکسهای یادگاری
جورابهای مردونه
سربندهای رنگارنگ
انگشتری و شونه
هر چی رو بهت میدم
روی زمین میندازی
میگی همش دروغ بود
« یاد » نمیگی می بازی !
زنده ياد «ابوالفضل سپهر»
آخرین مداحی یک شهید؛
هجرتی خونین سوی خدا کنم
فتح کربلا با خون امضا کنم
خبرگزاری فارس: 2 شب مانده به عملیات کربلای5 رزمنده‌ها هیئتی به نام «سیدالشهدا» برپا کردند و با نوای «مهرداد زمانی» و شعری که 2 روز قبل سروده بود، شور گرفتند: «هجرتی خونین سوی خدا کنم/ فتح کربلا با خون امضا کنم» اما عهدنامه مهرداد زودتر از بقیه امضا شد.
به گزارش خبرنگار ایثار و شهادت باشگاه خبری فارس «توانا»، شهید «مهرداد زمانی» در سال 1363 در حالی که حدود 13 ساله بود، به جبهه اعزام شد؛ وی در عملیات‌های متعدد جنوب حضور داشت تا اینکه ساعت 4:07 دقیقه بامداد 21 دی ماه 1365 در عملیات «کربلای 5» در منطقه بوارین در آغوش برادرش به شهادت رسید و به اصحاب عاشورایی سیدالشهدا (ع) پیوست.
این شعر توسط شهید زمانی در 15 سالگی‌اش سروده شده است؛ وی در مراسم سینه‌زنی و در جمع رزمندگان اسلام 2 روز قبل از شهادتش و حین آمادگی برای اجرای عملیات «کربلای 5» در فرمانداری خرمشهر توسط این شهید خوانده شد.
هجرتی خونین سوی خدا کنم
فتح کربلا با خون امضا کنم
بر عهدی که با خمینی بسته‌ام
می‌روم جبهه که تا وفا کنم
هجرتی خونین سوی خدا کنم
فتح کربلا با خون امضا کنم
در راه شرف و عزت دینم
جان بی‌مقدار خود فدا کنم
هجرتی خونین سوی خدا کنم
فتح کربلا با خون امضا کنم
از خانه سوی سنگر رهسپارم
سر به فرمان خمینی گذارم
در راهش از جان دریغی ندارم
که مرد جنگ و جهاد و پیکارم
راه عشق و عاشقی بلا دارد
من استقبال از رنج و بلا کنم
هجرتی خونین سوی خدا کنم
فتح کربلا با خون امضا کنم
من همان سرباز در گهواره‌ام
فرموده رهبر چنین درباره‌ام
سربازانم در کوچه و در بازی‌اند
فردا همه در صف جانبازی‌اند
هجرتی خونین سوی خدا کنم
فتح کربلا با خون امضا کنم
خاک پای رهبر آزاده‌ام
عاشق کوی حسین دلداده‌ام
جان ناقابل به کف بنهاده‌ام
در ره قربان شدن آماده‌ام
سوی کربلا روان با یارانم
می‌روم تا با خدا سودا کنم
هجرتی خونین سوی خدا کنم
فتح کربلا با خون امضا کنم
جنگ، جنگ تا پیروزی شعار من
شهادت همواره افتخار من
دست حق لطف خدایی یار من
مهدی فرمانده و علمدار من
گمشده‌ای دارم اندر کوی دوست
می‌روم آن نازنین پیدا کنم
هجرتی خونین سوی خدا کنم
فتح کربلا با خون امضا کنم
چه غمی دارم خریدارم خداست
مشتری جنس بازارم خداست
دلبر و محبوب و دلدارم خداست
حافظ و معین، نگهدارم خداست
سنگرم از مناجات، اشک و دعاست
مهبط ملائک خدا کنم
هجرتی خونین سوی خدا کنم
فتح کربلا با خون امضا کنم
بر عهدی که با خمینی بسته‌ام
می‌روم جبهه که تا وفا کنم
از روشنی طلعت رخشنده «باقر»
شد نور علوم نبوی بر همه ظاهر
در اوّل ماه رجب از مشرق اعجاز
گردید عیان ماه تمام از رخ باقر
آیت الله العظمی صافی به مناسبت شهادت ام ابیها، بانوی بی‌حرم،حضرت فاطمه زهرا(س)، در سروده‌ای با عنوان « جمال کبریا » به ساحت مقدسه آن حضرت ابراز ارادت کرده‌اند.
سروده و دل نوشته این مرجع تقلید در سوگ زهرای اطهر(س)، تقدیم همه عزادارن فاطمی می‌شود.
ای شبه نبی به خلق واوصاف ای نــور مـجسّــم مــصـوّر
ای خـــادم خــانه‌ی تـو حوّا و ای حاجــب درگه تو‌هاجر
در طــورِ لــقا یــگانـه بانو در مُـلک وجود زیب و زیور
بــا شــیر خــدا عـلیّ عالی هـم سنگر و هم پیام و همسر
مانند تو زن جهان ندیده‌‌است غــمـخوار و نـگاهبانِ شوهر
ای عــین کمال و جان بینش ای‌شخص‌شخیص عصمت‌و فرّ
بـر رفـعت قدر تو گواه است بــیت و حجر و مقام و مشعر
ای ســیّــده زنــان عــالـم ای بــضــعه حــضرت پیمبر
تـو اصلی و دیگران همه فرع تــو جـانی ودیگران چو پیکر
در مُـــلــک وَلا ولــیّـة الله بـر نــخلِ وجــود احمدی بَر
قــرآن بــه فـضیلت تو نازل بــرهان تــو مــحکم و مقرّر
روی تــو جــمال کــبریایی کــوی تــو رواق قُرب داور
از جوی توشبنمی است زمزم واز بحر تو شعبه‌ای است کوثر
زان خـطبه آتشین که پیـچید در ارض و سـما بسان‌تنـدر
محکوم شد آن نظام وگردید حــق روشن و غالب و مظفّر
مـن عاجزم از بــیان وصفت تـو بحری و من ز قطره کمتر
ای امّ مــحـامـد و مـعــالی ای از تــو مــشام جان معطّر
بــا این‌همه عزّ و رفعت شأن بـا آن همه فخر بی حد و مرّ
از ظــلـم مــنافـقین امّــت شــد قـلـب مـنیر تـو مکدّر
آن را کــه نـمود حقّ مقدّم کـــردند مــعانــدان مـؤخّر
بردند فدک‌به‌غصب و بسـتند بــر بـاب تو گفته‌‌ای مـزوّر
افسوس شکست دشمـن‌دین پـهلوی تو را به ضربـت در
بــازوی تـو را به تازیــانه زد قــنفذ مــلحد سـتـمگر
از سیلی و شـرح آن نگویم کافتد بـه دل از بیانش آذر
در مــاتم مـحسن شهیدت ماییم به سوگ و ناله اندر
بر لطفی صافی از سر لطف بنگر که بُوَد پریش ومضطر
بس فخر ازآن کند‌که دارد بر سـر ز سـتایش تو افسر
منبع: پایگاه اطلاع رسانی آیت الله صافی
دبیر این كنگره در سخنانی ضمن گرامیداشت ایام فاطمیه و سالروز شهادت حضرت زهرا (س) گفت: پرداختن به لایه های ناگفته فرهنگ فاطمی وظیفه تمامی شاعران اهلبیت است و برگزاری چنین كنگره هایی نقش بسزایی در ارتقای طبع ادبی شاعران دارد.
با سلام
دوستان با توجه به این پست http://www.askdin.com/post204764-59.html
سلامخسته نباشید
اگر میشه یک عکس با محتوایی بر گرفته از اسک دین طراحی کنید که بعدن بشه یک متن هم روش نوشت .
متن رو بعدا اعلام میکنم آخه باید با کاربر های دیگه مشورت کنم .
این عکس رو میخوام از طرف همه کاربرا به مدیریت سایت آقای علی امیر خانی که میخوان از اینجا برن تقدیم کنم
اگه میشه ابعادش مناسب چاپ کردن ( پرینت ) باشه .
اگر سوالی دارید بفرمایید .
هر کسی هر طرحی میتونه ارائه بده .
خدا خیرتون بده
متشکرم
هرکی هر متن یا شعری مد نظرش هست پیشنهاد بده
ایشالا این مراسم مرسوم بشه ولی دیگه هیچ کس از انجمن نره .
( مدیران محترم اگر جای تایپیک مناسب نیست قبول زحمت بفرمایند و جابجا کنند تایپیک پاتوق شلوغ بود )
با تشکر
فاطمه اكتفا به نامش نكنيد
